Dlaczego???

[motylak234]

Ostatnio wśród znajomych zauważyłam, że dużo par w wieku 17 - 22 lata się rozpada po kilku miesiącach. Zastanawiam się dlaczego. Pytanie nurtuje mnie tym bardziej, że ja jestem w szkole średniej a mój chłopak już studiuje ( jest 2 lata ode mnie starszy) i jest kolegą mojego brata. Dzieli nas jakieś 120 km i moja mama ostatnio mi powiedziała, że nie wierzy, aby ten związek przetrwał i wskazała kilkanaście podobnych przypadków typu on tu, ona tam lub odwrotnie. Swoją decyzję wytłumaczyła tym, że na razie liczy się tylko to, żeby kogoś mieć a dopiero w wieku dwudziestu paru lat uświadamiamy sobie pewne cechy, których oczekujemy od życia jak np. stabilizacja, poczucie bezpieczeństwa itd. Wiem, że moja mama umie komuś dodać otuchy, jak mało kto. Ale gdy teraz nad tym się głębiej zastanawiam myślę, że moja mama ma sporo racji. A co wy o tym myślicie?

[zlotniczanka]

Napisane przez motylak234

Ostatnio wśród znajomych zauważyłam, że dużo par w wieku 17 - 22 lata się rozpada po kilku miesiącach. Zastanawiam się dlaczego. Pytanie nurtuje mnie tym bardziej, że ja jestem w szkole średniej a mój chłopak już studiuje ( jest 2 lata ode mnie starszy) i jest kolegą mojego brata. Dzieli nas jakieś 120 km i moja mama ostatnio mi powiedziała, że nie wierzy, aby ten związek przetrwał i wskazała kilkanaście podobnych przypadków typu on tu, ona tam lub odwrotnie. Swoją decyzję wytłumaczyła tym, że na razie liczy się tylko to, żeby kogoś mieć a dopiero w wieku dwudziestu paru lat uświadamiamy sobie pewne cechy, których oczekujemy od życia jak np. stabilizacja, poczucie bezpieczeństwa itd. Wiem, że moja mama umie komuś dodać otuchy, jak mało kto. Ale gdy teraz nad tym się głębiej zastanawiam myślę, że moja mama ma sporo racji. A co wy o tym myślicie?

Tak, mama ma sporo racji. Pierwsze związki są często jeszcze bardzo naiwne i choć wydaje się, że są "na zawsze", to ludzie dorastając, odkrywają, że bardzo się od siebie różnią i mają różne wartości, cele w życiu itp. Ale to nie znaczy, że to dotyczy to wszystkich par. Są takie, które przeżywają od liceum razem niemal całe życie.

[dorris23]

Napisane przez motylak234

Ostatnio wśród znajomych zauważyłam, że dużo par w wieku 17 - 22 lata się rozpada po kilku miesiącach. Zastanawiam się dlaczego. Pytanie nurtuje mnie tym bardziej, że ja jestem w szkole średniej a mój chłopak już studiuje ( jest 2 lata ode mnie starszy) i jest kolegą mojego brata. Dzieli nas jakieś 120 km i moja mama ostatnio mi powiedziała, że nie wierzy, aby ten związek przetrwał i wskazała kilkanaście podobnych przypadków typu on tu, ona tam lub odwrotnie. Swoją decyzję wytłumaczyła tym, że na razie liczy się tylko to, żeby kogoś mieć a dopiero w wieku dwudziestu paru lat uświadamiamy sobie pewne cechy, których oczekujemy od życia jak np. stabilizacja, poczucie bezpieczeństwa itd. Wiem, że moja mama umie komuś dodać otuchy, jak mało kto. Ale gdy teraz nad tym się głębiej zastanawiam myślę, że moja mama ma sporo racji. A co wy o tym myślicie?

Ja bylam w zwiazku na odleglosc od 18 r.ż , pozniej razem zamieszkalismy.
Obecnie jestesmy juz prawie 2 lata malzenstwem i mamy dziecko.
Wiem, że on jest Tą jedyną osobą.

[kahoko hino]

zaczęliśmy być parą w wieku 19 lat, zamieszkaliśmy razem w wieku 20, obecnie 25 (ponad ) na karku, narzeczeni, ślub w planach. da się, ale to nie jest proste.

[qrrrczak]

Kiedy miałam 18 lat spotykałam się z ówczesnym chłopakiem całe 3 miesiące... Czar prysł. Teraz czasem się widujemy i szczerze mówiąc niekiedy odnoszę wrażenie, że jesteśmy zupełnie innymi ludźmi (ja 21 on 22 lata.) tak że coś jest w tym, o czym mówiła Twoja mama.

[Suprises]

Napisane przez kahoko hino

zaczęliśmy być parą w wieku 19 lat, zamieszkaliśmy razem w wieku 20, obecnie 25 (ponad ) na karku, narzeczeni, ślub w planach. da się, ale to nie jest proste.

My z kolei w wieku 14 lat (tz 18 ), teraz 21 i 25. Od lipca mieszkamy razem. Otworzyło mi to oczy jakim jest dobrym człowiekiem, jak dba o dom, pomaga mi, widziałam to wcześniej a teraz jest to poparte działaniem,a nie tylko domyslami, że tak będzie. Daje poczucie bezpieczeństwa, czuwa "męskim okiem" , kocha nad życie z wzajemnością. planujemy zaręczyny, ślub i wspólne życie. da się tylko właśnie... To nie jest takie proste z biegiem czasu ludzie się zmieniają i mama autorki na rację, aczkolwiek my zmieniliśmy się równocześnie i obojgu te zmiany odpowiadają.

Ktos kiedyś powiedział, ze w zależności od rozdziału naszego życia pasują do nas inne połówki jabłka. W tym też coś jest

[Djuno]

Napisane przez Suprises

Ktos kiedyś powiedział, ze w zależności od rozdziału naszego życia pasują do nas inne połówki jabłka.

Jaka straszna ekwilibrystyka.

[Glodomorek]

Poznałam mojego męża w wieku 18lat, on 20. Rok później zamieszkaliśmy razem. Niedługo będziemy obchodzić 8 rocznicę. Wśród moich znajomych to długi staż.

Wasz związek może nie przetrwać, ale teraz tego nie będziesz wiedzieć. Na pewno odległość nie pomaga. A kiedyś możesz stwierdzić, że to jednak nie ten na całe życie i rozejdziecie się. Można gdybać. Na razie ciesz się i korzystaj z czasu jaki macie.

[Lexie]

Mama ma dużo racji.
To, czy taki wcześnie zawarty związek okaże się tym ostatnim, to taka loteria. Można mieć szczęście i po latach wciąż mieć te same wartości, cele i dogadywać się bardzo dobrze. A można odkryć, że drogi dwóch osób się zupełnie rozeszły.

[Gwiazdeczka223]

Prawda jest taka że nie wiadomo.
Może się zdarzyć tak, że zostaniecie razem, nic się między Wami nie popsuje.

Ale może też się okazać, że chłopak który był dla Ciebie ideałem w wieku 16 lat, kompletnie nie będzie Ci pasował w wieku 22.

Ja tak właśnie miałam. Pierwsza miłość, no po prostu ideał. A po kilku latach okazało się, że zaczęła mi przeszkadzać jego niechęć do noszenia koszul, pragnienie spędzania każdych wakacji pod namiotem, brak chęci do podjęcia jakiejkolwiek pracy, straszne skąpstwo, okazało się że cały jego światopogląd jest inny niż mój (chciał mieszkać na wsi, ja jestem typowym mieszczuchem). Jemu z kolei przeszkadzało moje "księżniczkowanie", moja rozrzutność i pragnienie życia na "wysokim poziomie"

Mało która nastoletnia para rozmawia o oczekiwaniach, planach na przyszłość. Na garnuszku u rodziców, w bezpiecznych murach szkoły średniej wszystko jest piękniejsze, i łatwo idealizować drugą osobę.

Ludzie dojrzewają, zmieniają się wartości, oczekiwania co do drugiej osoby. Jako nastolatka oczekiwałam od chłopaka że będzie przystojny, zabawny i miły. Jeśli spełniał te trzy warunki, byłam gotowa zakochać się teraz, zaraz Obecnie to się zmieniło, zaczęłam zwracać uwagę na inne rzeczy, typu odpowiedzialność, zaradność, wykształcenie, dojrzałość, opiekuńczość, maniery.

Wybacz że tak się rozpisałam, ale próbowałam odpowiedzieć na pytanie zawarte w pierwszym zdaniu postu.

[raita]

Związałam się z moim TŻtem w liceum. Nie przetrwaliśmy pójścia na studia, chcieliśmy oboje czegoś innego.
Spotkaliśmy się po dwóch latach i zowu jesteśmy razem. Oboje się zmieniliśmy i wydorośleliśmy.

[AngielskaPogoda]

Napisane przez motylak234

Ostatnio wśród znajomych zauważyłam, że dużo par w wieku 17 - 22 lata się rozpada po kilku miesiącach. Zastanawiam się dlaczego. Pytanie nurtuje mnie tym bardziej, że ja jestem w szkole średniej a mój chłopak już studiuje ( jest 2 lata ode mnie starszy) i jest kolegą mojego brata. Dzieli nas jakieś 120 km i moja mama ostatnio mi powiedziała, że nie wierzy, aby ten związek przetrwał i wskazała kilkanaście podobnych przypadków typu on tu, ona tam lub odwrotnie. Swoją decyzję wytłumaczyła tym, że na razie liczy się tylko to, żeby kogoś mieć a dopiero w wieku dwudziestu paru lat uświadamiamy sobie pewne cechy, których oczekujemy od życia jak np. stabilizacja, poczucie bezpieczeństwa itd. Wiem, że moja mama umie komuś dodać otuchy, jak mało kto. Ale gdy teraz nad tym się głębiej zastanawiam myślę, że moja mama ma sporo racji. A co wy o tym myślicie?

Twoja mama dobrze Ci mowi. Po co mialaby Ci slodzic?
Przezyla troszke wiecej lat i wie co w trawie piszczy.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[y@kor]

Ja też poznałam obecnego już męża jak miałam 18 lat. Od dwóch jesteśmy małżeństwem a w kwietniu obchodzimy 16-tą rocznicę. To wszystko zależy od ludzi, sytuacji, tego co nas spotyka - my przetrwaliśmy Razem się zmienialiśmy, dojrzewaliśmy - na szczęście w tym samym kierunku i dlatego się udało. Ale wiele moich koleżanek nie miała tyle szczęścia.

[MissChievousTess]

Może dlatego, że kobiety dojrzewają szybciej niż mężczyźni i zmieniają się ich oczekiwania?
Idealna różnica w związku to różnica 7 lat (w układzie facet starszy o 7 lat od kobiety).Przynajmniej tak wychodzi z badań.

[PaulinciaKWC]

Napisane przez zlotniczanka

Tak, mama ma sporo racji. Pierwsze związki są często jeszcze bardzo naiwne i choć wydaje się, że są "na zawsze", to ludzie dorastając, odkrywają, że bardzo się od siebie różnią i mają różne wartości, cele w życiu itp. Ale to nie znaczy, że to dotyczy to wszystkich par. Są takie, które przeżywają od liceum razem niemal całe życie.

Zgadzam sie. Od mojego dawnego chlopaka oczekiwalam zupelnie czego innego niz od obecnego. Zmienilam sie przez te lata i zaczelam patrzec na swiat przez bardziej "dorosle" okulary.