1.5 roku facet nie mówi że kocha

[karawanna]

Napisane przez black_elderflower

Przepraszam za offtop, ale jak Wy znajdujecie stare/inne wątki danego użytkownika? Ja gdy w lupke na aplikacji wpisze jakiś login to nie znajduje mi niczego. Jak wejdę bezpośrednio na jakieś konto kogoś, to też nie widzę czegoś takiego jak"inne wątki użytkownika". A tyle się mówi, że "widziałam w innych wątkach użytkownika że..." Moglybyscie mi przy okazji odpowiedzieć?


Autkorko, daj znać dalej jak się sytuacja rozwinie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Klikasz na nazwę użytkownika, a następnie "Znajdź więcej postów użytkownika"

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Przykra, bardzo przykra sytuacja... Ja nic Ci nie doradzę, Autorko. Wiem, że kiedy za kilka lat będziesz czytała ten wątek, sama się sobą zaskoczysz, że dałaś radę tak długo być w tak marnym, niesatysfakcjonującym związku.

Życzę Ci z całego serca, żebyś odkryła w sobie tę ciekawą życia i świata, aktywną, energiczną, otwartą i żądną przygód dziewczynę, którą byłaś zanim weszłaś w ten związek.

[CyberCat]

Hej,
Dziękuję za życzliwe komentarze i różne punkty widzenia.
Nie, nie zaciemniam obrazu. Faktycznie pisałam już o mojej sytuacji, zapomniałam o tym nawet.. To chyba 3ci raz w życiu jak wchodzę na wizaż. Ale wtedy utwierdziłam się w tym, że go kocham, bo ma wiele zalet, których inni rozmowni faceci nie mają (Już chodziłam z bajerantem co mi wiersze pisał i obiecywał złote góry... okazał się narcyzem, ale wtedy tego nie wiedziałam). Często chcemy aby partner spełniał potrzeby, które spełniała kiedyś cała rodzina. To dużo oczekiwań.

Trochę też się zmienił przez ten czas, otworzył na świat odkąd ma lepszą pracę. To jest taki porządny typ, trochę z boku jeśli chodzi o znajomych i rodzinę (mamie od razu powiedział, że jesteśmy razem, ale właśnie długo nie przedstawiał). Znajomych nie ma wielu, większość z pracy, część to nasi wspólni znajomi. I nie jest typem gracza. Raczej typ cichy, małomówny, spokojny. Stabilny. Obecnie on płaci za mieszkanie, do czasu aż znajdę pracę. Sam zaproponował.

Tylko właśnie jak mi nie mówił tyle czasu co do mnie czuje i pojawiły się dziwne sytuacje, to zaczęłam sie zastanawiać czy wszytsko jest ok.

Wczoraj rozmawialiśmy. Powiedziałam mu o moich rozkminkach. Czy się wstydzi przed znajomymi. Był zaskoczony. Mówiłam, że długo nie mówił co do mnie czuje. I przyznał mi rację. Powiedział, że faktycznie rozumie, że mogłam tak się czuć. I powiedział, że zredukował kontakty z tą koleżanką. I jeśli chcę to popracuje z domu.

Powiedziałam, że długo też mnie nie przedstawił mamie, to powiedział, że w sumie nie zastanawiał się nad tym wtedy. Że nigdy nie było okazji (mama mieszka godzinę stąd) bo raz ja wyjeżdzałam na weekend, raz on... Może czekał, aż ja pierwsza przedstawię jego moim rodzicom? Bo nie był pewien mnie i moich planów?

Więc może to po prostu nie jeden z tych związków, które zaczynają się iskrami i konczą wybuchem. Może zacznie się bez fajerwerków, ale będzie bez dramatów.
A może za jakiś czas faktycznie trzeba będzie usiąść i stwierdzić, że jestesmy na innych etapach i mamy inne potrzeby.

[6f270d4e8c6dcf778f6b7eaa339056f9e260a162_657a458271287]

Twój wybór. Jednak jeśli nawet wspaniałomyślnie założyć, że "ten typ tak ma", Ty i tak będziesz w tym związku cierpieć, bo potrzebujesz zaangażowanego partnera. To też dramat, tylko pełzający.

[CyberCat]

Napisane przez D0M1N1K

Kwestia mówienia że Cię kocha nie powinna Cię martwić. Ja mam tak że kobiecie często nie mówię że ją kocham, a okazuje to czynami itp. Tak jak powiedziałaś on jest raczej cichym i spokojnym typem więc może woli wyrażać uczucia gestami niż słowami. Na tym się skup, obserwuj jego zachowanie w tej kwestii. Za to kwestia przedstawienia rodzicom jest trochę martwiąca. Zapytaj go poprostu dlaczego wcześniej sam tego nie zrobił. Rozmowa o dzieciach zależy od waszego wieku. Jeśli jesteście młodzi to on może poprostu jeszcze o tym nie myśleć i skupia się na pracy. Najprościej będzie przycisnąć go i to wybadać. Hasło do komputera powinien Ci spokojnie podać jeśli nie ma nic do ukrycia.
Jeśli z tobą zerwie to nie miej żadnych wyrzutów sumienia bo masz prawo znać całą prawdę i nie możesz rozpatrywać tego prawa jako przyczyny zerwania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dzięki za konstruktywny, życzliwy, męski punkt widzenia.

---------- Dopisano o 10:05 ---------- Poprzedni post napisano o 10:04 ----------

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;88499377]Przykra, bardzo przykra sytuacja... Ja nic Ci nie doradzę, Autorko. Wiem, że kiedy za kilka lat będziesz czytała ten wątek, sama się sobą zaskoczysz, że dałaś radę tak długo być w tak marnym, niesatysfakcjonującym związku.

Życzę Ci z całego serca, żebyś odkryła w sobie tę ciekawą życia i świata, aktywną, energiczną, otwartą i żądną przygód dziewczynę, którą byłaś zanim weszłaś w ten związek.[/QUOTE]
Dokładnie mnie opisałaś

[thankyounext_]

Moim zdaniem ciągniesz ten związek z desperacji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

[1=6f270d4e8c6dcf778f6b7ea a339056f9e260a162_657a458 271287;88500337]Twój wybór. Jednak jeśli nawet wspaniałomyślnie założyć, że "ten typ tak ma", Ty i tak będziesz w tym związku cierpieć, bo potrzebujesz zaangażowanego partnera. To też dramat, tylko pełzający.[/QUOTE]


Cóż, widać według niektórych byle jaki związek lepszy, niż bycie singlem. Co poradzimy? Nic. Facet płaci za mieszkanie i coś mi się wydaje, że to najważniejsza motywacja, aby w tym trwać.

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Trochę mnie smuci ta cała rezygnacja. Mój związek też rozpoczął się bez fajerwerków (w sensie jakichś podniosłych słów i wydarzeń) i przebiega bez dramatów, ale mój partner to przede wszystkim przyjaciel i kumpel. Trudno mi sobie wyobrazić, że można usprawiedliwiać brak takich mega podstawowych rzeczy, bo facet to nie przyjaciel czy rodzina. A to jednak człowiek, z którym spędza się ogromną ilość czasu przez teoretycznie kilkadziesiąt lat. Rozumiem że masz za sobą jakieś wcześniejsze nieprzyjemne przejścia, ale wydaje mi się, że z tego powodu postanowiłaś się na siłę zgodzić na takie byle co, bo przynajmniej jest spokojnie i stabilnie. Tylko podstawą takich spokojnych i stabilnych związków jest chyba właśnie nadawanie na tych samych falach, a nie taka wegetacja.
W każdym razie nie uważam, że po wyrażeniu swoich obaw powinnaś od razu wpadać w panikę, że rozstaniecie się przez ciebie. To świadczy o tym, że wasz związek opiera się na zamiataniu spraw pod dywan i przyklepywaniu niewygodnych spraw.

[karawanna]

Jakbym nie miała o czym rozmawiać ze swoim partnerem (tak jak pisała Autorka w poprzednim wątku) i czuła, że się z nim nudzę to... No nie byłby już moim partnerem. Dla mnie to ma być przede wszystkim najbliższa osoba i przyjaciel, ale jaki to by był przyjaciel, skoro nawet nie mamy wspólnych tematów?

Też mi pachnie desperacją i tym, że obecnie Autorka pracy nie ma i jej nie stać, żeby związek zakończyć i się wyprowadzić, a do rodzinnego domu wrócić nie chce.

[CyberCat]

Też mi pachnie desperacją i tym, że obecnie Autorka pracy nie ma i jej nie stać, żeby związek zakończyć i się wyprowadzić, a do rodzinnego domu wrócić nie chce.

Sytuacja z pracą jest od miesiąca dopiero. I nie mam problemu z powrotem do domu rodzinnego, gdyby tutaj coś nie wyszło. Więc desperacja ekonomiczna odpada.
Nie jestem typem bluszcza, nie muszę mieć chłopaka byle kogos mieć, nie boję się być singlem "bo już nikt mi się nie trafi". Ale nie chcę też łatwo rezygnować.

Zastanawiam się nad tym co piszecie i wiem teraz o co Wam chodzi. Może jednak jesteśmy niedobrani i z kim innym miałby więcej tematów do rozmów.. Ale przecież gdyby chciał, to by zerwał mając sposobność, no nie? A nic z tych rzeczy. Jest nadal kochany, czuły itd

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Napisane przez CyberCat

Zastanawiam się nad tym co piszecie i wiem teraz o co Wam chodzi. Może jednak jesteśmy niedobrani i z kim innym miałby więcej tematów do rozmów.. Ale przecież gdyby chciał, to by zerwał mając sposobność, no nie? A nic z tych rzeczy. Jest nadal kochany, czuły itd

Hm, ale czemu mówisz, że to ON może z kimś innym miałby więcej tematów, on by zerwał itd? On może to mieć w tyłku. Ale przecież tobie też wolno mieć oczekiwania, jakąś opinię, też możesz podejmować decyzje. Nie rozumiem, czemu zaprzątasz sobie głowę tylko jego opinią, a nie tym, czy ten związek spełnia twoje wymagania.

[patusiaa23]

Dlaczego to on mialby zrywać? To ty zakładasz o nim kolejne wątki, a on może nawet nie wiedzieć, jak bardzo cie nudzi. Ty z njn tez nie zrywasz, chcoiaz "masz sposobnosc", to z nim siedz.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez patusiaa23

Dlaczego to on mialby zrywać? To ty zakładasz o nim kolejne wątki, a on może nawet nie wiedzieć, jak bardzo cie nudzi. Ty z njn tez nie zrywasz, chcoiaz "masz sposobnosc", to z nim siedz.

Jemu najwidoczniej tak wygodnie. I tak zrobi co chce. Najwyżej Autorka założy kolejny wątek z żalami.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Ja mysle ze roznica wieku miedzy wami tez tu ma qplyw na to ze nie chciał cie mamie przedstawic czy unika pokazywania sie razem
Moim zadaniem wasz zwiazek jest bardzo kiepski i na dluzsza mete nie wypali ty to czujesz ale boisz sie byc sama.
Lepszy rydz niz nic

[11bd71622419137abe56ddfdaa0fc1a26b0d8108_60b176031ff15]

Desperacjaaaa xD.

[CyberCat]

[1=11bd71622419137abe56ddf daa0fc1a26b0d8108_60b1760 31ff15;88500628]Desperacjaaaa xD.[/QUOTE]


Tegoo, że nie chcę łatwo rezygnować ze związku, jak to w tych czasach się często dzieje, nie nazwałabym desperacją.

Tak czy inaczej szukam konstruktywnych komentarzy, nie ocen z uśmieszkiem. Dziękuję

[patusiaa23]

No w tych czasach faktycznie rzadko się zdarza, żeby ktoś pazurami trzymał się związku, a którym partner się Ciebje wstydzi i nie macie do tego o czym rozmawiać.

---------- Dopisano o 10:43 ---------- Poprzedni post napisano o 10:41 ----------

No ale skoro sobie porozmawialiscie i wyjaśniliście i jest juz superosko, to naprawdę nie musisz tak tego związku desperacko bronić przed randomami z neta, tylko poswiec ten czas na super relacje.

[11bd71622419137abe56ddfdaa0fc1a26b0d8108_60b176031ff15]

Napisane przez CyberCat

Tegoo, że nie chcę łatwo rezygnować ze związku, jak to w tych czasach się często dzieje, nie nazwałabym desperacją.

Tak czy inaczej szukam konstruktywnych komentarzy, nie ocen z uśmieszkiem. Dziękuję

Szukasz poklepania po pleckach a prawda jest ci nie na rączkę. To jest desperacja, ale oszukuj się dalej.
Jest przecież cudownie, big love, tęcza i jednorożce. Nieważne, że partner ukrywa Cię przed całym światem co tam. xD.

[Ellen_Ripley]

Jakie "łatwo rezygnować"? Problemy i wątpliwości ciągną się miesiącami. Argument z sufitu. Łatwa rezygnacja to byłoby, gdyby 5 km odległości było podstawą do rezygnacji z relacji. Albo pierwsza lepsza kłótnia. A Tobie, Autorko, sporo rzeczy w tym facecie nie pasuje. Jesteś zdesperowana. Nic w tym straszliwego. To nie zbrodnia, ale przynajmniej się nie oszukuj.

[6f270d4e8c6dcf778f6b7eaa339056f9e260a162_657a458271287]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jakie "łatwo rezygnować"? Problemy i wątpliwości ciągną się miesiącami. Argument z sufitu. Łatwa rezygnacja to byłoby, gdyby 5 km odległości było podstawą do rezygnacji z relacji. Albo pierwsza lepsza kłótnia. A Tobie, Autorko, sporo rzeczy w tym facecie nie pasuje. Jesteś zdesperowana. Nic w tym straszliwego. To nie zbrodnia, ale przynajmniej się nie oszukuj.

Dokładnie - tu już masa krytyczna została dawno osiągnięta.

Zastanawia mnie logika podobnych wątków na Wizażu - dziewczyna pisze o ewidentnych problemach w związku, większość komentujących doradza jego zakończenie, by potem usłyszeć od autorki, że przecież jest całkiem fajnie, misiaczek jest "kochany, czuły itd.", a problemy opisane w pierwszym poście nie istnieją - ta dyskusja zmierza właśnie w tę stronę. Ale skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle?

[karola11]

[1=6f270d4e8c6dcf778f6b7ea a339056f9e260a162_657a458 271287;88500850]Dokładnie - tu już masa krytyczna została dawno osiągnięta.

Zastanawia mnie logika podobnych wątków na Wizażu - dziewczyna pisze o ewidentnych problemach w związku, większość komentujących doradza jego zakończenie, by potem usłyszeć od autorki, że przecież jest całkiem fajnie, misiaczek jest "kochany, czuły itd.", a problemy opisane w pierwszym poście nie istnieją - ta dyskusja zmierza właśnie w tę stronę. Ale skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle?[/QUOTE]

Wydaje mi się, że autorzy takich wątków liczą na poklepanie po ramieniu i tekstów w stylu: daj spokój chłopakowi, czepiasz się, przecież wszystko jest ok, on nic złego nie robi itd.
Niestety, nie jest ok. Prawda bywa niestety czasami brutalna i odpowiedzi sa inne niż ich się oczekuje. A autorzy z desperacji zaczynają bronić swoich partnerów. Pewnie gdzieś tam w głebi duszy wiedzą, że okłamują samych siebie.

[Ellen_Ripley]

Tak serio, to ja myślę, że tego faceta jakoś super bronić nie trzeba. Nie jest jakimś złym wilkiem. Jest średnim partnerem, trochę udaje, że jest w związku, chociaż chyba też sporo rzeczy mu nie w smak, skoro takie ukrywanko przed światem. Natomiast to Autorce od początku sporo rzeczy w nim nie pasuje, widzi jak jest. Widzą te gały tak naprawdę, co biorą. Jak dla mnie taka osoba sama jest sobie winna (nie ma tu żadnej przemocy, więc mogę to napisać). Brnie w coś bez sensu. Jest dorosła, w dodatku starsza od niego. To są jej życiowe wybory. Za zmarnowany czas może mieć pretensje tylko i wyłącznie do siebie. Nie do faceta, nawet jeżeli jest mocno średnim, czy wręcz miejscami dennym partnerem.

[Nimve]

Napisane przez CyberCat

Często chcemy aby partner spełniał potrzeby, które spełniała kiedyś cała rodzina.

Ba, powinien nawet spełniać więcej, bo to nie z mamą, tatą, siostrą czy przyjacielem będziesz żyła jak dobrze pójdzie kolejne 50 lat dzień po dniu, tylko z tym partnerem.

No nie wiem, wypadałoby do takiego przedsięwzięcia wybrać sobie kogoś, z kim będzie nam w tym życiu lepiej, z kim na myśl, że "tkwicie" razem do emerytury myślisz sobie, że esktra, oby jak najdłużej wspólnie żyć, a nie kulę u nogi z poczuciem, że już się męczysz, a co będzie dalej.

Partnera się wybiera, nie ma żadnego obowiązku go mieć. A wybiera się raczej dlatego, że tak uwielbiamy tego obcego człowieka, że aż musimy go sobie zaklepać i chcemy z nim być, aby cieszyć się jego obecnością w życiu, inaczej to nie ma sensu.

Ty męczysz bułę, jak za karę.

[Frozen_Rose]

Teraz się okazuje, że facet nie jest taki zły, jak go przedstawiałaś. Nie wciskaj nam kitu, bo jakby było dobrze, to byś nie zakładała kolejnych wątków. Widać jak wieje od ciebie desperacją. Przestań siebie okłamywać.

Napisane przez CyberCat

Ale wtedy utwierdziłam się w tym, że go kocham, bo ma wiele zalet, których inni rozmowni faceci nie mają (Już chodziłam z bajerantem co mi wiersze pisał i obiecywał złote góry... okazał się narcyzem, ale wtedy tego nie wiedziałam).

Rozmowny facet nierówna się narcyz. A małomówny nierówna się porządny.

Często chcemy aby partner spełniał potrzeby, które spełniała kiedyś cała rodzina. To dużo oczekiwań.

Problemy, które nam opisałaś to wygórowane oczekiwania?

Wczoraj rozmawialiśmy. Powiedziałam mu o moich rozkminkach. Czy się wstydzi przed znajomymi. Był zaskoczony. Mówiłam, że długo nie mówił co do mnie czuje. I przyznał mi rację. Powiedział, że faktycznie rozumie, że mogłam tak się czuć. I powiedział, że zredukował kontakty z tą koleżanką. I jeśli chcę to popracuje z domu.

Czy po stanie szoku i niedowierzenia, coś się zmieni?

Więc może to po prostu nie jeden z tych związków, które zaczynają się iskrami i konczą wybuchem. Może zacznie się bez fajerwerków, ale będzie bez dramatów.

Tak, są spokojne związki bez fajerwerków, jednak ludzie w nich razem żyją, a nie wegetują. Mają wspólnie tematy, nie wstydzą się siebie, są przyjaciółmi, itd.
Fajerwerków u ciebie nie ma, ale dramat już jest.

Ciężko jest mi to ogarnąć, jak przez tyle czasu możliwe było ukrywać się przed wszystkim. Serio, jak jeździliście po znajomych, to najpierw jedno z was wchodziło, a drugie czekało parę minut? Paranoja. A jakby ktoś chciał odwiedzić twojego partnera, a zastałby ciebie?

Może jednak jesteśmy niedobrani i z kim innym miałby więcej tematów do rozmów..

🤦☠♀️

Ale przecież gdyby chciał, to by zerwał mając sposobność, no nie? A nic z tych rzeczy. Jest nadal kochany, czuły itd

Dlaczego to wszystko ma być na jego głowie? Dlaczego on ma poinformować znajomych, waszych wspólnych znajomych? Dlaczego on ma pierwszy przedstawić cię swojej mamie? Dlaczego to on ma zerwać? Dlaczego on ma mieć więcej tematów do rozmowy z kimś innym? Dlaczego jest cały czas on, on, on? Weź wyjdź z inicjatywą, chyba, że ty sama nie potrafisz podjąć decyzji i wolisz się kręcić wokół niego jak mimoza.

Napisane przez CyberCat

Tegoo, że nie chcę łatwo rezygnować ze związku, jak to w tych czasach się często dzieje, nie nazwałabym desperacją.

Tak czy inaczej szukam konstruktywnych komentarzy, nie ocen z uśmieszkiem. Dziękuję

A jak nazwiesz stan, kiedy człowiek bezmyślnie walczy o uwagę u drugiej osoby, która ma na niego wywalone?

Ludzie zmądrzeli i wiedzą, że nie ma sensu tkwić w związku, który nie daje im satysfakcji. Szukają partnerów, którzy by im odpowiadali i przestali zwracać uwagę na komentarze "co ludzie powiedzą".

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez Frozen_Rose

A jak nazwiesz stan, kiedy człowiek bezmyślnie walczy o uwagę u drugiej osoby, która ma na niego wywalone?

Ludzie zmądrzeli i wiedzą, że nie ma sensu tkwić w związku, który nie daje im satysfakcji. Szukają partnerów, którzy by im odpowiadali i przestali zwracać uwagę na komentarze "co ludzie powiedzą".

Chyba już Autorki nikt i nic nie przekona, wiesz? Jeśli ona woli być z chłopakiem, który się jej po prostu wstydzi i tak naprawdę nie kocha, niech będzie. Jej życie, jej wybór. I tak czas wszystko zweryfikuje.

[CyberCat]

To ja go przedstawiłam rodzicom pierwsza w końcu. Ja go zabrałam na wesele do mojej rodziny.

Może po prostu on zawsze taki był, a ja, zamiast stwierdzić, że nie takie mam oczekiwania i to zakończyć, to próbowałam go zmienić.
Może on widział, że czasami nie wyglądam na szczęśliwą i też się wahał?
I się tak męczyliśmy. Tym trudniejsze było zakończenie, że on chciał być w tym związku i ja też. I że czasami na początku trzeba się dotrzeć po prostu, popracować trochę.

Bo kiedy jest fajnie, to jest naprawdę super i wtedy się czuję jakbyśmy żyli ze sobą już 50 lat i znali się jak łyse konie.

Inaczej teraz patrzę na to wszystko w świetle tego, co tu przeczytałam. Nie, nie wstydzę się określenia "desperatka" spoko. Lepiej zidentyfikować problem wcześniej, niż udawać, że wszystko jest ok i się obudzić po ślubie, z dziećmi.

Dam sobie jeszcze trochę czasu na decyzję.