Rozstanie i powrót...Jak życ?

[Lady_kejsi]

Witam wszystkich

Niektóre Panie znają mnie z wątku 'rozstanie z facetem...' w którym zasiedziałam się kilka miesięcy, jednak sprawa, którą chcę teraz poruszyć dotyczy powrotu po rozstaniu.

2,5 miesiące temu po 4 latach związku odszedł ode mnie chłopak. Powody dla których mnie zostawił nie były przyjemne. Wciągnęły go znajomości z dziwnymi kolegami, drobne kradzieże, noce poza domem... Pewnego dnia gdy już nie miał siły kłamać odszedł. Powiedział, że nie potrafi znieść ciężaru kłamstw. Bardzo boleśnie to przeżyłam. Przez cały czas który nie byliśmy ze sobą on nie dawał mi spokoju. Interesował się tym co robię, gdzie jestem i z kim. Wielokrotnie powtarzał, że gdyby miał pewność, że mu nie 'odwali' znów to chciałby jak najszybciej być znów ze mną...
Tak mijało sobie 2 miesiące. Jego kontakty ze mną były coraz czestsze, to samo spotkania. Aż kilka dni temu rozmowa zeszła na tory związkowe. Nie ma sensu chyba żebym streszczała rozmowę, ale zapragnął żebyśmy byli znów razem. To kilka z jego wypowiedzi:


''myślałem dużo i stwierdziłem, że jakiej kobiety innej bym nie poznał nie potrafiłbym się przed nią otworzyć jak przy Tobie''

''myślę, że po tym czasie, troszeczkę zmieniliśmy nasze podejście do związku, pozbylismy się gorszych cech. I mogłoby się nam udać stworzyć taki prawdziwy, dorosły związek.''

''teraz byłbym gotów pracować nawet 12 godzin, ale wiedziałbym, że jak wróce do naszego wspólnego domu to będziesz na mnie czekała i spędzimy razem wspólną noc''

"jestem święcie przekonany, ze nam się uda!!"

''dziękuję za to, że będę mógł być znów szczęśliwy''

Wróciliśmy do siebie. Zaryzykowaliśmy mimo, że ja pracuje 5 dni w tygodniu na rózne zmiany on tak samo, oboje do tego studiujemy i mamy różne zajmujące czas hobby...

Powinnam skakać pod sufit, cieszyć się , że znów jesteśmy razem, bo przecież go kocham, ale tak na prawde ze szczęścia płakałam 1 dzień.
Boje się. Cholernie się boję i ten strach nie daje mi się cieszyć. Martwie się, że jemu się coś odwidzi, że się nam nie uda, że będe znów cierpiała. Nie wiem jak to będize wyglądało, jak na razie czuje się jak bym była z kimś innym i obcym. Nie ma żadnych 'koteczków' 'misiaczków' ani miliardów 'kocham Cię!! **' w smsach... może za dużo chcę od razu? Może to wymaga wiele czasu...

Drugiego ciosu w serce nie przeżyje chyba. Wróciłam do niego bo go kocham choć wiele razy zarzekałam się że 2 razy się do 1 rzeki nie wchodzi... A teraz choloernie się boje i zadaje sobie pytanie czy będzie tak jak kiedyś??? Na razie kontroluje każde słowo które do niego wypowiadam. Kiedy się widzimy zachowujemy się jak para zakochanych nastolatków, ale kiedy nie widzimy się boje się cokolliek napisać, żeby ta delikatna konstrukcja nie runęła. Nie wiem czy powinnam być słodka i pokazywać swoje zakochanie, czy raczej niedostępna by mógł walczyć. Jak myslicie drogie Panie?

Przpraszam za rozpisanie, ale spędza mi to sen z powiek...

Jak się zachowywac? Jak przekonać się, że to nie runie lada dzień? Jak żyć w takim starym-nowym związku z człowiekiem którego jesczze tydzień temu nienawidziłam i kochałam jednocześnie?...

może któraś z Was zna podobną historię lub sama to przeżyła?

Dziękuję za przeczytanie i każdą wypowiedź...

[katakumba]

daj sobie czas. ja tez jestem zwolnniczka nie wchodzenia dwa razy w to samo, ale po to sa wyjatki
wiem co czujesz piszac o strachu zeby jemu znowu nie odbilo. ja z moim tz tak mam. mial kilka odchylow i teraz nawet jak wychodzi na piwo z kumplem to ja boje sie ze nie wroci. a jednak wraca. bo to jest milosc

jesli u was jest milosc, nawet ta zwichrowana to dacie rade. a ze nie ma milonow misiaczkow i kocham cie?
poprawie ci humor, mam nadzieje:
na moje pytanie dlaczego nie mowi mi ze mnie kocha, odparl, ze powiedzial mi to na poczatku i dopoki nie odwola to obowiazuje
a mowil wczesniej co 5 min ze cie kocha?
jak tak, a teraz nie, to moze nie chce cie przytloczyc, a moze nie chce udwac ze nic sie nie stalo, bo sie stalo, a moze sie boi ze nie odpowiesz mu tak samo?

za duzo pytan, tak jak mowie, daj sobie czas

[Lexie]

Nie wiem co Ci napisać. Postanowiłaś spróbować, ale już widzisz, że będzie ciężko. Na pewno na odbudowanie zaufania potrzeba wiele czasu, szczególnie jeśli się coś głęboko przeżyło. Nie zawsze ta odbudowa jest możliwa... Minęło kilka dni, to niewiele i trudno coś wyrokować. Moim zdaniem powinnaś zachowywać się naturalnie, tak jak czujesz, bo przecież nie będziesz do końca życia uważała co do niego piszesz czy mówisz, to po prostu niemożliwe.

Masz podstawy do tego strachu, fakt - może mu się odwidzieć, może znów nie wyjść - nie ma i nie będzie gwarancji na udany związek. Wracając zdecydowałaś się podjąć ryzyko, teraz się musisz z tym zmierzyć.
A to, że jest miłość, szczególnie taka "zwichrowana" niczego nie gwarantuje, bo miłość to nie wszystko i ona sama nie wystarcza...

Co do "chłodniejszych" relacji, możesz z nim o tym pogadać - może on również nie czuje się jeszcze całkiem pewnie i stąd inne zachowanie. Może ma podobne obawy, myślę, że taka rozmowa mogłaby pomóc.

[AOEIUY]

a ja weszłam drugi raz do tej,,samej rzeki" i to jedna z lepszych decyzji w moim życiu. Swoją drogą czy to ta sama rzeka? Ze strony fizyki nie. Mówi się że do tej samej rzeki nie wchodzi się nawet raz. Bo rzeka jest inną kiedy zaczynasz proces wchodzenia do niej z tą kiedy kończysz do niej wchodzić. Czasem warto zaryzykować. Może powinnas pomyśle ,,chill out będzie co bedzie"

[Gwiazdeczka1978]

Byc moze obydwoje dojrzeliscie do bycia razem..

[myszkaaa88]

Tak wiekszosc z nas się pewnie zarzekała,ze drugi raz nie wejdzie do tej samej rzeki i większość weszła w tym również ja. Myślę,ze potrzebujesz czasu żeby odzyskać spokój i nie zamartwiać się wtedy kiedy nie jesteście razem,ale tez powinniescie szczerze porozmawiac i tamten etap zostawic za sobą i nie dopuscic do wypominania sobie czegokolwiek. Najwazniejsze jest to,ze sie kochacie i daliscie sobie drugą szansę teraz tylko by jej nie zmarnować. Ja nie zaluje ani chwili po powrocie do mojego faceta i Tobie tez tego zycze

[malwinac]

Ja również sprobowałam jeszcze raz ze swoim Tż, od rozstania jesteśmy 5 miesiecy razem i jest cudownie
Fakt oboje wkladamy w to prace ja staram sie byc bardziej wyrozumiala on mniej zazdrosny i spokojniejszy.
I jest 100 razy lepiej niz przed rozstaniem...>> Zaufanie wraca dopiero teraz,choc przyznam ze jest ciezko

[Renatka_2108]

Dajcie sobie czasu wiecej, nie wszystko jest hop siup i wraca do ideału. Trzeba nad tym popracowac, na twoim miejscu nie pokazywalabym jak mi zalezy. Jak to powiedzial kiedys moj TZ dziewczyna nie powinna az tak bardzo pokazywac ze jej zalezy, mial duzo racji w tym, to bylo po naszym zerwaniu. Wiec zrobilam tak jak "radzil' pzestalam pisac pierwsza, odzywac sie. Za 2 dni zauwazyl to i sie zaczal martwic! !

Olałam go, potem byla pewna sytuacja i wrocilismy do siebie - tez sie zarzekalam ze nie wejde po raz 3 do tej samej rzeki. Jednak zaryzykowalam i jest wszystko ok.

Wiec nie bij sie w glowe ze wrocilas tylko po prostu starajcie sie zeby bylo dobrze.

[Lexie]

A ja uważam, że pilnowanie się żeby się pierwsza nie odezwać jest głupie. To bez sensu, koniecznie trzeba sprawiać by facet zaczął się martwić? Ja rozumiem, że to czasem fajnie poczuć, że TŻ się martwi że coś jest nie tak, że się przejął bo dziewczyna się nie odzywa, ale jednocześnie to dość egoistyczne. Przecież on też ma uczucia, takie same jak kobieta, a chyba żadna z nas nie uważa, że to fajne, kiedy jej facet się przestaje odzywać bo chce zobaczyć czy ona się zacznie martwić.
Takie gierki to mogą dać pożądany efekt (instynkt myśliwego itp itd) w fazie podrywu, ale w 4-letnim związku? Bzdura. Wtedy wywoła najwyżej niepokój, a ja nie jestem sadystką żeby specjalnie sprawiać, że TŻ poczuje się olewany/niepewny/zmartwiony.

Wystarczy, że zachowana jest równowaga. Jeśli zawsze kontakt inicjuje ta sama osoba to można się zastanowić czemu tak jest, ale jeśli robią to obydwie, to po co jakieś śmieszne zagrania?

Moim zdaniem jeśli autorka chce teraz zbudować normalny związek, powinna zachowywać się normalnie. Więc jeśli zdarzy jej się zadzwonić z pytaniem co słychać, nie stanie się nic strasznego. To nie jest osaczanie i przesadzanie z okazywaniem uczuć, tylko normalne zachowanie ludzi w związku.

[Lady_kejsi]

dziękuje za wszystko rady, szczerze mówiąc oczekiwałam, że zaczneicie na mnie krzyczeć, że jeszcze się przejadę na tym powrocie :P a tu się okazuje , że wiele z Was wraca i jest szczęśliwe... Mam nadzieje, że i ja będę...
Powiem Wam jak moje wrażenia po dzisiejszym spotkaniu... Za kilka godzin.

[katakumba]

Napisane przez Lady_kejsi

dziękuje za wszystko rady, szczerze mówiąc oczekiwałam, że zaczneicie na mnie krzyczeć, że jeszcze się przejadę na tym powrocie :P a tu się okazuje , że wiele z Was wraca i jest szczęśliwe... Mam nadzieje, że i ja będę...
Powiem Wam jak moje wrażenia po dzisiejszym spotkaniu... Za kilka godzin.

to my czekamy. i bardzo podoba mi sie wypowiedziec samych samoglosek AOEIUY ze nigdy to nie jest ta sama rzeka

[Mallutka]

Napisane przez lexie

A ja uważam, że pilnowanie się żeby się pierwsza nie odezwać jest głupie. To bez sensu, koniecznie trzeba sprawiać by facet zaczął się martwić? Ja rozumiem, że to czasem fajnie poczuć, że TŻ się martwi że coś jest nie tak, że się przejął bo dziewczyna się nie odzywa, ale jednocześnie to dość egoistyczne. Przecież on też ma uczucia, takie same jak kobieta, a chyba żadna z nas nie uważa, że to fajne, kiedy jej facet się przestaje odzywać bo chce zobaczyć czy ona się zacznie martwić.
Takie gierki to mogą dać pożądany efekt (instynkt myśliwego itp itd) w fazie podrywu, ale w 4-letnim związku? Bzdura. Wtedy wywoła najwyżej niepokój, a ja nie jestem sadystką żeby specjalnie sprawiać, że TŻ poczuje się olewany/niepewny/zmartwiony.

Wystarczy, że zachowana jest równowaga. Jeśli zawsze kontakt inicjuje ta sama osoba to można się zastanowić czemu tak jest, ale jeśli robią to obydwie, to po co jakieś śmieszne zagrania?

Moim zdaniem jeśli autorka chce teraz zbudować normalny związek, powinna zachowywać się normalnie. Więc jeśli zdarzy jej się zadzwonić z pytaniem co słychać, nie stanie się nic strasznego. To nie jest osaczanie i przesadzanie z okazywaniem uczuć, tylko normalne zachowanie ludzi w związku.

Ktoś kiedyś przyrównał mi związek do domu, a utrzymywanie kontaktu do robienia herbaty. Jeśli będziesz się spinać i czekać aż on pierwszy napisze, zadzwoni ect. (czyli aż on zaproponuje, zrobi ci herbatę) to może się okazać, że w międzyczasie umrzesz z pragnienia
Ponadto jakie zdziwienie może wywołać w partnerze 10 sms'ów dziennie po tym jak zaczniesz się czuć pewnie w związku, jeżeli wcześniej ograniczałaś się do dwóch na tydzień

Lady_kejsi jednocześnie poczekałabym z wyrażaniem uczuć itp., bo coś takiego rzeczywiście osacza, bo wywołuje u osoby "obdarowywanej" wyznaniem poczucie, że ona też teraz, zaraz, tu natychmiast musi wyznać miłość.
Być może to kieruje twoim partnerem.

Nie przejmuj się tak bardzo etykietką "odgrzewany związek" czy też "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki".
To sprawa strasznie indywidualna. Często potrzeba takiego dodatkowego czasu, by przekonać się, że to nie ten, że to nie to czego potrzebuję i wówczas świadomie odejść od partnera.
Ale też by zrozumieć, że to ten jedyny i budować z nim związek już na innych (dojrzalszych) zasadach.

Jedyne co mnie martwi w twojej wypowiedzi to to:

Powody dla których mnie zostawił nie były przyjemne. Wciągnęły go znajomości z dziwnymi kolegami, drobne kradzieże, noce poza domem...

[Lady_kejsi]

Mallutka mnie właśnie to samo niepokoi, nie zerwał z nimi całkiem kontaktu choć od osób trzecich wiem, Że jest już 'grzeczny'... Zmienił prace więc obraca się teraz w nieco innym towarzystwie...

Wróciłam własnie ze spotkania z nim. Obejmował mnie, całował, ciągle powtarzał 'kocham Cię'... Dostałam śliczne kolczyki szkoda tylko, że pomyliło mu się i kupił klipsy hehe )))

Chyba będzie dobrze... Nic na siłe, wszystko powoli...

To prawda, ze zburzyć wszystko można w jedną chwilę ale na odbudowanie potrzeba bardzo dużo czasu....

[katakumba]

daj sobie czas wobec tego na odbudowe,
a widzisz sie z nim za 5 lat?

[Lady_kejsi]

No właśnie tak, zawsze wydawało mi sie że jesteśmy dobrze dopasowani dlatego wierze w ten powrót...

[katakumba]

Napisane przez Lady_kejsi

No właśnie tak, zawsze wydawało mi sie że jesteśmy dobrze dopasowani dlatego wierze w ten powrót...

mowia ze kto nie ryzykuje ten nie wygrywa
i wiem ze latwo powiedziec zebys mu postawila ultimatum ze koniec z szmernaymi znajomosciami, ale tak sie nie da. on jest dorosly, nie upilnujesz go.

wiesz co, skoro wierzysz to nic innego jak tylko trzymac kciuki. wiara podobno to pewnosc bez dowodu wiec z nowym rokiem masz o czym myslec

[andune]

Napisane przez Mallutka

Ktoś kiedyś przyrównał mi związek do domu, a utrzymywanie kontaktu do robienia herbaty. Jeśli będziesz się spinać i czekać aż on pierwszy napisze, zadzwoni ect. (czyli aż on zaproponuje, zrobi ci herbatę) to może się okazać, że w międzyczasie umrzesz z pragnienia
Ponadto jakie zdziwienie może wywołać w partnerze 10 sms'ów dziennie po tym jak zaczniesz się czuć pewnie w związku, jeżeli wcześniej ograniczałaś się do dwóch na tydzień

Lady_kejsi jednocześnie poczekałabym z wyrażaniem uczuć itp., bo coś takiego rzeczywiście osacza, bo wywołuje u osoby "obdarowywanej" wyznaniem poczucie, że ona też teraz, zaraz, tu natychmiast musi wyznać miłość.
Być może to kieruje twoim partnerem.

Nie przejmuj się tak bardzo etykietką "odgrzewany związek" czy też "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki".
To sprawa strasznie indywidualna. Często potrzeba takiego dodatkowego czasu, by przekonać się, że to nie ten, że to nie to czego potrzebuję i wówczas świadomie odejść od partnera.
Ale też by zrozumieć, że to ten jedyny i budować z nim związek już na innych (dojrzalszych) zasadach.

otóż to. Z tym odzywaniem się nie można przesadzać w żadną ze stron. Myślę, że mogłabyś po prostu usiąść sobie wieczorem np. raz na tydzień i zastanowić się, czy tylko ty się odzywałaś, czy on także. To spokojnie wystarczy, a jednocześnie tydzień jest na tyle krótkim odcinkiem czasu, że zdołasz szybko zareagować, jakby coś było nie tak (tfu tfu). Bo pilnować się cały czas... nie, to okropne.

Napisane przez Lady_kejsi

No właśnie tak, zawsze wydawało mi sie że jesteśmy dobrze dopasowani dlatego wierze w ten powrót...

jak Ty wierzysz, to i my (a przynajmniej ja) wierzymy tylko pamiętaj, że to wszystko trwa. Czasem długo.

[AgataAgataka]

Lady_kejsi mam pytanko jak sobie radzisz z tym powrotem bo ja mniej wiecej jestem obecnie na tym samym etapie, tez moj Ex/obecny chce ratowac zwiazek znow bbyc ze mna i niby probujemy ale czasami gubie sie w tym wszystkim, (moja historia tez jest gdzies w watku o rozstaniu)ciezkie to wszystko

[mariposa91]

No cóż... Ja bym już nigdy w zyciu nie weszła do tej samej wody po mych przeżyciach.. Ale życzę szczęścia. A strach przed cierpieniem jest gorszy niż samo cierpienie

[katakumba]

lady kejsi jak swieta minely?

[Girl151]

Ja byłam z chłopakiem znacznie krócej... Rozstaliśmy się głownie z mojej winy.
Zaczęłam mu wmawiać różne rzeczy rozstalismy się... Chciałam powrotu ale on już nie.
Męczyliśmy się osobno przez 6 miesięcy. Jakoś dawałam rade ale było cieżko bo raz robił nadzieje później ranił.
Aż pewnego dnia zapragnął wrócic bo jak stwierdził kocha mnie nad życie i już nie wytrzymuje beze mnie.
Po jakimś miesiącu zgodziłam sie. Przez ten miesiąc wyrabiał mnóstwo raniących rzeczy ale jednak zgodziłam się. Bo go kochałam. Może nadal kocham. Teraz nie wiem co czuje bo on się zmienił. Już nie jest taki jaki wcześniej. Całkiem inna osoba. Zaczynam żałowac, że wróciłam.

[katakumba]

Napisane przez Girl151

Ja byłam z chłopakiem znacznie krócej... Rozstaliśmy się głownie z mojej winy.
Zaczęłam mu wmawiać różne rzeczy rozstalismy się... Chciałam powrotu ale on już nie.
Męczyliśmy się osobno przez 6 miesięcy. Jakoś dawałam rade ale było cieżko bo raz robił nadzieje później ranił.
Aż pewnego dnia zapragnął wrócic bo jak stwierdził kocha mnie nad życie i już nie wytrzymuje beze mnie.
Po jakimś miesiącu zgodziłam sie. Przez ten miesiąc wyrabiał mnóstwo raniących rzeczy ale jednak zgodziłam się. Bo go kochałam. Może nadal kocham. Teraz nie wiem co czuje bo on się zmienił. Już nie jest taki jaki wcześniej. Całkiem inna osoba. Zaczynam żałowac, że wróciłam.

czasem taka szarpanina nie jest dobra, czasem zycie ucieka niepotrzebnie

[Girl151]

Napisane przez katakumba

czasem taka szarpanina nie jest dobra, czasem zycie ucieka niepotrzebnie

Tak też uważam ale nie potrafię się z nim rozstać. Tak długo na niego czekałam.
Był dla mnie najważniejszy. Nie umiem powiedzieć " żegnaj".

[katakumba]

Napisane przez Girl151

Tak też uważam ale nie potrafię się z nim rozstać. Tak długo na niego czekałam.
Był dla mnie najważniejszy. Nie umiem powiedzieć " żegnaj".

czas przeszly dokonany, podswiadomie czy nie, ale zawsze

[laurie:)]

Napisane przez Girl151

Tak też uważam ale nie potrafię się z nim rozstać. Tak długo na niego czekałam.
Był dla mnie najważniejszy. Nie umiem powiedzieć " żegnaj".

Może czasem łatwiej byłoby to powiedziec niż sie dalej meczyc?? Sama sie musisz zastanowic co Twoim zdaniem bedzie dla Ciebie lepsze. A jak wyobrazasz sobie wasz związek w przyzłośi skor teraz już tak jest??

[Girl151]

Napisane przez katakumba

czas przeszly dokonany, podswiadomie czy nie, ale zawsze

Kiedyś był inny. To wtedy uwazałam że jest najwazniejszy. Ale teraz... wiele się zmieniło. Moim zdaniem jak są wątpliwości to związek nie ma szans na przetrwanie.
Ja te wątpliwości mam.

Napisane przez laurie:)

Może czasem łatwiej byłoby to powiedziec niż sie dalej meczyc?? Sama sie musisz zastanowic co Twoim zdaniem bedzie dla Ciebie lepsze. A jak wyobrazasz sobie wasz związek w przyzłośi skor teraz już tak jest??

Ja po prostu zwyczajnie nie umiem powiedzieć, ze to koniec. Tak mi cieżko a później mam wyrzuty sumienia bo zraniłam.
Rzadko patrze na to co dla mnie jest dobre. Nie chce krzywdzić innych.
Wiem, że to nie jest dobra cecha ale niestety taka jestem.
Gdzieś we mnie tkwi nadzieja, że z czasem będzie lepiej... Kiedyś się może naprawi i będę z nim szczęśliwa.

[helva]

a moim zdaniem wątpliwości są częste.. rzadko nie ma żadnych wątpliwości
mnie się wydaje, że ewentualne drugie rozstanie powinno boleć mniej, wtedy wiesz, że próbowałaś, walczyłaś - nie wyszło, widać to nie to. lepiej żałować, że się spróbowało niż że się nie spróbowało! myślę, że każdy związek zasługuje na szansę.. ale jedną a nie sto pięćdziesiąt ile to związków znam, w których rozstania-powroty-rozstania-powroty są na początku dziennym.. to nie jest normalne, taki układ jest bardzo raniący i niszczący. w każdym razie mój chłopak zerwał ze mną pod koniec czerwca, miało to być ostateczne zerwanie.. uwierzyłam, że jeśli dam mu spokój (zupełne zerwanie kontaktu), to może jeszcze sobie coś uświadomi.. nie wierzyłam, że to koniec. problem był bardziej w NIM, niż w NAS. I rzeczywiście, poukładał sobie.. zajęło mu to półtora miesiąca. W sierpniu wróciliśmy do siebie. Znów mieszkamy razem i odpukać - jest ok. Jest dobrze. Nie idealnie, ale lepiej niż było. Choć przyznam szczerze, nieufność we mnie tkwi, strach, że znów mnie rzuci. Tego chyba nie da się wyplenić. Ale warto było i wierzę, że będzie dobrze, że zrozumiał wystarczająco dużo. Czego i Tobie życzę!

[katakumba]

Napisane przez helva

a moim zdaniem wątpliwości są częste.. rzadko nie ma żadnych wątpliwości
mnie się wydaje, że ewentualne drugie rozstanie powinno boleć mniej, wtedy wiesz, że próbowałaś, walczyłaś - nie wyszło, widać to nie to. lepiej żałować, że się spróbowało niż że się nie spróbowało! myślę, że każdy związek zasługuje na szansę.. ale jedną a nie sto pięćdziesiąt ile to związków znam, w których rozstania-powroty-rozstania-powroty są na początku dziennym.. to nie jest normalne, taki układ jest bardzo raniący i niszczący. w każdym razie mój chłopak zerwał ze mną pod koniec czerwca, miało to być ostateczne zerwanie.. uwierzyłam, że jeśli dam mu spokój (zupełne zerwanie kontaktu), to może jeszcze sobie coś uświadomi.. nie wierzyłam, że to koniec. problem był bardziej w NIM, niż w NAS. I rzeczywiście, poukładał sobie.. zajęło mu to półtora miesiąca. W sierpniu wróciliśmy do siebie. Znów mieszkamy razem i odpukać - jest ok. Jest dobrze. Nie idealnie, ale lepiej niż było. Choć przyznam szczerze, nieufność we mnie tkwi, strach, że znów mnie rzuci. Tego chyba nie da się wyplenić. Ale warto było i wierzę, że będzie dobrze, że zrozumiał wystarczająco dużo. Czego i Tobie życzę!

to akurta nieprawda. chyba ze sie za tym drugim razem nie angazuje czlowiek 100%

[Girl151]

Napisane przez helva

a moim zdaniem wątpliwości są częste.. rzadko nie ma żadnych wątpliwości
mnie się wydaje, że ewentualne drugie rozstanie powinno boleć mniej, wtedy wiesz, że próbowałaś, walczyłaś - nie wyszło, widać to nie to. lepiej żałować, że się spróbowało niż że się nie spróbowało! myślę, że każdy związek zasługuje na szansę.. ale jedną a nie sto pięćdziesiąt ile to związków znam, w których rozstania-powroty-rozstania-powroty są na początku dziennym.. to nie jest normalne, taki układ jest bardzo raniący i niszczący. w każdym razie mój chłopak zerwał ze mną pod koniec czerwca, miało to być ostateczne zerwanie.. uwierzyłam, że jeśli dam mu spokój (zupełne zerwanie kontaktu), to może jeszcze sobie coś uświadomi.. nie wierzyłam, że to koniec. problem był bardziej w NIM, niż w NAS. I rzeczywiście, poukładał sobie.. zajęło mu to półtora miesiąca. W sierpniu wróciliśmy do siebie. Znów mieszkamy razem i odpukać - jest ok. Jest dobrze. Nie idealnie, ale lepiej niż było. Choć przyznam szczerze, nieufność we mnie tkwi, strach, że znów mnie rzuci. Tego chyba nie da się wyplenić. Ale warto było i wierzę, że będzie dobrze, że zrozumiał wystarczająco dużo. Czego i Tobie życzę!

Są tacy faceci co odejdą, zrozumieją i naprawią swój bląd. Istnieją też tacy jak mój. Oleją sobie prawie wszystko.
Ja wróciłam do niego bo później nie chciałam żałować, że nie spróbowałam.
Myślałam, ze będzie tak jak wcześniej albo nawet lepiej. a co jest? Gorzej.

[katakumba]

Napisane przez Girl151

Są tacy faceci co odejdą, zrozumieją i naprawią swój bląd. Istnieją też tacy jak mój. Oleją sobie prawie wszystko.
Ja wróciłam do niego bo później nie chciałam żałować, że nie spróbowałam.
Myślałam, ze będzie tak jak wcześniej albo nawet lepiej. a co jest? Gorzej.

to dlaczego z nim jestes, skoro nawet tu bez emocji mowisz ze jest gorzej?