Rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

[mushroomhunter]

Powstanie Warszawskie - dla mnie świętość.

Macie jakieś odczucia związane z tymi wydarzeniami? Jakie jest wasze zdanie na jego temat - heroizm, czy niepotrzebne poświęcenie? Jakie odczucia wobec Powstania mają mieszkanki Stolicy?

[dudipopka]

ja zawsze przeżywam dla mnie niewyobrażalny heroiczny czyn zawsze staje 1 sierpnia o 12 i oddaje im cześć

[Narrhien]

Powstanie Warszawskie to dla mnie akt desperacji i misja samobójcza, a samobójstwo nie jest dla mnie bohaterstwem.

Sorry, nie rozumiem, czemu Polacy tak się lubują w świętowaniu porażek zamiast zwycięstw? Czemu nie obchodzimy rocznicy zdobycia Moskwy? Bitwy pod Wiednień? Czemu tak się uparliśmy na to przeklęte powstanie warszawskie?

Nie był to heroiczny czyn tylko pozbawiona strategicznego i w ogóle jakiegokolwiek innego seksu akcja bez szans na powodzenie.

Można zrozumieć tych ludzi, że chcieli coś zrobić, nawet zginąć, byleby tylko nie siedzieć w domach w strachu i oczekiwaniu na to, co nadejdzie, ale gloryfikowanie tego przypomina mi gloryfikowanie katastrofy Smoleńskiej, co już chyba każdemu bokiem wychodzi.


Oczywiście to tylko moje zdanie

[dudipopka]

to co mamy zapomnieć wymazać z pamięci nie gloryfikowac bo dla nas wspólczesnych to głupota
to nasza historia ,oni chcieli walczyć wbrew wszystkiemu i wszystkim

[Narrhien]

Napisane przez dudipopka

to co mamy zapomnieć wymazać z pamięci nie gloryfikowac bo dla nas wspólczesnych to głupota
to nasza historia ,oni chcieli walczyć wbrew wszystkiemu i wszystkim

Zapomnieć nie, natomiast nie trzeba od razu robić z tego nie wiadomo, jakiego święta. Mamy piękne zwycięstwa do świętowania, dlaczego ich rocznic się nie obchodzi?

Walka wbrew wszystkiemu i wszystkim - równie piękne, co kawaleria nacierająca na czołgi. Ogromne straty w ludziach i skutek absolutnie zerowy. Trzeba rozgraniczyć głupotę i odwagę. Na wojnie głupota jest niedozwolona.

[dudipopka]

nie wiem dla mnie to odwaga nie głupota
i będę moje dziecko tego uczyć by szanowało historię i ludzi walczących o wolność

[mushroomhunter]

Napisane przez Narrhien

Zapomnieć nie, natomiast nie trzeba od razu robić z tego nie wiadomo, jakiego święta. Mamy piękne zwycięstwa do świętowania, dlaczego ich rocznic się nie obchodzi?

Walka wbrew wszystkiemu i wszystkim - równie piękne, co kawaleria nacierająca na czołgi. Ogromne straty w ludziach i skutek absolutnie zerowy. Trzeba rozgraniczyć głupotę i odwagę. Na wojnie głupota jest niedozwolona.

Z głupotą się nie mogę zgodzić. Weź pod uwagę sytuację, jaka miała miejsce na ziemiach polskich - zbliżające się wojska radzieckie miały by gwarantem powodzenia powstania. Ci ludzie zostali oszukani i pozostawieni na pewną śmierć przez "wyzwolicieli".

[Narrhien]

Napisane przez dudipopka

nie wiem dla mnie to odwaga nie głupota
i będę moje dziecko tego uczyć by szanowało historię i ludzi walczących o wolność

Ja moje dziecko też będę uczyć by szanowało historię i ludzi walczących o wolność, ale równoczesnie będę je uczyć rozsądnego podejścia i oceny danych działań, żeby wiedziało, iż trzeba świętować zwycięstwa, nie porażki.


To znaczy o ile będę mieć dziecko, czego nie planuję

[dzustam]

Powstanie Warszawskie to nie wynik potyczki, to wszystkie drobne, większe i wielkie wydarzenia pomiędzy początkiem i końcem.

To historie ludzkiego poświecenia, miłości, nadziei, wiary w wygraną lub fakt, że ich życie było chociaż przez chwilę w ich rękach.

To był bezwarunkowy odruch serca, poryw idealistów wierzących, że dobro może zwyciężyć.

Tak, są moimi bohaterami.

[Narrhien]

Napisane przez mushroomhunter

Z głupotą się nie mogę zgodzić. Weź pod uwagę sytuację, jaka miała miejsce na ziemiach polskich - zbliżające się wojska radzieckie miały by gwarantem powodzenia powstania. Ci ludzie zostali oszukani i pozostawieni na pewną śmierć przez "wyzwolicieli".

Bo to pierwszy raz ruskie nas do wiatru wystawiły? Można było to przewidzieć. Można było ewentualnie spokojnie na ruskich poczekać, zamiast zrywać się nie wiadomo po co (swoją drogą, to ja im współczuję, bo właściwie to tak między młotem a kowadłem byli).

Ja nie mówię, że powstanie warszawskie było całkowicie nieważne i powinno się je wymazać z kart historii, tylko wkurza mnie niesamowicie, jak ludzie uznają to za świętość, w ogóle najważniejsze wydarzenie w historii całej Polski, od 966 roku, a nie świętują innych, po stokroć (wg mnie) ważniejszych strategicznie wydarzeń, w których ludzie również wykazywali się heroiczną odwagą, tylko, na ich nieszczęście, wygrywali.

I w sumie nie bardzo chcę się wplątywać w tę dyskusję, bo już nie raz to robiłam i to jest prawda każdemu znana - zwolennicy gloryfikowania powstania warszawskiego nie zmienią zdania, przeciwnicy również i internetowa kłótnia gotowa, a ja za stara jestem na takie zabawy
Tak samo jak z Dmowskim i Piłsudskim - ludzie wielbią Józia, w większości nie mając pojęcia, że sukces zawdzięcza on swojej charyzmie, a nie zgrabnemu dowództwu podczas ataków zbrojnych. Dmowskiego się pomija, chociaż chłop wiele dobrego zrobił i należałaby mu się solidna pamięć.

No, ale, tak jak mówię - dyskusja na te tematy jest z góry skazana na niepowodzenie, więc nie chcę jej zaczynać. Wyraziłam swoje zdanie i mi wystarczy

[Cathas]

Ja szanuję Powstańców, za odwagę i wytrwałość.
Ale uważam jednocześnie, że Powstanie Warszawskie było klęską. Odbiło się na zrównanej z ziemią Warszawie i tysiącach wymordowanych, wygnanych i wywiezionych do obozów cywili.
Zryw zrywem, ale konsekwencje poniosło miasto i niewinne kobiety, dzieci i starcy tak naprawdę.
Co nie oznacza, że nie należy o tym mówić, oddawać hołdu i pamiętać.
Ale nie gloryfikujmy tego wydarzenia ponad miarę.
Mieliśmy w historii ważniejsze powstania o których się nie mówi.

[_vixen_]

Napisane przez dzustam

To historie ludzkiego poświecenia, miłości, nadziei, wiary w wygraną lub fakt, że ich życie było chociaż przez chwilę w ich rękach.

Właśnie.
Łatwo oceniać coś z perspektywy tylu lat, mając o wiele większą wiedzę.

Ale z drugiej strony może zbyt wiele było tej niepotrzebnej śmierci? Polska straciła swoją elitę w Katyniu, potem jeszcze sporo zabrało PW.

Także wielu mieszkańców Warszawy było przeciwnych Powstaniu.

Razi mnie też osobiście pomnik Małego Powstańca. Jakiś niestosowny wydaje się wizerunek dziecka w hełmie z bronią, kojarzy mi się z Afryką i wojnami między plemionami, gdzie wykorzystuje się uzależnione od narkotyków dzieci. Nie wiem, jak dorośli ludzie mogli pozwolić na takie coś.

Też razi mnie to, że w tym kraju głównie obchodzi się rocznice wszelkich porażek, klęsk, przelewu krwi, nawet Święto Niepodległości ma nastrój mocno żałobny.

[dudipopka]

Napisane przez dzustam

Powstanie Warszawskie to nie wynik potyczki, to wszystkie drobne, większe i wielkie wydarzenia pomiędzy początkiem i końcem.

To historie ludzkiego poświecenia, miłości, nadziei, wiary w wygraną lub fakt, że ich życie było chociaż przez chwilę w ich rękach.

To był bezwarunkowy odruch serca, poryw idealistów wierzących, że dobro może zwyciężyć.

Tak, są moimi bohaterami.

całkowicie sie z tobą zgadzam

[_vixen_]

Ale co z dowódcami, którzy słabo lub w ogóle nie uzbrojonych ludzi wysłali na pewną śmierć?

[mushroomhunter]

Napisane przez _vixen_

Ale co z dowódcami, którzy słabo lub w ogóle nie uzbrojonych ludzi wysłali na pewną śmierć?

Ci ludzie nie byli z poboru, wiedzieli na co się piszą wstępując do AK.

[_vixen_]

Nie jest tego taka pewna, czy niekiedy dzieci wiedzą, na co się piszą.
I czy dowódca ma bohatersko wysyłać innych na pewną śmierć, chyba nie taka jest jego rola.

[Modette]

Napisane przez dzustam

Powstanie Warszawskie to nie wynik potyczki, to wszystkie drobne, większe i wielkie wydarzenia pomiędzy początkiem i końcem.

To historie ludzkiego poświecenia, miłości, nadziei, wiary w wygraną lub fakt, że ich życie było chociaż przez chwilę w ich rękach.

To był bezwarunkowy odruch serca, poryw idealistów wierzących, że dobro może zwyciężyć.

Tak, są moimi bohaterami.

, zgadzam się.

[Cathas]

Napisane przez mushroomhunter

Ci ludzie nie byli z poboru, wiedzieli na co się piszą wstępując do AK.

A mieszkańcy? Jaki mieli wybór?

[Wyrak]

Co tu duzo mowic - bezprzykladny akt heroizmu, do tego w owczesnych warunkach raczej nie do unikniecia - bo Warszawa wrecz kipiala, Niemcow zdawalo sie mialo zaraz przewiac, no i wybuchnac musialo.

Ocenianie go teraz z perspektywy obecnej wiedzy, wygodnie siedzac przed kompem bardzo latwo wychodzi. No ale przeciez nie chodzi w obchodach o rozpamietywanie kleski, tylko uczczenie poswiecenia i pielegnowanie pamieci tych dziesiatek tysiecy osob.

Napisane przez Narrhien

Walka wbrew wszystkiemu i wszystkim - równie piękne, co kawaleria nacierająca na czołgi. Ogromne straty w ludziach i skutek absolutnie zerowy. Trzeba rozgraniczyć głupotę i odwagę. Na wojnie głupota jest niedozwolona.

Przestan takie bzdury plesc, polska kawaleria nie szarzowala na zadne czolgi, to humug, utrwalony i naglosniony przez hitlerowska propagande, z luboscia jak widac do dzis powtarzany

Napisane przez dzustam

Powstanie Warszawskie to nie wynik potyczki, to wszystkie drobne, większe i wielkie wydarzenia pomiędzy początkiem i końcem.

To historie ludzkiego poświecenia, miłości, nadziei, wiary w wygraną lub fakt, że ich życie było chociaż przez chwilę w ich rękach.

To był bezwarunkowy odruch serca, poryw idealistów wierzących, że dobro może zwyciężyć.

Tak, są moimi bohaterami.

Tyle w temacie w sumie.

[201604190949]

Napisane przez dudipopka

ja zawsze przeżywam dla mnie niewyobrażalny heroiczny czyn zawsze staje 1 sierpnia o 12 i oddaje im cześć

hę?

[mushroomhunter]

Napisane przez Cathas

A mieszkańcy? Jaki mieli wybór?

Mieszkańcy, moja droga, byli setkami łapani na ulicach przez nazistów jako zakładnicy, zamykani na Pawiaku, torturowani i ostatecznie rozstrzeliwani (vide: Władysław Bartoszewski; "Warszawski pierścień śmierci"). Wiec argument, że powstanie było dla nich wydarzeniem negatywnym nie jest zbyt trafny.

[dudipopka]

Napisane przez 1000days

hę?

o 12 tej zawzwyczaj wyją syreny i jest minuta ciszy

[mushroomhunter]

Napisane przez dudipopka

o 12 tej zawzwyczaj wyją syreny i jest minuta ciszy

o 17...

[dudipopka]

o rany przepraszam nie wiem czemu mysle 17 ta a pisze 12

[201604190949]

No

[darla13]

Napisane przez mushroomhunter

Mieszkańcy, moja droga, byli setkami łapani na ulicach przez nazistów jako zakładnicy, zamykani na Pawiaku, torturowani i ostatecznie rozstrzeliwani (vide: Władysław Bartoszewski; "Warszawski pierścień śmierci"). Wiec argument, że powstanie było dla nich wydarzeniem negatywnym nie jest zbyt trafny.

Za to podczas Powstania nie byli łapani i mordowani

[mushroomhunter]

Napisane przez darla13

Za to podczas Powstania nie byli łapani i mordowani

Co innego bitwa, co innego ludobójstwo. Nie porównuj łapanek na ulicach do ginięcia w walce.

[darla13]

Napisane przez mushroomhunter

Co innego bitwa, co innego ludobójstwo. Nie porównuj łapanek na ulicach do ginięcia w walce.

Wiesz, myślę, że każda śmierć to śmierć i nie dzielmy śmierci na fajniejsze i mniej fajne...

[mushroomhunter]

Napisane przez darla13

Wiesz, myślę, że każda śmierć to śmierć i nie dzielmy śmierci na fajniejsze i mniej fajne...

Tak, śmierć to śmierć - Warszawiak rozstrzelany na Palmirach zasługuje na taką samą pamięć jak powstaniec. Chodziło mi o uświadomienie, przed powstaniem też ginęły tysiące zupełnie niewinnych, przypadkowych osób.

Poza tym mówiłam o sposobie zabijania, nie o kategoryzowaniu śmierci.

[darla13]

Napisane przez mushroomhunter

Tak, śmierć to śmierć - Warszawiak rozstrzelany na Palmirach zasługuje na taką samą pamięć jak powstaniec. Chodziło mi o uświadomienie, przed powstaniem też ginęły tysiące zupełnie niewinnych, przypadkowych osób.

Poza tym mówiłam o sposobie zabijania, nie o kategoryzowaniu śmierci.

Dla mnie to wszystko było zupełnie nieprzemyślane.
_vixen_ poruszyła bardzo ważny temat o dowódcach; nie chcę podważać niczyjego autorytetu, ale jeśli przodek naszego obecnego prezydenta, Tadeusz Bór-Komorowski, prezentował taki sam poziom jak Bronisław, to ja się wcale nie dziwię, że Powstanie wyglądało tak, jak wyglądało