Dda

[Izabelka2808]

Napisane przez marciab

Też mam młodszego brata i martwię się co z nim będzie, ma strasznie niską samoocenę, brak wiary w siebie itp itd.
Jesteś tylko o rok młodsza ode mnie. Też myślałam, że poradzę sobie bez terapii, ale teraz jak mam męża i dziecko widzę, że nie. Prawie własnego małżeństwa nie "rozwaliłam" przez ciągłe zmiany nastrojów, histerie i takie tam. nie umiem rozmawiać, przepraszać - bo niby skąd miałam się tego nauczyć. Wiesz mój ojciec alkoholik sam się wykończył (powiesił się) ja miałam wtedy 12 lat a mój najmłodszy brat 3 latka. I zobacz ile to było lat temu ponad 15 - niby powinniśmy mieć spokój ale problem został. Na terapii odkrywam dopiero siebie, wychodzę z duszy dziecka, widzę poprawę. Dużo by opisywać.
Rok temu byłam u psychiatry - przepisała mi leki brałam trochę pomogły bo nie miałam napadów płaczu, złości, złych myśli i użalania się nad sobą. Ale kiedyś trzeba je przestać brać aby się nie uzależnić, nie można całe życie uciekać w świat psychotropów bo dochodzi do zatracania siebie we własnym świecie (coś jak np. alkoholik pije - bo mu jest wtedy dobrze, nie myśli) Idź na terapię i nie zwlekaj. Jakbyś miała ochotę możemy się kiedyś spotkać i pogadać, a jak nie to zrozumiem. Chodzi mi tylko o to, że mogłabym Ci przedstawić jak to mniej więcej wygląda od kuchni. Jeśli chodzi o pacjentów na terapii to są wiekowo od 1988roku urodzenia do nawet 1974.

Ja u psychiatry byłam kilka lat temu, ale jak to u ludzi z depresją bywa zwyczajnie mi się zapomniało albo nawet nie chciało np wstać i wziąć tabletkę, więc rezultatów nie było....
Widzisz... u ciebie jest troszkę inna sytuacja bo już od dłuższego czasu nie masz do czynienia na co dzień z taką sytuacją... a ja mam... W sumie mieszkam teraz z moim facetem, ale ukrywam to przed nim i strasznie się boję co będzie jak się dowie??? Nie jesteśmy małżeństwem, nie mamy dzieci... nic tak naprawdę na siłę nas przy sobie nie trzyma, żeby musiał ze mną żyć tym bardziej, że u niego w rodzinie takiego problemu nie było....
Co do tego spotkania to może i był by to krok ku temu, żeby zapisać się na zajęcia, ale jeszcze nie teraz to dlatego że ja strasznie się wstydzę że mam taki problem i nie jestem chyba gotowa.... Ale dzięki za propozycję

[GIGNFR78]

Napisane przez Mallutka

A jakie masz plany??

Zaręczyny z dziewczyną i ślub, wyjazd do Maroka i Francji. Dużo mam planów.Jestem trenerem Krav Magi , zdałem test sił specjalnych.
Moim marzeniem kiedyś było być w Legii Cudzoziemskiej.

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez GIGNFR78

Zaręczyny z dziewczyną i ślub, wyjazd do Maroka i Francji. Dużo mam planów.Jestem trenerem Krav Magi , zdałem test sił specjalnych.
Moim marzeniem kiedyś było być w Legii Cudzoziemskiej.

wow! powodzenia!

Hej laseczki ja mam tygodniowy urlop w pracy
odpocznę sobie

[BittersweetCocaine]

Napisane przez GIGNFR78

Zaręczyny z dziewczyną i ślub, wyjazd do Maroka i Francji. Dużo mam planów.Jestem trenerem Krav Magi , zdałem test sił specjalnych.
Moim marzeniem kiedyś było być w Legii Cudzoziemskiej.

W takim razie powodzenia w realizacji marzeń Ja też chciałabym w końcu znaleźć swoją "połówkę" Bo lata lecą, a człowiek nie młodnieje tylko wręcz przeciwnie... A życie w samotności nie ma sensu Co z tego, że osiąga się karierę, ma się pieniądze, dom itp. skoro nie można się tym dzielić z ukochaną osobą... heh

Napisane przez Czarnooka_Paula

Hej laseczki ja mam tygodniowy urlop w pracy
odpocznę sobie

Zazdroszczę A pogoda wymarzona na taki urlop

[GIGNFR78]

Napisane przez BittersweetCocaine

W takim razie powodzenia w realizacji marzeń Ja też chciałabym w końcu znaleźć swoją "połówkę" Bo lata lecą, a człowiek nie młodnieje tylko wręcz przeciwnie... A życie w samotności nie ma sensu Co z tego, że osiąga się karierę, ma się pieniądze, dom itp. skoro nie można się tym dzielić z ukochaną osobą... heh


Zazdroszczę A pogoda wymarzona na taki urlop

Dziękuje. Część marzeń spełnionych. Zyczę Tobie znalezienia ukochajen 2 połowki

[BittersweetCocaine]

Napisane przez GIGNFR78

Dziękuje. Część marzeń spełnionych. Zyczę Tobie znalezienia ukochajen 2 połowki

Miło by było jakby się spełniło

[linaya]

Napisane przez Izabelka2808

Ok ja jeszcze jakoś może sobie poradzę bo mam 26 lat i swoje życie, ale co stanie się z moją duuużo młodszą siostrą??? Jak to biedne dziecko to przyjmie?.... Heh... no właśnie.... sama nie wiem... I co ja mam zrobić w tej sytuacji?

Mam podobne podejście - to nie o siebie się martwię, bo ja sobie poradzę, lecz o moją młodsza siostrę, jej zrytą psychikę i jej relacje z ludźmi.

---------- Dopisano o 20:50 ---------- Poprzedni post napisano o 20:48 ----------

Napisane przez GIGNFR78

Zaręczyny z dziewczyną i ślub, wyjazd do Maroka i Francji. Dużo mam planów.Jestem trenerem Krav Magi , zdałem test sił specjalnych.
Moim marzeniem kiedyś było być w Legii Cudzoziemskiej.

Super! Powodzenia w życiu!
Nawiasem mówiąc, jeden mój ex, który tez był DDA, również marzył o zaciągnięciu się do Legii Cudzoziemskiej.

---------- Dopisano o 20:55 ---------- Poprzedni post napisano o 20:50 ----------

Napisane przez Czarnooka_Paula

wow! powodzenia!

Hej laseczki ja mam tygodniowy urlop w pracy
odpocznę sobie

Zazdroszczę, mnie tez by się przydał. Mam ostatnio straszny zapier... w pracy w dodatku jestem mało asertywna, daję sobie wejść na głowę, przyjmuję na siebie za dużo obowiązków i nie umiem odmawiać
Zwykle nie użalam się nad sobą, ale czuję się dziś fatalnie.

[GIGNFR78]

Napisane przez linaya

Mam podobne podejście - to nie o siebie się martwię, bo ja sobie poradzę, lecz o moją młodsza siostrę, jej zrytą psychikę i jej relacje z ludźmi.

---------- Dopisano o 20:50 ---------- Poprzedni post napisano o 20:48 ----------



Super! Powodzenia w życiu!
Nawiasem mówiąc, jeden mój ex, który tez był DDA, również marzył o zaciągnięciu się do Legii Cudzoziemskiej.

---------- Dopisano o 20:55 ---------- Poprzedni post napisano o 20:50 ----------



Zazdroszczę, mnie tez by się przydał. Mam ostatnio straszny zapier... w pracy w dodatku jestem mało asertywna, daję sobie wejść na głowę, przyjmuję na siebie za dużo obowiązków i nie umiem odmawiać
Zwykle nie użalam się nad sobą, ale czuję się dziś fatalnie.

Znamy się

[Mallutka]

Napisane przez GIGNFR78

Zaręczyny z dziewczyną i ślub, wyjazd do Maroka i Francji. Dużo mam planów.Jestem trenerem Krav Magi , zdałem test sił specjalnych.
Moim marzeniem kiedyś było być w Legii Cudzoziemskiej.

Może mi się wydaje, bo sama gdzieś po cichutku marzę o prawie europejskim i podróżach ale tak jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności dużo DDA po i w trakcie terapii ma w sobie taką nutkę podróżnika

Francja to mój ulubiony kraj

A co do Krav Magi, to nie wiem czy się nie mylę ale właśnie chyba tam jest system unikania zagrożenia na zasadzie: najpierw unikam, jeżeli się nie da próbuję je obejść, a gdy to też nie jest możliwe reaguję ??

Kiedyś myślałam o sztukach walki ale jakoś nie ma we mnie chyba odwagi

[Czarnooka_Paula]

dziewczyny jak chyba zwariowałam ;D mam zamiar isc na egzaminy do policji ;D

[kropka241]

ja tez mialam kiedys taki etap ze chcialam isc do szkoly policyjnej
jest chyba 2 miesieczna szkolka a potem egzamin, ktory z tego co patrzylam jesli chodzi o sprawnosc nie jest zbyt wymagajacy

[BittersweetCocaine]

Napisane przez Czarnooka_Paula

dziewczyny jak chyba zwariowałam ;D mam zamiar isc na egzaminy do policji ;D

Jeśli czujesz, że chciałabyś z tym wiązać przyszłość to czemu nie
Warto spróbować swoich sił Ja w zasadzie nie wiem co będę robić po studiach...
Jak Wam w ogóle dzionek minął?

[GIGNFR78]

Napisane przez Mallutka

Może mi się wydaje, bo sama gdzieś po cichutku marzę o prawie europejskim i podróżach ale tak jakoś dziwnym zbiegiem okoliczności dużo DDA po i w trakcie terapii ma w sobie taką nutkę podróżnika

Francja to mój ulubiony kraj

A co do Krav Magi, to nie wiem czy się nie mylę ale właśnie chyba tam jest system unikania zagrożenia na zasadzie: najpierw unikam, jeżeli się nie da próbuję je obejść, a gdy to też nie jest możliwe reaguję ??

Kiedyś myślałam o sztukach walki ale jakoś nie ma we mnie chyba odwagi

Krav Maga izraelski system walki wręcz nastawiony uszkodzeniu lub zabiciu, są dwie wersje wojskowa i cywilna ja znam obie. Można cywilną nazwać na uniknięciu zagrożenia.
Francja to piekny kraj byłem tam kilka razy teraz chce zabrac moją dziewczynę .
Mały pokaz Krav od 4min
http://www.youtube.com/watch?v=55sfj...eature=related

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez BittersweetCocaine

Jeśli czujesz, że chciałabyś z tym wiązać przyszłość to czemu nie
Warto spróbować swoich sił Ja w zasadzie nie wiem co będę robić po studiach...
Jak Wam w ogóle dzionek minął?

w maju bronie mgrki, jesli nie znajde normalnej pracy to skladam papiery na egzaminy u mnie szkołka trwa 6 miesiecy i jest w Szczytnie.

ja jutro juz mykam do pracy, koniec urlpu nawet nie zdazylam sie nim nacieszyc ;/

[BittersweetCocaine]

Napisane przez Czarnooka_Paula

w maju bronie mgrki, jesli nie znajde normalnej pracy to skladam papiery na egzaminy u mnie szkołka trwa 6 miesiecy i jest w Szczytnie.

ja jutro juz mykam do pracy, koniec urlpu nawet nie zdazylam sie nim nacieszyc ;/

To ja w przyszłym roku będę się bronić, jak dobrze pójdzie to nawet dwa mgr heh
6 miesięcy to niedużo Moim zdaniem warto spróbować
A ja jutro zaczynam weekend. Szkoda, że pogoda nie za ciekawa

[sprezynka08]

Witam wszystkich serdecznie.
Jestem studentką trzeciego roku pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej z pracą socjalną. Piszę pracę licencjacką na temat: "Dzieciństwo w rodzinie alkoholowej a życie w dorosłości". Do celów badawczych potrzebne jest mi przeprowadzenie ankiety wśród Dorosłych Dzieci Alkoholików. Ankieta jest oczywiście anonimowa i ma służyc wyłącznie do celów badawczych. Czy znalazłby się ktoś kto chciałby pomóc i wypełnic taką ankietę?
Proszę o kontakt na maila: sprezynka2011@wp.pl
Z góry bardzo dziękuję

[kropka241]

Sprezynko wyslalam Ci maila

[ForMyAngel]

Hej.
szukałam właśnie takiego wątku. Bardzo się cieszę, że ktoś go założył. Mam nadzieję, że mi troszkę pomożecie. Od 25 lat moi rodzice są po ślubie. Od kąd pamiętam tata pił. Mama rok temu zgłosiła go na przymusowe leczenie. Szkoda, że tak późno... Ja nie daję sobie rady z sytuacją w domu Ojciec od ponad miesiąca pije bez przerwy, nawet nie trzeźwieje boję się że w końcu zapije się na śmierć. Dostał wyrok w sądzie na przymusowe leczenie ale nic nie robi w tym kierunku. Ma kuratora, wczoraj dzwoniłam do niej, opisałam co się dzieje w domu a ona mi powiedziała, że nie może nic zrobić. Myślałam, że może przyśpieszy jego leczenie i go zmuszą żeby poszedł na to leczenie.

Mama płacze wieczorami przez niego, jest mi jej szkoda.... Mówiłam jej tysiąc razy żeby się rozwiodła z nim ale to nic nie dało. Ona chyba w ogóle nie bierze tego pod uwagę
Nie chcę tak dalej żyć....
Pracuje i daje mamie na utrzymanie, bo ojciec nie pracuje od lat a mam tylko pracuje 3 dni w tygodniu, mam jeszcze 3 rodzeństwa. Pomagam im jak tylko mogę ale chcę wziąć ślub i co wtedy??? Nie chcę ich zostawiać z 'nim'... Nie chcę żeby się męczyli ale nie będę w stanie ich wziąć ze sobą;(
Na ślub też muszę sobie odłożyć...

Ojciec prędzej chyba wykończy nas niż siebie

[BittersweetCocaine]

Napisane przez ForMyAngel

Hej.
szukałam właśnie takiego wątku. Bardzo się cieszę, że ktoś go założył. Mam nadzieję, że mi troszkę pomożecie. Od 25 lat moi rodzice są po ślubie. Od kąd pamiętam tata pił. Mama rok temu zgłosiła go na przymusowe leczenie. Szkoda, że tak późno... Ja nie daję sobie rady z sytuacją w domu Ojciec od ponad miesiąca pije bez przerwy, nawet nie trzeźwieje boję się że w końcu zapije się na śmierć. Dostał wyrok w sądzie na przymusowe leczenie ale nic nie robi w tym kierunku. Ma kuratora, wczoraj dzwoniłam do niej, opisałam co się dzieje w domu a ona mi powiedziała, że nie może nic zrobić. Myślałam, że może przyśpieszy jego leczenie i go zmuszą żeby poszedł na to leczenie.

Mama płacze wieczorami przez niego, jest mi jej szkoda.... Mówiłam jej tysiąc razy żeby się rozwiodła z nim ale to nic nie dało. Ona chyba w ogóle nie bierze tego pod uwagę
Nie chcę tak dalej żyć....
Pracuje i daje mamie na utrzymanie, bo ojciec nie pracuje od lat a mam tylko pracuje 3 dni w tygodniu, mam jeszcze 3 rodzeństwa. Pomagam im jak tylko mogę ale chcę wziąć ślub i co wtedy??? Nie chcę ich zostawiać z 'nim'... Nie chcę żeby się męczyli ale nie będę w stanie ich wziąć ze sobą;(
Na ślub też muszę sobie odłożyć...

Ojciec prędzej chyba wykończy nas niż siebie

Witaj Wszyscy wiemy, co czujesz. Każdy z nas jest w podobnej sytuacji... Życie pod jednym dachem z alkoholikiem nie jest łatwe To dobrze, że chociaż pojawiła się koncepcja leczenia Twojego ojca.
Sama nie wiem co Ci poradzić Kochana, ale pamiętaj, że nie jesteś sama i my też się zmagamy z takim problemem jak Ty. Nie wiem, może choć trochę będzie Ci lżej z taką świadomością...

[ForMyAngel]

Zastanawiam się co zrobić i już nie wiem.... Na prawdę.... Rozmawiam z ojcem jak jej trzeźwy. Zawsze słyszę to samo "nie będę pic" i "ja nic nie robię". Jakby nie robił nic złego. Krzywdzi nas. Co najgorsze z dzieciństwa pamiętam aby te złe chwile nie pamiętam czy pomagał nam w lekcjach, czy bawił się z nami.... Pamiętam tylko jak coś przeskrobaliśmy (jak to dzieci, stłukliśmy szklankę, wróciliśmy później do domu itp.) a on brał gumę i nas bił, nawet nie patrzył gdzie nas uderza a my aby uciekaliśmy i chowaliśmy się po kocem albo kołdrą.... Nienawidzę go za to... Za to, że był dla nas taki i za to co robi teraz....

Ja zawsze byłam spokojną osobą. Żeby mnie zdenerwować trzeba było naprawdę zrobić dużo. A teraz.... Często się denerwuje, choruję na bruksizm (z nerwów).

Brata mi najbardziej szkoda. Wiadomo ojciec jest największym autorytetem dla chłopaka. Brat jak widzi ojca pijanego dostaje szału (nie dziwię się mu). Często dochodzi między nimi do bójki. Widzę po bracie jak mu jest przykro, że ma takiego ojca.

Dziękuję, że mnie wspieracie. To naprawdę pomaga. Słowa otuchy, zrozumienie.

[BittersweetCocaine]

Napisane przez ForMyAngel

Zastanawiam się co zrobić i już nie wiem.... Na prawdę.... Rozmawiam z ojcem jak jej trzeźwy. Zawsze słyszę to samo "nie będę pic" i "ja nic nie robię". Jakby nie robił nic złego. Krzywdzi nas. Co najgorsze z dzieciństwa pamiętam aby te złe chwile nie pamiętam czy pomagał nam w lekcjach, czy bawił się z nami.... Pamiętam tylko jak coś przeskrobaliśmy (jak to dzieci, stłukliśmy szklankę, wróciliśmy później do domu itp.) a on brał gumę i nas bił, nawet nie patrzył gdzie nas uderza a my aby uciekaliśmy i chowaliśmy się po kocem albo kołdrą.... Nienawidzę go za to... Za to, że był dla nas taki i za to co robi teraz....

Ja zawsze byłam spokojną osobą. Żeby mnie zdenerwować trzeba było naprawdę zrobić dużo. A teraz.... Często się denerwuje, choruję na bruksizm (z nerwów).

Brata mi najbardziej szkoda. Wiadomo ojciec jest największym autorytetem dla chłopaka. Brat jak widzi ojca pijanego dostaje szału (nie dziwię się mu). Często dochodzi między nimi do bójki. Widzę po bracie jak mu jest przykro, że ma takiego ojca.

Dziękuję, że mnie wspieracie. To naprawdę pomaga. Słowa otuchy, zrozumienie.

Ja też z dzieciństwa pamiętam wiele złego, na szczęście ojciec nigdy nie używał wobec nas ani mamy przemocy fizycznej. O tyle dobrze... Ale pamiętam też dobre chwile, np. wspólne wakacje. I były dni, że było dobrze... Mój ojciec ma też taki problem, że jak jest trzeźwy, to i tak potrafi nam skutecznie zepsuć nerwy... On po prostu ma inny światopogląd, inne spojrzenie na świat niż my (rodzeństwo) i mama... Z resztą mój ojciec sam pochodzi z patologicznej rodziny Czasem pytam mamy jak mogła się związać z człowiekiem, który ma całkiem odmienne priorytety. Niestety, nawet ona nie jest w stanie wytłumaczyć, dlaczego tak się stało. Pewnie była zakochana i świata poza nim nie widziała, myślała, że Pana Boga za nogi złapała... Teraz dopiero z perspektywy czasu sama przyznaje: "Jaki człowiek był głupi..." Niestety, czasu nie da się cofnąć, jest jak jest... Mój ojciec w końcu trafił na terapię, od lipca nie pije... Nie wiem ile się ten stan utrzyma... To jest bardzo dziwne uczucie, bo z jednej strony go nienawidzę za to, jakim jest człowiekiem, za to, że musieliśmy tyle przez niego wycierpieć, ile razy wstydzić za niego... Ale z drugiej strony chyba w głębi serca w jakiś sposób mam szacunek do niego, bo to w końcu mój ojciec, dzięki niemu jestem na świecie. Jednak chyba nie mogę powiedzieć, że go kocham... Chyba nie...
Jesli bylaby taka możliwość w Twojej rodzinie, dobrze by bylo rozpocząć terapię... Wiem z wlasnego doświadczenia, że nie jest łatwo przekonać alkoholika do leczenia, bo on uważa, że żadnego problemu nie ma Ale to standard... I najlepiej jakby cała rodzina poddała się leczeniu, bo Wy jesteście tak naprawdę współuzaleznieni...

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez ForMyAngel

....

Dziękuję, że mnie wspieracie. To naprawdę pomaga. Słowa otuchy, zrozumienie.

Witaj tu zawsze możesz się wygadać. znajdziesz zrozumienie, nikt Cie nie wysmieje, nie bedzie bagatelizował problemu. Kiedys moja kolezanka ( myslałam przyjaciółka) jak jej opowiedziałam co sie dzieje u mnie w domu to odpowiedziała mi że przesadzam, że mój ojciec jest taki fajny i żebym niegadałam głupot. I wtedy straciłam kolezanke

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[Niedomira]

Napisane przez BittersweetCocaine

Ja też z dzieciństwa pamiętam wiele złego, na szczęście ojciec nigdy nie używał wobec nas ani mamy przemocy fizycznej. O tyle dobrze... Ale pamiętam też dobre chwile, np. wspólne wakacje. I były dni, że było dobrze... Mój ojciec ma też taki problem, że jak jest trzeźwy, to i tak potrafi nam skutecznie zepsuć nerwy... On po prostu ma inny światopogląd, inne spojrzenie na świat niż my (rodzeństwo) i mama... Z resztą mój ojciec sam pochodzi z patologicznej rodziny Czasem pytam mamy jak mogła się związać z człowiekiem, który ma całkiem odmienne priorytety. Niestety, nawet ona nie jest w stanie wytłumaczyć, dlaczego tak się stało. Pewnie była zakochana i świata poza nim nie widziała, myślała, że Pana Boga za nogi złapała... Teraz dopiero z perspektywy czasu sama przyznaje: "Jaki człowiek był głupi..." Niestety, czasu nie da się cofnąć, jest jak jest... Mój ojciec w końcu trafił na terapię, od lipca nie pije... Nie wiem ile się ten stan utrzyma... To jest bardzo dziwne uczucie, bo z jednej strony go nienawidzę za to, jakim jest człowiekiem, za to, że musieliśmy tyle przez niego wycierpieć, ile razy wstydzić za niego... Ale z drugiej strony chyba w głębi serca w jakiś sposób mam szacunek do niego, bo to w końcu mój ojciec, dzięki niemu jestem na świecie. Jednak chyba nie mogę powiedzieć, że go kocham... Chyba nie...
Jesli bylaby taka możliwość w Twojej rodzinie, dobrze by bylo rozpocząć terapię... Wiem z wlasnego doświadczenia, że nie jest łatwo przekonać alkoholika do leczenia, bo on uważa, że żadnego problemu nie ma Ale to standard... I najlepiej jakby cała rodzina poddała się leczeniu, bo Wy jesteście tak naprawdę współuzaleznieni...

Co do pierwszego podkreślonego.
Z dzieciństwa pamiętam dużo złych chwil. Zdarzały się te i dobre jak wspólny wyjazd na wakacje. Choć sam fakt, że był trzeźwy w weekend było już świętem.
Z wiekiem przestały cieszyć mnie te chwile, bo dobrze wiedziałam,że za kilka dni będzie piekło. Czułam jeszcze większą nienawiść za danie złudniej nadziei, że jest dobrze i namiastki normalnej rodziny.
Strasznie przeżywałam, gdy koledzy ze szkoły opowiadali o swoim domu czy miejscach jakie z rodzicami odwiedzili. Jedyne co uzyskałam z takiego schematu to wywoływanie kłótni z byle powodu, gdyż normą dla mnie były takie skoki emocjonalne. A ciężko się tego oduczyć. Też tak macie?


Co do drugiego: Mój ojciec też pochodzi z patologicznej rodziny. Straszne jest to, że schemat wciąż jest powtarzany, a psychikę tak ma zniszczoną, że zamiast zapewnić własnym dzieciom lepsze dzieciństwo niż on miał gotuję nam takie samo piekło.
Może ze względu na czasy w jakich ja się wychowałam lub przez niesprawiedliwość tego co mnie spotyka, nie jestem w stanie pojąć jak można wybrać to samo zło.

[BittersweetCocaine]

Napisane przez Niedomira

Co do pierwszego podkreślonego.
Z dzieciństwa pamiętam dużo złych chwil. Zdarzały się te i dobre jak wspólny wyjazd na wakacje. Choć sam fakt, że był trzeźwy w weekend było już świętem.
Z wiekiem przestały cieszyć mnie te chwile, bo dobrze wiedziałam,że za kilka dni będzie piekło. Czułam jeszcze większą nienawiść za danie złudniej nadziei, że jest dobrze i namiastki normalnej rodziny.
Strasznie przeżywałam, gdy koledzy ze szkoły opowiadali o swoim domu czy miejscach jakie z rodzicami odwiedzili. Jedyne co uzyskałam z takiego schematu to wywoływanie kłótni z byle powodu, gdyż normą dla mnie były takie skoki emocjonalne. A ciężko się tego oduczyć. Też tak macie?


Co do drugiego: Mój ojciec też pochodzi z patologicznej rodziny. Straszne jest to, że schemat wciąż jest powtarzany, a psychikę tak ma zniszczoną, że zamiast zapewnić własnym dzieciom lepsze dzieciństwo niż on miał gotuję nam takie samo piekło.
Może ze względu na czasy w jakich ja się wychowałam lub przez niesprawiedliwość tego co mnie spotyka, nie jestem w stanie pojąć jak można wybrać to samo zło.

Niestety zdarza się... Chociaż teraz coraz rzadziej. Chyba sobie to uświadomiłam i staram się z tym walczyć.

[ForMyAngel]

Cieszę się, że tu trafiłam. I naprawdę dziękuję z całego serca;*

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez Niedomira

Co do drugiego: Mój ojciec też pochodzi z patologicznej rodziny. Straszne jest to, że schemat wciąż jest powtarzany, a psychikę tak ma zniszczoną, że zamiast zapewnić własnym dzieciom lepsze dzieciństwo niż on miał gotuję nam takie samo piekło.
Może ze względu na czasy w jakich ja się wychowałam lub przez niesprawiedliwość tego co mnie spotyka, nie jestem w stanie pojąć jak można wybrać to samo zło.

juz pisałam to wcześniej, to jest syndrom "żabki" . Pare postów wczesniej to opisałam

[Mallutka]

Napisane przez Czarnooka_Paula

juz pisałam to wcześniej, to jest syndrom "żabki" . Pare postów wczesniej to opisałam

Coś na zasadzie mojej mamie/tacie się nie udało odczarować partnera alkoholika/dysfunkcyjnego partnera, więc mnie się uda i ja to zrobię. Naprawię kogoś by pokazać moim rodzicom albo im coś udowodnić ??

[cannabis]

Napisane przez sprezynka08

Witam wszystkich serdecznie.
Jestem studentką trzeciego roku pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej z pracą socjalną. Piszę pracę licencjacką na temat: "Dzieciństwo w rodzinie alkoholowej a życie w dorosłości". Do celów badawczych potrzebne jest mi przeprowadzenie ankiety wśród Dorosłych Dzieci Alkoholików. Ankieta jest oczywiście anonimowa i ma służyc wyłącznie do celów badawczych. Czy znalazłby się ktoś kto chciałby pomóc i wypełnic taką ankietę?
Proszę o kontakt na maila: sprezynka2011@wp.pl
Z góry bardzo dziękuję

Czy ktoś już wypełniał tą ankietę?
Wybacz Sprężynko, że tak nieufnie podchodzę do tego, ale masz jednego posta napisanego i boję się jakiejś podpuchy...

[novemberry]

Napisane przez cannabis

Czy ktoś już wypełniał tą ankietę?
Wybacz Sprężynko, że tak nieufnie podchodzę do tego, ale masz jednego posta napisanego i boję się jakiejś podpuchy...

Ja dostałam tą ankietę na maila, na razie tylko przejrzałam, ale nie ma tam nic wyróżniającego na niekorzyść...
W sumie też na początku byłam podejrzliwa, ale tak po zastanowieniu po co komu takie informacje do innych celów niż ankieta na studiach?