Panicznie boję się wizyty u ginekologa!!!

[Cander]

Cześć,
Mam niemal 23 lata i jeszcze nigdy nie byłam u ginekologa. Wiem, że już dawno powinnam, jednak mam paniczny strach przed wizytą. Nigdy nie uważałam, że muszę iść. Okresy mam bardzo regularne i nie współżyję. Jednak od 9 lat borykam się z silnymi stanami depresyjnymi i myślami samobójczymi, jak się jakiś czas temu zorientowałam silnie związanymi z miesiączkowaniem. Cały miesiąc wszystko jest w porządku, a jak zbliża się okres, znikąd pojawiają się myśli samobójcze, po czym po 1 czasami 2 dniach pojawia się też miesiączka. Myślałam, że powinnam udać się do psychologa, jednak dowiedziaółąm się, że powinnam raczej przebadać hormony. Wiąże się to jednak z wizytą u ginekologa...

Pójść mogę, jednak nie będę się przed nikim rozkładać...

I tu rodzi się pytanie, co teraz. Bo nie sądzę, że lekarz da mi skierowanie na podstawie rozmowy. A nie ma najmniejszych szans, że dam się przebadać, jeżeli w grę wchodzi rozwieranie nóg przed obcą osobą. Nie ma dla mnie najmniejszego znaczenia, czy to jest kobieta, czy mężczyzna.

[7ae4e73d4b096fedcc3cca3dacf09e293fa96405_68a3b071c8cd0]

Wydaje mi się, że najpierw powinnaś odwiedzić psychologa, ale nie tylko po to, aby porozmawiać o tych przedmiesiączkowych dołkach, ale też o lęku przed badaniem.

[carmelove_03]

Też myślę, że najpierw powinnaś porozmawiać z psychologiem.

[Liliom]

Też uważam jak poprzedniczki. Sama poszłam do ginekologa na badanie kontrolne jak miałam 22 lata i też wtedy jeszcze nie współżyłam. Czego konkretnie się boisz? Bo nie napisałaś że się wstydzisz, ale boisz. Ja się wstydziłam, dlatego wybrałam kobietę. Badanie na fotelu to chwila, jak założysz jakiś dłuższy sweter czy tunikę to nawet nie poczujesz że jesteś goła :p Jak będziesz tak w nieskończoność odkładać wizytę to za jakiś czas będzie ci głupio że masz np 26+ lat i to twoja PIERWSZA wizyta u ginekologa. Mówię ci, łatwiej jest iść teraz i się przemóc kiedy jesteś zdrowa, bo jak złapiesz jakieś zakażenie to będziesz się czuła jeszcze mniej komfortowo na takiej wizycie, a co też możliwe, będziesz odkładać leczenie w czasie, co utrudni wyzdrowienie.

Co do tych stanów depresyjnych, to ja też mam trochę podobnie, dzień przed okresem czuję jakbym była w głębokiej depresji, czasami mogłabym przepłakać cały dzień - no ale myśli samobójczych nie mam.
Myślę że powinnaś udać się do psychologa i porozmawiać też o tych lękach, bo badanie nie powinno wzbudzać w tobie takiej paniki.

[sylwiaklo1990]

Ginekolog jest jak każdy lekarz, nie robi na nim wrażenia to co mu pokażesz, widział tego mnóstwo. Jesli krpeuje Cie ginekolog facet, to moze kobieta?

[lightangel]

Wizyta u ginekologa nie zawsze polega na "rozkładaniu nóg", sama byłam kilkukrotnie na wizytach na których po prostu rozmawiałam z lekarką przed przepisaniem badań krwi. Zapisz się na wizytę i po prostu na nią idź, po wejściu do gabinetu będziesz mogła wytłumaczyć na czym polega Twój problem. Nikt nie będzie Cię badał na siłę, więc możesz się tego nie obawiać.

Mogłabym Ci polecić dwie bardzo fajne lekarki ze Szczecina, ale jeśli mieszkasz gdzieś indziej to poszukaj w internecie opinii o lekarzach w Twojej okolicy. Skup się na informacjach o tym jak traktują pacjentki i wybierz kogoś kto jest polecany - najlepiej kobietę bo sądzę że będzie Ci łatwiej rozmawiać o swoich problemach.

[Olusiaa_]

Zazywaj wit D3 , moze masz niedobór i stad stany depresyjne?

no i psycholog koniecznie- nie sa normalnie mysli samobojcze ani paniczny lek przed ginekologiem

wszystkie sie krepujemy badaniem, wierz mi, ale mozna to przezyc, naprawde

[martaakow]

Napisane przez Olusiaa_

Zazywaj wit D3 , moze masz niedobór i stad stany depresyjne?

no i psycholog koniecznie- nie sa normalnie mysli samobojcze ani paniczny lek przed ginekologiem

wszystkie sie krepujemy badaniem, wierz mi, ale mozna to przezyc, naprawde

Nieprawda. Nie ma w tym nic, co powinno krępować - to jak otwieranie ust u dentysty, pokazywanie bolącego kolana u ortopedy czy zdejmowanie stanika do usg piersi.
Wszystko to, łącznie z badaniem ginekologicznym na fotelu, jest po prostu BADANIEM. Wykonuje je lekarz, który robi to na co dzień.
Nie wmawiajmy, że powinno to przynosić wstyd czy zażenowanie, bo nie powinno. Robi to każda kobieta. Dla ginekologa (czy to kobiety, czy mężczyzny) jest to badanie tak samo rutynowe jak zajrzenie do gardła przez lekarza pierwszego kontaktu.
Do Autorki:
Może to głupie, ale co jeśli poszłabyś z dobra koleżanką? Wiadomo, że nie wejdzie ona z Tobą do gabinetu, ale czyjeś towarzystwo przed wizytą, której się obawiasz, może pomóc.
I tak jak radzą dziewczyny - poczytaj na różnych stronach. Często kobiety oceniają, jak wykonywane jest badanie. Może znajdziesz też opinie osób, które również wybrały tego lekarza na swoją pierwszą wizytę i są zadowolone.

[Olusiaa_]

martakow no nie wierze, ze wskakujesz na fotel ginekologiczny tak samo jak na fotel u dentysty

ja chodzę do ginekologa regularnie, w ciazy byłam, rodziłam naturalnie i do dzisiaj mnie badanie krepuje,
nie mam z tym problemu, ale lekkie skrepowanie zawsze jest, to w koncu sa miejsca intymne!!

[martaakow]

Napisane przez Olusiaa_

martakow no nie wierze, ze wskakujesz na fotel ginekologiczny tak samo jak na fotel u dentysty

ja chodzę do ginekologa regularnie, w ciazy byłam, rodziłam naturalnie i do dzisiaj mnie badanie krepuje,
nie mam z tym problemu, ale lekkie skrepowanie zawsze jest, to w koncu sa miejsca intymne!!

A jednak
Nie widzę powodu do skrępowania. Moje miejsca intymne są z grubsza takie same jak innych kobiet. Czego mam się wstydzić? Pokazuję je lekarzowi w zamniętym gabinecie, mając na sobie coś, co zakrywa mi tyłek, żeby nie paradować na golasa. I nie robię tego dla frajdy, a dlatego że przyszłam się przebadać, mieć pewność, że nic mi nie dolega. Tak samo nie idę dla frajdy na borowanie zębów, które swoją drogą jest moim zdaniem gorsze i bardziej nieprzyjemne niż badanie ginekologiczne.
W ten sposób na to patrzę.

[Olusiaa_]

Napisane przez martaakow

A jednak
Nie widzę powodu do skrępowania. Moje miejsca intymne są z grubsza takie same jak innych kobiet. Czego mam się wstydzić? Pokazuję je lekarzowi w zamniętym gabinecie, mając na sobie coś, co zakrywa mi tyłek, żeby nie paradować na golasa. I nie robię tego dla frajdy, a dlatego że przyszłam się przebadać, mieć pewność, że nic mi nie dolega. Tak samo nie idę dla frajdy na borowanie zębów, które swoją drogą jest moim zdaniem gorsze i bardziej nieprzyjemne niż badanie ginekologiczne.
W ten sposób na to patrzę.

no ja tez na to tak patrze, a jednak czuje skrepowanie
i nic na to nie poradzę

[quench]

Ja też nie odczuwam żadnego skrępowania. Lekarz jak lekarz. Nie pokazuję waginy obcym ludziom na ulicy tylko lekarzowi.

[7ae4e73d4b096fedcc3cca3dacf09e293fa96405_68a3b071c8cd0]

Ja odczuwam skrępowanie przy większości badań. Dla lekarza to codzienna praca, ale tak czy siak ogląda i dotyka mnie jednak obcy człowiek, co nigdy nie jest dla mnie komfortowe. I nie ma znaczenia czy jest to ginekolog, dentysta czy chirurg. Nie idę do ginekologa z uśmiechem na ustach, ale idę i na fotel gramolę się bez marudzenia.

[Blondynka93]

Autorko, jestem autentycznie zaniepokojona tym, co napisałaś. Podobnie jak moje poprzedniczki uważam, że powinnaś pójść do psychologa mówiąc mu o swoim lęku przed, jak to określiłaś, "rozwieraniem nóg" przed ginekologiem. I piszę to jako osoba, która też zawód psychologa wybrała.
Czy wiesz, co jest przyczyną tego lęku, myślałaś kiedyś o tym? Nie mogę diagnozować przez Internet, tym bardziej, że nie znam Ciebie ani Twojej sytuacji, ale obawiam się, że problem leży w jakiejś traumie sprzed lat... Przemawiać za tym mogą też tak silne spadki nastroju przed miesiączką.

[Frezja__]

Napisane przez martaakow

A jednak
Nie widzę powodu do skrępowania. Moje miejsca intymne są z grubsza takie same jak innych kobiet. Czego mam się wstydzić? Pokazuję je lekarzowi w zamniętym gabinecie, mając na sobie coś, co zakrywa mi tyłek, żeby nie paradować na golasa. I nie robię tego dla frajdy, a dlatego że przyszłam się przebadać, mieć pewność, że nic mi nie dolega. Tak samo nie idę dla frajdy na borowanie zębów, które swoją drogą jest moim zdaniem gorsze i bardziej nieprzyjemne niż badanie ginekologiczne.
W ten sposób na to patrzę.

Ja czasami idę w koszulce więc przez chwilę poparaduję z tyłkiem, ale też nie czuję skrępowania
(Moją matkę zawsze krępuje temat podpasek,wkładek,tamponów . Dorosła, stara baba a czasami cyrki potrafi odstawić ;/)

Owszem, to jest miejsce intymne i gdybym miała je pokazać pani z warzywniaka to pewnie spaliłabym cegłę, ale ginekologowi? C'mon.

Autorko, Tobie chodzi wyłącznie o wstyd, skrępowanie czy np bolesność badania, włożenie wziernika?

[Cander]

Dziękuję za odpowiedzi

Widzę, że sporo z was napisało, że wizyta u psychologa jednak jest wskazana. Myślę, że niedługo zdecyduję się przełamać i skorzystać z spomocy. Już wcześniej o tym myślałam, bo problem z fatalnym samopoczuciem i postrzeganiem siebie przed i w trakcie okresu oraz lęk przed wizytą u ginekologa to nie jedyne problemy... jednak ze względu na skrępowanie odkładam takąwizytę.

Jeśli chodzi o to czego tak konkretnie się boję w wizycie u ginekologa... hmmm myślę, że to nie jest kwestia wsydu. Prawdę mówiąc nie wiem dlaczego tak bardzo się boję. Jednak za każdym razem gdy przez myśl przejdzie mi, że możę czas iśćdo ginekologa, zaczyna mi się robić zimno, dłonie i stopy momentalnie robią się zimne jak lód, zaczynam się trząść, czuję jakby coś stanęło mi w gardle (co utrudnia mi oddychanie), serce zaczyna walić tak szybko i mocno, że aż boli. Czsami aż robi mi się słabo, albo wymiotuję.
Oprócz myśli o ewentualnym badaniu ginekologicznym reaguję podobnie w temacie ciąży i szczepień O.o

[Adrianna_8]

Napisane przez Cander

Dziękuję za odpowiedzi

Widzę, że sporo z was napisało, że wizyta u psychologa jednak jest wskazana. Myślę, że niedługo zdecyduję się przełamać i skorzystać z spomocy. Już wcześniej o tym myślałam, bo problem z fatalnym samopoczuciem i postrzeganiem siebie przed i w trakcie okresu oraz lęk przed wizytą u ginekologa to nie jedyne problemy... jednak ze względu na skrępowanie odkładam takąwizytę.

Jeśli chodzi o to czego tak konkretnie się boję w wizycie u ginekologa... hmmm myślę, że to nie jest kwestia wsydu. Prawdę mówiąc nie wiem dlaczego tak bardzo się boję. Jednak za każdym razem gdy przez myśl przejdzie mi, że możę czas iśćdo ginekologa, zaczyna mi się robić zimno, dłonie i stopy momentalnie robią się zimne jak lód, zaczynam się trząść, czuję jakby coś stanęło mi w gardle (co utrudnia mi oddychanie), serce zaczyna walić tak szybko i mocno, że aż boli. Czsami aż robi mi się słabo, albo wymiotuję.
Oprócz myśli o ewentualnym badaniu ginekologicznym reaguję podobnie w temacie ciąży i szczepień O.o

Nie musisz iść do ginekologa, by zrobić sobie badania hormonalne. Wystarczy zapłacić za wszystkie badania i tyle. Jeśli jednak coś wyjdzie to wizyta u ginekologa lub endokrynologa będzie wskazana.

Poza tym zgadzam się z dziewczynami - wizyta u psychologa wskazana. Taki lęk nie jest naturalną reakcja.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[lightangel]

Napisane przez Cander

Dziękuję za odpowiedzi

Widzę, że sporo z was napisało, że wizyta u psychologa jednak jest wskazana. Myślę, że niedługo zdecyduję się przełamać i skorzystać z spomocy. Już wcześniej o tym myślałam, bo problem z fatalnym samopoczuciem i postrzeganiem siebie przed i w trakcie okresu oraz lęk przed wizytą u ginekologa to nie jedyne problemy... jednak ze względu na skrępowanie odkładam takąwizytę.

Jeśli chodzi o to czego tak konkretnie się boję w wizycie u ginekologa... hmmm myślę, że to nie jest kwestia wsydu. Prawdę mówiąc nie wiem dlaczego tak bardzo się boję. Jednak za każdym razem gdy przez myśl przejdzie mi, że możę czas iśćdo ginekologa, zaczyna mi się robić zimno, dłonie i stopy momentalnie robią się zimne jak lód, zaczynam się trząść, czuję jakby coś stanęło mi w gardle (co utrudnia mi oddychanie), serce zaczyna walić tak szybko i mocno, że aż boli. Czsami aż robi mi się słabo, albo wymiotuję.
Oprócz myśli o ewentualnym badaniu ginekologicznym reaguję podobnie w temacie ciąży i szczepień O.o

Pomyśl o tej wizycie jak o wizycie u lekarza rodzinnego - wchodzisz do gabinetu, siadasz na krześle przy biurku i opowiadasz o swoich problemach ze zdrowiem. I tyle. Lekarz zdecyduje jakie badania krwi warto zrobić i te badania Ci przepisze.Powtórzę to co już napisałam - wizyta u ginekologa nie musi się wiązać z badaniem. Nikt Cię do niego nie zmusi siłą, a ty nie musisz się na nie godzić.

A jeśli już naprawdę nie będziesz w stanie przełamać lęku i choćby wejść do gabinetu to umów się na wizytę u swojego lekarza rodzinnego. Nie będzie mógł leczyć ewentualnych problemów z hormonami, ale jak powiesz dokładnie jak wygląda sytuacja to podpowie Ci jakie badania zrobić i gdzie szukać profesjonalnej pomocy.

[chocco_latte]

Moja koleżanka też ma wiele obaw, ona też co do współżycia (ma problem z partnerem, że czasem już w trakcie stosunku ona nagle stwierdza, że nie chce i koniec zabawy)i przez to bardzo się też bała ginekologa. Poszła do kobiety i ta jej do niczego nie zmuszała! Nie mówiła głupich tekstów w stylu "taka duża dziewczynka, a boi się zwykłego badania", ani innych takich, normalnie jak jej zgłaszała, że czuje dyskomfort, to pani doktor próbowała inaczej, albo przestawała. Nie robiła nic na siłę. Popytaj koleżanki o fajną, sprawdzoną panią ginekolog, albo ginekologa, jeśli wolisz mężczyznę i naprawdę do niczego Cię nie zmuszą. Dobry lekarz szanuje pacjenta i podchodzi do niego właściwie
i tak jak dziewczyny mówią, podobnie byś miała u ortopedy, lekarza rodzinnego, czy gdziekolwiek. To jest normalne badanie.

[koniczyna82]

Pomijając sprawę, że może warto by się wybrać do ginekologa na pierwszą wizytę myślę że akurat w twoim problemie - silnie obniżonym nastroju przed okresem nie ma nic co wskazywało by na problemy hormonalne. Spora cześć dziewczyn ma w tym czasie spadek nastroju, gorsze samopoczucie, łatwiej wpaść w smuty, poirytowanie czy się pokłócić. Myślę, że bardziej trzeba by się skupić na twoim stanie na codzień, jak by wszystko było ok to spadek nastroju pod koniec cyklu spowodował by kutnię się z kimś bliskim o to ze napewno specjalnie zrobił ci coś na złość a nie myśli samobójcze.

Badania hormonów może zlecić każdy lekarz, nie tylko ginekolog. Prawdę mówiąc nie wiem czy nie lepiej udać się z tym do endokrynologa. Przy problemach hormonalnych dziewczyny mimo stałej opieki ginekologicznej wyszukują dobrych endokrynologów albo lekarzy którzy zrobili obydwie te specjalizacje ginekolog-endokrynolog. A może dobrym pomysłem było by odwiedzenie psychiatry. Psychiatra w odróżnieniu od psychologa jest lekarzem, ma możliwość wystawiania recept. I bardziej niż inny specjalista rozumie jak różne czynniki w tym hormony wpływają na nastroje, stany lekowe i depresyjne.

---------- Dopisano o 01:48 ---------- Poprzedni post napisano o 01:40 ----------

Napisane przez koniczyna82

Pomijając sprawę, że może warto by się wybrać do ginekologa na pierwszą wizytę myślę że akurat w twoim problemie - silnie obniżonym nastroju przed okresem nie ma nic co wskazywało by na problemy hormonalne. Spora cześć dziewczyn ma w tym czasie spadek nastroju, gorsze samopoczucie, łatwiej wpaść w smuty, poirytowanie czy się pokłócić. Myślę, że bardziej trzeba by się skupić na twoim stanie na codzień, jak by wszystko było ok to spadek nastroju pod koniec cyklu spowodował by kutnię się z kimś bliskim o to ze napewno specjalnie zrobił ci coś na złość a nie myśli samobójcze.

Badania hormonów może zlecić każdy lekarz, nie tylko ginekolog. Prawdę mówiąc nie wiem czy nie lepiej udać się z tym do endokrynologa. Przy problemach hormonalnych dziewczyny mimo stałej opieki ginekologicznej wyszukują dobrych endokrynologów albo lekarzy którzy zrobili obydwie te specjalizacje ginekolog-endokrynolog. A może dobrym pomysłem było by odwiedzenie psychiatry. Psychiatra w odróżnieniu od psychologa jest lekarzem, ma możliwość wystawiania recept. I bardziej niż inny specjalista rozumie jak różne czynniki w tym hormony wpływają na nastroje, stany lekowe i depresyjne.

Co do skrępowania na fotelu to powiem tak - czytam was i trochę zazdroszczę. Ja już zapomniałam ze takowe może istnieć, leczę pare lat niepłodność, zdarza mi się mieć i 3 wizyty „fotelowe” na tydzień. A fotelu myśle o tylko o cyferkach i drobiazgowo o nie dopytuje- na którym jajniku pecherzyk, jakiej wielkości, a endometrium ile milimetrów. Nawet zapominam ze z gołym tyłkiem latam bo tak mnie absorbuje wizyta ze dyskutuję nawet w trakcie przebierania. Ile to lat temu ja choćby pomyślałam o jakimś delikatnym skrępowaniu.

[Frezja__]

Napisane przez koniczyna82

Co do skrępowania na fotelu to powiem tak - czytam was i trochę zazdroszczę.

Zazdrościsz niektórym skrępowania u lekarza?

[Blondynka93]

[QUOTE=koniczyna82;7964564 1]

Badania hormonów może zlecić każdy lekarz, nie tylko ginekolog. Prawdę mówiąc nie wiem czy nie lepiej udać się z tym do endokrynologa. Przy problemach hormonalnych dziewczyny mimo stałej opieki ginekologicznej wyszukują dobrych endokrynologów albo lekarzy którzy zrobili obydwie te specjalizacje ginekolog-endokrynolog. A może dobrym pomysłem było by odwiedzenie psychiatry. Psychiatra w odróżnieniu od psychologa jest lekarzem, ma możliwość wystawiania recept. I bardziej niż inny specjalista rozumie jak różne czynniki w tym hormony wpływają na nastroje, stany lekowe i depresyjne.[COLOR="Silver"]Mi ginekolog odmówiła wydania skierowania na badanie hormonów - powiedziała, że chętnie by mi je dała, ale nie może, bo do tego trzeba być ginekologiem-endokrynologiem. Tym bardziej więc nie sądzę, by lekarz pierwszego kontaktu mógł takie skierowanie wypisać, oprócz podstawowego na hormony tarczycy oczywiście. A do psychiatry owszem, można się wybrać, ale niekoniecznie po receptę, a raczej po skierowanie do psychologa (chyba że autorka może sobie pozwolić na wizyty prywatne). Nie zrozumcie mnie źle - jestem wielką zwolenniczką psychofarmakoterapii, ale z racji wykonywanego zawodu wiem, że niektórzy psychiatrzy przepisują antydepresanty jak cukierki, nie zważając specjalnie na ich możliwe działania niepożądane. Być może u autorki leki byłyby dobrym rozwiązaniem, tego nie wiem, ale należy poszukać przyczyny takich lęków i spadków nastroju. Antydepresanty często tylko tłumią objawy, nie lecząc ich przyczyny. Są mega potrzebne, ale nie wszystkim.

---------- Dopisano o 09:14 ---------- Poprzedni post napisano o 08:39 ----------

Napisane przez Frezja__

Zazdrościsz niektórym skrępowania u lekarza?

Myślę, że akurat w przypadku tej dziewczyny takie odczucia nie są niczym dziwnym.

[martaakow]

Napisane przez Blondynka93

[Mi ginekolog odmówiła wydania skierowania na badanie hormonów - powiedziała, że chętnie by mi je dała, ale nie może, bo do tego trzeba być ginekologiem-endokrynologiem. Tym bardziej więc nie sądzę, by lekarz pierwszego kontaktu mógł takie skierowanie wypisać, oprócz podstawowego na hormony tarczycy oczywiście. A do psychiatry owszem, można się wybrać, ale niekoniecznie po receptę, a raczej po skierowanie do psychologa (chyba że autorka może sobie pozwolić na wizyty prywatne). Nie zrozumcie mnie źle - jestem wielką zwolenniczką psychofarmakoterapii, ale z racji wykonywanego zawodu wiem, że niektórzy psychiatrzy przepisują antydepresanty jak cukierki, nie zważając specjalnie na ich możliwe działania niepożądane. Być może u autorki leki byłyby dobrym rozwiązaniem, tego nie wiem, ale należy poszukać przyczyny takich lęków i spadków nastroju. Antydepresanty często tylko tłumią objawy, nie lecząc ich przyczyny. Są mega potrzebne, ale nie wszystkim.

---------- Dopisano o 09:14 ---------- Poprzedni post napisano o 08:39 ----------



Myślę, że akurat w przypadku tej dziewczyny takie odczucia nie są niczym dziwnym.

Ginekolog może wypisać skierowanie na wszystkie badania hormonalne. Nie wprowadzaj w błąd.

[Blondynka93]

Napisane przez martaakow

Ginekolog może wypisać skierowanie na wszystkie badania hormonalne. Nie wprowadzaj w błąd.

Mi jakoś odmówiła, choć stwierdziła, że widzi potrzebę.

[martaakow]

Napisane przez Blondynka93

Mi jakoś odmówiła, choć stwierdziła, że widzi potrzebę.

Może byłaś na NFZ? Wtedy lekarze bywają niechętni, bo są szczegółowo rozliczani z tego, ile skierowań na jakie badania wystawiają. I może wystawiła ostatnio "za dużo"...
Trzeba było zmienić lekarza, bo naprawdę każdy ginekolog może wystawić badania. To chore przepisy dotyczące finansowania zwykle sprawiają, że tego nie robi.

[Blondynka93]

Napisane przez martaakow

Może byłaś na NFZ? Wtedy lekarze bywają niechętni, bo są szczegółowo rozliczani z tego, ile skierowań na jakie badania wystawiają. I może wystawiła ostatnio "za dużo"...
Trzeba było zmienić lekarza, bo naprawdę każdy ginekolog może wystawić badania. To chore przepisy dotyczące finansowania zwykle sprawiają, że tego nie robi.

No byłam na NFZ, ale przecież lekarz przyjmując prywatnie nie może wypisać żadnego skierowania na badania, które byłyby refundowane. Przynajmniej było tak jeszcze niedawno i lekarze czasami wpisywali swoich prywatnych pacjentów między pacjentami w miejscu, gdzie przyjmowali na NFZ. Mnie prywatny urolog odesłał do lekarza rodzinnego z karteczką z prośbą o skierowanie na cystoskopię.
A wracając do tematu gina, moja wyraźnie powiedziała, że musiałaby być jeszcze endokrynologiem, żeby móc wypisać mi skierowanie. Może to zależy od oddziału NFZ?

[princess18]

Może faktycznie jest to kwestia "huśtawki hormonalnej" (prolaktyna może mieć działanie wzmacniające stany depresyjne/dołki), ale również może być to kwestia jakieś traumy. Może warto sobie poczytać coś na ten temat, próbować się oswoić z myślami i wybrać jakiegoś lekarza-kobietę. Fakt, że ja swoją wizyte przeżyłam w wieku 18 lat. Teraz przez poważne problemy hormonalne często jestem u ginekologa i nie mam problemów z badaniem, ale na początku też się stresowałam, ale po kilku wizytach mi przeszło. Blondynka, też jestem z 3 city i nie miałam problemów o doproszenie się na skierowanie na badania hormonalne (też na NFZ). Może warto zapytać jakiegoś lekarza który praktykuje przy UCK? Życzę autorce powodzenia i przełamania się