Czy oczekujecie wzajemności, gdy komuś pomagacie?

[Wieszczka]

Chciałabym poruszyć temat pomocy. Mam na myśli pomoc co jakiś (a więc nie jednorazową) jakiejś osobie z waszego bliskiego otoczenia, bo ona o to prosi. Czy w takiej sytuacji oczekiwałybyście wzajemności? Gdyby to była wasza ciotka, koleżanka, kuzynka, szwagierka albo sąsiadka?
Ja przyznam, że sądziłam, że częsta pomoc skutkuje czymś na zasadzie wykształcenia symbiozy - ja pomagam tobie, a ty pomożesz mi jak będzie trzeba i bardzo się rozczarowałam. Mój tż twierdzi, że pomoc to pomoc i nie powinno się oczekiwać jakiejkolwiek wdzięczności czy wzajemności od osoby, dla której coś się zrobiło. Dla mnie to się wtedy nie nazywa pomoc, tylko wykorzystywanie. Co sądzicie?

[Adrianna_8]

A oczekiwanie pomocy w zamian to raczej nie interesownosc?

Chyba zgodze sie z Twoim Tz. Chociaz sporo zalezy od sytuacji, czy o zaniesienie zakupow czy o pomoc finansowa.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Nie oczekuję wzajemności, ale oczekuję hm. braku wyrazów niewdzięczności.
Np. nie wiem, pomagam jakiejś znajomej, pocieszam po rozstaniu, a potem nawet nie możemy wyjść pogadać przy piwie, bo trudniej się do niej dostać niż do papieża.
Albo pożyczam kasę i dostaję ją z powrotem po 4 latach.

[I am Rock]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;65213406]Nie oczekuję wzajemności, ale oczekuję hm. braku wyrazów niewdzięczności.
Np. nie wiem, pomagam jakiejś znajomej, pocieszam po rozstaniu, a potem nawet nie możemy wyjść pogadać przy piwie, bo trudniej się do niej dostać niż do papieża.
Albo pożyczam kasę i dostaję ją z powrotem po 4 latach.[/QUOTE]
Czyli jest nadzieja, że swoją odzyskam


Teoretycznie pomoc powinna być bezinteresowna. Ale jak się człowiek przejedzie na bezinteresowności, to potem inaczej patrzy na potrzebujących. Czegokolwiek potrzebujących.

[201803111829]

Oczekuję wzajemności. Nie mówię "pomogłam ci w tym i w tym, teraz ty mi musisz pomóc", ale uznaję, że ma u mnie "dług wdzięczności", i jeśli zgłoszę się z problemem, prośbą, to nieładnie byłoby odmówić (jeśli ma się możliwość pomóc). Ja też zawsze tak robię, jak ktoś mi pomaga, to staram się zrewanżować.

[zakonna]

Nie oczekuję, przeważnie szybko zapominam, że coś dla kogoś zrobiłam.
W ogóle tego nigdy w ten sposób nie analizowałam.

[Mad_cat]

Czytałam jakiś czas temu książkę R. Cialdini o wywierania wpływu na ludzi, i on tam z tego co pamiętam właśnie pisał, że to jest naturalne, że człowiek któremu pomagamy czuje się sam zobowiązany do wdzięczności a i my gdzieś z tyłu głowy mamy taką myśl, że w końcu pomogliśmy i w razie czego możemy się zwrócić do takiej osoby w razie potrzeby

[thirky]

Nie oczekuję że osoba której pomoglam będzie miała dla mnie zawsze czas/ pomoże mi w razie kłopotów/ pozyczy mi gdy ją będę w potrzebie itd. Jakby ktoś mi powiedział 'pomoglam ci a ty nigdy nie masz dla mnie czasu' to

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Mój TŻ taki dobroduszny, jeździ po kolegów to tu to tam, na lotnisko milion razy w roku o nieludzkich godzinach, tu podwiezie tam podwiezie, tu kasę pożyczy tam kasę pożyczy... a jak przyszło co do czego i jego trzeba było zawieźć na pociąg DO PRACY to olaboga ja nie dam rady bo siostra przyjechała, bo będzie impreza, bo się boję tak daleko (do pracy podwieźć ok 150km >do tego TŻ-a samochodem< )... jeden kolega już ze 2 lata kasę oddaje, oddaje i oddać nie może...
Powiedziałam TŻ-owi co o tym myślę i teraz pomaga tylko tym co serio są w stanie i jemu pomóc, kasę oddają, są w stanie podwieźć... Bo to jest chamskie... kolega kolega jak mu coś potrzeba a później nawet na przysłowiowe piwo parę domów dalej nie przyjdzie dopóki znowu mu czegoś nie będzie trzeba... :/

i nie tak jak niektóre tutaj piszą "pomóż mi bo i ja ci kiedyś pomogłem" tylko wymyśla równie durne wymówki - nie bo nie... ile można? milion razy na lotnisko jeździć i nie móc liczyć raz na 3 lata aby go ktoś do pracy podwiózł albo na pociąg (bo nie ma jak się dostać bo samochód u mechanika)....

[Pani_Mada]

Napisane przez Wieszczka

Chciałabym poruszyć temat pomocy. Mam na myśli pomoc co jakiś (a więc nie jednorazową) jakiejś osobie z waszego bliskiego otoczenia, bo ona o to prosi. Czy w takiej sytuacji oczekiwałybyście wzajemności? Gdyby to była wasza ciotka, koleżanka, kuzynka, szwagierka albo sąsiadka?
Ja przyznam, że sądziłam, że częsta pomoc skutkuje czymś na zasadzie wykształcenia symbiozy - ja pomagam tobie, a ty pomożesz mi jak będzie trzeba i bardzo się rozczarowałam. Mój tż twierdzi, że pomoc to pomoc i nie powinno się oczekiwać jakiejkolwiek wdzięczności czy wzajemności od osoby, dla której coś się zrobiło. Dla mnie to się wtedy nie nazywa pomoc, tylko wykorzystywanie. Co sądzicie?

zależy. za jednorazową czy nawet kilku razową pomoc nie oczekuję niczego. ale jak to się przeradza w ciągłe i ciągłe proszenie o przysługę to wtedy już zdecydowanie oczekuję wzajemności. nie mam jakiegoś limitu po jakiej ilości pomocy przekracza się granicę. to wszystko zależy od zachowania osoby której pomagam.

[201703061049]

Od obcych ludzi nie oczekuję żadnej wdzięczności/rewanżu.
Od przyjaciół wymagam po prostu dobrego traktowania i tego, że będę mogła na nich liczyć (bez wyliczania ile kto komu co) w razie potrzeby.
Bardzo nie lubię ludzi o cokolwiek prosić.

[Pani_Mada]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;65215606]Mój TŻ taki dobroduszny, jeździ po kolegów to tu to tam, na lotnisko milion razy w roku o nieludzkich godzinach, tu podwiezie tam podwiezie, tu kasę pożyczy tam kasę pożyczy... a jak przyszło co do czego i jego trzeba było zawieźć na pociąg DO PRACY to olaboga ja nie dam rady bo siostra przyjechała, bo będzie impreza, bo się boję tak daleko (do pracy podwieźć ok 150km >do tego TŻ-a samochodem< )... jeden kolega już ze 2 lata kasę oddaje, oddaje i oddać nie może...
Powiedziałam TŻ-owi co o tym myślę i teraz pomaga tylko tym co serio są w stanie i jemu pomóc, kasę oddają, są w stanie podwieźć... Bo to jest chamskie... kolega kolega jak mu coś potrzeba a później nawet na przysłowiowe piwo parę domów dalej nie przyjdzie dopóki znowu mu czegoś nie będzie trzeba... :/

i nie tak jak niektóre tutaj piszą "pomóż mi bo i ja ci kiedyś pomogłem" tylko wymyśla równie durne wymówki - nie bo nie... ile można? milion razy na lotnisko jeździć i nie móc liczyć raz na 3 lata aby go ktoś do pracy podwiózł albo na pociąg (bo nie ma jak się dostać bo samochód u mechanika)....[/QUOTE]

dla mnie to już jest wykorzystywanie. ale mój facet też taki jest. zrobiłby wszystko dla wszystkich, ale jak jemu pomóc trzeba to nikogo nagle nie ma.

[Czarna2000]

Ja oczekuję wzajemności. Jeśli ktoś ciągle będzie olewał moje prośby to więcej nie dam się wykorzystać.
Często taką pomocą jest dla mnie nawet kilka miłych, ciepłych słów, kiedy mam gorszy dzień. Zwykle potem pamiętam taką osobę i staram się również powiedzieć coś miłego.
Ba! Z resztą już w szkole, jak czasem ściągało się od koleżanki na sprawdzianie, to ja za każdą podpowiedź starałam się odwdzięczyć, najlepiej tak, żeby wyjść na czysto.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ladylukier]

Jeśli komuś pomagam z własnej nieprzymuszonej woli i to ja wychodzę z inicjatywą, to absolutnie nie oczekuję rewanżu.

Ale aż mnie w środku skręca, jak ktoś prosi o pomoc po raz kolejny, a za wcześniejszą nawet dziękuję nie usłyszę. Ale taki głupi człowiek jestem, że pomocy nie odmawiam :/

[cava]

Bardzo skomplikowany temat.
Po namysle wydaje mi się, że dzielę ludzi na kategorie.

Sa ludzie, przyjaciele, którym pomagam i nie odliczam ile razy i jak bardzo, wiedząc (to nawet nie jest oczekiwanie, to jakis taki stan pewności biorący się z doświadczenia) że jak bede w potrzebie, pomogą mnie. Ale moze nie będe w potrzebie nigdy i mi nie robi że "będe na minusie".
Nie bardzo umiem to opisać, mam nadzieję że pojmiecie.

Sa ludzie, którymi mam potrzebę się zaopiekować i tu pomoc jest kompletnie beinteresowna.
Np, jesli pozyczam im pieniądze, to je po prostu daję, tylko tak tego nie nazywam żeby im nie dokładać poczucia zobowiązania czy wstydu.

Sa ludzie, od których faktycznie oczekuję wzajemności na zasadzie pomogłam, oczekuje "zwrotu" usługi. To na ogół jacys tacy "oficjalni" znajomi.

[stesia]

głównie oczekuję wdzięczności, ale nie że ktoś ma być mi wdzięczny do końca życia, tylko głupiego dzięki, a nie że pomożesz komuś a on się zachowuje tak jakby jemu się ta pomoc należała. znam taką jedną osobę, wiecznie oczekuje od innych a to żeby jej coś pożyczyli a to żeby w czymś pomogli, no i ona zachowuje sie tak jakby jej sie ta pomoc należała, żadnego dziękuję nic, ktoś jej odmówi to od razu wielce obrażona, ale jak się zdarzy że to przypadkiem ona komuś pomoże to już ci nie da o tym zapomnieć, jeszcze nie pomoże a już innym będzie o tym mówić. no i jestem negatywnie nastawiona do osób które korzystają z czyjejś pomocy często, a gdy ta druga osoba potrzebuje jednorazowo nawet małej pomocy to mimo że mogliby pomóc to mają ją gdzieś

[Mijanou]

Myślę, że jak się pomaga to bezinteresownie. Z drugiej strony, jeśli ktoś mi pomógł to czuję się zobowiązana do rewanżu. Natomiast drażni mnie, gdy ktoś mi pomógł a potem mi to wypomina do końca życia lub spodziewa się, że ja wtedy będę do dyspozycji w kazdej sprawie i o każdej porze (moja ciotka zwana Zarazą). Są osoby, od których wolałabym nie przyjmować żadnej pomocy i staram się tego nie robić. Sama pomagam chętnie, jeśli widzę w tej pomocy sens (na przykład stale udzielana ta sama pomoc przy jednoczesnym braku starań u osoby, której pomagałam przestaje być pomocą a staje się wykorzystywaniem).

[Pantegram]

Napisane przez _Tinkerbell

Oczekuję wzajemności. Nie mówię "pomogłam ci w tym i w tym, teraz ty mi musisz pomóc", ale uznaję, że ma u mnie "dług wdzięczności", i jeśli zgłoszę się z problemem, prośbą, to nieładnie byłoby odmówić (jeśli ma się możliwość pomóc). Ja też zawsze tak robię, jak ktoś mi pomaga, to staram się zrewanżować.

Też mam takie podejście. Uważam, że wzajemna pomoc to ważny element budowania relacji - dobra relacja nie może być jednostronna, bo wtedy łatwo wyhodować sobie pasożyta, który będzie tylko od Ciebie brał, a sam nic od siebie nie dawał, co nawet najsilniejszą jednostkę po pewnym czasie wyniszczy i osłabi.

Wzajemna pomoc może być różna i absolutnie nie musi być 1:1 - bardziej chodzi o samą chęć do rewanżu i biznesowe traktowanie pomocy, które cechuje IMO ludzi uczciwych. Ludzie przedsiębiorczy zdają sobie sprawę z tego, ile warta jest ludzka praca i wiedza - potrafią ją docenić, a przez to lepiej uświadamiają sobie wartość przysługi, jaką ktoś im oddaje, i nawet jak się rewanżują, to i tak uważają, że nadal są na plusie (bo nieznajomy wziąłby drożej, a przy okazji mógłby zrobić mniej dokładnie). Wiedzą też, że ludzi z natury skłonnych do pomocy warto motywować np. rewanżem, bo wtedy będą mieli jeszcze większą motywację, by pomagać.

Lewusom i pasożytom wszystko wydaje się banalnie proste, dopóki sami nie muszą w coś łapek wsadzić (ale gdyby tylko chcieli, zrobiliby to w 5 minut, bo co to za problem! ). Sęk w tym, że im się jednak nie chce (a tak naprawdę ich wrażliwe ego runęłoby zapewne w momencie, kiedy uświadomiliby sobie, że nie są tacy zdolni, za jakich się uważają) i tylko czekają, ach wyręczy ich w brudnej robocie jakiś sługus. A jak wyręczy, potrafią ładnie dziękować, ale w duchu cieszyć się, że znaleźli sobie frajera do przynieś-podaj-pozamiataj, dzięki któremu oszczędzają złotówki na rzeczach, za które normalnie musieliby zapłacić, ale na szczęście znajomy zrobił "darmo". Nie widzą jednak prostej zależności, że "frajer" prędzej czy później zorientuje się, że to jednostronna relacja, i utnie źródełko, zamiast być stałym, solidnym źródłem tańszej niż rynkowa pomocy.

[201803290936]

W drobnych sprawach, gdzie sama nieraz wychodzę z inicjatywą, oczekuję tylko zwykłego "dziękuję" / uśmiechu. Natomiast gdy ktoś czegoś ode mnie chce, sprawa nie jest drobna, to tak, jednak oczekuję w jakiś sposób wzajemności, a może nawet bardziej docenienia, jakiegoś podkreślenia zasług. Ale pierwsze co, to zwykłe "dziękuję", takie szczere, normalne, bo niestety widzę, że wiele osób z tym ma problem / nie wiedzą (?), że powinno się podziękować.

[laisla]

Napisane przez Wieszczka

Chciałabym poruszyć temat pomocy. Mam na myśli pomoc co jakiś (a więc nie jednorazową) jakiejś osobie z waszego bliskiego otoczenia, bo ona o to prosi. Czy w takiej sytuacji oczekiwałybyście wzajemności? Gdyby to była wasza ciotka, koleżanka, kuzynka, szwagierka albo sąsiadka?
Ja przyznam, że sądziłam, że częsta pomoc skutkuje czymś na zasadzie wykształcenia symbiozy - ja pomagam tobie, a ty pomożesz mi jak będzie trzeba i bardzo się rozczarowałam. Mój tż twierdzi, że pomoc to pomoc i nie powinno się oczekiwać jakiejkolwiek wdzięczności czy wzajemności od osoby, dla której coś się zrobiło. Dla mnie to się wtedy nie nazywa pomoc, tylko wykorzystywanie. Co sądzicie?

Nie oczekuję, nie zastanawiam się nad tym, nie planuję "odzyskania" przysługi, jednak zapewne jeśli znalazłabym się sama w potrzebie to poproszę tę osobę o pomoc, jeśli będę wiedziała, że ona jest w stanie jej udzielić. Ale to nie jest jakieś planowane i metodyczne przedsięwzięcie, czy wymuszenie odwzajemnienia.
Jeśli chodzi o najbliższych, to w ogóle nie ma momentu zastanowienia bo jestem pewna, że oni pomogą zawsze w taki sam bezinteresowny sposób, z jakiegoś powodu stali się przyjaciółmi w końcu.

Opisane przez dziewczyny powyżej przypadki facetów, którzy zawsze każdemu pomogą bez względu na porę dnia i nocy i jak bardzo ten ktoś jest bliski, przyznam, że na dłuższą metę mogą być uciążliwe takie zachowania dla partnera, który często stoi w ostatnim miejscu w kolejce zainteresowanych Jednak moim zdaniem świadczą pozytywnie o tych ludziach, z pewnością są gorsze wady niż wybujała wielkoduszność

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez laisla

Nie oczekuję, nie zastanawiam się nad tym, nie planuję "odzyskania" przysługi, jednak zapewne jeśli znalazłabym się sama w potrzebie to poproszę tę osobę o pomoc, jeśli będę wiedziała, że ona jest w stanie jej udzielić. Ale to nie jest jakieś planowane i metodyczne przedsięwzięcie, czy wymuszenie odwzajemnienia.
Jeśli chodzi o najbliższych, to w ogóle nie ma momentu zastanowienia bo jestem pewna, że oni pomogą zawsze w taki sam bezinteresowny sposób, z jakiegoś powodu stali się przyjaciółmi w końcu.

Opisane przez dziewczyny powyżej przypadki facetów, którzy zawsze każdemu pomogą bez względu na porę dnia i nocy i jak bardzo ten ktoś jest bliski, przyznam, że na dłuższą metę mogą być uciążliwe takie zachowania dla partnera, który często stoi w ostatnim miejscu w kolejce zainteresowanych Jednak moim zdaniem świadczą pozytywnie o tych ludziach, z pewnością są gorsze wady niż wybujała wielkoduszność

Tak, już zdarzyło mi się wypomnieć TŻ-owi, że tego to co chwila gdzieś podwozi a mi mówi, że mogę sama coś tam załatwić ale suma sumarum po chwili on zdaje sobie z tego sprawę i jednak robi to o co go poproszę np. szukanie butów zimowych dla mnie w tamtym roku czy sukienki na wesele ostatnio... woli zrezygnować ze swoich planów i jednak ja i moje potrzeby będą przed jego potrzebami... Nie mówię, bo jak serio jest poważna potrzeba to rzuca wszystko i mam go na zawołanie (np. pamiętam jak dziś... on wraca do domu w piątek w nocy ok 3-4 po całym dniu pracy i kilku godzinach jazdy a tu o 7 moja siostra zaczyna rodzić i dzwoni do mnie... my heja do samochodu i jedziemy po nią do miasta jakieś 25km dalej żeby ją do szpitala zawieźć...). On dla samego siebie to mało co ma czasu, bo najpierw wszyscy dookoła (ja, rodzina, koledzy, sąsiedzi, praca, obowiązki) a na samym szarym końcu on.... czasem go wręcz "zmuszam", żeby dłużej w łóżku poleżał, żeby sobie beze mnie spędził jeden wieczór ale opornie mi to idzie on tak już chyba nie potrafi...

[Angel_00]

Przecież nikt nas nie zmusza do pomocy. Jeśli pomagam to nie liczę na rewanż. Jeśli tylko mogę coś zrobić i chcę to pomagam. Będąc osobą, której ktoś pomaga, potrafię odmówić pomocy w drugą stronę jeśli wiem, że nie dam rady, albo coś. Tak samo jak nie rozumiem znajomości z kimś bo może się kiedyś przydać.

[natash88]

Niczego nie oczekuję od danej osoby. Po prostu wiem (z doświadczenia), że karma wraca. Mi ludzie pomagają, ja pomagam wielu - czy pomagający to Ci, którym ja kiedyś pomogłam, albo którym pomogę - nie mam pojęcia. Natomiast u mnie pomoc i dobro wraca z wielu różnych stron od ludzi, bo sama pomocy udzielam i dzielę się dobrym.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[adult90]

Tak, oczekuję wdzięczności i oczekuję gestu w swoją stronę.
Pomagam z chęcią, z dobrymi intencjami i z przyjemnością, ale na zasadzie, że "dług wdzięczności" istnieje i moje dobro wróci do mnie...
Jeśli ktoś raz, drugi, trzeci nie okaże wdzięczności - nie pomagam mu już więcej.

[Veredise]

Nie oczekuję wdzięczności "natychmiastowej", w sensie jakiś kwiatów czy czekoladek, ale chciałabym mieć pewność, że ta osoba też mi pomoże gdy będę w takiej samej czy podobnej sytuacji. Jeśli wiem, że ta osoba mi nie pomoże (bo np. już w przeszłości była taka sytuacja, że ona mogła na nią liczyć, a ja na nią - nie), to już taka skora do pomocy nie jestem, bo uważam, że to wykorzystywanie.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Pomagam bezinteresownie, ale osobom, którym chcę. Czyli niewdzięcznikom nie

[Renatka_2108]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;65215606]Mój TŻ taki dobroduszny, jeździ po kolegów to tu to tam, na lotnisko milion razy w roku o nieludzkich godzinach, tu podwiezie tam podwiezie, tu kasę pożyczy tam kasę pożyczy... a jak przyszło co do czego i jego trzeba było zawieźć na pociąg DO PRACY to olaboga ja nie dam rady bo siostra przyjechała, bo będzie impreza, bo się boję tak daleko (do pracy podwieźć ok 150km >do tego TŻ-a samochodem< )... jeden kolega już ze 2 lata kasę oddaje, oddaje i oddać nie może...
Powiedziałam TŻ-owi co o tym myślę i teraz pomaga tylko tym co serio są w stanie i jemu pomóc, kasę oddają, są w stanie podwieźć... Bo to jest chamskie... kolega kolega jak mu coś potrzeba a później nawet na przysłowiowe piwo parę domów dalej nie przyjdzie dopóki znowu mu czegoś nie będzie trzeba... :/

i nie tak jak niektóre tutaj piszą "pomóż mi bo i ja ci kiedyś pomogłem" tylko wymyśla równie durne wymówki - nie bo nie... ile można? milion razy na lotnisko jeździć i nie móc liczyć raz na 3 lata aby go ktoś do pracy podwiózł albo na pociąg (bo nie ma jak się dostać bo samochód u mechanika)....[/QUOTE]

Napisane przez Doris1981

W drobnych sprawach, gdzie sama nieraz wychodzę z inicjatywą, oczekuję tylko zwykłego "dziękuję" / uśmiechu. Natomiast gdy ktoś czegoś ode mnie chce, sprawa nie jest drobna, to tak, jednak oczekuję w jakiś sposób wzajemności, a może nawet bardziej docenienia, jakiegoś podkreślenia zasług. Ale pierwsze co, to zwykłe "dziękuję", takie szczere, normalne, bo niestety widzę, że wiele osób z tym ma problem / nie wiedzą (?), że powinno się podziękować.

Trudny temat w sumie, u mnie na świeżo dziś się wpasował.

Jeżeli sama wychodzę z inicjatywą pomocy komuś to nie oczekuję rewanżu, chyba że to notorycznie jest (np. mam pod opieką czyjeś dziecko kilka dni w tygodniu, to oczekuję że w razie potrzeby jego mama zajmie się moim dzieckiem odpowiednio jakiś czas - co zdarza się baardzo rzadko).

Jak to zdarzy się raz, dwa i następnym razem sama się zaoferuje do opieki to nie ma problemu. Gorzej jak u mnie córa koleżanki była nie raz, nie dwa, na noc również i miała się dobrze, ja dałam córkę swoją RAZ i mamusia się nachlała i spała (znajomość zakonczyłam definitywnie).


Dziś byliśmy pomóc koleżance meble przewieść z miejsca X do Y. Jakieś 20km w jedną stronę. Nie dość że tż się nanosił ciężkich mebli, w dodatku grypsko go łapie ale no cóż powiedzieliśmy że pojedziemy to pojedziemy. Szanowny małżonek koleżanki siedział w domu i pierdział w stołek popijając sobie zimne piwko a tż tachał.
Wypadało by chociaż dać 20zł na paliwo, nie mówię już nawet o 3 godzinach poświęconych na to bo to pomoc - ale kurna facet sobie leży, nosi w jego interesie meble mój tż to mógł chociaż za paliwo oddać.
Zaznaczam że to już któryś raz było, i ta sama sytuacja.

Ja jak proszę kogoś o podwiezienie gdzieś dalej, to ZAWSZE nawet na siłę wciskam te parę złotych żeby ktoś nie był stratny.
Za "dziękuje" samochodu nie tankują.

[Angel_00]

Napisane przez Renatka_2108

Trudny temat w sumie, u mnie na świeżo dziś się wpasował.

Jeżeli sama wychodzę z inicjatywą pomocy komuś to nie oczekuję rewanżu, chyba że to notorycznie jest (np. mam pod opieką czyjeś dziecko kilka dni w tygodniu, to oczekuję że w razie potrzeby jego mama zajmie się moim dzieckiem odpowiednio jakiś czas - co zdarza się baardzo rzadko).

Jak to zdarzy się raz, dwa i następnym razem sama się zaoferuje do opieki to nie ma problemu. Gorzej jak u mnie córa koleżanki była nie raz, nie dwa, na noc również i miała się dobrze, ja dałam córkę swoją RAZ i mamusia się nachlała i spała (znajomość zakonczyłam definitywnie).


Dziś byliśmy pomóc koleżance meble przewieść z miejsca X do Y. Jakieś 20km w jedną stronę. Nie dość że tż się nanosił ciężkich mebli, w dodatku grypsko go łapie ale no cóż powiedzieliśmy że pojedziemy to pojedziemy. Szanowny małżonek koleżanki siedział w domu i pierdział w stołek popijając sobie zimne piwko a tż tachał.
Wypadało by chociaż dać 20zł na paliwo, nie mówię już nawet o 3 godzinach poświęconych na to bo to pomoc - ale kurna facet sobie leży, nosi w jego interesie meble mój tż to mógł chociaż za paliwo oddać.
Zaznaczam że to już któryś raz było, i ta sama sytuacja.

Ja jak proszę kogoś o podwiezienie gdzieś dalej, to ZAWSZE nawet na siłę wciskam te parę złotych żeby ktoś nie był stratny.
Za "dziękuje" samochodu nie tankują.

To dlaczego nie powiedzieliście, że on ma się ruszyć, albo że pomożecie, ale oczekujecie zwrotu za paliwo?

[Renatka_2108]

Napisane przez Angel_00

To dlaczego nie powiedzieliście, że on ma się ruszyć, albo że pomożecie, ale oczekujecie zwrotu za paliwo?

Byłam pewna że on też z nami pojedzie...

No cóż, ostatni raz w ten sposób pomogliśmy.