Oszustwa faceta.

[slimaczka]

Witam dziewczyny, śledziłam wiele wątków podobnych do tego, który założyłam, jednak stwierdziłam że moją sprawę warto opisać własnoręcznie.

Jestem z moim TŻ od roku. Bywały gorsze i lepsze dni, ale jednego byliśmy pewni- kochamy się i po każdym zgrzycie było z powrotem sielankowo.

Nie mieszkamy razem, ale on często u mnie sypia. Ostatnio przypadkowo zostawił u mnie portfel. Ja, jak to kobitka, ciekawa byłam co też facet może nosić ze sobą (to tak jak oni mają z naszymi torebkami). Nigdy nie przeszkadzało nam, że zaglądamy gdziekolwiek, bo przecież jesteśmy ze sobą i nie ma czego kryć. Poza wizytówkami i innymi rzeczami, znalazłam karteczkę z lombardu. Po szybkich oględzinach okazało się, że wziął pożyczkę na kwotę 70 złotych, jakieś półtora miesiąca temu. Pod zastaw oddał- i tu najlepsze- mój aparat cyfrowy, który pożyczyłam mu krótko przed datą wystawienia owej karteczki, ponieważ 'bratanek przyjeżdża i jego mama mnie prosi o pożyczenie aparatu, bo chce mieć kilka zdjęć wnuczka'. Zamurowało mnie totalnie. Momentalnie telefon, dużo krzyku z mojej strony i półsłówek z jego. Za dwie godziny spotykamy się na mieście, chcę znać całą prawdę.

Do tego dochodzi druga sprawa. W sylwestra mój TŻ powiedział mi, że zamówił dla nas wycieczkę do jednego z ciepłych krajów, lecieć mamy w wakacyjnym okresie. Byłam zszokowana, bo krótko byliśmy ze sobą, a on tu mi z taką niespodzianką wyjeżdża. Byłam pełna wątpliwości, ale po pewnym czasie została już tylko radość. W maju biegałam wyrabiać paszport, za ostatnie pieniądze, no ale terminy nas goniły. Pech chciał, że jakiś tydzień przed planowanym wylotem mój TŻ wylądował w szpitalu. Powód nieistotny, ale trzymali go półtora tygodnia. Z wyjazdu nici, przełożyć się nie dało. Odżałowałam, a on zapewnił mnie, że 60% pieniążków wydanych przez niego wróci, ponieważ ją ubezpieczył. Nawet przy mnie dzwonił do tych pań, że on nie może podejść, ale poda dziewczynie swoje dane i ona odbierze. Ponoć pani zajmująca się sprawą była na urlopie, trzeba było czekać aż wróci.

I wracamy do dnia, kiedy mamy spotkać się na mieście. Cała nabuzowana lecę najpierw do biura podróży, bo coś mi śmierdziało. Cóż, pani nic o panu takim a takim nie wie, może pomyliłam biura... No, nieźle. Pędzę do lombardu z tą felerną kartką. Towar nie został odebrany, a pieniądze oddane, w związku z czym aparat został sprzedany. Nieźle uryczana idę w umówione miejsce z nim. Bez słowa zaciągam go w mniej uczęszczane miejsce i prosto w oczy wykrzykuje wszystko, czego się dowiedziałam. Potwierdził... Nogi się pode mną ugięły. Przez 8 miesięcy byłam okłamywana o wycieczce? Tak, bo w grudniu był tylko się zapytać, potem pieniążki na to przeznaczone rozpłynęły się na codzienne życie, a on widział jak się cieszę i nie chciał się przyznać, myślał że uda mu się zorganizować kwotę na wyjazd i wszystko naprawić...
Aparat- i tu najlepsze- nie pamięta, na co były mu potrzebne te pieniądze, ale nie chciał, nie zdążył potem na czas, ale odkupi, kupi lepszy, jaki zechce.. itd, itp.

Wyłam tam jak wół. Krzyczałam, że zrobił ze mnie naiwną idiotkę, że ma mnie nie dotykać, że nie wierzę w żadne jego słowo. Płakał razem ze mną, przepraszał, mówił że to dlatego że tak bardzo mnie kocha i nie chciał się przyznać, że nie dał rady z tym czy z tamtym, bo bał się że go zostawię... Nigdy nie widziałam go w takim stanie. Równocześnie miałam ochotę go zabić, a serce chciało go przytulić. Bo to niby nic. Wycieczka? Materialistka ze mnie żadna, nigdy nie wymagałam od niego prezentów, żadnych, a tym bardziej zagranicznych podróży. Aparat? Złom w sumie był, jak odkupi to nic strasznego. ALE... OKŁAMAŁ! PRZEZ TYLE CZASU! PROSTO W OCZY... Męczy mnie to niemiłosiernie, odbijam się od ścian, nie wiem co mam ze sobą zrobić. Dałam szansę, wierzę w jego miłość, bo w to nigdy nie musiałam wątpić. Tylko nie potrafię sobie uzmysłowić, że z miłości robi się takie rzeczy?! To nienormalne...

Poradźcie cokolwiek, jak się w tej sytuacji odnaleźć?
Tak bardzo chcę znów mu ufać i wierzyć we wszystko.
Ale jest mi tak ciężko...
CO robić??

[mw86]

Zostawić. To nie pierwszy raz zapewne, i nie ostatni. Wiem z doświadczenia

[slimaczka]

Napisane przez mw86

Zostawić. To nie pierwszy raz zapewne, i nie ostatni. Wiem z doświadczenia

A kłamał w podobnych sprawach, czy chodziło bardziej o jakieś inne dziewczyny, wieczorne wyjścia itd.? Może go usprawiedliwiam, ale myślę że te kłamstwa które wymieniłam są 'cięższego kalibru'.

[Narrhien]

Rzuciłabym go i nie zaufała nigdy więcej.

Wiesz, co on zrobił?

OKRADŁ CIĘ!

Że oszukał to sama widzisz, dzięki Bogu.

Jak w ogóle można tak potraktować ukochaną osobę? Dla mnie po takiej akcji facet by już po prostu NIE ISTNIAŁ. Nigdy. W ogóle nie wyobrażam sobie jakiejkolwiek przyszłości z takim złodziejem i oszustem, na dodatek on o tym aparacie zapomniał, sprzedał twoją własność i tak mało go to obeszło, że zwyczajnie zapomniał... to jest CHORE.

Rzuć go w diabły. Rzadko daję tę radę, ale tutaj nie ma się co zastanawiać.

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:14 ----------

Napisane przez slimaczka

A kłamał w podobnych sprawach, czy chodziło bardziej o jakieś inne dziewczyny, wieczorne wyjścia itd.? Może go usprawiedliwiam, ale myślę że te kłamstwa które wymieniłam są 'cięższego kalibru'.

Serio? Kłamstwa o wyjściach, dziewczynach są cięższego kalibru niż kradzież?

W sumie ani jednego, ani drugiego bym nie tolerowała, niemniej jednak kłamstwo jest po prostu podłe, okradzenie własnej dziewczyny to jest... to jest coś tak obrzydliwego, że aż mi słów brak.

[bridget0505]

A może faktycznie myślał że zdąży na czas? może on mówił prawde ? Jeżeli by mu nie zależało chyba by nie płakał razem z Tobą...

dobrze zrobiłaś zostając z nim.
Być może zrobi wszystko byś mu na nowo zaufała

Jest tylko człowiekiem i robi błędy...

Daj mu szanse ale i dokładnie obserwuj

[klempaa]

Napisane przez slimaczka

Witam dziewczyny, śledziłam wiele wątków podobnych do tego, który założyłam, jednak stwierdziłam że moją sprawę warto opisać własnoręcznie.

Jestem z moim TŻ od roku. Bywały gorsze i lepsze dni, ale jednego byliśmy pewni- kochamy się i po każdym zgrzycie było z powrotem sielankowo.

Nie mieszkamy razem, ale on często u mnie sypia. Ostatnio przypadkowo zostawił u mnie portfel. Ja, jak to kobitka, ciekawa byłam co też facet może nosić ze sobą (to tak jak oni mają z naszymi torebkami). Nigdy nie przeszkadzało nam, że zaglądamy gdziekolwiek, bo przecież jesteśmy ze sobą i nie ma czego kryć. Poza wizytówkami i innymi rzeczami, znalazłam karteczkę z lombardu. Po szybkich oględzinach okazało się, że wziął pożyczkę na kwotę 70 złotych, jakieś półtora miesiąca temu. Pod zastaw oddał- i tu najlepsze- mój aparat cyfrowy, który pożyczyłam mu krótko przed datą wystawienia owej karteczki, ponieważ 'bratanek przyjeżdża i jego mama mnie prosi o pożyczenie aparatu, bo chce mieć kilka zdjęć wnuczka'. Zamurowało mnie totalnie. Momentalnie telefon, dużo krzyku z mojej strony i półsłówek z jego. Za dwie godziny spotykamy się na mieście, chcę znać całą prawdę.

Do tego dochodzi druga sprawa. W sylwestra mój TŻ powiedział mi, że zamówił dla nas wycieczkę do jednego z ciepłych krajów, lecieć mamy w wakacyjnym okresie. Byłam zszokowana, bo krótko byliśmy ze sobą, a on tu mi z taką niespodzianką wyjeżdża. Byłam pełna wątpliwości, ale po pewnym czasie została już tylko radość. W maju biegałam wyrabiać paszport, za ostatnie pieniądze, no ale terminy nas goniły. Pech chciał, że jakiś tydzień przed planowanym wylotem mój TŻ wylądował w szpitalu. Powód nieistotny, ale trzymali go półtora tygodnia. Z wyjazdu nici, przełożyć się nie dało. Odżałowałam, a on zapewnił mnie, że 60% pieniążków wydanych przez niego wróci, ponieważ ją ubezpieczył. Nawet przy mnie dzwonił do tych pań, że on nie może podejść, ale poda dziewczynie swoje dane i ona odbierze. Ponoć pani zajmująca się sprawą była na urlopie, trzeba było czekać aż wróci.

I wracamy do dnia, kiedy mamy spotkać się na mieście. Cała nabuzowana lecę najpierw do biura podróży, bo coś mi śmierdziało. Cóż, pani nic o panu takim a takim nie wie, może pomyliłam biura... No, nieźle. Pędzę do lombardu z tą felerną kartką. Towar nie został odebrany, a pieniądze oddane, w związku z czym aparat został sprzedany. Nieźle uryczana idę w umówione miejsce z nim. Bez słowa zaciągam go w mniej uczęszczane miejsce i prosto w oczy wykrzykuje wszystko, czego się dowiedziałam. Potwierdził... Nogi się pode mną ugięły. Przez 8 miesięcy byłam okłamywana o wycieczce? Tak, bo w grudniu był tylko się zapytać, potem pieniążki na to przeznaczone rozpłynęły się na codzienne życie, a on widział jak się cieszę i nie chciał się przyznać, myślał że uda mu się zorganizować kwotę na wyjazd i wszystko naprawić...
Aparat- i tu najlepsze- nie pamięta, na co były mu potrzebne te pieniądze, ale nie chciał, nie zdążył potem na czas, ale odkupi, kupi lepszy, jaki zechce.. itd, itp.

Wyłam tam jak wół. Krzyczałam, że zrobił ze mnie naiwną idiotkę, że ma mnie nie dotykać, że nie wierzę w żadne jego słowo. Płakał razem ze mną, przepraszał, mówił że to dlatego że tak bardzo mnie kocha i nie chciał się przyznać, że nie dał rady z tym czy z tamtym, bo bał się że go zostawię... Nigdy nie widziałam go w takim stanie. Równocześnie miałam ochotę go zabić, a serce chciało go przytulić. Bo to niby nic. Wycieczka? Materialistka ze mnie żadna, nigdy nie wymagałam od niego prezentów, żadnych, a tym bardziej zagranicznych podróży. Aparat? Złom w sumie był, jak odkupi to nic strasznego. ALE... OKŁAMAŁ! PRZEZ TYLE CZASU! PROSTO W OCZY... Męczy mnie to niemiłosiernie, odbijam się od ścian, nie wiem co mam ze sobą zrobić. Dałam szansę, wierzę w jego miłość, bo w to nigdy nie musiałam wątpić. Tylko nie potrafię sobie uzmysłowić, że z miłości robi się takie rzeczy?! To nienormalne...

Poradźcie cokolwiek, jak się w tej sytuacji odnaleźć?
Tak bardzo chcę znów mu ufać i wierzyć we wszystko.
Ale jest mi tak ciężko...
CO robić??

Chora sytuacja. Nie wyobrażam sobie zycia z kimś takim i wspólnego gospodarstwa. Bo niby jak...?
Dlatego bym odeszla. Oczywiście żądając odkupienia aparatu.


---------- Dopisano o 18:18 ---------- Poprzedni post napisano o 18:18 ----------

Napisane przez bridget0505

A może faktycznie myślał że zdąży na czas? może on mówił prawde ? Jeżeli by mu nie zależało chyba by nie płakał razem z Tobą...

dobrze zrobiłaś zostając z nim.
Być może zrobi wszystko byś mu na nowo zaufała

Jest tylko człowiekiem i robi błędy...

Daj mu szanse ale i dokładnie obserwuj

A to jest jakiś problem się popłakać? Mógł rownie dobrze płakać dlatego, ze się wydało

[garfieldek]

tak, dokładnie to była kradzież!! Jak mozna tak robic??? Dla mnie ten gosc to jakies nieporozumienie... raz oklamal, zrobi to drugi i nastepny...

[slimaczka]

Napisane przez Narrhien

Rzuć go w diabły. Rzadko daję tę radę, ale tutaj nie ma się co zastanawiać.

Szczerze? Każdej innej znajomej czy obcej kobiecie poradziłabym to samo. Ale kiedy sama jestem w tej sytuacji, patrzę na to inaczej... Wiem, że to jedyny człowiek jakiego kiedykolwiek spotkałam, z którym mogłabym mieć dzieci i wspólną przyszłość. Ale po tym co mi zrobił... mam wrażenie jakbym go nie znała. Albo coś przeoczyła. Jestem zaślepiona miłością? Myślę, że nie do zwariowania, bo nie rzuciłam mu się na dzień dobry w ramiona, tylko dałam okres próbny. Na cenzurowanym. Odpokutuje winy, nie będzie oszukiwał, będę wiedziała o wszystkim i nic nie będzie 'śmierdziało'- pomyślimy o wspólnej przyszłości. Jak myślicie, taki plan jest w miarę racjonalny?

[garfieldek]

Napisane przez slimaczka

Szczerze? Każdej innej znajomej czy obcej kobiecie poradziłabym to samo. Ale kiedy sama jestem w tej sytuacji, patrzę na to inaczej... Wiem, że to jedyny człowiek jakiego kiedykolwiek spotkałam, z którym mogłabym mieć dzieci i wspólną przyszłość. Ale po tym co mi zrobił... mam wrażenie jakbym go nie znała. Albo coś przeoczyła. Jestem zaślepiona miłością? Myślę, że nie do zwariowania, bo nie rzuciłam mu się na dzień dobry w ramiona, tylko dałam okres próbny. Na cenzurowanym. Odpokutuje winy, nie będzie oszukiwał, będę wiedziała o wszystkim i nic nie będzie 'śmierdziało'- pomyślimy o wspólnej przyszłości. Jak myślicie, taki plan jest w miarę racjonalny?

Jest realny, ale nie z tym facetem, który jest kłamca i oszustem

[201803290936]

Napisane przez Narrhien

Rzuciłabym go i nie zaufała nigdy więcej.

Wiesz, co on zrobił?

OKRADŁ CIĘ!

Że oszukał to sama widzisz, dzięki Bogu.

Jak w ogóle można tak potraktować ukochaną osobę? Dla mnie po takiej akcji facet by już po prostu NIE ISTNIAŁ. Nigdy. W ogóle nie wyobrażam sobie jakiejkolwiek przyszłości z takim złodziejem i oszustem, na dodatek on o tym aparacie zapomniał, sprzedał twoją własność i tak mało go to obeszło, że zwyczajnie zapomniał... to jest CHORE.

Rzuć go w diabły. Rzadko daję tę radę, ale tutaj nie ma się co zastanawiać.
(...)

Jak wyżej. Z kłamcą i mitomanem się szczęśliwego związku nie stworzy. Nigdy.

[slimaczka]

Napisane przez bridget0505

A może faktycznie myślał że zdąży na czas? może on mówił prawde ? Jeżeli by mu nie zależało chyba by nie płakał razem z Tobą...

dobrze zrobiłaś zostając z nim.
Być może zrobi wszystko byś mu na nowo zaufała

Jest tylko człowiekiem i robi błędy...

Daj mu szanse ale i dokładnie obserwuj

Dziękuję, jakoś mi lżej jak to przeczytałam Uważnie teraz mu się przyglądam, i jest dokładnie tak jak mówisz, robi wszystko, bym zaufała. Bo mu zależy, cholernie, dlatego chcę spróbować. Omamić drugi się raz nie dam, to pewne. Ale nie chcę tak szybko rezygnować, w końcu go kocham.

---------- Dopisano o 18:28 ---------- Poprzedni post napisano o 18:25 ----------

Napisane przez klempaa

A to jest jakiś problem się popłakać? Mógł rownie dobrze płakać dlatego, ze się wydało

Nie płakał dlatego. Co jak co, ale tego nie mógł udawać. On nigdy nie płakał przy mnie wcześniej, nie należy do 'aktorów' grających na moich uczuciach. Moim zdaniem się pogubił. A z tego, że się wydało, cieszył się niezmiernie. Bo sam chciał to powiedzieć od dłuższego czasu, ale zbierał się na odwagę. Nie chciał mnie więcej oszukiwać, bo na to nie zasługuję.

PS. Nie usprawiedliwiam, piszę, co mówił. Staram się patrzeć obiektywnie na sytuację, dlatego piszę tutaj.

[201803290936]

Napisane przez slimaczka

Szczerze? Każdej innej znajomej czy obcej kobiecie poradziłabym to samo. Ale kiedy sama jestem w tej sytuacji, patrzę na to inaczej... Wiem, że to jedyny człowiek jakiego kiedykolwiek spotkałam, z którym mogłabym mieć dzieci i wspólną przyszłość. Ale po tym co mi zrobił... mam wrażenie jakbym go nie znała. Albo coś przeoczyła. Jestem zaślepiona miłością? Myślę, że nie do zwariowania, bo nie rzuciłam mu się na dzień dobry w ramiona, tylko dałam okres próbny. Na cenzurowanym. Odpokutuje winy, nie będzie oszukiwał, będę wiedziała o wszystkim i nic nie będzie 'śmierdziało'- pomyślimy o wspólnej przyszłości. Jak myślicie, taki plan jest w miarę racjonalny?

No bo znasz tylko jedną z jego twarzy, tą, którą Ci "sprzedał". Dlatego po zaledwie roku czasu naprawdę nierozsądne jest zachłystywanie się wizją wielkiej miłości po grób, ślubu i wspólnych dzieci. Nakręciłaś się na to za bardzo, przymykając oczy na wszystko inne (bo możliwe, że jakieś niepokojące sygnały pojawiły się już wcześniej). Nie bądź naiwna. Pomyśl jakim trzeba być człowiekiem, aby zrobić coś takiego za plecami partnera? On już pożyczając wiedział, że zastawi Twój sprzęt - okradł Cię, po prostu. Jakby to była taka wielka miłość, to by potrafił się do Ciebie zwrócić o pomoc, postawić na szczerość. On wolał oszukać. Poza tym z jakiego powodu ma problemy finansowe? Idę o zakład, że z powodu własnej nieodpowiedzialności lub jakichś kombinacji - tego typu ludzie tak mają.

---------- Dopisano o 18:31 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ----------

Napisane przez slimaczka

(...)
Nie płakał dlatego. Co jak co, ale tego nie mógł udawać. On nigdy nie płakał przy mnie wcześniej, nie należy do 'aktorów' grających na moich uczuciach. Moim zdaniem się pogubił. A z tego, że się wydało, cieszył się niezmiernie. Bo sam chciał to powiedzieć od dłuższego czasu, ale zbierał się na odwagę. Nie chciał mnie więcej oszukiwać, bo na to nie zasługuję.
(...)

Oczywiście, że mógł udawać. Nie twierdzę, że na bank udawał, ale czy mógł? Oczywiście. Więc takimi stwierdzeniami pokazujesz, że niestety jesteś bardzo naiwna, albo bardzo chcesz sobie wmówić pewne rzeczy. Zaślepia Cię uczucie do niego.

Obudź się: facet, z którym jesteś zaledwie od roku właściwie okradł Cię - straciłaś przez niego cenną rzecz, oszukał w dwóch sprawach i kłamstwo ciągnął wiele miesięcy. Naprawdę jesteś aż tak zdesperowana?

[klempaa]

Napisane przez slimaczka

Szczerze? Każdej innej znajomej czy obcej kobiecie poradziłabym to samo. Ale kiedy sama jestem w tej sytuacji, patrzę na to inaczej... Wiem, że to jedyny człowiek jakiego kiedykolwiek spotkałam, z którym mogłabym mieć dzieci i wspólną przyszłość. Ale po tym co mi zrobił... mam wrażenie jakbym go nie znała. Albo coś przeoczyła. Jestem zaślepiona miłością? Myślę, że nie do zwariowania, bo nie rzuciłam mu się na dzień dobry w ramiona, tylko dałam okres próbny. Na cenzurowanym. Odpokutuje winy, nie będzie oszukiwał, będę wiedziała o wszystkim i nic nie będzie 'śmierdziało'- pomyślimy o wspólnej przyszłości. Jak myślicie, taki plan jest w miarę racjonalny?

Wg mnie - próbuj jesli chcesz.
Ale szansa ze się zmieni jest jak 1 do miliona. Najwyżej później dowiesz się o kłamstwach.

Napisane przez slimaczka

Nie płakał dlatego. Co jak co, ale tego nie mógł udawać. On nigdy nie płakał przy mnie wcześniej, nie należy do 'aktorów' grających na moich uczuciach. Moim zdaniem się pogubił. A z tego, że się wydało, cieszył się niezmiernie. Bo sam chciał to powiedzieć od dłuższego czasu, ale zbierał się na odwagę. Nie chciał mnie więcej oszukiwać, bo na to nie zasługuję.

PS. Nie usprawiedliwiam, piszę, co mówił. Staram się patrzeć obiektywnie na sytuację, dlatego piszę tutaj.

Wiesz, wczesniej podobno nie sądziłas, że może tak się zachować.
Nie należy do grających na uczuciach? Do kłamców i złodziei w Twoich oczach też kiedys nie należał
Serio w to wierzysz...?

[_ema_]

Nie jestem skora do dawania rad 'zostaw go', ale w tej sytuacji...

1. Potrafi okłamywać Cię długi czas, bez skrupułów, patrzeć Ci w oczy, snuć plany na wspólną wycieczkę, udać długi pobyt w szpitalu... Przecież to brzmi jak jakiś misterny plan psychopaty! Skoro jest zdolny do takich kłamstw, to myślisz, że drgnie mu chociaż powieka przy mówieniu 'kocham Cię' albo 'kochanie, to tylko moja koleżanka z pracy'? Ja rozumiem pogubić się, skłamac, ale coś takiego?

2. Wyobrażasz sobie Wasze życie za 1o lat, kiedy on będzie wynosił z domu rzeczy do lombardu na mniej lub bardziej sprecyzowane potrzeby? Jak będzie okradał Ciebie i Twoje dzieci?

ps. kłamał 8 miesięcy w bardzo wyrafinowany sposób, na prawdę myślisz, ze nie umiałby udać skruchy kiedy sprawa się rypła? Nie sądzę żeby to był dla niego problem. Co do szansy... Po prostu będzie się bardziej pilnował - plan był prawie doskonały, zawalił go tylko głupi portfel, następnym razem po prostu pozostaniesz w błogiej nieświadomości

[201803290936]

Ps. kiedy wielce żałujący misio odda kasę za aparat? Na pewno taki złom to nie był, skoro 1. w lombardzie go wzięli, 2. ktoś go zechciał kupić. W tym punkcie też samą siebie oszukujesz.

I mocno bym się zastanowiła nad tym, czy przypadkiem nie ma innych pań ma równocześnie na tapecie. Bo w szpitalu rzeczywiście był, czy sobie zniknął na 1,5 tygodnia?

[slimaczka]

Czyli, obiektywnie rzecz biorąc- sprawa się 'rypła'- trzeba to zakończyć. Tylko że żadne z nas tego nie chce- ja, bo kocham i wierzę że ten totalny debilizm z jego strony był po prostu chwilową desperacją i nigdy więcej do tego nie dopuszczę, bo od razu się pożegnamy. On- bo mnie kocha, wie jakim skończonym sk**wielem był i błaga na kolanach o jakąkolwiek nadzieję na przyszłość i szansę na poprawę.

Więc teraz pytanie- dlaczego nie spróbować?

[garfieldek]

Ja nie rozumiem, skoro od samego poczatku mialas zamiar mu wszystko wybaczyc to po co ten watek?

naiwnosc ludzka nie za granic.....

[JustShe]

Napisane przez bridget0505

A może faktycznie myślał że zdąży na czas? może on mówił prawde ? Jeżeli by mu nie zależało chyba by nie płakał razem z Tobą...

dobrze zrobiłaś zostając z nim.
Być może zrobi wszystko byś mu na nowo zaufała

Jest tylko człowiekiem i robi błędy...

Daj mu szanse ale i dokładnie obserwuj

Podpisuję się pod tym.
Fakt, obiecał wycieczkę, nie wystarczyło jednak pieniędzy, bał się powiedzieć, chciał to naprawić.

Aparat... Rzecz nabyta da się odkupić. Nie mówię, że zrobił dobrze, ale bez przesady już widzę jak wy wszystkie zrywacie z facetami przez takie coś, łatwo się wam mówi
mój mi spalił ulubione trampki, mam z nim zerwać? cham i prostak co nie?

[slimaczka]

Napisane przez _ema_

Nie jestem skora do dawania rad 'zostaw go', ale w tej sytuacji...

udać długi pobyt w szpitalu... Przecież to brzmi jak jakiś misterny plan psychopaty!

Ten jeden fakt muszę wziąć na poprawkę- to nie było udawane. Chyba, że zaczarował lekarzy i wszelkie aparatury badające jego stan. W szpitalu byłam osobiście, wypisy sama odbierałam.

[mw86]

Napisane przez slimaczka

Dziękuję, jakoś mi lżej jak to przeczytałam Uważnie teraz mu się przyglądam, i jest dokładnie tak jak mówisz, robi wszystko, bym zaufała. Bo mu zależy, cholernie, dlatego chcę spróbować. Omamić drugi się raz nie dam, to pewne. Ale nie chcę tak szybko rezygnować, w końcu go kocham.

---------- Dopisano o 18:28 ---------- Poprzedni post napisano o 18:25 ----------




Nie płakał dlatego. Co jak co, ale tego nie mógł udawać. On nigdy nie płakał przy mnie wcześniej, nie należy do 'aktorów' grających na moich uczuciach. Moim zdaniem się pogubił. A z tego, że się wydało, cieszył się niezmiernie. Bo sam chciał to powiedzieć od dłuższego czasu, ale zbierał się na odwagę. Nie chciał mnie więcej oszukiwać, bo na to nie zasługuję.

PS. Nie usprawiedliwiam, piszę, co mówił. Staram się patrzeć obiektywnie na sytuację, dlatego piszę tutaj.

Już się dałaś omamić. Będą następne kłamstwa, oszustwa, kombinacje. No ale widocznie tak jak ja musisz przekonać się o tym na własnej skórze.

[_ema_]

Napisane przez slimaczka

Czyli, obiektywnie rzecz biorąc- sprawa się 'rypła'- trzeba to zakończyć. Tylko że żadne z nas tego nie chce- ja, bo kocham i wierzę że ten totalny debilizm z jego strony był po prostu chwilową desperacją i nigdy więcej do tego nie dopuszczę, bo od razu się pożegnamy. On- bo mnie kocha, wie jakim skończonym sk**wielem był i błaga na kolanach o jakąkolwiek nadzieję na przyszłość i szansę na poprawę.

Więc teraz pytanie- dlaczego nie spróbować?

Ponieważ jak się kocha, to się nie okłamuje Więc, to że Cię kocha jest albo Twoim domysłem albo jego kolejnym przepieknym kłamstwem. I już nigdy nie będziesz miała pewności czy się zmienił czy po prostu teraz jego historie są perfekcyjne.

Ten jeden fakt muszę wziąć na poprawkę- to nie było udawane. Chyba, że zaczarował lekarzy i wszelkie aparatury badające jego stan. W szpitalu byłam osobiście, wypisy sama odbierałam.

a wybacz, myślałam że to też w jakiś sposób zamarkował.

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez bridget0505

A może faktycznie myślał że zdąży na czas? może on mówił prawde ? Jeżeli by mu nie zależało chyba by nie płakał razem z Tobą...

dobrze zrobiłaś zostając z nim.
Być może zrobi wszystko byś mu na nowo zaufała

Jest tylko człowiekiem i robi błędy...

Daj mu szanse ale i dokładnie obserwuj

Bosze co za rada masakra. Facet nia manipuluje ot tyle. To patologiczny kłamca, mitoman, manipulator i aktor.
Autorko poczytaj sobie o mitomanii, a pozniej zastanow sie, czy chcesz z taką osobą byc, bo to nie ostatni numer jaki Ci wywinie.

[201803290936]

Napisane przez slimaczka

Czyli, obiektywnie rzecz biorąc- sprawa się 'rypła'- trzeba to zakończyć. Tylko że żadne z nas tego nie chce- ja, bo kocham i wierzę że ten totalny debilizm z jego strony był po prostu chwilową desperacją i nigdy więcej do tego nie dopuszczę, bo od razu się pożegnamy. On- bo mnie kocha, wie jakim skończonym sk**wielem był i błaga na kolanach o jakąkolwiek nadzieję na przyszłość i szansę na poprawę.

Więc teraz pytanie- dlaczego nie spróbować?

Wszystko się rozbija o to, czy chce się dzielić życie z "debilem", który w każdej chwili może odpierdzielić numer, zniknąć na 2 tygodnie "w szpitalu", sprzedać "złom" w postaci wózka dziecka, czy też woli się prawdziwych, solidnych mężczyzn. Z takim facetem jak ten nigdy nie będziesz pewna dnia i godziny.

Ty masz nie dopuszczać do tego, aby kłamał, kradł i oszukiwał? Acha.

[klempaa]

Napisane przez slimaczka

Czyli, obiektywnie rzecz biorąc- sprawa się 'rypła'- trzeba to zakończyć. Tylko że żadne z nas tego nie chce- ja, bo kocham i wierzę że ten totalny debilizm z jego strony był po prostu chwilową desperacją i nigdy więcej do tego nie dopuszczę, bo od razu się pożegnamy. On- bo mnie kocha, wie jakim skończonym sk**wielem był i błaga na kolanach o jakąkolwiek nadzieję na przyszłość i szansę na poprawę.

Więc teraz pytanie- dlaczego nie spróbować?

chwilowa desperacja, która trwała 8 miesiecy, przy czym wasz związek trwa 12?

Nie no, zasadniczo nikt Ci nie broni próbować. Tylko że tracisz czas i nerwy. Bo nie wierzę, że mu zaufasz (i głupia byś była, gdybyś zaufała) i nie wierze, że on się zmieni. Jak dla mnie jest patologicznym kłamcą i zaczęłabym sie zastanawiac w jakich jeszcze kwestiach kłamał przez ten czas

Napisane przez JustShe

Aparat... Rzecz nabyta da się odkupić. Nie mówię, że zrobił dobrze, ale bez przesady już widzę jak wy wszystkie zrywacie z facetami przez takie coś, łatwo się wam mówi
mój mi spalił ulubione trampki, mam z nim zerwać? cham i prostak co nie?

A trampki spalił z premedytacją okłamując Cię, że tylko pożycza + miał z tego korzyść finansową?
Bo wiesz, to trochę różnica, jak gosć bierze aparat bo mówi że potrzebuje, a tak naprawdę zastawia go w lombardzie i o nim zapomina - zero szacunku do dziewczyny i jej mienia...

[slimaczka]

Napisane przez garfieldek

Ja nie rozumiem, skoro od samego poczatku mialas zamiar mu wszystko wybaczyc to po co ten watek?

naiwnosc ludzka nie za granic.....

Napisane przez slimaczka

Poradźcie cokolwiek, jak się w tej sytuacji odnaleźć?
Tak bardzo chcę znów mu ufać i wierzyć we wszystko.
Ale jest mi tak ciężko...
CO robić??

Jak wyżej, nie pytałam- 'rzucić go czy rzucić się w ramiona' tylko 'jak odnaleźć się w tej sytuacji'. Chciałam poznać obiektywną, bezstronną opinię. I za nie jestem wam bardzo wdzięczna.

[klempaa]

Napisane przez slimaczka

Jak wyżej, nie pytałam- 'rzucić go czy rzucić się w ramiona' tylko 'jak odnaleźć się w tej sytuacji'. Chciałam poznać obiektywną, bezstronną opinię. I za nie jestem wam bardzo wdzięczna.

Ok, więc jak się odnaleźć? Najlepiej biorąc nogi za pas.

[JustShe]

Napisane przez klempaa

chwilowa desperacja, która trwała 8 miesiecy, przy czym wasz związek trwa 12?

Nie no, zasadniczo nikt Ci nie broni próbować. Tylko że tracisz czas i nerwy. Bo nie wierzę, że mu zaufasz (i głupia byś była, gdybyś zaufała) i nie wierze, że on się zmieni. Jak dla mnie jest patologicznym kłamcą i zaczęłabym sie zastanawiac w jakich jeszcze kwestiach kłamał przez ten czas

A trampki spalił z premedytacją okłamując Cię, że tylko pożycza + miał z tego korzyść finansową?
Bo wiesz, to trochę różnica, jak gosć bierze aparat bo mówi że potrzebuje, a tak naprawdę zastawia go w lombardzie i o nim zapomina - zero szacunku do dziewczyny i jej mienia...

nic nie mowil. po prostu spalil
ale Ty sie czepiasz Jezuuuuuuuu

Przez takie cos nie rzucilabym faceta ktorego kocham juz widze jak wy wsyztskie ich rzucacie no mhmmmmmmmmmmmmm

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez JustShe

Podpisuję się pod tym.
Fakt, obiecał wycieczkę, nie wystarczyło jednak pieniędzy, bał się powiedzieć, chciał to naprawić.

Aparat... Rzecz nabyta da się odkupić. Nie mówię, że zrobił dobrze, ale bez przesady już widzę jak wy wszystkie zrywacie z facetami przez takie coś, łatwo się wam mówi
mój mi spalił ulubione trampki, mam z nim zerwać? cham i prostak co nie?

Zerwałabym i kazałabym odkupic swoją własnosc. To oczywiste. Taki związek to babranie sie w gównie.

[201803290936]

Napisane przez JustShe

(...)
Aparat... Rzecz nabyta da się odkupić. Nie mówię, że zrobił dobrze, ale bez przesady już widzę jak wy wszystkie zrywacie z facetami przez takie coś, łatwo się wam mówi
mój mi spalił ulubione trampki, mam z nim zerwać? cham i prostak co nie?

Zgłosiłabym coś takiego na policję. Chyba, że z miejsca oddałby kasę. I tak, kopnęłabym w d..., bez wahania. Nad innymi rozwiązaniami zastanawiałbym się, gdyby to był partner od 10 lat, wspólne dzieci, dom i np. utrata pracy i sytuacja podbramkowa. Nie toleruję okradania mnie, a to byłaby dla mnie kradzież. Jaka rzecz nabyta? To czyjaś własność, nie jego, a czyjaś. Obcy złodziej beee, a "swój" złodziej - e tam, misio nie chciał?

Spalenie trampek, a podpierdzielenie aparatu podstępem "dla siostrzeńca", a następne zastawienie go w lombardzie - no rzeczywiście, sprawy wręcz identyczne. Ręce opadają.

[visionAM]

Autorko, mieszkasz w Krakowie?