Wyjazd z domu - czy moje zachowanie jest normalne?

[Bemowisko]

Witajcie,

Za każdym razem jak wyjeżdzam z domu rodzinnego,płaczę,jest mi bardzo smutno i ogólnie bardzo to przeżywam.
Pracuję w innym kraju i jestem w mieście rodzinnym około 2 razy w roku (na 3 tygodnie). Ogólnie jak już minie trochę czasu od wyjazdu, to się ponownie aklimatyzuję i jest w miarę ok - ale dzień po wyjeździe z domu to jest straszne uczucie - tesknię za rodziną, kotem, domem.
Myślę sobie np. co teraz robią i to mnie dołuje.
Powiedzcie - czy to jest normalne zachowanie?
Mam 27 lat.

[skara]

Chyba normalne jeśli jesteś zżyta z rodziną i miastem. Sama tak miałam przez kilka lat, mijałam tablice z nazwą miasta i aż mi za gardło żal ściskał. Też bywałam 2 razy do roku w domu.

[morbidesse]

Myślę, że tęsknota jest normalna. Bo dlaczego miałaby nie być ? Przecież kochasz swoją rodzinę, kota a w rodzinnym domu spędziłaś zapewne ogromną większość swojego życia. Ja mieszkam od domu ok 400 km, bywam z reguły raz na miesiąc - zależy wszystko od uczelni etc. a mimo to też tęsknię i jak wyjeżdżam i tak ogólnie. Rodzina, nasze zwierzęta, dom - te aspekty zawsze będą ważne w naszym życiu i nic dziwnego, że gdy nie mamy codzienniego "fizycznego" kontaktu to nam tego brakuje

[Bemowisko]

Dziękuję Wam za odpowiedzi.
Czuję się lepiej wiedząc,że to w porządku mieć takie emocje i to niezależne od wieku.
Mam w swoim otoczeniu osoby, które w ogóle nie tesknią za rodziną i dziwią się mojej reakcji (zwierzyłam się 2 osobom).
Jutro znowu wyjeżdzam, walizka spakowana, kot śpi obok mnie a jak ja tak patrzę na tą walizkę to aż się popłakałam. Nie mam pojęcia jak opanowywać te emocje. Czy być może to znak,że kraj do którego wyjeżdzam, że tam nie jestem szczęsliwa? Czy sobie dopowiadam?

[skara]

Miałam bardzo podobne reakcje a mieszkam w kraju swoich marzeń i dobrze mi w nim. Wyjazdy są trudne, bo kończą się wakacje w domu, gdzie masz taryfę ulgową od codziennych obowiązków i zmartwień. Mi po chyba 6 latach przeszło, wszystko przed Tobą. Też strasznie nie lubiłam tego stanu, to było jak opuszczanie bezpiecznego zakątka, w którym nic złego nie może się stać a kłopoty nas nie dopadną

[3be020e1638e56070af0544f5de5b7e1ebae7a0d_66453eabeaad3]

ta piosenka mi sie skojarzyla z tym watkiem

https://www.youtube.com/watch?v=EvDxSW8mzvU

[robcia]

Myślę ,że z tęsknoty za domem rodzinnym leczy założenie własnego gniazda lub powrót do mieszkania zajmowanego z kochaną osobą.Wtedy masz świadomość ,że coś tracisz i coś zyskujesz.Taka kolej rzeczy.Ja wciąż mam przed oczami psa ,który biegł za samochodem ,gdy się wyprowadzałam a do rodziców mam całkiem blisko.

[Melissandra]

No właśnie, a jesteś szczęśliwa w kraju, w którym mieszkasz? Masz grono znajomych, partnera, satysfakcjonującą pracę?

Nie byłam w Polsce od 3 lat. Jadę w przyszłym tygodniu, bardziej bo wypada i muszę załatwić coś w urzędzie. Jakby to ode mnie zależało, 100x bardziej wolałabym polecieć gdzieś do ciepłych krajów

[2016070953]

Ja nie odczuwam tęsknoty jak wracam z domu do siebie

[Martuniaxx]

Napisane przez Bemowisko

Witajcie,

Za każdym razem jak wyjeżdzam z domu rodzinnego,płaczę,jest mi bardzo smutno i ogólnie bardzo to przeżywam.
Pracuję w innym kraju i jestem w mieście rodzinnym około 2 razy w roku (na 3 tygodnie). Ogólnie jak już minie trochę czasu od wyjazdu, to się ponownie aklimatyzuję i jest w miarę ok - ale dzień po wyjeździe z domu to jest straszne uczucie - tesknię za rodziną, kotem, domem.
Myślę sobie np. co teraz robią i to mnie dołuje.
Powiedzcie - czy to jest normalne zachowanie?
Mam 27 lat.

Jak bym czytała o sobie... Mam 25 lat to jest normalne, każdy jest inny, każdy inaczej to przeżywa. Ja zawsze obiecuję sobie że będę twarda, że nie będę ryczeć, lecz w momencie rozstania szlag wszystko trafia. Sama sobie wyrzucam że jestem histeryczką, że przecież mnóstwo ludzi tak robi i przecież jakoś żyją.. Sama sobie tłumacze jak głupiej. Ale to emocje biorą górę. To oznacza że jesteśmy bardzo uczuciowe i wrażliwe.. na jedno to dobrze, ale z drugiej strony dla mnie takie męczące..
Przeżyłam już tyle rozstań i ponownych spotkań, a nic mnie nie uodporniło...
Moi rodzice są za granicą, gdy stamtąd odjeżdżam to przeżywam. Gdy do nich wyjeżdżam to tęsknie za domem,dziadkami.

To jest absolutnie normalne, nie myśl że coś nie tak z Tobą.

Powiedz czy masz tam za granicą kogoś bliskiego ?

[jesienny_lisc]

A moim zdaniem tak silna reakcja świadczy o tym, że coś jest nie w porządku. Dorosła osoba, która ma swoje normalne, poukładane życie, nie powinna płakać, bo musi wyjechać z rodzinnego domu.
Sama jestem w domu 2-3 razy do roku i nigdy nie tęskniłam.
Zastanów się, bo może wcale nie za domem płaczesz, a za tym, że kiedyś życie było łatwiejsze, nie miałaś tylu obowiązków? Może jest Ci źle tam gdzie jesteś, czujesz, że to nie to, nie masz poczucia bezpieczeństwa? Jak oceniasz swoje życie/pracę/mieszkanie za granicą?

Rozważałaś powrót do kraju, poszukanie pracy bliżej domu?

[Martuniaxx]

Napisane przez jesienny_lisc

A moim zdaniem tak silna reakcja świadczy o tym, że coś jest nie w porządku. Dorosła osoba, która ma swoje normalne, poukładane życie, nie powinna płakać, bo musi wyjechać z rodzinnego domu.
Sama jestem w domu 2-3 razy do roku i nigdy nie tęskniłam.
Zastanów się, bo może wcale nie za domem płaczesz, a za tym, że kiedyś życie było łatwiejsze, nie miałaś tylu obowiązków? Może jest Ci źle tam gdzie jesteś, czujesz, że to nie to, nie masz poczucia bezpieczeństwa? Jak oceniasz swoje życie/pracę/mieszkanie za granicą?

Rozważałaś powrót do kraju, poszukanie pracy bliżej domu?

To absolutnie nieprawda.. Co ma wiek i poukładane życie do tęsknoty ? Ludzie nawet starsi od nas potrafią przeżywać rozłąkę. Na przykład mój tata jest wiele lat za granicą,z początku był sam ale zawsze przeżywał wyjazd z domu lub gdy ktoś odjeżdżał od niego..
Tu chodzi po prostu o charakter człowieka, jak już wspomniałam każdy przeżywa to inaczej...
Gorzej gdy Autorka jest tam całkiem sama, wtedy smutek się potęguje, niestety, ale nawet mając faceta/kogoś z rodziny zawsze jest tęsknota na bliskimi, za domem, za miejscem w którym się wychowało, taki sentyment.

[December12]

Napisane przez jesienny_lisc

A moim zdaniem tak silna reakcja świadczy o tym, że coś jest nie w porządku. Dorosła osoba, która ma swoje normalne, poukładane życie, nie powinna płakać, bo musi wyjechać z rodzinnego domu.
Sama jestem w domu 2-3 razy do roku i nigdy nie tęskniłam.
Zastanów się, bo może wcale nie za domem płaczesz, a za tym, że kiedyś życie było łatwiejsze, nie miałaś tylu obowiązków? Może jest Ci źle tam gdzie jesteś, czujesz, że to nie to, nie masz poczucia bezpieczeństwa? Jak oceniasz swoje życie/pracę/mieszkanie za granicą?

Rozważałaś powrót do kraju, poszukanie pracy bliżej domu?

Równie dobrze można powiedzieć, że to, że nie tęskni się za bliskimi jest nie w porządku. Są ludzie, którzy są bardziej rodzinni i zżyci z bliskimi i tacy, którzy nie odczuwają potrzeby utrzymywania z nimi kontaktu.

[ondatrazibethicus]

Tak czujesz, tak reagujesz i to jest właściwie. Nie powinnaś sugerować się, gdy ktoś napisze, że nie możesz tak się zachowywać i że to przesada.

Odpowiedz sobie raczej na pytania dotyczące miejsca, w którym mieszkasz na co dzień: czy tam stworzyłaś swój nowy dom? czy masz coś oprócz pracy? czy masz kogoś kogo kochasz, na kim Ci zależy? ukochaną osobę, przyjaciół?
Dobrze wiesz, że kawałek mieszkania i praca nie wystarczą, by zbudować dom. Jeśli takie miejsce wybrałaś sobie na miejsce swojego życia to ono powinno być domem na co dzień, a odwiedziny u rodziców, odwiedzinami u rodziców. Mam wrażenie, że Twój dom wciąż jest tam gdzie był, że nie stworzyłaś nowego własnego miejsca, do którego chciałabyś wracać. Masz rację, że musisz zastanowić się i odpowiadając na powyższe pytania, odpowiedzieć też na to najważniejsze: czy jesteś szczęśliwa tu gdzie jesteś?

[Djuno]

Napisane przez Bemowisko

Jutro znowu wyjeżdzam, walizka spakowana, kot śpi obok mnie a jak ja tak patrzę na tą walizkę to aż się popłakałam. Nie mam pojęcia jak opanowywać te emocje. Czy być może to znak,że kraj do którego wyjeżdzam, że tam nie jestem szczęsliwa?

Jeżeli sama o to pytasz, to tak, nie jesteś szczęśliwa i powinnaś wrócić. W innym przypadku nie miałabyś wątpliwości.

[olenkasz]

Napisane przez Djuno

Jeżeli sama o to pytasz, to tak, nie jesteś szczęśliwa i powinnaś wrócić. W innym przypadku nie miałabyś wątpliwości.

też tak sądzę.
rozumiem żal, ale łzy, które cisną się do oczu na widok walizki? brzmi niepokojąco...

[December12]

A ja uważam, że to, że tęsknisz i płaczesz (sama jestem płaczką i łatwo się wzruszam z byle powodu, więc to nic nie znaczy) nie musi oznaczać, że nie jesteś tam szczęśliwa. Czy tęsknisz tak bardzo codziennie w miejscu w którym mieszkasz na stałe, codziennie płaczesz, odliczasz dni do powrotu do Polski? Jeśli tak, to owszem jesteś nieszczęśliwa za granicą, ale jeśli zdarza Ci się to od czasu do czasu albo jak wyjeżdżasz to jest wg mnie normalne. Znam mnóstwo osób, które mieszkają w domu rodzinnym przez całe życie, bo nie potrafią się wyrwać z 'gniazda'. Ty wyjechałaś i to za granicę, więc uważam, że nie jesteś nadmiernie przywiązana.

[Djuno]

Napisane przez December12

A ja uważam, że to, że tęsknisz i płaczesz (sama jestem płaczką i łatwo się wzruszam z byle powodu, więc to nic nie znaczy) nie musi oznaczać, że nie jesteś tam szczęśliwa. Czy tęsknisz tak bardzo codziennie w miejscu w którym mieszkasz na stałe, codziennie płaczesz, odliczasz dni do powrotu do Polski? Jeśli tak, to owszem jesteś nieszczęśliwa za granicą, ale jeśli zdarza Ci się to od czasu do czasu albo jak wyjeżdżasz to jest wg mnie normalne. Znam mnóstwo osób, które mieszkają w domu rodzinnym przez całe życie, bo nie potrafią się wyrwać z 'gniazda'. Ty wyjechałaś i to za granicę, więc uważam, że nie jesteś nadmiernie przywiązana.

To nie jest to samo. Jeśli na miejscu potrzebuje tygodnia, żeby się zaaklimatyzować, to nie czuje się tam jak w domu. Czym innym jest płacz, kiedy tulimy mamę na peronie, czym innym snucie się po własnym mieszkaniu, zastanawiając się, co robi kot. Nikt nie mówi o przywiązaniu do domu - obecne mieszkanie nie jest miejscem, w którym autorka chce być, jest szczęśliwa i dobrze się czuje. Być może czułaby się dużo lepiej kilka kilometrów od domu rodzinnego.

[201712242137]

Pewnie masz dobry kontakt z rodziną, więc myślę, że taka reakcja jest normalna. Jeśli ktoś jest dla ciebie ważny, to po prostu ciężko go opuścić i tęsknota jest zupełnie zrozumiała. Ja np. w ogóle nie tęsknię za domem, rodzicami itp., ale ja jestem z rodziną słabo zżyta.

[Rena]

A nie mozesz wziasc kota zagranice?

[skarbek2012]

Ja mam bardzo podobnie ale z czasem jest trochę lepiej. U mnie najgorszy jest moment wyjazdu. Wtedy obydwoje z mężem zastanawiamy się po co nam był ten wyjazd, że moglibyśmy teraz spędzać czas z bliskimi a nie zostawiać ich daleko. I tak jest do następnego dnia. Później zaczyna się inne życie, to prawdziwe, codzienne - jak już jestem w pracy to wszystko mija. Wracamy z mężem, gotujemy obiad, sprzątamy, idziemy na spacer i kupuję z radością kolejne dodatki do naszego mieszkania

[LightLeaf]

Wydaje mi się to normalne, kiedy ma się bardzo dobre relacje z rodziną. Chociaż z drugiej strony w pewnym momencie człowiek powinien już być emocjonalnie dojrzały i odciać pępowinę, także emocjonalną. Być może jeszcze tego nie dokonałaś mimo mieszkania za granicą - to się nie wyklucza.