Co myślicie o takim chłopaku

[couldibeintrowertykiem]

Cześć, inspirowany tym wątkiem

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=785470

Pomyślałem że czysto teoretycznie mógłbym się Was, drogie kobiety spytać co myślicie o takim introwertyku jak ja.

Otóż mam 21 lat i podobno nie jestem nieatrakcyjny dla kobiet ( tak słyszałem żeby nie było) ale jest jeden problem otóż jestem ostrym introwertykiem co nasililo się po pewnych wydarzeniach od początku gimnazjum jak dobrze pamiętam. Zacząłem uciekać wtedy od problemów w rzeczywistość wirtualną, przez co praktycznie przez te wszystkie lata nie miałem żadnych kontaktów z rówieśnikami( ściślej z rówieśniczkami bo jakiś tam "kolega" zawsze się znalazł) co więcej nie tyle unikalem co dosłownie uciekalem od kobiet szczególnie od tych które mi się podobały, co po paru latach skutkowało tym że byłem jakby niewidoczny dla społeczności z która żyłem i było mi z tym w jakiś sposób dobrze. Te pewne siebie ekstrawertyczki powiedzmy które próbowały się przedrzeć przez moje blokady szybko zniechecalem oschloscia i brakiem zainteresowania, często raniąc te osoby co również w jakiś sposob mnie satysfakcjonowalo, być może tym że w jakiś sposób byłem zauważony i niejako mogłem oddac tym osobom za to że mnie nie dostrzega (co było przecież moja zasługa). Nie wiem czy wspomniałem że jestem strasznie nieśmiały co prowadzi do obciążenia nerwowego i fizycznego przez destrukcyjne działanie stresu przez tyle lat. Tym bardziej uciekalem i robię to nadal, jakby podświadomie. Nawet w pracy. Zdaje sobie sprawę z tego że jestem introwertykiem, nie chce się na siłę zmieniać ale ostatnio zacząłem dużo myśleć (jeszcze więcej niż zwykle...) o tym do czego to doprowadzi, że będę ostro samotny prawdopodobnie całe życie, a nie jestem jakims gejem i potrzebuje kontaktu z ludźmi, również z kobietami, co nadrabiam przez internety. Nie chodzę na żadne imprezy, co więcej nigdy nie byłem na żadnej, na studniowce też, unikam kobiet jak ognia, pewnie bojąc się ewentualnej interakcji, bo nie potrafię słowa z siebie wydusic przy atrakcyjnej kobiecie pewnie dlatego też tak unikam kobiet bo większość które spotykam mają skłonności ekstrawertyczne. Niektóre dziewczyny początkowo intryguje moje zachowanie, są zaskoczone że nie zwracam (pozornie) na nie uwagi i próbują to zrozumieć, zagadac, niestety trafiają na mur z mojej strony. Sam już nie wiem czy tego chce czy nie, mógłbym zaryzykować ale nie potrafię i chyba jednak nie chce. Skutek jest taki że się obrażają jakby (w sumie jak można się na kogoś obrazic jeśli nawet się z nim kilku zdań nie zamieniło) i robią swoje jednak czuje w jakiś spsob ten żal skierowany w moja stronę to jakoś widać po oczach a że jestem obserwatorem to myślę że dobrze odbieram te sygnały które po jakimś czasie nikną. Jest mi przykro, ale taki jestem.

Co o tym myślicie? Są w ogóle aż takie introwertyczki na świecie? Pewnie są, ale siedząc w domu ich nie spotkam powiecie. Tyle że z mojej strony jakiejkolwiek interakcji spodziewać by się nie mogły. W sumie kto wie.

Pozdrawiam was, przynajmniej przez internet się odezwę skoro już zacząłem.

Cześć.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Myślę, że za mocno mieszasz introwersję z nieśmiałością. To dwie różne cechy.

[_ema_]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

Cześć, inspirowany tym wątkiem

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=785470

Pomyślałem że czysto teoretycznie mógłbym się Was, drogie kobiety spytać co myślicie o takim introwertyku jak ja.

Otóż mam 21 lat i podobno nie jestem nieatrakcyjny dla kobiet ( tak słyszałem żeby nie było) ale jest jeden problem otóż jestem ostrym introwertykiem co nasililo się po pewnych wydarzeniach od początku gimnazjum jak dobrze pamiętam. Zacząłem uciekać wtedy od problemów w rzeczywistość wirtualną, przez co praktycznie przez te wszystkie lata nie miałem żadnych kontaktów z rówieśnikami( ściślej z rówieśniczkami bo jakiś tam "kolega" zawsze się znalazł) co więcej nie tyle unikalem co dosłownie uciekalem od kobiet szczególnie od tych które mi się podobały, co po paru latach skutkowało tym że byłem jakby niewidoczny dla społeczności z która żyłem i było mi z tym w jakiś sposób dobrze. Te pewne siebie ekstrawertyczki powiedzmy które próbowały się przedrzeć przez moje blokady szybko zniechecalem oschloscia i brakiem zainteresowania, często raniąc te osoby co również w jakiś sposob mnie satysfakcjonowalo, być może tym że w jakiś sposób byłem zauważony i niejako mogłem oddac tym osobom za to że mnie nie dostrzega (co było przecież moja zasługa). Nie wiem czy wspomniałem że jestem strasznie nieśmiały co prowadzi do obciążenia nerwowego i fizycznego przez destrukcyjne działanie stresu przez tyle lat. Tym bardziej uciekalem i robię to nadal, jakby podświadomie. Nawet w pracy. Zdaje sobie sprawę z tego że jestem introwertykiem, nie chce się na siłę zmieniać ale ostatnio zacząłem dużo myśleć (jeszcze więcej niż zwykle...) o tym do czego to doprowadzi, że będę ostro samotny prawdopodobnie całe życie, a nie jestem jakims gejem i potrzebuje kontaktu z ludźmi, również z kobietami, co nadrabiam przez internety. Nie chodzę na żadne imprezy, co więcej nigdy nie byłem na żadnej, na studniowce też, unikam kobiet jak ognia, pewnie bojąc się ewentualnej interakcji, bo nie potrafię słowa z siebie wydusic przy atrakcyjnej kobiecie pewnie dlatego też tak unikam kobiet bo większość które spotykam mają skłonności ekstrawertyczne. Niektóre dziewczyny początkowo intryguje moje zachowanie, są zaskoczone że nie zwracam (pozornie) na nie uwagi i próbują to zrozumieć, zagadac, niestety trafiają na mur z mojej strony. Sam już nie wiem czy tego chce czy nie, mógłbym zaryzykować ale nie potrafię i chyba jednak nie chce. Skutek jest taki że się obrażają jakby (w sumie jak można się na kogoś obrazic jeśli nawet się z nim kilku zdań nie zamieniło) i robią swoje jednak czuje w jakiś spsob ten żal skierowany w moja stronę to jakoś widać po oczach a że jestem obserwatorem to myślę że dobrze odbieram te sygnały które po jakimś czasie nikną. Jest mi przykro, ale taki jestem.

Co o tym myślicie? Są w ogóle aż takie introwertyczki na świecie? Pewnie są, ale siedząc w domu ich nie spotkam powiecie. Tyle że z mojej strony jakiejkolwiek interakcji spodziewać by się nie mogły. W sumie kto wie.

Pozdrawiam was, przynajmniej przez internet się odezwę skoro już zacząłem.

Cześć.

Myślę, że jak nie zaczniesz nad sobą pracować to kobiety nie znajdziesz. Niestety, choćby nie wiem jak była uparta - jak nie będzie z Twojej strony najmniejszego sygnału czy zainteresowania - każdą zniechęcisz. Zacznij nad sobą pracować, zamiast szukać odpowiedzi w stylu 'nie martw się, każdy znajdzie swoją połówkę! Na pewno trafisz na kobietę, której to nie będzie straszne!'.

[NowyK]

Witaj, to mój pierwszy post więc prosze o wyrozumiałość jak by coś bylo nie tak

Otóż ja miałem to samo do ostatnich wakacji. Mam niedługo 20 lat skończone i miałem dosyć bycia samotnym. Co prawda chodziłem od czasu do czasu z kolegami na miasto ale szczerze czułem się w wirtualnym świecie o wiele lepiej i swobodniej. Brak dziewczyny w życiu zaczął mnie martwić. Tak jak Autor, odpychalem wszystkie dziewczyny które do mnie zagadywaly. Nawet tym które chciały odemnie więcej niż tylko przyjaźń dawałem do zrozumienia ze ja tego nie chcę (nie wiem czemu, byłem głupi). Jak już żadne dziewczyny do mnie nie zagadywały a ja zamknąłem się w internetowym świecie to zrozumiałem, że źle zrobiłem.

Postanowiłem to zmienić ostatniego lata i wmawiałem sobie, że jestem do wszystkiego zdolny i umawiałem się ze znajomymi dziweczynami na miasto, nad jezioro, na grilla czy na picie ^^ Dla jednej zacząłem nawet grać na gitarze i się od niej uczyć. Jak jest co robić to tematy o których rozmawiamy same przychodzą do głowy wiec o to że nie będe wiedział co powiedzieć i że nastanie cisza, przestalem się martwić.

Te wakacje były tak udane, że przez pare dni miałem 1 dziewczyne i 2 inne do których zarywałem i miałem u nich dobre szanse. Teraz jak znowu szkoła się zaczęła mam mniej czasu co doprowadziło do tego że widuję się tylko z moją dziewczyną ale w sumie dostałem własnie tego czego chciałem.

Przepraszam za okaleczenie polskiego języka ale od długiego czasu nie mieszkam w polsce a na języku polskim lata temu dobry nie byłem

Powodzenia i pozdrowienia dla Autora

NowyK

[Leszy]

@Autor

Jesteś co najwyżej ambiwertykiem jak już, a na moje oko, to zwykłym aspołecznym typem.

Napisane przez NowyK

Te wakacje były tak udane, że przez pare dni miałem 1 dziewczyne i 2 inne do których zarywałem i miałem u nich dobre szanse. Teraz jak znowu szkoła się zaczęła mam mniej czasu co doprowadziło do tego że widuję się tylko z moją dziewczyną ale w sumie dostałem własnie tego czego chciałem.

Współczuję dziewczynie.

[cassie91910]

Myślę, że przydałaby ci się rozmowa z kimś, kto pomógł by ci się otworzyć i zaufać ludziom na nowo, bo z tego co piszesz nie wydajesz się szczęśliwy z tego powodu jak się zachowujesz, chociażby sam ten post to ukryte wołanie o pomoc, nie pociągnięte tak długo, uwierz mi Chciałabym aby mnie ktoś uratował ale ty masz jeszcze szanse uratować się sam Także najlepiej jakiś kumaty psychoanalityk, który przebije ten twój mur. Bądź los szczęścia, że jakimś cudem przyczepi się ciebie ktoś kto będzie miał tyle zaangażowania w sobie, że jakoś się wam uda, ale szczerze wątpię bo ile można się narzucać? Moim znajomi już dawno przestali ^^ Została mi jedna osoba, która mnie kocha a ja wciąż mu trzaskam drzwiami przed nosem... Bolesne dla mnie jak i dla niego. Życzę ci abyś wyszedł na prosto! Pozdrawiam

Pisane z tel!

[couldibeintrowertykiem]

Dziwnych rzeczy się dowiaduje od Was a więc jestem ambiwertykiem ciekawe w którym momencie mojego życia okazalem komukolwiek uczucia w spsob ekstrawertyczny, nie wiem. Myślałem że tylko ja jestem taki ałtsajder a tu się okazuje że jestem aspołecznym egoistą ;] dzięki za zainteresowanie i to że mnie nie olaliscie miło mi. Czy ja wiem czy ja wolałam o pomoc, chyba jestem wredny ale faktycznie miło by było mieć jakiś kontakt z kobieta, w tzw. realu. Miło tylko ja się nie zmienię raczej, tak jak mówisz ktoś musiałby niezmordowanie mnie urabiac a wątpię czy jakiejś by się chciało tym bardziej że mogłoby się okazać że pod tą zewnętrzną skorupą jest pustka... Walić to, zobaczymy co będzie co ją się oszukuje pisze takie prywatne rzeczy na forum plotkarskim... Chociaż wyskoczył temat stąd jako jeden z pierwszych wynikow google na haslo" introwertyk i dziewczyna" ;] . Nie no, naszlo mnie coś i to napisałem, mi potrzebny jest ktoś kto by mnie kopnął w dupę i kazał się wziąć do pracy nad sobą ale nie mam takich osób, w sumie nie mam znajomych, nie licząc fb na którym tylko akceptowalem zaproszenia ;] jestem czy może byłem synkiem mamusi i tak mi zostało pierniczony egoista myślący że wszyscy muszą się mu kłaniać a jak nie to strzelafochy na wszystko co się rusza... Dobra już mi przeszło

[Leszy]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

Dziwnych rzeczy się dowiaduje od Was a więc jestem ambiwertykiem ciekawe w którym momencie mojego życia okazalem komukolwiek uczucia w spsob ekstrawertyczny, nie wiem. Myślałem że tylko ja jestem taki ałtsajder a tu się okazuje że jestem aspołecznym egoistą ;] dzięki za zainteresowanie i to że mnie nie olaliscie miło mi. Czy ja wiem czy ja wolałam o pomoc, chyba jestem wredny ale faktycznie miło by było mieć jakiś kontakt z kobieta, w tzw. realu. Miło tylko ja się nie zmienię raczej, tak jak mówisz ktoś musiałby niezmordowanie mnie urabiac a wątpię czy jakiejś by się chciało tym bardziej że mogłoby się okazać że pod tą zewnętrzną skorupą jest pustka... Walić to, zobaczymy co będzie co ją się oszukuje pisze takie prywatne rzeczy na forum plotkarskim... Chociaż wyskoczył temat stąd jako jeden z pierwszych wynikow google na haslo" introwertyk i dziewczyna" ;] . Nie no, naszlo mnie coś i to napisałem, mi potrzebny jest ktoś kto by mnie kopnął w dupę i kazał się wziąć do pracy nad sobą ale nie mam takich osób, w sumie nie mam znajomych, nie licząc fb na którym tylko akceptowalem zaproszenia ;] jestem czy może byłem synkiem mamusi i tak mi zostało pierniczony egoista myślący że wszyscy muszą się mu kłaniać a jak nie to strzelafochy na wszystko co się rusza... Dobra już mi przeszło

To pierwsze co zrób, to wbij sobie do głowy: nie jesteś introwertykiem. Po tym co napisałeś to wątpię byś w ogóle był blisko takiego zestawu cech.

To że jesteś aspołecznym człowiekiem nie oznacza, że jesteś introwertykiem, no ludzie.

Aspołeczny jesteś z powodu, jakie cechy siebie opisałeś, nic ponadto. I błagam, nie próbuj szukać sobie dziewczyny-terapeutki, bo tylko jej życie i zdrowie psychiczne zniszczysz. Jeśli czujesz się źle ze swoim sposobem bycia, to idź do specjalisty i przepracuj to. Poczytaj trochę o samorozwoju (ale nie od pożal się Boże coachów), postaraj się samemu zmienić.

[januszpolak]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

Cześć, inspirowany tym wątkiem

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=785470

Pomyślałem że czysto teoretycznie mógłbym się Was, drogie kobiety spytać co myślicie o takim introwertyku jak ja.

Otóż mam 21 lat i podobno nie jestem nieatrakcyjny dla kobiet ( tak słyszałem żeby nie było) ale jest jeden problem otóż jestem ostrym introwertykiem co nasililo się po pewnych wydarzeniach od początku gimnazjum jak dobrze pamiętam. Zacząłem uciekać wtedy od problemów w rzeczywistość wirtualną, przez co praktycznie przez te wszystkie lata nie miałem żadnych kontaktów z rówieśnikami( ściślej z rówieśniczkami bo jakiś tam "kolega" zawsze się znalazł) co więcej nie tyle unikalem co dosłownie uciekalem od kobiet szczególnie od tych które mi się podobały, co po paru latach skutkowało tym że byłem jakby niewidoczny dla społeczności z która żyłem i było mi z tym w jakiś sposób dobrze. Te pewne siebie ekstrawertyczki powiedzmy które próbowały się przedrzeć przez moje blokady szybko zniechecalem oschloscia i brakiem zainteresowania, często raniąc te osoby co również w jakiś sposob mnie satysfakcjonowalo, być może tym że w jakiś sposób byłem zauważony i niejako mogłem oddac tym osobom za to że mnie nie dostrzega (co było przecież moja zasługa). Nie wiem czy wspomniałem że jestem strasznie nieśmiały co prowadzi do obciążenia nerwowego i fizycznego przez destrukcyjne działanie stresu przez tyle lat. Tym bardziej uciekalem i robię to nadal, jakby podświadomie. Nawet w pracy. Zdaje sobie sprawę z tego że jestem introwertykiem, nie chce się na siłę zmieniać ale ostatnio zacząłem dużo myśleć (jeszcze więcej niż zwykle...) o tym do czego to doprowadzi, że będę ostro samotny prawdopodobnie całe życie, a nie jestem jakims gejem i potrzebuje kontaktu z ludźmi, również z kobietami, co nadrabiam przez internety. Nie chodzę na żadne imprezy, co więcej nigdy nie byłem na żadnej, na studniowce też, unikam kobiet jak ognia, pewnie bojąc się ewentualnej interakcji, bo nie potrafię słowa z siebie wydusic przy atrakcyjnej kobiecie pewnie dlatego też tak unikam kobiet bo większość które spotykam mają skłonności ekstrawertyczne. Niektóre dziewczyny początkowo intryguje moje zachowanie, są zaskoczone że nie zwracam (pozornie) na nie uwagi i próbują to zrozumieć, zagadac, niestety trafiają na mur z mojej strony. Sam już nie wiem czy tego chce czy nie, mógłbym zaryzykować ale nie potrafię i chyba jednak nie chce. Skutek jest taki że się obrażają jakby (w sumie jak można się na kogoś obrazic jeśli nawet się z nim kilku zdań nie zamieniło) i robią swoje jednak czuje w jakiś spsob ten żal skierowany w moja stronę to jakoś widać po oczach a że jestem obserwatorem to myślę że dobrze odbieram te sygnały które po jakimś czasie nikną. Jest mi przykro, ale taki jestem.

Co o tym myślicie? Są w ogóle aż takie introwertyczki na świecie? Pewnie są, ale siedząc w domu ich nie spotkam powiecie. Tyle że z mojej strony jakiejkolwiek interakcji spodziewać by się nie mogły. W sumie kto wie.

Pozdrawiam was, przynajmniej przez internet się odezwę skoro już zacząłem.

Cześć.

Nie wiem o co Ci chodzi w ogóle, twierdzisz że jesteś "ostro samotny" ale JAKIEKOLWIEK próby nawiązania z Tobą kontaktu przez kobiety odrzucasz. Po czym stwierdzasz, że Ty kontaktu z nimi nawet nie chcesz.

Strasznie bezsensowne jest to co piszesz. Gdybyś chciał mieć dziewczynę, to byś ją miał, bo z tego co piszesz dziewczyny raz na jakiś czas zagadują do Ciebie. Ale Ty nie chcesz. Więc o co chodzi? Żyj sobie dalej tak jak lubisz albo otwórz się na relacje i miej dziewczynę, chyba nie ma w tym nic skomplikowanego.

A i żadna normalna kobieta nie będzie Ciebie na siłę "otwierać" i przekonywać do bycia razem, bo to nie jej rola. Relacje buduje się obustronnie, każdy daje coś od siebie, innej możliwości nie ma.

Brzmisz trochę jakby Ci pochlebiało że te dziewczyny zagadują i "trafiają na mur", ale potem jak Ci jednak przychodzi ochota na czułości to masz ciche pretensje że czemu one nie parły bardziej, ale jak je odrzucasz to czujesz satysfakcję że oo, one takie ekstrawertyczki a lecą na mnie, a ja mam je gdzieś. Postawa - wow, żadnej dziewczynie nie życzyłabym takiego partnera.

[couldibeintrowertykiem]

janusz Rozgryzłeś mnie ;] nikt mi wprost jeszcze nie powiedział co myśli o mnie w ten spsob, dzięki. Nie wmawiam sobie, po prostu znam swoje życie lepiej niż Ty po kilku moich wypowiedziach. Panie psycholog gdy jeszcze byłem w szkole dawały mi testy i wychodziłem jako 99,9% introwertyk, z tendencją do kierowania uczuc do wewnątrz. Przez internet po prostu znika u mnie bariera która powstaje w realu przy kontakcie hm, fizycznym? Plus wychowalem się na grach mmorpg gdzie to się utrwaliło. Pisze tak otwarcie o sobie bo nie ma ryzyka odrzucenia, a nie mam się komu wyzalic więc raz na jakiś czas robię to przez internet. Gdybys mnie spotkał/la w realu zrozumiałbys. Masz rację, tak naprawdę nie chce relacji z kobieta bo tak jest... Łatwiej. mam tendencje do pasożytniczego trybu życia a że jestem jaki jestem w taki a nie inny sposób się zachowuję.

piszcie jestem taki samotny ;] nie no serio piszcie , pomagacie mi bo już dawno z nikim o sobie nie rozmawialem

---------- Dopisano o 17:46 ---------- Poprzedni post napisano o 17:40 ----------

Oj przepraszam, rozgryzłaś*

---------- Dopisano o 17:51 ---------- Poprzedni post napisano o 17:46 ----------

Jestem aspołecznym introwertykiem ;]



A tak w ogóle to ja nie szukam sobie dziewczyny ani nie planuje tego, tylko sobie myślę co to będzie jak tak będzie no, taka sytuacja

[DziewczynaWloczykija]

Nie lubię introwertyków, w ogóle nie lubię nieśmiałych facetów. Mężczyzna nie musi być dla mnie duszą towarzystwa, może być samotnikiem, zdystansowanym i stroniącym od ludzi (takich nawet wolę), ale niech ma jaja. Niech nie będzie facetem robiącym w gacie, kiedy przychodzi mu się zderzyć z realnym światem. A ucieczkę do wirtualnej rzeczywistości postrzegam szczególnie źle.

Moja rada: weź się za siebie, bo w końcu w tym świecie zginiesz.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Nie lubię introwertyków, w ogóle nie lubię nieśmiałych facetów. Mężczyzna nie musi być dla mnie duszą towarzystwa, może być samotnikiem, zdystansowanym i stroniącym od ludzi (takich nawet wolę), ale niech ma jaja. Niech nie będzie facetem robiącym w gacie, kiedy przychodzi mu się zderzyć z realnym światem. A ucieczkę do wirtualnej rzeczywistości postrzegam szczególnie źle.

Moja rada: weź się za siebie, bo w końcu w tym świecie zginiesz.

Twierdzisz, że nie lubisz introwertyków, a potem wymieniasz introwertyczne cechy jako pożądane u faceta. Introwertyk =/= nieśmiały.

[Leszy]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;54080433]Twierdzisz, że nie lubisz introwertyków, a potem wymieniasz introwertyczne cechy jako pożądane u faceta. Introwertyk =/= nieśmiały.[/QUOTE]

To jest bolączka dzisiejszych czasów. Automatyczne łączenie introwertyzmu z nieśmiałością. Potem właśnie powstają takie kwiatki.

[DziewczynaWloczykija]

Twierdzisz, że nie lubisz introwertyków, a potem wymieniasz introwertyczne cechy jako pożądane u faceta. Introwertyk =/= nieśmiały.

Ja na przykład nie przepadam za chodzeniem na imprezy i jestem bardzo lubiącą swoje towarzystwo samotniczką, a mimo to nie jestem nieśmiała, nie mam problemów z poznawaniem ludzi, wygłaszaniem przemówień, prowadzeniu spotkań biznesowych. Jestem odważna, cięta w słowach, z poczuciem humoru, lubię się bawić w towarzystwie znajomych. Nie uważam siebie ani za ekstrawertyka, ani introwertyka.

[Leszy]

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Ja na przykład nie przepadam za chodzeniem na imprezy i jestem bardzo lubiącą swoje towarzystwo samotniczką, a mimo to nie jestem nieśmiała, nie mam problemów z poznawaniem ludzi, wygłaszaniem przemówień, prowadzeniu spotkań biznesowych. Jestem odważna, cięta w słowach, z poczuciem humoru, lubię się bawić w towarzystwie znajomych. Nie uważam siebie ani za ekstrawertyka, ani introwertyka.

Wow. I co to oznacza? Że jesteś ambiwertyczką W teorii introwertyk też nie ma problemów z czynnościami opisanymi przez Ciebie, tylko bardzo ich nie lubi i szybko się przy nich męczy. Ba, introwertyk też lubi się bawić w gronie swoich znajomych. Niezwykłe, prawda?

Weź doczytaj, zanim zaczniesz mówić takie "prawdy".

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Ja na przykład nie przepadam za chodzeniem na imprezy i jestem bardzo lubiącą swoje towarzystwo samotniczką, a mimo to nie jestem nieśmiała, nie mam problemów z poznawaniem ludzi, wygłaszaniem przemówień, prowadzeniu spotkań biznesowych. Jestem odważna, cięta w słowach, z poczuciem humoru, lubię się bawić w towarzystwie znajomych. Nie uważam siebie ani za ekstrawertyka, ani introwertyka.

No to super, ale co z tego? Jaki to ma związek z moim postem?

[DziewczynaWloczykija]

Wow. I co to oznacza? Że jesteś ambiwertyczką W teorii introwertyk też nie ma problemów z czynnościami opisanymi przez Ciebie, tylko bardzo ich nie lubi i szybko się przy nich męczy. Ba, introwertyk też lubi się bawić w gronie swoich znajomych. Niezwykłe, prawda?

Weź doczytaj, zanim zaczniesz mówić takie "prawdy".
__________________

Kluczowe słowa:
a) bardzo ich nie lubi;
b) szybko się przy nich męczy.
Czyli jednak nie, nie lubię introwertyków.

[kahoko hino]

mój partner (od ponad 6 lat razem, ponad 2 lata zaręczeni) jest introwertykiem. ja - bardziej ekstrawertykiem. nie przeszkadza mi to, że woli często milczeć, niż się odzywać na forum (zwłaszcza wśród nowych osób), że nie czuje się pewnie, że potrzebuje znacznie więcej przestrzeni, niż ja.

To, co opisujesz, drogi autorze, niewiele ma wspólnego z introwertyzmem. ogólnie to ten podział intro vs extra jest bardzo uproszczony i psychotesty znalezione w internecie niewiele tu pomogą to, co jest martwiące, to że gdy ktoś okazywał Ci zainteresowanie, Ty byłeś oschły i raniłeś tę osobę. tak nie postępuje ani osoba, która kieruje emocje do wewnątrz, ani taka, która je okazuje na zewnątrz - tak postępuje osoba w jakimś stopniu zaburzona.


jeśli 'jest Ci źle' z tym, jak jest obecnie, dlaczego nie pójdziesz do psychoterapeuty? (nie psychologa, a do terapeuty). pomoże Ci o wiele bardziej, niż wizaż, bo będzie z Tobą twarzą w twarz, pozna Twoją przeszłość i pomoże Ci wypracować nowe zachowania.

[Leszy]

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Kluczowe słowa:
a) bardzo ich nie lubi;
b) szybko się przy nich męczy.
Czyli jednak nie, nie lubię introwertyków.

Ach. Czyli musi być introwertykiem, który LUBI (bo to kluczowe słowo dla Ciebie najwidoczniej) ekstrawertyczne cechy. Czyli taki niby-ambiwertyk o rdzeniu introwertyka z posypką ekstrawertyka

Btw, masz taki fajny przycisk "Cytuj". Znacząco poprawia czytelność wiadomości.

[couldibeintrowertykiem]

Kahoto myślałem że temat zostanie olany tym większe moje zaskoczenie. Namieszaliscie mi w głowie wiem na pewno tyle że normalny to nie jestem. Byłem u psychologów i nie postawili mi pomoc, psychiatra kazał mi na basen chodzić... Na psychoterapeute mnie nie stać, ciekawe co by taki powiedzia, naprawdę. Brałem kilka lat temu przez rok "psycholki" (czyt. Antydepresanty) i rzeczywiście coś drgnęło, mało pamiętam bo działały jak alkohol, wiem że poszło az w drugą stronę i podobno odwalalem czasami ostro, po odstawieniu jeszcze głębszy regres bo jak na kacu zdawałem sobie powoli sprawę że wyszedłem że schematu i w ogóle już znikłem z mapy ludzi. Być może macie rację ale nie mogę tego zaakceptować że nie jestem introwertykiem, w sumie walić to.pamiętam że groził mi psychiatryk bo byłem na głodzie bez komputera jakiś czas i mi odwalalo ale ojciec miał wpływy i skończyło się na psycholkach. Jak już się wylałem to do końca a co.

[cassie91910]

serio antydepresanty działają jak alkohol? to chyba muszę szybko odwiedzić psychiatrę bo szukam substytutu a po mary chodzę po suficie i jest mi nie dobrze :c

radziłabym ci się zamknąć w szpitalu, albo wyjechać na jakąś OAZĘ SPOKOJU, buddyjscy mnisi itp.

[couldibeintrowertykiem]

Jak byłem w podstawowe byłem ambiwertykiem jakby, teraz mi się przypominało, że jednak tańczyłem z dziewczyna ale to chyba dla jaj. Dużo myślę ostatnio i widzę przyczyny jasno i wyraźnie dlaczego taki jestem, to już nie tutaj.nie rozumiem siebie w jednej kwestii. Był ktoś na gwiezdnych wojnach teraz? No nie ważne, tam był taki moment że ten zły spotkał ojca ( który był powiedzmy umownie dobry) i ojciec mu mówi że jeszcze jest szansa, możesz się zmienić. Ten syn najpierw się sprzeciwiał, potem powoli jakby się otwierał, cały się trząsł i płacząc pozornie zgodził się, przytulili się(...) i wtedy on, ten syn ojca .... Zabil. Bardzo mnie poruszyła ta scena, w jakiś sposób utorzsamialem się z tym ciemnym charakterem w czasie seansu. Nie żebym był jakimś psychopata czy zlym człowiekiem, odnosilem to do moich relacji z ludźmi, z kobietami.mniej więcej ta scena odzwierciedla mój stan emocjonalny i stosunek do tych ( szczególnie kobiet) którzy się do mnie zbliżają ( nikogo nie zabijam spokojnie ;] chodzi o odrzucenie). Nie wiem czy mnie dobrze zrozumiecie ale whatever

---------- Dopisano o 22:45 ---------- Poprzedni post napisano o 22:39 ----------

Ale faza z tym filmem. Nie wiem w sumie co brałem, tak mi mówili że to antydepresanty. Ale od tego się można uzależnić jak od alkoholu także lepiej nie idź ;] za dużo napisałem ale w sumie walić to. Jakby co nie wiem jak i gdzie fałszywe ip je je

[kahoko hino]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

Kahoto myślałem że temat zostanie olany tym większe moje zaskoczenie. Namieszaliscie mi w głowie wiem na pewno tyle że normalny to nie jestem. Byłem u psychologów i nie postawili mi pomoc, psychiatra kazał mi na basen chodzić... Na psychoterapeute mnie nie stać, ciekawe co by taki powiedzia, naprawdę. Brałem kilka lat temu przez rok "psycholki" (czyt. Antydepresanty) i rzeczywiście coś drgnęło, mało pamiętam bo działały jak alkohol, wiem że poszło az w drugą stronę i podobno odwalalem czasami ostro, po odstawieniu jeszcze głębszy regres bo jak na kacu zdawałem sobie powoli sprawę że wyszedłem że schematu i w ogóle już znikłem z mapy ludzi. Być może macie rację ale nie mogę tego zaakceptować że nie jestem introwertykiem, w sumie walić to.pamiętam że groził mi psychiatryk bo byłem na głodzie bez komputera jakiś czas i mi odwalalo ale ojciec miał wpływy i skończyło się na psycholkach. Jak już się wylałem to do końca a co.

zwykle tego nie piszę, ale zalatuje mi tu trollem na kilometr nie mniej jednak postaram się odpowiedzieć.


Psycholog nie jest od tego typu pomagania. psycholog ogólnie niewiele może zrobić.

Psychoterapeuta może Ci pomóc, bo ma narzędzia do przepracowania problemów. Skierowanie na psychoterapię możesz dostać na NFZ, takie skierowanie dostaje się od psychiatry.

Leki antydepresyjne to żadne 'psycholki' jeśli dostałeś leki i miałeś takie objawy, jakie opisujesz, to były źle dobrane. jeśli powinieneś być hospitalizowany, a nie byłeś, to Twój ojciec zrobił bardzo złą rzecz - pozbawił Cię leczenia. gdybyś miał poważną anginę, też byś się cieszył, że zamiast do szpitala na intensywną terapię pojechać, dostałeś 'dzięki układom' jakieś piksy, które i tak przestałeś brać, bo nikt tego nie kontrolował? przecież to jest Twoje zdrowie.

[couldibeintrowertykiem]

Co do buddyjskich mnichów, wolę Boga tego z naszego zaplecza ( bo byłoby znacznie gorzej ze mną, w sumie nie wiem czy bym był gdyby nie Bóg)mniejsza, nie mieszajmy religii do tego wątku. Dzięki że piszecie, serio, nie spodziewalem się że ktoś się zainteresuje i teraz zaczyna mi się robić głupio bo się wylałem jak prostytutka przy autostradzie ale ta błoga anonimowość ratuje mój honor ;]

[umpapumpa]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

tam był taki moment że ten zły spotkał ojca ( który był powiedzmy umownie dobry) i ojciec mu mówi że jeszcze jest szansa, możesz się zmienić. Ten syn najpierw się sprzeciwiał, potem powoli jakby się otwierał, cały się trząsł i płacząc pozornie zgodził się, przytulili się(...) i wtedy on, ten syn ojca .... Zabil. Bardzo mnie poruszyła ta scena, w jakiś sposób utorzsamialem się z tym ciemnym charakterem w czasie seansu. Nie żebym był jakimś psychopata czy zlym człowiekiem, odnosilem to do moich relacji z ludźmi, z kobietami.mniej więcej ta scena odzwierciedla mój stan emocjonalny i stosunek do tych ( szczególnie kobiet) którzy się do mnie zbliżają ( nikogo nie zabijam spokojnie ;] chodzi o odrzucenie).

Nawiązując do tej sceny, zraniłeś kiedyś kogoś w poważny sposób? Czujesz, że są osoby, które mają do ciebie jakiś uraz i wiesz, że to twoja wina, bo jesteś taki a nie inny? Specjalista by ci pomógł w takich sprawach.

[couldibeintrowertykiem]

Nie jestem trolem, napisałem ten temat pod wpływem silnych emocji tak jak pisałem wcześniej, też na jakiś czas coś we mnie pęka. A że trafiłem ma to futryn to czysty wypadek, zwiazany ze znalezionym w googlach podobnym tematem z tego forum o czym też pisałem. Nie jestem trolem tylko introwertykiem, wróć mam fobię społeczną i jakieś schizy czy jak to nazwalas pewnie masz rację

---------- Dopisano o 23:07 ---------- Poprzedni post napisano o 23:01 ----------

Myślę że tak, na pewno jedna która ostro to przeżyla aż powiem szczerze byłem w szoku ale potem znalazła chłopaka i koniec tematu, nie mam poczucia winy względem siebie, starałem się wybaczyć sobie samemu i posrednio pragnąłem przebaczenia od nich ale to już niewykonalne w spsob hm, społeczny

---------- Dopisano o 23:26 ---------- Poprzedni post napisano o 23:07 ----------

Z tą psychoterapia z nfz może być problem bo musiałbym iść do tego samego psychiatry po skierowanie a on albo każe chodzić na basen Albo prywatnie co tydzień bo pewnie jest też psychoterapeutą chyba dobrze napisałem. Psychiatrów ze świecą szukać w sumie nie dziwię się jakbym miał do czynienia na codzień z takimi jak ja albo gorszymi to bym się pociął.

[loczek88]

Radzę Ci dobrze, posłuchaj dziewczyn.
Raz wlazłam w związek z tego typu człowiekiem i to był jakiś koszmar. Z jednej strony chciał mieć dziewczynę (dzisiaj wiem że raczej nie chodziło mu o mnie konkretnie, tylko żeby "mieć"). Też po wieloletnich nasiadówach z komputerem zamiast rówieśników. Inteligencja emocjonalna czy jakakolwiek empatia leżała. Był w 300% skupiony na sobie - analizy, cierpiętniczość, poczucie niedocenienia przez jednoczesne poczucie odrzucenia przez świat. I tak jak ty bardzo był rozżalony tym iż jego kontakty interpersonalne leżą i kwiczą,ale jednocześnie wyrobił w sobie jakieś takie okropnie toksyczne poczucie wyższości i pogardy dla otaczających go ludzi. Czyli jak u Ciebie - jak już ktoś podejdzie, zagai, następowało, często niegrzeczne, cyniczne czy inne wręcz wyśmiewcze odrzucanie rozmówcy.
Podobnie było w naszej relacji; co chwila mi dowalał jakimiś dziwnymi tekstami, potem przepraszał ze łzami w oczach że on tak psychicznie zagubiony, potem znowu coś dziwnego się działo, jakieś docinki. I widziałam że to mu tak naprawdę wcale przyjemności nie sprawiało, ale jakby pozwalało na "odreagowanie" sytuacji. Bardzo dziwne.
Oczywiście tak relacja nie miała sensu i ją zakończyłam.
Facet 28 letni i przez ostatnie lata nic się nie zmienia. Nadal jest nieszczęśliwy i dla odreagowania unieszczęśliwia innych. Jak dla mnie to jakiś miks zaburzenie z ogromną niedojrzałością i dziwną, toksyczną lękliwością.

[kahoko hino]

Napisane przez couldibeintrowertykiem

Nie jestem trolem, napisałem ten temat pod wpływem silnych emocji tak jak pisałem wcześniej, też na jakiś czas coś we mnie pęka. A że trafiłem ma to futryn to czysty wypadek, zwiazany ze znalezionym w googlach podobnym tematem z tego forum o czym też pisałem. Nie jestem trolem tylko introwertykiem, wróć mam fobię społeczną i jakieś schizy czy jak to nazwalas pewnie masz rację

nie żadne schizy, tylko problemy. przestań lekceważąco nazywać wszystko związane ze zdrowiem psychicznym.

Myślę że tak, na pewno jedna która ostro to przeżyla aż powiem szczerze byłem w szoku ale potem znalazła chłopaka i koniec tematu, nie mam poczucia winy względem siebie, starałem się wybaczyć sobie samemu i posrednio pragnąłem przebaczenia od nich ale to już niewykonalne w spsob hm, społeczny

jeśli sam nie potrafisz tego zrobić, to idź do terapeuty, on Ci pomoże.

Z tą psychoterapia z nfz może być problem bo musiałbym iść do tego samego psychiatry po skierowanie a on albo każe chodzić na basen Albo prywatnie co tydzień bo pewnie jest też psychoterapeutą chyba dobrze napisałem. Psychiatrów ze świecą szukać w sumie nie dziwię się jakbym miał do czynienia na codzień z takimi jak ja albo gorszymi to bym się pociął.

to jest jakiś żart, nie lekarz spróbuj znaleźć innego psychiatrę, może w mieście obok, albo mieście wojewódzkim? i nie, Twoja wizja 'to bym się pociął' jest błędna, to jest ich praca i oni tak do tego nie podchodzą. Oni wiedzą, że to są osoby chore, i starają się im pomóc - lekami, oraz skierowaniem na psychoterapię.

[stewardesa]

Ok. połowa ludzi to introwertycy, więc o czym w ogóle temat?

Napisane przez NowyK

Teraz jak znowu szkoła się zaczęła mam mniej czasu co doprowadziło do tego że widuję się tylko z moją dziewczyną ale w sumie dostałem własnie tego czego chciałem.

Biedactwo.

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Nie lubię introwertyków, w ogóle nie lubię nieśmiałych facetów. Mężczyzna nie musi być dla mnie duszą towarzystwa, może być samotnikiem, zdystansowanym i stroniącym od ludzi (takich nawet wolę), ale niech ma jaja. Niech nie będzie facetem robiącym w gacie, kiedy przychodzi mu się zderzyć z realnym światem. A ucieczkę do wirtualnej rzeczywistości postrzegam szczególnie źle.

Co to ma wspólnego z introwersją?

Napisane przez DziewczynaWloczykija

Ja na przykład nie przepadam za chodzeniem na imprezy i jestem bardzo lubiącą swoje towarzystwo samotniczką, a mimo to nie jestem nieśmiała, nie mam problemów z poznawaniem ludzi, wygłaszaniem przemówień, prowadzeniu spotkań biznesowych. Jestem odważna, cięta w słowach, z poczuciem humoru, lubię się bawić w towarzystwie znajomych. Nie uważam siebie ani za ekstrawertyka, ani introwertyka.

Co to ma do rzeczy?

Skąd wiesz?

[couldibeintrowertykiem]

rozumiem