Parcie na dziecko, na założenie rodziny

[Monika828282]

Witajcie. W tym roku skończę 35 lat i niedawno rozstałam się z partnerem. Pisałam tu wiele wątków, ostatni na temat braku pożądania w związku. Mimo licznych zalet partnera, dobroci, odpowiedzialności, troskliwości itp. mój wewnętrzny głos za pomocą nieustających wątpliwości podpowiadał mi, że to nie mężczyzna mojego życia. Że jeżeli dojdzie do oświadczyn, zamiast radości i szczęścia będę czuła panikę i rozważała co zrobić, a jeżeli dojdzie do ślubu, każdego dnia będę się zastanawiać czy czasem nie oszukałam sama siebie. I nie mogłam zmusić się do seksu. I odeszłam.
I teraz wpadłam w jakąś paranoję bo uzmysłowiłam sobie, że pewnie już nie zdążę mieć dzieci. 37 lat...nie jest powiedziane, że spotkam kogoś kogo naprawdę poczuję że kocham, a jeśli nawet spotkam to kiedy? Nie mam już wiele czasu.
Rozważałam nawet zostanie samotną matką (in vitro, niestety za granicą musiałabym bo w Polsce niemożliwe), rozważam też, że może mogłam zostać z moim ex, przynajmniej miałabym szanse na dzieci. Tylko jak je spłodzić skoro częstotliwość naszych stosunków to +/- 2-3 na rok? I to z musu, nie ochoty. Ale z drugiej strony jak z nim byłam to za cholerę nie mogłam się zdecydować na ślub i dziecko z nim Mimo, że zazdrościłam dzieci innych parom, mimo, że bałam i boję się komplikacji ciąży w późnym wieku.

Jednym słowem postawiłam wszystko na jedną kartę i bardzo zaryzykowałam odchodząc. Ale już chyba wolę nadzieję na szczęśliwy związek niż zamęczanie się w takim, w którym nie wiem co czuję.

Może ktoś był w podobnej sytuacji i wesprze. Może ktoś urodził dzieci w tzw. późniejszym wieku...
Obserwuję naokoło w swoim środowisku, że kobiety po przekroczeniu pewnego wieku bardzo obniżają poprzeczkę i wiążą się głównie po to, żeby zdążyć zajść w ciążę, nie ważne że nie kochają swoich partnerów. I już sama nie wiem co jest właściwe..

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez Monika828282

Rozważałam nawet zostanie samotną matką (in vitro, niestety za granicą musiałabym bo w Polsce niemożliwe), rozważam też, że może mogłam zostać z moim ex, przynajmniej miałabym szanse na dzieci.

Jeżeli chodzi o kwestie techniczne, to możesz skorzystać z oferty prywatnego dawcy, tak jak pary homoseksualne na przykład - mówię o kobietach, w przypadku mężczyzn potrzeba jeszcze surogatki.

O reszcie problemu się nie wypowiadam, dziewczyny pewnie podejmą wątek.

[zielone_okoo]

Mam wrażenie że czytałam tu podobną historię, ale nie pamiętam jak się skończyła. Autorka bardzo chciała dziecka ale partner był bardziej jej wieloletnim przyjacielem i nie pociągał jej kompletnie. Pamięta ktoś?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[eyo]

powiem tylko tyle - gdybym miała warunki finansowe to wolałabym samotne ale szczęśliwe macierzyństwo niż byle jaki związek i do tego bym dążyła gdyby mi na tym zależało - a facet na stałe? może się gdzieś w międzyczasie znajdzie

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Monika828282

Witajcie. W tym roku skończę 35 lat i niedawno rozstałam się z partnerem. Pisałam tu wiele wątków, ostatni na temat braku pożądania w związku. Mimo licznych zalet partnera, dobroci, odpowiedzialności, troskliwości itp. mój wewnętrzny głos za pomocą nieustających wątpliwości podpowiadał mi, że to nie mężczyzna mojego życia. Że jeżeli dojdzie do oświadczyn, zamiast radości i szczęścia będę czuła panikę i rozważała co zrobić, a jeżeli dojdzie do ślubu, każdego dnia będę się zastanawiać czy czasem nie oszukałam sama siebie. I nie mogłam zmusić się do seksu. I odeszłam.
I teraz wpadłam w jakąś paranoję bo uzmysłowiłam sobie, że pewnie już nie zdążę mieć dzieci. 37 lat...nie jest powiedziane, że spotkam kogoś kogo naprawdę poczuję że kocham, a jeśli nawet spotkam to kiedy? Nie mam już wiele czasu.
Rozważałam nawet zostanie samotną matką (in vitro, niestety za granicą musiałabym bo w Polsce niemożliwe), rozważam też, że może mogłam zostać z moim ex, przynajmniej miałabym szanse na dzieci. Tylko jak je spłodzić skoro częstotliwość naszych stosunków to +/- 2-3 na rok? I to z musu, nie ochoty. Ale z drugiej strony jak z nim byłam to za cholerę nie mogłam się zdecydować na ślub i dziecko z nim Mimo, że zazdrościłam dzieci innych parom, mimo, że bałam i boję się komplikacji ciąży w późnym wieku.

Jednym słowem postawiłam wszystko na jedną kartę i bardzo zaryzykowałam odchodząc. Ale już chyba wolę nadzieję na szczęśliwy związek niż zamęczanie się w takim, w którym nie wiem co czuję.

Może ktoś był w podobnej sytuacji i wesprze. Może ktoś urodził dzieci w tzw. późniejszym wieku...
Obserwuję naokoło w swoim środowisku, że kobiety po przekroczeniu pewnego wieku bardzo obniżają poprzeczkę i wiążą się głównie po to, żeby zdążyć zajść w ciążę, nie ważne że nie kochają swoich partnerów. I już sama nie wiem co jest właściwe..

Uważam, że właściwe jest Twoje podejście. Desperacja jeszcze nigdy nikomu na dobre nie wyszła, a przecież nie chodzi o to, żeby dziecko spłodzić i urodzić, trzeba je przede wszystkim wychować. I mieć do tego drugą osobę, z nią tworzyć wspólnotę opartą na miłości,szacunku, zaufaniu. Dziecko potrzebuje pełnej rodziny, to optimum do którego trzeba dążyć. Łapanie kogoś tylko do roli reproduktora szkodzi wszystkim - dziecku, kobiecie i facetowi.
Masz jeszcze parę lat (o ile jesteś zdrowa i dbasz o siebie), szukaj intensywniej ale też bez szaleństwa, najwyżej nie będziesz miała dziecka, czasem i tak się życie układa. A może właśnie wszystko będzie jeszcze po Twojej myśli ? Jesteś jeszcze młoda, nie wariuj, to nie lata 50te, gdzie kobieta w Twoim wieku powoli wypatrywała już wnuków. Teraz Polki rodzą pierwsze dziecko tuż przed 30tką, coraz powszechniejsze są ciąże po 40tce.
Myślę, że życie u boku kogoś kogo się nie kocha, rodzenie takiej osobie dzieci i właściwie skazywanie się na samotne rodzicielstwo, to zła opcja.

[Monika828282]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7354952 1]Uważam, że właściwe jest Twoje podejście. Desperacja jeszcze nigdy nikomu na dobre nie wyszła, a przecież nie chodzi o to, żeby dziecko spłodzić i urodzić, trzeba je przede wszystkim wychować. I mieć do tego drugą osobę, z nią tworzyć wspólnotę opartą na miłości,szacunku, zaufaniu. Dziecko potrzebuje pełnej rodziny, to optimum do którego trzeba dążyć. Łapanie kogoś tylko do roli reproduktora szkodzi wszystkim - dziecku, kobiecie i facetowi.
Masz jeszcze parę lat (o ile jesteś zdrowa i dbasz o siebie), szukaj intensywniej ale też bez szaleństwa, najwyżej nie będziesz miała dziecka, czasem i tak się życie układa. A może właśnie wszystko będzie jeszcze po Twojej myśli ? Jesteś jeszcze młoda, nie wariuj, to nie lata 50te, gdzie kobieta w Twoim wieku powoli wypatrywała już wnuków. Teraz Polki rodzą pierwsze dziecko tuż przed 30tką, coraz powszechniejsze są ciąże po 40tce.
Myślę, że życie u boku kogoś kogo się nie kocha, rodzenie takiej osobie dzieci i właściwie skazywanie się na samotne rodzicielstwo, to zła opcja.[/QUOTE]

Właśnie problem w tym, że nie jestem zdrowa i nie mogę już czekać, mam bardzo słabe wyniki rezerwy jajnikowej. W zasadzie można powiedzieć że teraz jest ostatni z ostatnich dzwonków Nie wiedziałam, że to w ogóle możliwe ale od mojego ginekologa wiem, że to teraz coraz powszechniejsze, że sporo kobiet po 30-tce ma już bardzo mało komórek jajowych..

[mellitus]

Napisane przez zielone_okoo

Mam wrażenie że czytałam tu podobną historię, ale nie pamiętam jak się skończyła. Autorka bardzo chciała dziecka ale partner był bardziej jej wieloletnim przyjacielem i nie pociągał jej kompletnie. Pamięta ktoś?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

ja pamiętam i Autorka pewnie też, bo to jej wątek był

Napisane przez Monika828282

Właśnie problem w tym, że nie jestem zdrowa i nie mogę już czekać, mam bardzo słabe wyniki rezerwy jajnikowej. W zasadzie można powiedzieć że teraz jest ostatni z ostatnich dzwonków Nie wiedziałam, że to w ogóle możliwe ale od mojego ginekologa wiem, że to teraz coraz powszechniejsze, że sporo kobiet po 30-tce ma już bardzo mało komórek jajowych..

A jaką masz wizję rodziny? Jak to sobie wyobrażasz? Jeśli liczysz się z samotnym macierzyństwem, jesteś w stanie zaspokoić potrzeby dziecka, to na co czekać? Z drugiej strony wahasz się, więc nie jesteś pewna takiego modelu?

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Monika828282

Właśnie problem w tym, że nie jestem zdrowa i nie mogę już czekać, mam bardzo słabe wyniki rezerwy jajnikowej. W zasadzie można powiedzieć że teraz jest ostatni z ostatnich dzwonków Nie wiedziałam, że to w ogóle możliwe ale od mojego ginekologa wiem, że to teraz coraz powszechniejsze, że sporo kobiet po 30-tce ma już bardzo mało komórek jajowych..

No to jeżeli znałaś sytuację, to nie rozumiem dlaczego tak długo tkwiłaś w tym nierokujacym na rodzinę zwiazku
Nie wiem co Ci radzić, ja osobiście nie sprzyjam pomysłom na samotne rodzicielstwo (z założenia), te wszystkie banki spermy itd. Sama pochodzę z rozbitej rodziny i wiem, że swojemu dziecku bym z rozmysłem nie fundowała braku ojca. No i dla mnie myśl o tym, że nie mogłabym mieć dziecka nie powoduje histerii i utraty sensu życia - jak ma wiele kobiet. Nie wiem czy i Ty nie masz podobnie jak ja, skoro pokierowałaś swoim życiem tak, a nie inaczej.

[banana84]

Jesli masz dobre warunki matarialne i mozesz dziecko i siebie utrzymac bez alimentow i co najwazniejsze tego dziecka jednak chcesz to moze jednak sobie to dziecko "zrob". Ja bym tutaj wcale nie placila za in-vitro czy jakiegos "reproduktora"...tylk o albo wyjechala na wakacje, albo na necie na stronie randkowej podkreslajac chec znajomosci bez zobowiazan ;p
/moze sie okazac ze mimo prob w ciaze jednak nie jest dane ci zajsc - wtedy przynajniej bedziesz miala poczucie ze sprobowalas.
Bo czekac ze ktos sie pojawi i tez bedzie chcial dziecka (a przeciez moze go nie chciec, lub juz miec) to troche taka gra na loterii. Nawet gdybys zdecydowala sie poczekac i kogos poznala - nie masz gwarancji ze i tak sie facet nie zmyja za jakis czas zostawiajac ciebie i dziecko.

[Monika828282]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7354973 6]No to jeżeli znałaś sytuację, to nie rozumiem dlaczego tak długo tkwiłaś w tym nierokujacym na rodzinę zwiazku
Nie wiem co Ci radzić, ja osobiście nie sprzyjam pomysłom na samotne rodzicielstwo (z założenia), te wszystkie banki spermy itd. Sama pochodzę z rozbitej rodziny i wiem, że swojemu dziecku bym z rozmysłem nie fundowała braku ojca. No i dla mnie myśl o tym, że nie mogłabym mieć dziecka nie powoduje histerii i utraty sensu życia - jak ma wiele kobiet. Nie wiem czy i Ty nie masz podobnie jak ja, skoro pokierowałaś swoim życiem tak, a nie inaczej.[/QUOTE]

Nie znałam sytuacji, nie robiłam takich badań wcześniej bo nawet nie byłam świadoma że takie istnieją (badanie AMH).

---------- Dopisano o 00:23 ---------- Poprzedni post napisano o 00:17 ----------

Napisane przez banana84

Jesli masz dobre warunki matarialne i mozesz dziecko i siebie utrzymac bez alimentow i co najwazniejsze tego dziecka jednak chcesz to moze jednak sobie to dziecko "zrob". Ja bym tutaj wcale nie placila za in-vitro czy jakiegos "reproduktora"...tylk o albo wyjechala na wakacje, albo na necie na stronie randkowej podkreslajac chec znajomosci bez zobowiazan ;p
/moze sie okazac ze mimo prob w ciaze jednak nie jest dane ci zajsc - wtedy przynajniej bedziesz miala poczucie ze sprobowalas.
Bo czekac ze ktos sie pojawi i tez bedzie chcial dziecka (a przeciez moze go nie chciec, lub juz miec) to troche taka gra na loterii. Nawet gdybys zdecydowala sie poczekac i kogos poznala - nie masz gwarancji ze i tak sie facet nie zmyja za jakis czas zostawiajac ciebie i dziecko.

Też tak czuję, ciężko by mi było teraz szukać na siłę faceta pod presją czasu. Gdybym już miała dziecko, mogłabym spokojnie rozglądać się za kimś odpowiednim, bez stresu i presji. Miałabym na to całą resztę życia, bez spiny. Materialnie jestem w stanie się z dzieckiem utrzymać.
Kiedyś myślałam, że nie muszę mieć dziecka (jeszcze parę lat temu) ale teraz biologia chyba robi swoje, wariuję, ucinam kontakty z dzieciatymi/spodziewającymi się koleżankami bo mnie to zbyt boli

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

A co myślisz o adopcji?

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Napisane przez banana84

Ja bym tutaj wcale nie placila za in-vitro czy jakiegos "reproduktora"...tylk o albo wyjechala na wakacje, albo na necie na stronie randkowej podkreslajac chec znajomosci bez zobowiazan ;p

Czyli wrobiłabyś nieświadomego, obcego faceta w dziecko
A dziecko do końca życia miałoby NN
Rany boskie...

---------- Dopisano o 01:56 ---------- Poprzedni post napisano o 01:55 ----------

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;73549881]A co myślisz o adopcji?[/QUOTE]

Samotna osoba nie ma w Polsce szansy na adopcję.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;73549976]

Samotna osoba nie ma w Polsce szansy na adopcję.[/QUOTE]

Ale taka możliwość istnieje według prawa. Kto nie próbuje ten nie ma

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;73549976]Czyli wrobiłabyś nieświadomego, obcego faceta w dziecko
A dziecko do końca życia miałoby NN
Rany boskie...[/QUOTE]

Zdziwisz się jak bardzo takie myślenie jest popularne wśród kobiet (chociaż właściwsze określenie to 'samic' raczej, bo jest to mentalność o podłożu stricte biologicznym, tego słynnego 'samolubnego genu'). Nie raz już podczytywałam albo brałam udział w dyskusjach na podobne tematy i brało mnie konkretne zdziwko na wygłaszane tezy. Dla mnie to jest przedziwne kiedy ludziom się wydaje, że dziecko to jest coś (właśnie 'coś') co się każdemu należy, bo ma narzady służace do rozmnażania. Za wszelka cenę, bez względu na wszystko, bez ogladania się na to, że to przecież to dziecko i jego dobro jest w tym kluczowe, jego dobry rozwój i szczęśliwe życie. Mentalność w stylu ja chcę, to ja sobie zrobię mnie osobiście poraża.

---------- Dopisano o 08:45 ---------- Poprzedni post napisano o 08:37 ----------

Napisane przez Monika828282

Nie znałam sytuacji, nie robiłam takich badań wcześniej bo nawet nie byłam świadoma że takie istnieją (badanie AMH).

No OK, ale wiesz, masz 35 lat to jednak sporo sprawę przeciagnęłaś. Ja myślę, że gdyby bardzo zależało mi na dzieciach, to znajac swój pesel szybciej bym zakończyła zwiazek, w którym nie byłoby jak tego dzieciaka spłodzić i podtrzymać rodzinę.
Skoro tak pokierowałaś swoim życiem to teraz nie ma co już wariować. Najwyżej się nie uda, bycie matka nie jest też obowiazkowe, kosmonauta też już nie będziesz i co ? Trzeba żyć.

[WŁADCZYNI]

Napisane przez eyo

powiem tylko tyle - gdybym miała warunki finansowe to wolałabym samotne ale szczęśliwe macierzyństwo niż byle jaki związek i do tego bym dążyła gdyby mi na tym zależało - a facet na stałe? może się gdzieś w międzyczasie znajdzie

Myslisz, że dziecko też jest wtedy szczęśliwe? Dziecko ma prawo znać obydwoje rodziców, najbardziej optymalną wersją wychowania jest dwoje rodziców w szczęśliwym związku.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez banana84

Ja bym tutaj wcale nie placila za in-vitro czy jakiegos "reproduktora"...tylk o albo wyjechala na wakacje, albo na necie na stronie randkowej podkreslajac chec znajomosci bez zobowiazan ;p

A co z chorobami wenerycznymi ? Hop siup seks bez zabezpieczenia z obcym kolesiem ? Litości...
Poza tym wyjazd na wakcje czy dawanie ogłoszenia w celu zawarcia znajomości tego typu, o których piszesz, to jest właśnie nic innego jak szukanie reproduktora.

Napisane przez Monika828282

Kiedyś myślałam, że nie muszę mieć dziecka (jeszcze parę lat temu) ale teraz biologia chyba robi swoje, wariuję, ucinam kontakty z dzieciatymi/spodziewającymi się koleżankami bo mnie to zbyt boli

Może po prostu się nakręciłaś za bardzo, wpadasz w obsesję na tym punkcie. Im bardziej Ci się wydaje, że nic z tego nie będzie, tym bardziej chcesz. Sorry, ale zrywanie kontaktu z dzieciatymi ludźmi mocno na to wskazuje.
Myślałaś o zamrożeniu komórek jajowych ? Zawsze daje to trochę dodatkowego czasu.

[ridja devojka]

Wydaje mi się ze planowane samotne rodzicielstwo nie jest dobrym pomysłem, jest egoistyczne. Jest tyle niepełnych rodzin. To dla dzieci zawsze krzywda choć często jest mniejszym złem (w przypadku rozwodow). Nie fundowalabym tego dziecku od początku.
Samotne macierzystwo tez nie jest łatwe. Nawet w dwójkę przy małym dziecku jest piekielnie trudno.
Rozwazalas opcje adopcji?
Jestem pewna że prędzej czy później poznasz kogoś odpowiedniego. Wtedy to byłaby może dobra opcja gdybyś juz nie mogła zajść w ciążę? Myślisz ze mogłabyś rozważyć taka opcja?

Wysłane z mojego GT-I9506 przy użyciu Tapatalka

[drazetkaa]

Napisane przez WŁADCZYNI

Myslisz, że dziecko też jest wtedy szczęśliwe? Dziecko ma prawo znać obydwoje rodziców, najbardziej optymalną wersją wychowania jest dwoje rodziców w szczęśliwym związku.

A jak to dziecko adoptowane to co, należy je wychowywać we czwórkę, bo ma prawo znać rodziców? Czy zapraszać biologicznych rodziców na obiadki?
Dziecko może być szczęśliwe mając jednego rodzica. Często nawet bardziej niż to mające dwoje, jeśli rodzice mieliby się ciągle kłócić. Poza tym kto powiedział, że Autorka nie pozna kogoś mając już dziecko (biologiczne czy adoptowane, nie ma to znaczenia)? Dziecko coś wyklucza?

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez drazetkaa

A jak to dziecko adoptowane to co, należy je wychowywać we czwórkę, bo ma prawo znać rodziców? Czy zapraszać biologicznych rodziców na obiadki?
Dziecko może być szczęśliwe mając jednego rodzica. Często nawet bardziej niż to mające dwoje, jeśli rodzice mieliby się ciągle kłócić. Poza tym kto powiedział, że Autorka nie pozna kogoś mając już dziecko (biologiczne czy adoptowane, nie ma to znaczenia)? Dziecko coś wyklucza?

Już się zaczyna.

Jeżeli dziecko jest w domu dziecka to dla niego wszystko jest lepsze niż tkwienie tam. Życie w niepełnej rodzinie to zawsze lepsza opcja niż w państwowej instytucji.

Może spotka, może nie spotka. Nie wiadomo. Dziecko nie wyklucza poznania kogoś, ale też sprawy nie ułatwia, bo wchodząc w nowy związek trzeba jeszcze celować w to, czy będzie to dobra osoba dla dziecka, nie tylko dla kobiety.

[8d52f060ff4e0f29af012b7e97262db95239fded_5f04fe7261fa4]

Włączyła ci się desperacja napędzana instynktem macierzyńskim, a przede wszystkim zegarem biologicznym. Powiem jedno, powinnaś poczekać na odpowiedniego faceta. Teraz nawet po 40 można zdrowe dziecko urodzić, dbaj o siebie, wychodź do ludzi i zobaczysz, że wszystko ułoży się tak jak chce. Najgorsze, jak coś się robi "na siłę", wtedy masz pewność, że nic nie pójdzie po twojej myśli. Nie rozumiem, że marnowałaś tyle lat w związku, który dobrze nie rokował.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

[1=8d52f060ff4e0f29af012b7 e97262db95239fded_5f04fe7 261fa4;73554591]Włączyła ci się desperacja napędzana instynktem macierzyńskim, a przede wszystkim zegarem biologicznym. Powiem jedno, powinnaś poczekać na odpowiedniego faceta. Teraz nawet po 40 można zdrowe dziecko urodzić, dbaj o siebie, wychodź do ludzi i zobaczysz, że wszystko ułoży się tak jak chce. Najgorsze, jak coś się robi "na siłę", wtedy masz pewność, że nic nie pójdzie po twojej myśli. Nie rozumiem, że marnowałaś tyle lat w związku, który dobrze nie rokował.[/QUOTE]

Szkopuł w tym, że jest problem z małą rezerwą jajnikową u autorki. Za parę lat pewnie już wejdzie w klimakterium.
Jedyny ratunek teraz to zamrozić komórki jajowe. Chyba. Nie wiem, nie jestem jej ginekologiem.

[eyo]

Napisane przez WŁADCZYNI

Myslisz, że dziecko też jest wtedy szczęśliwe? Dziecko ma prawo znać obydwoje rodziców, najbardziej optymalną wersją wychowania jest dwoje rodziców w szczęśliwym związku.

no tak, bo wszystkie dzieci takie szczęśliwe są w tym kraju biorąc pod uwagę ilość rozwodów statystycznie rzecz ujmując to tych dzieci wychowanych w szczęśliwych związkach zbyt wiele nie ma - to o czym mówisz to generalnie oczywista oczywistość na którą można liczyć w krainie kucyków pony (nie mówię o "szczęśliwych związkach" przez np. pierwsze 3 lata życia dziecka bo takich to jest sporo ale o szczęśliwych związkach przez np. 18 lat życia dziecka)

a autorka partnera jeszcze może przecież znaleźć - to, ze zdecyduje się na rozpoczęcie macierzyństwa jako samotna matka nie znaczy, że tak będzie zawsze


[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7355430 6](...)
Może spotka, może nie spotka. Nie wiadomo. Dziecko nie wyklucza poznania kogoś, ale też sprawy nie ułatwia, bo wchodząc w nowy związek trzeba jeszcze celować w to, czy będzie to dobra osoba dla dziecka, nie tylko dla kobiety.[/QUOTE]

wiadomo - faceci interesujący się kobietami 35+ uznają dziecko za utrudnienie bo w tym wieku to tylko bezdzietnych panien szukają dziecko to może utrudniać związek dziewczynie w wieku 20 lat ale w grupie 35+ wolne kobiety to już raczej po rozwodach i z dzieckiem, autorka nie będzie specjalnie odstawać od "konkurencji"

[Monika828282]

To nie jest tak, że zmarnowałam wiele lat w związku, byłam z partnerem stosunkowo krótko. Wcześniej po prostu nie spotkałam nikogo odpowiedniego, inna sprawa, że szukałam tylko wśród praktykujących katolików, więc automatycznie wybór był zawężony. Ne uważam, że dziecko wychowane przez jednego rodzica będzie automatycznie mniej szczęśliwe, mam kilka koleżanek wychowanych przez samotne matki i są o wiele bardziej zadowolone z życia i pewne siebie niż ja, wychowywana przez matkę, która toczyła wieczne boje z ojcem. Myślę, że najważniejsze, to dać dziecku dużo miłości a czuję, że mam jej spore pokłady.

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:34 ----------

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;7355466 6]Szkopuł w tym, że jest problem z małą rezerwą jajnikową u autorki. Za parę lat pewnie już wejdzie w klimakterium.
Jedyny ratunek teraz to zamrozić komórki jajowe. Chyba. Nie wiem, nie jestem jej ginekologiem.[/QUOTE]

Zamrażania mi ginekolog odradzał. Z zamrażanych komórek jest o wiele mniejsza szansa na udane in vitro. Poza tym nie chciałabym in vitro tylko zwykłą inseminację. Ciąża tu i teraz, to jedyna dla mnie opcja. Adopcja raczej nie wchodzi w grę, poza tym nie miałabym szans jako samotna matka ( a nawet jakbym miała to nie miałabym raczej szans na adoptowanie małego dziecka, tak do roku-dwóch).

[eyo]

ja osobiście znam przypadek samotnej kobiety, która adoptowała malutkie dziecko także zdarza się i tak

[Hultaj]

kiedys bym odradzała, znaczenie roli obojga rodziców, te sprawy, w dalszym ciągu tego nie bagatelizuję
ale jak mam świadomość, ilu ludzi z tzw. normalnych związków wychodzi z pokręconą psychiką , bo tatuś albo mamusia jest toksyczny, albo tatuś ma w dupie i nigdy go nie ma, albo odejdzie do kochanicy i rozwodząc się z mamusią rozwodzi się też z dziećmi -
to nie dość, że nie potępiam, ale może nawet właśnie uznałabym, że należy się zdecydować.

---------- Dopisano o 11:49 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

no powiedzmy, że siebie jeszcze znasz, a nawet jak znajdziesz faceta, który będzie super, i będzie chciał dzieci to skąd pewność, że ojcem też będzie dobrym czy że związek się nie rozpadnie i nie zostanie tatusiem dochodzącym lub olewającym.

[Monika828282]

Napisane przez eyo

ja osobiście znam przypadek samotnej kobiety, która adoptowała malutkie dziecko także zdarza się i tak

W Polsce? Za panowanie teraźniejszej partii rządzącej?

---------- Dopisano o 10:56 ---------- Poprzedni post napisano o 10:53 ----------

Napisane przez Hultaj

kiedys bym odradzała, znaczenie roli obojga rodziców, te sprawy, w dalszym ciągu tego nie bagatelizuję
ale jak mam świadomość, ilu ludzi z tzw. normalnych związków wychodzi z pokręconą psychiką , bo tatuś albo mamusia jest toksyczny, albo tatuś ma w dupie i nigdy go nie ma, albo odejdzie do kochanicy i rozwodząc się z mamusią rozwodzi się też z dziećmi -
to nie dość, że nie potępiam, ale może nawet właśnie uznałabym, że należy się zdecydować.

---------- Dopisano o 11:49 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

no powiedzmy, że siebie jeszcze znasz, a nawet jak znajdziesz faceta, który będzie super, i będzie chciał dzieci to skąd pewność, że ojcem też będzie dobrym czy że związek się nie rozpadnie i nie zostanie tatusiem dochodzącym lub olewającym.

W sumie rozmowa z ginekologiem spowodowała zmianę w moim myśleniu. Powiedział mi, że ma wiele pacjentek już po menopauzie które żałują, że nie zdecydowały się na dziecko (nawet w samotności) póki jeszcze mogły. I że "miłość życia" można spotkać przez całe życie, w dowolnym momencie, a matką zostać tylko w wyznaczonym okienku czasowym. W sumie, cała prawda.

[Rena]

Napisane przez Monika828282

To nie jest tak, że zmarnowałam wiele lat w związku, byłam z partnerem stosunkowo krótko. Wcześniej po prostu nie spotkałam nikogo odpowiedniego, inna sprawa, że szukałam tylko wśród praktykujących katolików, więc automatycznie wybór był zawężony. Ne uważam, że dziecko wychowane przez jednego rodzica będzie automatycznie mniej szczęśliwe, mam kilka koleżanek wychowanych przez samotne matki i są o wiele bardziej zadowolone z życia i pewne siebie niż ja, wychowywana przez matkę, która toczyła wieczne boje z ojcem. Myślę, że najważniejsze, to dać dziecku dużo miłości a czuję, że mam jej spore pokłady.

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:34 ----------



Zamrażania mi ginekolog odradzał. Z zamrażanych komórek jest o wiele mniejsza szansa na udane in vitro. Poza tym nie chciałabym in vitro tylko zwykłą inseminację. Ciąża tu i teraz, to jedyna dla mnie opcja. Adopcja raczej nie wchodzi w grę, poza tym nie miałabym szans jako samotna matka ( a nawet jakbym miała to nie miałabym raczej szans na adoptowanie małego dziecka, tak do roku-dwóch).

Jak szukasz praktykujacego katolika, to moze powinnas chodzic na pielgrzymki, zjazdy mlodziezy katolickiej, oazy i inne takie? W necie sa tez fora katolickie etc. Jak twierdzisz, ze Cie stac na dziecko to chyba masz kase na podroz do Czestochowy, Lourdes czy Rzymu. Poza tym rozwaz czy musi to byc Polak, czy wystarczy ze katolik.

[Hultaj]

no i ja też mam wrażenie, że jak masz to tłumić w sobie i szukać czynności zastępczych na lata podczas gdy masz warunki to może lepiej się zdecydować

czy będziesz dobrym rodzicem tego nikt nie wie

ale jak dla mnie jest różnica, ''będę czy nie będę mieć, to fajnie, życie bez dziecka mi wystarczy'', a ''bardzo bardzo chcę a nie mogę bo nie spotkałam właściwego faceta''.

---------- Dopisano o 12:04 ---------- Poprzedni post napisano o 12:02 ----------

poza tym ile jest kobiet które wolą tkwić w byle jakich związkach bo wola to niż dopuścić myśl o rozstaniu czy byciu samej, i oczywiście na fali swojego uporu zachodzą w ciążę, a Ty co, masz się ukarać bo nie wybrałaś dobrego miłego faceta z ktorym nie chciałaś już być dłużej ?

[Paprotka_]

Autorko, jeżeli wiesz że podołasz finansowo i emocjonalnie to dlaczego się zastanawiasz? Działaj, dopóki możesz. Zgadzam się z opiniami, że lepsze jest rodzicielstwo w pojedynkę niż z niewłaściwym facetem. A już najgorsze chyba żałować pod koniec życia, że się z tego wymarzonego dziecka zrezygnowało. W dużej mierze od Ciebie zależy jak to dziecko wychowasz, jakie wartości mu przekażesz i na ile odczuje brak biologicznego ojca.

[eyo]

Napisane przez Monika828282

W Polsce? Za panowanie teraźniejszej partii rządzącej?

tak - w Polsce, tylko za poprzedniego panowania obecnej partii rządzącej