Niepewny związek i pragnienie dziecka

[gosiaczek12z]

To co napiszę może wydać się dziwne i niezrozumiałe, ale sama się w tym wszystkim gubię.. Liczę tylko na zrozumienie i empatię, choć wiem, że bez krytyki się nie obędzie. A więc mam 21 lat, studiuję i w tym roku piszę licencjat. Z jednej strony chcę się dalej uczyć, zrobić magistra, ale z drugiej od ponad tygodnia stale myślę o dziecku.. chciałabym mieć maluszka i czuję się na to gotowa, że poradziłabym sobie ze wszystkim, biorąc rok wolnego od studiów po licencjacie. Mój partner jest 10 lat starszy i już chciałby założyć rodzinę. Problem pojawia się tu, że jest obcokrajowcem, słabo mówi po polsku i nie wyobrażam sobie jakiś spotkań rodzinnych, gdy z nikim nie mógłby się porozumieć. Dodatkowo wiek i trudności w porozumieniu się i znalezieniu wspólnych tematów z moimi znajomymi.. Ja jestem z nim szczęśliwa, dba o mnie, troszczy się, daje mi dużo uczuć. Nie wyobrażam sobie życia bez niego, ale mam też trudności w wypowiadaniu tego co czuje do niego. On otwarcie mówi co czuje do mnie, a ja mam jakby jakąś blokadę.. Nie jest mega przystojniakiem i boję się też opinii ludzi, gdy go poznają. Mi osobiście nie przeszkadza w nim, że ma lekki brzuszek, ale ludzie potrafią ocenić powierzchownie..Wiem, że opinia ludzi nie powinna mnie interesować, ale jednak ocena społeczna potrafi odebrać pewność siebie.. nie wiem już co o tym myśleć..z jednej strony chciałabym mieć z nim dziecko, a z drugiej mam tyle obaw..

[paula78]

Jestes bardzo młoda to raz. Jakies plany zawodowe na przyszlosc? z czego sie utrzymujesz gdzie mieszkasz?

dwa- jestes w zwiazku, czy mam rozumieć, że twoj partner nie zna sie z twoja rodzina, znajomymi? ile jestescie razem? bylas kiedykolwiek sama w doroslym zyciu? znasz siebie? czy od zawsze musisz iśc na kompromisy, ktore sa w zwiazku?

trzy- jezyka mozna sie nauczyć. Nie wiem też dlaczego nie mialby znależc wspolnych tematów ze znajomymi, mowi w jakims narzeczu czy co?
Przez jezyk zamkniesz się w domu bo chlop nie mowi po polsku?

4- wydaje mi sie, że szukasz jakieś pewności i wymysliłaś, że dziecko da ci te pewnosc/stalosc/ cos pewnego, a tak nie jest - mając dziecko możesz sobie planowac idealną ciażę, zdrowe bobo, nie chorujące, robisz rok przerwy,a potem jak w serialu wracasz na rynek zawodowy i dostajesz super prace.

5- dziecko nie rozwiaze twoich problemów i nie rozwieje obaw...inwestuj w siebie

[cholernarejestracja]

Uspokój swoje hormony i uświadom sobie, że skoro martwisz się i oceniasz partnera pod kątem "co ludzie powiedzą", to albo znaczy, że jesteś jeszcze niedojrzała emocjonalnie (co wyklucza gotowość na dziecko, nawet, jeżeli wydaje Ci się, że powinnaś już, teraz, koniecznie), albo, że jesteś z nieodpowiednim partnerem.

[Niebieskooka arystokratka]

Myślę, że powinnaś skupić się na nauce i ewentualnie szukaniu pracy. Widać, że nie jesteś jeszcze zbyt dojrzała emocjonalnie (co ludzie powiedzą na temat faceta) więc zachodzenie w ciążę w tym przypadku uważam za skrajną nieodpowiedzialność.

[Nameria]

Dziewczyno, nigdy ale to nigdy nie można brać zdania znajomych jeśli chodzi o wybór partnera. Wszystko zależy od znajomych ale nie każdy będzie kierował się Twoim szczęściem. Tu radzę Ci odpścić.
Zresztą chyba u was trochę za wczęśnie na dziecko, skoro masz tyle wątpliwości a zdanie znajomych jest ważniejsze niż Twoje.
Pracujesz?, on pacuje? z czego byście żyli?

[_ema_]

Napisane przez gosiaczek12z

To co napiszę może wydać się dziwne i niezrozumiałe, ale sama się w tym wszystkim gubię.. Liczę tylko na zrozumienie i empatię, choć wiem, że bez krytyki się nie obędzie. A więc mam 21 lat, studiuję i w tym roku piszę licencjat. Z jednej strony chcę się dalej uczyć, zrobić magistra, ale z drugiej od ponad tygodnia stale myślę o dziecku.. chciałabym mieć maluszka i czuję się na to gotowa, że poradziłabym sobie ze wszystkim, biorąc rok wolnego od studiów po licencjacie. Mój partner jest 10 lat starszy i już chciałby założyć rodzinę. Problem pojawia się tu, że jest obcokrajowcem, słabo mówi po polsku i nie wyobrażam sobie jakiś spotkań rodzinnych, gdy z nikim nie mógłby się porozumieć. Dodatkowo wiek i trudności w porozumieniu się i znalezieniu wspólnych tematów z moimi znajomymi.. Ja jestem z nim szczęśliwa, dba o mnie, troszczy się, daje mi dużo uczuć. Nie wyobrażam sobie życia bez niego, ale mam też trudności w wypowiadaniu tego co czuje do niego. On otwarcie mówi co czuje do mnie, a ja mam jakby jakąś blokadę.. Nie jest mega przystojniakiem i boję się też opinii ludzi, gdy go poznają. Mi osobiście nie przeszkadza w nim, że ma lekki brzuszek, ale ludzie potrafią ocenić powierzchownie..Wiem, że opinia ludzi nie powinna mnie interesować, ale jednak ocena społeczna potrafi odebrać pewność siebie.. nie wiem już co o tym myśleć..z jednej strony chciałabym mieć z nim dziecko, a z drugiej mam tyle obaw..

Wiele kobiet w tym wieku przechodzi nagły przypływ instynktu macierzyńskiego. Za kilka lat cieszą się, że go nie posłuchały
Mnóstwo wizażanek Ci to potwierdzi, temat wałkowany był nie raz i większość tak miała.

[mpt]

Napisane przez _ema_

Wiele kobiet w tym wieku przechodzi nagły przypływ instynktu macierzyńskiego. Za kilka lat cieszą się, że go nie posłuchały
Mnóstwo wizażanek Ci to potwierdzi, temat wałkowany był nie raz i większość tak miała.

Potwierdzam!
Autorko, kierują Tobą złe motywy - dziecko ma się z człowiekiem, którego się kocha, a nie "chcę maluszka, a facet to tam pikuś, nie wiem, co do niego czuję". Dziecko się robi z miłości, a nie z chcenia (chyba że jest się dojrzałą kobietą, która wszystko dokładnie przemyslała, ale ta opcja Cię nie dotyczy ).

[gosiaczek12z]

Napisane przez paula78

Jestes bardzo młoda to raz. Jakies plany zawodowe na przyszlosc? z czego sie utrzymujesz gdzie mieszkasz?

dwa- jestes w zwiazku, czy mam rozumieć, że twoj partner nie zna sie z twoja rodzina, znajomymi? ile jestescie razem? bylas kiedykolwiek sama w doroslym zyciu? znasz siebie? czy od zawsze musisz iśc na kompromisy, ktore sa w zwiazku?

trzy- jezyka mozna sie nauczyć. Nie wiem też dlaczego nie mialby znależc wspolnych tematów ze znajomymi, mowi w jakims narzeczu czy co?
Przez jezyk zamkniesz się w domu bo chlop nie mowi po polsku?

4- wydaje mi sie, że szukasz jakieś pewności i wymysliłaś, że dziecko da ci te pewnosc/stalosc/ cos pewnego, a tak nie jest - mając dziecko możesz sobie planowac idealną ciażę, zdrowe bobo, nie chorujące, robisz rok przerwy,a potem jak w serialu wracasz na rynek zawodowy i dostajesz super prace.

5- dziecko nie rozwiaze twoich problemów i nie rozwieje obaw...inwestuj w siebie

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

[paula78]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy



Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Nie mam pytań, dziewczyno to powazna jestes?

Masz stypendium i faceta od 3 miesiecy i zastanawiasz sie nad dzieckiem?
Chore.

[201803290936]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Nie powinno się mieć dziecka z kimś, kogo się nie zna (po 3 miesiącach nie możesz powiedzieć, że nie wiadomo co ze sobą już przeszliście i że dzięki temu go dobrze poznałaś), z kimś, o kim nie myślimy jako o rodzinie, kimś najbliższym. Na razie to po prostu Twój chłopak - trafił się, jutro może go nie być. Uważam, że rok intensywnego związku, z poznawaniem faceta w różnych sytuacjach, to minimum, aby myśleć o mieszkaniu z nim, a co dopiero o zachodzeniu z nim w ciążę. Niestety z tego, co na razie piszesz, jawisz się jako ktoś jeszcze mało dojrzały, kto wszedł związek z kimś starszym.

[mpt]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Nie ma, że cieżko. Hormony Ci padły na racjonalną ocenę sytuacji. Jesli nie chcesz zostać z dzieckiem i problemami - daj sobie co najmniej rok na przemyslenie. Odżywiaj się w tym czasie zdrowo, poznaj jego rodzinę i znajomych i zamieszkajcie razem jak najszybciej.

[Karena 73]

troll , aż tak skrajnie i beznadziejnie ... naiwnych dziewczyn nie ma.

[201701121500]

Napisane przez Karena 73

troll , aż tak skrajnie i beznadziejnie ... naiwnych dziewczyn nie ma.

Raczysz żartować?

[mary_poppins]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Dziecko to naprawdę idiotyczny pomysł w tym momencie. Jesteś z facetem 3 miesiące, więc na jego warunki bytowe nie patrz, bo nie wiadomo czy Wy do końca ciąży ze sobą byście przetrwali. Na razie jeszcze się klaruje, co w ogóle o sobie sądzicie i czy Wam ze sobą po drodze. No i jakieś pierwsze spiny już są, przynajmniej z Twojej strony, w temacie "co ludzie powiedzą". A ze stypendium i alimentów siebie i dziecka nie utrzymasz. Masz 21 lat i mnóstwo czasu na decyzję o dziecku, zadbaj najpierw o podstawy - stały, stabilny związek z miłością, klarowną sytuację materialną, wszystko co się wiąże z tym żeby mając dziecko móc sobie poradzić bez "jakoś to będzie", bo to mocno zgubne myślenie. Dziecko to w tym momencie fanaberia - szukasz jakiegoś zajęcia dla siebie, czegoś "stałego" w życiu, może miłości której nie czujesz ze strony bliskich. Poza tym trwa to raptem tydzień, więc za tydzień może Ci już przejść. Nie pali się, zdążysz, 3 miesiące związku z facetem co do którego nie jesteś przekonana czy to właściwy wybór, i studia w toku, to nie jest czas na dziecko.

[cholernarejestracja]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Ooooookej.

[Nameria]

Dziewczyno, jesteś młoda, zamiast cieszyć się życiem, nowym związkiem, poznawać partnera, mieć motylki w brzuchu, Ty chcesz pakować się w pieluchy.
Początki związku są takie piękne, nie warto w imię czegokolwiek ich marnować.
Uspokój hormony i ciesz sie związkiem

[bernikula]

Dziecko w tej sytuacji to jak dla mnie pomysł bardzo nieodpowiedzialny. Po trzech miesiącach znajomości chcesz mieć dziecko, a później po narodzeniu stwierdzisz, że jednak może nie, bo coś się nie ułożyło, bo byłaś niepewna? Dziecko to nie zabawka.

[madana]

3 miesiące razem to początki początków związku- nie masz na razie nawet szansy poznać go, jak reaguje, gdy są problemy, gdy coś nie wychodzi (i dodam: dla mnie "testem" jest np. to, jak ktoś reaguje, gdy są kłopoty, gdy jest wkurzony). Planowanie dziecka po tak krótkiej znajomości- jest niepoważne.

poradziłabym sobie ze wszystkim, biorąc rok wolnego od studiów po licencjacie.

- ale po "roku wolnego" jest ciąg dalszy życia, więc nie rozumiem tego "poradziłabym sobie ze wszystkim".
Nie wiem, jedyna chyba sensowna rada: dorośnij, a raczej: dojrzej.

[mpt]

Napisane przez madana

[...]- ale po "roku wolnego" jest ciąg dalszy życia, więc nie rozumiem tego "poradziłabym sobie ze wszystkim". [...]

Dziadkowie się zajmą, przecież autorka pisze o "maluszku", a nie o wychowywaniu przez pół życia

[madana]

Napisane przez mpt

Dziadkowie się zajmą, przecież autorka pisze o "maluszku", a nie o wychowywaniu przez pół życia

- ale o ile pragnienie dziecka w ogóle jest czymś normalnym, bo wiele kobiet dzieci mieć chce (chociaż ja w tym wieku o dzieciach nawet nie pomyślałam na serio, ot- wiedziałam, że kiedyś to chciałabym) , ale motywacja , jaką podaje , jest skrajnie niedojrzała: pan, którego zna 3 miesiące, ale przez pryzmat jego kasy/firmy/mieszkania po 90 dniach bycia razem robi projekt "poradziłabym sobie ze wszystkim".
Bo co sensownego da się powiedzieć o tak krótkim związku, gdy ona nie ma pojęcia jak starszy od niej o 10 lat facet reaguje , gdy są problemy, coś nie wyłazi lub zwyczajnie, jak wypadnie, gdy się pokłócą, CO można zaplanować na serio , gdy ktoś jest w fazie "jest pięknie i cudnie i marzę o maluszku"?

[Chatul]

Dopóki związek jest niepewny, dopóty brak starań o dziecko powinien być pewny

Gosiaczek12z, jesteś z facetem krótko, w Waszym związku już są problemy, dodatkowo nie masz stabilnej sytuacji finansowej. To nie są warunki do powoływania nowego człowieka na świat.
Skup się na związku i na rozwiązaniu problemów, które w nim są. Kształć się dalej, szukaj pracy… A jak koniecznie chcesz spędzać czas z dzieckiem, to zawsze możesz zaoferować swoją pomoc jakimś rodzicom

[201708160922]

Napisane przez gosiaczek12z

Obecnie studiuję i utrzymuje się ze stypendium, a on pracuje, ma swoje firmy więc warunki bytowe, mieszkaniowe to żaden problem. Do biednych nie należy.

Mój partner zna jedynie mojego brata, nikogo poza tym, ze względu na te wszystkie trudności o których pisałam.. a razem jesteśmy 3 miesiące. Wiem, że to krótko tylko ciężko mi zwalczyć tą chęć posiadania dziecka, stale myślę tylko o tym..

Idź na jogę czy zacznij biegać, bo hormony ci się na mózg rzuciły.

Napisane przez mpt

Dziadkowie się zajmą, przecież autorka pisze o "maluszku", a nie o wychowywaniu przez pół życia

[201803290936]

Przede wszystkim to przez pierwsze miesiące jest zauroczenie. Potem ono opada i można mieć zonka, że się w tym czasie hajtnęło / zrobiło dziecko z kimś, kto nam po prostu nie odpowiada i na dłuższą metę kogo nie kochamy, a często nawet nie lubimy. Na początku to nawet osoba kompletnie do nas nie pasująca może się wydawać "wow, chyba facet mojego życia".

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez cholernarejestracja

Uspokój swoje hormony i uświadom sobie, że skoro martwisz się i oceniasz partnera pod kątem "co ludzie powiedzą", to albo znaczy, że jesteś jeszcze niedojrzała emocjonalnie (co wyklucza gotowość na dziecko, nawet, jeżeli wydaje Ci się, że powinnaś już, teraz, koniecznie), albo, że jesteś z nieodpowiednim partnerem.

zgadzam się.

Napisane przez gosiaczek12z

a razem jesteśmy 3 miesiące.

na głowę upadłaś?!

[_ema_]

Napisane przez mary_poppins

DA ze stypendium i alimentów siebie i dziecka nie utrzymasz.

Kochana, z jakiego stypendium? Dziekanka = brak stypendium. Więc albo studiuje i ma pieniążki, albo nie studiuje i pieniązków też nie ma

[cukier_bialy2]

Nie chcę się wtrącać, ale to czy to ten sam o którym pisałaś miesiąc temu że "Drugiego października od mnie zostawił, a kiedy poszłam do jego mieszkania, by jeszcze porozmawiać zastałam go z prostytutką"?

[madzia0007]

Skrajny egoizm. Nawet nie wiesz czy ten zwiazek wam wyjdzie i co z tego ze ma kasę? Skoro juz na samym poczatku masz w stosunku do niego wątpliwości to czarno widzę wasza przyszłość razem. A ty mimo wszystko radosnie planujesz z nim dzidziusia ty powazna jestes? Czy pomyślałas o tym ze dziecko to nie tylko twoja zabaweczka do kochania i wolałoby miec pełna rodzine a nie tatusia za granica ktory odwiedzi go raz na pare miesięcy w razie gdyby wam nie wyszło? Jesteś skrajnie nieodpowiedzialna. I ta postawa "co ludzie powiedzą". Moj facet tez jest obcokrajowcem i niewiele mnie interesuje jak sie dogada z rodzina i co ludzie powiedzą. Ze mna bedzie żył a nie z nimi.

[Minna]

Proponuję wstrzymać się z dzieckiem i dorosnąć.

[madana]

Napisane przez cukier_bialy2

Nie chcę się wtrącać, ale to czy to ten sam o którym pisałaś miesiąc temu że "Drugiego października od mnie zostawił, a kiedy poszłam do jego mieszkania, by jeszcze porozmawiać zastałam go z prostytutką"?

- o matko . Serio z takim facetem można planować "maluszka"???

[201803290936]

Napisane przez cukier_bialy2

Nie chcę się wtrącać, ale to czy to ten sam o którym pisałaś miesiąc temu że "Drugiego października od mnie zostawił, a kiedy poszłam do jego mieszkania, by jeszcze porozmawiać zastałam go z prostytutką"?

FBI Wizaż rządzi.

Czyli troll.