Do wszystkich samotnych

[niesmiala]

Ehhhhhhhhhhhhh
?
Zapomniałam, co miałam napisać.
Po dwóch latach bycia razem rozstaliśmy się z chłopakiem.
Jak ułożyć sobie teraz życie?
A miało być tak pięknie...



Założyłam ten wątek, bo muszę z kimś pogadać, popisać, czymś się zająć hmm ?

[OneLoveOneHeart]

A dlaczego się rozstaliście ? Co się stało ?

[niesmiala]

Rozstaliśmy sie z powodu planow na przyszlosc, z powodu religii..

[OneLoveOneHeart]

A możesz to jakoś rozwinąć ? Bo piszesz zbyt ogólnie, zero szczegółów .

[niesmiala]

Kocham go, w życiu nie spotkałam tak wspaniałego chłopaka. Był moim najlepszym przyjacielem, żadnej tajemnicy przed nim nie miałam, mogliśmy rozmawiać o wszystkim, był każdym moim dniem. To niesamowite, jakie uczucie nas łączyło, zawsze mnie słuchał i mówił tylko " tak kochanie, tak niuniu, skarbie "
Ale nie lubiłam jego rodzinki, typy życiowych cwaniaków i nic im w życiu nie wyszło. A mój były jest pod dużym wpływem swojej rodzinki.
Od października mieliśmy zamieszkać razem, ale ten związek i tak nie miałby przyszłości. Ciągle byłoby coś, co by nas "uwierało"
Teraz nie wyobrażam sobie, jak poukładać te dni, nie mam do kogo sms'a napisać, przytulać się hmm ale znów z nim być bym nie chciała raczej... Zaczęłam też w nim dostrzegać pewne cechy, które mi się nie podobały..ale pod względem dopasowania byliśmy prawie, że idealni. Jak teraz powrócić do świata "żywych" ?
Ajj niepotrafie tego wszystkiego wyrazić...

Ja go pytam co zrobimy z tym problemem ? On odpowiada "nie wiem" Facet powinien uspokoić sytuacje, jakoś zaradzić, a nie załamywać ręce i mówić "nie wiem". Więc ja przejęłam inicjatywę i skończyliśmy ten związek. Zgodził się ze mną.

[OneLoveOneHeart]

Hmmm raz piszesz,że go kochasz , a zaraz , że nie wyobrażasz sobie z nim dalszego życia. Troszkę tego nie rozumiem... Zaczęłaś dostrzegać wady - każdy je ma. Tylko jak sama wiesz, na początku związku ich nie widzimy.

Jak powrócić do normalnego życia ? Na pewno będzie Ci ciężko, bo on nadal jest w Twoim serduszku. Najlepsza rada to wychodzenie z domu, spotykanie się ze znajomymi. Nie zostawaj z tym sama.

Ponoć czas leczy rany.

[niesmiala]

Otóż jestem z Podlasia. Niby panuje tu tolerancja itd. Jestem wyznania prawosławnego, on katolik. Chodzę do Cerkwii, do spowiedzi Natomiast on wogóle i stoi twardo przy tym, że ślubu w Cerkwii ze mną nie weźmie ! Ja zamierzam ochrzcić swoje dzieci w Cerkwii i je tam prowadzać, bo to jest obowiązkiem każdej kobiety.
I poprostu to nie dawało mi spokoju.
Myślę też, że rodzice go trochę tam nastawili...

---------- Dopisano o 13:46 ---------- Poprzedni post napisano o 13:44 ----------

Tak, jestem świadoma tego, że nie wolno siedzieć z założonymi rękoma i płakać. To nic nie da/ Wychodzę, pomagam w domu, ale czasem tak smutno. Najgorzej przyzwyczaić się do bycia "singielką"

[OneLoveOneHeart]

Napisane przez niesmiala

Otóż jestem z Podlasia. Niby panuje tu tolerancja itd. Jestem wyznania prawosławnego, on katolik. Chodzę do Cerkwii, do spowiedzi Natomiast on wogóle i stoi twardo przy tym, że ślubu w Cerkwii ze mną nie weźmie ! Ja zamierzam ochrzcić swoje dzieci w Cerkwii i je tam prowadzać, bo to jest obowiązkiem każdej kobiety.
I poprostu to nie dawało mi spokoju.
Myślę też, że rodzice go trochę tam nastawili...

Tak to już jest jak ludzie są innej wiary. Ty chcesz wychować dzieci w swojej wierze, on w swojej. A tak naprawdę prawosławie aż tak nie różni się od wiary katolickiej.

PAMIĘTAJ : wiara nie jest problemem. Chcesz przykład ?
Ostatnio byłam na weselu i była tam Polka z Tunezyjczykiem. Ich to dopiero dzieli - ona katoliczka, on muzułmanin. Ale bardzo się kochają i są ze sobą szczęśliwi.

---------- Dopisano o 13:49 ---------- Poprzedni post napisano o 13:47 ----------

Ajjjj Kochana . To wyobraź sobie,że jak kocham chłopaka od roku, a mam świadomość, że nigdy nie będziemy razem. Też jest mi ciężko, ale staram się uśmiechać. Wierzę, że znajdę tego jedynego

Masz dobrą przyjaciółkę ? Spędzaj z nią dużo czasu Zadbaj o siebie itp

[niesmiala]

Może to nie była wielka miłosć, a przywiązanie po tak długim czasie? BYł dla mnie wielkim oparciem w każdej sytuacji.
Dzięki, że zwróciłaś uwagę na mój post

---------- Dopisano o 13:54 ---------- Poprzedni post napisano o 13:51 ----------

Takiej przyjaciółki od serca nie mam..Straciłam ją kilka lat temu. Ale do tego już się przyzwyczaiłam. Mam dobrą koleżanke Spędzamy ostatnio razem czas, a tak to pomagam mamie w roznych czynnosciach domowych:P a niedługo bede pilnowac małej dziewczynki, bede miala zajecie :d

---------- Dopisano o 13:56 ---------- Poprzedni post napisano o 13:54 ----------

No dobra tak wiec wlasnie ide Obowiazki wzywaja. Psa na spacer trzeba wyprowadzic i w pokoju posprzatac.. Odrazu ttroche czasu zleci. Dziekuje za uwage pozdrawiam serdecznie

[OneLoveOneHeart]

Czy to była miłość, czy przywiązanie to nie wiem. Sama musisz to ocenić. Ale przywiązanie też jest bardzo możliwe.

Hmmm a ile masz lat... ?

Oooo ! Ważne,że masz dobrą koleżankę, pomagaj mamie nadal, niedługo będziesz opiekowała się dziewczynką Dobrze się składa. Będziesz miała wypełniony czas

[moooniaaaa]

Dla mnie to trochę dziwne rozstawać się z powodu religii. Jeszcze bym zrozumiałam jakby to były dwa wyznania o zupełnie odmiennych priorytetach.
Też mieszkam w tych rejonach i właśnie przez to,że jednak dość dużo jest u nas osób prawosławnych to myślałam,że raczej "mieszane" związki są na porządku dziennym. Sama mam masę takich przykładów wśród znajomych i znajomych rodziców.
Ale dobra bo niby na temat,ale jednak trochę nie na temat

[niesmiala]

Mam 20 lat, a w tym związku czuliśmy się już trochę jak stare małżeństwo :P Nie zawsze chyba było to dobre

[Wyrak]

Napisane przez niesmiala

Otóż jestem z Podlasia. Niby panuje tu tolerancja itd. Jestem wyznania prawosławnego, on katolik. Chodzę do Cerkwii, do spowiedzi Natomiast on wogóle i stoi twardo przy tym, że ślubu w Cerkwii ze mną nie weźmie ! Ja zamierzam ochrzcić swoje dzieci w Cerkwii i je tam prowadzać, bo to jest obowiązkiem każdej kobiety.
I poprostu to nie dawało mi spokoju.
Myślę też, że rodzice go trochę tam nastawili...

Sorry, ale jak Ty wymagasz tolerancji i od kogo? Sama nie bierzesz pod uwage innej opcji, niz wychowanie dzieci w swojej wierze, a sie dziwisz, ze on ma tak samo, imputujesz nietolerancje i to ze to wina jego rodzicow Innymi slowy - widzisz zdzblo w oku blizniego...

[niesmiala]

Tak związki mieszane są na porządku dziennym na podlasiu ale to też zależy od osobowości. My chyba nie bylismy jeszcze dojrzali na taki zwiazek. Skoro problem się pojawil, a my nie potrafilismy go rozwiazac. Na początku naszego związku chodził ze mna do Cerkwii, a potem już nie chciał i zacząl podkreslac, ze slubu w cerkwii nie wezmie. a w kosciele jak sie bierze slub to chyba trzeba podpisac ze dzieci beda katolickie? bo w cerkwii nie trzeba nic tak zobowiazujacego podpisywac

[cirillka]

Napisane przez niesmiala

a w kosciele jak sie bierze slub to chyba trzeba podpisac ze dzieci beda katolickie? bo w cerkwii nie trzeba nic tak zobowiazujacego podpisywac

Nie wiem kto Ci powiedział, że biorąc ślub w cerkwi nie musisz zobowiązywać się do chrzczenia w cerkwi także dzieci, ale to nie prawda. Tak samo katolicki, jak i prawosławny ślub mieszanej pary łącze się ze zobowiązaniem wychowania potomków w odpowiedniej wierze.

[Marseille]

Bez sensu. Rozstaliscie sie bo on nie chciał wziać by ślubu w Twojej cerkwi. Ale nie ma tutaj mowy o waszych zareczynam i jakimkolwiek czynnych przygotowaniach do slubu, wiec po co to całe rozstanie i zamieszanie?? Pogadali troche na temat religi i sie rozstali...eh

[xPaula20x]

widocnie cie nie kochał skoro tak postapił

[cudzoziemkawrajukobiet]

Z tego co wyczytałam to nie tylko kwestia religii Was różniła. Ale także kwestia jego, jak to określiłaś, "cwaniackiej" rodziny. Wiem z doświadczenia, że różnice w wychowaniu, tym w jakiej rodzinie dorastaliśmy itd. są ciężkie do przeskoczenia i mogą naprawdę poróżnić dwie osoby.

[evvie]

Mamy tyle rodzajow religii na swiecie, i to nie koniec, bo ludzie nadal wymyslaja nowe sposoby na zycie, nowe zakazy i nakazy, o co tu sie w ogole klocic? Chyba obydwoje potrzebujecie wiecej dystansu do tego. Jesli chodzi o dzieci, to bedziesz chciala wyslesz je do Cerkwi,ale kiedy dorosna, beda juz decydowac same za siebie, i jak beda chcialy to zmienia wyznanie, albo w ogole nie beda wierzyc w nic...

Pamietam jak mnie zlsocilo kiedy po moim rozstaniu,wszyscy mowili-czas leczy rany ale musze przyznac ze to racja, czlowiek sie zajmnie soba, praca,nauka.,czymkolwiek innym...i z czasem wszystko jakos przemija i zyje sie dalej. Wiec na pewno sie jakos z tego pozbierasz.

[rapifen]

To chyba ty jesteś bardzo nietolerancyjna

Natomiast on wogóle i stoi twardo przy tym, że ślubu w Cerkwii ze mną nie weźmie ! Ja zamierzam ochrzcić swoje dzieci w Cerkwii i je tam prowadzać, bo to jest obowiązkiem każdej kobiety.
I poprostu to nie dawało mi spokoju.
Myślę też, że rodzice go trochę tam nastawili...

on ma do tego takie samo prawo jak ty :/ a obowiązkiem każdego katolika jest wychowanie dzieci w wierze katolickiej. wybacz albo-albo. mogliście wziąć ślub cywilny i tyle w czym problem? te wiary nie różnią się tak tragicznie od siebie

w kościele katolickim nic nie podpisujesz, składasz przysięgę przed Bogiem

My chyba nie bylismy jeszcze dojrzali na taki zwiazek.

sama sobie odpowiedziałaś na wszystkie dręczące cię pytania

Sorry, ale jak Ty wymagasz tolerancji i od kogo? Sama nie bierzesz pod uwage innej opcji, niz wychowanie dzieci w swojej wierze, a sie dziwisz, ze on ma tak samo, imputujesz nietolerancje i to ze to wina jego rodzicow Innymi slowy - widzisz zdzblo w oku blizniego...

to jest racja, przemyśl to sobie. i on i ty myślicie że "moja prawda jest najprawdziwsza, moja racja jest mojsza, i najmojsiejsza i w ogóle ba ba ba ja mam racje" nie. wiesz, z mojego punktu widzenia Bóg jest jeden a wyznania inne, bo ludzie chcą go inaczej czcić, inaczej historia się potoczyła itp. więc uwierz mi nawet jeżeli któreś z was smieni religię, nie czeka was wieczne potępienie.

Mam 20 lat, a w tym związku czuliśmy się już trochę jak stare małżeństwo :P Nie zawsze chyba było to dobre

wiesz jest temat pt "19 lat i ślub" i są wypowiedzi które mówią że to wcale nie jest tak źle. jeżeli ktoś ma 20 lat to niech spokojnie bierze ślub, jest dorosly jeżeli jest szczęśliwy to nie wiem po co to odwlekać, a mając 20 lat można być z kimś już 5 i trudno się nie czuć jak malżeństwo.

[Ponura]

Napisane przez niesmiala

, mogliśmy rozmawiać o wszystkim,

, zawsze mnie słuchał i mówił tylko " tak kochanie, tak niuniu, skarbie "

To rzeczywiście, cholera, rozmawialiście....

Napisane przez niesmiala

Otóż jestem z Podlasia. Niby panuje tu tolerancja itd. Jestem wyznania prawosławnego, on katolik. Chodzę do Cerkwii, do spowiedzi Natomiast on wogóle i stoi twardo przy tym, że ślubu w Cerkwii ze mną nie weźmie ! Ja zamierzam ochrzcić swoje dzieci w Cerkwii i je tam prowadzać, bo to jest obowiązkiem każdej kobiety.
I poprostu to nie dawało mi spokoju.
"

Otóż nie uważam, żeby prowadzanie dzieci do cerkwii było moim obowiązkiem.

Dziecko, dorośnij.