Polecamy:

Chatul · 2012-06-20, 21:43

Cytat:

Napisane przez Nanya_dnb

Dzisiaj moj chlopak przegiął szale ,powiedzial zebym przestała pier*** bo nie chce mu sie mnie słuchac ,nie ma zamiaru, nie bedzie ale ja sobie nie pozwole na takie slowa wobec mnie .koniec kropka skonczyłam .Nie załuje bo wiem ze nic dobrego mnie przy nim nie czeka . Nie pierwszy raz na mnie bluzni i uzywa niemiłych okreslen,a ostatnio mowil mi że jestem gruba sam nie jest szczupły ,zreszta jak bym chciala to bym pocwiczyla a nie musze bo wiem ze nie jestem .Nie bede sie zmieniac bo on tak chce .Po drugie bardzo sie rzadzi i to tez mnie wkurza,nie jestem jakas panna do sterowania .

i na to rowniez nie pozwole .

Dobrze, że go zostawiłaś

Nanya_dnb · 2012-06-20, 22:19

Cytat:

Napisane przez Chatul

Dobrze, że go zostawiłaś

Dzieki ,zobaczymy co z tego wyniknie bo on ma tendencje do wystawania pod moim domem a nie mam zamiaru go ogladac a tym bardziej słuchac .

serek wiejski · 2012-06-21, 15:45

Witajcie!
Pisałam tu parę miesięcy temu o swoim wybuchowym mężu. Chciałam Wam dziewczyny powiedzieć, że dopiero po czasie człowiek widzi na jakie nienormalne zachowania się godził... My ze sobą już nie mieszkamy, rozwodzimy się za jakiś czas, ale utrzymujemy stały kontakt. Mój mąż już po paru tygodniach zaczął oglądać się za innymi

Twierdzi, że musi się spieszyć bo jest już za stary (ma 27 lat)... Ja na razie jestem sama ale nie wyobrażacie sobie co za ulga! Dopiero teraz widzę jak ten związek wykrzywił mi spojrzenie na relacje miedzy kobietą a mężczyzną. Na szczęście to widzę! Jestem bardzo szczęśliwa, on też odetchnął, a co najdziwniejsze - zapisał się w końcu do psychologa! A ja go od 10 lat o to prosiłam. Czuje się trochę jakbym przeżyła wypadek samochodowy

Cieszę się z każdego dnia, po raz pierwszy mogę jechać na wakacje tam gdzie chcę - już nie mogę się doczekać!
Trzymam za Was kciuki dziewczyny, pamiętajcie, że jeśli czujecie się źle, poniżane i nieszanowane, to Wasza miłość go nie zmieni.

magda5712 · 2012-06-21, 16:55

jak dobrze ze trafilam na ten watek

zapisuje się i mam nadzieje ze jakos zmotywuje sie do tego żeby się nie dawać. Narazie robie małe kroku ku temu, mocno się pokłóciliśmy(oszukiwał mnie przez długi czas) i postanowiłam,że nie będę za nim latać,pisać,nic. Niech on się wykaże. Tak powinno być od początku,ale nigdy mi to nie wychodziło,mam nadzieję,że tym razem to on sie postara...

allihave · 2012-06-22, 06:39

witajcie...również zapisuję się do wątku po kolejnej przepłakanej nocy i poranku rozpoczętym tak samo. Czuje się, jakby mój Tż miał dwa różne oblicza, zachowuje się jak 2 osoby w 1. Raz jest czuły, przytula i mówi, że kocha, żeby za dosłownie chwilę zwyzywać mnie od najgorszych o byle co. Wczoraj strasznie mnie zranił i powiedział takie słowa, że do teraz krążą mi po głowie, do tego zażądał, żebym więcej się do niego nie oddzywała strasznie wyklinając, a ja głupia odrazu kilka smsów do niego, bo nie chciał odebrać, ż wkońcu odebrał i jakoś się pogodziliśmy sie. Tylko teraz czuję się poniżona i upokorzona... ciągle mówię sobie"nigdy więcej nie będzie mnie tak traktować"i chciałabym odejść, ale zaraz sobie myślę, że przecież spędziliśmy ze sobą trzy lata i było wiele cudownych momentów, do tego planujemy wspólną przyszłość.
Nie wiem już co robić, jeszcze zaprosiłąm go do siebie na weekend, mamy plany gdzieś pojeździć, ale po wczorajszym czuję, że nie mam sił.. nie wiem już czy czekać i wziąć się w garść jak zrobi mi to jeszcze raz, czy tym razem ja mam zepsuć nasze plany ( ostatnio niemal wszystko co mieliśmy razem zrobić on zawalił)...

magica · 2012-06-22, 15:10

Cytat:

Napisane przez allihave

witajcie...również zapisuję się do wątku po kolejnej przepłakanej nocy i poranku rozpoczętym tak samo. Czuje się, jakby mój Tż miał dwa różne oblicza, zachowuje się jak 2 osoby w 1. Raz jest czuły, przytula i mówi, że kocha, żeby za dosłownie chwilę zwyzywać mnie od najgorszych o byle co. Wczoraj strasznie mnie zranił i powiedział takie słowa, że do teraz krążą mi po głowie, do tego zażądał, żebym więcej się do niego nie oddzywała strasznie wyklinając, a ja głupia odrazu kilka smsów do niego, bo nie chciał odebrać, ż wkońcu odebrał i jakoś się pogodziliśmy sie. Tylko teraz czuję się poniżona i upokorzona... ciągle mówię sobie"nigdy więcej nie będzie mnie tak traktować"i chciałabym odejść, ale zaraz sobie myślę, że przecież spędziliśmy ze sobą trzy lata i było wiele cudownych momentów, do tego planujemy wspólną przyszłość.
Nie wiem już co robić, jeszcze zaprosiłąm go do siebie na weekend, mamy plany gdzieś pojeździć, ale po wczorajszym czuję, że nie mam sił.. nie wiem już czy czekać i wziąć się w garść jak zrobi mi to jeszcze raz, czy tym razem ja mam zepsuć nasze plany ( ostatnio niemal wszystko co mieliśmy razem zrobić on zawalił)...

Znam ten typ . Taki jest ojciec mojej koleżanki. I uwierz, lepiej , żebyś teraz to skończyła. Związek z takim niezrównoważonym emocjonalnie osobnikiem strasznie wyniszcza, zarówno partnerkę jak i potencjalne dzieci. wiem co mówię, bo nieraz koleżanka wypłakiwała mi się na ramieniu... to bardzo smutne. Tacy ludzie się niestety nie zmieniają. Człowiek zyje w strasznym stresie, bo nigdy nie wiadomo co będzie-czy sielska atmosfera czy też rzucanie , za przeproszeniem, ku.wami i innymi wyzwiskami. Co z tego, ze czasem ten ojciec jest fajny, tu cos zrobi miłego dla dzieci, tu powie jakiś żart...żeby za moment zwyzywać o byle co swoją córkę czy żonę. Proszę, nie popełniaj tego samego błędu. I nie rób tego swoim przyszłym dzieciom, bo to zostawi trwałe piętno na ich psychice. wycofaj sie dopóki nie jest za późno. Dużo razem przeżyliscie pięknych chwil? to dobrze, zachowaj to dla siebie jako miłe wspomnienie, ale zastanów się, czy na pewno chcesz dzielić swoje życie z kimś kto Cię nie szanuje. Bo myślę, że stać Cię na kogoś bardziej wartościowego.
Poza tym ktos, kto wywołuje u Ciebie łzy i to bynajmniej nie te ze szczęscia- nie jest wart nawet grama Twojej uwagi. Pomyśl nad tym na spokojnie, wiem, że trudno odejść, zwłaszcza po dość długim stażu, ale czy naprawdę tak sobie wyobrażasz swoje przyszłe życie- u boku kogoś, kto Cię rani, gnoi, wyniszcza, odbiera siły i chęci do zycia? Miłość powinna uskrzydlać, a nie podcinać skrzydła. Pomyśl nad tym i podejmij mądrą decyzję. Powodzenia

basia1991 · 2012-06-22, 16:41

Hej. Mogę dołączyć?

Mój TŻ nie wyzywa mnie, nic z tych rzeczy (a niech by spróbował

), ale od jakiegoś czasu mną manipuluje.
Wykorzystuje to, że jestem płaczką. Kiedy powie coś, co mnie zrani i zacznę płakać, zaraz się oburza, że obrażam się o byle co, denerwuje go to strasznie. Czyli obraża się o to, że sprawił mi przykrość i płaczę...
Poza tym wszystko dla niego jest priorytetem poza mną. Zawsze to ja muszę zmieniać plany, żeby spotkać się z misiaczkiem. Zapomina, że mieliśmy coś razem zrobić, przestawia godziny, terminy spotkań ze mną.
Albo konkretna sytuacja: Ma dwa tygodnie urlopu. Wyjeżdżamy razem na tydzień. TŻ pyta który tydzień wybieramy na wyjazd. Powiedziałam co mi pasuje. On na to, że lepiej w pierwszym tygodniu, bo on by tak chciał. To po co pytasz mnie o zdanie skoro i tak postawisz na swoim? Awantura bo ze mną nie można się dogadać

Niby się stara, jest czuły itd., ale strasznie lubi rządzić, moje zdanie się nie liczy. Co byście zrobiły na moim miejscu?

Merys · 2012-06-22, 16:47

Cytat:

Napisane przez basia1991

Hej. Mogę dołączyć?

Mój TŻ nie wyzywa mnie, nic z tych rzeczy (a niech by spróbował

), ale od jakiegoś czasu mną manipuluje.
Wykorzystuje to, że jestem płaczką. Kiedy powie coś, co mnie zrani i zacznę płakać, zaraz się oburza, że obrażam się o byle co, denerwuje go to strasznie. Czyli obraża się o to, że sprawił mi przykrość i płaczę...
Poza tym wszystko dla niego jest priorytetem poza mną. Zawsze to ja muszę zmieniać plany, żeby spotkać się z misiaczkiem. Zapomina, że mieliśmy coś razem zrobić, przestawia godziny, terminy spotkań ze mną.
Albo konkretna sytuacja: Ma dwa tygodnie urlopu. Wyjeżdżamy razem na tydzień. TŻ pyta który tydzień wybieramy na wyjazd. Powiedziałam co mi pasuje. On na to, że lepiej w pierwszym tygodniu, bo on by tak chciał. To po co pytasz mnie o zdanie skoro i tak postawisz na swoim? Awantura bo ze mną nie można się dogadać

Niby się stara, jest czuły itd., ale strasznie lubi rządzić, moje zdanie się nie liczy. Co byście zrobiły na moim miejscu?

Przestały mu ulegać, nie odzywała się do niego, tylko dopiero wtedy, kiedy Cię przeprosi.

serek wiejski · 2012-06-23, 00:05

Cytat:

Napisane przez allihave

witajcie...również zapisuję się do wątku po kolejnej przepłakanej nocy i poranku rozpoczętym tak samo. Czuje się, jakby mój Tż miał dwa różne oblicza, zachowuje się jak 2 osoby w 1. ...

Allihave, miałam dokładnie to samo! Magica ma rację, on się nie zmieni. Albo coś go gryzie, skoro wcześniej taki nie był (co go wcale nie usprawiedliwia) albo dopiero teraz pokazuje swoją prawdziwą naturę. Ja byłam taka naiwna, że myślałam, że zachowanie mojego męża (wtedy jeszcze chłopaka) spowodowane było jego sytuacją w domu, rodzicami i stresem. Myślałam, że stworzę mu warunki, że będzie mógł w końcu skończyć studia, zacząć pracę, uspokoi się itd... A było jeszcze gorzej! Nie obchodziło go co ja czuję.
My byliśmy ze sobą 8 lat. A rozwodzimy się po 2 latach małżeństwa. Wasze trzy lata to przy tym pikuś

On po prostu już wie, że może Cię traktować jak chce, bo mu na to pozwalasz. To trochę tak jak z małymi dziećmi... Dajesz im miłość a one sprawdzają gdzie są granice i wykorzystują to. Ten typ tak niestety ma...

inna88 · 2012-06-24, 17:58

Hej dziewczyny, nie wiem czy moja opowieść się kwalifikuje pod ten wątek, ale spróbuję.

Na początku napiszę, że to będzie moja wersja wydarzeń, od strony M. wygląda to zapewne zupełnie inaczej. Od zawsze miałam problemy z niską samooceną, wieczny towarzyski odludek. Poznaliśmy się jakieś 3 lata temu, po prawie roku zaczęliśmy być razem. Wszystko się fajnie układało, raz było lepiej, raz gorzej. M. starał się być miły, opiekuńczy, praktycznie na każde moje zawołanie. Lubiłam z nim rozmawiać, spędzać czas albo ogólnie nic nie robić. Wiele razy jego zachowanie dało mi do zrozumienia, że nie jestem dla niego tak ważna jak twierdzi i to nie chodzi tylko o to o czym napiszę niżej. Problem pojawia się w momencie, gdy chodzi o mój wygląd. Zawsze miałam problemy, uważałam się za nieatrakcyjną itp. Nasze główne kłótnie polegały na tym, że M. powiedział coś, co brzmiało dwuznacznie (przynajmniej dla mnie) i zrozumiałam to zupełnie odwrotnie niż mu o to chodziło. Przykład: gadka szmatka i on stwierdza: „Nie miałabyś u niego szans” – moja interpretacja, no pewnie, bo kto będzie chciał kogoś takiego jak ja, wg niego – kolega jest zapatrzony w swoją dziewczynę, że nie widzi nikogo po za nią. Było jeszcze więcej takiej mojej nadinterpretacji, gdzie zamiast mnie dowartościować tylko mnie to dołowało. Problem polega na tym, że M. zawsze twierdził, że wygląd nie ma znaczenia. Do tego, przez cały ten okres nie usłyszałam od niego żadnego komplementu, nic że ładnie wyglądam, coś mu się podoba itp., potrafił za to powiedzieć, że to, to i to jest brzydkie, nie podoba mu się. Są takie dni, że słyszę od znajomych, nawet nauczycieli, że ładnie wyglądam, zachwycają się, jest po prostu miło. W tym samym czasie od M. nie usłyszę nic, jedynie coś w stylu „masz szczęście, że nie założyłaś tych okropnych butów”. Kocham usłyszałam dosłownie dwa razy i to za każdym razem w podbramkowej sytuacji, gdy już byliśmy na krawędzi. Tak, wiem, że słowa się nie liczą tylko czyny, ale po czynach też tego nie potrafię dostrzec. Ostatnio M. stwierdził, że jego ideał nie istnieje na świecie, później są wypicowane lalki z plakatów, później mogę być dopiero ja (albo już), a w dresie i z „wczorajszym” wyglądem mieszczę się w dolnej granicy, poniżej średniej. Tylko mi to nie wystarcza. Moim zdaniem jeśli kogoś się naprawdę kocha, to wtedy to „nie istniejące” do tej pory miejsce się zapełnia. Póki jestem młoda, nic mi nie wisi, nie marszczy się to chciałabym się podobać, a w szczególności dla mojego faceta. Całe moje wytłumaczenie jest takie: dla M. wygląd się nie liczy, więc w jego oczach mogę być maszkarą. Przez ten cały czas nie usłyszałam nic pozytywnego, bo pewnie, nie ma co chłopak kłamać i się silić, skoro to nie jest prawda. Cały czas twierdzi, że chce abym była szczęśliwa, od dawna wie czego potrzebuję, zawsze twierdzi, że się zmieni, do tej pory jednak nic. Teraz jest to samo, mamy kryzys, on chce się zmieniać (pewnie jak do tej pory), ale ja już tracę siły i wiarę w cokolwiek. Wydaje mi się, że M. jest ze mną dlatego, że jego rzekomo nie istniejący ideał nigdy by na niego nie spojrzał (uważa się, za nie atrakcyjnego, heh), więc bierze to na co ma realistyczne szanse. Teraz wiem, że nigdy nie będę dla niego tą naj i tracę wiarę w sens tego wszystkiego.

Czy ja jestem jakąś pustą lalką, że chce być tą najpiękniejsza dla mojego faceta, i taka zła, że nie doceniam, że mam takiego faceta, który twierdzi, że mnie kocha za osobowość? To we mnie jest problem?

magica · 2012-06-24, 19:13

Cytat:

Napisane przez inna88

Hej dziewczyny, nie wiem czy moja opowieść się kwalifikuje pod ten wątek, ale spróbuję.

Na początku napiszę, że to będzie moja wersja wydarzeń, od strony M. wygląda to zapewne zupełnie inaczej. Od zawsze miałam problemy z niską samooceną, wieczny towarzyski odludek. Poznaliśmy się jakieś 3 lata temu, po prawie roku zaczęliśmy być razem. Wszystko się fajnie układało, raz było lepiej, raz gorzej. M. starał się być miły, opiekuńczy, praktycznie na każde moje zawołanie. Lubiłam z nim rozmawiać, spędzać czas albo ogólnie nic nie robić. Wiele razy jego zachowanie dało mi do zrozumienia, że nie jestem dla niego tak ważna jak twierdzi i to nie chodzi tylko o to o czym napiszę niżej. Problem pojawia się w momencie, gdy chodzi o mój wygląd. Zawsze miałam problemy, uważałam się za nieatrakcyjną itp. Nasze główne kłótnie polegały na tym, że M. powiedział coś, co brzmiało dwuznacznie (przynajmniej dla mnie) i zrozumiałam to zupełnie odwrotnie niż mu o to chodziło. Przykład: gadka szmatka i on stwierdza: „Nie miałabyś u niego szans” – moja interpretacja, no pewnie, bo kto będzie chciał kogoś takiego jak ja, wg niego – kolega jest zapatrzony w swoją dziewczynę, że nie widzi nikogo po za nią. Było jeszcze więcej takiej mojej nadinterpretacji, gdzie zamiast mnie dowartościować tylko mnie to dołowało. Problem polega na tym, że M. zawsze twierdził, że wygląd nie ma znaczenia. Do tego, przez cały ten okres nie usłyszałam od niego żadnego komplementu, nic że ładnie wyglądam, coś mu się podoba itp., potrafił za to powiedzieć, że to, to i to jest brzydkie, nie podoba mu się. Są takie dni, że słyszę od znajomych, nawet nauczycieli, że ładnie wyglądam, zachwycają się, jest po prostu miło. W tym samym czasie od M. nie usłyszę nic, jedynie coś w stylu „masz szczęście, że nie założyłaś tych okropnych butów”. Kocham usłyszałam dosłownie dwa razy i to za każdym razem w podbramkowej sytuacji, gdy już byliśmy na krawędzi. Tak, wiem, że słowa się nie liczą tylko czyny, ale po czynach też tego nie potrafię dostrzec. Ostatnio M. stwierdził, że jego ideał nie istnieje na świecie, później są wypicowane lalki z plakatów, później mogę być dopiero ja (albo już), a w dresie i z „wczorajszym” wyglądem mieszczę się w dolnej granicy, poniżej średniej. Tylko mi to nie wystarcza. Moim zdaniem jeśli kogoś się naprawdę kocha, to wtedy to „nie istniejące” do tej pory miejsce się zapełnia. Póki jestem młoda, nic mi nie wisi, nie marszczy się to chciałabym się podobać, a w szczególności dla mojego faceta. Całe moje wytłumaczenie jest takie: dla M. wygląd się nie liczy, więc w jego oczach mogę być maszkarą. Przez ten cały czas nie usłyszałam nic pozytywnego, bo pewnie, nie ma co chłopak kłamać i się silić, skoro to nie jest prawda. Cały czas twierdzi, że chce abym była szczęśliwa, od dawna wie czego potrzebuję, zawsze twierdzi, że się zmieni, do tej pory jednak nic. Teraz jest to samo, mamy kryzys, on chce się zmieniać (pewnie jak do tej pory), ale ja już tracę siły i wiarę w cokolwiek. Wydaje mi się, że M. jest ze mną dlatego, że jego rzekomo nie istniejący ideał nigdy by na niego nie spojrzał (uważa się, za nie atrakcyjnego, heh), więc bierze to na co ma realistyczne szanse. Teraz wiem, że nigdy nie będę dla niego tą naj i tracę wiarę w sens tego wszystkiego.

Czy ja jestem jakąś pustą lalką, że chce być tą najpiękniejsza dla mojego faceta, i taka zła, że nie doceniam, że mam takiego faceta, który twierdzi, że mnie kocha za osobowość? To we mnie jest problem?

WTF???

Jak kochający chłopak może powiedzieć coś takiego swojej dziewczynie? Wiesz, znam wiele par, gdzie często jedna osoba jest niezbyt atrakcyjna, ale w oczach tej drugiej osoby jest najpiękniejsza na świecie. Bo miłość czyni nas trochę ślepymi, a poza tym nie to ładne co ładne ale co się komu podoba

To normalne, że chcesz mu się podobać, i on powinien podnosić Twoją samoocenę a nie ją zaniżać. Myślę, że pewnie sam jest niedowartościowany. Wiesz, chyba lepiej już być samemu niż męczyć się z kimś, kto nie uważa Ciebie za ideał i w jego hierarchii wyżej są wyphotoshopowane laski

bbehindBLUEeyess · 2012-06-24, 22:31

Jestem tu i ja:

-mój chłopak pije. jak pije to mysłi ze może wszytsko,łacznie z podrywaniem dziewczyn. A na następny dzień nic nie pamięta(!)
- przestał sie ze mną kochać na rzecz pornosów(;(( ręce mi opadły, akcja jest w toku od wczoraj)
-Nie potrafi ze mną rozmawiać. śmieje z tego że ja chcę zacząć jakiś ważny temat(patrz wyżej)

To jest takie,zebranie najwżniejszych,destrukcyj nych rzeczy z którymi muszę jakoś zawalczyć

Ogólnie,już mi chyba zbrzydło to,że cay czas Ja staram sie rozmawiac a on mi mówi ze się czepiam, że sie nakręcam.

Jestem za☠☠☠istą dziewczyną!!muszę to ogarnąć. Pomóżcie mi....

Chatul · 2012-06-24, 22:33

Cytat:

Napisane przez bbehindBLUEeyess

Jestem tu i ja:

-mój chłopak pije. jak pije to mysłi ze może wszytsko,łacznie z podrywaniem dziewczyn. A na następny dzień nic nie pamięta(!)
- przestał sie ze mną kochać na rzecz pornosów(;(( ręce mi opadły, akcja jest w toku od wczoraj)
-Nie potrafi ze mną rozmawiać. śmieje z tego że ja chcę zacząć jakiś ważny temat(patrz wyżej)

To jest takie,zebranie najwżniejszych,destrukcyj nych rzeczy z którymi muszę jakoś zawalczyć

Ogólnie,już mi chyba zbrzydło to,że cay czas Ja staram sie rozmawiac a on mi mówi ze się czepiam, że sie nakręcam.

Jestem za☠☠☠istą dziewczyną!!muszę to ogarnąć. Pomóżcie mi....

Najpierw Ty musisz pomóc sama sobie: zerwij z chłopakiem, który jest toksyczny.

leniwca · 2012-06-25, 00:43

[QUOTE=bbehindBLUEeyess;34 907758Jestem za☠☠☠istą dziewczyną!!muszę to ogarnąć. Pomóżcie mi....[/QUOTE]
Rzuć go. Wiem, że pewnie ci ciężko, nie wyobrażasz sobie, co dalej, ale z czasem będzie coraz lepiej, w przyszłości masz szansę spotkać fajnego, wartościowego faceta i być w szczęśliwym związku.
Z tym panem nie masz na to szans. I nie wmawiaj sobie, że on się zmieni. A i ty oszczędź swoje nerwy i czas. Szkoda ich na takiego marnego faceta.

madzia0007 · 2012-06-25, 11:58

Opisze swoja historie, nie dlatego ze wciaz w tym tkwie, ale ku przestrodze i wyciagnieciu wnioskow, mam nadzieje ze komus bedzie sie chcialo to czytac.
Mialam 19 lat, bylam wesola dziewczyna, troche niesmiala, ale mialam swoje przyjaciolki i poukladane zycie. Poznalam go przez internet, okazalo sie ze mieszka blisko mojej miejscowosci, zaczelismy sie spotykac i stalismy sie para. Spotykalismy sie rzadko bo studiowal dziennie w miescie oddalonym o 200 km. Schody zaczely sie w momencie kiedy zaprosil mnie do siebie na dlugi weeked (do miasta gdzie studiuje). Spodziewalam sie nie wiadomo czego bo to byl sam poczatek zwiazku, pierwsza noc razem i myslalam ze facet chociaz minimalnie sie wykaze i ugotuje cos, albo zabierze mnie na spacer, na pizze, pozwiedzac, czy cos w tym rodzaju. Nic z tych rzeczy, poszlismy do supermarketu, musialam nosic za nim jego kurtke

kupil jakies mrozone pizze, ukradl saszetke keczupu z kfc

(rozwalilo mnie to

) i odgrzalismy to u niego w domu. Pozniej kazal mi pozmywac "zebys sobie nie myslala ze nic nie bedziesz robila"

Pozniej jeszcze byla sytuacja ze zabral mnie poznym wieczorem na spacer gdzies w krzaki, posprzeczalismy sie o to ze ja nie chce jeszcze isc do domu, tylko troche jeszcze posiedziec, na co on sie wkurzyl i poszedl sobie do domu, zostawiajac mnie sama w srodku nocy w duzym, obcym miescie. Poryczalam sie, balam sie strasznie, nie wiedzialam co robic, gdzie isc, jego chyba sumienie ruszylo i przyszedl po pol godzinie po mnie

Uciekl mi autobus do mojej miejscowosci - widzialam ze byl bardzo niezadowolony ze bede musiala zostac u niego jeszcze jeden dzien. Wogole przez ten dzien musialam tylko ogladac jego plecy jak gral na komputerze, bo mna sie nie przejmowal.Kiedy nastepnego dnia w koncu wstalismy zeby odwiezc mnie na dworzec, ten nawet nie dal mi bulki nie wspominajac o sniadaniu, na droge tylko doslownie rzucil mi jednego banana na 5 godzin drogi

Seksu nie bylo, dla jasnosci. Co najgorsze bylam z tym typem jeszcze 2 lata, przeprowadzilam sie do tego miasta, zaczelam tam studia i strasznie sie od tego chlopaka uzaleznilam. Nie mialam zadnych znajomych, spedzalismy razem wiekszosc czasu, caly czas musialam odciagac go od komputera, prosic o uwage, czulosc, smialo moge powiedziec ze bylam popychadlem i okazywal mi brak szacunku. Wylazlo z niego chorobliwe skapstwo, nieczulosc i egoizm. Plakalam doslownie dzien w dzien, nie staral sie, nie okazywal mi uczuc (ba, odtracal moje!), potrafil nazwac mnie gownem, przyjezdzalam do niego caly czas, a ten wogole na mnie nie zwracal uwagi, siedzial sobie tylko przed komputerem i trwonil pieniadze na zaklady bukmacherskie . Chyba nawet byl niezadowolony ze przyjezdzalam, przeszkadzalam mu, tak mi dzis wstyd ze nie mialam do siebie szacunku.

Raz przegial pale i z nim zerwalam, wydzwanial przez tydzien, pozniej byla sielanka przez pare dni, a potem znowu to samo. Jakis czas pozniej stwierdzil ze mnie juz nie kocha, zerwal ze mna, ja glupia plakalam, wrecz wylam z bolu, prosilam, przymilalam sie

Na nic. Dopiero jak zaczelam miec kolezanki i swoje zycie zainteresowal sie mna i przylazl nieproszony na sylwestra do mojego nowego mieszkania ale nie wpuscilam go. Chcial sie spotkac, umowilismy sie na dana godzine, on godzine wczesniej do mnie zadzwonil ze jest juz na miejscu i zebym przyszla. Ja na to ze wlasnie biore prysznic i ze przyjde tak jak sie umawialismy, to ten mowi ze idzie do empika czytac. Po godzinie dzwonie do niego ze juz ide a on zebym ja przyszla do empika, ja stwierdzilam ze umawialismy sie w parku i nigdzie nie bede za nim lazic i go szukac, a on " ze albo przyjde do empika albo wogole" no to nie przyszlam wogole

Na nastepny dzien dzwonil do mnie ze potraktowalam go jak smiecia, ze upil sie i ze usnal w autobusie i obudzil sie nie wiadomo gdzie

Szkoda ze wtedy nie przejrzalam na oczy jakim smieciem jest naprawde bo pozniej jakos tak mnie omamil ze jezdzilam do niego robic mu za materac

Oczywiscie liczylam na powrot, jakies ochlapy uczucia i czulosci, kochalam go, myslalam ze cos do mnie jeszcze jednak czuje po tych 2 latach. Miarka sie przebrala kiedy stwierdzil ze idzie do sklepu i albo ide z nim albo musze czekac na zewnatrz. Bo ja kradne mu rzeczy (zdarzylo mi sie podjesc mu pare chipsow, albo wziac pare podgrzewaczy na ktore zlozylismy sie wspolnie, to nie byly zadne kradzieze!) i on mnie nie zostawi samej w swoim pokoju. Poszlam na przystanek i placzac czekalam na autobus, a ten wracajac ze sklepu podszedl i z laska do mnie ze teraz moge isc z nim do jego mieszkania

Nie odezwalam sie slowem, czulam sie na maksa upokorzona i powiedzialam sobie "koniec z tym!"on nigdy wiecej nie zobaczyl mnie na oczy, do dzis nie wiem co sie z nim dzieje i wogole czy zyje ale wisi mi to

Nie zycze mu nawet dobrze, bo to dupek. Nie zaluje absolutnie, ze zerwal bo po tym odzylam i rozkwitlam, to byly 2 najbardziej szalone, szczesliwe, beztroskie lata mojego zycia - imprezowalam i randkowalam jak szalona, czulam sie atrakcyjna i wartosciowa, to byly czasy ktore zawsze bede wspominala z sentymentem

Poznalam mojego obecnego TZ ktory przede wszystkim zawsze jest dla mnie mily, nigdy na mnie nie krzyczy (w przeciwienstwie do mnie), nie wyzywa, mieszkamy razem juz rok i widze ze jego uczucie jest szczere!! Nie jest idealem, ma wiele wad ale brak szacunku do mnie, nieczulosc i olewactwo na pewno do nich nie naleza.Zawsze przedklada mnie ponad swoja rodzine, znajomych, wzial za mnie odpowiedzialnosc (przeprowadzilam sie dla niego do Holandii bez pieniedzy i znajomosci jezyka), wspieral psychicznie i finansowo dopoki nie znalazlam pracy, chce ze mna spedzic reszte zycia, mowi ze zawsze bedzie mnie kochal, ze jest ze mna szczesliwy. Z toksycznego zwiazku zostaly mi hustawki nastrojow - jestem super mila dopoki nie zdenerwuje mnie jakis drobiazg - wtedy potrafie byc wredna i uszczypliwa bo wpadam w panike ze cos sie psuje i bedzie to samo co z bylym. Nie jestem juz taka mila jak w poprzednim zwiazku, nie staje na rzesach zeby dogodzic facetowi zapominajac w tym wszystkim o sobie - owszem robie ukochanemu sniadania bo chce zeby byl szczesliwy a nie po to zeby mu sie przypodobac i zasluzyc na uczucie lub szacunek! Bo on tez sie stara i ja to widze. Jestem wyczulona na punkcie braku szacunku do mnie, jak tylko dopatrze sie pod tym wzgledem minimalnego uchybienia reaguje awantura i fochem, na szczescie poki co nie mam powodow do obaw. Byly strasznie wkurzal sie gdy plakalam, reagowal zloscia albo olewka. Obecny TZ placze razem ze mna albo obiecuje ze zrobi co tylko zechce zebym przestala plakac - kupi mi ulubione lody, zabierze na zakupy, do restauracji, na wycieczke. Jestem wreszcie szczesliwa. Ja ze swojego poprzedniego zwiazku wyciagnelam wnioski - naprawde, dziewczyny szkoda mlodosci na uzeranie sie z kims kto ma nas w powazaniu. To sa lata kiedy jeszcze jestesmy ladne i mlode, mamy czas sie stroic, wybierac, przebierac, randkowac i uwodzic, jak wpakujecie sie w slub i dzieci to juz ciezko bedzie sie z tego wymiksowac i obudzicie sie w podeszlym wieku z poczuciem zmarnowanego zycia i robienia komus za scierke ale bedzie juz za pozno zeby to zmienic. A zycie mamy jedno i musimy robic wszystko zeby dobrze je przezyc!

bbehindBLUEeyess · 2012-06-25, 12:26

Cytat:

Napisane przez madzia0007