Moje małżeństwo się sypie

[zaslepiona]

Coraz większymi krokami dobiegam 40., jestem 13 lat po ślubie i 18 lat w związku z moim mężem. Przetrwaliśmy wiele kryzysów, ale ten wydaje się trudniejszy do przejścia.

Przez 12 lat mieszkaliśmy w mieszkaniu, w domu moich rodziców. Na taki pomysł wpadł mój mąż, po jakimś żarcie rzuconym przez mojego tatę. Mąż zainwestował ok 10 tys w remont na tamte czasy. Mieszkanie było ok dopóki mięliśmy jedno dziecko, wraz z narodzeniem kolejnego zrobiło się ciasno.

W momencie, gdy zaszłam w ciążę mąż był na kontrakcie w innym mieście. Były wtedy plany, że zamieszkamy tam wspólnie, ale w pewnym momencie mąż przestał rozmawiać na ten temat. Wybuchła pandemia i zaczął pracować zdlanie z domu.

W międzyczasie zaszłam w kolejną ciążę. Mąż kupił na licytacji komorniczej dom ok. 50 km dalej i z uśmiechem na twarzy pokazał mi pismo, że dom należy tylko do niego, bo zakupił je za pieniądze zgromadzone przed ślubem. Ogromnie mnie to zabolało. Nie mogłam tego przeżyć, ale byłam w ciąży z 3. dzieckiem i stwierdziłam ostatecznie, że to przeboleję. Chciałam dodać, że zawsze nieźle zarabiałam. Mój wkład w utrzymanie rodziny jest duży. Niejednokrotnie większy od wkładu męża. Zaczęłam się cieszyć, że będziemy mieć więcej miejsca, każde z dzieci własny pokój, dom w pięknym miejscu. Przez ok. pół roku mąż jeżdził wykańczać dom, po czym ten został okradziony z narzędzi i temat wykończenia i przeprowadzki zaczął umierać. W międzyczasie moja mama ciężko zachorowała, była bardzo zmęczona, a moje dzieci ciągle przesiadywały u dziadków. Nie dlatego, że je im podrzucaliśmy, ale dlatego, że chciały i były tak nauczone od małego, kiedy to młodzi dziadkowie w pełni sił ciągle chcieli spędzać z nimi czas. Kiedyś w nerwach powiedziała mi, że nie ma już siły i czemu się nie przeprowadzamy?

Mąż sądził się w międzyczasie ze swoim bratem o podział domu po ojcu. Jego brat bardzo skrzywdził jego mamę. Ta nie chciała, żeby w związku z tym należał się po jej śmierci temu bratu choćby zachowek. Dogadali się z moim mężem, że ta sprzeda mu swoją część. Mąż zaczął nalegać, żebym podpisała z nim rozdzielność majątkową, żeby nie mieszać mnie w sprawy sądowe rzekomo.Nie chciałam się zgodzić, ale byłam zmęczona trudną ciążą, jego aferami rodzinnymi i w końcu dla świętego spokoju się zgodziłam.

Mąż mniej więcej w tamtym czasie powiedział mi, że nie chce wykończyć tamtego domu i zawiózł na drugi koniec Polski (jako młodzi ludzie marzyliśmy o tym, żeby tam zamieszkać) pokazać dom, który chce kupić. Nie zaaprobowałam tego pomysłu. Nie chciałam się wyprowadzać tak daleko od naszego aktualnego miejsca zamieszkania. Mąż kupił inny dom w tamtym regionie..

Nie miałam odwagi powiedzieć o tym moim rodzicom od razu. Wygadał się mój syn. Bardzo ich to dotknęło, bo bardzo zaangażowali się w wychowanie wnuków, pomagali nam organizować wszystkie urodziny, chrzciny, komunie, a teraz na stare lata mieli zostać sami. Moja mama była bardzo o to zła i mu to wygarnęła. Po tej akcji wyjechał remontować ten dom i nie przyjechał na święta wielkanocne.

Z czasem wszyscy przywykli do sytuacji. Mąż jeździł remontować i doglądać remontu tamtego domu. Relacje z moim rodzicami się ustabilizowały w miarę. Mąż ogólnie jest dosyć zdystansowany.

W końcu nadszedł czas przeprowadzki. Mąż zabrał rzeczy, ktore chciał najpilniej wziąć do nowego domu. Reszta została u rodziców.Od tego momentu on nie ma kontaktu z moim rodzicami. Gdy dzwonią na FaceTime chowa się, a nawet wścieka się , że z nimi rozmawiam. Odkąd wyprowadziliśmy się był tu tylko raz. Przyjechał o 22:00, po czym o 7:00 rano jechał w delegację i nawet nie przywitał się z moimi rodzicami...

W Boże NArodzenie nie chciał przyjechać z moimi rodzicami, nie zaoferował nic innego, dzieci bardzo chciały przyjechać do dziadków, błagały mnie o to wręcz, jego również. Był nieugięty, więc przyjechałam sama. Strasznie się o to pokłociliśmy. Bardzo w nerwach go zwyzywałam, bo wiele jestem w stanie wytrzymać, ale jak przeleje się czara goryczy i wybuchnę, to nie ma czego zbierać Sytuacja była napięta. Rodzice się martwili, dzieci bardzo przeżywały sytuację, więc wrociłam tam z dziećmi. Onnie chciał ze mną gadać, często nawiązywał do sytuacji mówiąc , że jest zdystansowany przez to jak ja potraktowałam go w grudniu.

Gdy nadchodziła Wielkanoc zapytałam, czy pojedziemy do rodziców. Powiedział, że nie, bo po pierwsze we wtorek z samego rana leci w delegację, a po drugie w ogóle nie będzie tam jeżdził ze względu na moją mamę. Ze strasznymi nerwami. Przestałam się do niego odzywać. Jego mama postanowiła interweniować i go do tego namówić (ona bardzo lubi moją rodzinę, przyjeżdzała do nas co roku na święta dopóki się nie rozchorowała), to na nią nakrzyczał, żeby się nie wtrącała.

Próbowałam z nim jeszcze porozmawiać z płaczem, był wściekły i powiedział, że nie będzie rozmawiać, że mu się fizycznie robi niedobrze jak ze mną rozmawia...

Przestałam się do niego odzywać. Widziałam, że go to męczy, coś tam czasem zagadał, ale byłam nieugięta. W końcu musiałam jechać w rodzinne strony (odkąd się przeprowadziliśmy, również pracuje zdlanie, ale na 1 tydzień w miesiącu muszę pojawić się w pracy), on nie chciał gadać, więc zabrałam dzieci i przyjechałam do rodziców.

Jego mama, która na marginiesie spędza święta zupełni sama, a mój zamysł był taki, żeby do niej też w te świeta zajechać, powiedziała mi, że moja rodzina jest dla mnie ważniejsza, nawet zadzwoniła do mnie z pretensjami i że mnie nic obchodzi poza telefonem.

Nie jest to prawda. Nie siedzę w telefonie, bo mam teraz ogromną chatę do sprzątania. Rozmawiam tylko z szefem i współpracownikami, czasem z koleżankami ze studiów MBA, które kończę właśnie w sprawie zaliczeń.

Mąż jest bardzo zaangażowany w urządzanie domu, ogrodu, codziennie dużo pracuje. Jest też dobrym ojcem. Dzieci za nim szaleją. Tylko najstarszy syn zauważa egoistyczne zachowania ig o to denerwuje.

Odkąd przyjechałam do rodziców mąż nie odbiera telefonów ode mnie, od syna. NAwet moi rodzice próbowali się z nim skontaktować, żeby zaprosić go na święta. Potem mój tata zadzwonił do jego mamy, żeby mu powiedziała, że zachowuje się jak gówniarz.

Jak to czytam, to wiem, że na to nie zasługuję, ale czuję, że jestem w życiowej czarnej dupie. Jak go zostawię, to będę musiała się wyprowadzić z jego domu, wyprowadzić z dziećmi (inaczej sobie nie wyobrażam) w rodzinne strony. Nie chcę ich rozdzielać z ojcem, bo dla nich dobry i one go uwielbiają. Nie chcę mieszkać z rodzicami. Stać mnie na wynajem, z czasem na kredyt, ale mam 40 lat, mam na właśnośc tylko samochód.

Dobija mnie to wszystko. Doradźcie coś proszę, bo zwariuję.

[Aelora]

Napisane przez zaslepiona

Mąż mniej więcej w tamtym czasie powiedział mi, że nie chce wykończyć tamtego domu i zawiózł na drugi koniec Polski (jako młodzi ludzie marzyliśmy o tym, żeby tam zamieszkać) pokazać dom, który chce kupić. Nie zaaprobowałam tego pomysłu. Nie chciałam się wyprowadzać tak daleko od naszego aktualnego miejsca zamieszkania. Mąż kupił inny dom w tamtym regionie..

Nie miałam odwagi powiedzieć o tym moim rodzicom od razu. Wygadał się mój syn. Bardzo ich to dotknęło, bo bardzo zaangażowali się w wychowanie wnuków, pomagali nam organizować wszystkie urodziny, chrzciny, komunie, a teraz na stare lata mieli zostać sami. Moja mama była bardzo o to zła i mu to wygarnęła. Po tej akcji wyjechał remontować ten dom i nie przyjechał na święta wielkanocne.

Ale rozumiem, że kością niezgody jest to, że u Twoich rodziców było Wam ciasno, ale oni zainwestowali w Was i teraz są rozczarowani, że z powiększoną rodziną będziecie mieszkać daleko od nich? Teściowa wygarnęła to mężowi, on się obraził. Moim zdaniem on nie ma obowiązku zgadzać się we wszystkim z Twoimi rodzicami, daj im obojgu spokój bo widać, że trzymasz stronę swoich rodziców, stąd małżeństwo z mężem sypie się. Też musisz odciąć trochę pępowinę, nikt nie kazał Ci się zgadzać na tamten zakup skoro nie chciałaś. Jeśli zgodziłaś się dla świętego spokoju i jeszcze milczałaś przed swoimi rodzicami, aż syn się wygadał, nie dziwię się, że wszystko wybuchło z dużą mocą. Te telefony Twoich rodziców do jego i na odwrót, wywieranie presji co on ma robić są bardzo słabe, traktujesz faceta jak dziecko.

Ostatni akapit to w ogóle kosmos, podkreślasz że to Ty masz większy wkład w finanse rodziny, ale to Twój mąż kupił i remontuje drugi dom, Ty jesteś tak silna i niezależna że masz tylko samochód. Nie chcesz siedzieć na kupie z rodzicami, ale co zrobiłaś samemu, żeby to zmienić? W sumie jedyne co Cię trzyma w tym związku to lęk, że sama sobie nie poradzisz. Za bardzo polegasz na swoich rodzicach, co wygarnęła Ci w złości własna mama, odetnij wreszcie pępowinę i dorośnij, ratuj małżeństwo.

[Camillie32]

Ja tam nie wiem, czy jest co ratować, skoro oboje grają pod siebie i małżeństwem są chyba tylko na papierze. Nie rozwiązują wspólnie problemów, autorka standardowo nie powiedziała o mężu nic miłego poza tym, że dzieci go lubią. Po co takie małżeństwo? Wygląda to po prostu tak, jakby drogi im się rozeszły, pora się rozstać i iść w swoją stronę skoro autorkę na to stać. Chyba oczywiście że obie strony wykażą chęć naprawy i pójścia na kompromisy, ale z opisu autorki obie strony są zbyt skupione na sobie, by było to możliwe.

No i nie rozumiem idei zgadzania się na cokolwiek w małżeństwie dla świętego spokoju, bo teraz autorka ponosi tego konsekwencje.

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Ja tam nie wiem, czy jest co ratować, skoro oboje grają pod siebie i małżeństwem są chyba tylko na papierze. Nie rozwiązują wspólnie problemów, autorka standardowo nie powiedziała o mężu nic miłego poza tym, że dzieci go lubią. Po co takie małżeństwo? Wygląda to po prostu tak, jakby drogi im się rozeszły, pora się rozstać i iść w swoją stronę skoro autorkę na to stać. Chyba oczywiście że obie strony wykażą chęć naprawy i pójścia na kompromisy, ale z opisu autorki obie strony są zbyt skupione na sobie, by było to możliwe.

No i nie rozumiem idei zgadzania się na cokolwiek w małżeństwie dla świętego spokoju, bo teraz autorka ponosi tego konsekwencje.

W sumie racja, tam już sprawy zaszły za daleko i wydarzyło się zbyt dużo. On robił wszystko pod siebie, ona uwiązana do swojej rodziny aż jej matka wybuchła kiedy wreszcie się przeprowadzą bo nie ma siły zajmować się wnukami. Szkoda trójki dzieci, ale tak bywa gdy rodzice nie potrafią się dogadać.
Mimo wszystko myślę, że tutaj najwięcej namieszali rodzice autorki i jej uzależnienie od nich. Niestety, widzę w tym częsty problem, że w małżeństwie powstają tarcia gdy teściowie pomagają i mają w związku z tym swoje oczekiwania oraz zmartwienie kto zajmie się nimi na starość.

[Camillie32]

Napisane przez Aelora

W sumie racja, tam już sprawy zaszły za daleko i wydarzyło się zbyt dużo. On robił wszystko pod siebie, ona uwiązana do swojej rodziny aż jej matka wybuchła kiedy wreszcie się przeprowadzą bo nie ma siły zajmować się wnukami. Szkoda trójki dzieci, ale tak bywa gdy rodzice nie potrafią się dogadać.
Mimo wszystko myślę, że tutaj najwięcej namieszali rodzice autorki i jej uzależnienie od nich. Niestety, widzę w tym częsty problem, że w małżeństwie powstają tarcia gdy teściowie pomagają i mają w związku z tym swoje oczekiwania oraz zmartwienie kto zajmie się nimi na starość.

Dlatego zawsze jestem przeciwna mieszkaniu z rodzicami jednej ze stron i zbyt bliskimi relacjami, na przykład przy zajmowaniu się dziećmi - to zazwyczaj kończy się źle

[rejczeI]

Mam wrażenie, że nie piszesz tu całej prawdy bo ciężko dociec, co się stało, że jest aż tak negatywny i chamski względem ludzi którzy przez 12 lat za free zapewniali jemu i jego rodzinie miejsce do życia niancząc mu dzięci dzięki czemu mogł się bujać gdzie mu się żywnie podobało.
Mam też wrażenie że twój chłop to niezły cwaniak który zrobił z ciebie i teściów dojne krowy.
To że on wielce remontuje drugi dom a niby ona ma większy hajs, warto przypomnieć, że pierwszy remont zarzucił po tym jak ukradli mu narzędzia (xd) oraz żadna sztuka mieć swoją kasę i remontować sobie za nią swój własny dom jak żona ładuje swoje pieniądze w koszty utrzymania rodziny. Wypłata jako tylko kieszonkowe, kto by nie chciał. Nikt nie mówi, że musisz mieszkać z rodzicami tesciami ale chyba są opcje bliższe niż drugi koniec Polski. Wygląda na to, że to zaplanował i cię odseparował od rodziny całkowicie a ty się dałaś jak pierwszy naiwny frajer.
Nie wiem, dużo dziwnych sytuacji, facet cię niby zmusza do rozdzielności majątkowej, kupuje dom na drugim końcu kraju, a ty jak jakieś bezwolne ciele. Kosmos jakiś żeby przeprowadzić się wbrew własnym chęciom tak daleko bo on tak zdecydował.
Dalej nic nie masz, majątek należy w całości do faceta, z takim podejściem jak jego czym prędzej kupiłabym coś dla siebie a facetowi kazała bardziej partycypować w kosztach życia (jeśli jest tu znaczna dysproporcja i biorąc pod uwagę, że teraz mieszkasz u niego, a wcześniej on żerował na domu teściów). Lepiej o tym pomyśleć gdy masz 40 lat niż gdy będziesz mieć 50 albo 60 i wystawi cię za drzwi. Z takim egoistą szykowałabym się na gorsze niż na lepsze.

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Dlatego zawsze jestem przeciwna mieszkaniu z rodzicami jednej ze stron i zbyt bliskimi relacjami, na przykład przy zajmowaniu się dziećmi - to zazwyczaj kończy się źle

W pełni zgoda. Niestety często prowadzi to do takiej zależności jak w opisywanej historii, że rodzice pomogą finansowo i przy wychowaniu dzieci, ale za to młodzi muszą być w pobliżu, pod ręką i rezygnować ze swoich planów (autorka i jej mąż marzyli, żeby wyprowadzić się do tego miejsca na drugim końcu Polski, to były ich własne plany i ustalenia niepodporządkowane rodzicom).

[rejczeI]

Napisane przez Aelora

W pełni zgoda. Niestety często prowadzi to do takiej zależności jak w opisywanej historii, że rodzice pomogą finansowo i przy wychowaniu dzieci, ale za to młodzi muszą być w pobliżu, pod ręką i rezygnować ze swoich planów (autorka i jej mąż marzyli, żeby wyprowadzić się do tego miejsca na drugim końcu Polski, to były ich własne plany i ustalenia niepodporządkowane rodzicom).

Marzyli o tym jako młodzi ludzie, 10 czy 20 lat później niekoniecznie marzy się o tym samym. Takie marzenia się rewiduje a nie wymusza.

[Aelora]

Napisane przez rejczeI

Marzyli o tym jako młodzi ludzie, 10 czy 20 lat później niekoniecznie marzy się o tym samym. Takie marzenia się rewiduje a nie wymusza.

Ktoś ją zmusił, żeby się tam finalnie przeprowadzić? Wyraźnie napisałam, że to kiedyś było ICH wspólne marzenie, żeby skontrastować z oczekiwaniami stawianymi przez rodziców.

Napisane przez rejczeI

Mam wrażenie, że nie piszesz tu całej prawdy bo ciężko dociec, co się stało, że jest aż tak negatywny i chamski względem ludzi którzy przez 12 lat za free zapewniali jemu i jego rodzinie miejsce do życia niancząc mu dzięci dzięki czemu mogł się bujać gdzie mu się żywnie podobało.

Ale tam autorka wprost napisała - jej mąż pokłócił się ostro z teściową po tym, jak ta wygarnęła mu niewdzięczność, że kupił dom i wyprowadzają się na drugi koniec Polski. Od tamtej pory facet jest konsekwentny i nie chce utrzymywać kontaktu z teściami, chociaż wszyscy go cisną, żeby ustąpił. Tutaj też mnie rozwala, bo najpierw ta sama teściowa chciała żeby się przeprowadzili bo już nie daje rady z wnukami, a kiedy kupili dom to jednak za daleko i kto zajmie się nimi na starość. Ja wiem, że Ty zawsze widzisz tylko winę i cwaniactwo facetów, ale serio rozumiem, że facet chciał w końcu zamieszkać z dala od teściów, bo z opowieści nie wynika, żeby jakoś autorce się do tego paliło. Nic z tym nie zrobiła, choć ponoć zarabia więcej.

[rejczeI]

No nie zmusił. Sama siebie określiła jako Zaślepiona to chyba do niej dociera, że coś nie tak.

Od tekstu ''mąż kupił na licytacji dom'' jeden duży red flag. (Bardzo taki związek gdzie najważniejsze rzeczy są jak on chce, a to co mu wygodnie to łaskawie akceptuje - w kopńcu chyba wiedział, kto pomaga im przy dzieciach i w stanięciu na nogi? - więc chyba nie uwierzyłabym, że mu teściowie zrobili jakąś krzywdę). Niby ok ale takie rzeczy ustala się po prostu z góry. Skoro mąż chce odrębności majątkowej to karty na stół i konkrety, bo teraz to on zmienia domy za domami a ona formalnie nie ma nic. Mogła kupić mieszkanie dla siebie już np. 5 lat temu.

[Aelora]

Napisane przez rejczeI

No nie zmusił. Sama siebie określiła jako Zaślepiona to chyba do niej dociera, że coś nie tak.

Od tekstu ''mąż kupił na licytacji dom'' jeden duży red flag. (Bardzo taki związek gdzie najważniejsze rzeczy są jak on chce, a to co mu wygodnie to łaskawie akceptuje - w kopńcu chyba wiedział, kto pomaga im przy dzieciach i w stanięciu na nogi? - więc chyba nie uwierzyłabym, że mu teściowie zrobili jakąś krzywdę). Niby ok ale takie rzeczy ustala się po prostu z góry. Skoro mąż chce odrębności majątkowej to karty na stół i konkrety, bo teraz to on zmienia domy za domami a ona formalnie nie ma nic. Mogła kupić mieszkanie dla siebie już np. 5 lat temu.

A ja Ci nie odmawiam racji - ta akcja z zakupem domu z licytacji, późniejsza kradzież narzędzi i niewykończenie pierwszego domu (to co się z nim stało? Facet go sprzedał?) są bardzo dziwne. Mnie dziwi, że w tym wszystkim autorka zachowuje taką bierność. Kupił to kupił, chce rozdzielności to ok, kupił dom w innym rejonie to przeprowadzamy się i sama też milczała o tym jak zaklęta wobec swoich rodziców aż sytuacja wybuchła. Dziwna postawa, dla mnie ten wątek to takie typowe rozdarcie i rodzinna drama - mąż ciągnie w swoją stronę, rodzina w swoją, a w środku stoi autorka jak ten cielaczek i daje się prowadzić każdemu. Ale tak się nie da, jak nie umie się stawiać granic i pozwala się decydować o swoim losie innym to płaci się za to rozbitą rodziną.

[rejczeI]

jej mąż pokłócił się ostro z teściową po tym, jak ta wygarnęła mu niewdzięczność, że kupił dom i wyprowadzają się na drugi koniec Polski. Od tamtej pory facet jest konsekwentny i nie chce utrzymywać kontaktu z teściami

A pomyslałas, że teściowa miała swoje powody by mu to wygarnąć? Skąd wiadomo, co tam się w niej gromadziło, aż ulało. Może bardzo słuszna szpila skoro tak go to ubodło że 12 lat pasożytowania na teściach łatwo ściągnął do parteru po 1 kłótni i nie bacząc na to, że jak sobie np. '' pracował na kontrakcie w innym mieście'' to ktoś mu te dzieci wychowywał, lub, precyzując, jego żonie pomagał. Czyli jak dać dzieci na ponad dekadę teściom i siedzieć w piątkę komuś na kwadracie za darmola (och przepraszam, włożył dyszkę w adaptację pięterka dla swojej 5osobowej rodzinki, jakiż hojny gest) to spoko. Potem jedna kłótnia i jaśnie pan nawet na święta nie zajrzy. Ja podziwiam nie młodych że się pchają w takie układy co rodziców/ teściów którzy hodują pasożyty a jeszcze potem zero wdzięczności.
Ogólnie rodzinka bardzo dziwna, mąż robi co chce, żona zamiast pomyśleć zachodzi w kolejne ciąże, a na koniec nie powiedzą teściom jak ludzie jakie mają plany tylko zawijają się niemalże po angielsku. Po czymś takim chyba bym zapisała majątek obojętnie komu byle nie córeczce. Nie no żart, byłabym strasznie rozczarowana, że córka tak postępuje i przestała dogadzać ile wlezie. Możliwe zresztą żebym majątek zapisała komuś innemu lub przeznaczyła na komfortowe życie na starość. Na takie dzieci to bym się wolała nie oglądać, czy pomogą.

[Aelora]

Napisane przez rejczeI

A pomyslałas, że teściowa miała swoje powody by mu to wygarnąć? Skąd wiadomo, co tam się w niej gromadziło, aż ulało. Może bardzo słuszna szpila skoro tak go to ubodło że 12 lat pasożytowania na teściach łatwo ściągnął do parteru po 1 kłótni i nie bacząc na to, że jak sobie np. '' pracował na kontrakcie w innym mieście'' to ktoś mu te dzieci wychowywał, lub, precyzując, jego żonie pomagał. Czyli jak dać dzieci na ponad dekadę teściom i siedzieć w piątkę komuś na kwadracie za darmola (och przepraszam, włożył dyszkę w adaptację pięterka dla swojej 5osobowej rodzinki, jakiż hojny gest) to spoko. Potem jedna kłótnia i jaśnie pan nawet na święta nie zajrzy. Ja podziwiam nie młodych że się pchają w takie układy co rodziców/ teściów którzy hodują pasożytów a jeszcze potem zero wdzięczności.

A on tam balował na kontrakcie czy zarabiał na utrzymanie swojej rodziny? Nigdzie nie widziałam informacji, żeby nie dokładali się do kosztów utrzymania, mediów, wody czy opału u teściów, a część przestrzeni zaaranżowali sobie po swojemu na potrzeby rodziny 2+1. No właśnie po 12 latach "pasożytowania" chłop chciał się wyprowadzić, to dostał awanturę i święte oburzenie za to, że czemu chce zostawiać teściów samych na starość. Przecież w tym nie ma żadnej logiki, już nie usprawiedliwiaj. Jak mieli płacić dodatkowo dziadkom za łaskę opieki nad własnymi wnukami mogli od razu wynająć opiekunkę/i, a przynajmniej nikt nie oczekiwałby od nich przysłowiowej łyżki wody na starość.

[rejczeI]

Wszystko bym się zgodziła gdyby a) nie to, że doprowadził do rozdzielności majątkowej i wszystko jest na niego. Finalnie wyszło że on nie zarabiał dla swojej rodziny tylko dla siebie. b) Gdyby się o tym rozmawiało, jakie mają plany. Fajnie potraktowali jej rodziców, oboje, wincyj sekretów, wincyj.



I jeszcze raz, nie zdziwiłabym się gdyby ona więcej wydawała na życie a on na tym korzystał, patrząc na całokształt. Skoro pisze że ma tylko samochód, czemu nie ma oszczędności za które mogłaby sobie kupić coś od ręki (inaczej czemu się martwi). On w końcu żongluje kolejnymi nieruchomościami, a ona ponoć lepiej stoi finansowo niż małżonek.

[skara]

Napisane przez rejczeI

A pomyslałas, że teściowa miała swoje powody by mu to wygarnąć? Skąd wiadomo, co tam się w niej gromadziło, aż ulało. Może bardzo słuszna szpila skoro tak go to ubodło że 12 lat pasożytowania na teściach łatwo ściągnął do parteru po 1 kłótni i nie bacząc na to, że jak sobie np. '' pracował na kontrakcie w innym mieście'' to ktoś mu te dzieci wychowywał, lub, precyzując, jego żonie pomagał. Czyli jak dać dzieci na ponad dekadę teściom i siedzieć w piątkę komuś na kwadracie za darmola (och przepraszam, włożył dyszkę w adaptację pięterka dla swojej 5osobowej rodzinki, jakiż hojny gest) to spoko. Potem jedna kłótnia i jaśnie pan nawet na święta nie zajrzy. Ja podziwiam nie młodych że się pchają w takie układy co rodziców/ teściów którzy hodują pasożyty a jeszcze potem zero wdzięczności.
Ogólnie rodzinka bardzo dziwna, mąż robi co chce, żona zamiast pomyśleć zachodzi w kolejne ciąże, a na koniec nie powiedzą teściom jak ludzie jakie mają plany tylko zawijają się niemalże po angielsku. Po czymś takim chyba bym zapisała majątek obojętnie komu byle nie córeczce. Nie no żart, byłabym strasznie rozczarowana, że córka tak postępuje i przestała dogadzać ile wlezie. Możliwe zresztą żebym majątek zapisała komuś innemu lub przeznaczyła na komfortowe życie na starość. Na takie dzieci to bym się wolała nie oglądać, czy pomogą.

Zgadzam się. Dla mnie cały ten wątek jest dziwny. Mąż postępuje jak wróg, żona na wszystko się godzi?
Siedzieli teściom kilkanaście lat na głowie, a teraz zero kontaktu, po jednej kłótni? I wyprowadzka na drugi koniec kraju? Nie ma innych domów czy miast bliżej, trzeba dzieci na siłę odseparować od dziadków, z którymi mają głęboką więź? Przecież to zachowanie jest pozbawione jakiekolwiek logiki. Albo autorka nie pisze mam wszystkiego, co też jest wysoce prawdopodobne, bo historia się kupy nie trzyma i nie ma ciągu przyczynowo-skutkowego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Aelora]

Napisane przez rejczeI

Wszystko bym się zgodziła gdyby a) nie to, że doprowadził do rozdzielności majątkowej i wszystko jest na niego. Finalnie wyszło że on nie zarabiał dla swojej rodziny tylko dla siebie. b) Gdyby się o tym rozmawiało, jakie mają plany. Fajnie potraktowali jej rodziców, oboje, wincyj sekretów, wincyj.



I jeszcze raz, nie zdziwiłabym się gdyby ona więcej wydawała na życie a on na tym korzystał, patrząc na całokształt. Skoro pisze że ma tylko samochód, czemu nie ma oszczędności za które mogłaby sobie kupić coś od ręki. On w końcu żongluje kolejnymi nieruchomościami, a ona ponoć lepiej stoi finansowo niż małżonek.

Tutaj się zgadzamy, tego ostatniego też nie rozumiem. Facet mniej zarabia, a kupuje od ręki dom za domem. Chyba, że ona ładowała pieniądze w pomoc swoim rodzicom, a on miał tego dosyć i dlatego kupił dom na własną rękę. Ale to tylko myśl która przyszła mi do głowy, może głupia, więc dopóki autorka się nie wypowie trudno mi uznawać ją za prawdziwą.
Intercyza w małżeństwie obowiązuje od dnia jej zawarcia, a nie wstecznie, więc wszystko, co zostało nabyte do momentu zawarcia rozdzielności, nadal wchodzi w skład majątku wspólnego.

[zaslepiona]

Ja nigdzie nie napisałam, że mąż zarabia lub kiedykolwiek zarabiał mniej niż ja. Zawsze zarabiał więcej. Ja również nieźle zarabiam, ale moja partycypacja w kosztach utrzymania rodziny była zawsze większa. Rachunki zawsze 50/50, jedzenie, utrzymanie dzieci, wycieczki, ich ubrania 95% ja 5% on. Jak mąż był na kontrakcie i mięliśmy jedno dziecko, to przez rok poza drobnymi prezentami wcale na niego nie łożył.

Nie pasożytowaliśmy na moich rodzicach. Płaciliśmy rachunki dzieląc przez ilość zamieszkałych osób. Zawsze mówione było, że on odkłada na naszą wspólną przyszłość.

Po tej awanturze, moja mama przeprosiła mojego męża. Powiedziała, że te wszystkie słowa padły z jej ust w emocjach, że mamy patrzeć na swoją rodzinę. Jemu też to powiedziała.Zrobiła to kilkukrotnie i dopóki z nią mieszkał, chętnie jadał jej obiady.
Gdy go dopytywałam, to twierdził, że ceni moją rodzinę, ale wiem, że unika kontaktu.

Wielokrotnie chciałam się wyprowadzić. Przypominam, że pomysł o zamieszkaniu z moimi rodzicami był jego. Kilkukrotnie mięliśmy plany, które on ostatecznie sabotował, a potem wybuchła pandemia.

Nie jestem święta. Tak, jak piszecie, zachowałam się jak bezwolne ciele. Mam tego świadomość. Jest mi z tym źle.

Co do zalet mojego męża. Nie pije, nie bije, lubi spędzać czas z dziećmi.

Mój mąż jest skłócony ze swoim bratem, brat z matką tak na śmierć i życie. w jego rodzinie tego typu konflikty ciągną się od pokoleń. Sam był niechcianym dzieckiem, o czym wielokrotnie mu powiedziano. Ma bardzo niskie poczucie własnej wartości i urywa kontakt z każdym, kto powie mu coś krytycznego. Nie ma bliskich przyjaciół.Nie ma kolegów.

Ja jestem otwartą osobą, mam kilka wiernych przyjaciółek, mamy jednych wspólnych znajomych, z którymi spotykamy się tylko we dwójkę.

[Aelora]

Dopóki mieliście wspólność majątkową, nikt nie ma większego udziału. Formalnie wszystko jest wspólne, nie ma znaczenia, czy ktoś płacił za więcej rzeczy, kto kupuje dzieciom ubrania, kto „bardziej się stara” Prawo nie bierze pod uwagę proporcji wkładu, to co opisujesz ma znaczenie przy rozwodzie czy podziale majątku, jeśli takowy szykujecie. To, że Ty realnie więcej płaciłaś za dzieci, codzienne życie, urlopy, może być argumentem, ale trzeba to udokumentować.
Skoro Twoja mama go przeprosiła, teraz to on powinien schować dumę do kieszeni i pogodzić się. Tylko sprawa domu jest już chyba ustalona i Twoi rodzice muszą się pogodzić, że zamieszkacie daleko, sama też się na to zgodziłaś. Jeśli z powodu jego uporu rodzina ma się rozpaść i masz wrócić do Twoich rodziców to moim zdaniem raczej dziecinada, nie jesteście nastolatkami tylko dojrzałymi ludźmi, bierzecie też odpowiedzialność za swoje dzieci, inaczej brzydko mówiąc trzeba było nie powiększać/w ogóle zakładać rodziny skoro nie umiecie się dogadać jak ludzie i obrażacie za każde słowo.

[zaslepiona]

Moi rodzice z naszą wyprowadzką się pogodzili. Jedyne czego nie mogą zrozumieć, to czemu on ich unika. Jedyne jakie mieli oczekiwania wobec niego, to żeby pomógł mi zabrać pozostałe po nas meble i rzeczy. Zostałam z tym sama. On wyjechał po angielsku, nigdy się nie pożegnał. Mój tata w tym czasie miał 2 ciężkie operacje. Z jego strony zero kontaktu. Mi nie chodzi o to, żeby mieć nieodciętą pępowinę. Chodzi mi tylko i wyłącznie o poprawny, sporadyczny kontakt.

Między nami nie było rozmowy, co robimy na święta. On powiedział, tylko ja już nie będę jeździł do towich rodziców, jedź sobie sama. Ja tylko zapytalam,co robimy w święta.

[Aelora]

Napisane przez zaslepiona

Moi rodzice z naszą wyprowadzką się pogodzili. Jedyne czego nie mogą zrozumieć, to czemu on ich unika. Jedyne jakie mieli oczekiwania wobec niego, to żeby pomógł mi zabrać pozostałe po nas meble i rzeczy. Zostałam z tym sama. On wyjechał po angielsku, nigdy się nie pożegnał. Mój tata w tym czasie miał 2 ciężkie operacje. Z jego strony zero kontaktu. Mi nie chodzi o to, żeby mieć nieodciętą pępowinę. Chodzi mi tylko i wyłącznie o poprawny, sporadyczny kontakt.

Między nami nie było rozmowy, co robimy na święta. On powiedział, tylko ja już nie będę jeździł do towich rodziców, jedź sobie sama. Ja tylko zapytalam,co robimy w święta.

A on jakoś to wyjaśnił, dlaczego jest na nich aż tak święcie obrażony? Bo wiesz, my chętnie pomożemy, pogadamy, po to zaglądamy na to forum, ale nie znamy dokładnie Was, Waszej sytuacji rodzinnej, wiemy tyle ile nam napiszesz. Mi też wydaje się dziwne i dziecinne, że przez tę awanturę Twój mąż aż tak się odciął, to wygląda jakby jadał z Twoimi rodzicami obiadki ale przez lata narastała w nim ogromna, zimna niechęć i teraz faktycznie po wyprowadzce całkowicie się odciął. Czy on albo Twoi rodzice wiedzą o co może chodzić? Jego złe doświadczenia rodzinne, charakter nie powinny być usprawiedliwieniem, że można być aż tak zawziętym, to trochę słabo o nim świadczy jako człowieku jeśli jest aż tak uparty i ryzykuje rozpadem Waszej rodziny.
Ty z drugiej strony nie możesz nakazywać mu kontaktu, skoro on go nie chce. Tutaj wielokrotnie były wątki (pierwszy z brzegu: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=1293234), że ktoś ma problem z jakimś członkiem rodziny/znajomym (zwykle dziewczyna z teściową) i wszyscy piszą, żeby się odciąć, że nie ma obowiązku zagryzać zębów i jechać do znienawidzonych teściów w imię świętego spokoju. Tak samo Twój mąż, tylko mnie dziwi skąd u niego taka niechęć i złość skoro wcześniej piszesz, że kontakty były poprawne.

[zaslepiona]

On ma ogólnie dosyć egoistyczne uosobienie. To nie jest tylko moja opinia. NAwet jego mama, kuzynki tak uważają i zawsze są po mojej stronie. Myślę, że przeszkadzało mu mieszkanie z moimi rodzicami, choć się nie wtrącali, ale był na tyle skąpy, że nie chciał wydać pieniędzy na własne mieszkanie. Teraz wiem, że nie chciał mieć nic ze mną na spółkę, a wynajem wydawał mu się zbyt bezsensowny. Narastała w nim frustracja i teraz poczuł się panem własnego losu. Tyle tylko, że żona chciała, żeby jej racje i potrzebny zostały wzięte pod uwagę.

[Aelora]

Napisane przez zaslepiona

On ma ogólnie dosyć egoistyczne uosobienie. To nie jest tylko moja opinia. NAwet jego mama, kuzynki tak uważają i zawsze są po mojej stronie. Myślę, że przeszkadzało mu mieszkanie z moimi rodzicami, choć się nie wtrącali, ale był na tyle skąpy, że nie chciał wydać pieniędzy na własne mieszkanie. Teraz wiem, że nie chciał mieć nic ze mną na spółkę, a wynajem wydawał mu się zbyt bezsensowny. Narastała w nim frustracja i teraz poczuł się panem własnego losu. Tyle tylko, że żona chciała, żeby jej racje i potrzebny zostały wzięte pod uwagę.

Rozumiem, wszystko zbierało się w nim przez lata, chociaż sam na początku zgodził się zamieszkać z rodzicami z czasem uznał że to jednak zła opcja. Czyli chodzi głównie o jego kontakt z Twoimi rodzicami, bo oni finalnie pogodzili się z Waszą zmianą miejsca zamieszkania? Moim zdaniem nie możesz zmusić go do utrzymywania poprawnych relacji z teściami, on po prostu tego nie chce. Zauważ, że nie więzi Was, nie zabrania jeździć do Twoich rodziców, on po prostu nie chce w tym uczestniczyć. Ja nie nalegałabym w takiej sytuacji, tylko ustaliła z nim, zabrałabym dzieci co jakiś czas do dziadków i w relacjach między nim a Twoimi rodzicami starałabym się zachować neutralność, nie bierz żadnej ze stron. Rozumiem, że to dla Ciebie trudne i przykre bo wyszło szydło z worka że jednak Twój mąż źle dogaduje się z teściami, ale nie zmusisz i nie powinnaś wymagać od dorosłego człowieka, żeby na siłę kontaktował się z ludźmi których nie chce. Jeśli problemem jest tylko ta kwestia kontaktu, ale nie rzutuje to na Twoje i dzieci relacje z Twoimi rodzicami bo możesz do nich swobodnie jeździć, to przemyśl co dalej i czy warto dla takiej kwestii rozwalać małżeństwo. Czy mogłabyś jednak z tym żyć, czy jest dla Ciebie taką kwestią nie do przejścia że mąż musi jeździć z Wami do teściów i utrzymywać z nimi poprawne kontakty.

[zaslepiona]

Myślę, że jest to kwestia do przejście, lecz nie tylko o to chodzi. Bardziej o to, że żyję w wielu kwestiach wbrew sobie, a on nie jest skołonny do żadnego kompromisu. Albo jest tak jak on chce albo buduje dustans i jest bardzo zimny w stosunku do mnie. Gdyby tylko o mnie chodziło, po prostu bym odeszła. Próbuję jednak uratować rodzinę, bo moim dzieciom ogromnie na tym zależy.

[Camillie32]

Napisane przez Aelora

Rozumiem, wszystko zbierało się w nim przez lata, chociaż sam na początku zgodził się zamieszkać z rodzicami z czasem uznał że to jednak zła opcja. Czyli chodzi głównie o jego kontakt z Twoimi rodzicami, bo oni finalnie pogodzili się z Waszą zmianą miejsca zamieszkania? Moim zdaniem nie możesz zmusić go do utrzymywania poprawnych relacji z teściami, on po prostu tego nie chce. Zauważ, że nie więzi Was, nie zabrania jeździć do Twoich rodziców, on po prostu nie chce w tym uczestniczyć. Ja nie nalegałabym w takiej sytuacji, tylko ustaliła z nim, zabrałabym dzieci co jakiś czas do dziadków i w relacjach między nim a Twoimi rodzicami starałabym się zachować neutralność, nie bierz żadnej ze stron. Rozumiem, że to dla Ciebie trudne i przykre bo wyszło szydło z worka że jednak Twój mąż źle dogaduje się z teściami, ale nie zmusisz i nie powinnaś wymagać od dorosłego człowieka, żeby na siłę kontaktował się z ludźmi których nie chce. Jeśli problemem jest tylko ta kwestia kontaktu, ale nie rzutuje to na Twoje i dzieci relacje z Twoimi rodzicami bo możesz do nich swobodnie jeździć, to przemyśl co dalej i czy warto dla takiej kwestii rozwalać małżeństwo. Czy mogłabyś jednak z tym żyć, czy jest dla Ciebie taką kwestią nie do przejścia że mąż musi jeździć z Wami do teściów i utrzymywać z nimi poprawne kontakty.

Dokładnie, nie można też wymagać od dorosłego człowieka utrzymywania relacji z ludźmi, z którymi nie chce, sama nie chciałabym być zmuszana jeśli z teściami byłoby mi nie po drodze. Więc są dwie opcje: albo wypracowujecie kompromis w tej kwestii i przy okazji nie zmuszasz go (bo nie powinno się dorosłych ludzi zmuszać do relacji rodzinnych, które po prostu im nie pasują), próbujecie się dogadać w innych kwestiach, zaczynacie pracować nad związkiem razem. Albo jeśli za dużo jest tych różnic a za mało plusów no to pora się rozejść.

---------- Dopisano o 15:11 ---------- Poprzedni post napisano o 15:10 ----------

Napisane przez zaslepiona

Myślę, że jest to kwestia do przejście, lecz nie tylko o to chodzi. Bardziej o to, że żyję w wielu kwestiach wbrew sobie, a on nie jest skołonny do żadnego kompromisu. Albo jest tak jak on chce albo buduje dustans i jest bardzo zimny w stosunku do mnie. Gdyby tylko o mnie chodziło, po prostu bym odeszła. Próbuję jednak uratować rodzinę, bo moim dzieciom ogromnie na tym zależy.

No to standardowo: naprawdę myślisz, że dzieci będą szczęśliwe jeśli ich matka nie będzie szczęśliwa? Że nie wyczują atmosfery między Wami, Twojego napięcia? Naprawdę chcesz przekazać im takie wzorce budowania relacji? Przecież da się rozstać tak, by mogły mieć kontakt z tatą, to jest tylko kwestia dogadania między Wami odpowiednich zasad tak, by jak najbardziej ulżyć dzieciom podczas rozwodu.

[Aelora]

Napisane przez zaslepiona

Myślę, że jest to kwestia do przejście, lecz nie tylko o to chodzi. Bardziej o to, że żyję w wielu kwestiach wbrew sobie, a on nie jest skołonny do żadnego kompromisu. Albo jest tak jak on chce albo buduje dustans i jest bardzo zimny w stosunku do mnie. Gdyby tylko o mnie chodziło, po prostu bym odeszła. Próbuję jednak uratować rodzinę, bo moim dzieciom ogromnie na tym zależy.

Tak jak w kwestii ustanowienia rozdzielności czy przeprowadzki, nie ustępuj mu we wszystkim. Najpierw zgadzasz się i oddajesz władzę w jego ręce, a potem dusisz się w tym bo wiesz, że jednak nie do końca tego chciałaś. Nie musisz się na wszystko godzić, różne rozwiązania omawia się i wspólnie podejmuje decyzje, związki polegają na kompromisie. Rozmawialiście tak szczerze, dlaczego zamyka się w sobie albo gdy nie byłaś pewna jakiejś jego decyzji? Mówiłaś mu, że to Cię rani? On buduje dystans, Ty karzesz go milczeniem nawet gdy widać że ma dosyć i chce się zbliżyć, no przepraszam, ale nie są to dojrzałe zachowania. Macie poważny problem z komunikacją, nie rozmawiacie, nie ujawniacie sobie szczerze swoich przemyśleń, tylko on podejmuje decyzje, a Ty niby się godzisz, ale masz uraz. Musicie zacząć wreszcie rozmawiać, porozumieć się albo utrzymywanie tego małżeństwa naprawdę nie ma sensu, to trochę przerażające że tyle lat jesteście razem i macie 3 dzieci a tak naprawdę nawet nie umiecie ze sobą szczerze rozmawiać. Może jakaś terapia dla par?

[rejczeI]

Powiedzieć że sie nieźle ustawił to nic nie powiedzieć. Połowa rachunków za media przy braku opłat typu kredyt czy odstępne przy wszystkich kosztach utrzymania 5os rodziny których nie ponosił - czy dalej go sponsorujesz? - To śmieszny ułamek wartości. Masz albo bardzo cierpliwych rodziców albo najpewniej nic im nie powiedziałaś, wystawiłabym takiego trutnia za prog od ręki. Masakra, gdzie ty miałaś rozum tolerując to wszystko.

[klotylda14]

Witam
Nie chcę Cię bardziej dołować, bo sama zdajesz sobie sprawę, że jesteś w czarnej d...e, ale udane małżeństwo tak nie wygląda. W Waszym brakuje miłości, wzajemnego szacunku i wsparcia, zaufania, szczerości itd.
Wasz związek przypomina spółkę z o.o., w której on jest prezesem i jednoosobowym zarządem i zgarnia wszystkie dywidendy, a Ty szeregowym pracownikiem bez prawa głosu.
To, że się tak zabezpieczył materialnie wskazuje na to, że poważnie liczy się z rozstaniem z Tobą.
Karanie go ciszą niczego nie rozwiązuje, przeciwnie, budujecie coraz wyższy mur. Sama bez jego udziału nie rozwiążesz tego. Powinnaś wiedzieć co on myśli o Waszym małżeństwie, jakie ma plany na przyszłość i czy widzi w niej miejsce dla Ciebie.
Zadaj mu postawowe pytania: czy jeszcze Cię kocha, czy chce być z Tobą, czy widzi rozwiązanie waszych problemów...

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:21 ----------

Dodam jeszcze, że jego tak głęboka niechęć do Twoich rodziców, a zwłaszcza do teściowej jest dziwna i niezrozumiała, może jest coś o czym nie wiesz, albo nie piszesz.

[meggiii29]

Szczerze- nie wyobrażam sobie, aby mój mąż bez mojej wiedzy kupił sobie dom.. nie ważne, że za swoje pieniądze, że tylko na niego.. Wasz związek istnieje tylko na papierze. O takich rzeczach się ROZMAWIA. A On się wogóle z Tobą nie liczy. Uważam też, że specjalnie chciał rozdzielności, żeby zabezpieczyć siebie.
Mój mąż dzieli się ze mną przemyśleniami co do zakupu zegarka czy nowego telefonu, a co dopiero mówić o domu.. dla mnie to jakiś kosmos.
Konfliktom rodzinnym się nie dziwię. Już dawno powinniście się wyprowadzić. Niestety tak jest w 90% przypadków, jak mieszka się z rodzicami (obojętnie której strony).

Samo to , że nie skonsultował z Tobą pomysłu zakupu domu "na drugim końcu" Polski jest żenujące. A to, że się tam z nim przeprowadziłaś jeszcze bardziej.

Radziłabym zacząć myśleć o sobie. O jakimś swoim lokum. Jeśli chcesz z nim być to kup sobie jakieś mieszkanie i je wynajmij.. W razie czego będziesz miała jakąś swoją przystań i zabezpieczenie..

[ruda_ciotka]

Napisane przez zaslepiona

Myślę, że jest to kwestia do przejście, lecz nie tylko o to chodzi. Bardziej o to, że żyję w wielu kwestiach wbrew sobie, a on nie jest skołonny do żadnego kompromisu. Albo jest tak jak on chce albo buduje dustans i jest bardzo zimny w stosunku do mnie. Gdyby tylko o mnie chodziło, po prostu bym odeszła. Próbuję jednak uratować rodzinę, bo moim dzieciom ogromnie na tym zależy.

Twoje dzieci zaraz zaczną dorastać i na starcie zafundujesz im problemy związane z tym, że zaczna rozumieć lepiej pewne rzeczy i zobaczą zycie w rodzinie istniejącej głownie na papierze. Tego dla nich chcesz?

[Glassred]

"Moje małżeństwo się sypie", ja w zasadzie myślę że ono posypało się już jakiś czas temu... Ta akcja z domem z licytacji i ukradzionymi narzędziami (wtf, i co dalej z tym domem? Sprzedał?) była turbo dziwna. I nie pisz że byś go zostawiła, ale DzIeCi, bo tak naprawdę po prostu nie chcesz całej tej maniany związanej z rozwodem...

Wysłane z mojego motorola edge 40 pro przy użyciu Tapatalka