Stres a egzamin ustny.

[Tamafune2882]

Mam problem z przezwyciężeniem stresu pierwsza sesja poszła nieźle i nawet się nie stresowałam na tyle ,żeby wszystko zapomnieć to co się nauczyłam. Jednak ostatnio miałam zaliczenie z chorób wewnętrznych. Nie powiem nie umiałam do końca wszystkich tematów, jednak miałam szczęście i trafiałam naprawdę na proste pytanie , na które wiem że znałam odpowiedź bo wcześniej jak powtarzałam nie miałam z nimi żadnego problemu. Niestety doktor nauk medycznych jest no nie wiem po prostu bym powiedziała ,że chamem. Rozumiem że z jego punktu widzenia nic nie umiałam, ale jak siedziałam przed nim w głowie miałam pustkę ,a żołądek niemiłosiernie ściśnięty- był to jednocześnie strach i stres. Ja się po prostu boję tego gościa. odpowiedziałam na jedno pytanie. Zliczył mi ćwiczenia , jednak czeka mnie egzamin już na wstępie powiedział ,że mam się nauczyć bo nie zdam. Wyszłam z sali i po 3 minutach już był płacz .
Przeszukałam internet i filmiki jak radzić sobie ze stresem , a teraz proszę was jakie wy macie metody radzenia sobie z nim .
Sesje zdać muszę już teraz idę zakuwać , ale głupio by było zawalić sesje, z takiego powodu.

[Flai]

Ale co? Masz egzamin z tą samą osobą co ćwiczenia? A tekst normlany choć mógł ująć go grzeczniej: Proszę bardziej przyłożyć się do materiału, jeżeli chce pani zdać egzamin. U mnie na stres działa świadomość, że zrobiłam wszystko i nauczyłam się wszystkiego co było do nauczenia. A że dawno nie zrobiłam czegoś takiego to stresuję się cały czas XD Najgorzej jest dzień kiedy mało co umiem przed, stres mnie wykańcza zamiast mobilizować do robienie tego co dam radę na maksa

[Hufeisen]

Ja mam właśnie tak, że nie wiadomo jak się dobrze przygotuje to przez stres mogę zawalić i nie mówicie więc, że jak ktoś jest przygotowany to zda na 100% właśnie dziś miałam ustne.

[201605300922]

Napisane przez Tamafune2882

Mam problem z przezwyciężeniem stresu pierwsza sesja poszła nieźle i nawet się nie stresowałam na tyle ,żeby wszystko zapomnieć to co się nauczyłam. Jednak ostatnio miałam zaliczenie z chorób wewnętrznych. Nie powiem nie umiałam do końca wszystkich tematów, jednak miałam szczęście i trafiałam naprawdę na proste pytanie , na które wiem że znałam odpowiedź bo wcześniej jak powtarzałam nie miałam z nimi żadnego problemu. Niestety doktor nauk medycznych jest no nie wiem po prostu bym powiedziała ,że chamem. Rozumiem że z jego punktu widzenia nic nie umiałam, ale jak siedziałam przed nim w głowie miałam pustkę ,a żołądek niemiłosiernie ściśnięty- był to jednocześnie strach i stres. Ja się po prostu boję tego gościa. odpowiedziałam na jedno pytanie. Zliczył mi ćwiczenia , jednak czeka mnie egzamin już na wstępie powiedział ,że mam się nauczyć bo nie zdam. Wyszłam z sali i po 3 minutach już był płacz .
Przeszukałam internet i filmiki jak radzić sobie ze stresem , a teraz proszę was jakie wy macie metody radzenia sobie z nim .
Sesje zdać muszę już teraz idę zakuwać , ale głupio by było zawalić sesje, z takiego powodu.

Po prostu się nauczyć - jak idziesz z poczuciem, że zrobiłaś wszystko, co się dało, to stres powinien być mniejszy (nie ma gorączkowych myśli typu ,,o Boże, żeby tylko nie zapytał mnie o POChP, bo nie zdążyłam w ogóle tego przeczytać"). Mnie pomaga zrobienie sobie listy pytań, które ,,chcę". Jak się naocznie widzi, ile rzeczy nie będzie stanowić dla nas problemu, to łatwiej zachować spokój. No i trzeba mieć świadomość, że to nie jest sytuacja, że jak nie zdasz, to grobowiec - w końcu jest wrzesień, drugi termin, w ostateczności powtarzanie roku. Potraktuj to też jako ćwiczenie - domyślam się, że studiujesz pielęgniarstwo albo położnictwo, skoro tak szybko masz egzamin z interny - przed przyszłą pracą, temu niestety takie egzaminy służą, żeby się hartować i nie tracić głowy w stresie. Ja na egzaminach, gdy mam taką gonitwę myśli, mentalnie jakby je odsuwam, zwłaszcza te ,,o jeżu, gdzie to było, o rany, nie zdam tego, cholera, czemu on się tak krzywi, zaraz mnie uwali, witaj wrześniu, chyba zwymiotuję jak będę miała się tego znowu uczyć".

[Hufeisen]

Napisane przez Nadis

Po prostu się nauczyć - jak idziesz z poczuciem, że zrobiłaś wszystko, co się dało, to stres powinien być mniejszy (nie ma gorączkowych myśli typu ,,o Boże, żeby tylko nie zapytał mnie o POChP, bo nie zdążyłam w ogóle tego przeczytać"). Mnie pomaga zrobienie sobie listy pytań, które ,,chcę". Jak się naocznie widzi, ile rzeczy nie będzie stanowić dla nas problemu, to łatwiej zachować spokój. No i trzeba mieć świadomość, że to nie jest sytuacja, że jak nie zdasz, to grobowiec - w końcu jest wrzesień, drugi termin, w ostateczności powtarzanie roku. Potraktuj to też jako ćwiczenie - domyślam się, że studiujesz pielęgniarstwo albo położnictwo, skoro tak szybko masz egzamin z interny - przed przyszłą pracą, temu niestety takie egzaminy służą, żeby się hartować i nie tracić głowy w stresie. Ja na egzaminach, gdy mam taką gonitwę myśli, mentalnie jakby je odsuwam, zwłaszcza te ,,o jeżu, gdzie to było, o rany, nie zdam tego, cholera, czemu on się tak krzywi, zaraz mnie uwali, witaj wrześniu, chyba zwymiotuję jak będę miała się tego znowu uczyć".

Ja nawet jak się wszystkiego nauczę to czasem wpadam w panikę więc nie ma reguły. Chociażby przykład z dzisiaj wykułam się wszystkiego, siadam przed biurkiem kompletnie zaćmienie, ręce mi się trzęsą...

[basia85xl]

Tak bywa, ja po maturze myślałam, że na studiach to już będzie spokojniej, terminy, możliwość poprawek gorszego stresu nie zaznam. Po licencjacie teraz zamieniłabym każdy egzamin na ustny, to wchodzi w krew że tak powiem- kontakt na codzień z wykładowcami itp. luz, ale ja to z dziennych pamiętam godziny wyczekane nieraz pod drzwiami doktorów. Nie martw się, im więcej się starasz, wiesz że umiesz tym większy stresik, że to pytania nie siądą, głowa zaboli, że godziny przygotowań na marne, Nadis Egzaminujący robiąc swoją "robotę" latami po prostu widzi w oczach z czym przychodzisz, stres, reakcję na pytania, mowę ciała. Bądź sobą, kawka z rana, ŻADNYCH piguł na uspokojenie i dużo wiary w siebie. Trzymam kciuki.