Rozstanie z facetem XXXIII

[Malla]

Napisane przez telka146

No tak, a ile razy było mówione ze na stara, nieszczęśliwa milosc najlepsza jest nowa? Moze cos w tym jest.

Jeśli się już odkochało, to nie potrzeba nowej miłości, bo się już odkochało i po problemie
A jeśli się nie odkochało, to nieładnie brać się za coś nowego, bo ktoś może się zakochać od pierwszego wejrzenia i męczyć z traumami po poprzednim związku swojego partnera.

Napisane przez telka146

Poza tym ja wcale nie mowie chyba o związku, mowie o wyjściu do ludzi i chodzeniu na randki.

Nie chciałabym, aby zaprosił mnie na randkę ktoś, kto chce w ten sposób zapomnieć o swojej byłej. Można wychodzić do ludzi bez randkowania i wpadania w nowe relacje.

Randki dla sportu to nie dla mnie... Może dlatego, że dawno nie byłam na randce, która nie skończyłaby się dłuższym związkiem

Mnie ostatnio podbudowują zajęcia tańca w parach - czuję się jak kobieta i nie muszę angażować, nie muszę też wymagać zaangażowania od partnera, za to otrzymuję szacunek i dużo uśmiechu.

[Nathicana]

wy to chociaż, macie z kim wychodzić....macie znajomych

[gamblenka]

Napisane przez Nathicana

wy to chociaż, macie z kim wychodzić....macie znajomych

Z jakiego jesteś miasta?

[telka146]

Napisane przez Malla

Jeśli się już odkochało, to nie potrzeba nowej miłości, bo się już odkochało i po problemie

A jeśli się nie odkochało, to nieładnie brać się za coś nowego, bo ktoś może się zakochać od pierwszego wejrzenia i męczyć z traumami po poprzednim związku swojego partnera.



Nie chciałabym, aby zaprosił mnie na randkę ktoś, kto chce w ten sposób zapomnieć o swojej byłej. Można wychodzić do ludzi bez randkowania i wpadania w nowe relacje.



Randki dla sportu to nie dla mnie... Może dlatego, że dawno nie byłam na randce, która nie skończyłaby się dłuższym związkiem



Mnie ostatnio podbudowują zajęcia tańca w parach - czuję się jak kobieta i nie muszę angażować, nie muszę też wymagać zaangażowania od partnera, za to otrzymuję szacunek i dużo uśmiechu.

U mnie z kolei randki rzadko kończą sie związkiem... ja nie mam wielu znajomych, wychodzę na randki czy tez spotkania zeby fajnie spędzić czas i moze cos z tego bedzie. Moze egoistycznie do tego podchodze.

[Malla]

To zależy, czy randkowicz też ma takie podejście

U mnie to wygląda tak, że mam dużo kumpli i często spotykam się z facetami na stopie koleżeńskiej, nie są to jednak randki. Randki zawsze zawierają u mnie element romantyczny.

[telka146]

Ja zwkle spotykam sie z chłopakami z internetu, a pierwsza randka to taka niby nie randka.... No nie wiem. Wczoraj bylo fajnie, posmialismy sie oboje.

[faeria]

Napisane przez xlexie

Mam podobne zdanie co Malla. Nie ma co wchodzić w relację z kimś innym bez "czystej karty". Wtedy dochodzi jeszcze większy mętlik uczuć i łatwo potem kogoś zranić. A chyba żadna z nas, wiedząc co przeżywa, nie chce robić tego komuś innemu.

popieram Was w 100%, też nie mam ochoty wchodzić w nowy związek metodą "klin klinem", bo nie chcę tego kogoś krzywdzić - zawsze stawiam się na miejscu tej drugiej osoby i wiem, że nigdy nie chciałabym być klinem dla mężczyzny
tabula rasa

za to spotykanie się na luzie z przyjaciółmi, wyjścia, poznawanie nowych osób... czemu nie? szybciej w ten sposób zapomnę to i szybciej wzrośnie szansa na spotkanie kogoś wartościowego i może akurat

[Arachnes]

Cześć dziewczyny,
wczoraj zakończył się mój 6-letni związek, czuję się jakby mi facet wbił nóż w serce, bo nic wcześniej nie wskazywało na rozstanie. Wręcz przeciwnie urządzaliśmy wspólnie jego mieszkanie, w którym mięliśmy zamieszkać, planowaliśmy wakacje, nawet już odkładaliśmy wspólnie pieniądze na te wakacje. Był u mnie w weekend (studiuję w innym mieście) i było wszystko dobrze, a w poniedziałek napisał sms czy może przyjechać porozmawiać o nas. Włączyła mi się od razu czerwona lampka i zadzwoniłam zapytać co się stało, powiedział, ze mimo tego, ze mnie kocha boi się, że za bardzo się różnimy i że nam nie wyjdzie, że zbyt często miał wątpliwości co do tego związku już wcześniej (kilka razy już przechodziliśmy kryzysy) i zdecydował, że lepiej będzie się rozstać. Można powiedzieć, że całe życie mi się wywróciło do góry nogami, bo mięliśmy wspólne plany na przyszłość (w te wakacje mięliśmy już zamieszkać u Niego, szukałam już pracy w tym mieście). Wiem, że kiedyś przestanie boleć, ale wiecie jak to jest - człowiek czuje się taki bezradny w takiej sytuacji, kocham go na dzień dzisiejszy nie wyobrażam sobie życia bez Niego... Wiem, że można znieść wszystko i kiedyś będzie lepiej, ale nie wiem jak mam wrócić do normalnego funkcjonowania, nie mogę jeść, spać, a lada dzień zaczynam sesję.

A najgorsze jest to, że ciągle mnie kusi żeby się do Niego odezwać, chociaż dobrze wiem, ze nie powinnam, bo właściwie wszystko już zostało powiedziane. Tylko jak po 6 latach nagle przestać się odzywać, skoro codziennie pisaliśmy do siebie choćby zwyczajne "dobranoc" czy "dzień dobry"...

[ines8]

Napisane przez Arachnes

Cześć dziewczyny,
wczoraj zakończył się mój 6-letni związek, czuję się jakby mi facet wbił nóż w serce, bo nic wcześniej nie wskazywało na rozstanie. Wręcz przeciwnie urządzaliśmy wspólnie jego mieszkanie, w którym mięliśmy zamieszkać, planowaliśmy wakacje, nawet już odkładaliśmy wspólnie pieniądze na te wakacje. Był u mnie w weekend (studiuję w innym mieście) i było wszystko dobrze, a w poniedziałek napisał sms czy może przyjechać porozmawiać o nas. Włączyła mi się od razu czerwona lampka i zadzwoniłam zapytać co się stało, powiedział, ze mimo tego, ze mnie kocha boi się, że za bardzo się różnimy i że nam nie wyjdzie, że zbyt często miał wątpliwości co do tego związku już wcześniej (kilka razy już przechodziliśmy kryzysy) i zdecydował, że lepiej będzie się rozstać. Można powiedzieć, że całe życie mi się wywróciło do góry nogami, bo mięliśmy wspólne plany na przyszłość (w te wakacje mięliśmy już zamieszkać u Niego, szukałam już pracy w tym mieście). Wiem, że kiedyś przestanie boleć, ale wiecie jak to jest - człowiek czuje się taki bezradny w takiej sytuacji, kocham go na dzień dzisiejszy nie wyobrażam sobie życia bez Niego... Wiem, że można znieść wszystko i kiedyś będzie lepiej, ale nie wiem jak mam wrócić do normalnego funkcjonowania, nie mogę jeść, spać, a lada dzień zaczynam sesję.

A najgorsze jest to, że ciągle mnie kusi żeby się do Niego odezwać, chociaż dobrze wiem, ze nie powinnam, bo właściwie wszystko już zostało powiedziane. Tylko jak po 6 latach nagle przestać się odzywać, skoro codziennie pisaliśmy do siebie choćby zwyczajne "dobranoc" czy "dzień dobry"...

Musisz się zebrać w sobie i dać sobie na początek tydzień bez odzywania się do niego. Ja np sobie założyłam wstążkę na lewej ręce i za każdym razem jak chciałam do niego napisać patrzyłam na nią i sobie przypominałam, że tyle już wytrzymałam, więc bez sensu to psuć i nie pisałam.

Albo zamiast do niego pisz do przyjaciółki, kumpeli, kumpla czy kogoś bliskiego.

[Arachnes]

Dzięki za radę, chyba zrobię sobie coś podobnego, bo usuwanie numeru nic nie da, znam go na pamięć niestety.

Długo już jesteś po rozstaniu?

[ines8]

Ponad dwa miesiące, ale kontakt urwałam NIESTETY dopiero niecałe dwa tygodnie temu...

[gamblenka]

A ja tam uważam, że odcinanie się nic nie daje. Wolę już się do kogoś odzywać, nawet, jak mnie olewa, bo wtedy sama się przekonuję, że nie ma po co. I potrzeba odzywania się mija naturalnie. No, chociaż są dziewczyny, które z jakichś przyczyn nigdy nie widzą tego, że są olewane. A nawet takie, które mają do czynienia z kimś totalnie toksycznym, a mimo tego dalej uważają, że on gdzieś tam je kocha :P To wtedy tak, to wtedy nic tylko się odciąć.

[ines8]

Ja się odcięłam właśnie dlatego, że obiecaliśmy sobie dobre stosunki po rozstaniu a wyglądało to tak jakbym tylko ja zabiegała o ten kontakt i proponowała jakieś spotkania. To po prostu któregoś dnia stwierdziłam "nie, nie chce to ja nie będę o to już zabiegać". No plus olanie mnie i naszych znajomych z którymi się nawet nie pożegnał i pójście do nie wiem...tych lepszych kumpli i kumpeli podczas gdy wieczór miał spędzić z nami.

[Arachnes]

Póki co nie ma takiej możliwości o całkowitym zerwaniu kontaktu, bo niestety zbyt wiele mamy niedokończonych spraw. Chociażby to, że w moim mieszkaniu są jego rzeczy, a u Niego moje, musimy jeszcze oddać sobie klucze do mieszkań, On ma obecnie mój samochód, a ja mam telefon na Jego firmę do listopada. Póki co odwlekam to nieuniknione spotkanie, ale kiedyś to nastąpi i boję się, że nie wytrzymam i rozkleję się przy Nim. Dlaczego rozstania są tak bardzo bolesne

[Malla]

Napisane przez gamblenka

A ja tam uważam, że odcinanie się nic nie daje. Wolę już się do kogoś odzywać, nawet, jak mnie olewa, bo wtedy sama się przekonuję, że nie ma po co. I potrzeba odzywania się mija naturalnie.

Każdy powinien znaleźć własną metodę. Jest wiele osób, które muszą sięgnąć dna, by rozpocząć proces leczenia.

Z mojego doświadczenia i obserwacji wynika, że odcięcie znacznie przyspiesza wyjście z porozstaniowego dołka, bo największą rolę u osoby zdrowej, tj. bez traum w psychice i świadomej swojej wartości, odgrywa Czas. To on sprawia, że uczucia słabną, że odzwyczajamy się od tego narkotyku, jakim jest bycie z kimś - bo tak, to jest uzależnienie, uzależnienie od bycia kochaną, potrzebną i docenianą (nawet jeśli byłyśmy w związku gnojone tak jak ja w ostatnim, wszak miłość ślepa bywa).

Sięgnięcie dołka jest terapią szokową, na którą decyduje się wiele osób, które już w trakcie związku miały zaniżoną samoocenę i uzależniły się od posiadania faceta. Często są to osoby (piszę z własnego doświadczenia) romantyczne i naiwne, że miłość ostatecznie zwycięży, misiaczek się opamięta, uświadomi co stracił i wróci do nas. Osoby błędnie uważające, że jeśli znikną, to ich ewentualne szanse zostaną zaprzepaszczone, bo misiaczek zapomni.
Przeszłam przez to. Nie jest to zła metoda, ale czasochłonna. Jak miałam 25 lat, miała swój sens. Teraz mam trochę więcej i widzę, że naprawdę szkoda czasu, młodości i urody. Jedyny plus, to że się wtedy sporo chudnie

Napisane przez gamblenka

No, chociaż są dziewczyny, które z jakichś przyczyn nigdy nie widzą tego, że są olewane. A nawet takie, które mają do czynienia z kimś totalnie toksycznym, a mimo tego dalej uważają, że on gdzieś tam je kocha :P To wtedy tak, to wtedy nic tylko się odciąć.

Ja tak mam teraz :P Jak zaczynam myśleć o nim, to przekierowuję myśli na negatywne wydarzenia i na to, jak podle się czułam. Dzięki temu nie chcę do niego wracać. Nie rozpamiętuję dobrych chwil, bo to nie ma sensu. Nie skupiam się na tym, że mówił, że mnie kocha, bo przecież zaraz potem wytaczał wobec mnie różne fałszywe oskarżenia.

Napisane przez Arachnes

Póki co nie ma takiej możliwości o całkowitym zerwaniu kontaktu, bo niestety zbyt wiele mamy niedokończonych spraw. Chociażby to, że w moim mieszkaniu są jego rzeczy, a u Niego moje, musimy jeszcze oddać sobie klucze do mieszkań, On ma obecnie mój samochód, a ja mam telefon na Jego firmę do listopada. Póki co odwlekam to nieuniknione spotkanie, ale kiedyś to nastąpi i boję się, że nie wytrzymam i rozkleję się przy Nim. Dlaczego rozstania są tak bardzo bolesne

Brzmi mi to trochę jak wymówki...
Macie swoje rzeczy? Jeśli są cenne, wystarczy spotkać się lub spakować i wysłać pocztą, a jeśli nie, to wywalić. Nie ma co robić awantury o koszulkę do spania lub szczoteczkę do zębów.
W sprawie kluczy można się spotkać, dołączyć do paczki z rzeczami (nie polecam) lub zmienić zamki.
Telefon na firmę nie jest przeszkodą, przecież opłacasz rachunki.
Gorzej z samochodem.

Im prędzej to załatwisz, tym prędzej przestaniesz karmić się złudzeniami.

[201605161428]

Samochod to tez nie problem, przywozi, zostawia kluczyki i koniec tematu.

[skylark91]

ZDECYDOWANIE lepiej jest się odciąć i przede wszystkim zająć myśli czymś innym. Z punktu widzenia osoby, która jest świeżo po zerwaniu brzmi to strasznie, ale to jest najlepsza metoda. Dopiero teraz, po paru miesiącach ''ochłonięcia'' widzę jaka byłam głupia i naiwna, a te teksty błagalne które wysyłałam, gdy miałam nadzieję że jakoś się ułoży... żałosne teraz mi wstyd i widzę że dobrze zrobiłam i życie zaczyna mi się powoli układać, bo żyję już ''na własny rachunek", a nie uzależniona od faceta. CZAS LECZY RANY

[Nathicana]

no i zakonczylam zwiazek ze swoim klinem pozostajemy na stopie kolezenskiej nie bedziemy sie widywac sami ale wsrod znajomych no sie zobaczy jak to bedzie narazie niechce mi sie zyc dwa rozstania naraz mam ochote sie rzucic pod samochòd

[Addicted To Pain]

Napisane przez skylark91

ZDECYDOWANIE lepiej jest się odciąć i przede wszystkim zająć myśli czymś innym. Z punktu widzenia osoby, która jest świeżo po zerwaniu brzmi to strasznie, ale to jest najlepsza metoda. Dopiero teraz, po paru miesiącach ''ochłonięcia'' widzę jaka byłam głupia i naiwna, a te teksty błagalne które wysyłałam, gdy miałam nadzieję że jakoś się ułoży... żałosne teraz mi wstyd i widzę że dobrze zrobiłam i życie zaczyna mi się powoli układać, bo żyję już ''na własny rachunek", a nie uzależniona od faceta. CZAS LECZY RANY

Święta prawda !

[Nathicana]

odpiszcie cos

[adin123]

Napisane przez Nathicana

odpiszcie cos

Wszystko będzie dobrze. Zobaczysz. Na "rynku" jest jeszcze wiele fajnego towaru do wzięcia. Klin był widocznie nie dla Ciebie.

[Nathicana]

zdaje sobie sprawe ale strasznie sie czuje niechce sie tak czuć,niech to minie

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 18:56 ----------

klin byl swietnym facetem wprost ideal kochany troskliwy przystojny czuly no taki wspanialy czlowiek ale nie zaiskrzylo nierozumiem dlaczego tak jest tylu fajnych facetow sie kreci wokol mnie ale nigdy to nie jest to :\

[adin123]

Napisane przez Nathicana

zdaje sobie sprawe ale strasznie sie czuje niechce sie tak czuć,niech to minie

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 18:56 ----------

klin byl swietnym facetem wprost ideal kochany troskliwy przystojny czuly no taki wspanialy czlowiek ale nie zaiskrzylo nierozumiem dlaczego tak jest tylu fajnych facetow sie kreci wokol mnie ale nigdy to nie jest to :\

Po prostu musisz sobie dać czas na odkochanie się. Serio Ci mówię. Jak mnie rzuciła była to też miałem właśnie takiego klina. Z jedną byłem tylko na 1 randce. Drugą dziewczynę poznałem kilka tygodni później. Fajnie mi się z nią gadało, ale ciągle mi coś nie pasowało. Po prostu nie była moją eks, więc zakończyłem sprawę po miesiącu spotykania się. Potrzebowałem 10 miesięcy, żeby móc inaczej patrzeć na dziewczyny.

[Nathicana]

no wlasnie tylko czas tu pomoże niewiem czy tylko ja to zauwazylam ze ludzie, ktòrzy niezaznali nigdy tego uczucia sa w zwiazkach takich bez tego silnego uczucia i myslą że to jest to i są szczesliwi co o tym sądzicie? znacie takie związki?

[telka146]

Ale wlasnie, czy to ma byc uczucie na smierć i zycie, na zabój? Czy moze spokojny, dobry zwiazek?

[gamblenka]

Ja się czuję teraz tak samo, jak Ty, jeśli nie gorzej. Poważnie rozważałam samobójstwo, myślałam o metodzie. Czułam się totalnie bezwartościowa. Uratował mnie chyba ten pamiętnik, który założyłam i moja wiara.

Ten chłopak miał taką aparycję, że mi się na jego widok uginały kolana Bałam się, że nie znajdę drugiego takiego, że każdego kolejnego będę do niego porównywać. Ale z drugiej strony to załamanie mi uświadomiło, że muszę raz a dobrze zacząć myśleć o sobie inaczej. No i całymi dniami powtarzam sobie dobre rzeczy. Czuję się lepiej.

[Malla]

Napisane przez Nathicana

niewiem czy tylko ja to zauwazylam ze ludzie, ktòrzy niezaznali nigdy tego uczucia sa w zwiazkach takich bez tego silnego uczucia i myslą że to jest to i są szczesliwi co o tym sądzicie? znacie takie związki?

Każdemu wedle potrzeb.
Na pewno znasz osoby, które bywały śmiertelnie zakochane, a wzięły ślub z osobą, z którą jest... nijako.

[Kalioope]

U mnie zaraz miną dwa tygodnie od rozstania. On wydzwania, pisze, że się zmieni, że będziemy wyjeżdżać, biegać razem, jeździć na rowerach,spędzać razem czas, rozmawiać i słuchać siebie nawzajem. Że kocha i zawsze będzie kochał, że nie potrafi funkcjonować beze mnie. Chciałabym, żeby to była prawda ale po prostu nie jestem w stanie w to uwierzyć. Każdy zasługuje na drugą szansę ale nie na piątą. We mnie się chyba już 'to' wypaliło, walczyłam ale już nie mam siły, od jakiegoś czasu to było przyzwyczajenie, przynajmniej dla mnie... Też mam u niego jeszcze sporą część rzeczy, wzięłam na chwilę obecną tylko moje świnki i najpotrzebniejsze rzeczy, po całą resztę będę musiała jechać ale nie mam teraz gdzie tego trzymać :| nie płaczę, nie przeżywam. Tylko zastanawiam się czy po prostu nie gram twardziela i czy w końcu nie pęknę.

[TancerzTango]

Napisane przez gamblenka

Ja się czuję teraz tak samo, jak Ty, jeśli nie gorzej. Poważnie rozważałam samobójstwo, myślałam o metodzie. Czułam się totalnie bezwartościowa. Uratował mnie chyba ten pamiętnik, który założyłam i moja wiara.

Ten chłopak miał taką aparycję, że mi się na jego widok uginały kolana Bałam się, że nie znajdę drugiego takiego, że każdego kolejnego będę do niego porównywać. Ale z drugiej strony to załamanie mi uświadomiło, że muszę raz a dobrze zacząć myśleć o sobie inaczej. No i całymi dniami powtarzam sobie dobre rzeczy. Czuję się lepiej.

Nie zabijaj się tak szybko. Na pełnie zapomnienie potrzeba czasem paru lat. A jeśli dla Ciebie liczy się głównie aparycja to bez problemu znajdziesz za jakiś czas kolejnego, w którym zakochasz się równie mocno.

[lagmina]

Napisane przez Malla

Nie jesteś żałosna, jesteś skrzywdzona i potrzebujesz stanąć na nogi.

Czyli nie tęsknisz za nim, tylko tą luką, którą wypełniał, za czyimś zainteresowaniem, byciem czyjąś.
Każdy chce być kochany i Ty nie będziesz, póki będziesz się karmić złudzeniami i nie otworzysz na prawdziwe uczucie.

Właśnie coraz częściej stwierdzam, że tęsknie za nim, za spędzaniem czasu z nim, za rozmowami z nim, po prostu nie wyobrażam sobie być z kimś innym póki co...To był mój pierwszy facet, na początku miał być tylko kumplem, którego zabiore na wesele ale po tym wszystko sie zmieniło bylismy z różnych miast bo gdy sie poznalismy byłam po maturze, przyjeżdzał do mojego miasta co tydzien a ja go na dwrocu wypatrywałam, potem poszłam na studia i moglismy być razem...Po prostu każda inna moja znajomośc z facetem wydaje mi sie przy tej taka zwykła, zero magii. Z drugiej strony nie idealizuje go jestem świadoma jego wad i zalet, wiem, że to człowiek, który nie nadaje się do poważnego związku, niektórzy ludzie tak po prostu mają on nawet sam jest tego świadomy, często powtarzał, że żałuje, że nie poznał mnie w wieku 30 lat, chyba uważa, ze wtedy by sie ogarnął...taa oczywiście
No więc ja wiem, że nigdy nie miałabym z nim żadnej stabilności ponieważ jego słomiany zapał przekłada się na wszystkie apsekty życia począwszy od rzucenia studiów z prawa na trzecim roku, olania zdawania prawka a skończywszy na związku...Wiem, wychodzi na niezłego tłumoka a to tak naprawde bardzo inteligentny człowiek tylko jakby...uposledzony ? toksyczny i baardzo narscystyczny...czytałam książkę o toksycznych ludziach i związkach, bardzo dużo się zgadzało najsmutniejsze jest to, że opisywane przypadki to byli zazwyczaj faceci 30-40letni, mój jest przy nich dzieckiem a już tak super rokuje