Jestem stara i przegrałam życie

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Dzisiaj się dowiedziałam, że w mieście obok w szkole świetlica jest czynna do 15. To już w ogóle luksus.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[invisible_01]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87476107]Dzisiaj się dowiedziałam, że w mieście obok w szkole świetlica jest czynna do 15. To już w ogóle luksus.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Świetnie, czyli jeśli pracujesz dłużej niż do godz. 14/14.30 to nie dla Ciebie ten luksus Świetlica powinna być czynna przynajmniej do godz 18.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[effcia82]

Ja spokojnie ogarnęłabym się w 6 godzin a newet 4 ale moja praca to w dużej mierze tzw. dupogodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Leany felieton w punkt, chociaż to jest bardzo smutne - taka Modlitwa Polaka.

[12b24d2a455c078f5629813f5df538e108ef39c5_6556ae3ede293]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87476090]Z naszej mentalności i tego na co pozwala zarówno prawo pracodawcą, jak i pracownik. Nie dość, że pracujemy najdłużej to jeszcze robimy najwięcej nadgodzin, w tym bezpłatnych. Polecam serdecznie felieton o bezsensownej pracy po polsku
[/QUOTE]
smutno sie to czyta

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Powiedzcie mi, mieliście taki okres w życiu, że powoli zaczęliście tracic znajomych?
U mnie się to dzieje i jest mi przykro. Z większością ludzi znam się minimum 10 lat. Zauważyłam że coraz mniej ktoś mnie gdzieś zaprasza. Jak ja się nie odezwę, to rzadko ktoś odezwie się do mnie.
W sumie już mam gdzieś większość tych znajomosci, ale zawsze otaczały mnie dwie bliskie osoby. Teraz jedna znalazła nowego faceta, hajta się i zapomniała o moim istnieniu, druga ma czas na wszystko tylko nie na spotkanie ze mną.

Dziwnie się czuję, bo przez całe życie miałam bliskich znajomych. Pamiętam nawet że w piaskownicy nie mogłam narzekać na brak towarzystwa. A teraz jakoś wszystko upada.

Kurde, dorosła baba, a problemy jak u nastolatki. :/

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[kasztanka3]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;87476537]Powiedzcie mi, mieliście taki okres w życiu, że powoli zaczęliście tracic znajomych?
U mnie się to dzieje i jest mi przykro. Z większością ludzi znam się minimum 10 lat. Zauważyłam że coraz mniej ktoś mnie gdzieś zaprasza. Jak ja się nie odezwę, to rzadko ktoś odezwie się do mnie.
W sumie już mam gdzieś większość tych znajomosci, ale zawsze otaczały mnie dwie bliskie osoby. Teraz jedna znalazła nowego faceta, hajta się i zapomniała o moim istnieniu, druga ma czas na wszystko tylko nie na spotkanie ze mną.

Dziwnie się czuję, bo przez całe życie miałam bliskich znajomych. Pamiętam nawet że w piaskownicy nie mogłam narzekać na brak towarzystwa. A teraz jakoś wszystko upada.

Kurde, dorosła baba, a problemy jak u nastolatki. :/

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Najwiecej przyjacielskich kontaktow utrzymywalam, kiedy ja i wszyscy znajomi nie bylismy w zwiazkach. Jak powoli ludzie zaczeli wchodzic w zwiazki, brac sluby, robic dzieci, to sie zaczelo towarzystwo wykruszac. A potem przenioslam sie na drugi koniec swiata, to juz w ogole prawie z nikim nie utrzymuje juz kontaktu. Obecnie mam znajomych na podobnym etapie zycia - w stalych zwiazkach, przewaznie po slubach, raczej bez dzieci (poza jedna para), wiec latwiej nam jest sie porozumiec i przy podobnym stylu zycia mamy podobne potrzeby, jesli chodzi o zycie towarzyskie, czestotliwosc kontaktu jest komfortowa dla wszystkich.

[ridja devojka]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;87476537]Powiedzcie mi, mieliście taki okres w życiu, że powoli zaczęliście tracic znajomych?
U mnie się to dzieje i jest mi przykro. Z większością ludzi znam się minimum 10 lat. Zauważyłam że coraz mniej ktoś mnie gdzieś zaprasza. Jak ja się nie odezwę, to rzadko ktoś odezwie się do mnie.
W sumie już mam gdzieś większość tych znajomosci, ale zawsze otaczały mnie dwie bliskie osoby. Teraz jedna znalazła nowego faceta, hajta się i zapomniała o moim istnieniu, druga ma czas na wszystko tylko nie na spotkanie ze mną.

Dziwnie się czuję, bo przez całe życie miałam bliskich znajomych. Pamiętam nawet że w piaskownicy nie mogłam narzekać na brak towarzystwa. A teraz jakoś wszystko upada.

Kurde, dorosła baba, a problemy jak u nastolatki. :/

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Tak, zauważyłam 3 momenty kiedy kontakty zaczęły się rozluźniać:
1. Wyjście za mąż
2. Urodzenie dziecka
3. Emigracja

I chodzi mi nie o to że ktoś się na mnie obraził tylko zaczął się odzywać coraz rzadziej, albo wcale. Niby się lubimy, spotkamy od czasu do czasu przy jakiejś okazji ale tematów coraz mniej i nie są to już te same relacje, swobodne, przyjacielskie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 07:47 ---------- Poprzedni post napisano o 07:46 ----------

Przy czym rozumiem że emigracja działa jak dziala, ale np są komunikatory i z niektórymi ten kontakt jest łatwiej w ten sposób utrzymac a z niektórymi wcale. Zresztą mieszkam już z powrotem w Polsce i niektóre relacje tak czy siak są praktycznie urwane.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Emigrację i urodzenie dziecka rozumiem. Mniej czasu, jest się daleko etc.
Ale co zmienia ślub to nigdy nie pojme.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[ridja devojka]

Mam wrażenie że jednemu staremu znajomemu po prostu mój mąż nie odpowiadał i nie umiał się powstrzymac by mi tego nie okazywać. Zresztą może nie sam ślub ale zwiazek ogólnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[khloe]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;87476950]Emigrację i urodzenie dziecka rozumiem. Mniej czasu, jest się daleko etc.
Ale co zmienia ślub to nigdy nie pojme.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Ja uważam że to nie o sam ślub chodzi, tylko o to że jesteście na innym etapie życia.

Ja miałam super przyjaciółki dopóki wa sumie nie wyszlam za mąż. One singielki. Co nas różni? One nadal żyją wakacjami na bogato, ciuchami, kosmetykami. Mnie sie priorytety zmieniły- bardziej oszczędzam na przyszłość, nie szastam już kasą. 'buduję gniazdko rodzinne', one nadal w 'mentalnosci singielki'. Nie rozumieją, że nie pojadę na zagraniczne wakacje, bo np.oszxzedzam na remont łazienki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Ja to widzę inaczej. Jak się związałam z facetem, to przestałam być zapraszana na imprezy, wyjazdy, bo mój TŻ nie jest zbyt społecznym typem, a ja sama pewnie nie będę chciała

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez khloe

Ja uważam że to nie o sam ślub chodzi, tylko o to że jesteście na innym etapie życia.

Ja miałam super przyjaciółki dopóki wa sumie nie wyszlam za mąż. One singielki. Co nas różni? One nadal żyją wakacjami na bogato, ciuchami, kosmetykami. Mnie sie priorytety zmieniły- bardziej oszczędzam na przyszłość, nie szastam już kasą. 'buduję gniazdko rodzinne', one nadal w 'mentalnosci singielki'. Nie rozumieją, że nie pojadę na zagraniczne wakacje, bo np.oszxzedzam na remont łazienki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja akurat zawsze miałam znajomych na podobnym poziomie. Wszyscy ( łącznie ze mną) nie mają zbyt dużo kasy i to ja jestem raczej osoba która podróżuje i coś robi, a reszta nie ma na to ochoty/ czasu, czy kasy. No i prawie wszyscy w związku.

Teraz tylko ta najbliższą przyjaciółka się zmieniła nie do poznania. Poznała bogatszego faceta i ma wrazenie że całkowicie wchłonęła w świat jego i jego znajomych. O sobie i swoim poprzednim życiu jakby zapomniała. Tylko szczerze mówiąc w życiu bym się tego po niej nie spodziewała.
No, ale muszę się chyba pogodzic z jej odejściem. Pewnie za rok, dwa urodzi dziecko i już w ogóle wchłonie się w inny świat, skoro tak łatwo jej to przychodzi.

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87476995]Ja to widzę inaczej. Jak się związałam z facetem, to przestałam być zapraszana na imprezy, wyjazdy, bo mój TŻ nie jest zbyt społecznym typem, a ja sama pewnie nie będę chciała [/QUOTE]

Tak teraz pomyślałam, że to może być to.
Tylko no właśnie.. ja bardzo często przychodziłam sama i mi to nie przeszkadzalo. Reszta w parach. Tylko zawsze były komentarze, a gdzie x? x chyba za nami nie przepada? A nawet jeśli by tak było, to nie wiem co za różnica, przecież ja ich lubię. Nie potrzebuję wszędzie targac faceta, bo i po co.

No o drugą kwestią wiem, że się często spotykają, a ja nie zawsze mam ochote się z nimi widywać co tydzień. Ale takie wszystko albo nic też jest bez sensu i dziecinada.


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;87476537]Powiedzcie mi, mieliście taki okres w życiu, że powoli zaczęliście tracic znajomych?
U mnie się to dzieje i jest mi przykro. Z większością ludzi znam się minimum 10 lat. Zauważyłam że coraz mniej ktoś mnie gdzieś zaprasza. Jak ja się nie odezwę, to rzadko ktoś odezwie się do mnie.
W sumie już mam gdzieś większość tych znajomosci, ale zawsze otaczały mnie dwie bliskie osoby. Teraz jedna znalazła nowego faceta, hajta się i zapomniała o moim istnieniu, druga ma czas na wszystko tylko nie na spotkanie ze mną.

Dziwnie się czuję, bo przez całe życie miałam bliskich znajomych. Pamiętam nawet że w piaskownicy nie mogłam narzekać na brak towarzystwa. A teraz jakoś wszystko upada.

Kurde, dorosła baba, a problemy jak u nastolatki. :/

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]


Ja właśnie mam taki okres. Ogólnie jak sama do kogoś nie napiszę to marne szanse, że ktoś napisze do mnie. Najbardziej mnie boli jedna dobra koleżanka, która wyprowadziła się za facetem do Warszawy i całkiem zerwała kontakt. Znamy się od podstawówki. W sensie ja jeszcze próbowałam do niej pisać, pytać co tam, wysyłać życzenia, gratulacje zaręczyn, proponować, że jak będzie odwiedzać matkę to żeby dała znać, bo chętnie się z nią zobaczę. Zawsze odpisywała mi miło - 'o tak, pewnie, musimy się spotkać' albo jakieś bez konkretów zaproszenia do siebie, ale nic więcej z tego nie wynikało. Zaczęło mnie jednak wkurzać, że tylko ja przejawiam inicjatywę. Ona sama z siebie do mnie się nie odzywa. Najgorsze, że ta koleżanka mi się śni regularnie od paru miesięcy.


A co do koleżanek singielek to one chętnie się ze mną spotykają, ale też głównie z mojej inicjatywy. Mam wrażenie, że wychodzą z założenia, że skoro mam faceta to pewnie jestem zajęta i nie mam czasu się z nimi spotkać, chociaż nigdy z tego powodu im nie odmówiłam.

[khloe]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87476995]Ja to widzę inaczej. Jak się związałam z facetem, to przestałam być zapraszana na imprezy, wyjazdy, bo mój TŻ nie jest zbyt społecznym typem, a ja sama pewnie nie będę chciała [/QUOTE]A to swoją drogą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kasztanka3]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87477116]Ja właśnie mam taki okres. Ogólnie jak sama do kogoś nie napiszę to marne szanse, że ktoś napisze do mnie. Najbardziej mnie boli jedna dobra koleżanka, która wyprowadziła się za facetem do Warszawy i całkiem zerwała kontakt. Znamy się od podstawówki. W sensie ja jeszcze próbowałam do niej pisać, pytać co tam, wysyłać życzenia, gratulacje zaręczyn, proponować, że jak będzie odwiedzać matkę to żeby dała znać, bo chętnie się z nią zobaczę. Zawsze odpisywała mi miło - 'o tak, pewnie, musimy się spotkać' albo jakieś bez konkretów zaproszenia do siebie, ale nic więcej z tego nie wynikało. Zaczęło mnie jednak wkurzać, że tylko ja przejawiam inicjatywę. Ona sama z siebie do mnie się nie odzywa. Najgorsze, że ta koleżanka mi się śni regularnie od paru miesięcy.


A co do koleżanek singielek to one chętnie się ze mną spotykają, ale też głównie z mojej inicjatywy. Mam wrażenie, że wychodzą z założenia, że skoro mam faceta to pewnie jestem zajęta i nie mam czasu się z nimi spotkać, chociaż nigdy z tego powodu im nie odmówiłam.[/QUOTE]

Mnie sie tak w zeszlym roku drogi rozjechaly z moja "work wife", zostala przeniesiona do innej lokalizacji i kontakt sie calkiem urwal, probowalam pisac, zapraszac na kawe czy lunch, ale nic z tego nie wyszlo.

[ridja devojka]

No ja też nie sądzę żeby to była kwestia priorytetów. Ja nie oczekuje od singli że będą mieli takie samo podejście do życia jak ja, ale wciąż jestem sobą. Też czuję że przestałam być zapraszana bo w głowach niektórych moich jakże otwartych znajomych żona i matka to już kaplica i na pewno nie warto sobie nią zaprzątać głowy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[effcia82]

Mnie się z wiekiem tak posunął introwertyzm i lenistwo, że gdyby nie inicjatywa drugiej strony pewnie też zerwałabym te kilka ostatnich znajomości, które mi zostały.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez effcia82

Mnie się z wiekiem tak posunął introwertyzm i lenistwo, że gdyby nie inicjatywa drugiej strony pewnie też zerwałabym te kilka ostatnich znajomości, które mi zostały.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No ja akurat jestem z tych ludzi co nie znoszą siedzieć w domu.
Dla mnie weekend przesiedziany w całości w domu to weekend zmarnowany. ;p

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Pani_Robot]

Napisane przez effcia82

Mnie się z wiekiem tak posunął introwertyzm i lenistwo, że gdyby nie inicjatywa drugiej strony pewnie też zerwałabym te kilka ostatnich znajomości, które mi zostały.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Miałam znajomych, którzy już po 25rż tak osiedli. Jak jakaś posiadówa to u nich, wyjść na imprezę nie, bo lepiej usiąść u nich.
Teraz rozumiem takie podejście, bo jak ktoś chce się spotkać, to zapraszam do siebie, bo mi się nie chce tyłka ruszać. To jest w zasadzie normalne, że się osiada z wiekiem.

Co do znajomych, to faktycznie tych z małymi dziećmi wsysło, bo mamy są przyszyte na stałe do tych dzieciaków i zbyt zmęczone na jakiekolwiek spotkania towarzyskie. Wcale mnie to zresztą nie dziwi.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Pani_Robot

Miałam znajomych, którzy już po 25rż tak osiedli. Jak jakaś posiadówa to u nich, wyjść na imprezę nie, bo lepiej usiąść u nich.
Teraz rozumiem takie podejście, bo jak ktoś chce się spotkać, to zapraszam do siebie, bo mi się nie chce tyłka ruszać. To jest w zasadzie normalne, że się osiada z wiekiem.

A to ja też zwykle wolę u siebie i z lenistwa, i z oszczędności. Zwłaszcza, że mieszkam w centrum, więc zakładam, że wszyscy mają w miarę dobry dojazd. Ale z grzeczności zawsze pytam czy ktoś woli się spotkać na mieście czy przyjść do mnie, bo jak coś zapraszam.

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Ja do siebie rzadko zapraszam. Trzeba sprzątać, przygotować jakieś przekąski. Do tego mamy tylko dwa pokoje, więc albo muszę wygonić faceta z domu albo go oddelegować do sypialni. Za dużo zachodu. Do kogoś też średnio lubię chodzić. Najlepiej się czuje na mieście.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[invisible_01]

Ja nie lubię zapraszać gości do siebie do domu i robię to ekstremalnie rzadko. Mam dwie osoby, które bardzo chętnie u siebie widzę, ale jakieś posiadówy że znajomymi odpadają. Zbytnio mnie stresuje to. Wolę się spotkać na mieście niż zapraszać kogoś albo do kogoś iść.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez Pani_Robot

Miałam znajomych, którzy już po 25rż tak osiedli. Jak jakaś posiadówa to u nich, wyjść na imprezę nie, bo lepiej usiąść u nich.

Teraz rozumiem takie podejście, bo jak ktoś chce się spotkać, to zapraszam do siebie, bo mi się nie chce tyłka ruszać. To jest w zasadzie normalne, że się osiada z wiekiem.



Co do znajomych, to faktycznie tych z małymi dziećmi wsysło, bo mamy są przyszyte na stałe do tych dzieciaków i zbyt zmęczone na jakiekolwiek spotkania towarzyskie. Wcale mnie to zresztą nie dziwi.

Ja tam nie rozumiem takiego podejścia szczerze mówiąc i w ogóle się z nim nie utożsamiam. I nie mówię tu o imprezach, bo to tam rozumiem, tylko ogólnie o korzystaniu z życia. Raczej teraz mam coraz większe mozliwosci finansowe i coraz więcej rzeczy mogę robić. Osiadanie to ostatnia rzecz na którą mam ochotę.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Pani_Robot]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;87477583]Ja tam nie rozumiem takiego podejścia szczerze mówiąc i w ogóle się z nim nie utożsamiam. I nie mówię tu o imprezach, bo to tam rozumiem, tylko ogólnie o korzystaniu z życia. Raczej teraz mam coraz większe mozliwosci finansowe i coraz więcej rzeczy mogę robić. Osiadanie to ostatnia rzecz na którą mam ochotę.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Różni ludzie różnie rozumieją korzystanie z życia. Ja szalałam jako nastolatka, trochę jeszcze po 20stce, a teraz Netflix&Chill to najlepszy sposób na spędzanie czasu. Muzyka, kanapa, książka, albo hamak w ogrodzie i tak mogę całymi dniami. Wtedy jestem najszczęśliwsza.

Na przyjście gości raczej nie gotuję i nie sprzątam. Na pełnym luzie, to nie wizytacja teściowej.

[effcia82]

No gości w domu też nie lubię

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez Pani_Robot

Różni ludzie różnie rozumieją korzystanie z życia. Ja szalałam jako nastolatka, trochę jeszcze po 20stce, a teraz Netflix&Chill to najlepszy sposób na spędzanie czasu. Muzyka, kanapa, książka, albo hamak w ogrodzie i tak mogę całymi dniami. Wtedy jestem najszczęśliwsza.

Na przyjście gości raczej nie gotuję i nie sprzątam. Na pełnym luzie, to nie wizytacja teściowej.

Ja to myślę, że to raczej kwestia charakteru, a nie wieku. Tak jak wspominałam, dla mnie siedzenie w domu to zawsze było nudne zajęcie. Zima niestety nie ma za dużych możliwości, więc gdy przychodzi wiosna, to się cieszę ze w końcu mogę wyjść z tego więzienia zwanym mieszkaniem. Książki, filmy i seriale mi się po prostu w nadmiarze nudzą.
No ale tak mówisz, grunt aby być zadowolonym.
Ja to jestem baganiara, więc mi by było wstyd zaprosic kogoś bez sprząatania.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[brandie]

Ja miałam przyjaciółkę-papużkę, wiecznie tylko we dwie, przyjaźń się rozpadła i trochę samotnie się czuję, a nie jestem zbyt śmiała, żeby gdzieś chodzić i zagadywać. Czasem gdzieś wyjdę ze współlokatorem albo znajomymi z pracy, siostrą. Chciałabym mieć jakąś koleżankę/i w swoim wieku i na podobnym etapie. W pracy jestem najmłodsza, współlokator starszy chyba z 6 lat, siostra 10 lat.

[nie_powiem]

Ja z wiekiem coraz bardziej doceniam spokój, możliwość bycia w domu, w ciszy, z książką, na kanapie itd. Poza tym mam to nieszczęście, że wszyscy moi bliscy wyjechali w kompletnie różne strony i w swoim mieście nie mam już oprócz TŻa żadnej bliskiej mi osoby. I zwykle albo mnie nie stać (jak teraz) by jeździć tu czy tam do kogoś, albo nie mam czasu (bo praca). A takich znajomych, do których musiałabym dojechać minimum 180km mam ze 4-5

[invisible_01]

Napisane przez nie_powiem

Ja z wiekiem coraz bardziej doceniam spokój, możliwość bycia w domu, w ciszy, z książką, na kanapie itd. Poza tym mam to nieszczęście, że wszyscy moi bliscy wyjechali w kompletnie różne strony i w swoim mieście nie mam już oprócz TŻa żadnej bliskiej mi osoby. I zwykle albo mnie nie stać (jak teraz) by jeździć tu czy tam do kogoś, albo nie mam czasu (bo praca). A takich znajomych, do których musiałabym dojechać minimum 180km mam ze 4-5

Ja z wiekiem bardzo doceniam to, że już nic nie muszę. Tak, wiem, że spotykanie się że znajomymi i prowadzenie bujnego życia towarzyskiego to żaden obowiązek, ale długie lata starałam się dopasować i być towarzyska, bo uważałam, że tak trzeba. Myślałam, że jak się przyznam, że w weekend siedziałam z książką, to wyjdę na lamusa. Teraz nie mam z tym żadnego problemu, zaszło że mnie ciśnienie na posiadanie ogromnej ilości znajomych, doceniam chwilę samotności, kiedy mogę robić co tylko mi się podoba, doceniam czas spędzony tak jak lubię i z kim chcę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz