Jak być szczęśliwą, nie mając szans na uczucie?

[Iwuri]

Zacznę od problemu, tło opiszę dalej:

Jestem nieszczęśliwa. Stałam się tym, kim zawsze "gardziłam" czyli dziewczyną, która potrzebuje faceta do szczęścia. Boję się, że nikogo nie znajdę, bo wszyscy są już zajęci (serio są! obracam się w męskim środowisku to widzę). Do tego mnie rzadko się ktoś podoba i mam jakieś wymagania, których boję się obniżać. W poprzednim związku przymknęłam oko na parę rzeczy i koniec końców drażniło mnie to później, no i bałabym się, że jednak ktoś fajniejszy w końcu się pojawi, jak ostatnio...
Sama niestety nie mam sobą wiele do zaoferowania, ale jak zaczęłabym rozpisywać się o kompleksach, to chyba drugi wątek by się z tego zrobił...
Ja rozumiem, że mam się skupić na sobie, zająć jakoś czas, w sumie na chwilę obecną to nie jest takie złe dla mnie. Jednak naprawdę boję się, że nikogo nie znajdę, a nie chciałabym spędzić życia sama. Niby jestem jeszcze młoda, ale ten moment na parowanie się chyba już przegapiłam.
Wiem jak to żałośnie musi wszystko brzmieć. To, że moje problemy są takie bzdurne wcale mnie nie pociesza niestety. Czuję ten smutek, beznadziejność i naprawdę nie wiem co z tym zrobić. Budzę się, czuje ucisk w żołądku, nie jestem w stanie się zmotywować do niczego. Często płaczę, ostatnio (bez świadków na szczęście) totalnie rozryczałam się w pracy.

Mam już tego dość, chciałabym być fajna a nie taka żałosna. Jak się pocieszyć?

I trochę tła:

Mam 24 lata. Jeszcze półtora roku temu wszystko było świetnie. Fajna praca, byłam w związku, snułam radosne plany na przyszłość. Rozwijałam się, osiągałam cele. Nie dość, że sama byłam szczęśliwa, to jeszcze chciało mi się motywować innych do działania. Jedynym mankamentem był mój brak znajomych, miałam parę koleżanek ale te relacje nie były na tyle bliskie na ile bym chciała, poza tym praktycznie nie mam żadnych więzi rodzinnych.

Jakiś rok temu zaczęło mi się psuć w związku. Nie było żadnych dramatów, ot pewne rzeczy zaczęły mnie co raz bardziej irytować, może przestałam kochać, nawet nie wiem kiedy. Wtedy ktoś zaczął mi się podobać (nazwijmy go A). Mimo, że wiedziałam, że nie mam u niego szans, zakończyłam stary związek. I wtedy zaczął się mój "dół".

Czułam się samotna, ciągle płakałam, nie widziałam sensu w niczym. Wykańczało mnie to nieszczęśliwe uczucie do A, nie mogłam przeboleć, że jestem taka beznadziejna, że mój ideał przejdzie mi koło nosa. Zawsze byłam raczej oziębłą osobą, a tu nagle tyle uczuć i emocji, ciężko mi z tym było. Około pół roku totalnie wyjęte z życia.

Później trochę się poprawiło, zdystansowałam się trochę do mojego uczucia do A, choć nie mogłam się go pozbyć zupełnie. Pocieszałam się tym, że on i tak do żadnych związków się nie nadaje. Starałam się wykorzystywać rzadkie okazje towarzyskie, być bardziej rozmowną, zaczęłam podróżować, chodzić na fitness. Nie było jakoś super, ale przynajmniej żyłam z dnia na dzień jakoś w miarę w porządku.

Niedawno dowiedziałam się, że A jakoś w tajemnicy ma kogoś. Zabolało, bo myślałam, że jak związki to on niee... Jakoś tak wyszło, że w sumie dałam mu do zrozumienia, że ja też cośtam czułam. Ok spoko. W sumie ucieszyłam się, że ten rozdział został zamknięty. Niemal kilka dni po tym nagle pojawił się na horyzoncie ktoś nowy, już myślałam, że oderwie moje myśli od smutnych tematów. On mi się spodobał, ja jemu chyba też, ale koniec końców wyszło na to, że ten też ma dziewczynę, więc zamiast pocieszenia dostałam kolejnego kopa

Nie wiem właściwie, co powinnam napisać, nie chcę zanudzać epopejami a z drugiej strony ciężko stwierdzić, co jest istotne.

Nie chcę wpadać w doła. Zajęcie czymś myśli pomaga tylko chwilowo, bo prędzej czy później i tak dopada mnie to poczucie, jak puste i żałosne jest moje życie.

Dziękuje wszystkim, którzy przebrnęli przez ten post

[af096d25f0cf772bc51ba27debbec984bc7420f7]

Napisane przez Iwuri

Boję się, że nikogo nie znajdę, bo wszyscy są już zajęci (serio są! obracam się w męskim środowisku to widzę).

G... prawda, chyba że obracasz się w środowisku bananowych przystojniaków.

Napisane przez Iwuri

Sama niestety nie mam sobą wiele do zaoferowania, ale jak zaczęłabym rozpisywać się o kompleksach, to chyba drugi wątek by się z tego zrobił...

Ha, standardzik. Z jednej strony nie ma co wiązać się z kimś kto nam nie odpowiada. Z drugiej - trochę śmiech bierze, jak ktoś taki sam jest niezbyt ciekawy. Też tak mam. Jedyna opcja to chyba za dużo nie analizować.

[loriain]

24 lata to jeszcze nie wiek emerytalny - tak na poczatek
Ja mam 27, jestem sama i jak jeszcze rok temu mnie to troche bolalo tak teraz... nic na sile. Powalcz z kompleksami, przyjmij do wiadomosci ze nie kazdy znajduje milosc i druga osobe od razu, nie 'rzucaj' sie emocjonalnie na pierwszego lepsiejszego ktory sie pojawi bo desperacje czuc. Wykorzystaj czas, bo on juz nie wroci. A facet jak ma byc to bedzie czy to za tydzien czy za 5 lat ;-)

[JoannA989]

Czesc
Przeczytalam Twoj watek i powiem Ci ze jestem w bardzo podobnej sytuacji, nawet dzisiaj opisalam tutaj swoja sytuacje dotyczaca wlasnie faceta jestesmy w podobnym wieku, ja mam 23 ale tez czasem czuje ze dla mnie po prostu nie ma odpowidniej osoby! Jezeli juz ktos jest mna zainteresowany to ja go olewam, nie to zebym miala jakies mega wymagania ale po prostu musi byc jednak to cos co mi sie w drugiej osobie spodoba, a jezeli wlasnie ktos mnie sie spodoba to wyedy dostaje kosza Ja jednak mysle i tlumacze sobie to tak, ze chyba wlasnie nie trafilam na odpowiedniego z ktorym moglabym sie dogadac. Tez czasem tak sobie mysle podobnie jak Ty ze juz zawsze bede sama, probuje zajac sie czyms innym ale to i tak wraca, kolezanek tez nie mam zbyt duzo ale dwie z ktorymi tez juz rzadziej sie widujemy bo one juz maja swoich facetow i zycie wiec czesto jest tak ze siedze sama w domu w wolny weekend i nie mam nawet z kim gdzies wyjsc.. I czuje jak uciekaja mi najlepsze lata, wiem ze nie jestem taka jeszcze stara ale ten czas chcialabym jakos wykorzystac. Nigdy tak naprawde nie bylam w jakims zwiazku, tzn jak mialam 18 lat to poznalam faceta z ktorym spotykalam sie przez 5 lat czyli prawie do tej pory majac nadzieje ze zmieni sie jego podejscie do mnie a on powiedzial ze nigdy mnie nie pokocha.. Wiec zerwalam to calkiem bo tylko niepotrzebme nerwy tracilam a on nawet nie probowal mnie jakos zatrzymac.. Takze to tez bardzo mnie zdolowalo...

[Iwuri]

No ja to rozumiem, że 24 lata to jeszcze nie tak dużo, nawet nie przeszkadzało by mi tak bardzo bycie samej w najbliższym czasie. Jednak jeśli chciałabym założyć rodzinę to zostaje kwestia biolgii, której się nie oszuka.

No i staram się pracować nad sobą, np. schudłam sporo, poza tym powoli staję się bardziej otwarta (nieśmiałość to mój problem ), ale co z tego, kiedy nawet nie ma się komu przypodobać.

Napisane przez af096d25f0cf772bc51ba27de bbec984bc7420f7

G... prawda, chyba że obracasz się w środowisku bananowych przystojniaków.

Mówię to obserwując moje środowisko (konkretna branża), a generalnie faceci tu są naprawdę fajni (oceniając czysto koleżeńsko) i na brak powodzenia raczej nie narzekają. Zresztą dlaczego skoro z facetem wszystko w porządku miałby być sam?

[Dzonzi]

Ja jestem facetem, ale mam bardzo podobnie. Fakt, jestem młodszy od was, ale myślę że to nie ma znaczenia, bo chodzi tutaj o sposób myślenia. Nie jest bardzo przystojny, raczej bardzo średni, jedyne co uważam za ponadprzeciętność to wzrost (183) i dosyć dobrze zbudowany. Ale mam tak, że dziewczyny, powiedzmy - na moim poziomie nie specjalnie mi się podobają ;< Za to te które mi się podobają, mają przeważnie już fajnych facetów, albo nie mam u nich szans. Ostatnio się przeprowadziłem i na imprezie, a właściwie po niej kolega się pyta czy było coś z taką jedną dziewczyną, a ja, że nieee... już mi się nawet nie chciało tłumaczyć, że nie dość że była w moim wieku (wole młodsze) to jest tak średnio w moim typie, ale wstydziłem się tego powiedzieć, żeby nie wyjść jakiegoś dziwaka ;<

Ogólnie to nie sądzę żebym znalazł sobie dziewczynę w najbliższym czasie, ale w sumie tak bardzo mi to nie przeszkadza, tak naprawdę to chyba w ogóle by mi nie przeszkadzało gdyby nie reakcje i komentarze znajomych no i ogólnie postrzeganie mnie przez inne osoby, że skoro jestem sam to muszę być jakiś dziwny ;< albo że jestem zdesperowany, ale gdybym taki był to przecież wziąłbym sobie pierwszą z lepszą dziewczyną, ale po co skoro bym jej nie kochał ?
Z drugiej strony jak gdzieś idziemy ze znajomymi to idą ze swoją połówką, a ja sam .... ehhh

Sam nie wiem co o tym wszystkim już myśleć.

[VampIrzyca]

Napisane przez Iwuri

Jednak jeśli chciałabym założyć rodzinę to zostaje kwestia biolgii, której się nie oszuka.

Spokojnie, do menopauzy zostało Ci jeszcze bardzo dużo czasu, więc na razie nie masz się czym martwić
Sporo ludzi znajduje sobie drugą połówkę w wieku o wiele starszym niż Ty. W każdym wieku można, żaden nie przekreśla szans na miłość.

[harvvey]

Napisane przez Iwuri

Mówię to obserwując moje środowisko (konkretna branża), a generalnie faceci tu są naprawdę fajni (oceniając czysto koleżeńsko) i na brak powodzenia raczej nie narzekają. Zresztą dlaczego skoro z facetem wszystko w porządku miałby być sam?

Bo niedawno rozstał się z dziewczyną? Bo, podobnie jak Ty, nie może znaleźć odpowiedniej partnerki? O dziwo, związki fajnych, normalnych ludzi też rozpadają się w różnym wieku.

Sama swojego fajnego faceta znalazłam rok temu i uwaga, był nie tylko fajny, ale i WOLNY od kilku miesięcy, niesamowite

[doriiska]

harvvey, a ile masz lat, jeśli można wiedzieć? i gdzie udało Ci się zapoznać swojego partnera?

[harvvey]

Napisane przez doriiska

harvvey, a ile masz lat, jeśli można wiedzieć? i gdzie udało Ci się zapoznać swojego partnera?

Obecnie 24, a poznaliśmy się niespełna rok temu na imprezie u wspólnej znajomej On przez te kilka miesięcy randkował, ale mówił, że nie mógł znaleźć odpowiedniej osoby, ja miałam podobnie. Trzeba uzbroić się w cierpliwość, ale wydaje mi się, że w tym wieku na polu związkowym jest dosyć duża rotacja. Koniec studiów sprzyja planowaniu wspólnej przyszłości lub... uzmysłowieniu sobie, że to jednak nie to.

[sensitiveskin]

Napisane przez Iwuri

Jednak jeśli chciałabym założyć rodzinę to zostaje kwestia biolgii, której się nie oszuka.

Zresztą dlaczego skoro z facetem wszystko w porządku miałby być sam?

Przeciez masz dopiero 24 lata i spokojnie ponad dekade na zalozenie rodziny. Bez przesady z tym tykajacym zegarem biologicznym, tak to moze mowic kobieta kolo 40. Chociaz nie, dla mnie samo takie sformulowanie z ust kobiety jest nieco oburzajace, zupelnie jakby byla jakims ludzkim inkubatorem, ktory musi sie wlaczyc i wylaczyc we wlasciwym czasie.

A dlaczego ktos kto jest w porzadku mialby nie byc sam? Zwiazki sie zaczynaja, milosc sie wypala, i tak w kolko. Nie kazdy chce zakladac rodzine przed 30, niektorzy lubia swoje singielskie zycie i poki nie trafia na wlasciwa osobe nie maja wcale takiego parcia, zeby to zmieniac.

[Azhaar]

Oprocz rad, które zostały napisane, chciałabym zauważyć że facetów generalnie jest mniej niż kobiet wiec z natury rzeczy mają większą szansę na bycie w związku. I nie pisze tego, żeby kogoś dobić, tylko takie są fakty i zawsze można zwalić na naturę

[December12]

Podobno kobiet jest tyle samo co mężczyzn i dopiero po 50-tce te proporcje się zmieniają. Aczkolwiek mam wrażenie, że obecnie jest więcej fajnych dziewczyn niż fajnych facetów, jakiś kryzys męskości.
Jestem w podobnej sytuacji. Grunt to się nie załamywać. Osobiście polecam portale randkowe. Nie jest łatwo poznać kogoś sensownego, ale po pierwsze - szanse poznania wzrastają, bo cokolwiek się robi, a po drugie można chociaż zająć czas i pozwala na poznanie nowych, czasem ciekawych ludzi.

[201607111028]

Patrzę na tytuł - taki patetyczny, dramatyczny. Wchodzę, czytam post i... AHA XD
Nawet nie wiem, co napisać

[Dzonzi]

To co byście mi poleciły ?

[zlotniczanka]

Napisane przez Dzonzi

To co byście mi poleciły ?

1. Portal randkowy - poczytaj sobie, tu są wątki, jak przebrnąć przez randki itp. Portali jest sporo, ja osobiście polecam badoo lub sympatię.
2. Poszukać grup zainteresowań, zarówno w swoim mieście, jak i w necie. To fajne miejsce do szukania faceta o podobnych pasjach, a podobne często(choć oczywiście nie zawsze) oznaczają również podobne podejście do życia. Nawet jak nie poznasz kogoś na kursie grania na bębnach afrykańskich czy w klubie pttk to przynajmniej miło spędzisz czas i nawiążesz przyjaźnie
3. Dać sobie na wstrzymanie z tym kolesiem.

[Elfir]

cierpliwość

[201607040950]

Napisane przez zlotniczanka

1. Portal randkowy - poczytaj sobie, tu są wątki, jak przebrnąć przez randki itp. Portali jest sporo, ja osobiście polecam badoo lub sympatię.
2. Poszukać grup zainteresowań, zarówno w swoim mieście, jak i w necie. To fajne miejsce do szukania faceta o podobnych pasjach, a podobne często(choć oczywiście nie zawsze) oznaczają również podobne podejście do życia. Nawet jak nie poznasz kogoś na kursie grania na bębnach afrykańskich czy w klubie pttk to przynajmniej miło spędzisz czas i nawiążesz przyjaźnie
3. Dać sobie na wstrzymanie z tym kolesiem.

Donzi to facet, nie autorka wątku. Sądząc po jego poście chłopa sobie nie szuka
Acz dwie pierwsze rady dobre dla każdego.

---------- Dopisano o 18:48 ---------- Poprzedni post napisano o 18:46 ----------

Napisane przez Dzonzi

Ja jestem facetem, ale mam bardzo podobnie. Fakt, jestem młodszy od was, ale myślę że to nie ma znaczenia, bo chodzi tutaj o sposób myślenia. Nie jest bardzo przystojny, raczej bardzo średni, jedyne co uważam za ponadprzeciętność to wzrost (183) i dosyć dobrze zbudowany. Ale mam tak, że dziewczyny, powiedzmy - na moim poziomie nie specjalnie mi się podobają ;< Za to te które mi się podobają, mają przeważnie już fajnych facetów, albo nie mam u nich szans. Ostatnio się przeprowadziłem i na imprezie, a właściwie po niej kolega się pyta czy było coś z taką jedną dziewczyną, a ja, że nieee... już mi się nawet nie chciało tłumaczyć, że nie dość że była w moim wieku (wole młodsze) to jest tak średnio w moim typie, ale wstydziłem się tego powiedzieć, żeby nie wyjść jakiegoś dziwaka ;<

Ogólnie to nie sądzę żebym znalazł sobie dziewczynę w najbliższym czasie, ale w sumie tak bardzo mi to nie przeszkadza, tak naprawdę to chyba w ogóle by mi nie przeszkadzało gdyby nie reakcje i komentarze znajomych no i ogólnie postrzeganie mnie przez inne osoby, że skoro jestem sam to muszę być jakiś dziwny ;< albo że jestem zdesperowany, ale gdybym taki był to przecież wziąłbym sobie pierwszą z lepszą dziewczyną, ale po co skoro bym jej nie kochał ?
Z drugiej strony jak gdzieś idziemy ze znajomymi to idą ze swoją połówką, a ja sam .... ehhh

Sam nie wiem co o tym wszystkim już myśleć.

Jak nie czujesz potrzeby, żeby z kimś być i nie masz nikogo z kim chciałbyś być, to daruj sobie zaspokajanie potrzeb otoczenia.
Chcesz znaleźć dziewczynę - szukaj - ale nie po to, żeby nie wychodzić na dziwaka przy kumplach, bo to żałosne.

[Dzonzi]

W sumie to myślę, że mogłoby być fajnie mając dziewczynę, ale taką którą będę kochał, opiekował się nią i sprawiał że będzie szczęśliwa :P

[201607040946]

Śmiechłam, gdy doczytałam, ile masz lat

[201607040950]

Napisane przez kaguya

Śmiechłam, gdy doczytałam, ile masz lat

Dzonzi czy autorka?

[201607040946]

Napisane przez adeedra

Dzonzi czy autorka?

Autorka. Dzo-coś-tam to pewnie niepełnoletni jeszcze

[201607040950]

Napisane przez kaguya

Autorka. Dzo-coś-tam to pewnie niepełnoletni jeszcze

Pewnie okłamujesz siebie jak każda kobieta, która wmawia sobie, że nie zmarnowała życia skoro w wieku lat 24 nie miała jeszcze trójki dzieci i nie była minimum 5 lat po ślubie, bo to już kaplica.

[Iwuri]

Dzięki za wszystkie odpowiedzi, nawet rozsądnie brzmicie. Jeśli kogoś rozbawił wątek to tylko się cieszyć, im więcej dobrego humoru tym lepiej xD

Generalnie ja bardzo dobrze wiem, że mój problem jest z dupy. Tylko ja nie wiem jak się mam pocieszyć, przecież nie zdam się na ślepo na los i nie będę żyć nadzieją, że kiedyś ktoś tam się pojawi. Bo może się pojawić a może też i nie. To wszystko strasznie obniża moje poczucie własnej wartości, kiedyś myślałam, że mogę wszystko, a jednak jak przychodzi do uczuć to sobie nie radzę i jestem sama.

Przeszkadzają mi te moje humory, wkurza mnie, że ciągle płaczę, nie mogę się skupić na niczym. Nie jest tak zawsze, ale jak już mnie dopadnie to trzyma. Boję s ię, że znowu mnie dół dopadnie i kolejne miesiące wyjęte z życia. Czuje, że moje życie jest takie puste, nie zmierza to donikąd.

Wstyd mi przed innymi, że w takich błahych w sumie sprawach sobie nie radzę.

[201607040950]

Napisane przez Iwuri

Dzięki za wszystkie odpowiedzi, nawet rozsądnie brzmicie. Jeśli kogoś rozbawił wątek to tylko się cieszyć, im więcej dobrego humoru tym lepiej xD

Generalnie ja bardzo dobrze wiem, że mój problem jest z dupy. Tylko ja nie wiem jak się mam pocieszyć, przecież nie zdam się na ślepo na los i nie będę żyć nadzieją, że kiedyś ktoś tam się pojawi. Bo może się pojawić a może też i nie. To wszystko strasznie obniża moje poczucie własnej wartości, kiedyś myślałam, że mogę wszystko, a jednak jak przychodzi do uczuć to sobie nie radzę i jestem sama.

Przeszkadzają mi te moje humory, wkurza mnie, że ciągle płaczę, nie mogę się skupić na niczym. Nie jest tak zawsze, ale jak już mnie dopadnie to trzyma. Boję s ię, że znowu mnie dół dopadnie i kolejne miesiące wyjęte z życia. Czuje, że moje życie jest takie puste, nie zmierza to donikąd.

Wstyd mi przed innymi, że w takich błahych w sumie sprawach sobie nie radzę.

W takim razie zapraszamy do mrocznego, niebezpiecznego, osłabiającego ale i przynoszącego wiele radości (finalnie bardzo często również satysfakcji) świata randek internetowych.

Plus równolegle rada nr 2 od Złotniczanki i będzie dobrze. Najpewniej nie od razu, ale jeśli przy okazji uda Ci się tym bawić i pozbędziesz się z głowy tego przeświadczenia, że "musisz", koniecznie "musisz" kogoś poznać jak najszybciej (powiedziałabym nawet, że im szybciej się tego pozbędziesz, tym szybciej kogoś znajdziesz) to będzie w porządku.

I może jakaś herbatka z dziurawca na wieczór...

---------- Dopisano o 19:58 ---------- Poprzedni post napisano o 19:56 ----------

Może te humory są w ogóle niezwiązane z brakiem chłopa. Nie myślałaś o tym?

[Iwuri]

Przyznam w tajemnicy, że kiedyś zainstalowałam Tindera, ale prawie nikt mi się tam nie spodobał, a sparować z kimś to w ogóle nie, nie wiem może moje miasto za małe na takie wynalazki. Ale też bez sensu wydało mi się takie szukanie szukanie na siłę, skoro jakoś sobie radzę sama (wiem, to może brzmieć dość sprzecznie porównując do tego, co napisałam w pierwszym poście).

Napisane przez adeedra

Może te humory są w ogóle niezwiązane z brakiem chłopa. Nie myślałaś o tym?

Nie wiem, może Nieudanych aspektów mojego życia jest sporo

Dopóki byłam w związku, miałam jakąś wizję przyszłości to było ok, teraz to nie wiem dokąd zmierzam, czy jakiś cel w tym wszystkim jest, czy nie skończę jako stara, smutna panna, bez bliskich w okół.

Albo ciągle przeżywam moje nieszczęśliwe zauroczenie, mam wrażenie, że już nigdy nie poczuję czegoś takiego do nikogo i mi żal trochę.

[201607040950]

Napisane przez Iwuri

Nie wiem, może Nieudanych aspektów mojego życia jest sporo

Miałam na myśli jakieś kwestie zdrowotne - hormony, depresja czy coś.

Jeśli pisałaś tu pod wpływem emocji, to może faktycznie przeżywasz wyimaginowaną miłość, ale jeśli czujesz się tak od dawna, to może być coś na rzeczy.

Ale pogardę dla innych kobiet naprawdę mogłabyś sobie darować.
W pierwszym poście zalatujesz facetami spod znaku "jestem brzydki, niski, gruby, nudny, bezrobotny, chamski i mało rozgarnięty, ale przeciętne laski nie dla mnie, bo interesują mnie tylko seksbomby z doktoratem".

Dopóki byłam w związku, miałam jakąś wizję przyszłości to było ok, teraz to nie wiem dokąd zmierzam, czy jakiś cel w tym wszystkim jest, czy nie skończę jako stara, smutna panna, bez bliskich w okół.

No to w końcu jak? Rzuciłaś go, bo nie spełniał Twoich oczekiwań, ale zrozumiałaś, że byle co jednak spełniałoby Twoje oczekiwania?

[SylwiaKaja]

Napisane przez Azhaar

Oprocz rad, które zostały napisane, chciałabym zauważyć że facetów generalnie jest mniej niż kobiet wiec z natury rzeczy mają większą szansę na bycie w związku. I nie pisze tego, żeby kogoś dobić, tylko takie są fakty i zawsze można zwalić na naturę

Fakt akurat jest taki, że w Polsce rodzi się więcej mężczyzn niż kobiet. Bo na około 105 chłopców przypada około 100 dziewczynek. W tej grupie wiekowej, w której jest autorka nadal jest nieco więcej mężczyzn. Gdziś dopiero po 35-40 roku zycia zaczyna się nadwyżka kobiet.

[Iwuri]

Napisane przez adeedra

Miałam na myśli jakieś kwestie zdrowotne - hormony, depresja czy coś.

Depresję chyba mogę wykluczyć, wydaje mi się, że to jednak poważniejsza choroba niż jest mi smutno. Hormonom pewnie warto się przyjrzeć.

Napisane przez adeedra

Jeśli pisałaś tu pod wpływem emocji, to może faktycznie przeżywasz wyimaginowaną miłość, ale jeśli czujesz się tak od dawna, to może być coś na rzeczy.

Może zabrzmię jak naiwna nastolatka, ale nie nazwałabym jej wyimaginowaną miłością w sumie też nie ale było to mocniejsze uczucie, niż przez cały mój kilkuletni związek. To, że ślepe i w prawdziwych relacjach chodzi o coś innego to wiem

Napisane przez adeedra

Ale pogardę dla innych kobiet naprawdę mogłabyś sobie darować.

Z pewnością nie gardzę nikim, daleka jestem w ogóle od oceniania innych. Celowo wzięłam to słowo w cudzysłów w pierwszym poście. Po prostu nie jest to mój styl życia, ale co kto woli to jego sprawa.

Napisane przez adeedra

W pierwszym poście zalatujesz facetami spod znaku "jestem brzydki, niski, gruby, nudny, bezrobotny, chamski i mało rozgarnięty, ale przeciętne laski nie dla mnie, bo interesują mnie tylko seksbomby z doktoratem".

Może trochę. Choć tak tragicznie chyba ze mną jeszcze nie jest, czasem tam się komuś spodobam. Tak czy siak na pewno warto pracować nad sobą.

Napisane przez adeedra

No to w końcu jak? Rzuciłaś go, bo nie spełniał Twoich oczekiwań, ale zrozumiałaś, że byle co jednak spełniałoby Twoje oczekiwania?

Niee, byle co z pewnością nie spełniło by moich oczekiwań Będąc w tym związku żyłam w takiej hmm, fałszywej bańce, która prędzej czy później i tak by pękła. To po prostu nie było "TO" z mojej strony. I nie żałuję zerwania absolutnie, bo po pierwsze ciągnięcie tego było nie fair wobec ex, a po drugie chyba marny był to związek, skoro spodobał mi się inny.
W każdym razie wtedy właśnie zaczęły się te wszystkie moje problemy i doły.

[Blair Audrey]

1. Myślałam, że przegapiłaś moment parowania się, bo masz, ja wiem, 45 lat i jesteś sama. 24 lata? Serio?
2. Mam wrażenie, że nie chodzi tylko o brak faceta, ale o samotność samą w sobie. Mało znajomych, niewiele przyjaciół, brak więzi rodzinnych, brak faceta. Pomyśl bardziej globalnie o problemie- poszukaj znajomych, popraw stosunki z rodziną, bo bez tego facet stanie się całym Twoim światem. Potrzeba większej ilości ludzi wokół człowieka, by ten mógł funkcjonować dobrze.
3. Nie obniżaj wymagań, ale też nie odrzucaj wszystkich z miejsca, bo niektórzy robią negatywne pierwsze wrażenie, a skrywają miłą niespodziankę.
4. Nie myśl o tym obsesyjnie, żeby nie popaść w desperację- to jest wyczuwalne i mocno zniechęcające. Staraj się podejść pozytywnie do życia, poznawać ludzi, cieszyć się każdym dniem- może uczucie przyjdzie za tydzień? Kto wie?
5. Cierpliwości życzę (i doradzam)