Kobiety, które Was inspirują, fascynują, które chciałybyście poznać

[rzastin]

Czy są/ były takie kobiety? Jeśli tak, to dlaczego właśnie je uznajecie za tak interesujące? Proszę o uzasadnienie.

Ja podziwiam Audrey Hepburn, jest moim idałem Nie chodzi tylko o wygląd (a była z niej przepiękna kobieta), o niezaprzeczalny talent, ujmujący sposób bycia przed kamerą, ale także o wieloletnią działalność w ONZ i błyskotliwy intelekt.

Zapomniałam dodać, że nawet inspiruje mnie jej styl, tzn. rozkloszowane spódnice, baleriny, żakiet w rękawem 3/4 i sama mam podobne rzeczy w garderobie. Sukienkę na studniówkę też szyłam zainspirowana jej kreacją.

Fascynującymi osobowościami były też, wg mnie, Maria Callas i Coco Chanel- kobiety- ikony swoich czasów.

PS: Gdyby był już taki wątek, to pisać- ja takiego nie znalazłam

[Szczypta Chili]

Mnie od lat fascynuje postać Marilyn Monroe. Kobieta z krwi i kości, ujmująca, elegancka, urocza. Poza tym łączy mnie z nią pewna empatia, bardzo żal mi tej wytwornej kobiety, której uroda stała się jej grobem...Ponadto Hilary Swank, niezwykle utalentowana aktorka, przede wszystkim szanująca siebie i swoją pracę. Gra znakomicie i wybiera role bardzo głębokie, poruszające trudne problemy...I jeszcze Ellen Barkin. Wyjątkowa, niespotykana uroda i zdecydowanie. Nie poddała się środowisku(Bronx) w jakim się wychowała, ale dążyła twardo do celu i został zankomitą aktorką...

[Złośnica81]

Zgadzam się z Waszymi typami
Dodam jeszcze J. Kennedy, Catherine Hepburn, B. Bardot, Avę Gardner, Zofię Kossak - Szczucką, Marlenę Dietrich.. i chętnie poznałabym parę postaci stricte historycznych

[Mała Kulka]

Bezapelacyjnie Kate Bush. Uwielbiam jej muzykę.

[Szczypta Chili]

Ja jeszczę dodam moją ukochaną, świętej pamięci [*] Evę Cassidy. Cudowny, anielski głos, ale ogromna skoromność przy tym. Miała wielkie serducho i poświęcała się wyłącznie śpiewaniu, a nie pajacowała na scenie prawie golutka. Szacunek dla Evy jeszcze raz

[nan]

Fascynuje mnie od lat Kate Bush. Niezwykła, bardzo skryta osoba, o której wszyscy mówią, że jest bardzo nieśmiała i jednocześnie ma ujmujący sposób bycia. Od dawna kocham jej muzykę (przez pół życia) i na jej tekstach wprawiałam się swego czasu w języku angielskim. Chciałabym ją zapytać czasami "co poeta miał na myśli", bo do prostych te teksty nie należą. Fascynuje mnie nie tylko jej talent, ale także jeszcze coś - niezwykła umiejętność chronienia swojej prywatności przed dziennikarzami i innymi ciekawskimi. Nie znoszę publicznie wywnętrzających się gwiazd i gwiazdeczek, więc jej postawa mi imponuje. To co ma do powiedzenia światu zawarte jest w jej piosenkach. Reszta należy już tylko do niej i jej najbliższych.


No i przy tym jest naprawdę piękną kobietą...

[cattt]

Vanessa Paradis-francuska piosenkarka,aktorka,model ka.Ma nietuzinkową barwę głosu,lubię słuchać jej muzyki-delikatnej,oryginalnej.Uw ielbiam oglądać z nią filmy,jest naturalna,subtelna i hmmm nie wiem jak to napisać....ma takie szczere oczy...po prostu
Uważam,że jest piekną kobietą Lubie jej styl i to ,że sława nie uderzyła jej do głowy.

[nan]

Napisane przez Mała Kulka

Bezapelacyjnie Kate Bush. Uwielbiam jej muzykę.

No i proszę, widzę, że nie jestem sama. Niedługo nowa płyta

[rzastin]

Napisane przez Złośnica81

Dodam jeszcze Zofię Kossak - Szczucką

Napiszesz coś o niej?

[Mała Kulka]

Napisane przez nan

No i proszę, widzę, że nie jestem sama. Niedługo nowa płyta

Nareszcie! Bo już tak dawno nic nie było o niej słychać...Myślałam, że się wypalila. Też tłumaczyłam swego czasu namiętnie jej teksty

Wiesz, co lubię w niej najbardziej? Te niebanalne rozwiązania i pomysły na utwoery.Skąd jej przyszło na myśl zeby wykorzystac odgłosy natury, dżwięk zamykanych drzwi, kroków...Każda jej piosenka to osobna historia. Jedna z moich ulubionych jest "Army Dreamers".Po prostu genialne...

Poza tym to kobieta o najpiękniejszym i najbardziej oryginalnym głosie na świecie. Nie do podrobienia! Szkoda że poza sztandarową "Babooskhą" ( przepraszam, jesli źle napisałam ale nigdy nie moge zapamiętać i duetu z Peterem Gabrielem "Don't give up" nie można właściwie usłyszeć jej w radio.

Pozdrawiam!

[ufcio]

dziwne... nie inspiruje mnie zadna kobieta... moze marliyn monroe... ale nie oddalabym wszystkiego by z nia porozmawiac kiedy zyla kasia nosowska... za te prawdziwe teksty, z ktorych duzo sie dowiaduje
chcialabym sie spotkac z michelle pfeiffer. uwazam ze jest jedna z najlepszych aktorek.. poruszyla mnie swoja rola w Młodych Gniewnych i w Białym orleanderze.
aa! wiem juz kto jest dla mnie inspiracja
krystyna siesicka... uwazam jej ksiazki za wspaniałe, tresci jakie przekazuje przez nie sa bardzo dla mnie wazne. chcialabym miec takie podjescie do zycia jakie ona ukazuje w swoich ksiazkach

[Ines1985]

Zastanawiam sie czy jest w moim zyciu taki wzór inspiracja...
Raczej nie.
Niewiele wiem o życiu gwiazd bo powiem szczerze, ze za bardzo mnie to nie interesuje . Trudno mi wiec powiedziec, ze lubie kogoś sławnego za to, jakim jest człowiekiem.
Jesli juz czytam jakies wywiady czy (autoryzowane) artykuły to raczej dotycza one naszych rodzimych gwiazd.
Cenie kobiety, które wydaja sie byc ciepłe i sympatyczne. Np. Małgosię Kożuchowską, która podobnie jak ja zamierza w przyszlosci adoptowac dziecko.
Lubie też Agnieszkę Maciąg która jest piekna, wiecznie młoda i wydaje się być mądra kobietą.
Ale to wszystko moge ocenic tylko na podstawie kilku wywiadow i programow w tv... Nie znam tych osob... Ale chcialabym poznać .

W kwestii wygladu inspiruja mnie tylko te kobiety, ktore pokazuja sie takze od naturalnej strony (no make up, top, dzinsy i plaskie buty oraz usmiech na twarzy). Od razu wydaja mi sie sympatyczniejsze i bardziej "swojskie" .

Bardzo bym chciała poznać Anie Muchę. Cenie jej otwartosc i odwage w wyrazaniu swoich pogladow. Nie mam pojecia jaka poza tym jest osoba ale chetnie bym sie tego dowiedziala od niej samej w bezposrednim kontakcie .

Narazie to tyle... jak sobie cos przypomne to dopiszę.

[Złośnica81]

Napisane przez rzastin

Napiszesz coś o niej?

Pewnie Nie będę przepisywać jej biografii, zresztą mogę podać linka
Zainteresowałam się nią niedawno, czytając wspomnienia Karskiego, wcześniej mało o niej wiedziałam... Nie jest dla mnie wzorem - a po prostu bardzo ciekawą, pełną sprzeczności osobowością. Katolicka pisarka, bardzo demonstrująca pobożność, antysemitka odznaczona medalem "Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata" i działająca w Żegocie i przede wszystkim - działaczka Podziemia, więziona na Pawiaku, niezwykle odważna (lub naiwna...) kobieta...

[nan]

Napisane przez Mała Kulka

Nareszcie! Bo już tak dawno nic nie było o niej słychać...Myślałam, że się wypalila. Też tłumaczyłam swego czasu namiętnie jej teksty

Wiesz, co lubię w niej najbardziej? Te niebanalne rozwiązania i pomysły na utwoery.Skąd jej przyszło na myśl zeby wykorzystac odgłosy natury, dżwięk zamykanych drzwi, kroków...Każda jej piosenka to osobna historia. Jedna z moich ulubionych jest "Army Dreamers".Po prostu genialne...

Poza tym to kobieta o najpiękniejszym i najbardziej oryginalnym głosie na świecie. Nie do podrobienia! Szkoda że poza sztandarową "Babooskhą" ( przepraszam, jesli źle napisałam ale nigdy nie moge zapamiętać i duetu z Peterem Gabrielem "Don't give up" nie można właściwie usłyszeć jej w radio.

Pozdrawiam!

Ja najbardziej chyba lubię Hounds of Love i Dreaming - ogromna przestrzeń, prawda? I Sensual World za życiową mądrość. Kiedyś to była płyta o mnie, na szczęście coraz mniej mnie z nią łączy

Nowa płyta wychodzi 7 listopada, będzie miała tytuł Aerial, pierwszy singiel - 24 października - King of the Mountain Album będzie podwójny. Pozdrawiam

[Camilla]

Sharon Stone, Nicole Kidman, Angelina Jolie i Salma Hayek- za nietuzinkową i wyrazistą urodę w połączeniu z inteligencją, sexapilem,za świetne kreacje aktorskie jak i na czerwonym dywanie
Z młodszych aktorek to bardzo lubie i chciałabym poznać Natalie Portman

[Kavala]

A mnie fascynuje Madonna. Nie dość, że pięknie śpiewa to do tego jest kobietą silną i oryginalną. Potrafi zmieniać się jak kameleon. Podoba mi się też jej uroda, bardzo charakterystyczna i nietypowa.

[Martynka21]

Niesamowitą osobowość i charyzmę ma Krystyna Janda. Wybitna aktorka, inteligentna aż do bólu. Inspirująca. Z przyjemnością czytam jej internetowy dziennik: http://www.krystynajanda.net/ Polecam

[C4lamity]

Ja tez jestem wielbicielką Audrey Hepburn. Mimo, że widziałam tylko kilka filmów z jej udziałem, to od razu mnie zauroczyła. Jak dla mnie posiadała niesamowitą urodę, taką dziewczecą, delikatną. No i miała bardzo dobre wyczucie stylu. Nie muszę już chyba wspominać o jej dobrym sercu i działalności w ONZ. Dla mnie to ideał (hihi i dla rzastin też fajnie, że dałaś zdjęcia).

[sylwónia]

Oooooo, dużo by takich kobiet było Przede wszystkim Marilyn Monroe By naprawdę sie dowiedzieć jaka byla . Annę Jantar- była pieknym, utalentowanym i mądrym czlowiekiem - szkoda że tak szybko odeszla Dr Irenę Eris- chcialabym kiedys byc taka jak ona I Kasię Cichopek- bo bije od niej takie ciepło

[xandra78]

Mnie fascynuje Krystyna Janda .Chciałabym być tak silną kobietą i osiągnąć w życiu to, co sobie wymarzyłam.

[Guni]

Napisane przez Martynka21

Niesamowitą osobowość i charyzmę ma Krystyna Janda. Wybitna aktorka, inteligentna aż do bólu. Inspirująca. Z przyjemnością czytam jej internetowy dziennik: http://www.krystynajanda.net/ Polecam

Zgadzam się z Tobą całkowicie. Krystyna Janda to dla mnie niezwykła osoba, nietuzinkowa, synonim prawdziwej kobiety: mądra, inteligentna, niezależna, silna a zarazem bardzo dobra, czuła i subtelna. Na każdym kroku urzeka mnie jej szczerość i takie magiczne "coś"

[Anahstasia]

To mnie znów fascynuje wiele kobiet ze świata dziennikarskiego. Wszystkie mają silne osobowości i są naprawdę świetne w tym co robią. Ot cały sekret Mogę sobie tylko życzyć ich wiedzy i profesjonalizmu

[Mała Kulka]

Napisane przez nan

Ja najbardziej chyba lubię Hounds of Love i Dreaming - ogromna przestrzeń, prawda? I Sensual World za życiową mądrość. Kiedyś to była płyta o mnie, na szczęście coraz mniej mnie z nią łączy

Nowa płyta wychodzi 7 listopada, będzie miała tytuł Aerial, pierwszy singiel - 24 października - King of the Mountain Album będzie podwójny. Pozdrawiam

Pewnie wykupię cały nakład jedna płytkę zostawiając Tobie
Teraz coraz częściej wracam do krążków, które kupiłam najwcześniej- np. "The kick inside". Miło jest śledzić ewolucję kogoś, kogo się podziwia

[aleksandra999]

Chciałabym poznać moją prababcię

[ufcio]

Napisane przez aleksandra999

Chciałabym poznać moją prababcię

podsunelas mi mysl. jak ja moglam zapomniec? zawsze marzylam o tym by byc taka jak moja babcia. wychowala mojego ojca na wspaniałego a przede wszystkim dobrego człowieka.

[Wertizzo]

O, to jest właśnie temat w sam raz dla mnie
Oto bowiem nadszedł czas, by zanudzić Was wywodami na temat mojej idolki
Sięgnąć muszę aż do XIX wieku, co więcej do Austro-Węgier, bo mowa będzie o cesarzowej Austrii i królowej Węgier, żony skądinąd dobrze w Polsce znanego cesarza Franciszka Józefa - czyli o Elżbiecie Bawarskiej, alias Sisi.
U większości osób tytuł "cesarz Austrii" przywodzi na myśl starszego pana z bokobrodami o sympatycznym obliczu, podczas gdy w momencie, kiedy nasza historia się rozpoczyna, Franz ma 22 lata i jest (jak odnotowują ówczesne kroniki towarzyskie ) wybitnie przystojnym młodzieńcem o miękkich rysach (żadnych bokobrodów!) i sylwetce podkreślonej przez mundur arcyksięcia, noszony przezeń na codzień. Chłopak już od 4 lat jest cesarzem, a nie ma jeszcze małżonki czy choćby kandydatki na to zaszczytne stanowisko. Chyba każdy wie, jak w tamtych czasach i tamtych kręgach wyglądała instytucja małżeństwa - ślub był starannie wykalkulowanym kontraktem, transakcją wiązaną z korzyścią po obu stronach, a cała ta szopka nie miała z miłością nic wspólnego. Ta mogła, ale tylko mogła przyjść później, ale w większości przypadków wyglądało to tak, że małżonkowie żyli właściwie jak całkiem obcy sobie ludzie, mając całe tłumy kochanek/kochanków na boku.
Sprawą zamążpójścia Franciszka zajęła się jego przedsiębiorcza matka, "cesarz w spódnicy", jak ją zwano, arcyksiężna Zofia. Robiła podchody do wielu znamienitych europejskich dynastii, z miernym skutkiem, gdyż pechowo w tych latach nasz kontynent cierpiał na "deficyt" niezamężnych księżniczek Wtedy to Zofia przypomniała sobie o córce swej siostry Ludwiki, osiemnastoletniej (czyli uznawanej w tamtych realaich już niemalże za starą pannę) Helenie. Małżeństwa między kuzynami były zresztą w dynastii Habsburgów i nie tylko na porządku dziennym.
Helena doskonale nadawała się na cesarzową - posągowo piękna, inteligentna, doskonale wykształcona i obyta bardzo szybko zdobyła akceptację ciotki Zofii. Pozostało teraz jedynie jakoś dyskretnie zapoznać ją z Franciszkiem, który nota bene był dość kochliwy, i po sprawie.
Tutaj jednak do akcji wkracza Los, Opatrzność, zwał jak zwał. Ludwika ma bowiem jeszcze jedną córkę - Elizabeth, wówczas piętnastoletnią. Dziewczyna wychowuje się na wsi, w letnim pałacyku rodziny, na codzień przebywając z chłopskimi dziećmi, umie doskonale jeździć konno, chodzić po drzewach etc. - słowem w niczym nie przypomina dystyngowanych księżniczek z Wiednia, no i nie ma zielonego pojęcia o etykiecie. Z jednej strony pełna łobuzerskiego uroku Sisi (tak zwana przez bliskich) ma też melancholijną naturę i właśnie przeżywa swoją pierwszą miłość. Niestety, jej wybranek jest zdaniem rodziny "za nisko urodzony", więc zostaje wysłany na wyprawę krzyżową, z której już nie wraca (prosty i skuteczny sposób na pozbycie się nieodpowiedniej partii). Dziewczyna bardzo cierpi i przesiaduje zamknięta w swoim pokoju, płacząc i pisząc wiersze. Widząc to Ludwika, jako dobra matka, wpada na pomysł, by zabrać młodszą córkę ze sobą do Wiednia - by ją oderwać od smutnych myśli i pozwolić łyknąć trochę blichtru cesarskiej stolicy.
Tak więc matka z dwiema córkami wsiada do pociągu, wszystkie trzy w żałobie z powodu śmierci jakiejś dalekiej ciotki. Helena jak zwykle przytłaczająco piękna, w wymyślnej fryzurze i obwieszona biżuterią, Sisi z dwoma zaplecionymi własnoręcznie prostymi warkoczami. Z dworca w Wiedniu jadą prosto do pałacu, gdzie mają zostać zapoznane z cesarzem. Gdy wszyscy siedzą już w sali balowej, wkracza wreszcie Franz, i co się dzieje? Już od pierwszego spojrzenia zakochuje się w Elizabeth, tak przecież jeszcze infantylnej i jakże licho wyglądającej w cieniu olśniewającej siostry. Ta miłość od pierwszego wejrzenia trwa jeszcze pół wieku.
Elżbieta bardzo cierpi jako cesarzowa, nie mogąc się przystosować do surowej etykiety i "życia na świeczniku". Trudno jest jej unieść ciężkie brzemię reprezentacji, jest w ciągłym konflikcie z Zofią, która oczywiście nie akceptuje tej "źle wychowanej, wieskiej dziewczyny" i nie może przeboleć, że syn nie wybrał Heleny. Poza tym Sisi chce móc sama wychowywać córkę Zofię, a despotyczna arcyksiężna uzurpuje sobie prawo do wnuczki. Po kilku latach małżeństwa Franciszek znudzony i zmęczony ciągłymi kłótniami matki i żony zdradza Sisi. Tak, właśnie - mimo tego niezaprzeczalnie ogromnego uczucia, którym darzył Elżbietę nie potrafił dochować jej wierności, co dla tej kruchej, wrażliwej dziewczyny jest ciosem w samo serce. Do tego umiera mała Zofia, a zdruzgotana Sisi ucieka jak najdalej od Wiednia, zostawiając tam dwoje dzieci - córkę Gizelę i syna Rudolfa. Przez długie lata podróżuje po świecie, napotykając na swej drodze liczne i barwne przygody. Ta niezwykle oczytana i inteligentna kobieta jest odizolowywana przez teściową-ciotkę od spraw polityki, tak więc szybko się zniechęca i prawie całkowicie zrywa kontakt z dworem, wracając do znienawidzonej przez siebie Austrii tylko kilka razy do roku - na Święta i urodziny męża.
I tak się już strasznie rozpisałam, a to jest niewielka cząstka bardzo bogatego życiorysu tej niezwykłej osoby. Wspomnę tylko jeszcze o tragicznej śmierci jej syna Rudolfa w Mayerlingu - może któraś z Was oglądała ten "ostatni melodramat starego Hollywood"? No i śmierć samej Sisi - zagadkowa, bezbolesna, cicha - z rąk zwariowanego i opętanego żądzą sławy anarchisty w Genewie.
Uroda Elżbiety wzbudzała reakcję wręcz euforyczne, ludzie mdleli na sam jej widok, tak niesamowitą ponoć roztaczała wokół siebie atmosferę i takim promieniała urokiem. Uznawana była za najpiękniejszą kobietę dziewiętnastowiecznej Europy. Ponoć nie chodziło tu nawet o piękno rysów, które rzeczywiście mogą się wydawać przeciętne, ale o jakiś niezwykły, trudny do opisania sposób bycia. Do legendy przeszła jej przesadna dbałość o wygląd (co w rezultacie doprowadziło do anoreksji) i przepiękne włosy.
Przepraszam, ale po prostu musiałam I tak nie łudzę się, że ktokolwiek to przeczyta
Nasza kochana telewizja często serwuje nam trylogię o życiu Sisi, czyli austriackie filmy sprzed pół wieku - w głównej roli młodziutka wówczas Romy Schneider.

[Hela_Bertz]

Jeśli tak fascynuje cię Sisi to polecam też historię Ludwika Bawarskiego - o wiele ciekawsza,a znali się i chyba jako, jedna z nielicznych,Sisi go rozumiala.

[Juda]

Uważam że najbardziej inspiruje mnie Anne Gedes,
a może bardziej jej fach niż ona sama.
Podoba mi się jej wizja fotografowania naszych małych pociech.
Myślę, że warto zwrócić uwagę, ile pomysłu ma w sobie ta kobieta,
na wykonanie takich zdjęć.

[bluegirl]

ja czesto mam jej zdjecia na pulpicie uważam że sa świetne
a Audrey Hepburn tez oczywiście, cenie za jej urodę i nie tylko, naprawde w tak drobnej kobiecie tyle siły

[**LINKA**]

Napisane przez Wertizzo

O, to jest właśnie temat w sam raz dla mnie
Oto bowiem nadszedł czas, by zanudzić Was wywodami na temat mojej idolki
Sięgnąć muszę aż do XIX wieku, co więcej do Austro-Węgier, bo mowa będzie o cesarzowej Austrii i królowej Węgier, żony skądinąd dobrze w Polsce znanego cesarza Franciszka Józefa - czyli o Elżbiecie Bawarskiej, alias Sisi.
U większości osób tytuł "cesarz Austrii" przywodzi na myśl starszego pana z bokobrodami o sympatycznym obliczu, podczas gdy w momencie, kiedy nasza historia się rozpoczyna, Franz ma 22 lata i jest (jak odnotowują ówczesne kroniki towarzyskie ) wybitnie przystojnym młodzieńcem o miękkich rysach (żadnych bokobrodów!) i sylwetce podkreślonej przez mundur arcyksięcia, noszony przezeń na codzień. Chłopak już od 4 lat jest cesarzem, a nie ma jeszcze małżonki czy choćby kandydatki na to zaszczytne stanowisko. Chyba każdy wie, jak w tamtych czasach i tamtych kręgach wyglądała instytucja małżeństwa - ślub był starannie wykalkulowanym kontraktem, transakcją wiązaną z korzyścią po obu stronach, a cała ta szopka nie miała z miłością nic wspólnego. Ta mogła, ale tylko mogła przyjść później, ale w większości przypadków wyglądało to tak, że małżonkowie żyli właściwie jak całkiem obcy sobie ludzie, mając całe tłumy kochanek/kochanków na boku.
Sprawą zamążpójścia Franciszka zajęła się jego przedsiębiorcza matka, "cesarz w spódnicy", jak ją zwano, arcyksiężna Zofia. Robiła podchody do wielu znamienitych europejskich dynastii, z miernym skutkiem, gdyż pechowo w tych latach nasz kontynent cierpiał na "deficyt" niezamężnych księżniczek Wtedy to Zofia przypomniała sobie o córce swej siostry Ludwiki, osiemnastoletniej (czyli uznawanej w tamtych realaich już niemalże za starą pannę) Helenie. Małżeństwa między kuzynami były zresztą w dynastii Habsburgów i nie tylko na porządku dziennym.
Helena doskonale nadawała się na cesarzową - posągowo piękna, inteligentna, doskonale wykształcona i obyta bardzo szybko zdobyła akceptację ciotki Zofii. Pozostało teraz jedynie jakoś dyskretnie zapoznać ją z Franciszkiem, który nota bene był dość kochliwy, i po sprawie.
Tutaj jednak do akcji wkracza Los, Opatrzność, zwał jak zwał. Ludwika ma bowiem jeszcze jedną córkę - Elizabeth, wówczas piętnastoletnią. Dziewczyna wychowuje się na wsi, w letnim pałacyku rodziny, na codzień przebywając z chłopskimi dziećmi, umie doskonale jeździć konno, chodzić po drzewach etc. - słowem w niczym nie przypomina dystyngowanych księżniczek z Wiednia, no i nie ma zielonego pojęcia o etykiecie. Z jednej strony pełna łobuzerskiego uroku Sisi (tak zwana przez bliskich) ma też melancholijną naturę i właśnie przeżywa swoją pierwszą miłość. Niestety, jej wybranek jest zdaniem rodziny "za nisko urodzony", więc zostaje wysłany na wyprawę krzyżową, z której już nie wraca (prosty i skuteczny sposób na pozbycie się nieodpowiedniej partii). Dziewczyna bardzo cierpi i przesiaduje zamknięta w swoim pokoju, płacząc i pisząc wiersze. Widząc to Ludwika, jako dobra matka, wpada na pomysł, by zabrać młodszą córkę ze sobą do Wiednia - by ją oderwać od smutnych myśli i pozwolić łyknąć trochę blichtru cesarskiej stolicy.
Tak więc matka z dwiema córkami wsiada do pociągu, wszystkie trzy w żałobie z powodu śmierci jakiejś dalekiej ciotki. Helena jak zwykle przytłaczająco piękna, w wymyślnej fryzurze i obwieszona biżuterią, Sisi z dwoma zaplecionymi własnoręcznie prostymi warkoczami. Z dworca w Wiedniu jadą prosto do pałacu, gdzie mają zostać zapoznane z cesarzem. Gdy wszyscy siedzą już w sali balowej, wkracza wreszcie Franz, i co się dzieje? Już od pierwszego spojrzenia zakochuje się w Elizabeth, tak przecież jeszcze infantylnej i jakże licho wyglądającej w cieniu olśniewającej siostry. Ta miłość od pierwszego wejrzenia trwa jeszcze pół wieku.
Elżbieta bardzo cierpi jako cesarzowa, nie mogąc się przystosować do surowej etykiety i "życia na świeczniku". Trudno jest jej unieść ciężkie brzemię reprezentacji, jest w ciągłym konflikcie z Zofią, która oczywiście nie akceptuje tej "źle wychowanej, wieskiej dziewczyny" i nie może przeboleć, że syn nie wybrał Heleny. Poza tym Sisi chce móc sama wychowywać córkę Zofię, a despotyczna arcyksiężna uzurpuje sobie prawo do wnuczki. Po kilku latach małżeństwa Franciszek znudzony i zmęczony ciągłymi kłótniami matki i żony zdradza Sisi. Tak, właśnie - mimo tego niezaprzeczalnie ogromnego uczucia, którym darzył Elżbietę nie potrafił dochować jej wierności, co dla tej kruchej, wrażliwej dziewczyny jest ciosem w samo serce. Do tego umiera mała Zofia, a zdruzgotana Sisi ucieka jak najdalej od Wiednia, zostawiając tam dwoje dzieci - córkę Gizelę i syna Rudolfa. Przez długie lata podróżuje po świecie, napotykając na swej drodze liczne i barwne przygody. Ta niezwykle oczytana i inteligentna kobieta jest odizolowywana przez teściową-ciotkę od spraw polityki, tak więc szybko się zniechęca i prawie całkowicie zrywa kontakt z dworem, wracając do znienawidzonej przez siebie Austrii tylko kilka razy do roku - na Święta i urodziny męża.
I tak się już strasznie rozpisałam, a to jest niewielka cząstka bardzo bogatego życiorysu tej niezwykłej osoby. Wspomnę tylko jeszcze o tragicznej śmierci jej syna Rudolfa w Mayerlingu - może któraś z Was oglądała ten "ostatni melodramat starego Hollywood"? No i śmierć samej Sisi - zagadkowa, bezbolesna, cicha - z rąk zwariowanego i opętanego żądzą sławy anarchisty w Genewie.
Uroda Elżbiety wzbudzała reakcję wręcz euforyczne, ludzie mdleli na sam jej widok, tak niesamowitą ponoć roztaczała wokół siebie atmosferę i takim promieniała urokiem. Uznawana była za najpiękniejszą kobietę dziewiętnastowiecznej Europy. Ponoć nie chodziło tu nawet o piękno rysów, które rzeczywiście mogą się wydawać przeciętne, ale o jakiś niezwykły, trudny do opisania sposób bycia. Do legendy przeszła jej przesadna dbałość o wygląd (co w rezultacie doprowadziło do anoreksji) i przepiękne włosy.
Przepraszam, ale po prostu musiałam I tak nie łudzę się, że ktokolwiek to przeczyta
Nasza kochana telewizja często serwuje nam trylogię o życiu Sisi, czyli austriackie filmy sprzed pół wieku - w głównej roli młodziutka wówczas Romy Schneider.

Ohhh... uwielbiam JĄ!!! Normalnie Sissi to mój ulubiony film, a jej bohaterka idealnie się nadawała do tej roli!! Szkoda tylko, że tak marnie skończyła...