250 km miłości

[czekoladowy]

Witam wszystkich.

Nie znam się na makijażu i innych rzeczach z tym związanych, ale potrzebuję kobiecej pomocy i widząc po tym jak świetnie pomagacie sobie nawzajem, chciałbym skorzystać z Waszych rad.

Otóż jestem na pierwszym roku studiów. W trzeciej klasie liceum zadurzyłem się w mojej koleżance, ale strasznie bałem się jej to wyznać. Uznałem, że będzie lepiej, jeśli pozostanie tak jak jest. Powiedzmy nawet, że nie dorosłem do takiego związku, czułem się za mało odpowiedzialny. Teraz z biegiem czasu wiele się u mnie zmieniło, jak i ja sam. Studiujemy w miastach odległych od siebie o 250km. Częściej rozmawiam z nią przez komunikator, niż widzę ją na żywo. Minęło 9 miesięcy od zakończenia szkoły, a ja po przebywaniu z różnymi dziewczynami (jednej nawet odmówiłem chodzenia) stwierdziłem, że ideałem kobiety jest dla mnie Ona. Uczucie nie wygasło, bo zawsze przyrównywałem inne dziewczyny do niej (pod względem charakteru - to niesamowite) i nie wyobrażam sobie teraz związku z kimkolwiek innym.

Jeśli zakochanie to stan, gdy codziennie myśli się o danej osobie, a rozmowa z nią przysparza o bicie serca bardziej niż z kimkolwiek innym to tak - stwierdzam, że jestem zakochany.

Dalej świetnie mi się z nią rozmawia. Wiem, że nie ma faceta i z tego co relacjonowała mi koleżanka, to sama go nie szuka. Teraz tylko podstawowe pytanie: Czy warto ją pytać o wspólny związek, gdy będzie w moim mieście? W liceum mieliśmy świetny kontakt i jestem prawie pewny, że zgodziłaby się wtedy, ale teraz po takim czasie? Zapewne uzna to za dziwne, co? Jak Wy byście to odebrały?

Jedna koleżanka odradza mi związku na odległość, druga jest w takim związku i nie narzeka. Ale w końcu to 250km i widzielibyśmy się tylko w weekendy... Czy to ma sens?

I co do samego wyznania - wyznać to czy nie? Jeśli tak, to jak to zaaranżować? Nie wiem co o tym myśleć, boję się, że jeśli zrezygnuję to będzie mnie gryzło sumienie, że nie spróbowałem. Już mnie gryzie, po liceum.

Liczę na Waszą pomoc, z góry serdeczne dzięki.

[loottie]

wal chłopie, ja sie z moim widuje tylko w weekendy i żyje

[Martynkkaaa]

Ja mojego widywałam raz w miesiącu a teraz w weekendy i jesteśmy szczęśliwi czyli sie da

[LadyChels]

moim zdaniem warto spróbować, owszem, bedzie trudniej przez dzielące was kilometry, ale jesli to miłość to da sie to przeboleć

[zawsze_ona]

Pewnie że spróbować zawsze możesz, po co dalej żyć w nieświadomości i tracić czas na niepotrzebne myślenie i zadręczanie się a może akurat coś z tego wyjdzie ja mojego Tż też widuję tylko w weekendy, już pół roku i jest w porządku

[guska]

Ja też mam tę przyjemność tylko w weekendy nie ma się co zastanawiać - działaj! Powodzenia życzę!

[Wroclovianka]

Przez długi czas miałam przyjemność rzadziej niż co weekend i przetrzymałam

Ja bym tam waliła - jeżeli macie nadal dobry kontakt i czujesz, ze może coś z tego być i dziewczę wykazuje zainteresowanie.

[shyla]

Dziewczyny dobrze Ci radza Zawsze warto sprobowac, chociaz moj zwiazek nie dal rady tego przetrwac, ale to nie znaczy ze wam tez musi sie nie udac. Jesli oboje bedziecie tego chcieli to wszystko da sie zrobic
Życze powodzenia

[Lokowana]

Mieszkam z TŻem w tym samym mieście, a również widujemy się głównie w weekendy - urok studiów i rozbieżnych planów
Próbuj!

[Biedrona_88]

Szczerze to 250 km to jest nic. Ja ze swoim narzeczonym mieszkamy, jak narazie, tysiace km od siebie. Sprobuj, bo pozniej mozesz zalowac

[Ceith]

Nie ma na co czekać, bo wkrótce może być za późno, kto wie? Mnie przez całe liceum dzieliło z moim ukochanym dokładnie tyle samo co Ciebie z Twoją przyjaciółką. Ale mimo wielu przeszkód, które naprawdę były bardzo poważne, mimo wielu barier, przetrwaliśmy Wciąż jesteśmy razem.
Moim zdaniem jeśli dwie osoby się naprawdę kochają to odległość nie stanowi wielkiego problemu. Owszem, jest tęsknota i smutek, że nie można być ze sobą tyle, ile by się chciało, ale teraz i tak cierpisz, prawda?
Także moim zdaniem nie ma się nad czym zastanawiać, bo możesz przegapić okazję.

[Neciak89]

Ja i mój chłopak mieszkamy od kilku miesięcy właśnie 250km od siebie, od września będzie więcej i jak narazie jest wszystko w porządku. A wręcz jest lepiej. U Ciebie o tyle gorzej jest, że to ma być związek na odległość od początku, czyli tak na prawdę trudniej będzie się poznawać. Ale zawsze warto spróbowac

[koniarka]

Próbuj nic nie tracisz !!
Taki związek wymaga troszkę więcej uwagi, ale czemu miałoby się nie udać
trzymam kciuki

[marta1210]

Pierwsze co to PRÓBUJ i się nie zastanawiaj.

Z czasem się okaże czy Wam wyjdzie (Czego szczerze życzę!) oraz czy potraficie trwać w związku na odległość ( chociaż to też pewnie kwestia uczucia, mi się nie udało z jednym panem, jednak teraz patrząc na to z dystansu czułam do niego sympatię a nie zakochanie już nie mówiąc o miłości.

Także szykuj na jej przyjazd jakieś kwiatki, a może i lepiej wypad do jakiejś kawiarni, bądź czekoladowni, nie żałuj jej czekoladowego szaleństwa bo wiadomo jak ta słodycz wpływa na kobiety i wyznaj tej swojej wybrance co czujesz.

Podziel się informacją jak poszło

[201803080934]

z chłopakiem mieszkamy 230km od siebie, widujemy się co drugi weekend, w różne święta na dłużej. da się przetrwać, my już tak trwamy od roku

[porcelain]

pewnie, że się da ja z moim widzimy się co 3 - 4 tygodnie i tak od pół roku. ale jest dobrze
tylko, że wczesniej byliśmy razem juz 3 lata...

dlatego Tobie radzę, żebys pogadal z nią o tym jak przyjedzie na troszkę dłuzej, będziecie mogli się spotkać pare razy - przynajmniej na początku coś się zadzieje i zdąży rozwinąć

kiedyś na pewno związki na odległośc były trudniejsze
ale teraz jest internet, skype, komórka, tanie smsy, pakiety darmowych rozmów i różne inne cuda dzięki którym nie czuć, że jest się tak daleko

a jeszcze tak mi przyszło do głowy. masz kogoś znajomego w tym mieście w którym ona studiuje?
jeśli tak to było by o tyle łatwiej, ze mógłbyś ją dodatkowo odwiedzać u niej (bo nocowanie u niej tak na samym początku raczej nie wchodzi w gre)

powodzenia życzę

[Pachnąca_trawą]

Da się da, ja do mojego mam 1500 i widzę co 2 miesiące i jakoś żyjemy. Mam nadzieję, że już niedługo w ten sposób

[Lexie]

Próbuj, ale lepiej nie proponuj jej tak znienacka.
Skoro w weekendy jesteście w jednym mieście, to umów się z nią parę razy, poflirtuj z nią, sprawdź czy to na pewno jest "to" czego chcesz (kontakt na odległość sprzyja idealizowaniu).

[evak1988]

Ja miałam faceta z 1200 km ode mnie 3 lata z nim bylam i zakochani bylismy w sobie bardzo... do dzisiaj jestesmy ale nie jestesmy razem nie wyszlo ale powiem tyle ze jak sie kocha to nie widzi sie rzeczy nie mozliwych, ja tez myslalam na poczatku jak to bedzie wygladac.. a jednak wyszlo, spotykalismy sie co pare tyg na tydzien- dwa, roznie a ty tam 250 km to mozecie na weekendy sie spotykac, ferie na dluzej, wakacje, swieta, jakos to sie przetrwa tylko trzeba wierzyć że się uda 250 km to nie jest az tak duzo, ja myslę że tu jest problem finansowy bo jakby sie mialo duzo pieniazkow, samochod to nie ma problemu co weekend sie spodkac. po studiach mozecie gdzies razem zamieszkac jak przetrwa tylko trzeba wierzyc w to wszystko

[mel89]

Najpierw się z nią umów na spotkanie, a potem dopiero zastanawiaj się jak sprawę kilometrów załatwić Przecież nawet nie wiesz, czy dziewczyna jest Tobą w "ten sposób" zainteresowana!

250 kilo to nic, naprawdę.

[czekoladowy]

Niestety takie wyznania ciężko przychodzą. Nie mam dobrego pretekstu na tego typu spotkanie. Będę musiał zaaranżować jakąś domówkę chyba... No co wy byście powiedziały jakby facet, z którym od kilku miesięcy gadacie już tylko elektronicznie wyskoczył "o dawaj idziemy do kawiarni" a nie chciałbym jej wystraszyć na początku, tylko obadać sytuację.

Ogólnie dziękuję za wsparcie, teraz będę próbował.
Mam jeszcze tylko pytanie... jakbyście zareagowały gdybyście będąc na miejscu tej dziewczyny, dostały ode mnie takie "wyznanie" w takich powiedzmy sobie niecodziennych okolicznościach...? Boję się, że pomyśli coś w stylu "o tak, nie może znaleźć sobie dziewczyny na miejscu, to próbuje u starych koleżanek"...

[o w morde]

Napisane przez czekoladowy

Niestety takie wyznania ciężko przychodzą. Nie mam dobrego pretekstu na tego typu spotkanie. Będę musiał zaaranżować jakąś domówkę chyba... No co wy byście powiedziały jakby facet, z którym od kilku miesięcy gadacie już tylko elektronicznie wyskoczył "o dawaj idziemy do kawiarni" a nie chciałbym jej wystraszyć na początku, tylko obadać sytuację.

Ogólnie dziękuję za wsparcie, teraz będę próbował.
Mam jeszcze tylko pytanie... jakbyście zareagowały gdybyście będąc na miejscu tej dziewczyny, dostały ode mnie takie "wyznanie" w takich powiedzmy sobie niecodziennych okolicznościach...? Boję się, że pomyśli coś w stylu "o tak, nie może znaleźć sobie dziewczyny na miejscu, to próbuje u starych koleżanek"...

Gdybym była zainteresowana tym facetem to powiedziałabym "no dobra, to dawaj, idziemy"
Może z tym wyznaniem się wstrzymaj, to faktycznie może być nieco hmm wystraszające. Lepiej obadaj najpierw na wyznania przyjdzie czas

[Lexie]

Uważasz, że zaproszenie na kawę ją wystraszy, a pytasz nas o takie wyznania? Odpuść sobie wyznania, bo się faktycznie wystraszy. Gdybym nie była "uprzedzona" i nic nie przeczuwała to mogłabym się zdziwić i wycofać nieco, gdybym wcześniej poflirtowała i wiedziała, że się coś może święcić to inna sprawa

[Wroclovianka]

Napisane przez czekoladowy

Niestety takie wyznania ciężko przychodzą. Nie mam dobrego pretekstu na tego typu spotkanie. Będę musiał zaaranżować jakąś domówkę chyba... No co wy byście powiedziały jakby facet, z którym od kilku miesięcy gadacie już tylko elektronicznie wyskoczył "o dawaj idziemy do kawiarni" a nie chciałbym jej wystraszyć na początku, tylko obadać sytuację.

Ogólnie dziękuję za wsparcie, teraz będę próbował.
Mam jeszcze tylko pytanie... jakbyście zareagowały gdybyście będąc na miejscu tej dziewczyny, dostały ode mnie takie "wyznanie" w takich powiedzmy sobie niecodziennych okolicznościach...? Boję się, że pomyśli coś w stylu "o tak, nie może znaleźć sobie dziewczyny na miejscu, to próbuje u starych koleżanek"...

Eee...Jak rozmawiacie przez komunikator to nie widzę nic złego w tym, żeby jej napisać, że jak będzie w mieście to pogadamy przy kawie/piwie, powspominamy dawne czasy itd. Zresztą jak nie chcesz tak sam na sam to zawsze można spiknąć ludzi na spotkanie klasowe - chociaż ja nie widzę tutaj takiej potrzeby - co innego gdybyś nie miał z nią w ogóle kontaktu i chciałbyś ją zobaczyć.

Na początku najlepiej by było z nią porozmawiać, wybadać grunt, spotkać się raz, dwa, zobaczyć czy iskrzy czy nie. Tak od razu nie wylatywałabym z wyznaniem - zwłaszcza, jeśli dziewczyna nawet się nie domyśla, że do niej coś masz - bo Wasze gadki są czysto koleżeńskie nie okraszone flirtem.
Z drugiej strony jeśli flirtujecie, to też dałabym na wstrzymanie i pozwoliła rozwinąć się znajomości na żywo.

[maryanna3]

Po prostu zaproponuj jej tą kawę przez komunikator bądź osobiście jak już się zobaczycie kiedy przyjedzie. I wtedy zacznij z nią flirtować, ale delikatnie. Nie rzucaj się z wyznaniami: typu: kocham Cię już tyle czasu, chcę żebyśmy byli razem, zobaczysz że poradzimy sobie z tą odległością, później zamieszkamy tam i tam itp. itd. No wtedy na bank się przestraszy. Wiem że czekasz już długo ale to nie musi się stać już teraz, możecie trochę najpierw spróbować właśnie tak niewinnie poflirtować, co Ci szkodzi.

Patrz optymistycznie, że warto spróbować i realistycznie, że może Ci dać kosza. A związki na odległość bardzo często się udają o ile taki stan nie trwa wiecznie. Powodzenia