Nieudana medycyna - co dalej?

[Nina0921]

Hej,

W maju 2021 zdałam maturę IB z nie najgorszymi wynikami. To wystarczyło mi żeby dostać się na medycynę , politechnikę i parę innych kierunków przyrodniczych (weterynaria na SGGW , bioinformatyka na UJ i UW etc.) Z tych kierunków wybralam medycyne w sumie na życzenie rodziców bez większego przemyślenia.

Wszystko szlo dla mnie dobrze do Grudnia, kiedy zaczęłam mieć duże problemy psychiczne (bezsenność silne bóle głowy i brzucha i omdlenia), przez które zaczęłam mieć nb. i problemy z nauka. Na zajęciach praktycznych na tez nie wyglądało to zbyt ciekawie, ponieważ często trzęsły mi się ręce i miałam duże problemy ze skupieniem.

Najpierw leczyłam się u psychologa , a teraz zostałam skierowana do lekarza psychiatry i zdiagnozował u mnie zaburzenia depresyjno-lekowe, po czym dali mi silne leki na zaburzenia depresyjno-lękowe, ale jest już za późno na jakiekolwiek ratowanie sytuacji tym roku akademickim na medycznym i tu pojawia sie problem bo nie wiem do końca co ze sobą zrobić po tej porażce.

Z jednej strony nie wiem do konca czy na prawde nienawidze medycyny, czy po prostu mam troche traume po zawalonym pierwszym roku. Z drugiej strony jednak "sama" medycyna była dla mnie bardzo nieznośna a biologii nigdy nie lubiłam.

Z tego powodu myślałam tez o spróbowaniu jeszcze raz na kierunku medycznym, ale trochę innym takim jak Stomatologia czy weterynaria. Punkty niby mam na to (Na SGGW mam 170-180 punktów a próg był 120-130, a na stomatologie jest o jakieś 20-30 punktów nad tegorocznym progiem).

Jedyna rzecza ,ktora mnie troche martwi co do weterynarii to zarobki. i praca, bo podobno jest teraz bardzo ciężko na rynku pracy. Z drugiej zawsze lubilam zwierzaki i robilam duzo wolontariatów w schroniskach wiec moze?

Z innej strony przyznam się ze ciągnie mnie dość mocno do Informatyki lub innych kierunków politechnicznych takich jak AiR, ale rodzice mi mówili ze po nich nie ma pracy i ze sobie nie dam rady z matma. Co do samej informatyki mam tez takie wrażenie ze nie jest ona do końca super-przyszlosciowa, bo przecież coraz to więcej rzeczy sie automatyzuje i kto wie jak będzie wyglądała za 30-40 lat. O samym AiRze tez słyszałam różne dziwne rzeczy wiec nie wiem do końca.

Ostatecznie myślałam tez o prawie zaocznie na UW, bo podobno tam studia zaoczne nie odbiegaja podobno mocno od stacjonarnych, ale nie mam w rodzinie nikogo w prawie, poza jedna ciocia adwokat ,ktora kiedys mi powiedziała że mnie do siebie wzięła do kancelarii.

Co zrobilyscieby na moim miejscu? Walczyć dalej z medycyna za rok czy może spróbować cos innego?

[casus_belli]

Pomyślmy....
Nie lubię biologii więc...weterynaria!
Pierwszy rok medycyny mi się nie podobał, więc może stoma? Nic to, że pierwszy rok jest prawie taki sam (nie sprawdziłaś planów, ani stomy, ani wety, ani niczego, prawda?)
Po informatyce może nie być pracy wiec pójdę na...prawo. Aha, ok.


Po pierwsze, wylecz depresję, choćby to Cię kosztowało rok przerwy, z depresją nie poszalejesz na żadnych studiach, nawet wymarzonych. Wiem z doświadczenia.
Po drugie, olej rady rodziców, bo żyją w innym świecie: za 40 lat świat będzie inny, zawody będą inne, a Ty będziesz na emeryturze popijać naleweczki własnej roboty A nawet jeśli w czasie Twojego życia zawodowego nastąpi jakaś rewolucja, to się przekwalifikujesz i tyle. To już nie są czasy. w których pracowało się od matury do emerytury w jednym zakładzie. Ciągnie Cię do informatyki (informatyki, nie wyobrażeniach o niej, sprawdź program, poczytaj, poszukaj)? Idź na nią! Ogarnięty informatyk znający angielski sobie poradzi zawsze. A prawo to wylęgarnia bezrobotnych, już dawno przestało być jakimkolwiek prestiżem.

[310defc647e16bc7b1bc9b908ffa1d2171ddd06d_6387ee82745bf]

złóż podania na wszystkie kierunki ale te co TY chcesz, a nie te które mówią ci rodzice. lej na nich, to ty później będziesz pracowała w tym zawodzie kilkadziesiąt lat i to sobie w brodę będziesz pluc, a twoi rodzice to pewnie już nie będą żyć. jesteś dorosła to tylko do siebie będziesz mogła mieć pretensje za wybór, a wyboru nie dokonujesz na podstawie widzimisię rodziców tylko twoich zdolności i zainteresowań. potem zrób sobie przerwę, daj sobie siana z tymi studiami do końca roku akademickiego, wyśpij się, wylecz, nie słuchaj rodziców i jak będziesz miała wyniki gdzie się dostałaś to wtedy zacznij myśleć. plus z własnego doświadczenia - co to za kit, ze po informatyce czy kierunkach technicznych nie będzie roboty a po prawie będzie? twoi rodzice to chyba maja z 80 lat i myślą, ze informatyka to pykanie w gry-strzelanki.

[morning_coffee]

Pierwsze, co mogę Ci doradzić - słuchaj samej siebie i dobrze przemyśl, czego Ty tak naprawdę chcesz, co Cię interesuje i co chciałabyś robić. Jeśli nie lubisz biologii to zastanów się, czy na pewno kierunki medyczne lub pokrewne są dla Ciebie. Z rodzicami można rozmawiać, słuchać ich rad i opinii, ale decyzja jest tylko Twoja, oni za Ciebie życia nie przeżyją. Na pewno nie daj się nikomu namówić na kierunek, do którego sama nie jesteś przekonana. Ja tak zrobiłam, bo cała rodzina naciskała, a moje własne pomysły były mieszane z błotem. Efekt? Do dziś pluję sobie w brodę, bo moje życie zawodowe to w większości jedna wielka porażka. Daj sobie też czas, zadbaj teraz o swoje zdrowie i zdecyduj na spokojnie. Jesteś młoda, rok przerwy to żaden problem.

[Calla_]

Przede wszystkim nie słuchaj nikogo tylko siebie. Z tego co mogę doradzić:
- o studiach nie myśl jak o celu, a bardziej jak o środku - pomyśl sobie jak byś chciała pracować o co robić: czy kontakt z klientami ci odpowiada, czy lubisz pracę zespołową, czy wyobrażasz sobie pracować w dużym stresie? Jest to istotne, bo jak nie chcesz pracowac z ludzmi to np. prawo, które wymieniłaś odpada.
- jak pierwszy rok medycyny ci się nie podobał to stomy też ci się nie spodoba,
- sprawdz sobie program nauczania wszystkich tych kierunków z calego czasu studiów - I rok często jest czymś zupełnie innym niż cała reszta lat studiów, bo jest więcej teorii i zapychaczy,
- nie słuchaj tych bzdur o tym, że trzeba mieć plecy w prawie. Takie myślenie mają osoby, które znały jakiegoś 1 prawnika w latach 90. Nikt za ciebie egzaminów wstępnych i zawodowych nie zda, to nie czasy, kiedy można było sobie kupić uprawnienia. Jedyne co to musiałabyś się nastawić na długą i nietanią edukację, podczas gdy jako aplikant kokosów się nie zarabia. Ogólnie prawo nie jest super dochowe, bo rynek jest nasycony w części działek i tam jest dość ciężko. O tyle dobrze, że gałęzi prawa jest mnóstwo, a dodatkowo następuje coraz większa specjalizacja prawników. Sama nie jestem z rodziny prawniczej, w dodatku jestem z zadupia, a studia skończyłam, aplikację robię, pracuję w zawodzie i utrzymuję się sama. Jakbyś chciała jakieś dalsze informacje na temat prawa to możesz napisać na priv.

Jak dla mnie widać, że się notasz i przez dobre wyniki matury i pewnie to, że dobrze się uczyłaś w szkole średniej czujesz presję rodziny, która cię pcha na w ich mniemaniu prestiżowe/dochodowe kierunki. Pamiętaj jednak, że to ty będziesz potencjalnie pracować w branży, która będzie dotyczyć twoich studiów, a nie rodzina, więc wybierz coś w czym czujesz się dość pewnie/co cię interesuje/w czym wiesz, że będziesz dobra.




Wysłane z aplikacji Forum Wizaz