Mama najważniejsza...

[PlayboyBunny828]

Może wy mi coś podpowiecie, bo nie wiem, czy ja po prostu wariuję, czy po prostu mam rację...
Za rok mam brać ślub z kimś, kogo kocham. Raczej nie mamy w swoim związku problemów poza jednym, który zaraz opiszę. No właśnie... Mój narzeczony ma moim zdaniem bardzo nadopiekuńczą matkę. Dzwoni do niego po kilka razy czasem jak jest u mnie. Kobieta nie pracuje, bo nie musi, jedyne jej zajęcia to sprzątanie domu, czy chodzenie po mieście, raczej bez celu, bo skoro o godzinie 20 ona dzwoni do niego i prosi, żeby jej kupił mleko, jajka, jak będzie ode mnie wracał, to chyba nic na tym mieście nie robi poza łażeniem. Przecież to nie są ciężkie rzeczy, żeby nie mogła tego przynieść..
Sytuacja z wczoraj: mój narzeczony ma do załatwienia pewną sprawę w stolicy, a że w domu nie ma samochodu (zabrał ojciec, którego też swoją drogą ustawia i wysyła gdzie chce), to ja po niego przyjeżdżam, mamy też oglądać tam razem sukienki ślubne i w ogóle no razem spędzić dzień, bo nie widujemy się ostatnio jakoś bardzo często przez to, że sporo pracuje. Ja podjeżdżam pod dom, a do samochodu wsiada również jego matka. Oczywiście napisał mi smsa, którego nie odczytałam w drodze, że będzie też mama, jakieś 4 minuty przed. Gdzie jedzie? na zakupy do galerii. Jak zwykle... to kolejne jej zajęcie. Nie chodzi o to, że ja się chcę tej kobiety na wyrost czepiać, bo skoro nie musi pracować i zajmować się tylko takimi rzeczami to jej sprawa, ale po co z nami?
Dalej... po drodze te ciągłe zdrobnienia jego imienia, gładzenie po bluzeczce po paproszek ma, niech się wytrzepie.. odechciało mi się oglądania tych sukienek. Mój narzeczony załatwił co trzeba i chcemy wracać, dał jej swój telefon żeby się z nią skontaktować jak będziemy wracać. Dzwoni raz, drugi, trzeci- nie odbiera. Dobrze, chodz pooglądamy te sukienki, i tak nie odbierze. Po jakiejś godzinie oglądania dzwoni do niej znów- nie odbiera. Jedziemy pod galerię- odebrała za którymś tam razem i okazuje się, że ona to poszła do innej. Mój narzeczony mówi, że będziemy tam za jakieś 30 minut. No to chyba kuźwa oznacza, że trzeba z niej wyjść, prawda? No może dla mnie, ale dla niej nie. Znowu dzwoni, wychodzi po jakichś 20- 30 minutach. Nie zwrócił jej na nic uwagi. Po prostu na nic. Ot, jakby nic się nie stało. Mama może zrobić wszystko. A ja wiem że to nie jest jedyna taka historia, bo ona tak robi nie od dziś. Nie pozwala mi jej zwrócić uwagi, no bo z resztą dlaczego ja mam to zrobić? Prosiłam go żeby jej cokolwiek powiedział- nie zrobił tego. Zagroziłam zerwaniem- nic nie wskurałam. Wychodzi więc na to, że mama jest najważniejsza, a ja to nie wiem kim jestem? Chciałam się wyprowadzić, już jakiś czas temu. Za kilka dni kończę studia, spokojnie znajdę jakąś pracę- nie musi być w swoim zawodzie, mogę się poświęcić i po prostu pójść gdziekolwiek, byle zarabiać i z nim mieszkać. No właśnie, tylko czy on chce? bo jak na razie to słyszę tylko że tak, ale nie widzę żeby coś zrobiłl w tym kierunku. Nie chce też się ruszyć jakoś dalej od swojego miasta. Z resztą, jak będzie wyglądało nasze życie, jesli on jej na nic nie zwróci uwagi? Co, będziemy razem leżeli w łóżku, a ona będzie dzwoniła, żeby jej po mleko leciał teraz? Jak ja moge o nim teraz myśleć poważnie, skoro on nie umie postawić granicy własnej matce. Całe życie robił to co chciała, i dalej tak pewnie będzie. Nie mogę wyjść za człowieka, który ma w poważaniu to, co do niego mówię. Zagroziłam wczoraj zerwaniem, jesli z nią nie porozmawia, a on woli ze mną skończyć niż jej cokolwiek powiedzieć. Nie ważne jest to, że ja płaczę, że ja nie wiem co robić. Najważniejsze, aby mama była spokojna. Twierdzi ponadto, że te granice same się wyznaczą. Jakim niby cudem, jak on w ogóle nie daje jej znać że cooś jest nie ok? Ja już jestem w rozsypce. Nawet nie odebral ode mnie wczoraj telefonu. Nie przyjedzie tu napewno, nie pogada ze mną, bo nie i już - twierdzi że się boi. Czy tak się zachowuje facet? Co ja mam zrobić? Odwołać ślub z człowiekiem, którego naprawdę kocham przez to, że nie umie się postawić własnej matce? Podpowiedzcie coś, po zwariuję. Przeciez jak tak będzie wyglądało w przyszłości nasze życie, to kto by to wytrzymał? Moja mama potrafi zrozumieć, że mam narzeczonego, że mamy swoje sprawy, nigdy w życiu nie wtranżoliła by mu sie do samochodu, żeby ją zabrał do galerii na zakupy. Ona nie bardzo dopuszcza do siebie myśl, że my mamy się żenić- przynajmniej ja to tak odbieram. Takie głupie teksty z wczoraj "no jakbysmy pojechali swoim samochodem to byśmy wstąpili do Kasi po drodze" - aha, no tak, jestem ja i przeszkadzam im, nie mogą wstąpić do Kasi. "A to Michałku chyba trzeba Gosi (mnie) samochód zatankować, to weź tam z naszych"- aha, oni portfet też mają wspólny, czy co do cholery?
Co ja mam robić? Dla mnie wystarczyło by, żeby się ze mną wyprowadził,a przy tym powiedział "Mamo, wyprowadzam się razem ze swoją narzeczoną, teraz to z nią będę wiódł życie. Bardzo Cię proszę, uszanuj to i przyzwyczaj się, że nie jestem na każde zawołanie, nie będę Cię wszędzie woził, nie będę robił Ci zakupów kiedy Ty tego zechcesz. Musisz radzić sobie sama" - przypominam też, że kobieta ma męża, który może jej spokojnie ogarnąć to, czego nie potrafi sama. On jej w życiu tego nie powie, bo prosiłam ale nie zrobił tego.
Odwołać ślub?

[Fuksjowy Pigmej]

Słabo wiesz, jeśli on się teraz nie będzie potrafił postawić o wyznaczyć granic, to po ślubie będzie tylko gorzej. Za kilka lat zakończy się to katastrofą, a Ty będziesz miała nerwy i życie w rozsypce.
Ja bym próbowała rozmawiać, ale jakby to nie poskutkowało usunęłabym się. Po co mi facet, dla którego nie jestem najważniejsza?


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mellitus]

Strasznie mi przykro, ale gotujesz sobie nieciekawy los Przecież Was w tym związku jest troje i to ie Ty jesteś najważniejsza. Nie strasz go zerwaniem- co Ci daje rzucanie słów na wiatr? Poza tym tylko, że przestajesz być wiarygodna i w to zerwanie TŻ po prostu nie wierzy.

Poza tym byłaś swoim samochodem- czemu nie odjechałaś po 15 minutach spod galerii? Czemu w ogóle zabrałaś (prawie)teściową? Ja bym powiedziała: przykro mi- to nasz dzień, chcę go spędzić tylko z Tobą, a wspólne zakupy z mamą pojedziemy za tydzień Ja rozumiem, że to Twój TŻ powinie postawić granice, ale jak Tobie ktoś wchodzi na głowę- też musisz reagować. Nie przejmuj się niezręcznymi sytuacjami, to osoba wpraszająca się powinna czuć się niezręcznie
Jesteś w rozsypce już teraz- wyobraź sobie co będzie po ślubie...Chcesz być w takim związku? TŻ a siłę nie zmienisz, możesz mu próbować uświadomić pewne sprawy, ale bez jego dobrej woli, ic nie zdziałasz...

[afrodytek]

Czy Twój narzeczony jest jedynakiem? Z Twojego tekstu wynika, że tak.
Według mnie jego mamie się po prostu nudzi samej. Co z tego, że pójdzie na zakupy, pochodzi po mieście jeśli robi to sama? Może po prostu trzeba jej podsunąć jakieś zajęcie, jakiś kurs, koleżankę itp? Jest taki typ ludzi, że uwielbia być z kimś. Co nie zmienia faktu, że duża wina jest po stronie Twojego chłopaka.

Rozumiem, że mamę trzeba szanować, ale to co on robi to nie wiem pod co podchodzi. Faktycznie wygląda to tak jakby się liczył z nią bardziej niż z Tobą. Wydaje mi się, że nie jesteście gotowi na ślub w takiej sytuacji, on po prostu do tego jeszcze nie dorósł (i nie wiadomo kiedy to się stanie i czy w ogóle). Musisz z nim pogadać normalnie i postawić sprawę jasno, albo zmienia podejście albo przekładacie ślub. Porozmawiaj z nim, wytłumacz, przedstaw jak będzie wyglądało wasze życie kiedyś ( zero prywatności itp.) . Jeśli jemu to nie przeszkadza to źle wam wróżę. Najlepiej zamieszkajcie razem tak jak planujesz i się przekonasz czy coś się zmieniło. Jeśli nie to skoro nie chcesz tak żyć to nie masz innego wyjścia.

[polna_rozyczka]

Po prostu szok jak to przeczytałam. Przecież to jest trójkąt, a nie związek dwóch osób. Zdajesz sobie sprawę, że będzie jedynie gorzej?

Napisane przez PlayboyBunny828

Twierdzi ponadto, że te granice same się wyznaczą.

Granice NIGDY nie wyznaczają się same. NIGDY.

Napisane przez PlayboyBunny828

Odwołać ślub z człowiekiem, którego naprawdę kocham przez to, że nie umie się postawić własnej matce?

Jak dla mnie odpowiedź jest oczywista. TAK. Z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że rok przed ślubem, goście zaproszeni, plany ułożone, ciąży na Tobie presja i możesz nie mieć odwagi. Zastanów się jednak czy nie lepiej zakończyć to teraz niż później? Mam bardzo bliską osobę, która miała wątpliwości przed ślubem, ale z powodu presji go nie odwołała. Po roku od ślubu był rozwód. Chcesz również tak skończyć? Bo domyślam się, że nie jest Twoim celem pielęgnowanie w sobie coraz większej frustracji.

Opcje są 3:
1. Natychmiastowe odwołanie ślubu.
2. Pójście do terapeuty (może jak narzeczony usłyszy prawdę od kogoś innego, będzie to łatwiejsze do przełknięcia).
3. Tolerowanie tego chorego zachowania.

W każdym razie powodzenia.

[Devon_rose]

Co Ty jeszcze robisz w tym trójkącie?
Uciekaj póki możesz.

[elvegirl]

Autorko, to Twoja decyzja.
Ja Ci tylko mogę napisać jedno:

Napisane przez PlayboyBunny828

Zagroziłam wczoraj zerwaniem, jesli z nią nie porozmawia, a on woli ze mną skończyć niż jej cokolwiek powiedzieć. Nie ważne jest to, że ja płaczę, że ja nie wiem co robić. Najważniejsze, aby mama była spokojna.

- to się nie zmieni po ślubie. Albo decydujesz się na takie życie, albo nie. Tutaj nie ma miejsca na kompromis - on tego kompromisu nie chce. Albo decydujesz się na takie życie, albo odchodzisz i układasz sobie wszystko bez nich.

Powodzenia

[201803290936]

Napisane przez PlayboyBunny828

Może wy mi coś podpowiecie, bo nie wiem, czy ja po prostu wariuję, czy po prostu mam rację...
Za rok mam brać ślub z kimś, kogo kocham. Raczej nie mamy w swoim związku problemów poza jednym, który zaraz opiszę. No właśnie... Mój narzeczony ma moim zdaniem bardzo nadopiekuńczą matkę. Dzwoni do niego po kilka razy czasem jak jest u mnie. Kobieta nie pracuje, bo nie musi, jedyne jej zajęcia to sprzątanie domu, czy chodzenie po mieście, raczej bez celu, bo skoro o godzinie 20 ona dzwoni do niego i prosi, żeby jej kupił mleko, jajka, jak będzie ode mnie wracał, to chyba nic na tym mieście nie robi poza łażeniem. Przecież to nie są ciężkie rzeczy, żeby nie mogła tego przynieść..
Sytuacja z wczoraj: mój narzeczony ma do załatwienia pewną sprawę w stolicy, a że w domu nie ma samochodu (zabrał ojciec, którego też swoją drogą ustawia i wysyła gdzie chce), to ja po niego przyjeżdżam, mamy też oglądać tam razem sukienki ślubne i w ogóle no razem spędzić dzień, bo nie widujemy się ostatnio jakoś bardzo często przez to, że sporo pracuje. Ja podjeżdżam pod dom, a do samochodu wsiada również jego matka. Oczywiście napisał mi smsa, którego nie odczytałam w drodze, że będzie też mama, jakieś 4 minuty przed. Gdzie jedzie? na zakupy do galerii. Jak zwykle... to kolejne jej zajęcie. Nie chodzi o to, że ja się chcę tej kobiety na wyrost czepiać, bo skoro nie musi pracować i zajmować się tylko takimi rzeczami to jej sprawa, ale po co z nami?
Dalej... po drodze te ciągłe zdrobnienia jego imienia, gładzenie po bluzeczce po paproszek ma, niech się wytrzepie.. odechciało mi się oglądania tych sukienek. Mój narzeczony załatwił co trzeba i chcemy wracać, dał jej swój telefon żeby się z nią skontaktować jak będziemy wracać. Dzwoni raz, drugi, trzeci- nie odbiera. Dobrze, chodz pooglądamy te sukienki, i tak nie odbierze. Po jakiejś godzinie oglądania dzwoni do niej znów- nie odbiera. Jedziemy pod galerię- odebrała za którymś tam razem i okazuje się, że ona to poszła do innej. Mój narzeczony mówi, że będziemy tam za jakieś 30 minut. No to chyba kuźwa oznacza, że trzeba z niej wyjść, prawda? No może dla mnie, ale dla niej nie. Znowu dzwoni, wychodzi po jakichś 20- 30 minutach. Nie zwrócił jej na nic uwagi. Po prostu na nic. Ot, jakby nic się nie stało. Mama może zrobić wszystko. A ja wiem że to nie jest jedyna taka historia, bo ona tak robi nie od dziś. Nie pozwala mi jej zwrócić uwagi, no bo z resztą dlaczego ja mam to zrobić? Prosiłam go żeby jej cokolwiek powiedział- nie zrobił tego. Zagroziłam zerwaniem- nic nie wskurałam. Wychodzi więc na to, że mama jest najważniejsza, a ja to nie wiem kim jestem? Chciałam się wyprowadzić, już jakiś czas temu. Za kilka dni kończę studia, spokojnie znajdę jakąś pracę- nie musi być w swoim zawodzie, mogę się poświęcić i po prostu pójść gdziekolwiek, byle zarabiać i z nim mieszkać. No właśnie, tylko czy on chce? bo jak na razie to słyszę tylko że tak, ale nie widzę żeby coś zrobiłl w tym kierunku. Nie chce też się ruszyć jakoś dalej od swojego miasta. Z resztą, jak będzie wyglądało nasze życie, jesli on jej na nic nie zwróci uwagi? Co, będziemy razem leżeli w łóżku, a ona będzie dzwoniła, żeby jej po mleko leciał teraz? Jak ja moge o nim teraz myśleć poważnie, skoro on nie umie postawić granicy własnej matce. Całe życie robił to co chciała, i dalej tak pewnie będzie. Nie mogę wyjść za człowieka, który ma w poważaniu to, co do niego mówię. Zagroziłam wczoraj zerwaniem, jesli z nią nie porozmawia, a on woli ze mną skończyć niż jej cokolwiek powiedzieć. Nie ważne jest to, że ja płaczę, że ja nie wiem co robić. Najważniejsze, aby mama była spokojna. Twierdzi ponadto, że te granice same się wyznaczą. Jakim niby cudem, jak on w ogóle nie daje jej znać że cooś jest nie ok? Ja już jestem w rozsypce. Nawet nie odebral ode mnie wczoraj telefonu. Nie przyjedzie tu napewno, nie pogada ze mną, bo nie i już - twierdzi że się boi. Czy tak się zachowuje facet? Co ja mam zrobić? Odwołać ślub z człowiekiem, którego naprawdę kocham przez to, że nie umie się postawić własnej matce? Podpowiedzcie coś, po zwariuję. Przeciez jak tak będzie wyglądało w przyszłości nasze życie, to kto by to wytrzymał? Moja mama potrafi zrozumieć, że mam narzeczonego, że mamy swoje sprawy, nigdy w życiu nie wtranżoliła by mu sie do samochodu, żeby ją zabrał do galerii na zakupy. Ona nie bardzo dopuszcza do siebie myśl, że my mamy się żenić- przynajmniej ja to tak odbieram. Takie głupie teksty z wczoraj "no jakbysmy pojechali swoim samochodem to byśmy wstąpili do Kasi po drodze" - aha, no tak, jestem ja i przeszkadzam im, nie mogą wstąpić do Kasi. "A to Michałku chyba trzeba Gosi (mnie) samochód zatankować, to weź tam z naszych"- aha, oni portfet też mają wspólny, czy co do cholery?
Co ja mam robić? Dla mnie wystarczyło by, żeby się ze mną wyprowadził,a przy tym powiedział "Mamo, wyprowadzam się razem ze swoją narzeczoną, teraz to z nią będę wiódł życie. Bardzo Cię proszę, uszanuj to i przyzwyczaj się, że nie jestem na każde zawołanie, nie będę Cię wszędzie woził, nie będę robił Ci zakupów kiedy Ty tego zechcesz. Musisz radzić sobie sama" - przypominam też, że kobieta ma męża, który może jej spokojnie ogarnąć to, czego nie potrafi sama. On jej w życiu tego nie powie, bo prosiłam ale nie zrobił tego.
Odwołać ślub?

I powinnaś była wtedy tej groźby zerwania dotrzymać. Tak, odwołałabym ślub w takiej sytuacji i raczej uznała, że nie ma to sensu w ogóle. Miłość to za mało. A problem nie jest mały. Jest ogromny. Już wiesz jaki jest problem, że facet nie chce zmian. Wybieraj - widzą gały, co biorą.

[la'Mbria]

Będzie tylko gorzej i gorzej...mam w rodzinie męża taki przypadek- jedynak się ożenił...boshe co ta dziewczyna teraz przeżywa. Urodziło im sie dziecko- mieli nadzieję, że babce się miłość na dziecko rzuci i będzie fajna, kochająca babcia...a gdzie tam dzieciak jest "synem tej" a Pan maż wg jego mamy "Nie ma życia, nic nie może, siedzi pod pantoflem Tej ( bo teściowa nie używa jej imienia tylko mówi "ta/tamta") bo chłopak jest w porządku i sie własnym dzieckiem zajmie gdy żona jest w pracy. Dramat. Jedynak nie ma serca sie odciąć od mamuśki...a żona coraz niżej w hierarchii u niego spada. Jak nic sie nie zmieni to koleś weźmie rozwód i będzie chciał dziecko ze swoją matką wychowywać. Przerażające to i u Ciebie Autorko idzie właśnie w tym samym kierunku całe życie.
Zerwij. Może Ale tylko może się facet ogarnie. Jeśli nie- i tak lepiej dla Ciebie niż żyć z takim "miętkim fajfusem" któremu granice sie same ustawiają

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[201803290936]

Napisane przez la'Mbria

Będzie tylko gorzej i gorzej...mam w rodzinie męża taki przypadek- jedynak się ożenił...boshe co ta dziewczyna teraz przeżywa. Urodziło im sie dziecko- mieli nadzieję, że babce się miłość na dziecko rzuci i będzie fajna, kochająca babcia...a gdzie tam dzieciak jest "synem tej" a Pan maż wg jego mamy "Nie ma życia, nic nie może, siedzi pod pantoflem Tej ( bo teściowa nie używa jej imienia tylko mówi "ta/tamta") bo chłopak jest w porządku i sie własnym dzieckiem zajmie gdy żona jest w pracy. Dramat. Jedynak nie ma serca sie odciąć od mamuśki...a żona coraz niżej w hierarchii u niego spada. Jak nic sie nie zmieni to koleś weźmie rozwód i będzie chciał dziecko ze swoją matką wychowywać. Przerażające to i u Ciebie Autorko idzie właśnie w tym samym kierunku całe życie.
Zerwij. Może Ale tylko może się facet ogarnie. Jeśli nie- i tak lepiej dla Ciebie niż żyć z takim "miętkim fajfusem" któremu granice sie same ustawiają

Heh, za głupotę się płaci. Niestety. Samo uczucie i "ja go chcę" nie powinny być motywacją do pobierania się i robienia sobie dzieciaka. Musi jeszcze szereg innych rzeczy grać.

[kennedy]

Dziewczyno piszesz o swoim NARZECZONYM ze woli zerwac niz pogadac z matka. Wasze narzeczenstwo jest g* warte. A ty grozisz ale tqoje grozby sa niewazne bo nadal z nim jestes.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hultaj]

odwołasz czy nie , jesli się nie ogarnie to go zniecierpisz i będziesz nim gardzić i się z nim rozwiedziesz .

dorośli ludzie odbierają telefony od rodziców wtedy kiedy chcą a nie kiedy muszą.

mamy nie trzeba ustawiać na siłę wystarczy żartobliwie, wyznaczać swoje granice i ich się trzymać.

to nie matka stanowi problem swoją nadopiekunczością tylko tylko bezwolność i ciamajdowatość twojego chłopaka. ciebie się boi, matki się boi. talerza przy śniadaniu się nie boi ?

niepojęte ze na pomysl wspólnego spędzenia dnia nie powiedział ''mamo, zawiozę cię wtedy i wtedy, dziś z gosią mamy swoje plany''.

[fristi]

Wszystko fajnie, ale serio fakt, że Twój narzeczony woli się rozstać z Tobą niż porozmawiać z mamą i cokolwiek zmienić mówi sam za siebie. On nie jest gotowy na ślub.
Przykro mi, kochasz go, musi Ci być ciężko, ale pomyśl o sobie, bo to Ty potem będziesz się męczyć i cierpieć. Istnieje mała szansa, że może on się zmieni... Tylko czy Ty chcesz czekać, tym bardziej, że macie już ustaloną datę ślubu?
Ja bym się poważnie zastanowiła, bo tak jak ktoś wcześniej napisał to nie jego mama jest problemem, tylko brak chęci Twojego faceta do wykazania się asertywnością. Może pogadaj ze swoją mamą, na pewno doradzi Ci dobrze, jeśli masz z nią dobry kontakt i nie ma tendencji do nadopiekuńczości.
Powodzenia!

[lenly]

Napisane przez PlayboyBunny828

Może wy mi coś podpowiecie, bo nie wiem, czy ja po prostu wariuję, czy po prostu mam rację...
Za rok mam brać ślub z kimś, kogo kocham. Raczej nie mamy w swoim związku problemów poza jednym, który zaraz opiszę. No właśnie... Mój narzeczony ma moim zdaniem bardzo nadopiekuńczą matkę. Dzwoni do niego po kilka razy czasem jak jest u mnie. Kobieta nie pracuje, bo nie musi, jedyne jej zajęcia to sprzątanie domu, czy chodzenie po mieście, raczej bez celu, bo skoro o godzinie 20 ona dzwoni do niego i prosi, żeby jej kupił mleko, jajka, jak będzie ode mnie wracał, to chyba nic na tym mieście nie robi poza łażeniem. Przecież to nie są ciężkie rzeczy, żeby nie mogła tego przynieść..
Sytuacja z wczoraj: mój narzeczony ma do załatwienia pewną sprawę w stolicy, a że w domu nie ma samochodu (zabrał ojciec, którego też swoją drogą ustawia i wysyła gdzie chce), to ja po niego przyjeżdżam, mamy też oglądać tam razem sukienki ślubne i w ogóle no razem spędzić dzień, bo nie widujemy się ostatnio jakoś bardzo często przez to, że sporo pracuje. Ja podjeżdżam pod dom, a do samochodu wsiada również jego matka. Oczywiście napisał mi smsa, którego nie odczytałam w drodze, że będzie też mama, jakieś 4 minuty przed. Gdzie jedzie? na zakupy do galerii. Jak zwykle... to kolejne jej zajęcie. Nie chodzi o to, że ja się chcę tej kobiety na wyrost czepiać, bo skoro nie musi pracować i zajmować się tylko takimi rzeczami to jej sprawa, ale po co z nami?
Dalej... po drodze te ciągłe zdrobnienia jego imienia, gładzenie po bluzeczce po paproszek ma, niech się wytrzepie.. odechciało mi się oglądania tych sukienek. Mój narzeczony załatwił co trzeba i chcemy wracać, dał jej swój telefon żeby się z nią skontaktować jak będziemy wracać. Dzwoni raz, drugi, trzeci- nie odbiera. Dobrze, chodz pooglądamy te sukienki, i tak nie odbierze. Po jakiejś godzinie oglądania dzwoni do niej znów- nie odbiera. Jedziemy pod galerię- odebrała za którymś tam razem i okazuje się, że ona to poszła do innej. Mój narzeczony mówi, że będziemy tam za jakieś 30 minut. No to chyba kuźwa oznacza, że trzeba z niej wyjść, prawda? No może dla mnie, ale dla niej nie. Znowu dzwoni, wychodzi po jakichś 20- 30 minutach. Nie zwrócił jej na nic uwagi. Po prostu na nic. Ot, jakby nic się nie stało. Mama może zrobić wszystko. A ja wiem że to nie jest jedyna taka historia, bo ona tak robi nie od dziś. Nie pozwala mi jej zwrócić uwagi, no bo z resztą dlaczego ja mam to zrobić? Prosiłam go żeby jej cokolwiek powiedział- nie zrobił tego. Zagroziłam zerwaniem- nic nie wskurałam. Wychodzi więc na to, że mama jest najważniejsza, a ja to nie wiem kim jestem? Chciałam się wyprowadzić, już jakiś czas temu. Za kilka dni kończę studia, spokojnie znajdę jakąś pracę- nie musi być w swoim zawodzie, mogę się poświęcić i po prostu pójść gdziekolwiek, byle zarabiać i z nim mieszkać. No właśnie, tylko czy on chce? bo jak na razie to słyszę tylko że tak, ale nie widzę żeby coś zrobiłl w tym kierunku. Nie chce też się ruszyć jakoś dalej od swojego miasta. Z resztą, jak będzie wyglądało nasze życie, jesli on jej na nic nie zwróci uwagi? Co, będziemy razem leżeli w łóżku, a ona będzie dzwoniła, żeby jej po mleko leciał teraz? Jak ja moge o nim teraz myśleć poważnie, skoro on nie umie postawić granicy własnej matce. Całe życie robił to co chciała, i dalej tak pewnie będzie. Nie mogę wyjść za człowieka, który ma w poważaniu to, co do niego mówię. Zagroziłam wczoraj zerwaniem, jesli z nią nie porozmawia, a on woli ze mną skończyć niż jej cokolwiek powiedzieć. Nie ważne jest to, że ja płaczę, że ja nie wiem co robić. Najważniejsze, aby mama była spokojna. Twierdzi ponadto, że te granice same się wyznaczą. Jakim niby cudem, jak on w ogóle nie daje jej znać że cooś jest nie ok? Ja już jestem w rozsypce. Nawet nie odebral ode mnie wczoraj telefonu. Nie przyjedzie tu napewno, nie pogada ze mną, bo nie i już - twierdzi że się boi. Czy tak się zachowuje facet? Co ja mam zrobić? Odwołać ślub z człowiekiem, którego naprawdę kocham przez to, że nie umie się postawić własnej matce? Podpowiedzcie coś, po zwariuję. Przeciez jak tak będzie wyglądało w przyszłości nasze życie, to kto by to wytrzymał? Moja mama potrafi zrozumieć, że mam narzeczonego, że mamy swoje sprawy, nigdy w życiu nie wtranżoliła by mu sie do samochodu, żeby ją zabrał do galerii na zakupy. Ona nie bardzo dopuszcza do siebie myśl, że my mamy się żenić- przynajmniej ja to tak odbieram. Takie głupie teksty z wczoraj "no jakbysmy pojechali swoim samochodem to byśmy wstąpili do Kasi po drodze" - aha, no tak, jestem ja i przeszkadzam im, nie mogą wstąpić do Kasi. "A to Michałku chyba trzeba Gosi (mnie) samochód zatankować, to weź tam z naszych"- aha, oni portfet też mają wspólny, czy co do cholery?
Co ja mam robić? Dla mnie wystarczyło by, żeby się ze mną wyprowadził,a przy tym powiedział "Mamo, wyprowadzam się razem ze swoją narzeczoną, teraz to z nią będę wiódł życie. Bardzo Cię proszę, uszanuj to i przyzwyczaj się, że nie jestem na każde zawołanie, nie będę Cię wszędzie woził, nie będę robił Ci zakupów kiedy Ty tego zechcesz. Musisz radzić sobie sama" - przypominam też, że kobieta ma męża, który może jej spokojnie ogarnąć to, czego nie potrafi sama. On jej w życiu tego nie powie, bo prosiłam ale nie zrobił tego.
Odwołać ślub?

Groziłaś zerwaniem jeśli nie porozmawia z matką, ale tej groźby nie spełniłaś.

Moim zdaniem twój Tź myśli, że sobie tak po prostu gadasz a i tak będzie jak jest.

Ja bym z nim porozmawiała ostatni raz skoro go kochasz, ale maksymalnie szczerze i z informacją, że albo porozmawia z mamą i powie jej to co napisałaś: "Mamo, wyprowadzam się razem ze swoją narzeczoną, teraz to z nią będę wiódł życie. Bardzo Cię proszę, uszanuj to i przyzwyczaj się, że nie jestem na każde zawołanie, nie będę Cię wszędzie woził, nie będę robił Ci zakupów kiedy Ty tego zechcesz. Musisz radzić sobie sama".

Jeśli na to przystanie i zauważy, że to duży problem to spróbujcie i sprawdzisz jak to będzie wyglądać dalej, czy będzie umiał się jej postawić. Jeśli będzie dalej uważał, że problem nie istnieje to nie ma co grozić zerwaniem tylko naprawdę to skończyć.
Lepiej odwołać ślub i uciekać, bo po ślubie lepiej nie będzie, co najwyżej gorzej.

Biorąc ślub w pewnym sensie "zostawiamy rodziców" i zakładamy własną rodzinę. Amen.

Chcesz żyć w trójkącie? Na pewno nie więc wyjścia tu innego nie ma.

Edit: wrzuciłam "nie" tam gdzie nie potrzeba

[jaksy]

Cóż, sama mam zaborczą matkę, ale różnica jest taka, że ja zaczęłam ostro stawiać granice. Tutaj niestety widzę BARDZO DUŻY problem w narzeczonym (woli się rozstać, niż powiedzieć cokolwiek matce, serio?) i wg mnie nie ma najmniejszej szansy na powodzenie. Odwołać ślub bez żalu.

[prezent_od_losu]

Odwołać ślub. Z resztą dobry z niego "negocjator", on mówi jak ma być a Ty wielce zakochana robisz to co on chce. Jak dziecko grozisz rozstaniem i się nie rozstajesz, prosisz, błagasz, żądasz a później jeszcze wydzwaniasz

Poza tym, że on ma problem to i Ty masz bo wygląda jakbyś na siłę go chciała ale on woli matkę i nie możesz się z tym pogodzić

[PlayboyBunny828]

Napisane przez prezent_od_losu

Odwołać ślub. Z resztą dobry z niego "negocjator", on mówi jak ma być a Ty wielce zakochana robisz to co on chce. Jak dziecko grozisz rozstaniem i się nie rozstajesz, prosisz, błagasz, żądasz a później jeszcze wydzwaniasz

Poza tym, że on ma problem to i Ty masz bo wygląda jakbyś na siłę go chciała ale on woli matkę i nie możesz się z tym pogodzić

Oczywiście, że jak dziecko... tyle, że jak kogoś kochasz to po prostu w takich sytuacjach ciężko o racjonale myślenie.

---------- Dopisano o 12:25 ---------- Poprzedni post napisano o 12:24 ----------

Napisane przez afrodytek

Czy Twój narzeczony jest jedynakiem? Z Twojego tekstu wynika, że tak.
Według mnie jego mamie się po prostu nudzi samej. Co z tego, że pójdzie na zakupy, pochodzi po mieście jeśli robi to sama? Może po prostu trzeba jej podsunąć jakieś zajęcie, jakiś kurs, koleżankę itp? Jest taki typ ludzi, że uwielbia być z kimś. Co nie zmienia faktu, że duża wina jest po stronie Twojego chłopaka.

Nie jest jedynakiem... ma dwie siostry, które już dawno wyszły z domu i żyją osobnym życiem.

---------- Dopisano o 12:29 ---------- Poprzedni post napisano o 12:25 ----------

Dzięki za rady. Czyli jednak nie zwariowałam. Jest cholernie ciężko, ale nie mogę sobie pozwolić na takie traktowanie. Jeśli na dniach nic się nie zmieni, to ze ślubu nici. Nie chcę później non stop cierpieć, już wolę być sama.

[201803290936]

Napisane przez PlayboyBunny828

(...)
Dzięki za rady. Czyli jednak nie zwariowałam. Jest cholernie ciężko, ale nie mogę sobie pozwolić na takie traktowanie. Jeśli na dniach nic się nie zmieni, to ze ślubu nici. Nie chcę później non stop cierpieć, już wolę być sama.

Samo się nic magicznie nie zmieni. On musiałby zmienić myślenie i podjąć kroki ku niezależności - takiej pełnej. Przedłużasz to, bo liczysz na cud i możliwe, że znowu nie odejdziesz.

[jaksy]

Napisane przez PlayboyBunny828

już wolę być sama.

Daj spokój, poznasz kogoś fajniejszego

[polna_rozyczka]

Wiele odwagi Ci się przyda w tych dniach. Ale nie miej wielkiego żalu, jeśli zdecydujesz się odwołać ślub. Lepiej teraz cierpieć niż po złożeniu przysięgi.

[PlayboyBunny828]

Napisane przez jaksy

Daj spokój, poznasz kogoś fajniejszego

Raczej już nie chcę. Za dużo razy w życiu dostałam po dupie. Jeśli tu nie wypali, to podziękuję za facetów.

[lenly]

Napisane przez PlayboyBunny828

Raczej już nie chcę. Za dużo razy w życiu dostałam po dupie. Jeśli tu nie wypali, to podziękuję za facetów.

Na wszystko potrzeba czasu, ale przede wszystkim skup się teraz na ty, żeby problem rozwiązać, a nie w nim tkwić.

Jesli teraz nie podejmiesz żadnych kroków to ani się nie obejrzysz a już minie miesiąc/dwa/trzy... i zaraz ślub.

Potem szkoda Ci będzie wszystiego odwołać, więc ślub się odbędzie i skończy się tak, że będziesz się męczyć w małżeńskim trojkącie.

Działaj jak najszybciej i bądź silna, nie daj się zmanipulować.

Powodzenia~!

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Nie widzę innej szansy jak ultimatum. Nie da sie mieć ciastka i zjeść ciastka.

Matka powinna zrozumieć, że nie wychowała sobie syna dla siebie, tylko dla innej kobiety, ale to on musi jej to powiedzieć...

[elvegirl]

Napisane przez lenly

N
Jesli teraz nie podejmiesz żadnych kroków to ani się nie obejrzysz a już minie miesiąc/dwa/trzy... i zaraz ślub.

Potem szkoda Ci będzie wszystiego odwołać, więc ślub się odbędzie i skończy się tak, że będziesz się męczyć w małżeńskim trojkącie.

Niestety częsty scenariusz.

[lenly]

Napisane przez elvegirl

Niestety częsty scenariusz.

To prawda.
Nawet wyczytałam ostatnio na jakiejś grupie post dziewczyny, która zastanawiała się nad zerwaniem zaręczyn ale ostatecznie napisała coś w stylu: "Ślubu nie odwołamy bo szkoda tych wszystkich zaliczek i ogólnie wstyd przed rodziną, więc zobaczymy jak to będzie".

więc czym szybciej tym lepiej.

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Autorko jakbym powiedziala facetowi, ze albo pogada z matka albo sie rozstaniemy, a on odpowiedzialby "to musimy sie w takim razie rozstac", to pogonilabym go tak szybko, ze nawet by nie wiedzial, jak sie nazywa.

I tobie radze to samo. Zaslugujesz na wiecej

[1401beb625428007cd1f6f2cc4b9ba7078bff788_68855df1d41e9]

Pewnie nie opisałaś wszystkich drażniących sytuacji, ale odnosząc się do przytoczonych sytuacji uważam, że trochę przesadzasz.. Rozpaczliwie szukasz potwierdzenia, że jesteś ważniejsza od jego matki, wręcz próbujesz je wymusić (-> groźba zerwania), ale argumentów wg mnie używasz bardzo marnych.

Przyczyna: z tekstu wnioskuję, że twój TŻ mieszka z rodzicami, więc tekst

Napisane przez PlayboyBunny828

"Mamo, wyprowadzam się razem ze swoją narzeczoną, teraz to z nią będę wiódł życie. Bardzo Cię proszę, uszanuj to i przyzwyczaj się, że nie jestem na każde zawołanie, nie będę Cię wszędzie woził, nie będę robił Ci zakupów kiedy Ty tego zechcesz. Musisz radzić sobie sama"

będzie na miejscu dopiero wtedy, kiedy się wyprowadzi. On prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe i w tym kontekście nie dziwią mnie prośby jego matki w stylu "jak będziesz wracał to kup jajka", wspólne pieniądze na domowe wydatki czy "wpakowanie się" do auta, żeby ją podwieźć, jeśli zmierzacie w podobnym kierunku. Dla nich to normalne, dla mnie też nie odbiega od normy. jedyne do czego tu bym się przyczepiła, to to spóźnienie prawie półgodzinne.

Wg mnie źle zaczęłaś z nim rozmawiać na ten temat. Zamiast czegoś w stylu "Powiedz matce, że nie będziesz kupował jajek kiedy ona zechce, bo inaczej zrywam", bo z jego punktu widzenia takie prośby są nielogiczne, kuriozalne, wręcz brzmi jak problemy z spróbuj na spokojnie "Rozumiem, że wspólnie mieszkacie i pomagasz matce, ale chciałabym żeby szanowała nasz czas (-> spóźnienie). Powiedz mi też jak sobie wyobrażasz relacje z rodzicami po wyprowadzce, kiedy założysz własną rodzinę".

Nie bez powodu mówi się, że wychodzisz za mąż nie tylko za męża, ale też za jego rodzinę. Jak zamieszkacie niedaleko to musisz liczyć się z tym, że on będzie aktywnie uczestniczył w życiu rodziców. W jakim stopniu, to już musisz z nim ustalić i samej zdecydować czy się na to piszesz czy nie.

[elvegirl]

Zamykam na prośbę autorki.