TŻ czy dziecko?

[Dzikun]

Witam. Temat może brzmi nieco kontrowersyjnie, ale właśnie o to chodzi, aby dyskutować. Na początek powiem, że zastanawia mnie, a może nawet dręczy pewna sprawa. Wiem, że tych dwóch rodzajów miłości nie da się porównać (a może jednak da). Co uważacie za najważniejsze w związku?
Swojego mężczyznę kochacie najbardziej na świecie a dopiero potem dziecko? Czy może dziecko staje się całym światem, a TŻta kochacie "bardzo"? Czy znacie podejście swoich partnerów?
Może to tylko moje wyobrażenia, ale miałabym nieprzyjemne wrażenie, że jestem dla niego kimś pośrednim do spełnienia, aby mieć dziecko.
Takie myśli mam praktycznie odkąd pamiętam.
Nie chodzi mi o gdybanie w stylu: "nie umiałabym wybrać" bo jednak każdy swoje zdanie pewnie ma. Moje zdanie jest takie, i proszę mnie za to nie krytykować, że nigdy nie chciałabym usłyszeć od swojego mężczyzny, że najważniejsza/y na świecie dla niego jest nasza córka/syn. Tak samo wiem, że to on jest dla mnie największą miłością, a dziecko jedynie, a może aż owocem jej. Może to wynika z tego, że nie czuję instynktu macierzyńskiego, lecz nie sądzę, aby ta kwestia się u mnie zmieniła. A jak jest u Was drogi wizażanki i drodzy... wizażowie ?

[***luna]

Napisane przez Dzikun

Witam. Temat może brzmi nieco kontrowersyjnie, ale właśnie o to chodzi, aby dyskutować. Na początek powiem, że zastanawia mnie, a może nawet dręczy pewna sprawa. Wiem, że tych dwóch rodzajów miłości nie da się porównać (a może jednak da). Co uważacie za najważniejsze w związku?
Swojego mężczyznę kochacie najbardziej na świecie a dopiero potem dziecko? Czy może dziecko staje się całym światem, a TŻta kochacie "bardzo"? Czy znacie podejście swoich partnerów?
Może to tylko moje wyobrażenia, ale miałabym nieprzyjemne wrażenie, że jestem dla niego kimś pośrednim do spełnienia, aby mieć dziecko.
Takie myśli mam praktycznie odkąd pamiętam.
Nie chodzi mi o gdybanie w stylu: "nie umiałabym wybrać" bo jednak każdy swoje zdanie pewnie ma. Moje zdanie jest takie, i proszę mnie za to nie krytykować, że nigdy nie chciałabym usłyszeć od swojego mężczyzny, że najważniejsza/y na świecie dla niego jest nasza córka/syn. Tak samo wiem, że to on jest dla mnie największą miłością, a dziecko jedynie, a może aż owocem jej. Może to wynika z tego, że nie czuję instynktu macierzyńskiego, lecz nie sądzę, aby ta kwestia się u mnie zmieniła. A jak jest u Was drogi wizażanki?

Dla mnie TŻ jest ukochanym mężczyzną w zyciu, a moje dziecko kocham jako dziecko .
Nie ma sensu wybierać, rozdrabniac się na drobne, bo miłości wystarcza dla wszystkich i jeszcze jej zostaje.

[Dzikun]

Wiem, że nie ma się co rozdrabniać
Ale czytając fora, nieraz natknęłam się na wypowiedzi w stylu "odkąd dziecko jest w naszym życiu to ono jest dla mnie najważniejsze", "mam cudownego męża i kocham go najbardziej na swiecie zaraz po mojej córeczce".
Więc jednak ludzie się rozdrabniają, a ja tylko pytam

[Asienka187]

Kocham Tż i kochałabym nasze dziecko. Moim zdaniem nie idzie tego podzielić. To tak samo jakby ktoś mi się zapytał "kogo bardziej kochasz: memę czy tatę?" kocham ich oboję tak samo

[lorelei]

Przeciez to sa dwa rozne rodzaje milosci - nie mozna ich porownywac.
Jak sie znajdzie zdrowy balans, to nie powinno byc problemu .

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Nie mam jeszcze dziecka. Aczkolwiek wiem, że nie potrafiłabym postawić dziecka ponad lubego ANI lubego ponad dziecko. Postaram się nie dopuścić do sytuacji, kiedy po przyjściu na świat jest tylko dziecko - mężczyzna schodzi na dalszy plan. Większość moich koleżanek tak robi, i niestety - efekty negatywne widać. Zmeczone, sfrustrowane, z wiecznymi pretensjami do męża - bo ty mi nie pomagasz! Sama wszystko muszę robić! A gdy przyjdzie co do czego - to dzwonią z pracy do meża z instrukcjami: załóż mu ten niebieski sweterek, zielone buty i koniecznie czapkę, tę z reniferkiem.

Zupełnie, jakby ich mężowie z chwilą pojawienia się dziecka nagle zidiocieli Mąż - wyłącznie jako środek do celu, a potem jako przynieś, wynieś, pozamiataj, w łóżku mina męczennicy, a wyjście BEZ dziecka to zbrodnia przeciw ludzkości

Tak, wiem, nie jest to bezpośrednia odpowiedź na pytanie - ale się łączy Dziecko to dziecko, mężczyzna to mężczyzna - kochać oboje (troje, czworo itd.), ale nie pomijać żadnego - ani młodego, ani starego. Bo to nie jest zdrowe ani dla partnerów, ani dla dziecka.

[agness86]

Myślę, że inną miłością kocham Tż-a i inną kochałabym nasze dziecko, ale tak samo mocno

[Renatka_2108]

Dziecka wprawdzie nie mam, ale ukochanego faceta, gdyby bylo dziecko zapewne kochalabym je tak jak i TZ , czy bardziej czy nie, wydaje mi sie ze nie ma takiego podzialu na wieksza milosc i mniejsza.

[diamentowa]

Gdybym miała dziecko to ono byłoby dla mnie najważniejsze. Przynajmniej dopóki nie umiałoby się samo o siebie zatroszczyć, tzn dorosło. Inna miłość- zgadza się, ale dla mnie miłość do dziecka byłaby nieporównywalnie silniejsza.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Zauważcie, że silniejsza miłość do dziecka (chociaż tu mam wątpliwości, czy ona faktycznie jest silniejsza, czy tylko inna i połączona z ogromnym poczuciem odpowiedzialności, za faceta jesteśmy zdecydowanie mniej odpowiedzialne) nie musi oznaczać gorszej miłości do mężczyzny.

[diamentowa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;12224937]Zauważcie, że silniejsza miłość do dziecka (chociaż tu mam wątpliwości, czy ona faktycznie jest silniejsza, czy tylko inna i połączona z ogromnym poczuciem odpowiedzialności, za faceta jesteśmy zdecydowanie mniej odpowiedzialne) nie musi oznaczać gorszej miłości do mężczyzny.[/quote]
Dokładnie to nie jest kwestia kocham "mniej" lub "bardziej".
Po prostu miłość do dziecka jest (dla mnie przynajmniej) bezwarunkowa, ostateczna.

[hryzotemis]

Uważam, że małżonek powinien być najważniejszy dopiero później dziecko. Tak powinno być w teorii, w praktyce pewnie jest inaczej. Sama na razie nie potrafie nic powiedzieć, bo nie posiadam dzieci.

[EsmeRene]

Napisane przez Dzikun

Witam. Temat może brzmi nieco kontrowersyjnie, ale właśnie o to chodzi, aby dyskutować. Na początek powiem, że zastanawia mnie, a może nawet dręczy pewna sprawa. Wiem, że tych dwóch rodzajów miłości nie da się porównać (a może jednak da). Co uważacie za najważniejsze w związku?
Swojego mężczyznę kochacie najbardziej na świecie a dopiero potem dziecko? Czy może dziecko staje się całym światem, a TŻta kochacie "bardzo"? Czy znacie podejście swoich partnerów?
Może to tylko moje wyobrażenia, ale miałabym nieprzyjemne wrażenie, że jestem dla niego kimś pośrednim do spełnienia, aby mieć dziecko.
Takie myśli mam praktycznie odkąd pamiętam.
Nie chodzi mi o gdybanie w stylu: "nie umiałabym wybrać" bo jednak każdy swoje zdanie pewnie ma. Moje zdanie jest takie, i proszę mnie za to nie krytykować, że nigdy nie chciałabym usłyszeć od swojego mężczyzny, że najważniejsza/y na świecie dla niego jest nasza córka/syn. Tak samo wiem, że to on jest dla mnie największą miłością, a dziecko jedynie, a może aż owocem jej. Może to wynika z tego, że nie czuję instynktu macierzyńskiego, lecz nie sądzę, aby ta kwestia się u mnie zmieniła. A jak jest u Was drogi wizażanki i drodzy... wizażowie ?

Hmm, chyba moge się przychylić do Twojego zdania. Nikt nie chciałby usłyszeć że nagle przeskakuje na dalszy plan, to prowadzi do rywalizacji, a przecież nie powinno się rywalizować o względy męża/żony z własnym dzieckiem. Kiedy jesteś z kimś w związku, kochacie się, jesteście dla siebie najważniejsi, to dziecko nie powinno być przeszkodą, ono powinno dopełnić Waszą miłość.

[Dzikun]

Napisane przez EsmeRene

Hmm, chyba moge się przychylić do Twojego zdania. Nikt nie chciałby usłyszeć że nagle przeskakuje na dalszy plan, to prowadzi do rywalizacji, a przecież nie powinno się rywalizować o względy męża/żony z własnym dzieckiem. Kiedy jesteś z kimś w związku, kochacie się, jesteście dla siebie najważniejsi, to dziecko nie powinno być przeszkodą, ono powinno dopełnić Waszą miłość.

Dokładnie o to sformułowanie mi chodziło
Lecz to jak widać, jest indywidualna sprawa każdego. Dla niektórych nagle dziecko staje się całym światem... i to niekorzystnie odbija się na małżonku. Kto lubi się czuć odrzucony? Chyba, że druga osoba też się całkowicie poświęci i nie zauważy.. Ale to już jest naciągana historia

[sine.ira]

Myślę (i nie odkrywam zresztą niczego nowego), że wytłumaczeniem silniejszej miłości do dziecka jest wspólnota genów czyli pośrednio miłość do samego siebie - egoistyczne pobudki biorą górę. Mąż jakby nie było to obcy facet. W sensie dziecko naszym dzieckiem będzie zawsze i bezwzględnie a mąż...może być przecież kiedyś...ekhm...mężem innej kobiety. Choć zawsze też będzie ojcem naszego dziecka...ale to jednak co innego.Nierozerwalność, pierwotność więzi to chyba decydujący czynnik.

[ushia]

Dzikun, tyle ze dziecko kocha sie wspolnie - Ty i Twoj partner macie razem istote ktora jest najwazniejsza
a partnera kochasz sama i on est dla Ciebie samej najwazniejszym mezczyzna
i dlatego to zupelnie inaczej wyglada - i nie ma rywalizacji i przedkladania jednej osoby nad druga
ja osobiscie kocham moje dzieci z trzech powodow:
1 - bo sa
2 - bo sa czescia mnie
3 - bo sa czescia mojego meza
kolejnosc dowolna

[sine.ira]

Napisane przez ushia

Dzikun, tyle ze dziecko kocha sie wspolnie - Ty i Twoj partner macie razem istote ktora jest najwazniejsza
a partnera kochasz sama i on est dla Ciebie samej najwazniejszym mezczyzna
i dlatego to zupelnie inaczej wyglada - i nie ma rywalizacji i przedkladania jednej osoby nad druga
ja osobiscie kocham moje dzieci z trzech powodow:
1 - bo sa
2 - bo sa czescia mnie
3 - bo sa czescia mojego meza
kolejnosc dowolna

A jak naprawdę wygląda ta kolejność przekonałabyś się pewnie dopiero w sytuacji ekstremalnej Wiesz...topicie się i możesz uratować męża albo dziecko i ratujesz....więkoszość ludzi ratowałoby swoje dziecko

[Dzikun]

Napisane przez sine.ira

A jak naprawdę wygląda ta kolejność przekonałabyś się pewnie dopiero w sytuacji ekstremalnej Wiesz...topicie się i możesz uratować męża albo dziecko i ratujesz....więkoszość ludzi ratowałoby swoje dziecko

Może i większość... ale czy wszyscy?
To mąż jest osobą, z którą chcę spędzić resztę życia i chcę aby wspierał mnie w dramatach. Aby po kryzysie wrócić do normalności. Mając na uwadze dziecko, każdy wyobraża sobie małego bobaska albo kilkuletnie dziecko. A czy sprawa się zmienia, gdy dzieci są już starsze? Dorosłe?

[sine.ira]

Napisane przez Dzikun

Może i większość... ale czy wszyscy?

No pewnie, że nie wszyscy.

Napisane przez Dzikun

A czy sprawa się zmienia, gdy dzieci są już starsze? Dorosłe?

Nie zmienia się. Geny to geny

[rapifen]

jest kilka rodzajów miłości
braterska, partnerska, matczyna.
przyjaciela kochasz jak brata.
partnera kochasz ... bardzo
no a matyczna, kochasz kogoś jak dziecko (ja np kota kocham jak dziecko:P)

nie musiałabym wybierać. moja miłość jest podzielna.

topimy się i moge ratować dziecko lub męża.
zależy. jeżeli będe mieć już z 60-70 lat, to stwierdze że moja rola najwidocznej dobiegła końca i uratowałabym oboje D:
jeżeli miałobyć to teraz - ratuje męża. powiem brzydko; on jest nie do odtworzenia. w sensie dzieci teoretycznie ma się więcej niż jedno. męża - jednego

[EsmeRene]

Napisane przez rapifen

jest kilka rodzajów miłości
braterska, partnerska, matczyna.
przyjaciela kochasz jak brata.
partnera kochasz ... bardzo
no a matyczna, kochasz kogoś jak dziecko (ja np kota kocham jak dziecko:P)

nie musiałabym wybierać. moja miłość jest podzielna.

topimy się i moge ratować dziecko lub męża.
zależy. jeżeli będe mieć już z 60-70 lat, to stwierdze że moja rola najwidocznej dobiegła końca i uratowałabym oboje D:
jeżeli miałobyć to teraz - ratuje męża. powiem brzydko; on jest nie do odtworzenia. w sensie dzieci teoretycznie ma się więcej niż jedno. męża - jednego

konkretny przykład. łooch

Coś w tym jest.

[rapifen]

No to brzmi strasznie ale ja coś w tym widze...

[diamentowa]

Napisane przez rapifen

jest kilka rodzajów miłości
braterska, partnerska, matczyna.
przyjaciela kochasz jak brata.
partnera kochasz ... bardzo
no a matyczna, kochasz kogoś jak dziecko (ja np kota kocham jak dziecko:P)

nie musiałabym wybierać. moja miłość jest podzielna.

topimy się i moge ratować dziecko lub męża.
zależy. jeżeli będe mieć już z 60-70 lat, to stwierdze że moja rola najwidocznej dobiegła końca i uratowałabym oboje D:
jeżeli miałobyć to teraz - ratuje męża. powiem brzydko; on jest nie do odtworzenia. w sensie dzieci teoretycznie ma się więcej niż jedno. męża - jednego

Nie urodzi Ci się drugi raz to samo dziecko . To jest oddzielny człowiek, całkowicie zależny od siebie- sam sobie raczej rady nie da. To jest najpiękniejsze w macierzyństwie, że możesz się zaopiekować kimś kto Ciebie najbardziej potrzebuje (oczywiście mówimy o dzieciństwie) bo sam dopiero wchodzi w świat, poznaje go. I Ty jesteś dla niego przewodnikiem po tym świecie. Jesteś dla niego jedyną mamą i zawsze będziesz jedyną. Dla mężczyzny rzadko jesteś tą pierwszą i jedyną kobietą bo większość z nas zakochuje się kilka razy w życiu. Zresztą znam facetów, którzy mimo iż są szczęśliwi w związku nie kochają swoich kobiet na tzw "zabój". Zresztą coraz więcej osób nie postrzega już związku jako czegoś "po grób"- taka jest niestety prawda.

[rapifen]

Nie urodzi Ci się drugi raz to samo dziecko . To jest oddzielny człowiek, całkowicie zależny od siebie- sam sobie raczej rady nie da

dokładnie. Ale dzieci masz więcej... A mężczyzne jednego. Bynajmniej ja jednego to ilu partnerów mają inni ludzie, nie interesuje mnie to.
To że ja tak myśle nie znaczy że jest to słuszne

[Malaika85]

dla mnie nie ma czegos takiego jak wybór : dziecko czy TZ.
to sa dwie rozne milosci i nie zrezygnowalabym z TZ na rzecz dziecka, ani z dziecka na rzecz TZta.

to cos jak "kochasz bardziej mamusie czy tatusia..."

mowie tu o dziecku tegoż TZta

calosc stanowi rodzine i bez ktoregos z nich rodzina nie jest mozliwa

i tyle w tym temacie

[EsmeRene]

Ale życie jest tylko życiem i czasem trzeba wybrać. I co wtedy?

[diamentowa]

Napisane przez Malaika85

dla mnie nie ma czegos takiego jak wybór : dziecko czy TZ.
to sa dwie rozne milosci i nie zrezygnowalabym z TZ na rzecz dziecka, ani z dziecka na rzecz TZta.

to cos jak "kochasz bardziej mamusie czy tatusia..."

mowie tu o dziecku tegoż TZta

calosc stanowi rodzine i bez ktoregos z nich rodzina nie jest mozliwa

i tyle w tym temacie

A ja zawsze kochałam jednego rodzica bardziej no i co? To nie jest bezsensowne pytanie, tylko, że odpowiedź wymaga czegoś więcej niż powtarzania banałów.

[martynka89]

Moj TZ ma dziecko ale nie ze mna, kiedys mi mowil, ze jestem dla niego najwazniejsza a kiedy juz z nim zamieszkalam stwierdzil, ze jestem dopiero na drugim miejscu a na pierwszym jego dziecko.

[paula78]

Napisane przez hryzotemis

Uważam, że małżonek powinien być najważniejszy dopiero później dziecko. Tak powinno być w teorii, w praktyce pewnie jest inaczej. Sama na razie nie potrafie nic powiedzieć, bo nie posiadam dzieci.

??

milosc do dziecka i milosc do męża to dwie rozne milosci i tyle.
zadna nie jest silniejsza ,mocniejsza,wazniejsza itp one sa zwyczajnie inne.

[Dzikun]

Napisane przez Malaika85

dla mnie nie ma czegos takiego jak wybór : dziecko czy TZ.
to sa dwie rozne milosci i nie zrezygnowalabym z TZ na rzecz dziecka, ani z dziecka na rzecz TZta.

to cos jak "kochasz bardziej mamusie czy tatusia..."

mowie tu o dziecku tegoż TZta

calosc stanowi rodzine i bez ktoregos z nich rodzina nie jest mozliwa

i tyle w tym temacie

A jednak jest taki wybór, ciągle coś wybieramy. I to, że ktoś nie dopuszcza do siebie takiej sytuacji, w której musiałby wybrać, wcale nie znaczy że taka sytuacja nie ma prawa bytu. Nie wystarczy wyprzeć czegoś ze świadomości.


Wybieram męża, bo on jest jeden. Dzieci mogę mieć więcej, ale chcę je mieć z nim. To jego wybrałam na towarzysza życia, a dzieci idą w konsekwencji tego.

Aha, i nie porównujcie tego do pytania "mamusia czy tatuś". To, że ktoś się upiera, że kocha tak samo, to OK. A ja na przykład szczerze mówię, że mamę kocham, a tatę.... znoszę jego obecność?