Czy znacie osoby niepełnosprawne będące w szczęśliwych związkach?

[Rick]

Pytanie mnie bezpośrednio nie dotyczy, ale pytam, ponieważ mój niepełnosprawny kumpel dużo się zastanawiał nad tym tematem i mnie również to zaciekawiło.

[mary_poppins]

Napisane przez Rick

Pytanie mnie bezpośrednio nie dotyczy, ale pytam, ponieważ mój niepełnosprawny kumpel dużo się zastanawiał nad tym tematem i mnie również to zaciekawiło.

Co rozumiesz przez "niepełnosprawny"? Chodzi o niepełnosprawność ruchową czy umysłową?

[Rick]

Napisane przez mary_poppins

Co rozumiesz przez "niepełnosprawny"? Chodzi o niepełnosprawność ruchową czy umysłową?

Obie formy, aczkolwiek bardziej mnie interesowała ruchowa, ponieważ wydaje mi się (może to mylne wrażenie), że z osobą chorą fizycznie łatwiej utrzymać związek niż z osobą chorą umysłowo, ale chętnie wysłucham przykładów odnośnie różnych form niepełnosprawności.

[niebieskie_oczko]

Napisane przez Rick

Pytanie mnie bezpośrednio nie dotyczy, ale pytam, ponieważ mój niepełnosprawny kumpel dużo się zastanawiał nad tym tematem i mnie również to zaciekawiło.

Ja znam - mojego sąsiada
Jak miał 25 lat, to doznał nieszczęśliwego upadku na rowerze i został sparaliżowany od pasa w dół.
Przez spory kawał czasu był zamknięty, zgorzkniały, nie chciał żyć, bo nie widział jako tako sensu. Później postanowił, że będzie ćwiczył, jakaś rehabilitacja, spotkania z ludźmi podobnymi sobie itp. Zakochał się ze wzajemnością z fizjoterapeutką i teraz już 2 lata są razem i widac, że przy niej odżył A ona go wspiera, motywuje i to działa - załatwili sobie podjazd do domu (mieszkają na parterze), samochód przystosowany do niego tak, by mógł prowadzić. Razem też jeżdżą na obozy z ludźmi, którzy zostali niepełnosprawni po wypadkach. Ona prowadzi wówczas ćwiczenia, a on opowiada, jak z tym żyć na co dzień.

Podziwiam ich, bo ja chyba nie umiałabym być w takim związku. To cholernie trudne.


No i dodam też, że w jednym z klubów spotykam chłopaka na wózku z dziewczyną (nie wiem, czy to jego wybranka, przyjaciółka czy co), ale świetnie się razem bawią, tańczą itp

[201705250955]

Ojciec mojego starego kolegi żyje bez rąk od dobrych kilkunastu lat. Wypadek zdarzył się niedługo po ślubie. W zeszłe wakacje widziałam, jak żona jechała z nim na tandemie. Niesamowite poświęcenie, to musiało od niej wymagać nie lada koordynacji. A więc można!

[_Marta_M_]

Jeśli chodzi o niepełnosprawność ruchową- dwa przypadki znam osobiście.

Związek nr 1, mieli po 19 lat- byli razem ok roku gdy jej się przytrafił wypadek, po którym długi czas spędziła w szpitalu, jest sparalizowana od pasa w dół. Po tym wypadku dużo się zmieniło, facet nie podołał, zostawił ją dla innej, pełnosprawnej dziewczyny. Po kilku latach ta dziewczyna na wózku znalazła sobie faceta (pełnosprawnego), ale nie wiem czy jeszcze są ze sobą czy nie.

Związek nr 2, ona 27 lat, on 28- tez wypadek (wtedy byli ze sobą już kilka lat), facet wylądował na wózku, ma sparalizowane tylko nogi z tego co kojarzę. No i dali sobie z tym radę, dalej są ze sobą, ale nie wiem jak im się układa.



Nie znam natomiast osób, które były same i kogoś poznały.

Na pewno jest cięzko, nie ma co ukrywać. Ale nie ma rzeczy nieosiągalnych, trzeba uwierzyć w siebie, w ludzi, na pewno uda się kogoś znaleźć

[201605090958]

Napisane przez Rick

Pytanie mnie bezpośrednio nie dotyczy, ale pytam, ponieważ mój niepełnosprawny kumpel dużo się zastanawiał nad tym tematem i mnie również to zaciekawiło.

To dobre ciekawe dlaczego nikt nie pyta czytając chociażby wątek intymnie czy zdrowi ludzie są upośledzeni uczuciowo skoro tyle zdrad i problemow

[201605161006]

Na pewno trudniej jest znalezc 2gą połówkę osobie niepełnosprawnej, z oczywistych wzgledow, co nie znaczy ze nie ma szans. Mam znajomego niepelnosprawnego, ale stracil czucie od pasa w dol juz po slubie, gdyby nie slub to moze by bylo inaczej tj. dziewczyna by go zostawiła - nie wiem. Mysle ze predzej czy pozniej kobieta bedzie potrzebowac przy sobie faceta przy ktorym bedzie mogla czuc sie bezpiecznie, a nie przy którym ciagle musi czuwac i byc tą twardą, ta która wiekszosc ma na głowie itp. bo niepelnosprawny chłopak/maż nie moze wielu rzeczy zrobic. Ale są takie co to lubią (byc takie twarde zawsze i wszędzie i dominować faceta) no i to tez zalezy od charakteru i atrakcyjnosci twarzy tego niepelnosprawnego. Co do niepelnosprawnego umyslowo to wiadomo ze takiemu ciezko bedzie znalezc kogokolwiek i jesli znajdzie to chyba tylko drugą osobe niepełnosprawną umysłowo.

[Candy_lips]

Mam znajomego z liceum, który jeździ na wózku, chyba od urodzenia. Zawsze wesoły, aktywny chłopak, dużo osób go lubi. Ma dziewczynę, chyba od 2 lat, myślę, że są bardzo szczęśliwi Ona jest pełnosprawna, jakbyś pytał, ale jak widać, nie przeszkadza im to, i dobrze

[TheKey]

Zawsze gdy czytam artykuły o ludziach sparaliżowanych po wypadkach albo oglądam reportaże, to pojawiają się tam pary: on niepełnosprawny + ona pełnosprawna która dała radę i została przy facecie, albo poznała go już niepełnosprawnego. Natomiast nie słyszałam jeszcze o sytuacji odwrotnej. Ciekawi mnie czy w ogóle zdarza się, by facet nie opuścił dziewczyny po takiej tragedii.

[Rick]

Napisane przez TheKey

Zawsze gdy czytam artykuły o ludziach sparaliżowanych po wypadkach albo oglądam reportaże, to pojawiają się tam pary: on niepełnosprawny + ona pełnosprawna która dała radę i została przy facecie, albo poznała go już niepełnosprawnego. Natomiast nie słyszałam jeszcze o sytuacji odwrotnej. Ciekawi mnie czy w ogóle zdarza się, by facet nie opuścił dziewczyny po takiej tragedii.

Nie, mężczyźni w ogóle nie mają uczuć, a o wszelkich emocjach decyduje ich penis

Na szybko:

http://dominikabudzynska.blogspot.com/

estem ZAWSZE UŚMIECHNIĘTA gotowa na wszystko, blogerka, wizażystka, fotografka na wózku - wchłaniająca szczęście z powietrzem. Jestem szczęśliwie zakochana w cudownym mężczyźnie, który nosi mnie na rękach, pokazuje mi świat z wysokości 192cm nad ziemią, który kocha ze mną tańczyć

Pozdrawiam!

[niebieskie_oczko]

Napisane przez Rick

Nie, mężczyźni w ogóle nie mają uczuć, a o wszelkich emocjach decyduje ich penis

Na szybko:

http://dominikabudzynska.blogspot.com/



Pozdrawiam!

Oj bez szydery! Ale ja równiez uważam, że to kobiety są bardziej zdolne do poświęceń, umęczenia się ze względu na zupełnie inną psychikę od męskiej.

A blog świetny! Kipi pozytywną energią

[tyene]

Osobiście nie znam, ale ze słynnych osób jest Nick Vujicic, który nie ma rąk i nóg oraz ma żonę (przepiękna dziewczyna) i jakoś niedawno urodziło mu się dziecko.

Nick jest chrześcijaninem (nie katolikiem, protestantem, nie pamiętam, jaka denominacja) i prowadzi stronę: http://www.lifewithoutlimbs.org/

[klempaa]

Znam.
4 osoby - 3 kobiety i faceta. Wszyscy znajdowali drugie połówki już jak byli niepełnosprawni.
Tak w zasadzie to uswiadomilam sobie, ze wszystkie osoby niepełnosprawne jakie znam są w związkach

[Renatka_2108]

Hmm nie znam.

Jedna parę , ciocia od byłego, jej maz uległ wypadkowi sporo czasu temu i tkwi przy nim nadal. Dzieci nie mają i mieć nie beda bo jest niepełnosprawny i umysłowo - nie mówi, raczej niezbyt wie co do niego mówią, troche agresywny, no i ledwo chodzi, i jezdzi na wózku. Ale chodzi trochę..

[elane]

Hej

ja byłam w związku z niepełnosprawnym facetem. Musiał chodzić cały czas o dwóch kulach, bo miał porażenie nogi, całkowity bezwład i za krótką. Fajnie było nam razem, bardzo towarzyski, imprezowy, wszyscy go znają itp. I wyobraź sobie, że mnie rzucił, bo poznał inną, hehe taki z niego (aż do teraz) loewelas! Teraz się z tego smieję, wszystko między nami ok, czasami rozmawiamy ze sobą. Tak więc ja znam

[Fayess]

Moja znajoma, była z chłopakiem bodajże od 14/15 roku życia, teraz ma 19 lat. Jej chłopak dwa lata temu miał wypadek na motorze, został sparaliżowany od pasa w dół. Od dwóch lat prowadzi rehabilitacje, nie wiadomo, czy jeszcze kiedyś stanie na nogi. Mimo wszystko ona z nim została, wspiera go, ich miłość widać na odległość. Każdy ich podziwia. Myślę, że jest to cholernie trudne, zwłaszcza w tak młodym wieku.

[GrumpyCat]

---------- Dopisano o 10:21 ---------- Poprzedni post napisano o 10:19 ----------

I jeszcze Dominika http://www.dominikabudzynska.blogspo...edyna-sia.html

[kaledonia]

W mojej bylej pracy mialam kolegow niepelnosprawnych - jeden na wozku jest zonaty i maja dziecko (on od malego na wozku, poznali sie w pracy), drugi sie niedawno ozenil ze swoja znajoma z dziecinstwa.
Takze jak najbardziej mozna.

[linaya]

Tak, znam taką parę: chłopak niewidomy od urodzenia, w dodatku w wyniku wypadku stracił nogę i jego dziewczyna. Są razem od paru lat, ostatnio kupili mieszkanie i zamieszkali razem, zresztą są moimi sąsiadami. Wyglądają na szczęśliwych.

[Sophie86]

Mam kolegę niepełnosprawnego ruchowo od urodzenia - ma dużo pasji, rozwija swoje zainteresowania, bystry, oczytany, niesamowicie inteligentny, potrafi zaintrygować dziewczyny, w dużej mierze samodzielny. Niestety ma pecha w uczuciach - trafia na dziwne dziewczyny, które nie bardzo liczą się z jego uczuciami. Dość szybko wychodzą te intencje kobiet, myślę, że właśnie w zetknięciu z niepełnosprawnością.
Znając tego kolegę, mam przeczucie, że na pewno spotka kogoś wartościowego.

[Majkusiowa]

U mnie na osiedlu mieszka kobieta, która nie ma ręki od wysokości łokcia. Ma męża i 3 dzieci. Jest szczęśliwa bo niepełnosprawnośc w niczym jej nie przeszkadza: jeździ samochodem, sprząta, nawet firanki wiesza sama

[sensualitat]

Moja koleżanka jest osobą niepełnosprawną, jednocześnie szczęśliwą żoną i mamą

[201611220859]

Rozmyślanie i zamartwianie się nie pomaga, trzeba czuć się jak normalny człowiek i funkcjonować w sposób normalny (wyznaczając sobie takie same cele, co tzw. pełnosprawni... tj. szkoła, uczelnia, praca, zajęcia dodatkowe, znajomi itp.), dostrzegając i mierząc się z trudnościami...
ALE! Nie wszyscy wokół muszą wysłuchiwać o tych trudnościach i żalach ze strony osoby niepełnosprawnej. To przecież krępujące dla otoczenia.

Jestem niepełnosprawna od urodzenia i moją miłość spotkałam kilka lat temu, tuż przed wyprowadzką na studia

Mam kilkoro znajomych (również poruszających się na wózku), mniej więcej w swoim wieku i tylko 1 koleżanka jest singielką.
Szczerze mówiąc, nawet mi trudno było znieść jej podejście do swojego życia, umartwianie się, marudzenie, że taka samotna, że ma już () 17 lat, a ciągle bez chłopaka... Na szczęście widzę, że się zmieniła, jest szczęśliwa, dba o siebie, wychodzi ze znajomymi, kończy studia. Myślę, że miłość ją dopadnie, zanim zdąży się obejrzeć


Związki z osobą niepełnosprawną są takie same, jak w innych parach. Tylko może podział obowiązków podporządkowany temu, co osoba niepełnosprawna może zrobić, a co nie
Natomiast kłótnie, kryzysy i problemy, z którymi się trzeba zmierzyć rzadko kiedy mają związek z niepełnosprawnością. To, coś, co akceptuje się albo nie i to od początku...

[mary_poppins]

Nie znam osobiście nikogo kto jest niepełnosprawny ruchowo, ale przypomniało mi się, że po moim dawnym osiedlu codziennie na spacer chodziła urocza para - pani w wieku ok. 50 lat na wózku i jej mąż. Pan cierpliwie pchał wózek, żartowali ze sobą, siadali na jakiejś ławce, czytali coś albo rozmawiali... Nie wiem czy to "stare małżeństwo" czy są ze sobą krócej, nie wiem też czy pani jest niepełnosprawna od urodzenia czy w wyniku choroby lub wypadku. Ale zawsze bardzo miło mi się na nich patrzyło Szczęśliwi, kochający się ludzie.

[Jesienna Pomarancza]

Napisane przez Rick

Pytanie mnie bezpośrednio nie dotyczy, ale pytam, ponieważ mój niepełnosprawny kumpel dużo się zastanawiał nad tym tematem i mnie również to zaciekawiło.

Praktycznie wszystkie osoby niepełnosprawne, które znam, są w szczęśliwych związkach, z tego 3 w małżeńskich i mają dzieci. (Jedna głuchoniema, mąż też głuchoniemy, jedna z porażeniem mózgowym, mąż niedowidzący, jedna niepełnosprawna ruchowo, mąż sprawny. Poza tym kolega chodzący o balkoniku ma sprawną narzeczoną i tak dalej...)

[TheKey]

Napisane przez Rick

Nie, mężczyźni w ogóle nie mają uczuć, a o wszelkich emocjach decyduje ich penis

Z tego co czytałam tu chodzi o to, że mają słabszą psychikę i dlatego przeważnie nie potrafią sobie poradzić z takim wydarzeniem.

Napisane przez Rick

http://dominikabudzynska.blogspot.com/

Fajnie, że są jakieś wyjątki

[Black Rainbow]

Mój dobry kolega jest w związku z dziewczyną, która ma stwardnienie rozsiane. Porusza się na wózku inwalidzkim. Kiedyś mogła chodzić, później przestała ale miała normalnie sprawne ręce. Teraz niestety nawet nimi nie jest w stanie za bardzo ruszać.

Jak się poznali on wiedział dobrze, że jest chora, wiedział jaka to choroba i na czym polega.

Nie odsunął się od niej, zaryzykował bycie z nią i wiem, że ją kocha i mimo przeciwności są razem szczęśliwi.

[Candy_lips]

Napisane przez sunflower__

Rozmyślanie i zamartwianie się nie pomaga, trzeba czuć się jak normalny człowiek i funkcjonować w sposób normalny (wyznaczając sobie takie same cele, co tzw. pełnosprawni... tj. szkoła, uczelnia, praca, zajęcia dodatkowe, znajomi itp.), dostrzegając i mierząc się z trudnościami...
ALE! Nie wszyscy wokół muszą wysłuchiwać o tych trudnościach i żalach ze strony osoby niepełnosprawnej. To przecież krępujące dla otoczenia.

Jestem niepełnosprawna od urodzenia i moją miłość spotkałam kilka lat temu, tuż przed wyprowadzką na studia

Mam kilkoro znajomych (również poruszających się na wózku), mniej więcej w swoim wieku i tylko 1 koleżanka jest singielką.
Szczerze mówiąc, nawet mi trudno było znieść jej podejście do swojego życia, umartwianie się, marudzenie, że taka samotna, że ma już () 17 lat, a ciągle bez chłopaka... Na szczęście widzę, że się zmieniła, jest szczęśliwa, dba o siebie, wychodzi ze znajomymi, kończy studia. Myślę, że miłość ją dopadnie, zanim zdąży się obejrzeć


Związki z osobą niepełnosprawną są takie same, jak w innych parach. Tylko może podział obowiązków podporządkowany temu, co osoba niepełnosprawna może zrobić, a co nie
Natomiast kłótnie, kryzysy i problemy, z którymi się trzeba zmierzyć rzadko kiedy mają związek z niepełnosprawnością. To, coś, co akceptuje się albo nie i to od początku...

Też tak myślę. Być może rzadziej słyszy się o facetach, którzy są w związku z niepełnosprawną kobietą, ale na pewno istnieją. Na pewno wymaga to dużej dojrzałości, a nie siana w głowie, ale generalnie każdy związek tego potrzebuje, tu może trochę więcej. Jak człowiek się zakocha, to wiadomo, że czasem będą jakieś niedogodności, ale jak piszesz bardziej związane z podziałem obowiązków itp. Ja bym bardziej zastanowiła się nad tym, że mamy XXI wiek i wciąż za mało udogodnień dla niepełnosprawnych, a sam przykład np Dworzec Centralny w Warszawie, a nawet program o tym oglądałam.

Natomiast, co do związków to nie jest średniowiecze, mamy coraz większą wiedzę, takie związki to już mniejsze 'tabu' niż kiedyś, bo niepełnosprawni to tacy sami ludzie jak my i tak chcą być postrzegani. A wręcz wielu można pozazdrościć, bo jak spojrzę na tego znajomego, to naprawdę chłopak bardzo aktywny, który jakby na wszystko ma siłę i chęci, a mi często np tych chęci brakuje. Można się od niego wiele nauczyć.

[trafficjam]

przykład szczęśliwej, cieszącej się życiem i zakochanej dziewczyny www.dominikabudzynska.blogspot.com