Ludzkie zachowania i poglądy, które dziwią

[Chatul]

Napisane przez Indescriptible

Druga sprawa, która mało, że mnie dziwi to jeszcze strasznie wkurza. Dyslektycy którzy walą takimi błędami, że oczy bolą i tłumaczą się papierkiem.

Też mnie to wkurza. "Papierek" o dysleksji mówi: "mam problemy z nauczeniem się ortografii", a nie: "w życiu się jej nie nauczę, więc nawet nie muszę próbować"

Bez względu na diagnozę da się nauczyć ortografii - trudniej to nam przychodzi, więcej pracy trzeba w to włożyć, ale się da.

Owszem, da się nauczyć ortografii. Przynajmniej w znacznym stopniu. Ale osobom z dysleksją (zwłaszcza zaawansowaną) jest bardzo trudno. Wiem, bo w podstawówce potrafiłam nawet w słowie "niedziela" napisać "nie" osobno...

Na dodatek pisząc coś na komputerze można przecież sprawdzić w google jak ma się jakieś dylematy co do pisowni.

No właśnie... Jest poza tym pełno sprawdzaczy pisowni Co to za problem włączyć sobie taki sprawdzacz w przeglądarce? Żaden. A nie dość, że błędy podkreśli, to jeszcze literówki wskaże

[201610310857]

Napisane przez Indescriptible

Mnie dziwią osoby które narzekają na biedę w domu, że rodzice pożyczki spłacają, panika przed każdym egzaminem, że na warunek nie stać i trzeba będzie ze studiów zrezygnować, a w tym samym czasie codziennie żarcie na mieście- ja rozumiem, że można czasem nie zdążyć zrobić sobie kanapki lub zapomnieć, ale codziennie? Można też raz w tygodniu przejść się do większego sklepu i kupić zapas batoników, zamiast kupować 2 razy droższe na uczelni. Do tego kupowanie ciuchów, na które ze względu na cenę w życiu bym nawet nie spojrzała, soczewki kontaktowe 3 razy droższe niż moje - a podobno to ja jestem ta 'bogata' bo moich rodziców było stać na wynajęcie mieszkania (z kimś na spółkę oczywiście), zamiast tłuc się w akademiku.
Dodam, że studiuję nauki ścisłe, więc byłam przekonana, że tacy studenci potrafią liczyć i logicznie myśleć, a jednak nadal większość jest zszokowana, że pieniądze im po prostu znikają...

Druga sprawa, która mało, że mnie dziwi to jeszcze strasznie wkurza. Dyslektycy którzy walą takimi błędami, że oczy bolą i tłumaczą się papierkiem. Sama jestem dyslektykiem, a jak ktoś znajdzie błąd ortograficzny w moim poście to gratuluję Bez względu na diagnozę da się nauczyć ortografii - trudniej to nam przychodzi, więcej pracy trzeba w to włożyć, ale się da. Na dodatek pisząc coś na komputerze można przecież sprawdzić w google jak ma się jakieś dylematy co do pisowni.
Pisząc w pośpiechu, owszem- robię błędy, bo na tym polega moja przypadłość. Ale gdy mam czas do zastanowienia się nad pisownią- prawie nigdy i długo na takie efekty pracowałam.
Ludzie tłumaczący się papierkiem są zwykłymi leniami.

Cześć koleżanko z mojego miasta


Mnie bardzo irytują moje dalekie znajome, któe wydzwaniają do mnie jak idiotki o każdej porze( oczywiście jak czegoś potrzebują), nieważne, czy ranek, czy późny wieczór, czy noc.

[peggy_blue]

Napisane przez Indescriptible

Ludzie tłumaczący się papierkiem są zwykłymi leniami.

zgadzam się też mam dysleksję, ale ja bym się po prostu wstydziła sadzić takie byki. Zawsze z tyłu zeszytu mam popisane, bo sprawdzam wszystkie możliwości pisowni, jakie mi przychodzą do głowy zanim coś napiszę na czysto ale np. zawsze mam problem, czy pisać "ż" czy "rz", tego chyba nigdy się nie nauczę: rządać, karzdy kożyść- podkreśla sprawdzacz pisowni, a dla mnie wyglądają poprawnie
nie bijcie

[ewelinucha]

Napisane przez Edeldredzia

Cześć koleżanko z mojego miasta


Mnie bardzo irytują moje dalekie znajome, któe wydzwaniają do mnie jak idiotki o każdej porze( oczywiście jak czegoś potrzebują), nieważne, czy ranek, czy późny wieczór, czy noc.

To tak jak moja przyjaciolka.. pare dni temu dzwonila do mnie 0 3 w nocy prawie placzac ze od godziny 23 facet ktorego poznala nie odpisal jej na smsa. Ale ze jest to moja przyjaciolka to jej wybaczam

[201610310857]

Wiesz, jakby te dziewczyny były moimi przyjaciółkami to nie byłoby żadnego problemu
ale to są osoby z którymi prawie nie gadam

[ulicznica]

Dziwi mnie, że ludzi dziwią tak oczywiste dla mnie rzeczy

A tak serio, to dziwiło mnie zawsze, jak jeszcze ważyłam 80 kg, jak rodzina mówiła mi: DOBRZE wyglądasz, po co masz chudnąć!
A jak zjechałam przez rok do 65, to podejrzewali mnie o anoreksję. Bo w końcu zobaczyli moje kości policzkowe O_o

Jak przychodzi sąsiadka i pyta, co na obiad, to wymieniam jej np szpinak po turecku, albo pieczone klopsiki z sosem jogurtowo-miętowym, a ona na to ze zdziwieniem w głosie "a u mnie pomidorowa i mielone".
Jak przychodzi po rozpiskę diety, bo widzi że schudłam, daję jej, opowiadam a ona na to, że stara się jeść normalnie, czasami nie je w ciągu dnia prawie nic a potem sobie piwo wypije i dziwi ją, dlaczego nie może schudnąć. I nie przyjmuje nic do wiadomości z tego co jej mówię. To po jakiego wała przychodzi po radę?

Jak ktoś uważa mnie za nie wiadomo jakiego burżuja i snobkę, bo czasem zjem na mieście, rzadko siedzę w domu, czasem kupuję wino
(tu bezcenna mina rodziny, kiedy z siostrą w ramach powitania wyjęłyśmy butelkę wina i z wyrzutem, bo nie przyniosłyśmy "flaszki": my nie mamy korkociągu!) ,
+ staram się gotować ciekawie, czytam książki i jestem na niszowych studiach. I jeszcze o tym mówię (czytaj: CHWALĘ SIĘ).

Jak ktoś uważa, że prawdziwa praca jest tylko wtedy, kiedy się siedzi na dupie od 8-16 albo 20 albo zapier*** w fabryce. Udawana troska: dziecko, co ty będziesz robić po TYCH SWOICH studiach?

Do tego wszystkiego, prawie zawsze w zestawie, jak już rozmawiamy o moim burżujskim stylu życia: jak ktoś dziwi się, że nie wierzę w Boga i przypisuje mi do tego brak moralności i lewactwo . Ja się nie dziwię, że ktoś wierzy. Mam to w nosie, że wierzy, niech sobie wierzy jak mu to pomaga.

Do tego jeszcze schemat: ja do kogoś grzecznie - ktoś w odpowiedzi z ryjem albo pretensją.

Dziwię się ludziom, że często nic ich nie interesuje (obserwacje np z randek), idą po najmniejszej linii oporu, na podstawie zdań wyrwanych z kontekstu albo czynów łatwo oceniają innych, że myślą o życiu innych bardziej niż o swoim (bo o swoim się boją).
I że robią problemy z czegoś, co łatwo można rozwiązać.
I że są niedostępni - jak się ich o coś zaczepi, zagai, to robią dziwną minę, że się ich śmiało o cokolwiek zaczepić, coś do nich powiedzieć (jestem dość bezpośrednia w dobrym znaczeniu tego słowa). Mina pt. "przepraszam że żyję" jest w tym kraju najlepszym wyjściem.

[201804271242]

Napisane przez Edeldredzia

Cześć koleżanko z mojego miasta

Również serdecznie witam Radomiankę

Napisane przez peggy_blue

zgadzam się też mam dysleksję, ale ja bym się po prostu wstydziła sadzić takie byki. Zawsze z tyłu zeszytu mam popisane, bo sprawdzam wszystkie możliwości pisowni, jakie mi przychodzą do głowy zanim coś napiszę na czysto ale np. zawsze mam problem, czy pisać "ż" czy "rz", tego chyba nigdy się nie nauczę: rządać, karzdy kożyść- podkreśla sprawdzacz pisowni, a dla mnie wyglądają poprawnie
nie bijcie

Nie bijemy Ważne, że sprawdzasz Ja niedawno pisząc coś szybko na wykładzie napisałam "twa", a potem długo siedziałam w domu zastanawiają się o co mi chodziło... Po dłuższym czasie odkryłam, że miałam w zamyśle napisać "dwa"(2).


Swoją drogą dziwią mnie też ludzie, którzy nie ufają swoim partnerom. Z drugiej strony oni uważają mnie i mojego narzeczonego za wyjątkowo rzadko spotykane dziwolągi, właśnie dlatego, że sobie ufamy. Nie ma problemu, żebym poszła z kumplem na kawę, a TŻ pojechał do przyjaciółki poplotkować.
Jak powiedziałam koleżance, że w czasie gdy ja byłam w domu, mojego narzeczonego odwiedziła przyjaciółka w naszym mieszkaniu w mieście gdzie studiujemy (a on tam także pracuje więc siedzi praktycznie całe wakacje), zrobiła wielkie oczy i zapytała czy nie boje się, że on mnie zdradza Cóż... jakby chciał mnie zdradzić to zrobiłby to bez względu na to jak bardzo ukruciłabym mu smycz W końcu dla chcącego nic trudnego

Dziwią mnie także ludzie, którzy uważają, że bez mięska nie można się najeść. Rozumiem, że moja babcia może mieć poglądy typu, że mój TŻ dosłownie chodzi i umiera, ale młodzi ludzie?
Gdy mówię, że TŻ jest wegetarianinem od razu pada stwierdzenie, że nie jest prawdziwym facetem, że pewnie szybko się męczy, nie ma siły itp. Prawda jest taka, że swoją kondycją przewyższa większość 'pożeraczy mięsa' (tak-uprawia sport i nie mdleje przy wysiłku fizycznym), nie chorował już od kilku lat, nie potrzebuje dużo snu by normalnie funkcjonować i zawsze jest pełen energii.
Nie jestem wegetarianką i raczej nigdy nie będę (zrezygnować z ryb i kurczaka? W życiu!), ale dla wygody, walorów smakowych i zdrowotnych jadam mięso może raz w tygodniu (tak-tutaj też następuje zdziwienie).

[Chatul]

Napisane przez Indescriptible

Dziwią mnie także ludzie, którzy uważają, że bez mięska nie można się najeść. Rozumiem, że moja babcia może mieć poglądy typu, że mój TŻ dosłownie chodzi i umiera, ale młodzi ludzie?

O rany, mnie też to dziwi... Jak mówię, że jestem wegetarianką to zawsze słyszę: "To co Ty jesz? " albo: "Ja bym nie mogła - nie lubię soi". Tak jakby wegetarianie musieli jeść soję Najlepiej w ilościach hurtowych...

[ulicznica]

Oj no, bo ludzie powierzchowni są i nie lubią zgłębiać tematu jeśli i tak wiedzą lepiej.

[201607231707]

Napisane przez Indescriptible

Druga sprawa, która mało, że mnie dziwi to jeszcze strasznie wkurza. Dyslektycy którzy walą takimi błędami, że oczy bolą i tłumaczą się papierkiem. Sama jestem dyslektykiem, a jak ktoś znajdzie błąd ortograficzny w moim poście to gratuluję Bez względu na diagnozę da się nauczyć ortografii - trudniej to nam przychodzi, więcej pracy trzeba w to włożyć, ale się da. Na dodatek pisząc coś na komputerze można przecież sprawdzić w google jak ma się jakieś dylematy co do pisowni.
Pisząc w pośpiechu, owszem- robię błędy, bo na tym polega moja przypadłość. Ale gdy mam czas do zastanowienia się nad pisownią- prawie nigdy i długo na takie efekty pracowałam.
Ludzie tłumaczący się papierkiem są zwykłymi leniami.

Zgadzam się
A ten post jest tego najlepszym przykładem W życiu bym nie pomyślała, że masz dysleksję

Napisane przez Indescriptible

Nie bijemy Ważne, że sprawdzasz Ja niedawno pisząc coś szybko na wykładzie napisałam "twa", a potem długo siedziałam w domu zastanawiają się o co mi chodziło... Po dłuższym czasie odkryłam, że miałam w zamyśle napisać "dwa"(2).

To ja mam dysgrafię i czasem spore trudności z odczytaniem siebie . Raz musiałam leciec do pobliskiej apteki, żeby mi pomogli odczytać coś z zeszytu

Napisane przez Indescriptible

Swoją drogą dziwią mnie też ludzie, którzy nie ufają swoim partnerom. Z drugiej strony oni uważają mnie i mojego narzeczonego za wyjątkowo rzadko spotykane dziwolągi, właśnie dlatego, że sobie ufamy. Nie ma problemu, żebym poszła z kumplem na kawę, a TŻ pojechał do przyjaciółki poplotkować.
Jak powiedziałam koleżance, że w czasie gdy ja byłam w domu, mojego narzeczonego odwiedziła przyjaciółka w naszym mieszkaniu w mieście gdzie studiujemy (a on tam także pracuje więc siedzi praktycznie całe wakacje), zrobiła wielkie oczy i zapytała czy nie boje się, że on mnie zdradza Cóż... jakby chciał mnie zdradzić to zrobiłby to bez względu na to jak bardzo ukruciłabym mu smycz W końcu dla chcącego nic trudnego

Albo jak TŻ wychodzi sam na imprezę z mieszanym towarzystwem "Jeszcze go jakaś uwiedzie" Heloł?! Czy niektórzy naprawde nie widzą, że faceci to istoty zdolne do samodzielnego myslenia?

[Serendipity]

Napisane przez ulicznica

Dziwi mnie, że ludzi dziwią tak oczywiste dla mnie rzeczy

A tak serio, to dziwiło mnie zawsze, jak jeszcze ważyłam 80 kg, jak rodzina mówiła mi: DOBRZE wyglądasz, po co masz chudnąć!
A jak zjechałam przez rok do 65, to podejrzewali mnie o anoreksję. Bo w końcu zobaczyli moje kości policzkowe O_o

Jak przychodzi sąsiadka i pyta, co na obiad, to wymieniam jej np szpinak po turecku, albo pieczone klopsiki z sosem jogurtowo-miętowym, a ona na to ze zdziwieniem w głosie "a u mnie pomidorowa i mielone".
Jak przychodzi po rozpiskę diety, bo widzi że schudłam, daję jej, opowiadam a ona na to, że stara się jeść normalnie, czasami nie je w ciągu dnia prawie nic a potem sobie piwo wypije i dziwi ją, dlaczego nie może schudnąć. I nie przyjmuje nic do wiadomości z tego co jej mówię. To po jakiego wała przychodzi po radę?

Jak ktoś uważa mnie za nie wiadomo jakiego burżuja i snobkę, bo czasem zjem na mieście, rzadko siedzę w domu, czasem kupuję wino
(tu bezcenna mina rodziny, kiedy z siostrą w ramach powitania wyjęłyśmy butelkę wina i z wyrzutem, bo nie przyniosłyśmy "flaszki": my nie mamy korkociągu!) ,
+ staram się gotować ciekawie, czytam książki i jestem na niszowych studiach. I jeszcze o tym mówię (czytaj: CHWALĘ SIĘ).

Jak ktoś uważa, że prawdziwa praca jest tylko wtedy, kiedy się siedzi na dupie od 8-16 albo 20 albo zapier*** w fabryce. Udawana troska: dziecko, co ty będziesz robić po TYCH SWOICH studiach?

Do tego wszystkiego, prawie zawsze w zestawie, jak już rozmawiamy o moim burżujskim stylu życia: jak ktoś dziwi się, że nie wierzę w Boga i przypisuje mi do tego brak moralności i lewactwo . Ja się nie dziwię, że ktoś wierzy. Mam to w nosie, że wierzy, niech sobie wierzy jak mu to pomaga.

Do tego jeszcze schemat: ja do kogoś grzecznie - ktoś w odpowiedzi z ryjem albo pretensją.

Dziwię się ludziom, że często nic ich nie interesuje (obserwacje np z randek), idą po najmniejszej linii oporu, na podstawie zdań wyrwanych z kontekstu albo czynów łatwo oceniają innych, że myślą o życiu innych bardziej niż o swoim (bo o swoim się boją).
I że robią problemy z czegoś, co łatwo można rozwiązać.
I że są niedostępni - jak się ich o coś zaczepi, zagai, to robią dziwną minę, że się ich śmiało o cokolwiek zaczepić, coś do nich powiedzieć (jestem dość bezpośrednia w dobrym znaczeniu tego słowa). Mina pt. "przepraszam że żyję" jest w tym kraju najlepszym wyjściem.

Zostań moją dziewczyną !
Na studiach codziennie stykam się z ludźmi bez żadnych zainteresowań. Ba! Ich nie interesuje nawet to, co studiujemy, a więc historia, polityka itd. Zero podstawowej wiedzy, nigdy książki w ręce nie zobaczysz, rozpacz jak musi 2 godziny na zajęcia zaczekać, bo co on będzie robić wtedy ?!
Ja czytam książkę, tygodnik polit., uczę się do kolokwiów, a on jęczy.

Ale jak na zajęciach pytają nas o zainteresowania, to KAŻDY wymieniał literaturę, historię i politykę. Niewielu jednak rzeczywiście wie cokolwiek o tych dziedzinach.

[Chatul]

Napisane przez Serendipity

[...] rozpacz jak musi 2 godziny na zajęcia zaczekać, bo co on będzie robić wtedy ?!

Ja to akurat rozumiem... Nie lubię czekać na zajęcia. Zwłaszcza jak mam zajęcia, okienko, zajęcia... I nawet nie wiadomo co ze sobą zrobić w trakcie tej przerwy. Ani na obiad iść, bo za krótka, ani po prostu posiedzieć i odpocząć, bo za długa...
A jak się ma zajęcia od rana do wieczora, a pomiędzy nimi takie bezsensowne przerwy, to już w ogóle szału można dostać. Siedzi się od rana do wieczora na uczelni, z czego połowę czasu podczas okienek

Za to zupełnie nie rozumiem tego braku zainteresowań. Rozumiem, że ludzie mają różne zainteresowania, czasem nawet niezgodne z kierunkiem studiów, na którym są... Ale mają zainteresowania. Ja nie wiem jak można nie mieć zainteresowań

[invisible_01]

Zgadzam się co do dysleksji. Mój TŻ ma dysleksję. Kiedy poznaliśmy się 6 lat temu pisał mi "ide na objat". Szybko sam stwierdził, że głupio mu przede mną i zanim napisał cokolwiek do mnie, najpierw sprawdzał pisownię. Dość szybko wiedział, gdzie stawiać przecinki, jakie słowo jak się pisze i teraz robi bardzo mało błędów. Jak się chce to się da . Nadal zdarza mu się walnąć byka, ale to nic w porównaniu z tym, co było kiedyś.

[201804271242]

Napisane przez Chatul

O rany, mnie też to dziwi... Jak mówię, że jestem wegetarianką to zawsze słyszę: "To co Ty jesz? " albo: "Ja bym nie mogła - nie lubię soi". Tak jakby wegetarianie musieli jeść soję Najlepiej w ilościach hurtowych...

Taa.. a większość z nich w życiu nie miała soi w ustach To samo się tyczy szpinaku- samo ble, fuj, a jak się zapytasz "próbowałeś kiedyś?" to nagle się okazuje, że nie, albo "jak byłem mały to kawałek spróbowałem".
Do tego nie mam pojęcia skąd stwierdzenie, że kuchnia jarska jest droga i czasochłonna...

Napisane przez Demi93

Zgadzam się
A ten post jest tego najlepszym przykładem W życiu bym nie pomyślała, że masz dysleksję

Dziękuję

Napisane przez Demi93

Albo jak TŻ wychodzi sam na imprezę z mieszanym towarzystwem "Jeszcze go jakaś uwiedzie" Heloł?! Czy niektórzy naprawde nie widzą, że faceci to istoty zdolne do samodzielnego myslenia?

Chyba nie zdają sobie z tego sprawy, bo też to często słyszę
I jeszcze to zdziwienie jak sama idę na jakieś spotkanie/ imprezę ze znajomymi np. z studiów (czyli jakby nie patrzeć moi znajomi, nie wspólni). "O, a dlaczego przyszłaś bez TŻ?". Czy ja naprawdę muszę go wszędzie za sobą ciągnąć? On woli w tym czasie np. iść z kumplem na piwo. Poza tym nie musi lubić wszystkich moich znajomych, a ja jego. Do wspólnych znajomych wychodzimy razem. Proste.
Dlatego nie rozumiem ludzi którzy nawet na podkreślone stwierdzenie "spotkanie klasowe", zorganizowane by powspominać stare dobre czasy, zabierają swoje połówki, które to tylko siedzą i się gapią bo nikogo nie znają, ani nie są w temacie...

[emelie]

Napisane przez Indescriptible

Dlatego nie rozumiem ludzi którzy nawet na podkreślone stwierdzenie "spotkanie klasowe", zorganizowane by powspominać stare dobre czasy, zabierają swoje połówki, które to tylko siedzą i się gapią bo nikogo nie znają, ani nie są w temacie...

Pewnie zabierają drugie połówki, żeby się pochwalić, że nie są sami

"Patrz, Ty, Ty Kowalski, co mnie w piątej klasie nie chciałeś, jakiego teraz mam fajnego mena"

To oczywiście żart, żeby mi się ktoś nie oburzył, że nie miał podobnych intencji zabierając partnera na spotkanie klasowe

[Chatul]

Napisane przez Indescriptible

Taa.. a większość z nich w życiu nie miała soi w ustach

Właśnie

Poza tym, wegetarianin nie musi jeść soi. Ja jem, bo mi smakuje. Mój TŻ nie lubi, więc nie je. I jakoś nie ma problemów z tego powodu

Do tego nie mam pojęcia skąd stwierdzenie, że kuchnia jarska jest droga i czasochłonna...

Też nie wiem skąd... Może stąd, że produkty z etykietką "dla wegetarianów" są drogie? Fakt, że jest w sklepach sporo eko-bio-wege produktów, które są drogie. Ale przecież wegetarianie po prostu nie jedzą mięsa. Nie muszą się żywić eko-bio-wege żywnością. Mogą normalnie kupić sobie warzywka itd. A jednak rośliny są tańsze od zwierząt.

[kiciulec]

Co do dysleksji się w pełni zgadzam. Mam stwierdzoną od lat, ale teraz już niemalże nie robię żadnych błędów. A żeby było śmieszniej to jak ktoś nie jest pewny jak coś napisać to pyta się mnie Swoją drogą zawsze mnie to mile łechta ^^

Co do wegetarian.. kiedyś pewnie sama taka byłam, że nie rozumiałam jak można żyć bez mięsa. Ale od jakichś 10 lat mój brat jest wegetarianinem. I gotuje bosko. Kolorowo, smacznie, różnorodnie. Pisze bloga o tej tematyce i coraz bardziej popularny jest(blog nie brat ) Często jest tak, że ludzie wzbraniają się przed tym czego nie znają. Jak np nie lubią czegoś, bo nie smaczne, a na pytanie czy jedli kiedyś opowiadają "nie". Sama nie lubię wielu, wielu rzeczy, jeśli chodzi o jedzenie, ale kontrolnie co jakiś czas sprawdzam czy to dalej smakuje tak samo źle

[Varicella]

Osoby bez własnych punktów widzenia, których głowa przyjmuje wszystko, co zostanie do niej włożone. Nie potrafiący określić się w żadnej z sytuacji (nie jest tu mowa o szufladkowaniu), nie mający czasu na autorskie przemyślenia.
Ludzie rozumni i myślący, na których horrendalny wpływ ma inny człowiek (w liczbie równej jeden).

[ville]

Napisane przez kiciulec

Jak np nie lubią czegoś, bo nie smaczne, a na pytanie czy jedli kiedyś opowiadają "nie". Sama nie lubię wielu, wielu rzeczy, jeśli chodzi o jedzenie, ale kontrolnie co jakiś czas sprawdzam czy to dalej smakuje tak samo źle

Ja tak mam. Jeżeli nie mam do czegoś zaufania (podejrzanie wygląda, podejrzanie pachnie, w ogóle cały jakiś taki podejrzany), to nie jem i wolę założyć, że tego nie lubię. Może kiedyś spróbuję i zmienię zdanie, ale na razie nie, dziękuję.
Do niektórych rzeczy muszę dojrzeć Niedawno przekonałam się do brokułów, a serom nie ufałam przez kilkanaście lat, spróbowałam i okazało się, że, rzeczywiście, ohyda

[201804271242]

Kiciulec - dasz adres bloga?

[peggy_blue]

Napisane przez kiciulec

Co do dysleksji się w pełni zgadzam. Mam stwierdzoną od lat, ale teraz już niemalże nie robię żadnych błędów. A żeby było śmieszniej to jak ktoś nie jest pewny jak coś napisać to pyta się mnie Swoją drogą zawsze mnie to mile łechta ^^

Co do wegetarian.. kiedyś pewnie sama taka byłam, że nie rozumiałam jak można żyć bez mięsa. Ale od jakichś 10 lat mój brat jest wegetarianinem. I gotuje bosko. Kolorowo, smacznie, różnorodnie. Pisze bloga o tej tematyce i coraz bardziej popularny jest(blog nie brat ) Często jest tak, że ludzie wzbraniają się przed tym czego nie znają. Jak np nie lubią czegoś, bo nie smaczne, a na pytanie czy jedli kiedyś opowiadają "nie". Sama nie lubię wielu, wielu rzeczy, jeśli chodzi o jedzenie, ale kontrolnie co jakiś czas sprawdzam czy to dalej smakuje tak samo źle

ja w gimnazjum zajęłam czwarte miejsce w powiatowym konursie ortograficznym, po prostu wszystkie zasady musiałam mieć na blachę
btw, pozdrawiam panią z mojego rodzinnego miasta

Napisane przez ville

Ja tak mam. Jeżeli nie mam do czegoś zaufania (podejrzanie wygląda, podejrzanie pachnie, w ogóle cały jakiś taki podejrzany), to nie jem i wolę założyć, że tego nie lubię. Może kiedyś spróbuję i zmienię zdanie, ale na razie nie, dziękuję.
Do niektórych rzeczy muszę dojrzeć Niedawno przekonałam się do brokułów, a serom nie ufałam przez kilkanaście lat, spróbowałam i okazało się, że, rzeczywiście, ohyda

ja mam tak samo, nie ufam wielu rzeczom, szczególnie zupom i takim potrawom typu zapiekanki, kociołki... ale do wielu rzeczy się przekonuję z wiekiem, staram się próbować wielu smaków. jedyne do czego się nie przekonam, to ryby w konserwach, no chyba że kiedyś, nie daj Boże, stracę węch

[201801022117]

Ulicznica, czy te studia to moja wymarzona kognitywistyka?

[ulicznica]

Freak Chic - stety, niestety - ale nie
Moja rodzina pytałaby pewnie co to
Przy okazji kierunku z licencjata (kulturoznawstwo bliskowschodnie) zapytali, czy to Ukraina

[201801022117]

Napisane przez ulicznica

Freak Chic - stety, niestety - ale nie
Moja rodzina pytałaby pewnie co to
Przy okazji kierunku z licencjata (kulturoznawstwo bliskowschodnie) zapytali, czy to Ukraina

Kulturoznawstwo bliskowschodnie też mi w pewnym sensie znane, bo koleżanka to studiuje.

[emelie]

Wkurza mnie gadanie typu "ty nie masz problemów, ja/afrykańskie dzieci/ludzie chorzy na raka mają większe"
I zaznaczę, że nie chodzi o problemy typu "nie mam się w co ubrać" i nigdy nie powiedziałam, że mam najgorzej na świecie
Zdaję sobie sprawę z problemów innych i staram się pomagać ludziom, ale czy to oznacza, że mam być super hiper szczęśliwa, bo inni mają gorzej? Nie cierpię tego frazesu

A już kompletnie rozwaliła mnie moja kuzynka, kiedy dowiedziała się, że mam depresję: "niby dlaczego chorujesz na depresję? ty nie masz problemów, to JA mam problemy"

[BioIvO]

[QUOTE/]
I że są niedostępni - jak się ich o coś zaczepi, zagai, to robią dziwną minę, że się ich śmiało o cokolwiek zaczepić, coś do nich powiedzieć (jestem dość bezpośrednia w dobrym znaczeniu tego słowa). Mina pt. "przepraszam że żyję" jest w tym kraju najlepszym wyjściem.[/QUOTE]

Dziwi mnie podejście ludzi, że każdy obcy to intruz. O nic nie można zapytać, nawet cześć powiedzieć. Takie czasy, że ludzie zamykają się na innych. Dziewczyny pisały już o tym...

[Ceith]

Mnie wkurza jak ktoś (zwykle to rodzice) mówią do swoich dzieci
"Ja cię znam lepiej niż Ty sam/samą siebie"
Aghrrrrrrr, szewska pasja we mnie wstępuje wtedy.

Albo gdy ktoś powtarza przy każdej okazji coś, co się nie wydarzyło i tym powtarzaniem wmawia sobie i wszystkim, że tak właśnie było.
Coś w stylu: "Przecież zawsze lubiłaś serniki" - mimo, że tysiąc pięćset sto dziewięćset razy mówiłam, że NIGDY nie lubiłam serników.

Albo sytuacja w stylu, gdy wiesz, że ktoś czegoś nie zrobił, nie powiedział, lub zrobił czy powiedział, on się potem zapiera, że nie prawda, że przecież on pamięta, że to zrobił/nie zrobił, a Ty nie masz mu jak udowodnić, że się myli

[201610310857]

Napisane przez Ceith

Mnie wkurza jak ktoś (zwykle to rodzice) mówią do swoich dzieci
"Ja cię znam lepiej niż Ty sam/samą siebie"
Aghrrrrrrr, szewska pasja we mnie wstępuje wtedy.

Albo gdy ktoś powtarza przy każdej okazji coś, co się nie wydarzyło i tym powtarzaniem wmawia sobie i wszystkim, że tak właśnie było.
Coś w stylu: "Przecież zawsze lubiłaś serniki" - mimo, że tysiąc pięćset sto dziewięćset razy mówiłam, że NIGDY nie lubiłam serników.

Albo sytuacja w stylu, gdy wiesz, że ktoś czegoś nie zrobił, nie powiedział, lub zrobił czy powiedział, on się potem zapiera, że nie prawda, że przecież on pamięta, że to zrobił/nie zrobił, a Ty nie masz mu jak udowodnić, że się myli

Miałam taką sytuację z kolegą, ze wyparł się, ze coś powiedział, za trzecim razem to się wściekłam i przestałam z nim gadać, bo te sprawy wcale nie były błahostkami, przekazał mi informacje, ja zrobiłam innym awanture, a okazało się, ze pół słowa nawet prawdą nie było, po czym wyprał się w żywe oczy, że nic takiego nie mówił, a że pisał mi to w smsach to nie miałam jak udowodnić, bo skasowałam.
z tymi sernikami też racja, nienawidzę tego, tylko u mnie tak jest z rybami, których nie trawie.

[Sondrina]

W ogóle irytuje mnie podejście osób pt. jak możesz to robić, nigdy przez to nie znajdziesz faceta... Zwłaszcza gdy chodzi o pierdoły... Zauważyłam, że szczególnie osoby starej daty, które uważają się za mędrców lubią udzielać takich rad, w tym także niektóre wykładowczynie Co mnie obchodzi, ze według nich nie rysując, nie malując się, nie mając zacięć artystycznych, słuchając takiej a nie innej muzyki czy też sprzątając, kiedy chcę jestem skazana na staropanieństwo. Tak jakby po pierwsze, posiadanie faceta było celem każdej kobiety. A co z kobietami o odmiennej orientacji seksualnej? Poza tym nie każdemu mój brak zdolności artystycznych przeszkadza, bo miałam kilku facetów, a mój obecny czekał na mnie pod drzwiami pani doktor... Już miałam ochotę wyjść i go przyprowadzić przed jej oblicze... W ogóle nie cierpię osób tak mało profesjonalnych, których interesuje moje życie prywatne, moje malowanie się i brak zdolności do rysowania pięknych obrazów, dodam, ze nie jestem studentką ASP, i nie chodziło o oddawanie żadnego projektu technicznego... Po prostu zebrałam indeksy całego roku i poszłam po wpisy, a ze pani doktor należy do osób mało kulturalnych, bo mówienie o kierowniku katedry star dziad, wyzywanie innych wykładowców od durniów, idiotów, to raczej zbyt dobrze o niej nie świadczy, to zaczęłam słuchać historii z jej życia i tego, że powinnam się malować, bo faceci lubią zadbane kobiety. No i pytanie, które ścięło mnie z nóg, bo padło ni z gruszki, ni z pietruszki, czy rysuję, a ja, że nie, a to może chociaż gram na czymś, również nie, to dowiedziałam się, że faceci lubią kobiety z pasją... Myślałam, że wyjdę z siebie, ale się opanowałam, by nie dogadać... W ogóle nie rozumiem, dlaczego padły takie teksty, ja przyszłam tylko po wpisy...

Swoją drogą nie rozumiem osób, które dziwi, że się w ogóle nie maluję. Jedna koleżanka wyleciała z tekstem: co ci się stało?Inna orzekła, ze jak to tak, nawet oczu nie podmalować... A ja po prostu lubię sobie pospać, nie przejmować się za dnia, czy mi już podkład się odkleja, czy kredka się rozmazała i wyglądam jak kung-fu panda, poza tym mój facet woli mnie niepomalowaną. No i kondycja cery, rzęs się polepszyła

Aaa, przykład z dnia dzisiejszego. Poszłam do sklepu i akurat kończy mi się kaszka, więc podeszłam na dział dziecięcy, znalazłam ulubioną malinową i do kasy. A tam wszystkie panie się odwróciły i popatrzyły na mnie jak na ufo... Jedna nawet to jakoś skomentowała. Nie rozumiem, dlaczego po pierwsze, ludzi tak dziwi, że dorosła osoba może jeść kaszkę dla dzieci, w końcu górnej granicy wieku jej spożywania nikt nie określił, jest zdrowa i smaczna. Po drugie, skąd taka sensacja, przecież równie dobrze mogłabym ją brać dla swojego dziecka

[muszynianka]

nie przejmować się za dnia, czy mi już podkład się odkleja, czy kredka się rozmazała i wyglądam jak kung-fu panda

nie wiesz co powiedzieć - wjedź na innych.

---------- Dopisano o 01:02 ---------- Poprzedni post napisano o 01:01 ----------

A tam wszystkie panie się odwróciły i popatrzyły na mnie jak na ufo... Jedna nawet to jakoś skomentowała. Nie rozumiem, dlaczego po pierwsze, ludzi tak dziwi, że dorosła osoba może jeść kaszkę dla dzieci, w końcu górnej granicy wieku jej spożywania nikt nie określił, jest zdrowa i smaczna. Po drugie, skąd taka sensacja, przecież równie dobrze mogłabym ją brać dla swojego dziecka

nie jesteś przewrażliwiona?