Książę z Bajki?

[tenebris]

Mam 20 lat, z moim chłopakiem jestem od ponad półtora roku. Jest dla mnie dobry, stara się być cierpliwy i wyrozumiały, nie szarpie mną, zawsze stara się wspierać i motywować, chce mieć ze mną gromadkę dzieci i wybudować mi piękny dom.
A ja.... nie jestem z nim szczęśliwa.
Nie umiem, nie potrafię go docenić. Wciąż uważam, że powinien to i tamto, że powinien się bardziej starać, kupować kwiaty, otwierać drzwi, popracować nad swoim wyglądem, sprawiać żebym czuła się wyjątkowa... Bo cóż - nie sprawia.
Nie czuję przy nim takiego 'dreszczyku emocji', pragnienia by być z nim ciałem i duszą. Nie uprawialiśmy jeszcze seksu, bo po prostu nie potrzebuję tego. On to zaakceptował, ale ja sama buntuje się przeciwko tej mojej decyzji, bo uważam, że seks jest na tyle piękny, że powinno się mieć na niego ochotę z ukochaną osobą.

Pewnie napiszecie, że po prostu powinnam go zostawić, tylko...

... a co jeśli ja szukam Księcia z Bajki? Chłopaka, który będzie wzbudzał wielką namiętność, wielkie uczucie. Może podświadomie marzę o tym żeby przeżyć historię niczym ze "Zmierzchu" S. Meyer... Wiem, głupie i dziecinne, ale jestem straszną romantyczką.
I w ogóle jestem dziwna, chyba mam nerwice, depresję (miewam myśli samobójcze) i nie wiadomo co jeszcze, tylko nie znalazłam w sobie na tyle odwagi, żeby pójść z tym do lekarza. Oczekiwałam na wsparcie mojego chłopaka, który wie o tym, ale on tylko powtarza 'Weź się za siebie'. Może i powinnam, ale brakuje mi tak jakby... motywacji. Prawdę powiedziawszy liczyłam na to, że moje dolegliwości są oznaką jakiejś nieuleczalnej choroby, która mi tylko pomoże zejść z tego świata, w którym nigdy nie czułam się dobrze (jestem taka od dziecka).

I w związku z tym wszystkim zastanawiam się czy może po prostu powinnam się leczyć, czy moja mrzonka o ideale, takim moim ideale, jest jednak na miejscu?

Przed moim obecnym chłopakiem przez 2 lata pałałam wielkim zauroczeniem, wręcz obsesją za 1 chłopakiem, który jednak nie był mną zainteresowany, w końcu dałam za wygraną, ale do tej pory miło wspominam to uczucie, które czułam chociażby myśląc o nim, zamieniając z nim chociażby jedno słowo...

Czas dorosnąć czy szukać swojego Księcia z Bajki?

[Malaika85]

masz 20 lat, nie czujesz sie z nim szczesliwa -> zerwij z nim i po klopocie...

kazda z nas szuka ksiecia z bajki, niektore go znajduja, innym zycie weryfikuje kryteria...

ale na pewno warunkiem zwiazku jest fakt, ze jest sie z druga osoba szczesliwa

[Deede]

Napisane przez tenebris

Mam 20 lat, z moim chłopakiem jestem od ponad pół roku. Jest dla mnie dobry, stara się być cierpliwy i wyrozumiały, nie szarpie mną, zawsze stara się wspierać i motywować, chce mieć ze mną gromadkę dzieci i wybudować mi piękny dom.
A ja.... nie jestem z nim szczęśliwa.
Nie umiem, nie potrafię go docenić. Wciąż uważam, że powinien to i tamto, że powinien się bardziej starać, kupować kwiaty, otwierać drzwi, popracować nad swoim wyglądem, sprawiać żebym czuła się wyjątkowa... Bo cóż - nie sprawia.
Nie czuję przy nim takiego 'dreszczyku emocji', pragnienia by być z nim ciałem i duszą. Nie uprawialiśmy jeszcze seksu, bo po prostu nie potrzebuję tego. On to zaakceptował, ale ja sama buntuje się przeciwko tej mojej decyzji, bo uważam, że seks jest na tyle piękny, że powinno się mieć na niego ochotę z ukochaną osobą.

Pewnie napiszecie, że po prostu powinnam go zostawić, tylko...

... a co jeśli ja szukam Księcia z Bajki? Chłopaka, który będzie wzbudzał wielką namiętność, wielkie uczucie. Może podświadomie marzę o tym żeby przeżyć historię niczym ze "Zmierzchu" S. Meyer... Wiem, głupie i dziecinne, ale jestem straszną romantyczką.
I w ogóle jestem dziwna, chyba mam nerwice, depresję (miewam myśli samobójcze) i nie wiadomo co jeszcze, tylko nie znalazłam w sobie na tyle odwagi, żeby pójść z tym do lekarza. Oczekiwałam na wsparcie mojego chłopaka, który wie o tym, ale on tylko powtarza 'Weź się za siebie'. Może i powinnam, ale brakuje mi tak jakby... motywacji. Prawdę powiedziawszy liczyłam na to, że moje dolegliwości są oznaką jakiejś nieuleczalnej choroby, która mi tylko pomoże zejść z tego świata, w którym nigdy nie czułam się dobrze (jestem taka od dziecka).

I w związku z tym wszystkim zastanawiam się czy może po prostu powinnam się leczyć, czy moja mrzonka o ideale, takim moim ideale, jest jednak na miejscu?

Przed moim obecnym chłopakiem przez 2 lata pałałam wielkim zauroczeniem, wręcz obsesją za 1 chłopakiem, który jednak nie był mną zainteresowany, w końcu dałam za wygraną, ale do tej pory miło wspominam to uczucie, które czułam chociażby myśląc o nim, zamieniając z nim chociażby jedno słowo...

Czas dorosnąć czy szukać swojego Księcia z Bajki?

Znając życie, to tym gorącym uczuciem nie pałałaś do tego chłopaka jako takiego, tylko do twojego wyobrażenia o nim. Że był taki i taki, w takiej sytuacji zachowałby się tak, w innej tak itd. - jaki tylko chciałaś. Ale to była iluzja, bo nie masz pojęcia, jaki był w rzeczywistości.. Nie było tak..? Teraz mając fajnego, normalnego faceta porównujesz go do tamtego wyimaginowanego idealnego faceta. Pomijając to, to czegoś istotnie ci brakuje?

[Aggie125]

Możesz szukać swojego księcia z bajki, ale po pierwsze, nikt nie ma ochoty przez całe życie spełniać nierealnych wymagań. A po drugie - dlaczego ten idealny książę miałby się zainteresować właśnie Tobą? Czy Ty jestes idealną księzniczką...?

A przyszlości z obecnym Twoim chłopakiem jakos nie widzę, wykorzystujesz go, on się stara, a Ty i tak tego nie doceniasz.

Może to trochę za wcześnie, aby po półrocznej znajomości planować dom i gromadę dzieci?

[tenebris]

Napisane przez Deede

Znając życie, to tym gorącym uczuciem nie pałałaś do tego chłopaka jako takiego, tylko do twojego wyobrażenia o nim. Że był taki i taki, w takiej sytuacji zachowałby się tak, w innej tak itd. - jaki tylko chciałaś. Ale to była iluzja, bo nie masz pojęcia, jaki był w rzeczywistości.. Nie było tak..? Teraz mając fajnego, normalnego faceta porównujesz go do tamtego wyimaginowanego idealnego faceta. Pomijając to, to czegoś istotnie ci brakuje?

Dokładnie tak. On wcale nie był taki fajny, ale nie porównuję obecnego TŻ do niego. Wiem, że tamto było ZBYT idealne. Chciałabym tylko... żeby coś iskrzyło. No nie wiem jak to nazwać.
Mój TŻ jest dla mnie dobry, ale często mnie nie rozumie, często mnie mimowolnie rani. czuję po prostu że robię mu krzywdę trzymając go przy sobie.

Aggie125, to ma być mój Idealny Książe Aż takich wygórowanych wymagań nie mam. Musi mieć to coś. Nigdy nie podobali mi się 'typowi' przystojniacy. Zawsze szukałam w facecie czegoś innego... Ja nie jestem idealna, pewnie. Jestem dość trudna, ale zawsze wierzylam w to, że naprawde istnieje 2 połowka...

[HollyG]

Dlaczego wg suwaczka jesteście razem 1,5 roku?

[tenebris]

Napisane przez HollyG

Dlaczego wg suwaczka jesteście razem 1,5 roku?

O rany, już poprawiłam. Jesteśmy razem 1,5 roku.

[woreknasperme]

Dobra, ekhm..
Chciałem tylko się wypowiedzieć jako znajomy autorki tego wątku, bo po jego przeczytaniu można mieć wrażenie, że za przeproszeniem jej się w d**** poprzewracało i oczekuje niewiadomo czego, głównie dlatego, że mimo różnic między nią, a jej facetem, strasznie w dobrym świetle go ukazuje.
Ja sytuację znam mniejwięcej z boku, i mimo, że owszem, jest on na prawdę w porządku facetem, to widac wyraźnie, że on w tym związku jest z 'braku-laku', tudzież zwyczajnie z przyzwyczajenia. Ma takie 'przebłyski' kiedy się stara, rzuci jakąś sensowną propozycję czy cokolwiek, jednak często pojawia się też jego nieco mniej przyjemna strona.
Moim zdaniem on W OGÓLE nie stara się w tym związku, natomiast sam oczekuje, że koleżanka tenebris będzie starała się za dwoje chyba. Potrafi ją na prawdę zjechać (czytając niektóre wątki inne na tym forum jestem pewien ze 90% Was by mu spakowało walizki za choćby jeden taki tekst), i wsparcia psychicznego to ona w nim raczej nie ma (szczególnie, że potrzebuje go na prawdę dużo z tego co widzę).
Nie mam pojęcia co napisać, żebym sam nie został równo zjechany za wtrącanie się w te sprawy, dodam tylko, że w tej sprawie jestem zdecydowanie neutralny, jednak bym wolał żeby oboje się ogarnęli : ) (szczególnie że lubię ich jako parę)

[aktaga13]

Napisane przez tenebris

Mam 20 lat, z moim chłopakiem jestem od ponad półtora roku. Jest dla mnie dobry, stara się być cierpliwy i wyrozumiały, nie szarpie mną, zawsze stara się wspierać i motywować, chce mieć ze mną gromadkę dzieci i wybudować mi piękny dom.
A ja.... nie jestem z nim szczęśliwa.
Nie umiem, nie potrafię go docenić. Wciąż uważam, że powinien to i tamto, że powinien się bardziej starać, kupować kwiaty, otwierać drzwi, popracować nad swoim wyglądem, sprawiać żebym czuła się wyjątkowa... Bo cóż - nie sprawia.
Nie czuję przy nim takiego 'dreszczyku emocji', pragnienia by być z nim ciałem i duszą. Nie uprawialiśmy jeszcze seksu, bo po prostu nie potrzebuję tego. On to zaakceptował, ale ja sama buntuje się przeciwko tej mojej decyzji, bo uważam, że seks jest na tyle piękny, że powinno się mieć na niego ochotę z ukochaną osobą.

Pewnie napiszecie, że po prostu powinnam go zostawić, tylko...

... a co jeśli ja szukam Księcia z Bajki? Chłopaka, który będzie wzbudzał wielką namiętność, wielkie uczucie. Może podświadomie marzę o tym żeby przeżyć historię niczym ze "Zmierzchu" S. Meyer... Wiem, głupie i dziecinne, ale jestem straszną romantyczką.
I w ogóle jestem dziwna, chyba mam nerwice, depresję (miewam myśli samobójcze) i nie wiadomo co jeszcze, tylko nie znalazłam w sobie na tyle odwagi, żeby pójść z tym do lekarza. Oczekiwałam na wsparcie mojego chłopaka, który wie o tym, ale on tylko powtarza 'Weź się za siebie'. Może i powinnam, ale brakuje mi tak jakby... motywacji. Prawdę powiedziawszy liczyłam na to, że moje dolegliwości są oznaką jakiejś nieuleczalnej choroby, która mi tylko pomoże zejść z tego świata, w którym nigdy nie czułam się dobrze (jestem taka od dziecka).

I w związku z tym wszystkim zastanawiam się czy może po prostu powinnam się leczyć, czy moja mrzonka o ideale, takim moim ideale, jest jednak na miejscu?

Przed moim obecnym chłopakiem przez 2 lata pałałam wielkim zauroczeniem, wręcz obsesją za 1 chłopakiem, który jednak nie był mną zainteresowany, w końcu dałam za wygraną, ale do tej pory miło wspominam to uczucie, które czułam chociażby myśląc o nim, zamieniając z nim chociażby jedno słowo...

Czas dorosnąć czy szukać swojego Księcia z Bajki?

i gratuluje! uświadomienie sobie tego to polowa sukcesu. kolejna jego czesc, to wypowiedzenie tego na glos! pozostaje tylko COS z tym zrobic!

ja nigdy nie ukrywałam, że szukam księcia i nie widzę w tym nic złego. Twoje życie jest w Twoich rękach!

[Maddelaina]

A ja uważam ,że jeżeli nie czujesz sie z Nim do końca szczęśliwa to powinnaś raczej zakończyć ten związek. Sam fakt ,że założyłaś ten wątek już o czymś świadczy . Jeżeli już teraz miewasz wątpliwości dotyczące Waszego związku to ci będzie za kilka lat lub po ślubie ?

Kochasz Go ? Jeżeli tak bym się jeszcze zastanawiała , może z Nim porozmawiała , jeżeli nie jesteś pewna wg mnie powinnaś zakończyć ten związek . Jesteś jeszcze bardzo młoda , znajdziesz swoją drugą połówkę

P.S. Ja też jestem romantyczką ...

[Ponura]

Ojej, może po prostu nie jesteś w nim zakochana? Bez tego nie da rady...

[madmuazelle]

Droga autorko wątku,ja radze zaprzestać oglądania romantycznych komedii,telenowel czy czytania Harleqinów.Ideałów nie ma,mam wrażenie,że wymyśliłaś sobie pana idealnego,a tż taki nie jest więc to dla ciebie jest problem.Tak czas dorosnąć.

Napisane przez woreknasperme

Dobra, ekhm..
Chciałem tylko się wypowiedzieć jako znajomy autorki tego wątku, bo po jego przeczytaniu można mieć wrażenie, że za przeproszeniem jej się w d**** poprzewracało i oczekuje niewiadomo czego, głównie dlatego, że mimo różnic między nią, a jej facetem, strasznie w dobrym świetle go ukazuje.
Ja sytuację znam mniejwięcej z boku, i mimo, że owszem, jest on na prawdę w porządku facetem, to widac wyraźnie, że on w tym związku jest z 'braku-laku', tudzież zwyczajnie z przyzwyczajenia. Ma takie 'przebłyski' kiedy się stara, rzuci jakąś sensowną propozycję czy cokolwiek, jednak często pojawia się też jego nieco mniej przyjemna strona.
Moim zdaniem on W OGÓLE nie stara się w tym związku, natomiast sam oczekuje, że koleżanka tenebris będzie starała się za dwoje chyba. Potrafi ją na prawdę zjechać (czytając niektóre wątki inne na tym forum jestem pewien ze 90% Was by mu spakowało walizki za choćby jeden taki tekst), i wsparcia psychicznego to ona w nim raczej nie ma (szczególnie, że potrzebuje go na prawdę dużo z tego co widzę).
Nie mam pojęcia co napisać, żebym sam nie został równo zjechany za wtrącanie się w te sprawy, dodam tylko, że w tej sprawie jestem zdecydowanie neutralny, jednak bym wolał żeby oboje się ogarnęli : ) (szczególnie że lubię ich jako parę)

O wow,tylko tyle napisze.

[***luna]

Napisane przez tenebris

Mam 20 lat, z moim chłopakiem jestem od ponad półtora roku. Jest dla mnie dobry, stara się być cierpliwy i wyrozumiały, nie szarpie mną, zawsze stara się wspierać i motywować, chce mieć ze mną gromadkę dzieci i wybudować mi piękny dom.
A ja.... nie jestem z nim szczęśliwa.
Nie umiem, nie potrafię go docenić. Wciąż uważam, że powinien to i tamto, że powinien się bardziej starać, kupować kwiaty, otwierać drzwi, popracować nad swoim wyglądem, sprawiać żebym czuła się wyjątkowa... Bo cóż - nie sprawia.
Nie czuję przy nim takiego 'dreszczyku emocji', pragnienia by być z nim ciałem i duszą. Nie uprawialiśmy jeszcze seksu, bo po prostu nie potrzebuję tego. On to zaakceptował, ale ja sama buntuje się przeciwko tej mojej decyzji, bo uważam, że seks jest na tyle piękny, że powinno się mieć na niego ochotę z ukochaną osobą.

Pewnie napiszecie, że po prostu powinnam go zostawić, tylko...

... a co jeśli ja szukam Księcia z Bajki? Chłopaka, który będzie wzbudzał wielką namiętność, wielkie uczucie. Może podświadomie marzę o tym żeby przeżyć historię niczym ze "Zmierzchu" S. Meyer... Wiem, głupie i dziecinne, ale jestem straszną romantyczką.
I w ogóle jestem dziwna, chyba mam nerwice, depresję (miewam myśli samobójcze) i nie wiadomo co jeszcze, tylko nie znalazłam w sobie na tyle odwagi, żeby pójść z tym do lekarza. Oczekiwałam na wsparcie mojego chłopaka, który wie o tym, ale on tylko powtarza 'Weź się za siebie'. Może i powinnam, ale brakuje mi tak jakby... motywacji. Prawdę powiedziawszy liczyłam na to, że moje dolegliwości są oznaką jakiejś nieuleczalnej choroby, która mi tylko pomoże zejść z tego świata, w którym nigdy nie czułam się dobrze (jestem taka od dziecka).

I w związku z tym wszystkim zastanawiam się czy może po prostu powinnam się leczyć, czy moja mrzonka o ideale, takim moim ideale, jest jednak na miejscu?

Przed moim obecnym chłopakiem przez 2 lata pałałam wielkim zauroczeniem, wręcz obsesją za 1 chłopakiem, który jednak nie był mną zainteresowany, w końcu dałam za wygraną, ale do tej pory miło wspominam to uczucie, które czułam chociażby myśląc o nim, zamieniając z nim chociażby jedno słowo...

Czas dorosnąć czy szukać swojego Księcia z Bajki?

Dorosłość nie polega napozbyciu się marzeń.
A związek powinien opierać się na miłości, wzajemnym przyciaganiu.
Jesli tego nie ma, cięzko coś zbudować.


Gestów takich jak wręczanie kwiatów, otwieranie drzwi przed tobą itd. może się twój TZ nauczyć, ale jesli go nie kochasz, znajdziesz kolejne braki w nim samym i wiecznie będziesz niezadowolona.

---------- Dopisano o 22:28 ---------- Poprzedni post napisano o 22:26 ----------

Napisane przez woreknasperme

Dobra, ekhm..
Chciałem tylko się wypowiedzieć jako znajomy autorki tego wątku, bo po jego przeczytaniu można mieć wrażenie, że za przeproszeniem jej się w d**** poprzewracało i oczekuje niewiadomo czego, głównie dlatego, że mimo różnic między nią, a jej facetem, strasznie w dobrym świetle go ukazuje.
Ja sytuację znam mniejwięcej z boku, i mimo, że owszem, jest on na prawdę w porządku facetem, to widac wyraźnie, że on w tym związku jest z 'braku-laku', tudzież zwyczajnie z przyzwyczajenia. Ma takie 'przebłyski' kiedy się stara, rzuci jakąś sensowną propozycję czy cokolwiek, jednak często pojawia się też jego nieco mniej przyjemna strona.
Moim zdaniem on W OGÓLE nie stara się w tym związku, natomiast sam oczekuje, że koleżanka tenebris będzie starała się za dwoje chyba. Potrafi ją na prawdę zjechać (czytając niektóre wątki inne na tym forum jestem pewien ze 90% Was by mu spakowało walizki za choćby jeden taki tekst), i wsparcia psychicznego to ona w nim raczej nie ma (szczególnie, że potrzebuje go na prawdę dużo z tego co widzę).
Nie mam pojęcia co napisać, żebym sam nie został równo zjechany za wtrącanie się w te sprawy, dodam tylko, że w tej sprawie jestem zdecydowanie neutralny, jednak bym wolał żeby oboje się ogarnęli : ) (szczególnie że lubię ich jako parę)

A kim jesteś,że życie osobiste autorki watku tak bardzo cię przejmuje ?
I czemu ma służyc Twój post ?

[Ally83]

Napisane przez aktaga13

i gratuluje! uświadomienie sobie tego to polowa sukcesu. kolejna jego czesc, to wypowiedzenie tego na glos! pozostaje tylko COS z tym zrobic!

ja nigdy nie ukrywałam, że szukam księcia i nie widzę w tym nic złego. Twoje życie jest w Twoich rękach!

Zgadzam się . Jesteś młoda, daj sobie szansę na poznanie kogoś, z kim bycie Cię uszczęśliwi . Związek ma dawać satysfakcję, a po Twoim poście nic takiego nie widzę .

[woreknasperme]

Napisane przez ***luna

---------- Dopisano o 22:28 ---------- Poprzedni post napisano o 22:26 ----------



A kim jesteś,że życie osobiste autorki watku tak bardzo cię przejmuje ?
I czemu ma służyc Twój post ?

No ja przepraszam bardzo, ale gdzie jest to "TAK bardzo"? Zwyczajnie, znam ją jakiś czas, znam sytuację z boku, to chyba NORMALNE, że się ktoś przejmuje tym co się dzieje wokół znajomych jeśli to jest poważna sprawa, niet?

[madmuazelle]

Napisane przez woreknasperme

No ja przepraszam bardzo, ale gdzie jest to "TAK bardzo"? Zwyczajnie, znam ją jakiś czas, znam sytuację z boku, to chyba NORMALNE, że się ktoś przejmuje tym co się dzieje wokół znajomych jeśli to jest poważna sprawa, niet?

A ja jestem ciekawa,skąd wiesz o tym wątku???


i mam nadzieje,że nie jesteś autorką wątku,która gada/pisze sama do siebie.

[HollyG]

Napisane przez woreknasperme

No ja przepraszam bardzo, ale gdzie jest to "TAK bardzo"? Zwyczajnie, znam ją jakiś czas, znam sytuację z boku, to chyba NORMALNE, że się ktoś przejmuje tym co się dzieje wokół znajomych jeśli to jest poważna sprawa, niet?

i od razu śledzi sprawę zakładając własne konto na wizażu... podejrzane, ale ok...

Jak napisała luna, dorosłośc nie oznacza rezygnacji z marzeń. Moim zdaniem nie marzy CI się Książe z bajki, tylko ktoś, kto wzbudzi w tobie emocje i to jak najbardziej normalne nie tylko naszym wieku (tez mam 20) ale w każdym. Bycie z kimś z rozsądku, obowiazku czy innego pozamiłosnego zobowiazania jest bez sensu bo finalnie i tak prowadzi do rozpadu i nieszczęścia - po co?

[***luna]

Napisane przez woreknasperme

No ja przepraszam bardzo, ale gdzie jest to "TAK bardzo"? Zwyczajnie, znam ją jakiś czas, znam sytuację z boku, to chyba NORMALNE, że się ktoś przejmuje tym co się dzieje wokół znajomych jeśli to jest poważna sprawa, niet?

Tak bardzo, dlatego,że wchodzisz na forum i wdajesz się w dyskusję, która mógłbys przeprowadzić w realu.
Bo nas czyt. wizażanek co do charakteru faceta aytorki watku przekonywać nie musisz.

Ja nie szpieguję, nie wyszukuje sowich znajomych na forach i nie komentuje ich zycia prywatnego.
To bardzo duza ingerencja.

[NAJBARDZIEJCIEKAWSKA]

każdy jest księciem z bajki przed ślubem.......a, potem zamienia się w króla

[woreknasperme]

Heh, no, wybaczcie że to zabrzmiało jak ingerencja, zresztą napisałem w oryginalnym poście coś na wzór, że pewnie niezbyt odpowiednio ten post zabrzmi.
Enyłej, ona ma świadomość akurat, że to napisałem, i że miałem zamiar to napisać, a o wątku wiem bo sama mi powiedziała : )
Aczkolwiek z drugiej strony rozumiem, że w tych okolicach jest wielce podejrzane jeśli się facet bezpodtekstowo interesuje losem koleżanki ;-)

[tenebris]

Porozmawiałam z TŻ. Stwierdził że zapisze mnie, zawiezie, zapłaci, odwiezie - do/od psychologa (jako że ja nie mam odwagi). Jeśli po tych wizytach (problemy w związku to nie mój jedyny problem, więc i tak miałam iść) stwierdzę, że lepiej dla nas będzie jeśli się rozstaniemy, to on w pełni zaakceptuje tę decyzję, bo chce żebym była szczęśliwa.
Myślę że to uczciwa propozycja. Może te wizyty coś mi wyjaśnią. Na razie jestem dość skołowana. Mam nadzieję, że nie stchórzę przed gabinetem.

Kolega wypowiadający się w wątku jest chłopakiem jednej z bliskich mi Wizażanek, napisał ponieważ buntuje się przeciwko mojemu 'bronieniu' TŻ i niewspominaniu o wadach mojego TŻ. W 'realu' porozmawiać na razie nie możemy gdyż jesteśmy z innych miast.

[Fresa]

Napisane przez tenebris

Mam 20 lat, z moim chłopakiem jestem od ponad półtora roku. Jest dla mnie dobry, stara się być cierpliwy i wyrozumiały, nie szarpie mną, zawsze stara się wspierać i motywować, chce mieć ze mną gromadkę dzieci i wybudować mi piękny dom.
A ja.... nie jestem z nim szczęśliwa.
Nie umiem, nie potrafię go docenić. Wciąż uważam, że powinien to i tamto, że powinien się bardziej starać, kupować kwiaty, otwierać drzwi, popracować nad swoim wyglądem, sprawiać żebym czuła się wyjątkowa... Bo cóż - nie sprawia.
Nie czuję przy nim takiego 'dreszczyku emocji', pragnienia by być z nim ciałem i duszą. Nie uprawialiśmy jeszcze seksu, bo po prostu nie potrzebuję tego. On to zaakceptował, ale ja sama buntuje się przeciwko tej mojej decyzji, bo uważam, że seks jest na tyle piękny, że powinno się mieć na niego ochotę z ukochaną osobą.

Pewnie napiszecie, że po prostu powinnam go zostawić, tylko...

... a co jeśli ja szukam Księcia z Bajki? Chłopaka, który będzie wzbudzał wielką namiętność, wielkie uczucie. Może podświadomie marzę o tym żeby przeżyć historię niczym ze "Zmierzchu" S. Meyer... Wiem, głupie i dziecinne, ale jestem straszną romantyczką.
I w ogóle jestem dziwna, chyba mam nerwice, depresję (miewam myśli samobójcze) i nie wiadomo co jeszcze, tylko nie znalazłam w sobie na tyle odwagi, żeby pójść z tym do lekarza. Oczekiwałam na wsparcie mojego chłopaka, który wie o tym, ale on tylko powtarza 'Weź się za siebie'. Może i powinnam, ale brakuje mi tak jakby... motywacji. Prawdę powiedziawszy liczyłam na to, że moje dolegliwości są oznaką jakiejś nieuleczalnej choroby, która mi tylko pomoże zejść z tego świata, w którym nigdy nie czułam się dobrze (jestem taka od dziecka).

I w związku z tym wszystkim zastanawiam się czy może po prostu powinnam się leczyć, czy moja mrzonka o ideale, takim moim ideale, jest jednak na miejscu?

Przed moim obecnym chłopakiem przez 2 lata pałałam wielkim zauroczeniem, wręcz obsesją za 1 chłopakiem, który jednak nie był mną zainteresowany, w końcu dałam za wygraną, ale do tej pory miło wspominam to uczucie, które czułam chociażby myśląc o nim, zamieniając z nim chociażby jedno słowo...

Czas dorosnąć czy szukać swojego Księcia z Bajki?

Czekając na "księcia z bajki" możesz przegapić swojego księcia

A jeśli twój obecny książę ci nie odpowiada to go zostaw, w czym problem?

Napisane przez madmuazelle

Droga autorko wątku,ja radze zaprzestać oglądania romantycznych komedii,telenowel czy czytania Harleqinów

Dokładnie!

[***luna]

Napisane przez tenebris

Porozmawiałam z TŻ. Stwierdził że zapisze mnie, zawiezie, zapłaci, odwiezie - do/od psychologa (jako że ja nie mam odwagi). Jeśli po tych wizytach (problemy w związku to nie mój jedyny problem, więc i tak miałam iść) stwierdzę, że lepiej dla nas będzie jeśli się rozstaniemy, to on w pełni zaakceptuje tę decyzję, bo chce żebym była szczęśliwa.
Myślę że to uczciwa propozycja. Może te wizyty coś mi wyjaśnią. Na razie jestem dość skołowana. Mam nadzieję, że nie stchórzę przed gabinetem.

Kolega wypowiadający się w wątku jest chłopakiem jednej z bliskich mi Wizażanek, napisał ponieważ buntuje się przeciwko mojemu 'bronieniu' TŻ i niewspominaniu o wadach mojego TŻ. W 'realu' porozmawiać na razie nie możemy gdyż jesteśmy z innych miast.

Tenebris życzę powodzenia podczas wizyty.

Dostrzegam tu pewne niezbezpieczeństwo
Pamiętaj,że masz prawo chcieć więcej i inaczej niż inni ludzie.
Jesli marzysz o miłości, to marzysz o swojej miłosci
Ludzie są ze sobą z różnych powdów: z przyzwoitosci, bo tak wypada, bo tak jest wygodniej, bo boją się samotności.
To nie oznacza,że nie ma w świecie osób, które zyją z kimś, kto ich pasjonuje i spełnia kryteria księcia z bajki.
A to oznacza,że twoje kryteria wyboru partnera nie muszą być zgodne z tendencją większości.
Nie daj sobie odebrać swoich pragnień i wmówic,że są złuzeniem, iluzja niedojrzałej pannicy.
Chyba,że sama w głebi siebie czujesz,że tak jest.




I moim zdaniem powinnas sama znaleźć sobie psychologa.

[Wyrak]

Ksiezniczka z bajki raczej nie jestes, wiec ksiecia z bajki nie znajdziesz

Co nie zmienia faktu, ze jesli do chlopaka nie czujesz czegos powaznego i nie odpowiada Ci taki jaki jest, to warto sie zastanowic, czy to ma sens. Tylko przemysl wszystko dobrze, zebys pozniej niczego nie zalowala.

[tenebris]

Napisane przez ***luna

I moim zdaniem powinnas sama znaleźć sobie psychologa.

Sugerujesz, że TŻ może mi psychologa podstawić? No nie wiem czy jest na tyle zdesperowany. On mnie już próbował namówić na tego psychologa wcześniej, do spraw niezwiązanych z nami tylko z moimi wszystkimi depresjami itd. - to psycholog który pomógł jemu przyjaciółce ('staczała się' troszkę). Więc myślę że lepiej iść do kogoś wypróbowanego, bo wiadomo, że różni psychologowie się zdarzają. Ja próbowałam sobie znaleźć, ale takie sprzeczne informacje znajdywałam, że masakra. ;/ W ogóle mój kolega też korzysta z psychologa państwowego - zero rezultatów, jak szarpał dziewczyną tak szarpał, a teraz z nią znow zerwał. I straaasznie długo się czeka.

Co do Księcia z Bajki - nie ma konkretnego Ideału. Myślę że przede wszystkim liczy się wspólna więź, bezpieczeństwo i wzajemne oddanie. Tylko takie coś trzeba stworzyć RAZEM. Nam się to nie udaje.

Wyrak, myślę że każdy jest czyimś Księciem i Księżniczką. Przecież to tylko przenośnia. Nikt nie jest IDEALNY. W każdym razie bardzo małemu % ludzi udaje się takie ideały odnaleźć, ale można chociaż się do takiego ideału ciut zbliżyć.
Zresztą podkreślam - ideał nie oznacza dla każdego to samo.

[Marzeniatko]

A mi się po prostu wydaje, że masz taką wyidealizowaną postać w głowie. Facet prawie jak z filmu. On przejdzie korytarzem, rozbłyśnie się wokół niego światło, machnie swoimi błyszczącymi włoskami, uśmiechnie się promiennym, białym uśmiechem, a Ty poczujesz, że to jest to. Później wpadniecie na siebie przypadkiem w autobusie i będziecie żyli długo i szczęśliwie. Niczym historia jak z filmów... tylko film, filmem, a rzeczywistość - rzeczywistością. Można marzyć, nikt nikomu tego zabronić nie może... bylebyś tylko przez ten swój ideał nie przegapiła swojej prawdziwej miłości.

Póki co , aktualny związek jest raczej bez sensu. Ty nie dażysz tego chłopaka jakimkolwiek uczuciem, które mogłoby w jakiś sposób "naprawić aktualną atmosferę". Nie ma co być z kimś na siłę. Chłopak zapewne się stara. Sama piszesz, że jest cierpliwy, wyrozumiały, motywuje Cię - ale Ty tego do końca nie zauważasz, bo spodziewasz się, że będzie Cię co rano budził bukietem czerwonych róż. Kurcze.. chyba nie te czasy. Lepiej przerwać ten związek, bo po co się w nim męczyć? On na pewno znajdzie sobie dziewczynę, która go pokocha całym sercem, a Ty poczekasz na swojego księcia, którego Ci życzę.

[***luna]

Napisane przez tenebris

Sugerujesz, że TŻ może mi psychologa podstawić? No nie wiem czy jest na tyle zdesperowany. On mnie już próbował namówić na tego psychologa wcześniej, do spraw niezwiązanych z nami tylko z moimi wszystkimi depresjami itd. - to psycholog który pomógł jemu przyjaciółce ('staczała się' troszkę). Więc myślę że lepiej iść do kogoś wypróbowanego, bo wiadomo, że różni psychologowie się zdarzają. Ja próbowałam sobie znaleźć, ale takie sprzeczne informacje znajdywałam, że masakra. ;/ W ogóle mój kolega też korzysta z psychologa państwowego - zero rezultatów, jak szarpał dziewczyną tak szarpał, a teraz z nią znow zerwał. I straaasznie długo się czeka.

Co do Księcia z Bajki - nie ma konkretnego Ideału. Myślę że przede wszystkim liczy się wspólna więź, bezpieczeństwo i wzajemne oddanie. Tylko takie coś trzeba stworzyć RAZEM. Nam się to nie udaje.

Wyrak, myślę że każdy jest czyimś Księciem i Księżniczką. Przecież to tylko przenośnia. Nikt nie jest IDEALNY. W każdym razie bardzo małemu % ludzi udaje się takie ideały odnaleźć, ale można chociaż się do takiego ideału ciut zbliżyć.
Zresztą podkreślam - ideał nie oznacza dla każdego to samo.

Nie przyszło mi nawet do głowy, by TŻ miał ci kogos podstawić
Po prostu, to sa Twoje problemy i moim zdaniem powinnas sama psychologa znaleźć.
Teraz piszesz,że ten jest wypróbowany... co delikatnie zmienia postać rzeczy.


A co do psychologów publicznych: wielu z nich przyjmuje prywatnie, a to gdzie przyjmuje nie świadczy o tym jak dobrym jest psychologiem.
To,że twój kolega szarpie dziewczynę (nadal) nie konieniecznie musi świadczyć o tym,że pscyholog nie spełnia swojej roli.
Przyczyn może byc wiele, a psycholog to nie cudotwórca, który machnie dwa razy różdżką i pach po problemie, który tworzyło się przez wiele lat

[Wyrak]

Tak w ogole, to jak juz bylo wspomniane, powinni zakaza komedii romantycznych

[Ash]

Napisane przez Wyrak

Tak w ogole, to jak juz bylo wspomniane, powinni zakaza komedii romantycznych

w zupełności się z tym zgadzam mimo, że nie mam 15 lat i wiem, że film to film, to czasem rysują mi głowę takie romansidła z happy endem

[irie18*]

piszesz ze tvvoj facet jest idealny ale nie czujesz sie z nim szczeslivva. po protu nie ma miedzy vami chemii i tyle. szescie vv zvviazku nie zalezy tylko i vvyłacznie od ilosci pozytyvvnychcech u partnera. jesli sie zakochasz to bedziesz sie czuła vvspaniale navvet ze zvvykłym facetem i zaden ksiaże z bajki ci nie bedzie potrzebny