żałuję, że mam dziecko

[Fubizka]

Napisane przez _Juliette_

I pewnie zostanę za to zjedzona, ale uważam, że większość negatywnych opinii, tudzież szydzenie i wysyłanie na siłę do lekarzy, bierze się z faktu, że 90% kobiet nie może pojąć, jak można nie lubić dzieci. Mają tak rozwinięty instynkt macierzyński, że za nic nie akceptują faktu, że kogoś nie zachwycają kupki i rzygi, że ktoś tęskni za dawnym życiem.

No to się grubo mylisz, bo ja nie lubię dzieci (tzn lubię, ale tylko jak są grzeczne i na czas nie dłuższy niż pół godziny), nie fascynują mnie kupki, rzygi, pieluszki, zasypki, zabawy w sklep, dobór buteleczek i kubków niekapków i wiesz co w związku z tym? NIE MAM DZIECI.
Mam ochotę spać do południa, bo mam taką możliwość, mam ochotę czasami wyjechać i nie przejmować się niczym, czasami w sobotę mam ochotę siedzieć cały dzień w łóżku z książką a czasami wręcz odwrotnie wyjść rano i wrócić rano następnego dnia. Mój wybór. Tylko, że ja nie skazuje innych ludzi (bo czy Wam tak trudno pojąć, że dziecko to jest człowiek, tylko jest mały?!) na cierpienie i skazy psychiczne spowodowane moim trybem życia. Na tym polega dorosłość.

Nawet jak ktoś kupuje sobie psa a potem go nie chce, to jest wg mnie nieodpowiedzialnym idiotą, a o dziecku to nawet strach mówić kim jest taki człowiek (w obawie przed banem).

[13aa9d55ec6ef8489ab3852d90deb2979ef9d608]

Napisane przez cava

No, ja mam podobnie, tez mnie dziwi skąd tyle nienormalności w koło.
Tyle ze jestem sobie upartym mułkiem, i mimo wszytko nadal uważam, z eto nie ja potrzebuję specjalisty


Macierzyństwo nie jest łatwe a mimo to daje mi masę satysfakcji. Czasami jest to najtrudniejsza rzecz z jaką przyszło mi się zmierzyć- i może właśnie dlatego daje w ogólnym rozrachunku aż tyle satysfakcji i szczęścia.
Ale co jest łatwe?
Praca? jestem teraz ze swojej pracy zadowolona jak norka, choć co raz a to nie śpię z nerwów parę nocy z rzędu, notorycznie mam skręcony ze stresu żołądek, a to jestem tak wykończona że nie pamiętam jak się nazywam i nie mam na nic czasu A mimo to lubię to co robię - choć bywa cholernie ciężko.
Hobby? Moim jest jazda konna między innymi- nawet nie wiecie, jak cholernie boli jak się spadnie podczas skoku w drągi i jeszcze koń po nas wstaje a mimo wszytko trzeba od razu wsiąść w siodło i powtórzyć skok, jak trudno jest zapanować nad 700kilowym koniem , jak często człowiek się boi aż go zatyka, ile siniaków, złamań, otarć, potu i krwi się wylewa - a mimo to, cholera jaka satysfakcja i ile szczęścia

czekam na propozycje- co jest łatwe i daje adekwatnie dużo szczęścia i satysfakcji.
Bo ja nie wiem, nic mi do głowy nie przychodzi takiego, co nie wymaga wysiłku i starania a same dobrości przynosi

Własnie o to mi cały czas chodzi wkoncu ktos moim tokiem myslenia idzie.

[_vixen_]

Napisane przez Kredzia_

Jak będziesz miała dziecko i będzie miało 25lat to Ci podziękuje za to, że byłaś matką, która nie pozwalała całe dnie siedzieć przed komputerem lub telewizorem

No właśnie tego nie wiem, może podziękuje, a może będzie znerwicowane
Ale przerażają mnie czasem niektóre dzieci z "Superniani", non stop telewizor, komputer... Albo gdzieś u rodziny - dzieciak jeszcze roczku nie miał, a już był sadzany przez telewizorem na jakieś głupawe bajki.

[agusiajnw]

Napisane przez Kredzia_

Jak będziesz miała dziecko i będzie miało 25lat to Ci podziękuje za to, że byłaś matką, która nie pozwalała całe dnie siedzieć przed komputerem lub telewizorem

a to różnie akurat bywa
Nie wolno przeginać ani w jedna ani w drugą stronę

[***luna]

Napisane przez _vixen_

No właśnie tego nie wiem, może podziękuje, a może będzie znerwicowane
Ale przerażają mnie czasem niektóre dzieci z "Superniani", non stop telewizor, komputer... Albo gdzieś u rodziny - dzieciak jeszcze roczku nie miał, a już był sadzany przez telewizorem na jakieś głupawe bajki.

Vixen wszystko z wyczuciem a będzie dobrze


Moje dziecko bardzo długo nie oglądało bajek, telewizji itd. Nie jadło słodyczy itp.

Nasłuchałam się strasznie, że jestem wyrodna i krzywdzę dziecko.

A dziecko jest zadowolone i szczęśliwe.


Gdy bajek nie ogląda jest bardziej zadowolony, spokojniejszy, kontaktowy.

[13aa9d55ec6ef8489ab3852d90deb2979ef9d608]

Napisane przez Gwiazdeczka1978

No wiesz macierzynstwo macierzynstwu nierówne. Jak są zastępy dziadków, babc, wujków, cioć i kuzynek do pomocy, to bomba. Jak jest facet, który pomoze to super. Ale bierz pod uwagę, ze nie kazdy tak ma. U mnie dzieci kazde z osobna to grzeczniutkie, ale jak sa razem to trzebaby egzorcyzmy odprawiac. I nie robie z siebie męczennicy, odróznij opis faktów od uzalania się, jest róznica naprawdę.

Ok źle zrozumiałam wyjaśniłam w poprzednim poście.
Ja mam jedynie pomoc babci ale to jak muszę na uczelnie jechać, TŻ pracuje cały tydzień po 12 godzin, więc także takiej pomocy na codzień nie mam, ale za to w sobote jak TŻ jest w domu to mnie coś wyręczy, z tym, że mamy narazie jedno dziecko ale wydaje mi się że przy dwójce podchodziła bym tak samo ( oczywiście to tylko przypuszczenia) a i żeby nie było , że aniołka mam bo psocić potrafi no ale to jest dziecko oczywiście, że nie wolno pozwolić aby weszło nam na głowe

[Elfir]

Napisane przez Fubizka

NIE MAM DZIECI.

Czy otoczenie próbowało cie przekonywać do dzieci? Czy wmawiało, że dzieci są cudowne, słodkie? Ze jak się zajdzie w ciąże to pojawi się miłość do dzieci? Ze nawet, jak nie lubi sie cudzych dzieci, to własne się bezwarunkowo pokocha?

Bo mnie tak wmawiano, ale się nie dałam zmanipulować.
Ale nie każdy jest tak wytrzymały na perswazję. Autorka wątku nie była, dała się przekonać wbrew sobie. I okazało się, że ona miała od początku rację, a inni się mylili.
Najgorzej na namawianiu kobiety na dziecko wychodzą właśnie dzieci

[Kredzia_]

Napisane przez ***luna

Vixen wszystko z wyczuciem a będzie dobrze


Moje dziecko bardzo długo nie oglądało bajek, telewizji itd. Nie jadło słodyczy itp.

Nasłuchałam się strasznie, że jestem wyrodna i krzywdzę dziecko.

A dziecko jest zadowolone i szczęśliwe.


Gdy bajek nie ogląda jest bardziej zadowolony, spokojniejszy, kontaktowy.

Tu się zgodzę
sama widzę po małych szkrabach u mnie w rodzinie. Gdzie jedno dziecko wychowane jest na bajkach i świata poza nimi nie widzi. Nic go nie interesuje tylko cały czas "mama baje", a drugie z kolei woli przebywać z ludźmi, rozmawiać, bawić się, wygłupiać a telewizor mija szerokim łukiem.

[Luba]

Napisane przez _vixen_

No właśnie tego nie wiem, może podziękuje, a może będzie znerwicowane
Ale przerażają mnie czasem niektóre dzieci z "Superniani", non stop telewizor, komputer... Albo gdzieś u rodziny - dzieciak jeszcze roczku nie miał, a już był sadzany przez telewizorem na jakieś głupawe bajki.

Wszystko jest dla ludzi ale z umiarem.
I we właściwym czasie

[_vixen_]

Napisane przez ***luna

Nasłuchałam się strasznie, że jestem wyrodna i krzywdzę dziecko.

O właśnie, tego się obawiam
Ja jestem dość porywcza, i gdyby babcia od strony TŻta według swoich mądrości sadzałaby dzieciaka non stop przed telewizorem i karmiła według swojego zwyczaju tłustą, kaloryczną rozgotowaną papką (to jest dom, gdzie przez ponad 5 lat, kiedy znam rodziców TŻta, dosłownie NICZEGO zdrowego nie zjadłam tam), to nerwowo bym nie zdzierzyła.
I co wtedy, kłócić się, czy dzieciaka tam nie zostawiać

[Kredzia_]

Napisane przez Elfir

Czy otoczenie próbowało cie przekonywać do dzieci? Czy wmawiało, że dzieci są cudowne, słodkie? Ze jak się zajdzie w ciąże to pojawi się miłość do dzieci? Ze nawet, jak nie lubi sie cudzych dzieci, to własne się bezwarunkowo pokocha?

Bo mnie tak wmawiano, ale się nie dałam zmanipulować.
Ale nie każdy jest tak wytrzymały na perswazję. Autorka wątku nie była, dała się przekonać wbrew sobie. I okazało się, że ona miała od początku rację, a inni się mylili.
Najgorzej na namawianiu kobiety na dziecko wychodzą właśnie dzieci

Myślę, że to wśród ludzi jest rzeczą normalną; takie nakłanianie i od tego już nie uciekniemy.

To tak jakbym nie wiem, skoczyła z samolotu ze spadochronem i namawiała do tego moją koleżankę bo wg mnie jest to super przeżycie, które ona musi doświadczyć i na pewno będzie bajka i w ogóle.
Ale decyzja czy to zrobi i tak do niej należy. A my na to wpływu już nie mamy. Możemy namawiać, mówić jak było świetnie, a to czy ona to zrobi czy nie to już jej decyzja.

Z tym, że macierzyństwo to decyzja na całe życie.

---------- Dopisano o 14:18 ---------- Poprzedni post napisano o 14:17 ----------

Napisane przez _vixen_

O właśnie, tego się obawiam
Ja jestem dość porywcza, i gdyby babcia od strony TŻta według swoich mądrości sadzałaby dzieciaka non stop przed telewizorem i karmiła według swojego zwyczaju tłustą, kaloryczną rozgotowaną papką (to jest dom, gdzie przez ponad 5 lat, kiedy znam rodziców TŻta, dosłownie NICZEGO zdrowego nie zjadłam tam), to nerwowo bym nie zdzierzyła.
I co wtedy, kłócić się, czy dzieciaka tam nie zostawiać

Wtedy mówisz, że to Ty jesteś matką tego dziecka i to Ty będziesz decydować o tym co mu wolno, a czego nie.

[Elfir]

Kredzia - nie uciekniemy? Starczy, ze same przestaniemy pisać takie truizmy, jakie pojawiają się w odpowiedziach z pierwszych stron tego wątku.

Macierzyństwo jest prywatną sprawą człowieka i nakłanianie do niego jest objawem braku kultury lub empatii. Ja tu nie pisze o opisywaniu innym osobom osobistych przeżyć matki, tylko o nakłanianiu. Tak samo negatywnie przyjęłabym, gdyby ktoś usilnie nakłaniał mnie do skoku na bungee.

[limonka1983]

Napisane przez ston3d

Nie lubisz swojego męża, nie lubisz swojego dziecka. Pozbądź się męża, to może łatwiej Ci będzie żyć z nielubianym dzieckiem.

Dziecko także może zostawić mężowi i zostać tzw. weekendową mamą. Dla dziecka może byłoby to lepsze wyjście, bo na pewno czuje to "nielubienie" mamusi...

[szugarbejb]

Napisane przez Elfir

Dziecinne jest wymaganie od kobiety by kogoś pokochała, bo to jej obowiązek. (...)
Usiłujecie ją przekonać, że matka MUSI bezwarunkowo kochać dziecko, bo jak nie to jest nienormalna.

Tak, uważam, że to nienormalne nie kochać własnego dziecka, jeśli świadomie i bez przymusu zdecydowało się zajść w ciążę i je urodzić. Moim zdaniem (i nie tylko, bo jak już pisałam, miałam taki przypadek w rodzinie i tak również twierdził terapeuta) to podpada pod chorobę psychiczną i nadaje się do leczenia terapeutycznego.

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez sine.ira

O Jezu, już nie popadajmy w przesadę w drugą stronę. To, że kogoś kiedyś zdenerwowało to, że dzieciak zniszczył jakąś cenną rzecz, nie oznacza, że przedkłada dobra materialne nad dziecko. Gwiazdeczce chodziło, jak się domyślam, o pokazanie, że czasem dzieciak jest wkurzający, psoci i wyprowadza rodzica z równowagi i że to też jest jeden z kolorów macierzyństwa. I ja to rozumiem, to ludzkie. Nikt nie jest cyborgiem aczkolwiek rodzice temperamenty mają różne. Byle nie przeginać w żadną stronę i będzie zdrowo.


Acha, i matkOM powinno być

Tak generalnie o to mi chodziło. Generalnie okres psucia u córki wciaz trwa, u syna przepłaciłam wieloma sprzetami, poniewaz uczył sie "naprawiać".

Napisane przez Luba

No mówię Ci, już się kładę na kozetkę i gadam jak to odstaję od reszty wizażystek
No jasne, ze nie każdy jest taki jak ja, bo jakby był, to na wizażu byłoby więcej takich co się śmieją jak głupi do sera I nie czułabym się taka inna


A. No ale przyznaję, że lubię rzeczy materialne I dlatego zawsze, ale to zawsze były przed (małymi) dziećmi zabezpieczone

No ja sie usmiałam jak głupi do sera teraz
Moze ja wybitna materialistka jestem, ale jak wracałam z pracy i widziałam kolejne kawałki rattanu z sofy powyrywane,miałam ochote wyc do ksiezyca, albo sprzedac bachorka za dopłatą. Ale juz chyba sie nauczyła, ze nie wolno i ze nie oglada sie bajki 5 cm od ekranu.

Napisane przez Kredzia_

Racja macierzyństwo to nie jest łatwy orzech do zgryzienia. Ale jeśli się decydujemy na to, to musimy mieć swiadomość, że takie sytuacje będą miały miejsce.
To jest dziecko. Ono dopiero się uczy czego mu wolno, a czego nie.
Co może a co nie. Żeby zrozumieć, że coś jest "be" musi wcześniej tego "posmakować" i zobaczyć jak zareaguje mama na jego wybryk tak?
Z czasem te sytuacje już nie będą się powtarzały, bo dziecko będzie pamiętać, że "tu mnie mama skarciła, tego nie mogę ruszać"
Dziecko przecież nie będzie 24/h wykonywać naszych poleceń, robić wszystko tak jak my prosimy.
Z biegiem lat będzie coraz łatwiej. Ale od czegoś trzeba zacząć.
I jeśli się decydujemy na dziecko to na prawde trzeba dać z siebie 100%j aby później już było coraz łatwiej.

Ja to wszystko wiem, z synem juz jest łatwiej, totez z uteknieniem czekam, az drugi gremlin urośnie.

[Kredzia_]

Napisane przez Elfir

Kredzia - nie uciekniemy? Starczy, ze same przestaniemy pisać takie truizmy, jakie pojawiają się w odpowiedziach z pierwszych stron tego wątku.

Macierzyństwo jest prywatną sprawą człowieka i nakłanianie do niego jest objawem braku kultury lub empatii. Ja tu nie pisze o opisywaniu innym osobom osobistych przeżyć matki, tylko o nakłanianiu. Tak samo negatywnie przyjęłabym, gdyby ktoś usilnie nakłaniał mnie do skoku na bungee.

W rzeczywistym świecie jest to nieuniknione bo tacy są ludzie

Nie wyobrażam sobie aby nagle miliard ludzi przestało tak nagle nakłaniać nas do kupna tych butów bo są bardzo wygodne, do skoku na bungee, bo musisz poczuć tą adrenalinę! Do kupienia tych kwiatków bo wg mnie są przepiękne, w tej bluzce wyglądasz ekstra i w Twojej szafie ona musi być!

To jest według mnie normalne.
Musimy tylko nauczyć sie nie ulegać takim namowom i pozwolić samemu podjąć decyzję

[Elfir]

Napisane przez szugarbejb

Tak, uważam, że to nienormalne nie kochać własnego dziecka, jeśli świadomie i bez przymusu zdecydowało się zajść w ciążę i je urodzić.

Czy sytuację nakłaniania do macierzyństwa można określić jako świadomą i bez przymusu? Poza tym autorka uważa, że kocha dziecko, tylko nie chce się nim zajmować.

[201803080934]

Napisane przez Narsha

Bo teraz jestem dojrzała. A ona (podobno) już dawno jest dojrzała (wydaje mi się, że tacy ludzie świadomie zakładają rodziny). Umiejętność ponoszenia konsekwencji za własne błędy to oznaka dorosłości.

ona urodziła to dziecko średnio świadomie, nakręcona przez otoczenie, które teraz zamiast jej pomóc to ją tylko strofuje, żeby się ogarnęła.

Napisane przez Elfir

Dziecinne jest wymaganie od kobiety by kogoś pokochała, bo to jej obowiązek.

Autorka wątku popełniła błąd kierując się właśnie takimi, jak wy tu prezentujecie argumentami.
Usiłujecie ją przekonać, że matka MUSI bezwarunkowo kochać dziecko, bo jak nie to jest nienormalna.
Owszem, ucierpi dziecko, ale nie tylko z winy matki, ale również z winy społeczeństwa, które takie kłamliwe teorie narzuca kobietom.

Napisane przez Elfir

Czy otoczenie próbowało cie przekonywać do dzieci? Czy wmawiało, że dzieci są cudowne, słodkie? Ze jak się zajdzie w ciąże to pojawi się miłość do dzieci? Ze nawet, jak nie lubi sie cudzych dzieci, to własne się bezwarunkowo pokocha?

Bo mnie tak wmawiano, ale się nie dałam zmanipulować.
Ale nie każdy jest tak wytrzymały na perswazję. Autorka wątku nie była, dała się przekonać wbrew sobie. I okazało się, że ona miała od początku rację, a inni się mylili.
Najgorzej na namawianiu kobiety na dziecko wychodzą właśnie dzieci

zgadzam się co do słowa.

Napisane przez Kredzia_

Myślę, że to wśród ludzi jest rzeczą normalną; takie nakłanianie i od tego już nie uciekniemy.

To tak jakbym nie wiem, skoczyła z samolotu ze spadochronem i namawiała do tego moją koleżankę bo wg mnie jest to super przeżycie, które ona musi doświadczyć i na pewno będzie bajka i w ogóle.
Ale decyzja czy to zrobi i tak do niej należy. A my na to wpływu już nie mamy. Możemy namawiać, mówić jak było świetnie, a to czy ona to zrobi czy nie to już jej decyzja.

Z tym, że macierzyństwo to decyzja na całe życie.

wiesz co, dużo widziałam/czytałam/słyszałam historii, w których młodzi przy każdej nadarzającej się okazji byli pytani o wnuki/siostrzeńców przez rodzinę i po prostu dzidziusia przez inne znajome dzieciate pary. powiedzieć, że się nie chce? ale jak to! nie chcecie dziecka?!, powiedzieć, że jeszcze nie teraz? kochaniutka, zegar tyka, latka nie ubywają! że chcesz się jeszcze dorobić? ale po co, dziecko potrzebuje miłości, a nie pieniędzy!
nie każdy jest silny psychicznie. i nie każdy potrafi trzymać się swojego jak matka ze łzami w oczach dopytuje o wnuki, a koleżanki przekonują, że uśmiech dziecka wynagradza wszystko. to nie jest takie `o, a co tam, powiem jej o tym jak fajnie jest mieć dziecko, w końcu nie musi sobie robić swojego, to jej decyzja`. nie, to są ciągłe i ciągłe pytania i ponaglenia ze strony najbliższych. a teraz ci najbliżsi kontynuują swoją presję, o czym napisała sama autorka.

[Elfir]

Moja matka do teraz życzy mi wpadki, mimo, że zna moje poglądy na macierzyństwo. Jej też się wydaje, że jak już zajdę w ciążę, to mi się odmieni

[Fubizka]

Napisane przez Elfir

Czy otoczenie próbowało cie przekonywać do dzieci? Czy wmawiało, że dzieci są cudowne, słodkie? Ze jak się zajdzie w ciąże to pojawi się miłość do dzieci? Ze nawet, jak nie lubi sie cudzych dzieci, to własne się bezwarunkowo pokocha?

Owszem, ale co komu do tego? Przecież to ja będę musiała to dziecko wychowywać, utrzymywać, niańczyć i co tam jeszcze. A nie każde dziecko rodzi się zdrowe, okrąglutkie i różowe. Dziecko może być także chore i potrzebować całodobowej opieki i na to też trzeba być gotowym. Ja nie jestem. Więc nie mam dzieci. Choć kiedyś zapewne będę miała ale wtedy, kiedy ja do tego dojrzeję a nie ciotka czy kto tam inny
Autorka ma zdrowe, wesołe dziecko, mające zwyczajne wymagania i jest nimi zaskoczona. Jawi się jako osoba o typowym, egoistycznym podejściu do życia "jak to? bachor się sam nie nakarmi?", która chciała sobie sprawić małą gaworzącą zabawkę a tu niespodzianka, urodził się człowiek. Żałosna sytuacja.

Owszem, dzieci są słodkie. Tak jak małe źrebaki. Źrebaki są wg mnie tak urocze, że aż łezka mi się kręci w oku, jak jakiegoś widzę. Ale to jeszcze nie znaczy, że pójdę na giełdę i kupię sobie źrebaka. Chyba tej odrobiny rozsądku zabrakło autorce.

[Nightmare666]

Nie karmić trolla!

[miphuhiz]

Napisane przez Elfir

Dziecinne jest wymaganie od kobiety by kogoś pokochała, bo to jej obowiązek.

Autorka wątku popełniła błąd kierując się właśnie takimi, jak wy tu prezentujecie argumentami.
Usiłujecie ją przekonać, że matka MUSI bezwarunkowo kochać dziecko, bo jak nie to jest nienormalna.
Owszem, ucierpi dziecko, ale nie tylko z winy matki, ale również z winy społeczeństwa, które takie kłamliwe teorie narzuca kobietom.

Napisane przez Elfir

Czy otoczenie próbowało cie przekonywać do dzieci? Czy wmawiało, że dzieci są cudowne, słodkie? Ze jak się zajdzie w ciąże to pojawi się miłość do dzieci? Ze nawet, jak nie lubi sie cudzych dzieci, to własne się bezwarunkowo pokocha?

Bo mnie tak wmawiano, ale się nie dałam zmanipulować.
Ale nie każdy jest tak wytrzymały na perswazję. Autorka wątku nie była, dała się przekonać wbrew sobie. I okazało się, że ona miała od początku rację, a inni się mylili.
Najgorzej na namawianiu kobiety na dziecko wychodzą właśnie dzieci

Napisane przez Grin

wiesz co, dużo widziałam/czytałam/słyszałam historii, w których młodzi przy każdej nadarzającej się okazji byli pytani o wnuki/siostrzeńców przez rodzinę i po prostu dzidziusia przez inne znajome dzieciate pary. powiedzieć, że się nie chce? ale jak to! nie chcecie dziecka?!, powiedzieć, że jeszcze nie teraz? kochaniutka, zegar tyka, latka nie ubywają! że chcesz się jeszcze dorobić? ale po co, dziecko potrzebuje miłości, a nie pieniędzy!
nie każdy jest silny psychicznie. i nie każdy potrafi trzymać się swojego jak matka ze łzami w oczach dopytuje o wnuki, a koleżanki przekonują, że uśmiech dziecka wynagradza wszystko. to nie jest takie `o, a co tam, powiem jej o tym jak fajnie jest mieć dziecko, w końcu nie musi sobie robić swojego, to jej decyzja`. nie, to są ciągłe i ciągłe pytania i ponaglenia ze strony najbliższych. a teraz ci najbliżsi kontynuują swoją presję, o czym napisała sama autorka.

[Elfir]

Napisane przez Fubizka

Chyba tej odrobiny rozsądku zabrakło autorce.

Albo asertywności. Są ludzie, które ulegają presji i ustępują wbrew swojej woli.

[Paulinozaur]

nie wiem po co się tu dziewczyny produkujecie, moim zdaniem to jest jakich mało.

[sine.ira]

Napisane przez Elfir

Dziecinne jest wymaganie od kobiety by kogoś pokochała, bo to jej obowiązek.

Nie kogoś pokochała, tylko własne dziecko i nie wymaganie pokochania ale do pójścia po pomoc w odpowiednie miejsce/a.
Ja to bym matki jej pokroju namawiała na aborcję kiedy na to czas (i podpłacenie lekarzowi za sterylizację), a że za późno, to powinny szukać dla siebie i dziecka pomocy gdzie się tylko da. Tak, żeby ono, czyli dziecko wyszło z takiej patologicznej rodziny jak najmniej pokiereszowane psychicznie.

Napisane przez Elfir

Owszem, ucierpi dziecko, ale nie tylko z winy matki, ale również z winy społeczeństwa, które takie kłamliwe teorie narzuca kobietom.

Tak, dziecko ucierpi z winy społeczeństwa. Społeczeństwo zapłodniło jego matkę i poszło z nią do łóżka
Kłamliwe teorie o tym, że normalny człowiek kocha swoje dziecko, a jak nie kocha, to powinien iść do lekarza. No faktycznie, totalna kłamliwa "teoria". Kłamliwa teoria to jest zakładanie, że to wina społeczeństwa, że ktoś jest głupi.

A gdyby "społeczeństwo" namawiało w stylu: "zabij się, co ? Zobacz ile już się nażyłaś, zrób miejsce dla przyszłych pokoleń". Posłuchałaby ?

[Narsha]

Napisane przez Grin

ona urodziła to dziecko średnio świadomie, nakręcona przez otoczenie, które teraz zamiast jej pomóc to ją tylko strofuje, żeby się ogarnęła.

No to jeżeli ktoś podejmuje tak poważne decyzje pod wpływem otoczenia to chyba rzeczywiście bez sensu pisałam o jakiejkolwiek dojrzałości i dorosłości.

[miphuhiz]

Napisane przez Paulinozaur

nie wiem po co się tu dziewczyny produkujecie, moim zdaniem to jest jakich mało.

Nawet jesli to troll to jednak watek porusza bardzo ciekawe kwestie, warte przedyskutowania

[13aa9d55ec6ef8489ab3852d90deb2979ef9d608]

Napisane przez Fubizka

Owszem, ale co komu do tego? Przecież to ja będę musiała to dziecko wychowywać, utrzymywać, niańczyć i co tam jeszcze. A nie każde dziecko rodzi się zdrowe, okrąglutkie i różowe. Dziecko może być także chore i potrzebować całodobowej opieki i na to też trzeba być gotowym. Ja nie jestem. Więc nie mam dzieci. Choć kiedyś zapewne będę miała ale wtedy, kiedy ja do tego dojrzeję a nie ciotka czy kto tam inny
Autorka ma zdrowe, wesołe dziecko, mające zwyczajne wymagania i jest nimi zaskoczona. Jawi się jako osoba o typowym, egoistycznym podejściu do życia "jak to? bachor się sam nie nakarmi?", która chciała sobie sprawić małą gaworzącą zabawkę a tu niespodzianka, urodził się człowiek. Żałosna sytuacja.

Owszem, dzieci są słodkie. Tak jak małe źrebaki. Źrebaki są wg mnie tak urocze, że aż łezka mi się kręci w oku, jak jakiegoś widzę. Ale to jeszcze nie znaczy, że pójdę na giełdę i kupię sobie źrebaka. Chyba tej odrobiny rozsądku zabrakło autorce.

Dokładnie się zgadzam , głupie jest tłumaczenie, urodziłam dziecko bo mnie namawiali, ???
To jak to wygladało aj kochanie jak już tak nas namawiają to zróbmy sobie to dziecko

[Klarissa]

Napisane przez Ratunk_u

Do Joline: Jak możesz mi zadawać takie pytania nie znając mnie? Więc Ci powiem-lista książek, które przeczytałam jest bardzo długa i zapewne obejmuje więcej tytułów, niż widziałaś na oczy, mówię w językach angielskim, włoskim, suahili i trochę po arabsku, studia-niestety przerwane z powodu b. ciężkiej ciąży, zawód-własna działalność (w dodatku w b. ciekawej branży), zarobki-grubo powyżej średniej krajowej. Chcesz coś dodać?
A do niektórych, którzy pytali w czym problem, skoro babcia wychowuje dziecko a ja mam dużo czasu dla siebie:
Problem nr 1-presja społeczeństwa
Problem nr 2-wewnętrzne poczucie winy wobec dziecka, od którego jednak silniejsza jest moja wola wolnego życia, jednak coś zaprząta moje myśli

I jeszcze po eskimosku z pewnością też

Do tego masz męża pijaka i boisz się odejść bo jest agresywny.
Taaa, a świstak siedzi i zawija...

Napisane przez Oliath

Nie wierze w czesc o firmie, podrozach i jezykach
Gdybys byla dziana mamuska, nie mialabys problemu, jaki nakreslasz. Mialabys stado nian, moze gosposie nawet i szczesliwe, ubawione z niania po pachy dziecko, wiecznie za Toba stesknione, ale nie winione przez Ciebie za Twoje pochopne wybory, brak asertywnosci, brak wytrwalosci, brak kregoslupa i zyciowa nieudolnosc.

[201803080934]

Napisane przez Narsha

No to jeżeli ktoś podejmuje tak poważne decyzje pod wpływem otoczenia to chyba rzeczywiście bez sensu pisałam o jakiejkolwiek dojrzałości i dorosłości.

nie o dojrzałość i dorosłość tu chodzi, ale o asertywność, o nie pozwolenie sobą manipulować czy sobie wmawiać. naprawdę cieszę się, że jesteś silna, asertywna, mocno trzymasz się swojego zdania i potrafisz stanowczo aż uprzejmie odmówić każdemu, a i swoim rodzicom także potrafiłabyś, mimo że musiałabyś ich potem oglądać załamanych [nie rozumiem pogoni za wnukami, ale często tak przecież jest]. ja sama nie jestem pewna co będzie jak już wkroczę w etap `już po studiach, ale jeszcze bez rodziny [stara panna!]`, choć moi rodzice raczej naciskać nie będą, więc problemu nie będzie.

Dokładnie się zgadzam , głupie jest tłumaczenie, urodziłam dziecko bo mnie namawiali, ???
To jak to wygladało aj kochanie jak już tak nas namawiają to zróbmy sobie to dziecko

nie, z różnych historii wynika, że wygląda to mniej więcej tak, że ludzie dają się tak zakręcić w tym namawianiu, że sami zaczynają wierzyć, że to nie oni mają rację [w tym, że dziecka nie chcą], ale otoczenie, które tak ochoczo ich namawia do posiadania takiego. często młodzi sugerują się tym, że przecież ci, którzy ich namawiają mają dzieci, więc lepiej wiedzą co i jak. zaczyna w nich kiełkować przekonanie, że może rodzice mają rację, że może faktycznie już czas, a potem albo okazuje się, że otoczenie miało rację, albo że rację mieli młodzi, którzy dziecka nie chcieli. to są bardzo indywidualne sprawy, więc nasilenie tych `racji` może być różne - jedni, którzy nie potrafią podołać macierzyństwu jakoś wyjdą na prostą, a inni się załamią i w końcu dziecko zostawią [partnerowi czy dziadkom]. zawsze jednak będą napiętnowani, bo `kiedyś nie było czegoś takiego jak depresja poporodowa i kobiety jakoś żyły, to tylko wymysł naszych czasów, którym głupie baby tłumaczą swoje lenistwo i nieporadność, do roboty by się wzięły, a nie marudzą, że są zmęczone, nasze babki harowały w fabrykach z dzieckiem na ręku i dawały radę, a ta jęczy, że jest taaaka zmęczona samym zajmowaniem się dzieckiem`. wyolbrzymiam, wiem, ale niektóre posty właśnie w ten sposób można odebrać, aż się czuje to pogardliwe spojrzenie, jeszcze tylko brakuje, żeby splunąć pod nogi takiej kobiecie.