Wasze wiersze

[narcy]

Impossible dziękuję bardzo za opinię


prosiłaś o opinię - chciałam zacytować, które podobają mi się najbardziej, ale post byłby za długi wszystkie są śliczne, jedne bardziej przypadły mi do gustu, inne mniej /preferuję inny styl/ ale wszystkie są "głębokie", jak to czytam, to po prostu to widzę. tak trzymaj

[ImpossibleIsNothing]

Narcy , Wanda- dziękuję Takie opinie dodają skrzydeł ;d

Dzisiaj jeszcze jeden, wczorajszy.
......................... ......................... ...

Tchnąłeś we mnie nadzieję
Ale taką ostrożną
Z oczyma dookoła głowy
A tą głową na karku
Nadzieję trzeźwą i czystą od złudzeń
Nie odbierającą rozumu
Nie prowadzącą do upadku
Na kolana
Już wystarczająco
Poobijane
Tchnąłeś we mnie nadzieję
Ale taką ostrożną
Nadzieję mam
Że na tym poprzestaniesz

......................... ...................

A bo...tak mi dobrze od wczoraj! :d Musiałam się wygadać!:d

[_magdzia_]

A macie może jakieś fajne o przyjaźni? Zbliżają się urodziny mojej koleżanki i chcę wysłać do niej kartkę bo niestety wyjechała

O już znalazłam inny wątek z wierszykami jakich poszukuję

[ImpossibleIsNothing]

_magdzia_ , nie wiem czy zauważyłaś, ale my tutaj nie piszemy "wierszyków" na urodziny . . . To raczej inny typ poezji ; )

[czapeczkaelfa]

.

[ImpossibleIsNothing]

czapeczkaelfa - jestem zachwycona! <brawo>

Szczególnie podobał mi się drugi, ze względu na formę i rytmiczność.

Wartości sentymentalnej przecież oceniać nie mogę ; )) Ale świetnie operujesz słowem - to, co lubię najbardziej - minimum słów, maksimum przekazu.

[czapeczkaelfa]

Napisane przez ImpossibleIsNothing

czapeczkaelfa - jestem zachwycona! <brawo>

Szczególnie podobał mi się drugi, ze względu na formę i rytmiczność.

Wartości sentymentalnej przecież oceniać nie mogę ; )) Ale świetnie operujesz słowem - to, co lubię najbardziej - minimum słów, maksimum przekazu.

Ojej.. Dziękuję. Jestes pierwsza osoba, ktora te wiersze ocenila, wczesniej nikomu ich nie pokazywałam. Bardzo mi miło,że Ci się podobają.

[waq]

czapeczkaelfa, również muszę pochwalić. Bardzo podobają mi się się wiersze: 1 i 2

[wanda164]

piękne...
na tym forum jest parę wrażliwych i bardzo utalentowanych osób - a oto kolejna!

[czapeczkaelfa]

Dziękuję! Jak się czyta takie pozytywne opinie, to aż chce się pisać kolejne wiersze

[_magdzia_]

Napisane przez ImpossibleIsNothing

_magdzia_ , nie wiem czy zauważyłaś, ale my tutaj nie piszemy "wierszyków" na urodziny . . . To raczej inny typ poezji ; )

Może źle się wyraziłam- nie chodziło mi o typowe "urodzinowe wierszyki" ale o jakiś wiersz o przyjaźni który chcę napisać koleżance na kartce z okazji jej urodzin

[ImpossibleIsNothing]

Hmm wiesz, _magdzia_... A nie lepiej napisać coś własnego? ; )) Wiadomo, że nie każdy ma talent, ale nie o to przecież chodzi . Przyjaciółka na pewno wie, że poetki z Ciebie nie będzie, więc tym bardziej ucieszyłby ją jakiś Twój twór ; )) Pisany z głębi serca...

[malinka_86]

czytam czytam i szczęka mi w dół spada coraz bardziej

dodaje coś mojego wczorajszego

siedzę i mechanicznie skrobę palcem o szybę
próbuję zdrapać śnieg, który jest z drugiej strony
niedostępny, zimny, cholernie przyklejony
drapę, skrobę, aż do krwi
męczę się, próbuję się dostać do niego

wkońcu wybieram łatwiejszą drogę

otwieram okno i zeskrobuje go z gładkiej szyby
zimny,miękki,taki bliski
rozpływa się, topi, ogrzewa się
miętoszę, układam, formuję
napawam się nim,oglądam, zapamiętuję

aż sam się roztopi i odpłynie

... chciałabym zamrozić każdą chwilę spędzoną z Tobą

©2008 Agnieszka Baczewska
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83) utwory literackie sygnowane moim nazwiskiem umieszczone w tym poście stanowią moją własność i są chronione prawami autorskimi.
Zgodnie z regulaminem forum dostępnym tutaj https://wizaz.pl/forum/announcement.php?f=17&a=13 pkt. "8.1. Kopiowanie oraz rozpowszechnianie zdjęć i innych utworów stanowiących własność użytkowniczki Wizaż.pl bez jej pisemnej zgody jest zakazane i stanowi przestępstwo. Osoby łamiące ten zakaz będą bezzwłocznie banowane. W uzasadnionych przypadkach będziemy informować prokuraturę o popełnieniu przestępstwa."

[elliz76]

przeczytalam wasze wiersze z zapartym tchem i jestem pelna podziwu..;Brawo dla wszyskich z Was
Ja tez czasem jak mnie najdzie wena to cos tam skrobne
Moja przygoda z pisaniem wierszy zaczela sie po pewnej znajomosci przyjacielskiej,ktora zakonczyla sie wielkim rozczarowaniem i wtedy wylazlo wszystko co mnie bolalo w sercu od lat.Po reszta w tym okresie przechodzilam wielkie rozstanie ze swoja wielka miloscia i nie bardzo umialam sobie poradzic. z tym..Taka wielka chustawka nastrojow i wielka trauma,ale trzyma mnie to do dzis w sumie i od czasu do czasu jak mi zle to wylazi na zewnatrz znow to wszystko.Sama nie wiedzialam przed tym ze potrafie wogle cos napisacA tu prosze..wiersze cisnely mi sie jeden za drugim. W sumie to w jednej chcwili byly gotowe... nie zaleznie czy szlam ulica,czy bylam w sklepie,musialam wziasc kawalek kartki i go zapisac bo inaczej....funkcjonowac nie moglam tak mi umysl zaprzataly jeden za drugim.Pare razy malo pod samochod nie wlazlamW ciagu jednego dnia powstawaly 3-4 wiersze.Ta osoba,ktora mnie w takim okresie zawiodla tez pieknie pisala i jak dalam mu do przeczytania te moje wypociny to byl w szoku,ze cos takiego ni stad ni zowad. W sumie to sama bylam zaskoczona.
Niestety nie mam tu przy sobie zbyt wielu z moich malych dziel,ale jak bede na swieta w Polsce to napewno wkleje jeszcze

Oto dwa z nich...
Jedne z najblizszych memu sercu i oddajacy co czuje caly czas w sercu..

" Moje serce umiera,
choć tak bardzo chce żyć.
Moje serce chce kochać,
choć straciło już miłości rytm.
Moje serce ,choć zranione...
Chce kochać ,być...
I wiedzieć,że kocha je ktoś
dla kogo warto żyć..."

Jak kochać...gdy serce tak boleśnie zranione?
Gdy serce chce,a rozum mówi NIE!
Jak zapomnieć i pokochać znów?
Gdy serce nadal ściska ból?
I choć tak bardzo chce...
Nie potrafi już samo uleczyc się.

[Light_Blue]

"pozornie.."

W zakamarkach mojego "ja"
..żyją myśli
niewypowiedziane
Próbują podszyć się
pod gesty
niedopowiedziane
słowa..ukryte spojrzenia
myśli
niespełnienia..

Łatwiejsza ich droga
na suchy papier
niż
na spragnione usta me...

[Aphrodisyack]

Napisane przez aga87

Coś mojego autorstwa... Tylko uprzedzam, że wiersz jest pisany w 2 językach - na przemian angielskim i polskim... I jest trochę kontrowersyjny.. Nie wiem czy sie spodoba... Napisałam go po rozstaniu z chłopakiem.

'MY BUTTERFLY"

My thoughts have much more speed than a sound...
They're crawling above the sky
to reach the brightness of his eyes...

Cisną pocałunek nocy w poduszkę
utkaną z trzepotu motyli,
which comes inside of me...

He's inside of me,
wdarty między krew płynącą spod rozdartego rękawa..

Wait a minute boy,
hurt me more, with a strengh and passion...
Don't be ashame, it's so easy!

Zrań, uderz gwałtowniej, mocniej
- pięścią w brzuch,
wyrwij włosy, spoliczkuj,
KRZYCZ!!!

I love you...
Wdycham słodki dym z Twego papierosa
and I'm so excited....
Chłonę nikotynę Twych myśli.

Butterfly continues to fly high.....

powalił mnie na kolana!

[Andriotti]

Aniele Stróżu moich wierszy!
Delikatnym podmuchem zanosisz je w głębie serc…
Dosypując szczyptę czystej magii
Zamieniasz nie poskładane słowa w poezję…
Wysyłasz mnie na spacer z zamkniętymi oczami
I wkładasz do reki pióro z własnego skrzydła
Gdy chowam uczucia gdzieś głęboko w szafie
Wybielasz szare dni
Bym poczuła odrobinę zachwytu…

************************* ************************* **************

"W lekkim powiewie..."

Z gorącą herbatą
Przy rozpalonym kominku
Wieczorne rozmarzenie…

Tyle ciepła wokół
Tego prawdziwego

Siadam i czekam
Może przyjdziesz tu do mnie?
Wiesz, że wciąż szukam
Twojego dotyku…
W ogniu słonecznie rozpalającym
Wichurze porywającej wszelki spokój
Gwiazdach odległych
Bezcelowo
Bo bez serca
Przecież wystarczy przystanąć
Zamiast błądzić
Uciszyć myśli
I słuchać…
Aż delikatny powiew ukoi nerwowe serce…
I rozkołysze w rytmie najpiękniejszych słów…

Prosze o ocenę

[ImpossibleIsNothing]

Takie pytanie trochę nie na temat...

Czy partykuły "nie" nie piszemy łącznie z imiesłowami przymiotnikowymi...? Bodajże od 1998 roku?

A jeśli chodzi o treść wierszy... Podoba mi się ten pierwszy ; p Coś w rodzaju inwokacji...? ; p

Drugi przyjemny. Ciepły. Klimatyczny. Wyrażający nadzieję, szczególnie dzięki pytaniu retorycznemu.

[Lanessa]

czapeczkaelfa
Wiersz drugi mnie urzekł, czy zgodzisz się abym kiedyś umieściła go (na stronce swojej) z napisem, że twój? Bo taki prawdziwy.. i miałam podobne uczucia.


A teraz moje...

"
Czy jak odejdę, wywnioskujesz, że jestem spokojna?
Czy to, że odwrócę się, i nie pozwolę ci ujrzeć łez, sprawi, że przestanę być smutna?
Czy w chwili gdy wyjdę z twojego domu i zawrócę na dworzec... Zniknę ze świata na twoim obszarze kilometrów?


Nie miej do mnie pretensji,
że, rozdzielany na części,
tracę siebie, że się oboje
tracimy, że ciągle stoję.
Że nie mam siły,
że nie chcę być miły.
Nie jesteśmy jednością,
oświeceni miłością,
właściwie, ty ciągle
uciekasz, ja to ciągnę,
zatrzymuję cię w kroku,
uderzam, wciąż w szoku
A może w amoku.
Kocham cię zbytnio,
by móc chcieć cię wyciąć
z mojego życia jak z gazety
Nie pozostanę kaleki,
Nie widzę nas osobno,
nie będę szukać podobnej,
zaknebluję cię i zwiążę
zostawię samą, gdzie indziej.
podążę
może kiedyś cię znów znajdę
złapie, wsadzę w złotą klatkę,
na szyi powieszę kamień
poproś, to będzie diament,
będziesz żyła w luksusie,
w wakacjach na turnusie,
tańczyła w moich
wspomnieniach,
widzę, że się boisz ,
ja cię nie skrzywdzę,
ja zakopię cię żywcem,
w mojej głowie,
bo by wierzyć w te LOWE
ktoś musi odejść.
Lecz ty obawiasz się
chociażby... podejść.
"



Odwet



Obracasz w dłoniach słowa.

Słówko znikąd dodasz,
Słówko w kieszeń schowasz.

Zegniesz sens i nowy stworzysz,
Zniszczysz radość,
nic nie powiesz?

Brutalnie wrzucisz do rzeki bólu
Zaczniesz krzyczeć, będąc za murem.

Zostawisz bliznę, karząc zapomnieć
Własne słowa ranią, własne słowa o mnie?

Nienawidzisz, odrzucasz, nie kochasz,
Leżąc łóżku, spazmatycznie szlochasz.

Popadamy w szaleństwo.

Jesteś zwyczajnym wariatem,
Wróżbitą,
Zabijaką,
Katem?

Ty oślepiony ja- zamykam oczy,
Nie widzisz łez wśród ciemnej nocy



Wytykasz mi brak miłości,
a jestem bo kocham.


Kochanie, twe serce jest przebite,..
Popatrz, nie krwawi zbyt obficie…!


Odwet był poprawiony... Ale skasowała mi się poprawiona wersja.

I ostatni.


Chcę być słabością, mogę niszczyć cię od środka, niewinnie.
Chce byś na mnie patrzył, w patrząc w oczy, chcę byś czuł zimny
dreszcz, trochę nieprzyjemny. Nie jestem szalona. Chcę...
Byś musnął moje ramię, niby przypadkiem.
Możesz szczerze przytalać inną.
Ale niech ja kołysze twoimi myślami.
Chce być twoją ukrytą słabością, o której nie zapomnisz,
bo kochasz ją na najinniejszy sposób.
Chcę być nią i wcale nie chcę wiedzieć, że nią jestem.

Jesteś moją ukrytą słabością, twój wzrok skierowany poraża
mnie, na swój sposób, szybko,bolesnie, anonimowo.
Uwielbiam chwilę, gdy muskasz mnie ręką, przypadkiem.
Nienawidze miec cie w myslach,gdy przytulam innego.
Chciałabym cię nienawidzić, patrzeć na ciebie z pogardą
ale zamiast- zamykam oczy. Cierpię, bo jesteś...
Moją słabością.


chciałam się łudzić- mogłam się łudzić.



pisałam je w wieku 11/12 lat... Teraz, jestem trzynastolatką (; Więc mogą być tam jakieś błędy, których nie wyłapałam. Więc jeśli są zastrzeżenia, bardzo, bardzo proszę o pomoc, bo to pierwsze miejsce, gdzie je ujawniam, wyjmuję z szuflady ;D
Andriotti- Bardzo fajne ujęcie weny... w pierwszym, bo tak to odczuwam. Drugi o zakochaniu? Co wiersz, to różne ujęcie tego stanu... Heh, widać w wierszach różnice odczuwania ludzi, dlatego lubię wiersze.

[ImpossibleIsNothing]

1.„Królowa”

Popycha ku samozagładzie
Wypala wnętrze do szczętu
Pali w gardle
Nie tylko w sercu
Symboliczna
Odwieczna
Niepokonana
W dłoń wkłada pistolet
Porywa spokój i rozwagę
Kradnie egoizm
Zaciera rzeczywistość
Obsesję gnieździ
W umysłach wypaczonych
Jej Wysokość Miłość
Zbyt długa
Zbyt zachłanna
Zbyt piękna zarazem




1.„Historia”

Zapisano już wszystkie karty
Nieszczęśliwości człowieczej
Rany niezabliźnione
Posypano solą
Nie zrównano praw
Jak niegdyś obiecano
Przeżyliśmy już całe zło
Na tym niebieskim globie
Wszystko, co dobre
Dopiero ma nadejść




1.„Nic szczególnego”

Życie nie chce
Od nas nic
Szczególnego
Raz po raz
Pomyśleć o nim
Jak o kwiatowym klombie
Urodzinowym upominku
Kryjącym słodycz beztroski
Od czasu do czasu strzepnąć kurz
Z nieużywanych dawno kolorów
Czasem
Zabrać do szewca
By w swoich skromnych trzewikach
Jak najdłużej chodziło
Po ziemi obiecanej
Nic szczególnego
Życie szepcze nam tylko
Nieustannie
Po cichu
Trochę natrętnie
„Po prostu żyj”




1.„Dziecko trzeciego świata”

Łzy wypłukały
Barwę życia
Z oczu tego malca
Słony płyn
Przesączył się
Drenem przez duszę
Mówią
Że nie samym
Chlebem żyjemy
Ale tak pleść potrafią
Tylko ci
Co nigdy nie przytulili
Do serca
Dziecka trzeciego świata
Które nigdy nie uświadczyło
…ni mąki
…ni chleba
…ni serca




Muszę się Wam pochwalić

Wysłałam po raz pierwszy prace na konkurs. W końcu się odważyłam. Polonistka zachwycona, że odkryła we mnie kolejny talent
Nie miała żadnych zastrzeżeń, była wniebowzięta Także ... czuję się doceniona

[Juncia]

Podobaja mi się Dziewczyny Wasze wiersze, maja cos w sobie, i czyta sie je bardzo dobrze.
Cos ode mnie:

SMUTEK WLEWA SIĘ LITRAMI
W CIAŁO MOJE, W MYŚLI MOJE;
ZATRZYMAĆ CHCĘ GO W SOBIE
EFEKT MOJEJ PORAŻKI
CIĄŻY MI NIEZMIERNIE.
NAPRAWIĆ CHCIAŁABYM
TYLKO NIE WIEM CO
GDY MIŁOŚĆ NIE WYSTARCZA

[goldfish3000]

Napisane przez ImpossibleIsNothing

1.

Muszę się Wam pochwalić

Wysłałam po raz pierwszy prace na konkurs. W końcu się odważyłam. Polonistka zachwycona, że odkryła we mnie kolejny talent
Nie miała żadnych zastrzeżeń, była wniebowzięta Także ... czuję się doceniona

Serdecznie gratuluję
Do odważnych świat należy!
Napisz koniecznie jak poszło. Będę trzymać kciuki.

[ImpossibleIsNothing]

Dziękuję


Na razie nie wiadomo, jak dotąd zostałam tylko promowana dodatkową oceną bardzo dobrą z języka polskiego ; )

Zastój w wątku, czyżby nikt nic ostatnio nie pisywał? ...

[wanda164]

Napisane przez ImpossibleIsNothing

Zastój w wątku, czyżby nikt nic ostatnio nie pisywał? ...

Poetka zimą

Zima to czas, gdy poetka
wierszy nie pisze, bo Święta.
Poetki dola nielekka,
poetka wciąż jest zajęta.

Ktoś musi upiec makowiec
i śnieg też trzeba odmiatać.
Więc tłucze karpie po głowie,
choć duszę ma literata.

Choć delikatna i wątła,
ciasto na kluski zagniecie,
upierze, zmyje, posprząta,
bilans podliczy w budżecie.

Poetka zmęczona, bo już
chyłkiem do łóżka przemyka.
Rzućcie jej więc kęs spokoju
do zimowego paśnika.

[ImpossibleIsNothing]

Klimatycznie, wanda164 Miło się czyta, wprowadza w świąteczny nastrój .

[wanda164]

dzięki... bardzo mi miło.
A teraz lecę do kuchni, zanim się ciasto przypali
Szczęśliwych Świąt!

[malinka_86]

ja wczoraj cos skleciłam ale nie podoba mi się...chyba ze chcecie ocenić to dodam...
zaraz poczytam

Napisane przez Light_Blue

"pozornie.."



W zakamarkach mojego "ja"

..żyją myśli

niewypowiedziane

Próbują podszyć się

pod gesty

niedopowiedziane

słowa..ukryte spojrzenia

myśli

niespełnienia..



Łatwiejsza ich droga

na suchy papier

niż

na spragnione usta me...

śliczne... tak mało słów, a tak dużo treści

Napisane przez Lanessa

"

Czy jak odejdę, wywnioskujesz, że jestem spokojna?

Czy to, że odwrócę się, i nie pozwolę ci ujrzeć łez, sprawi, że przestanę być smutna?

Czy w chwili gdy wyjdę z twojego domu i zawrócę na dworzec... Zniknę ze świata na twoim obszarze kilometrów?





Nie miej do mnie pretensji,

że, rozdzielany na części,

tracę siebie, że się oboje

tracimy, że ciągle stoję.

Że nie mam siły,

że nie chcę być miły.

Nie jesteśmy jednością,

oświeceni miłością,

właściwie, ty ciągle

uciekasz, ja to ciągnę,

zatrzymuję cię w kroku,

uderzam, wciąż w szoku

A może w amoku.

Kocham cię zbytnio,

by móc chcieć cię wyciąć

z mojego życia jak z gazety

Nie pozostanę kaleki,

Nie widzę nas osobno,

nie będę szukać podobnej,

zaknebluję cię i zwiążę

zostawię samą, gdzie indziej.

podążę

może kiedyś cię znów znajdę

złapie, wsadzę w złotą klatkę,

na szyi powieszę kamień

poproś, to będzie diament,

będziesz żyła w luksusie,

w wakacjach na turnusie,

tańczyła w moich

wspomnieniach,

widzę, że się boisz ,

ja cię nie skrzywdzę,

ja zakopię cię żywcem,

w mojej głowie,

bo by wierzyć w te LOWE

ktoś musi odejść.

Lecz ty obawiasz się

chociażby... podejść.

"







Odwet







Obracasz w dłoniach słowa.



Słówko znikąd dodasz,

Słówko w kieszeń schowasz.



Zegniesz sens i nowy stworzysz,

Zniszczysz radość, nic nie powiesz?



Brutalnie wrzucisz do rzeki Bólu

Zaczniesz krzyczeć, będąc za Murem.



Zostawisz bliznę, karząc zapomnieć

Własne słowa ranią, własne słowa o mnie?



Nienawidzisz, odrzucasz, nie kochasz,

Leżąc łóżku, spazmatycznie szlochasz.



Popadamy w szaleństwo.



Jesteś zwyczajnym wariatem,

Wróżbitą,

Zabijaką,

Katem?



Ty oślepiony ja zamykam oczy,

Nie widzisz łez wśród ciemnej nocy







Wytykasz mi brak miłości,

a jestem bo kocham.





Kochanie, twe serce jest przebite,

Popatrz, nie krwawi wcale obficie…!





Odwet był poprawiony... Ale skasowała mi się poprawiona wersja.



I ostatni.





Chcę być słabością, mogę niszczyć cię od środka, niewinnie.

Chce byś na mnie patrzył, w patrząc w oczy, chcę byś czuł zimny

dreszcz, trochę nieprzyjemny. Nie jestem szalona. Chcę...

Byś musnął moje ramię, niby przypadkiem.

Możesz szczerze przytalać inną.

Ale niech ja kołysze twoimi myślami.

Chce być twoją ukrytą słabością, o której nie zapomnisz,

bo kochasz ją na najinniejszy sposób.

Chcę być nią i wcale nie chcę wiedzieć, że nią jestem.



Jesteś moją ukrytą słabością, twój wzrok skierowany poraża

mnie, na swój sposób, szybko i boleśnie.

Uwielbiam chwilę, gdy muskasz mnie ręką, przypadkiem.

Nienawidze, gdy mam cię w myślach, choć przytulam innego.

Chciałabym cię nienawidzić i patrzeć na ciebie z pogardą,

ale zamiast- zamykam oczy. Cierpię, bo jesteś...

Moją słabością.







chciałam się łudzić- mogłam się łudzić.

z 1szym trafiłas do mnie prze strasznie. idealnie...

reszta też mi się podoba. w takim wieku pisać tak, rozwiaj się dalej

Napisane przez ImpossibleIsNothing

1.„Królowa”



Popycha ku samozagładzie

Wypala wnętrze do szczętu

Pali w gardle

Nie tylko w sercu

Symboliczna

Odwieczna

Niepokonana

W dłoń wkłada pistolet

Porywa spokój i rozwagę

Kradnie egoizm

Zaciera rzeczywistość

Obsesję gnieździ

W umysłach wypaczonych

Jej Wysokość Miłość

Zbyt długa

Zbyt zachłanna

Zbyt piękna zarazem









1.„Historia”



Zapisano już wszystkie karty

Nieszczęśliwości człowieczej

Rany niezabliźnione

Posypano solą

Nie zrównano praw

Jak niegdyś obiecano

Przeżyliśmy już całe zło

Na tym niebieskim globie

Wszystko, co dobre

Dopiero ma nadejść









1.„Nic szczególnego”



Życie nie chce

Od nas nic

Szczególnego

Raz po raz

Pomyśleć o nim

Jak o kwiatowym klombie

Urodzinowym upominku

Kryjącym słodycz beztroski

Od czasu do czasu strzepnąć kurz

Z nieużywanych dawno kolorów

Czasem

Zabrać do szewca

By w swoich skromnych trzewikach

Jak najdłużej chodziło

Po ziemi obiecanej

Nic szczególnego

Życie szepcze nam tylko

Nieustannie

Po cichu

Trochę natrętnie

„Po prostu żyj”









1.„Dziecko trzeciego świata”



Łzy wypłukały

Barwę życia

Z oczu tego malca

Słony płyn

Przesączył się

Drenem przez duszę

Mówią

Że nie samym

Chlebem żyjemy

Ale tak pleść potrafią

Tylko ci

Co nigdy nie przytulili

Do serca

Dziecka trzeciego świata

Które nigdy nie uświadczyło

…ni mąki

…ni chleba

…ni serca









Muszę się Wam pochwalić



Wysłałam po raz pierwszy prace na konkurs. W końcu się odważyłam. Polonistka zachwycona, że odkryła we mnie kolejny talent

Nie miała żadnych zastrzeżeń, była wniebowzięta Także ... czuję się doceniona

brawo brawo brawoooooooooo, ja kiedyś dałam swoje wiersze na konkurs. do miejscowego domu kultury, zajełam 2 miejsce. wiec czekam na wyniki

Napisane przez wanda164

Poetka zimą



Zima to czas, gdy poetka

wierszy nie pisze, bo Święta.

Poetki dola nielekka,

poetka wciąż jest zajęta.



Ktoś musi upiec makowiec

i śnieg też trzeba odmiatać.

Więc tłucze karpie po głowie,

choć duszę ma literata.



Choć delikatna i wątła,

ciasto na kluski zagniecie,

upierze, zmyje, posprząta,

bilans podliczy w budżecie.



Poetka zmęczona, bo już

chyłkiem do łóżka przemyka.

Rzućcie jej więc kęs spokoju

do zimowego paśnika.

BOMBOWE

[czapeczkaelfa]

Napisane przez wanda164

Poetka zimą

Zima to czas, gdy poetka
wierszy nie pisze, bo Święta.
Poetki dola nielekka,
poetka wciąż jest zajęta.

Ktoś musi upiec makowiec
i śnieg też trzeba odmiatać.
Więc tłucze karpie po głowie,
choć duszę ma literata.

Choć delikatna i wątła,
ciasto na kluski zagniecie,
upierze, zmyje, posprząta,
bilans podliczy w budżecie.

Poetka zmęczona, bo już
chyłkiem do łóżka przemyka.
Rzućcie jej więc kęs spokoju
do zimowego paśnika.

Łooooo Genialne to jest!
"Więc tłucze karpie po głowie, choć dusze ma literata" najbardziej mi sie podoba. Swietne!

[ImpossibleIsNothing]

Kilka wczorajszych, napisanych podczas choroby ; p Siedzę w domu sama, wyłącznie z gorączką i potwornym bólem gardła i oto efekt:

Trzymam ją w zielonej konewce
Gdy tylko czuję, że wargi wysychają
Wlewam ją w siebie całymi litrami
Chłonę każdą komórką
La Que Sabe
Ona wie
La Loba jest we mnie
Od wieków
Ma dwa miliony lat


......................... ..............

Zawahałam się przez chwilę
Ale tylko ułamek sekundy
Na więcej nie pozwoliły
Dłonie zmarznięte
Łaknące Ciebie
więcej Ciebie

Postanowiłam przecież
Że zabierzesz swoje zabawki
Do innej piaskownicy
Gorętszej ode mnie duszy
Chciałam tego tak bardzo
Ja
i tylko Ja

Okryłam kocem wszystkie nadzieje
Zdziwiłam się nawet, że wcale mi nie żal
Tak bardzo, jak powinno mi być
Gdy zostawiam Ciebie
znów Ciebie

Złamałam wreszcie obietnicę daną
sobie
I tylko sobie
I wróciłam do kraju, gdzie wstydem jest nie marzyć
A wszystko po to
By znów było mi jak w niebie
zupełnie jak w niebie

Przeraziłam się jednak
Bo wcale nie straciłam szacunku
do siebie
do samej siebie

......................... ......................... ......

Dlaczego ich wszystkich
Tak dziwnie dziwi
Że lubię zielone anioły
I kozy szybujące
Przez granat nieba
Nie pojmę nigdy

Dlaczego ich soczewki
Powiększają to, co jest małe
Jak ziarnko maku
A z ziarna maku potrafią zrobić
Choinkową bombkę
Nie pojmę nigdy

Zapytaj mnie wreszcie
Co w nich takiego
Że wzrok odwracam
I zęby suszę w uśmiechu ironii
Na razie nie wiem

Tylko przeczuwam
Że za lat kilka
Wykrzywię tych parę zmarszczek
I odpowiem:
"Powariowali!"

......................... ............

Może ten, co zarządza
Wszelkim istnieniem
Nie rozgrzeszy niecnych uczynków
Bo przecież wcale ich nie żałuję !

Może zgorszę tym parę osób
Odrazę wzbudzę, odrzucę
Może się dowiem, że oszalałam
Że robię źle, okropna jestem

Może to dzikie, głupie
Może nieokrzesane
Nie przeczę
Szkoda czasu na zaprzeczenia

Naprawdę, wolę rozgrzeszyć się sama
Za to, że tym durnym
Przeokropnym
Uczuciem pałam !

......................... .............

Chodź, schowajmy się
Przed tymi, co nie chcą
Nas więcej widzieć
Razem
Chowasz mnie na łąkach
Na polach
Kładziesz na ziemi
Zmarzniętej na lód
Każesz mi patrzeć w gwiazdy
I herbatę ciepłą podajesz
Choć jesteśmy pośrodku
Areału nicości
Zabierasz mnie, byle dalej
Piękniej, byle cudowniej
A wystarczyłby taki zwykły...
Szary karton!
Schowajmy się
W kartonie
Zaklejmy od środka
Nie znajdą nas
Bo oczy zaślepione
Niezdrową ambicją
Tak szarych rzeczy
Jak szary karton
Już nie dostrzegają.

[wanda164]

Napisane przez ImpossibleIsNothing

Dlaczego ich wszystkich
Tak dziwnie dziwi
Że lubię zielone anioły
I kozy szybujące
Przez granat nieba
Nie pojmę nigdy

Dlaczego ich soczewki
Powiększają to, co jest małe
Jak ziarnko maku
A z ziarna maku potrafią zrobić
Choinkową bombkę
Nie pojmę nigdy

Zapytaj mnie wreszcie
Co w nich takiego
Że wzrok odwracam
I zęby suszę w uśmiechu ironii
Na razie nie wiem

Tylko przeczuwam
Że za lat kilka
Wykrzywię tych parę zmarszczek
I odpowiem:
"Powariowali!"

......................... ............


Chodź, schowajmy się
Przed tymi, co nie chcą
Nas więcej widzieć
Razem
Chowasz mnie na łąkach
Na polach
Kładziesz na ziemi
Zmarzniętej na lód
Każesz mi patrzeć w gwiazdy
I herbatę ciepłą podajesz
Choć jesteśmy pośrodku
Areału nicości
Zabierasz mnie, byle dalej
Piękniej, byle cudowniej
A wystarczyłby taki zwykły...
Szary karton!
Schowajmy się
W kartonie
Zaklejmy od środka
Nie znajdą nas
Bo oczy zaślepione
Niezdrową ambicją
Tak szarych rzeczy
Jak szary karton
Już nie dostrzegają.

Istne smakołyki te dwa!
A poza tym - znowu motyw zieleni; baaardzo go lubię, w odróżnieniu od czerni, którą szafowały całe pokolenia poetów... To już co najmniej trzeci Twój zielony wiersz (dla mnie mogą być wszystkie).
Ale... muszę się przyznać, że żeby zrozumieć obce słowa w pierwszym wierszu, musiałam się uciec do wyszukiwarki i to mi odebrało jego urok. Proszę, po polsku... Nie przydawajmy wierszom tajemniczości przez obce słówka... Piszesz tak ładnie, że powinnaś chyba dodawać splendoru naszemu krajowi i językowi, a nie powoływać się na obcych

I wracaj szybciutko do zdrowia!! Polecam gorącą herbatkę z sokiem malinowym