Ludzie ze znaczną nadwagą

[nyana89]

Napisane przez uniperfect

Często słyszą, że rozmiar M /38 to duży i kobiety noszącą ten rozmiar uważa się za grube

... ... Że co?

Napisane przez uniperfect

Trzeba mieć bardzo dobrą przemianę materii , by być bardzo szczupłym i nosić 34 rozmiar.

Akurat 'bardzo szczupły' to raczej rozmiar 32 Zresztą, zależy też od wzrostu etc, eh...

[Luxanna]

Akurat z rozmiarem umyślnie napisałam, bo jakiś czas temu była dyskusja w jednym z wątków na plotkowym, gdzie jedna użytkowniczka zawzięcie twierdziła, że rozmiar 38 to już gruba osoba

[201706081317]

Chyb w wątku wszystko zostało powiedziane, problem tkwi w głowie autorki i jej myśleniu, nie ciele Znam dwa przykłady dziewczyn, które mocno schudły, bo były nieszczęśliwe - wyglądają jak milion dolarów. I dalej nie są szczęśliwe. Bo ich ciało odmłodniało, ale w głowie dalej mętlik.

Zresztą - mnie samej się wydawało, że po schudnięciu trochę moich problemów się rozwiąże. A gdzie tam. Przy lekkiej nadwadze teraz jestem szczęśliwsza, niż byłam, gdy ważyłam 60kg.

A swoją drogą, mówiąc o rozmiarach, na ten moment noszę 42 dół i 40 góra - szukałam w sieciówkach ostatnio spodni. Nie znalazłam mojego rozmiaru. Skandal według mnie. Ciężko potem, żeby osoby, które np noszą L i wchodzą do Tally Weijl nie były nieszczęśliwe - zmieściłabym się w te ciuchy być może w szóstej klasie.

[nyana89]

Napisane przez Luxanna

Akurat z rozmiarem umyślnie napisałam, bo jakiś czas temu była dyskusja w jednym z wątków na plotkowym, gdzie jedna użytkowniczka zawzięcie twierdziła, że rozmiar 38 to już gruba osoba

Nie mogę tego odnaleźć... Ale może to i dla psychiki lepiej...

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Napisane przez nyana89

Nie mogę tego odnaleźć... Ale może to i dla psychiki lepiej...

Dziewczyna pisala, ze ona by nie chciala miec grubych przyjaciolek a potem doszla do wniosku, ze rozmiar 38 to juz gruba.

[Limonka2738]

Napisane przez anna87

Jezu, a za co? To coś złego zjeść w Macu?
.

I nasza bohaterka czepiania się wraca. Jak mi ktoś płacze, że ma grube kości i złe geny, a widzę jak co drugi dzień je w Maku obiad (mam naprzeciwko uczelni i ludzie przynoszą sobie na wynos na salę), no to wybacz. Jako osoba z poważnymi problemami hormonalnymi (dwoma osobnymi, oba powodują tycie), która góry przeniosła, żeby schudnąć, bo bardzo mi zależało, szacunku mieć nie będę. Co nie sprawia, że będę ich pouczać.

Albo lubię siebie albo coś zmieniam (psychicznie bądź fizycznie), nienawidzę jęczenia.

[201705042038]

Napisane przez Limonka2738

I nasza bohaterka czepiania się wraca. Jak mi ktoś płacze, że ma grube kości i złe geny, a widzę jak co drugi dzień je w Maku obiad (mam naprzeciwko uczelni i ludzie przynoszą sobie na wynos na salę), no to wybacz. Jako osoba z poważnymi problemami hormonalnymi (dwoma osobnymi, oba powodują tycie), która góry przeniosła, żeby schudnąć, bo bardzo mi zależało, szacunku mieć nie będę. Co nie sprawia, że będę ich pouczać.

Albo lubię siebie albo coś zmieniam (psychicznie bądź fizycznie), nienawidzę jęczenia.

Jak ktoś mi marudzi i mnie męczy, to wystarczy uciąć kontakt. I nie wiem, co mają problemy hormonalne do patrzenia na innych z góry, braku szacunku do ludzi i zaglądania komuś do talerza.
Schudłaś to fajnie, zwykle to powód do satysfakcji z osiągnięcia celu, a nie nienawiści do innych ludzi.

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Napisane przez Limonka2738

I nasza bohaterka czepiania się wraca. Jak mi ktoś płacze, że ma grube kości i złe geny, a widzę jak co drugi dzień je w Maku obiad (mam naprzeciwko uczelni i ludzie przynoszą sobie na wynos na salę), no to wybacz. Jako osoba z poważnymi problemami hormonalnymi (dwoma osobnymi, oba powodują tycie), która góry przeniosła, żeby schudnąć, bo bardzo mi zależało, szacunku mieć nie będę. Co nie sprawia, że będę ich pouczać.

Albo lubię siebie albo coś zmieniam (psychicznie bądź fizycznie), nienawidzę jęczenia.

Wiem co masz na mysli, ale czasem to wynika z tego, ze czlowiek czuje sie obserwowany z kazdej strony i wstyd mu zjesc posilek w towarzystwie ludzi, probuje sie jakos usprawiedliwic. Mysle, ze nie powinno sie tak szybko przekreslac ludzi.

[Limonka2738]

Napisane przez anna87

Jak ktoś mi marudzi i mnie męczy, to wystarczy uciąć kontakt. I nie wiem, co mają problemy hormonalne do patrzenia na innych z góry, braku szacunku do ludzi i zaglądania komuś do talerza.
Schudłaś to fajnie, zwykle to powód do satysfakcji z osiągnięcia celu, a nie nienawiści do innych ludzi.

Ja nie mam z nimi kontaktu, po prostu studiujemy razem i mnie nie obchodzi, co robią. Nie lubię słuchać ich jęczenia i chyba moje prawo? A jak siedzimy w jednej sali i akurat nie mam słuchawek, to chyba słyszę przypadkiem, bo głucha nie jestem.

A co myślisz, że robię sugerując mi odcięcie kontaktu?

Mam grube koleżanki, które fajnie wyglądają, dobrze się czują ze sobą i bardzo je lubię. Jęczenia nie znoszę. Zwłaszcza umniejszającego starania tych, którzy NAPRAWDĘ mają problemy zdrowotne.

---------- Dopisano o 22:40 ---------- Poprzedni post napisano o 22:34 ----------

Napisane przez Hiiro

Wiem co masz na mysli, ale czasem to wynika z tego, ze czlowiek czuje sie obserwowany z kazdej strony i wstyd mu zjesc posilek w towarzystwie ludzi, probuje sie jakos usprawiedliwic. Mysle, ze nie powinno sie tak szybko przekreslac ludzi.

Zjeść musi każdy, nie da się zdrowo chudnąć i nie jeść. Nawet w Maku można na diecie czasem zjeść, głowa od tego nie odpada. Chodzi o pewne proporcje i przyznanie się do tego samemu przed sobą.

[201704240947]

Taa po schudnieciu problemy zostają, wszystko zostaje tak samo bla bla bla. W moim przypadku to guzik prawda.
Jak schudłam poczułam się dużo, dużo lepiej ze swoim ciałem i że sobą ogólnie. Znikło cześć kompleksów, pewnośc siebie się poprawiła, czuje się lepiej i piękniej.
U mnie był taki okres jak przytyłam biorąc tabletki z hormonalne, trwał ok 1,5 roku i to była dla mnie meczarnia jak przytyłam. Niby nie byłam otyla ale o tak czułam się okropnie, zero energii, kompleksy, wiecznie chora.
Od kilku lat jestem w rozmiarze 36 i uważam że bycie szczupłym może bardziej pomoc w leczeniu kompleksow niż zaszkodzić o zdrowiu nie wspominając. Co do dużej nadwagi to wg. mnie grube jest brzydkie, dotyczy to obu płci. Nie chcialabym partnera/ki z nadwagą. Ale to tylko moje zdanie.

[Candy_lips]

Mysle, ze to zalezy od osoby i jak faktycznie ktos jest grubszy, ale zle mu w zyciu z innych powodow to schudniecie dla jego psychiki moze niewiele da. Mysle jednak, ze czesto przytycie i wieksza waga i objaw takiego zniechecenia (np u mnie i z tego teraz wychodze), to wtedy schudniecie moze dac efekty tez dla psychiki, bo w koncu sie robi cos dla siebie

---------- Dopisano o 00:14 ---------- Poprzedni post napisano o 00:12 ----------

Dodatkowo wiadomo dbanie o siebie, o zdrowie tez moze polepszyc samopoczucie, podobnie ruch, bo wydzielaja sie endorfiny.

[201705042038]

Napisane przez Limonka2738

Ja nie mam z nimi kontaktu, po prostu studiujemy razem i mnie nie obchodzi, co robią. Nie lubię słuchać ich jęczenia i chyba moje prawo? A jak siedzimy w jednej sali i akurat nie mam słuchawek, to chyba słyszę przypadkiem, bo głucha nie jestem.

A co myślisz, że robię sugerując mi odcięcie kontaktu?

Tak szczerze, to przyszło mi na myśl, że nikt Cię swoim jęczeniem nie zadręcza, tylko podsłuchując czegoś tam się dowiedziałaś.

Napisane przez Limonka2738

Mam grube koleżanki, które fajnie wyglądają, dobrze się czują ze sobą i bardzo je lubię. Jęczenia nie znoszę. Zwłaszcza umniejszającego starania tych, którzy NAPRAWDĘ mają problemy zdrowotne.

Rany, w to kartoteki też im zaglądasz, skoro wiesz, że symulują?

Napisane przez Limonka2738

Zjeść musi każdy, nie da się zdrowo chudnąć i nie jeść. Nawet w Maku można na diecie czasem zjeść, głowa od tego nie odpada. Chodzi o pewne proporcje i przyznanie się do tego samemu przed sobą.

Jakie tam samemu przed sobą... Publicznie się powinni przyznawać, żeby dostarczyć innym satysfakcji. Ukorzy się taki jak należy a potem już może sobie iść na kebaba, w czym problem.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Od kilku lat jestem w rozmiarze 36 i uważam że bycie szczupłym może bardziej pomoc w leczeniu kompleksow niż zaszkodzić o zdrowiu nie wspominając.

Nikt nie twierdził, że bycie szczupłym powoduje kompleksy albo przeszkadza w ich leczeniu.

[201704240947]

Anna87 Jak juz walisz posty w formie takich dlugasnych cytatów i odpowiedzi to się przynajmniej w nich nie gub

Mowisz, ze nikt tak nie twierdził ale z tego co tu czytałam to dużo osób radzi jej, wrecz przekonanuje żeby poszła najpierw na terapię bo od odchudzania jej się nie polepszy. Bo problemy zostaną itp. itd. no moim zdaniem może wszystkich problemów to nie rozwiąże ale cześć na pewno.
Nie wiem skąd ta nagła zaciekla obrona nadobowiazkowych kilogramów, skoro powszechnie wiadomo, że nadwaga jest niezdrowa. A znaczna nadwaga to już w ogole.

Przychodzi dziewczyna że taka znaczna nadwagą na forum i się pyta czy się za siebie wziąć, moja odpowiedź to - oczywiście, czym szybciej tym lepiej. Tylko w zdrowy sposób, bo jak schudniesz 20 kg w miesiąc to w następny przytyjesz 40.

[Mojwa]

Bo jeśli dla kogoś motywacja do schudniecia jest "jestem obrzydliwa, wstydzę się rozebrać przed kimkolwiek, brzydze się swoim ciałem" to jestem na 90% pewna że nawet schudniecie do postury modelki nic nie da, bo fałszywy obraz.siebie zostaje w głowie.

No i dużo lepiej, dużo zdrowiej i madrzej się człowiek odchudza jak juz zaakceptował siebie z dodatkowymi kilogramami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Przyznam, że mam tu raczej mieszane odczucia.

Z jednej strony ta swoista "poprawność polityczna". Z drugiej, wiem, że ja nie zaakceptowałabym siebie grubej. Nie uzależniam swojego poczucia własnej wartości od wagi, czy wyglądu w ogóle, ale sama czułabym się bardzo źle w swoim ciele i za wszelką cenę dążyłabym do zmiany sytuacji.

Przychodzi dziewczyna że taka znaczna nadwagą na forum i się pyta czy się za siebie wziąć, moja odpowiedź to - oczywiście, czym szybciej tym lepiej. Tylko w zdrowy sposób, bo jak schudniesz 20 kg w miesiąc to w następny przytyjesz 40.

Zgadzam się z Twoimi postami tutaj. To bardzo dobra rada. Z tym, że faktycznie o wiele bardziej sensowna jest postawa "schudnę, żeby zrobić coś dla siebie [swojego zdrowia, samopoczucia]", a nie "schudnę, żeby się podobać".

[0f4d7eb2e6c93082f74e89ef7f138a13b7c455c0]

Treść usunięta

[201705042038]

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Anna87 Jak juz walisz posty w formie takich dlugasnych cytatów i odpowiedzi to się przynajmniej w nich nie gub

Przepraszam, już poprawiłam.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Mowisz, ze nikt tak nie twierdził ale z tego co tu czytałam to dużo osób radzi jej, wrecz przekonanuje żeby poszła najpierw na terapię bo od odchudzania jej się nie polepszy. Bo problemy zostaną itp. itd. no moim zdaniem może wszystkich problemów to nie rozwiąże ale cześć na pewno.

A ja jednak polegałabym na zdaniu doświadczonych lekarzy. Też aktualnie lepiej się czuję będą szczuplejsza, ale kiedyś nienawidziłam swojego ciała, mimo, że było go i tak dużo mniej. I w zasadzie dlatego przytyłam (zaburzenia odżywiania).
Nikt tu nie napisał, że absolutnie nie powinna się odchudzać, nasze posty były reakcją na komentarze, że jak najbardziej powinna, już, teraz, wystarczą chęci. Otóż na wszystko jest czas i miejsce, ona musi zdecydować, czy i kiedy będzie chciała ten wysiłek podjąć. Nie wiem, jak bardzo autorka musiałaby być otyła, żeby uznać to za problem większej wagi, niż to, co nam tutaj napisała.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Nie wiem skąd ta nagła zaciekla obrona nadobowiazkowych kilogramów, skoro powszechnie wiadomo, że nadwaga jest niezdrowa. A znaczna nadwaga to już w ogole.

To, że coś "powszechnie wiadomo" jeszcze wcale nie oznacza, ze to prawda.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Przychodzi dziewczyna że taka znaczna nadwagą na forum i się pyta czy się za siebie wziąć, moja odpowiedź to - oczywiście, czym szybciej tym lepiej. Tylko w zdrowy sposób, bo jak schudniesz 20 kg w miesiąc to w następny przytyjesz 40.

A nasza nie, wcale nie im szybciej, tym lepiej. To jest prywatna decyzja każdego człowieka, nie widzę żadnego sensu, żeby kogoś z tym poganiać i rozliczać go z każdego zjedzonego hamburgera.

Napisane przez Mojwa

No i dużo lepiej, dużo zdrowiej i madrzej się człowiek odchudza jak juz zaakceptował siebie z dodatkowymi kilogramami.

Również tak uważam. I skuteczniej, bo współpraca z własnym ciałem to wg mnie lepsze rozwiązania, niż walka.


[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7251296 7]Zgadzam się z Twoimi postami tutaj. To bardzo dobra rada. Z tym, że faktycznie o wiele bardziej sensowna jest postawa "schudnę, żeby zrobić coś dla siebie [swojego zdrowia, samopoczucia]", a nie "schudnę, żeby się podobać".[/QUOTE]

Nie ma nic złego w takiej motywacji. Wg mnie problem jest gdzie indziej.

[Kelecka]

Napisane przez lisnov

Dla zdrowia też, ale nie o tym jest temat przeze mnie założony. Poniekąd liczyłam, że jakaś bliska osoba pomoże mi zakaceptować wszystko albo pomoże z tym walczyć

Dlaczego chcialabys akceptowac swoja otylosc?

[201705042038]

Napisane przez Kelecka

Dlaczego chcialabys akceptowac swoja otylosc?

A dlaczego miałaby nie chcieć? I nie zauważyłam, żeby gdzieś wprost napisała o otyłości, chociaż może przegapiłam. Może jest otyła, może ma nadwagę, a może fałdki to wytwór jej wyobraźni.

[Hultaj]

Autorko, ile ważysz za dużo?
To jest nadmiar rzędu 10-30-50 kg?

Otyłość jest problemem przede wszystkim psychiki. Jedzenie dostarcza przyjemności, zajada się problemy, to w połączeniu z tym, że sklepy pełne są kuszących pyszności, nie pomaga. Do tego wieloletnie nawyki sprawiają, że jak człowiek nie uprawia sportu to potem trudno mu się za niego wziąć. Niestety lub stety fitness jest kluczowy dla dobrego wyglądu ciała (kondycji i zdrowia).
Ludzie ci zawsze powiedzą, że to jest proste. "Nie żryj".
To jest proste ale dla człowieka który tą drogę pokonał (i zrobił to w sposób prawidłowy, szczęściem/przypadkiem lub dzięki wiedzy), nigdy dla tego, kto jest na początku.
Najzabawniejsze, że ulice są pełne niewysportowanych osób, którym tyłki trzęsą się jak galarety pod ciuchami (no cóż, białe spodnie wyjątkowo są bezlitosne dla kobiet a i u facetów cycki pod tshirtami są widoczne; bandziochy i w ogóle brak rzeźby to oczywista oczywistość ) i chętnie sięgają po słodki deserek.
I każdy ma jakiś problemik, np. leniuszka w tyłku, albo desperackie trzymanie się kogoś kto ma nas w nosku, tkwienie w słabiuśnej raczej robocie, itp itd.
No ale grubciowi łatwo się jedzie.

Nikt nie mówi, że otyłość musi się podobać albo wzbudzać seksualne pożądanie ale przynajmniej przestancie swoje hejtowanie usprawiedliwiać nieistniejącą troską o zdrowie jakiegoś obcego człowieka. Nikt Wam w to nie wierzy, altruiści, batmani i inni kapitanowie super ameryka (czytaj: troska o społczeństwo level hard ) od 7 boleści.

1. jeśli jesteś bardzo gruba zacznij od marszy.
Jeśli się nie wstydzisz, idź na basen.
Idź na rolki. Są przyjemne, nie tak męczące.
Ale bądź konsekwentna. Godzina dziennie.
Co do rowerów sporo osób po niego sięga ale jakoś cudownej odmiany raczej nie widuję. Pewnie dlatego, że niestety sport sportem ale trzeba też ograniczyć jadełko.

2. Jakbyś nie jadła bilans kaloryczny powinnaś zmniejszyć.

3. Ogólnie to jak widzę Twoje wątki i posty to zgadzam się, że potrzebujesz terapii. Skoro nie chcesz iść do psychologa to spróbuj zainteresować się tematyką autopsychoterapii, zawalczyć o siebie.
Jak dla mnie to masz depresję i powinnaś spróbować z niej wyjść. To jest do zrobienia, niestety nie tak zupełnie bez wysiłku.
Zmiana wyglądu to problem równoległy lub w drugi w kolejności.
Klucz do zmian nosi się przede wszystkim w głowie.

[201704240947]

A to tu komu chce wyliczać hamburgery.
No motywacja schudniecia żeby się podobać nie może najlepsza z możliwych. Ale przynajmniej jakas jest.
Nawet jak Autorka zacznie sie odchudzać z tego powodu to nie znaczy że na tym musi konczyc. Terapia ma to do siebie, że potrafi trwać trochę.
To można zacząć ogarniać swoje ciało teraz i chodzić na nią w tym samym czasie.
Jak źle się że swoim ciałem czujesz to wbrew pozorom po tej cudownej terapii też możesz źle się z nim czuć.
To że ma się inne problemy z samoocena to też dodatkowy powód żeby rozpocząć terapię.
Nie chodzi też od razu żebyś chudla do b. małych rozmiarów na hurra, może np. rozmiar lub dwa mniej
będzie Cię satysfakcjonował, to Ty decydujesz w jakim chcesz się widzieć i w jakim czujesz się najlepiej.

W ogóle zamiast wizażowych psycholożek i dietetyczek które wiedzą najlepiej, może udaj się do prawdziwych specjalistów. Zobaczysz co na to psycholog, powinien Ci poradzić coś, żebyś się nie wpedzila np. w jakieś zaburzenia odżywiania. No i dietetyk żeby Ci dobrał bezpieczna diete, taka dlugodystansowa, żeby zmienić nawyki żywieniowe.
[Nie wiem czy u was też jest tak ze może on plan ćwiczeń dostosować w skrócie i daje plan diety i potem trener do tego dobiera program zajęć na siłowni. Nie wiem jak się taka usługa nazywa.]

[mariamalaria]

Napisane przez Hultaj

Autorko, ile ważysz za dużo?
To jest nadmiar rzędu 10-30-50 kg?

Otyłość jest problemem przede wszystkim psychiki. Jedzenie dostarcza przyjemności, zajada się problemy, to w połączeniu z tym, że sklepy pełne są kuszących pyszności, nie pomaga. Do tego wieloletnie nawyki sprawiają, że jak człowiek nie uprawia sportu to potem trudno mu się za niego wziąć. Niestety lub stety fitness jest kluczowy dla dobrego wyglądu ciała (kondycji i zdrowia).
Ludzie ci zawsze powiedzą, że to jest proste. "Nie żryj".
To jest proste ale dla człowieka który tą drogę pokonał (i zrobił to w sposób prawidłowy, szczęściem/przypadkiem lub dzięki wiedzy), nigdy dla tego, kto jest na początku.
Najzabawniejsze, że ulice są pełne niewysportowanych osób, którym tyłki trzęsą się jak galarety pod ciuchami (no cóż, białe spodnie wyjątkowo są bezlitosne dla kobiet a i u facetów cycki pod tshirtami są widoczne; bandziochy i w ogóle brak rzeźby to oczywista oczywistość ) i chętnie sięgają po słodki deserek.
I każdy ma jakiś problemik, np. leniuszka w tyłku, albo desperackie trzymanie się kogoś kto ma nas w nosku, tkwienie w słabiuśnej raczej robocie, itp itd.
No ale grubciowi łatwo się jedzie.

Nikt nie mówi, że otyłość musi się podobać albo wzbudzać seksualne pożądanie ale przynajmniej przestancie swoje hejtowanie usprawiedliwiać nieistniejącą troską o zdrowie jakiegoś obcego człowieka. Nikt Wam w to nie wierzy, altruiści, batmani i inni kapitanowie super ameryka (czytaj: troska o społczeństwo level hard ) od 7 boleści.

.

Brawo za ten tekst. Jest do bólu prawdziwy.

[papciekapcie]

Może ja dorzucę swoje kilka groszy.

Mam 160 cm, 70 kg. Tak wiem, to dużo. Z tym, że ja wcale nie czuję się gruba. Nie czuję się też chuda ani nawet szczupła. Po prostu: normalna. Ale może to ja, bo mi tłuszcz idzie głównie w piersi, ramiona, pośladki i uda. Na brzuchu też się coś osadza, ale w mniejszym stopniu. (Zdaje się, że jestem klepsydrą).
I zawsze miałam z tego powodu kompleksy, i ''jojczyłam'', że powinnam schudnąć. I owszem, chodziłam co jakiś czas na diety.

Zewsząd słyszę, że powinnam schudnąć o.O
Potrafię pod zdjęciami na fb dostać komentarz ''przytyłaś'' (oczywiście, wiem że to burackie), ktoś wprost mi mówi, że może gdybym schudła, to znalazłabym sobie faceta (aktualnie od kilku miesięcy nie mam). Widzę wzrok mamy, jak zabieram się za kolejną czekoladę. Ciocia wprost mówi, że jestem gruba i jak to wygląda. A już w ogóle, ta moda na ''fit&slim'', to jakaś paranoja. Zrobiła się jakaś walka pomiędzy grubymi a fit&slim. Jedni na drugich cisną.

Ale stwierdziłam, że trudno. Nie każdy musi być fit&slim. Zwłaszcza, że nie wyobrażam męczyć się chlebem pełnoziarnistym. I niech nikt mi nie wmawia, że zdrowe jedzenie jest dobre, bo nie jest. Owszem, ugotować zdrowy obiad lubię, ale żeby codziennie na śniadanie zamiast białego chleba, jeść ciemne, to już za wiele.
Nie rozumiem, po co miałabym chudnąć, żeby znaleźć sobie faceta? Wolałabym, żeby facet pokochał we mnie piersi i duże uda, a nie to, że jestem ''zrobiona''. Przytyję, i co? Już wysłuchiwałam tekstów w stylu 'no, dziś nie kupujemy czekolady, bo wczoraj jadłaś i dla ciebie to za dużo'', albo ''wzięłabyś się za siebie''. I to jest bardzo przykre. A jeszcze ta presja z mediów, nie ułatwia sprawy w samoakceptacji.

[Gloria100]

Większość osób pisząc o niekorzystnym wpływie otyłości na zdrowie człowieka martwi się nie o zdrowie grubasów tylko złości ich to, że będą musieli płacić za leczenie takich grubasów gdy już dopadną ich te choroby jako powikłania otyłości, za ich przedwczesne renty.

[Limonka2738]

Napisane przez Mojwa

Bo jeśli dla kogoś motywacja do schudniecia jest "jestem obrzydliwa, wstydzę się rozebrać przed kimkolwiek, brzydze się swoim ciałem" to jestem na 90% pewna że nawet schudniecie do postury modelki nic nie da, bo fałszywy obraz.siebie zostaje w głowie.

No i dużo lepiej, dużo zdrowiej i madrzej się człowiek odchudza jak juz zaakceptował siebie z dodatkowymi kilogramami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Jakbym siebie słyszała 30 kg temu. Schudłam, uwielbiam siebie (zawsze uwielbiałam, ale za charakter, a teraz również za ciało), nie mam już do siebie żadnych zastrzeżeń, uwielbiam patrzeć w lustro, które wcześniej omijałam wzrokiem. Nauczyłam się też malować, bo wcześniej czułabym się jak świnia w makijażu. Przeszła mi też depresja i częściowo nerwica.

Wszystko tylko dlatego że schudłam. Ponieważ bandy psychoterapeutów, psychologów i psychiatrów nie działały, kasę przeznaczyłam na dobrego endokrynologa i dietetyka oraz karnet na basen. Warto było.

Nie daje to pewności, że stan psychiczny się pogorszy, ale warto spróbować.

Tak, trzeba akceptować siebie. Ale siebie, a nie swoje dziesiąt kilo nadwagi. Nadwagę można akceptować, jasne, to super, że siebie lubisz. Ale nawoływanie do akceptacji stanu, który się komuś nie podoba, bo chce to zmienić jest jakieś chore. Zwłaszcza jeśli ten stan zagraża zdrowiu (a znaczna nadwaga ZAGRAŻA).

---------- Dopisano o 15:47 ---------- Poprzedni post napisano o 15:43 ----------

Napisane przez Gloria100

Większość osób pisząc o niekorzystnym wpływie otyłości na zdrowie człowieka martwi się nie o zdrowie grubasów tylko złości ich to, że będą musieli płacić za leczenie takich grubasów gdy już dopadną ich te choroby jako powikłania otyłości, za ich przedwczesne renty.

To swoją drogą. Fun fact: w Japonii jest dodatkowy podatek od nadwagi. Ale azjaci mają dużo większe problemy w nadwagą niż reszta świata. W sensie ich organizmy naprawdę cieżko to znoszą. Dlatego ich BMI też jest liczone inaczej. ^^

[Gloria100]

W mojej rodzinie ze strony mamy nadwaga jest dziedziczna.
Babcia i jej siostry dożyły do 87, 90 i 95 lat przy wadze ok. 100 kg i żadna z nich nie chorowała, ani dnia nie były w szpitalu, nie potrzebowały żadnych lekarstw na receptę. Do ostatniej godziny były na chodzie, sprawne, mieszkały samotnie bo dzieci w świat a chudzi mężowie poumierali w wieku przed 60 - ką, same sobie ze wszystkim radziły w domu. Odżywiały się głównie mlekiem od krowy, bułkami, ziemniakami, na każde święta i odpust w lecie kupowały ćwiartkę świni i zjadały ją doszczętnie bo mięso i kości do kapusty i barszczu a słonina przetopiona na smalec i też zjedzona. Żadnych sportów, jedyny większy wysiłek u jednej z nich to droga co tydzień do kościoła i z powrotem kilka km. A dwie pozostałe siostry jeździły autobusami. W wieku produkcyjnym miały pracę siedzącą.
Moja mama podobnie ma znaczną nadwagę jednak na nic nie choruje, ma dobre wyniki, nie przyjmuje żadnych leków bo nie ma takiej potrzeby, pracuje, ma pracę siedzącą, po pracy to jedynie obowiązki domowe, książki, filmy. W szpitalu to jedynie była na porodówce kilka dni.
Ja też nadwaga ze 30 kg i żadnych dolegliwości ani ze strony stawów ani układu krążenia.
Męczące jest dla mnie sporo rzeczy np. szybkie wchodzenie po schodach, bieg bo wtedy dostaję zadyszki. Unikam więc tego, chodzę w takim tempie aby zadyszki nie było, odpoczywam gdy czuję, że trzeba.

[Candy_lips]

Gloria100 ja sie akurat o to nie martwie. Jezeli masz nadwage lub otylosc i zachorujesz to bede Ci wspolczuc. Podatki na to ida, ale trudno, trzeba pomagac chorym osobom i nie dzielic na lepszych i gorszych. Moze niektorzy naprawde pisza to innym chamsko, ale ja naprawde z troska, bo sama po sobie widze jak zle dziala na czlowieka nadwaga i nie da sie zaprzeczyc, ze to niezdrowe. Oczywiscie decyzja czy to zaakceptowac czy zmienic zalezy juz od Was.

[eyo]

Napisane przez Gloria100

W mojej rodzinie ze strony mamy nadwaga jest dziedziczna.
Babcia i jej siostry dożyły do 87, 90 i 95 lat przy wadze ok. 100 kg i żadna z nich nie chorowała, ani dnia nie były w szpitalu, nie potrzebowały żadnych lekarstw na receptę. Do ostatniej godziny były na chodzie, sprawne, mieszkały samotnie bo dzieci w świat a chudzi mężowie poumierali w wieku przed 60 - ką, same sobie ze wszystkim radziły w domu. Odżywiały się głównie mlekiem od krowy, bułkami, ziemniakami, na każde święta i odpust w lecie kupowały ćwiartkę świni i zjadały ją doszczętnie bo mięso i kości do kapusty i barszczu a słonina przetopiona na smalec i też zjedzona. Żadnych sportów, jedyny większy wysiłek u jednej z nich to droga co tydzień do kościoła i z powrotem kilka km. A dwie pozostałe siostry jeździły autobusami. W wieku produkcyjnym miały pracę siedzącą.
Moja mama podobnie ma znaczną nadwagę jednak na nic nie choruje, ma dobre wyniki, nie przyjmuje żadnych leków bo nie ma takiej potrzeby, pracuje, ma pracę siedzącą, po pracy to jedynie obowiązki domowe, książki, filmy. W szpitalu to jedynie była na porodówce kilka dni.
Ja też nadwaga ze 30 kg i żadnych dolegliwości ani ze strony stawów ani układu krążenia.
Męczące jest dla mnie sporo rzeczy np. szybkie wchodzenie po schodach, bieg bo wtedy dostaję zadyszki. Unikam więc tego, chodzę w takim tempie aby zadyszki nie było, odpoczywam gdy czuję, że trzeba.

"dziedziczna" nadwaga to najczęściej rodzinne przyzwyczajenia żywieniowe wiadomo - rodzice budują w dzieciach nawyki żywieniowe więc niby jak osoba, która z sałatek najbardziej lubi schabowe ma wychować szczupłe dziecko?

poza tym - twierdzisz, że babcie ze sportów to wycieczka do kościoła tylko? jasne - teraz weź tylko pod uwagę, że np. 100 lat temu ludzie nawet jak żywili się słoniną to przy okazji też odwalali długie godziny w pocie czoła pracując w polu - pożyjemy zobaczymy co będzie przy kolejnych pokoleniach przesiadających się z pracy w polu na pracę przed komputerem

nie twierdzę, że musisz się odchudzać - żyj sobie jak chcesz ale śmieszy mnie pisanie "żadnych dolegliwości ze strony stawów, układu krążenia" skwitowane "męczy mnie chodzenie po schodach, bieg bo dostaję zadyszki" - z całą sympatią ale to są właśnie dolegliwości, których twierdzisz, że nie masz...

[Candy_lips]

Co do razowego chleba to tez go srednio lubie i ciezko byloby mi go ciagle jesc, ale sa tez zytnie, grahamy, wedlug mnie dobre, a nawet zdrowe albo inne propozycje na to co mozna zdrowo, a smacznie zjesc. Ja czasem tez na pewno nadal zjem zwykle kajzerki byle to nie bylo jedynym co sie je i by to urozmaicic.

[201705042038]

Napisane przez GrubyCzarnyKot

A to tu komu chce wyliczać hamburgery.

Mam zacząć podrzucać linki? Wystarczy przeczytać chociażby posta limonki w tym wątku. W innym dziewczyny, które do Maca nie chodzą, też waliły w tę samą nutę.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

No motywacja schudniecia żeby się podobać nie może najlepsza z możliwych. Ale przynajmniej jakas jest.

Hmm, ani nie jest najgorszą z możliwych, ani nie jest prawdą, że ludzie grubi nie mają motywacji, większość otyłych ludzi ma za sobą jakieś próby walki z kilogramami.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Nawet jak Autorka zacznie sie odchudzać z tego powodu to nie znaczy że na tym musi konczyc. Terapia ma to do siebie, że potrafi trwać trochę.
To można zacząć ogarniać swoje ciało teraz i chodzić na nią w tym samym czasie.

Nie zawsze można, po pierwsze dieta jest dodatkowym obciążeniem psychicznym, po drugie w przypadku np. zaburzeń odżywiania pacjenci mają "zakaz" podejmowania takich prób na własną rękę.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

Jak źle się że swoim ciałem czujesz to wbrew pozorom po tej cudownej terapii też możesz źle się z nim czuć.

Jeśli jej będziecie tak pomagać, jak dotąd, to faktycznie, istnieje taka szansa.

Napisane przez GrubyCzarnyKot

W ogóle zamiast wizażowych psycholożek i dietetyczek które wiedzą najlepiej, może udaj się do prawdziwych specjalistów.

Chodzi.

Napisane przez Gloria100

Większość osób pisząc o niekorzystnym wpływie otyłości na zdrowie człowieka martwi się nie o zdrowie grubasów tylko złości ich to, że będą musieli płacić za leczenie takich grubasów gdy już dopadną ich te choroby jako powikłania otyłości, za ich przedwczesne renty.

Zawsze można się wynieść do jakiegoś kraju, gdzie ubezpieczenie jest luksusem, nie obowiązkiem.

Napisane przez Limonka2738

Jakbym siebie słyszała 30 kg temu. Schudłam, uwielbiam siebie (zawsze uwielbiałam, ale za charakter, a teraz również za ciało), nie mam już do siebie żadnych zastrzeżeń, uwielbiam patrzeć w lustro, które wcześniej omijałam wzrokiem. Nauczyłam się też malować, bo wcześniej czułabym się jak świnia w makijażu. Przeszła mi też depresja i częściowo nerwica.

Nie wierzę w taką pewność siebie i akceptację swojego ciała, które by człowiekowi kazało nienawidzić kogoś za to, że je podwójny zestaw z frytkami.

Napisane przez Limonka2738

Tak, trzeba akceptować siebie. Ale siebie, a nie swoje dziesiąt kilo nadwagi. Nadwagę można akceptować, jasne, to super, że siebie lubisz. Ale nawoływanie do akceptacji stanu, który się komuś nie podoba, bo chce to zmienić jest jakieś chore. Zwłaszcza jeśli ten stan zagraża zdrowiu (a znaczna nadwaga ZAGRAŻA).

Sama autorka napisała, że chciałaby siebie akceptować, nie rozumiem, dlaczego koniecznie niektórzy jej tego luksusu samoakceptacji odmawiają.