Dda

[Czarnooka_Paula]

hej dziewczynki
dzisiaj o 11 wlaścicielka przyjezdza do nas z jakims potencjalnym klientem. Żałuje że mnie nie będzie bo dzisiaj pracuje, ale mój TŻ bedzie ma sie wszystkiego wypytac ja

mam nadzieje ze jak wroce do domku to beda mnie czekaly dobre wiadomosci. I tak cały dzien jak na szpilkach bede siedziec.

Ja tez tak mam ze ciagle chce zapewnien ze ktos mnie lubi. Ale DDa tak juz maja, niska samoocena = brak wiary w siebie = nikt mnie polubi...

spokojnego poranka

[BittersweetCocaine]

W takim razie trzymamy kciuki i również czekamy na dobre wieści

[maymay6]

Kciuki są! Oby wszystko było jak najlepiej.

[jagoda83]

bajeczka mowisz, ze sa to ataki paniki? hmm musze o tym poczytac

oj tak, jak długo nie slysze jakis miłych słów do mnie to czuje sie zle a jak tylko ktos sprawi mi wielki komplement czy pochwali moje umiejetnosci to wielka radosc a potem jakby niedowierzanie..... heh
moj TZ malo mi mowi co czuje i rzadko slysze jakies miłe komplementy, mimo ze ja jemu mowie.... ale moze on tak juz ma i tyle, a moze to on musi czuc sie pewniej i bardziej otwarty, zeby wykrzesac z siebie cos miłego

[Czarnooka_Paula]

hej dziewczyny!

no i moje czarne sny sie spełniły wyobrazcie sobie ze dzisiaj przyszedł jakis dziad i z miejsca kupił nasze mieszkanie
mamy miesiac na znalezienie nowego mieszkania

[bajeczka000]

Czarnooka_Paula

[zawiechaczarny]

Witam wszystkie DDA! Można się przyłączyć?
Moja historia jest długa i zawiła, ale postaram się skrócić Ojciec pił odkąd pamiętam. Jego dwaj bracia i mój dziadek zmarli, bo zapili się na śmierć. Mój tata miał sporo przerw w piciu. Pewnie zaczął pić dlatego, że taki sposób życia wyniósł z rodzinnego domu, w końcu sam jest DDA. Ja przez to właśnie długo bałam się tknąć alkoholu. Dopiero na studiach zaczęłam częściej bywać na zakrapianych imprezach. Bałam się, że jeśli sięgnę po alkohol będę taka jak on. Na szczęście pomogła mi kuzynka, która też jest DDA i nauczyła mnie, że alkohol jest dla ludzi i można go stosować z umiarem. Ojciec na szczęście nigdy nas nie bił (kilka razy próbował podnieść rękę na mamę, ale wtedy wkraczałam ja i nigdy jej nie uderzył). Kiedy miałam 11 lat rodzice się rozwiedli, ale moja mama bała się, że nie podoła finansowo, bo alimenty które przyznał sąd były niskie, a ona była bezrobotna (pochodzę z Wałbrzycha - tam jest naprawdę ciężko z pracą). Mój ojciec po powrocie do domu założył firmę, przestał pić i wszystko było ok. Niestety po 5 latach koszmar znowu wrócił i z przerwami trwał do ubiegłego roku. W maju tata spadł ze schodów kiedy był pijany i skończyło się to rozległym krwiakiem mózgu i dwumiesięcznym pobytem w szpitalu. Lekarz, który nie doczekał się łapówki, nie przyznał mojemu ojcu renty, a jednocześnie stwierdził, że nie może wykonywać on normalnej pracy, tylko jedynie jakieś zamianie ulic itp. (a na to potrzeba mieć grupę inwalidzką). Mój ojciec po tym znowu miał załamkę i trochę pił. W ogóle po tym wypadku jego charakter się trochę zmienił - łatwiej wyprowadzić go z równowagi, jest nerwowy i brakuje mu cierpliwości. Dopiero jak ze szpitala wyszła moja siostrzenica, która długo tam była bo jest wcześniakiem, mój ojciec wziął się za siebie. Znalazł pracę (co prawda na czarno), czuje się coraz lepiej, a Natalka jest jego oczkiem w głowie (moja siora mieszka z TŻ u moich rodziców, bo ona jeszcze się uczy, a on wiele nie zarabia). Także wygląda na to, że historia ma szczęśliwy koniec, jednak same wiecie, że nałóg to nałóg i niczego nie można być pewnym. Ale chcę wierzyć, że ten koszmar nie wróci, bo dość mam już wiecznych awantur nocnych, demolowania domu, przepijania pieniędzy na życie. Co prawda nie mieszkam już z rodzicami, bo prawie 3 lata temu zaczęłam studia w Toruniu. Moja rodzina ma długi, więc nie biorę od nich pieniędzy i w sumie też rzadko ich odwiedzam, ale mimo tego martwię się o nich i chcę żeby wszystko było dobrze. Długo miałam wyrzuty sumienia, że zostawiłam mamę i siostrę z ojcem alkoholikiem, ale nie potrafiłam już tak żyć i chciałam spróbować być szczęśliwa. W rodzinnej miejscowości zawsze czułam się gorsza od innych, bo mój ojciec pił. Najgorzej było jak dzieci na podwórku nabijały się z kłótni moich rodziców, z tego że ojciec chodzi po ulicy i się zatacza. W Toruniu rzeczywiście zaczęłam nowe życie, bo nikt mnie tu nie znał. Byłam w jednym poważnym związku, ale właśnie mój eks zaczął wg mnie przesadzać z alkoholem, więc rozstaliśmy się. Od jakiegoś czasu spotykam się z innym chłopakiem. W sumie nie jest w moim typie i to ja spodobałam się jemu. Długo go unikałam, ale on nie dał za wygraną i tak oto się spotykamy i coś mnie w nim ujęło. On coraz częściej sygnalizuje mi, że chce czegoś więcej, ale ja się boję kolejnego związku, mimo że potrafię z nim szczerze rozmawiać o wszystkim i uważam, że mimo moich wątpliwości co do niektórych cech jego charakteru, on zasługuje na szansę. I sytuacja wygląda tak, że jest pierwszym facetem od dawna, którego potrafię wpuścić do swojego świata, ale mimo wszystko się boję i w pewnych momentach zaczynam się dystansować. Ale już postanowiłam (myślałam o tym przez kilka ostatnich dni), że dam mu szansę, o ile jeszcze się nie rozmyślił. W końcu chciałam być szczęśliwa, a obecnie nie jestem i wiem, że on jest moją szansą na szczęście. Muszę zaryzykować, bo nie chcę już zawsze być sama. Już nie mogę z samą sobą wytrzymać. Też zaczęłam chcieć, żeby był dla mnie kimś więcej niż człowiekiem z którym spędzam każdy poniedziałkowy wieczór. A jak się nie uda, to najwyżej znowu będę parę tygodni czy miesięcy chodzić przybita - nie pierwszy raz przecież.

No miało być krótko, ale nie wyszło - przepraszam Musiałam się przed kimś wygadać, a moja kumpela wyjechała na weekend do rodziców

[maymay6]

Napisane przez Czarnooka_Paula

hej dziewczyny!

no i moje czarne sny sie spełniły wyobrazcie sobie ze dzisiaj przyszedł jakis dziad i z miejsca kupił nasze mieszkanie
mamy miesiac na znalezienie nowego mieszkania

Straszne mi przykro Kurde, nie wyszło fajnie, że się sprzedało tak szybko. Teraz trzeba w takim razie trzymać kciuki żebyście znaleźni fajne mieszkanie. Nie ma się co łamać Będzie dobrze, w końcu nie ma innego wyjścia

zawiechaczarny witaj .

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez bajeczka000

Czarnooka_Paula

---------- Dopisano o 10:06 ---------- Poprzedni post napisano o 10:01 ----------

Napisane przez maymay6

Straszne mi przykro Kurde, nie wyszło fajnie, że się sprzedało tak szybko. Teraz trzeba w takim razie trzymać kciuki żebyście znaleźni fajne mieszkanie. Nie ma się co łamać Będzie dobrze, w końcu nie ma innego wyjścia

zawiechaczarny witaj .

-------------------------------

wiecie jak teraz jest pusto na rynku z mieszkaniami w takiej dziurze jak ja mieszkam to fajne mieszkania sa dopiero pod koniec czerwca
no masakra jakas za kawalerke w której jest miejsce zeby łózko rozscielic tylko chca 1200zl ja tyle nawet nie zarabiam


wczoraj bylam tak przybita ze nic mi sie nie chcialo. Wieczorem z przyjaciolmi zrobilismy grila nad jeziorem przynajmniej na chwile zapomnialam o tym
pojechalismy tak samochodem, wiec dzisiaj czeka nas spacer po auto ;D
ale jest taka sliczna pogoda! sloneczko swieci i pewnie z 20 stopni bedzie, to sama przyjemnosc z chodzenia bedzie

----

wiecie co, tak sobie pomyslalam zeby zalozyc jeszcze jeden watek, taki dla nas, bo troche sie juz znamy, czasami piszemy tu cos o nie DDA przynajmniej ja ;D

co wy na to ?

[zawiechaczarny]

Czarnooka-Paula, to może poszukajcie czegoś w sąsiednich miejscowościach na te kilka miesięcy, najwyżej będziecie dojeżdżać. Moja przyjaciółka ze swoim TŻ też niedługo nie będzie miała gdzie się podziać i też kombinują co z tym fantem zrobić, bo mało zarabiają - myśleli nawet nad przeprowadzką do innego miasta i znalezieniem pracy tam. Jak nic ciekawego się teraz nie trafi, to musicie wziąć coś na przeczekanie - może potem znajdzie się coś fajnego. Zresztą trzeba mieć fart - mój kolega jak się przeprowadzał do Krakowa we wrześniu znalazł kawalerkę za 800 zł przy samej Starówce, bo akurat ktoś zrezygnował.
Trzymam kciuki - zmiany czasem wychodzą na dobre

[kropka241]

my wynajmujemy w krakowie kawalerke w bardzo dobrym standardzie calkowicie umeblowana za 800zl i i tak mi szkoda dziewczyny ze tyle placi. no ale dobrze ze mam tz i on sie zajmuje lokatorami i roznymi panami od ubezpieczen bo ja to za miekkie serce mam

[BittersweetCocaine]

Paula- właśnie, może to będzie zmiana na lepsze? Oby

[Czarnooka_Paula]

Wiecie, my mieszkamy w Olsztynie. Tu jest jakas masakra z mieszkaniami, nie wiem czy wiecie ale Olsztyn to takie miasto baaaardzo studenckie. Te mieszkania ktore tu sa sa typowo pod studentów, pokoje 1 osobowe kosztuja 500zl! masakra jakas.
Kawalerka za 800zl calosc? ;D eee marzenia! jutro spotykam sie z kolezanka i moze ja uda mi sie namowic to bysmy razem zamieszkali. Mieszkanie 2 pokojowe latwiej szukac niz kawalerke. Zobaczymy
Dzieki dziewczynk;*

[maymay6]

Ehhh... wydaje mi się, że w każdym mieście powoli robi się jakaś masakra z mieszkaniami. Ja wynajmuję 2 pokojowe we Wrocławiu (z TŻ) i niestety 2tys trzeba płacić Gdyby nie fakt, że jest w fajnej okolicy to chyba byśmy szukali innego. A tak doszliśmy do wniosku, że pomieszkamy tu dopóki nie zdecydujemy w jakim mieście chcemy zamieszkać na stałe (no i dopóki nie będziemy mieli jakiegoś wkładu własnego by kupić mieszkanie - a to jeszcze trochę minie).

[zawiechaczarny]

No teraz ceny wynajmu strasznie poszły w górę i trudno coś fajnego za niewielkie pieniądze znaleźć. Też się rozglądam za pokojem, bo źle się czuje w moim obecnym mieszkaniu, ale trudno mi znaleźć inny jednoosobowy pokój na który będzie mnie stać (nie biorę kasy od rodziców, więc mogę sobie pozwolić na kwaterę do 350 zł, a jedynki zaczynają się od 400). Za swój obecny pokój płacę ok. 310-320, w zależności od rachunków, ale mam już dosyć tego mieszkania i współlokatorki, z którą mieszkam prawie 3 lata (cud, ze tyle czasu wytrzymałam, bo dziewczyna jest lekko toksyczna i w miniony weekend tak mi dała popalić, że naprawdę mam ochotę spakować manatki i się wynieść). Ale nie mam takiej sytuacji, że muszę się wynieść zaraz, więc mogę poczekać na wakacje - powinno być wtedy więcej ofert.

[kropka241]

a ja troszke w oderwaniu od tematu mieszkan da was dziewczyny do posluchania
http://www.youtube.com/watch?v=tnwewwP1RBk moja nastoletnia milosc do sdmu mi sie przypomniala

[maymay6]

Napisane przez kropka241

a ja troszke w oderwaniu od tematu mieszkan da was dziewczyny do posluchania
http://www.youtube.com/watch?v=tnwewwP1RBk moja nastoletnia milosc do sdmu mi sie przypomniala

Oj... taka klasyka. Ileż to ja się SDMu osłuchałam swego czasu. A kawałek warty posłuchania bo naprawdę świetny tekst.

[novemberry]

Czy któraś z Was jest może z podkarpackiego/Rzeszowa i uczęszcza na terapię dla DDA?

[linaya]

Napisane przez kropka241

a ja troszke w oderwaniu od tematu mieszkan da was dziewczyny do posluchania
http://www.youtube.com/watch?v=tnwewwP1RBk moja nastoletnia milosc do sdmu mi sie przypomniala

O rany, jak ja uwielbiałam SDM! A te piosenkę ostatnio odkurzyłam gdzieś i sobie słucham

[Mallutka]

Napisane przez kropka241

a ja troszke w oderwaniu od tematu mieszkan da was dziewczyny do posluchania
http://www.youtube.com/watch?v=tnwewwP1RBk moja nastoletnia milosc do sdmu mi sie przypomniala

to ja też wrzucę moją ukochaną SDM:
http://www.youtube.com/watch?v=Ta2y4...eature=related

[maymay6]

Napisane przez Mallutka

to ja też wrzucę moją ukochaną SDM:
http://www.youtube.com/watch?v=Ta2y4...eature=related

Ja do dzisiaj darzę sentymentem "Czarny blues o 4tej nad ranem"
http://www.youtube.com/watch?v=nfp-DRAUN8E

[zawiechaczarny]

To teraz ja zmienię temat.
Ostatnio ciągle o tym myślę. Moja rodzina coraz lepiej sobie radzi i oczywiście cieszę się z tego. Ale zaczęłam czuć się niepotrzebna. Mimo, że wyjechałam na studia starałam się ich wspierać jak tylko mogę - długie rozmowy przez telefon, częste odwiedziny mimo dużej odległości jaka nas dzieli, jak tylko jakiś dodatkowy grosz mi wpadł dawałam mamie na życie. A teraz radzą sobie beze mnie naprawdę dobrze i wygląda na to że są szczęśliwi i czuję się w tym momencie jak straszna egoistka, ale boli mnie to, że mnie nie potrzebują, że do mnie nie dzwonią, a jak ja zadzwonię, to rozmowa trwa bardzo krótko i mam wrażenie że niezbyt ich obchodzi co się u mnie dzieje.
Pewnie trochę się nad sobą użalam, ale mam podły nastrój dzisiaj - siedzę chora z laptopem w łóżku, bo mam mnóstwo pracy i jeszcze przepadła mi randka, a zaplanowałam wyjątkowy wieczór bo przyjaciółka mnie przekonała, żebym dała szansę temu chłopakowi na to by się do mnie zbliżył

[linaya]

Napisane przez maymay6

Ja do dzisiaj darzę sentymentem "Czarny blues o 4tej nad ranem"
http://www.youtube.com/watch?v=nfp-DRAUN8E

A to mój number one:
http://www.youtube.com/watch?v=sBVEkjhVMwc
"Z nim będziesz szczęśliwsza"
(sorry za off top, ale nie mogłam się powstrzymać)

[maymay6]

Napisane przez zawiechaczarny

To teraz ja zmienię temat.
Ostatnio ciągle o tym myślę. Moja rodzina coraz lepiej sobie radzi i oczywiście cieszę się z tego. Ale zaczęłam czuć się niepotrzebna. Mimo, że wyjechałam na studia starałam się ich wspierać jak tylko mogę - długie rozmowy przez telefon, częste odwiedziny mimo dużej odległości jaka nas dzieli, jak tylko jakiś dodatkowy grosz mi wpadł dawałam mamie na życie. A teraz radzą sobie beze mnie naprawdę dobrze i wygląda na to że są szczęśliwi i czuję się w tym momencie jak straszna egoistka, ale boli mnie to, że mnie nie potrzebują, że do mnie nie dzwonią, a jak ja zadzwonię, to rozmowa trwa bardzo krótko i mam wrażenie że niezbyt ich obchodzi co się u mnie dzieje.
Pewnie trochę się nad sobą użalam, ale mam podły nastrój dzisiaj - siedzę chora z laptopem w łóżku, bo mam mnóstwo pracy i jeszcze przepadła mi randka, a zaplanowałam wyjątkowy wieczór bo przyjaciółka mnie przekonała, żebym dała szansę temu chłopakowi na to by się do mnie zbliżył

Cieszę się, że Twoja rodzina radzi sobie coraz lepiej - to naprawdę bardzo dobrze. Wiesz, ja bym chyba nie do końca nazwała to egoizmem. Każdy lubi się czuć potrzebny. Przynajmniej tak mi się wydaje. Może Twoja rodzina, podświadomie nawet, po prsotu stara się Ciebie odsunąć byś mogła zacząć swoje życie . Wiesz, długi czas pomagałaś mamie, jak mówisz dawałaś na życie jak tylko miałaś. Może po prostu chcą byś teraz mogła zająć się sobą, skoro oni już dają sobie radę.
I na pewno nie jest tak, że ich już nie obchodzisz - co do tego nie mam wątpliwości

[Czarnooka_Paula]

hej, przyjaciolka sie zgodzila i bedzie z nami szukala mieszkania
wiec mamy wieksza szanse na jakies mieszkanko

[maymay6]

Napisane przez Czarnooka_Paula

hej, przyjaciolka sie zgodzila i bedzie z nami szukala mieszkania
wiec mamy wieksza szanse na jakies mieszkanko

Dobre wiadomości To teraz żeby tylko znalazło się fajne mieszkanko

[Czarnooka_Paula]

Napisane przez maymay6

Dobre wiadomości To teraz żeby tylko znalazło się fajne mieszkanko

oj tak : jupi::j upi:

oby sie udało ;]:pro si:: prosi:

[zawiechaczarny]

Napisane przez maymay6

Cieszę się, że Twoja rodzina radzi sobie coraz lepiej - to naprawdę bardzo dobrze. Wiesz, ja bym chyba nie do końca nazwała to egoizmem. Każdy lubi się czuć potrzebny. Przynajmniej tak mi się wydaje. Może Twoja rodzina, podświadomie nawet, po prsotu stara się Ciebie odsunąć byś mogła zacząć swoje życie . Wiesz, długi czas pomagałaś mamie, jak mówisz dawałaś na życie jak tylko miałaś. Może po prostu chcą byś teraz mogła zająć się sobą, skoro oni już dają sobie radę.
I na pewno nie jest tak, że ich już nie obchodzisz - co do tego nie mam wątpliwości

Dzięki za pocieszenie. To po prostu wygląda tak, że zawsze byłam komuś potrzebna i sporo rzeczy które robiłam nie robiłam dla siebie tylko dla innych i boję się teraz, że nie będę potrafiła żyć i działać dla siebie. Zresztą mnie tak naszło po kłótni z moją współlokatorką z która mieszkam już 3 lata i traktowałam ją jak rodzinę, bo naprawdę zżyłyśmy się przez ten czas. Zawsze miała trudny charakter, ale przez nową pracę i przemęczenie zrobiła się zarozumiała, wszystko jej się nie podoba i czuję, ze oddalamy się od siebie. W piatek tak mnie potraktowała, że ryczałam przez to przez cały weekend, a ona do tej pory nie przeprosiła. Zresztą rzadko jej się zdarza przepraszać, bo naprawdę trudno przychodzi jej przyznawanie się do błędów. Wszystko jest po prostu u niej na nie i neguje moje wszystkie rady i nie zwraca uwagi na to że się o nią martwię i jeszcze mnie za to ostro krytykuje. No i w piątek tak po mnie pojechała, że przegięła na maxa - poczułam się odrzucona, niepotrzebna, zbędna, a nie potrafię żyć dla samej siebie i dlatego wpadłam w dołek Podsumowując, uważam, że dalsze dzielenie z nią mieszkania będzie dla mnie niezdrowe i choć jest to dla mnie jedna z najtrudniejszych decyzji w życiu, chcę się wyprowadzić...

W ogóle nadal rozglądam się za tym pokojem, ale jeśli mnie na jakiś jednoosobowy stać to albo jest na jakimś wygwizdowie, albo w mieszkaniu jakiejś babci

[Mallutka]

Napisane przez zawiechaczarny

Dzięki za pocieszenie. To po prostu wygląda tak, że zawsze byłam komuś potrzebna i sporo rzeczy które robiłam nie robiłam dla siebie tylko dla innych i boję się teraz, że nie będę potrafiła żyć i działać dla siebie.

zawiechaczarna ale tak naprawdę kontakty z ludźmi, którzy lubią twoje towarzystwo i jesteś dla nich ważna, a nie, że coś od ciebie chcą są dużo bardziej wartościowe.

a robienie rzeczy dla siebie, cóż...
na początku to jak orka na ugorze:
trzeba się dowiedzieć coby się chciało,
pokonać poczucie winy,
zrobić to i mieć jedynie satysfakcję z tego, że zrobiło się coś dla siebie, a nie, że ktoś jest mi wdzięczny.

<odpada trochę bycie Chrystusem Narodu, na rzecz bycia dla siebie samej dobrą >

Zresztą mnie tak naszło po kłótni z moją współlokatorką z która mieszkam już 3 lata i traktowałam ją jak rodzinę, bo naprawdę zżyłyśmy się przez ten czas. Zawsze miała trudny charakter, ale przez nową pracę i przemęczenie zrobiła się zarozumiała, wszystko jej się nie podoba i czuję, ze oddalamy się od siebie. W piatek tak mnie potraktowała, że ryczałam przez to przez cały weekend, a ona do tej pory nie przeprosiła.

Wiesz trudno mi się odnieść, bo nie wiem co się stało. Zastanawia mnie tylko: porozmawiałyście o tym?? powiedziałaś jej co cię zraniło?? i jak się wtedy czułaś??

Zresztą rzadko jej się zdarza przepraszać, bo naprawdę trudno przychodzi jej przyznawanie się do błędów. Wszystko jest po prostu u niej na nie i neguje moje wszystkie rady i nie zwraca uwagi na to że się o nią martwię i jeszcze mnie za to ostro krytykuje.

No ale jak nie chce twoich rad i wprost ci to komunikuje to dlaczego jej je dalej dajesz??

<czytałam kiedyś w książce taką historyjkę:
siedzi dwóch facetów przy biurku w pracy, wyciągają śniadanie.
Jeden z nich mówi: o kurcze, znów z serem!!
Na co drugi: no to może pogadaj z żoną coby ci z czymś innym robiła
Na co pierwszy: no coś ty, sam sobie robię śniadania :-P>

No i w piątek tak po mnie pojechała, że przegięła na maxa - poczułam się odrzucona, niepotrzebna, zbędna, a nie potrafię żyć dla samej siebie i dlatego wpadłam w dołek

No ale czekaj, czekaj!!
Mnie tutaj fantazja tylko podpowiada, więc mogę się grubo mylić. Ale piszesz, że ona nie chce twoich rad, że ona
po pierwsze je ignoruje
po drugie krytykuje cię za nie.
A ty jej je i tak dajesz, bo się martwisz i nie umiesz żyć dla siebie.
Ja myślę, że to dość naturalna reakcja na to gdy ktoś przekracza nasze granice <nieważne czy z troski czy nie>, że się od tej osoby odcinamy.

Podsumowując, uważam, że dalsze dzielenie z nią mieszkania będzie dla mnie niezdrowe i choć jest to dla mnie jedna z najtrudniejszych decyzji w życiu, chcę się wyprowadzić...

Ale rozmawiałyście o tym?? Bo mnie się wydaje, że ty się poczułaś skrzywdzona i na tej krzywdzie teraz się jeszcze wyprowadzisz, czym sobie pewnie jeszcze dodatkowo dowalisz!!

[Czarnooka_Paula]

dziwczyny ale cyrk! mam juz dosc dzisiaj widzialam 3 mieszkania, w kazdym gadali ze sa oddzielne pokoje, a tu kazdy mial aneks kuchenny co za oszusci