Rozstanie z chłopakiem z ChAD

[Nowanaforum15]

Cześć. Potrzebuje porady, wyżalić się i obiektywnej oceny bo przyjaciele patrzą tylko na moje „dobro”. Zacznę od tego ze jestem bardzo wstydliwą i skrytą dziewczyną. Swojego chłopaka poznałam w wieku prawie 26 lat. I był moim pierwszym. Od początku była między nami nic porozumienia, wzajemny szacunek i…. Jego problemy z głową. Zawsze mówiłam mu że będę go wspierać. I że kiedyś znajdziemy przyczynę. On jednak długo się otwierał i dopiero po dwóch latach związku stwierdził że chce leczyć się na depresje. Miał wiele problemów zawodowych. Nie utrzymywał pracy. Ostatecznie zgodziłam się na kilkumiesięczny wyjazd za granicę. Gdy tam był było ogromnie ciężko. Nie chcial z mną rozmawiać. Momentami myślałam że manipuluje. Jednak przestał o siebie dbać. Jeść. I tak dalej. Było tak źle że kiedy wracał do mnie z zagranicy miał straszne ataki paniki i płaczu i mówił że nie wytrwa w związku i nie wie co z nami. Ostatecznie nagle i z dupy zostawił mnie przez telefon. Po jego rzeczy przyjechał jego brat. Pisał mi do tego bardzo chamskie rozstaniowe wiadomości które strasznie mnie zraniły i w które trochę nie wierze. Pół toku temu szukał dla mnie pierścionka zaręczynowego… powiedziała mi o tym jego znajoma. Pomyślałam o tym wszystkim. O jego niestabilności w czymkolwiek. Dodam że zmienia samochód średnio co 3 miesiące twierdząc że to pasja. Jednak to ciągły brak stabilności. Pomyślałam… może to ChAD. Może te tabletki na depresje które dostał, sprawiły coś niedobrego. I powiem Wam tak: bardzo kocham tego człowieka i naprawdę chce spędzić

Z nim życie. Gdy był na codzień to uważam że świetnie się dogadywaliśmy. Teraz pisze mi te chamskie rzeczy. Ze ma ode mnie spokój, że jest szczęśliwy, ze nie chce nikogo w życiu. A wiem że to nie on. Totalnie. Nie wiem co zrobić bo nie umiem odpuszczać i jestem pewna jego dobrego serca i tego że chce z nim być. Jego rodzina nie wie i nie widzi jego problemów. Wiem że on szuka źródła problemów i chce się leczyć. Napisałam mu że może ma dwubiegunowość ale wiem że potraktował to jako atak. Czy ktoś był w podobnej sytuacji i jest w stanie mi coś doradzić? Wszytscy mi mówią „walić typa”, ogarnij się. Ale nie umiem bo go kocham. Mieliśmy budować dom za rok… to wszytsko nie mieści mi się w głowie. Wiem że mówi przez niego jakaś choroba…. 😞

[Nuova]

Raz, ze chłopak nie ma zdiagnozowanej CHAD. Dwa, ze od dłuższego czasu jak przyjeżdżał to mówił ci, ze nie chce tego związku, trzy - pewnie znalazł kogoś nowego za granica. Całe szczęście, ze żadnych zaręczyn ani domku nie było, bo miałabyś dużo więcej do ogarnięcia po rozstaniu.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Nowanaforum15

Cześć. Potrzebuje porady, wyżalić się i obiektywnej oceny bo przyjaciele patrzą tylko na moje „dobro”. Zacznę od tego ze jestem bardzo wstydliwą i skrytą dziewczyną. Swojego chłopaka poznałam w wieku prawie 26 lat. I był moim pierwszym. Od początku była między nami nic porozumienia, wzajemny szacunek i…. Jego problemy z głową. Zawsze mówiłam mu że będę go wspierać. I że kiedyś znajdziemy przyczynę. On jednak długo się otwierał i dopiero po dwóch latach związku stwierdził że chce leczyć się na depresje. Miał wiele problemów zawodowych. Nie utrzymywał pracy. Ostatecznie zgodziłam się na kilkumiesięczny wyjazd za granicę. Gdy tam był było ogromnie ciężko. Nie chcial z mną rozmawiać. Momentami myślałam że manipuluje. Jednak przestał o siebie dbać. Jeść. I tak dalej. Było tak źle że kiedy wracał do mnie z zagranicy miał straszne ataki paniki i płaczu i mówił że nie wytrwa w związku i nie wie co z nami. Ostatecznie nagle i z dupy zostawił mnie przez telefon. Po jego rzeczy przyjechał jego brat. Pisał mi do tego bardzo chamskie rozstaniowe wiadomości które strasznie mnie zraniły i w które trochę nie wierze. Pół toku temu szukał dla mnie pierścionka zaręczynowego… powiedziała mi o tym jego znajoma. Pomyślałam o tym wszystkim. O jego niestabilności w czymkolwiek. Dodam że zmienia samochód średnio co 3 miesiące twierdząc że to pasja. Jednak to ciągły brak stabilności. Pomyślałam… może to ChAD. Może te tabletki na depresje które dostał, sprawiły coś niedobrego. I powiem Wam tak: bardzo kocham tego człowieka i naprawdę chce spędzić

Z nim życie. Gdy był na codzień to uważam że świetnie się dogadywaliśmy. Teraz pisze mi te chamskie rzeczy. Ze ma ode mnie spokój, że jest szczęśliwy, ze nie chce nikogo w życiu. A wiem że to nie on. Totalnie. Nie wiem co zrobić bo nie umiem odpuszczać i jestem pewna jego dobrego serca i tego że chce z nim być. Jego rodzina nie wie i nie widzi jego problemów. Wiem że on szuka źródła problemów i chce się leczyć. Napisałam mu że może ma dwubiegunowość ale wiem że potraktował to jako atak. Czy ktoś był w podobnej sytuacji i jest w stanie mi coś doradzić? Wszytscy mi mówią „walić typa”, ogarnij się. Ale nie umiem bo go kocham. Mieliśmy budować dom za rok… to wszytsko nie mieści mi się w głowie. Wiem że mówi przez niego jakaś choroba…. 😞

wydaje mi sie ze to raczej ty masz wiekszy problem z glowa niz twoj facet
on od dawna mial watpliwosci co do waszego zwiazku ty nie chcialas przyjac tego do wiadomosci i tak jest do dzis
on nie chce z toba byc,napisal ci to jasno i wyraznie,zaakceptuj ze jest to wolny czlowiek i ma prawo rozmyslic sie i wyjsc z relacji z kims kto mu nie odpowiada,nie wmawiaj mu chorob tylko dlatego ze jest szczesliwy bez ciebie

daj mu spokoj,on wie lepiej co jest mu do szczescia potrzebne a z tego co tu napisalas to napewno nie jest z wiazek z toba

[Nowanaforum15]

No właśnie wiem, że nie ma nikogo... jest teraz w Polsce od kilku tygodni. Nie to, że nie chciał związku, tylko że nie daje mi tego co potrzebuje. a mimo tego mówił mi że podobam mu sie jak nigdy. To było w kwietniu. jak wyjechał na maj to przed wyjazdem powiedział, że bedzie sie starać. Wymyślił wakacje... na które pojechałam z siostrą... jak zapytałam po co te starania odpowiedział: nie drąż do cholery... inna kobieta - na bank nie... i jak wtedy chciał sie rozstawać to stwierdził że musi odnaleźć siebie ale że jakkolwiek nie bedzie to tylko ze mną mógł ułozyc życie. jak to nie wyjdzie to zostanie na zawsze sam. I że za 5 lat może spotkamy sie na nowo i wtedy na bank weźmiemy ślub.... co to za dziwne gadanie...

[Aelora]

Mam wrażenie, że trzymasz się go tak kurczowo i pozwalasz się poniewierać bo to Twój pierwszy partner i wydaje Ci się, że już nikogo innego nie poznasz. Tymczasem musisz mieć świadomość, że nie uzdrowisz chłopaka swoją miłością, on sam powinien nad sobą pracować i choroba nie może być wymówką, aby traktować w ten sposób drugą osobę. Jak Ty właściwie wyobrażasz sobie wspólne życie, skoro on wprost mówi że Cię nie chce? Krzywdzisz samą siebie tym podejściem "nie umiem odpuszczać", kiedy czasem właśnie odpuszczenie jest rozsądną decyzją.

[Harmonia_95]

Napisane przez Nowanaforum15

Cześć. Potrzebuje porady, wyżalić się i obiektywnej oceny bo przyjaciele patrzą tylko na moje „dobro”. Zacznę od tego ze jestem bardzo wstydliwą i skrytą dziewczyną. Swojego chłopaka poznałam w wieku prawie 26 lat. I był moim pierwszym. Od początku była między nami nic porozumienia, wzajemny szacunek i…. Jego problemy z głową. Zawsze mówiłam mu że będę go wspierać. I że kiedyś znajdziemy przyczynę. On jednak długo się otwierał i dopiero po dwóch latach związku stwierdził że chce leczyć się na depresje. Miał wiele problemów zawodowych. Nie utrzymywał pracy. Ostatecznie zgodziłam się na kilkumiesięczny wyjazd za granicę. Gdy tam był było ogromnie ciężko. Nie chcial z mną rozmawiać. Momentami myślałam że manipuluje. Jednak przestał o siebie dbać. Jeść. I tak dalej. Było tak źle że kiedy wracał do mnie z zagranicy miał straszne ataki paniki i płaczu i mówił że nie wytrwa w związku i nie wie co z nami. Ostatecznie nagle i z dupy zostawił mnie przez telefon. Po jego rzeczy przyjechał jego brat. Pisał mi do tego bardzo chamskie rozstaniowe wiadomości które strasznie mnie zraniły i w które trochę nie wierze. Pół toku temu szukał dla mnie pierścionka zaręczynowego… powiedziała mi o tym jego znajoma. Pomyślałam o tym wszystkim. O jego niestabilności w czymkolwiek. Dodam że zmienia samochód średnio co 3 miesiące twierdząc że to pasja. Jednak to ciągły brak stabilności. Pomyślałam… może to ChAD. Może te tabletki na depresje które dostał, sprawiły coś niedobrego. I powiem Wam tak: bardzo kocham tego człowieka i naprawdę chce spędzić

Z nim życie. Gdy był na codzień to uważam że świetnie się dogadywaliśmy. Teraz pisze mi te chamskie rzeczy. Ze ma ode mnie spokój, że jest szczęśliwy, ze nie chce nikogo w życiu. A wiem że to nie on. Totalnie. Nie wiem co zrobić bo nie umiem odpuszczać i jestem pewna jego dobrego serca i tego że chce z nim być. Jego rodzina nie wie i nie widzi jego problemów. Wiem że on szuka źródła problemów i chce się leczyć. Napisałam mu że może ma dwubiegunowość ale wiem że potraktował to jako atak. Czy ktoś był w podobnej sytuacji i jest w stanie mi coś doradzić? Wszytscy mi mówią „walić typa”, ogarnij się. Ale nie umiem bo go kocham. Mieliśmy budować dom za rok… to wszytsko nie mieści mi się w głowie. Wiem że mówi przez niego jakaś choroba…. 😞

a kto?

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Nowanaforum15

No właśnie wiem, że nie ma nikogo... jest teraz w Polsce od kilku tygodni. Nie to, że nie chciał związku, tylko że nie daje mi tego co potrzebuje. a mimo tego mówił mi że podobam mu sie jak nigdy. To było w kwietniu. jak wyjechał na maj to przed wyjazdem powiedział, że bedzie sie starać. Wymyślił wakacje... na które pojechałam z siostrą... jak zapytałam po co te starania odpowiedział: nie drąż do cholery... inna kobieta - na bank nie... i jak wtedy chciał sie rozstawać to stwierdził że musi odnaleźć siebie ale że jakkolwiek nie bedzie to tylko ze mną mógł ułozyc życie. jak to nie wyjdzie to zostanie na zawsze sam. I że za 5 lat może spotkamy sie na nowo i wtedy na bank weźmiemy ślub.... co to za dziwne gadanie...

te wszystkie teksty ze moze za 5 lat ,ze musi odnalesc siebie to sa typowe wymowki kogos kto juz nie wie jak sie ciebie pozbyc
spokojne proby odejscia byly nie akceptowane przez ciebie,zadawalas milion pytan ,nie dopuszczalas do siebie tego co mowi ,w koncu zaczal byc agresywny w swoich wypowiedzial bo widzi ze bycie kulturalnym nic nie daje- ty nadal uczepiona jak rzep psiego ogona

daj mu spokoj,niech sobie uklada zycie po swojemu ,nie da sie zmusic kogos do tego zeby ciebie kochal i chcial z toba byc,to nie choroba

[Miss_Suze]

Z tym, żeby diagnozować komuś choroby psychiczne, bo nie chce ze mną być się jeszcze nie spotkałam.

[XmasVvir]

Wydaje mi się, że najlepsze co możesz w takiej sytuacji zrobić to odpuścić. Nie namówisz nikogo na leczenie jeżeli sam tego nie chce. On w tym momencie ma postanowione, że nie chce z tobą być i nieważne czy będziesz go błagać, prosić, przedstawiać mu logiczne argumenty albo mówić rzeczy w stylu "obiecałeś/mieliśmy wspólne plany". A tym bardziej jak będziesz do niego pisać, to będzie o tobie myślał w coraz bardziej negatywny sposób i będzie się czuł przytłoczony.

Po kontekście wiadomości zakładam, że jesteśmy w podobnym wieku. Ze mną tak kiedyś zerwał facet po kilku miesiącach związku, 2 tygodnie po tym jak przygarnęliśmy wspólnie kota z ulicy i mieszkaliśmy razem. Rozmowy nic nie pomagały. Argumenty nie przemawiały. Byłam wrakiem. Przestałam się do niego odzywać i zgadnij co. 2 miesiące później sam zaczął do mnie wypisywać i wróciliśmy do siebie. Ale po 4rech latach związku ja zerwałam właśnie przez takie problemy z niestabilnością. Oszczędź sobie zdrowia psychicznego - nic nie dzieje się bez przyczyny. Nie żałuję, bo dużo mnie ta relacja nauczyła, ale nie będzie to szczęśliwa relacja na dłuższą metę dopóki on sam nie ogarnie swoich problemów ze sobą - a możliwe, że to nigdy nie nastąpi. Nikt nie ma wpływu na jego leczenie tylko on sam. Ściskam mocno!

[kokolins]

To może być różnie dobrze ADHD, może być Bordeline, narcyzm albo jeszcze co innego, ale to nie ma znaczenia w tym kontekście. Znaczenie ma to, że ten facet nie chce z Tobą być, natomiast największym problemem wydaje się być to, że to kompletnie do Ciebie nie dociera. Zamiast przyjąć to do wiadomości i zaopiekować się sobą w tej sytuacji, Ty szukasz mu na siłę chorób psychicznych i snujesz wizje, w których niczym anioł z nieba przybędziesz mu z pomocą.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[Norluka]

Ten facet to jeden wielki problem, co za różnica dlaczego. Na dodatek cię nie chce. Po co ci on?
Serio chcesz mieć całe życie fleję, która się nie myje, nie je, co chwilę jest bez pracy, wiecznie ma ataki paniki i płaczu?

[9d7efb0b31499efa0772d873c6283eaebd15653c_64ab3bf2c5f61]

Napisane przez Norluka

Serio chcesz mieć całe życie fleję, która się nie myje, nie je, co chwilę jest bez pracy, wiecznie ma ataki paniki i płaczu?

Życzę trochę więcej empatii w stosunku do osób z problemami psychicznymi.

Niemniej jednak, autorko, Twój partner ewidentnie nie radzi sobie z życiem i codziennością, a w dodatku sprawia, że sama jesteś nieszczęśliwa. Zastanów się, czy dalej chcesz się tak czuć. Nikogo nie uleczysz na siłę.

[Ellen_Ripley]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89617531]te wszystkie teksty ze moze za 5 lat ,ze musi odnalesc siebie to sa typowe wymowki kogos kto juz nie wie jak sie ciebie pozbyc
spokojne proby odejscia byly nie akceptowane przez ciebie,zadawalas milion pytan ,nie dopuszczalas do siebie tego co mowi ,w koncu zaczal byc agresywny w swoich wypowiedzial bo widzi ze bycie kulturalnym nic nie daje- ty nadal uczepiona jak rzep psiego ogona

daj mu spokoj,niech sobie uklada zycie po swojemu ,nie da sie zmusic kogos do tego zeby ciebie kochal i chcial z toba byc,to nie choroba[/QUOTE]

Do-kła-dnie.

Autorko, daj mu spokój. On nie chce z Tobą być. Powody nie są ważne. Liczy się efekt, wynik. Nie zmierzaj w stronę bycia upierdliwą stalkerką.

---------- Dopisano o 21:48 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------

Napisane przez Miss_Suze

Z tym, żeby diagnozować komuś choroby psychiczne, bo nie chce ze mną być się jeszcze nie spotkałam.

Wydaje mi się, że jednak nie pierwszy raz przewija się na tym forum wątek "on nie chce ze mną być = coś z nim nie tak" i podążanie tropem, że to może choroba lub zaburzenie.

[Norluka]

[1=9d7efb0b31499efa0772d87 3c6283eaebd15653c_64ab3bf 2c5f61;89617863]Życzę trochę więcej empatii w stosunku do osób z problemami psychicznymi.



Niemniej jednak, autorko, Twój partner ewidentnie nie radzi sobie z życiem i codziennością, a w dodatku sprawia, że sama jesteś nieszczęśliwa. Zastanów się, czy dalej chcesz się tak czuć. Nikogo nie uleczysz na siłę.[/QUOTE]Nie ma danych, żeby któraś ze stron miała problemy psychiczne.
A nawet jeśli ma, to niczego to nie zmienia. Z osobą z takimi problemami żyje się bardzo ciężko i można z tego wyjść tylko poharatanym.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

[cava]

Napisane przez Norluka

Nie ma danych, żeby któraś ze stron miała problemy psychiczne.
A nawet jeśli ma, to niczego to nie zmienia. Z osobą z takimi problemami żyje się bardzo ciężko i można z tego wyjść tylko poharatanym.

Wysłane z mojego 23049PCD8G przy użyciu Tapatalka

To jedno.
A drugie to ze osoba takimi problemami może rzeczywiście nie chcieć być z kimś dłużej, się odkochać, rozmyślić, podjąć decyzję.
I tez trzeba zrozumieć a nie na siłę kogoś do związku ciagnąć.
Nie znaczy nie.
Męskie nie, znaczy tak samo nie, jak kobiece nie.

[pixelova]

Będzie prościej gdy zrozumiesz, że nie to nie, a nie być może.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka