Dda

[rosiek]

Może wy mi, dziewczyny, pomożecie odpowiedzieć na pytanie, które męczy mnie już jakiś czas... Czy osoba, która co wieczór, dzień w dzień, wypija 1-2 piwa i mówi, że to przyzwyczajenie to już alkoholik? Biję się okropnie z myślami i nie mogę dojść do jednoznacznej odpowiedzi Prosiłam już o zaprzestanie, chociaż na dwa dni, żebym przekonała się, że to przyzwyczajenie a nie nałóg - ale nie, bo to dla niej jedyna forma relaksu... Więc jak?

[nefre]

Napisane przez Alexandra777

Drogie DDA a jak u Was ze świętami??
Ja niestety spędzam je z moimi rodzicami...
Dziś znów się zaczął ten koszmar znowu są pijani i jeszcze w dodatku kłócą się z moim bratem który chce iść do wojska bo nie może wytrzymać i uciec od nich....ojciec mówi że jak brat pojedzie na wojnę na wschód to pierwsza kula będzie dla niego.... to straszne płakać mi się chce i nie chce mi się żyć..

Mam podobnie.
Przyjechałam na Święta do domu.. pierwszy dzien i co? Musiałam wzywac policję. Pobiłam się z bratem, bo mama chciała mu schować piwo to ten się na nią rzucił a ja w jej obronie na niego. Dla jednego piwa byłby zdolny nas zabić. Policja przyjechała i spisała. Już drugi raz tak zrobiłam i stwierdziłam, że jesli bedzie potrzeba to zrobie tak i trzeci, czwarty, piatey, etc.

Myślałam, że się uspokoiłam, że wszystko jest ok. Myliłam się. Przyjezdzajac do domu sama złapałam się na tym, że myślę o tym czy dwie bestie będą robiły akcje czy co. Jestem cała roztrzęsiona. Mam serdecznie dosyć. Chcę już wracać w to drugie miejsce gdzie jest bezpiecznie... I nie ma tego pijaństwa.
Jeszcze wyrzuty w sprawie matki. Że Została sama...
To się za mną ciągnie, a miało być tak pięknie ;(

[silvereyes]

Witam.Jestem studentką 5 roku psychologii i piszę prace na temat Dorosłych Dzieci Alkoholików.Dokładnie jak negatywne zdażenia wpływają na funkcjonowanie w życiu Dorosłym osób ,które wychowały się w rodzinie z problemem alkoholowym.Bardzo proszę Was o pomoc.Badanie jest anoanimowe i dobrowolne a wyniki będą wykorzystane jedynie do celów pracy magisterskiej.Mogę obiecać ze swojej strony ,że po napisaniu pracy, zainteresowanym osobą wyślę informacje zwotne na temat wyników.Potrzebuję 60 osób.Jeżdzę po różnych placókach i grupach DDA ale jak narazie udało mi się uzbierać 15 ankiet(Bardzo trudno jest zebrać tak liczną grupę).Bardzo proszę o pomoc i z góry dziękuję.Kwestionariuszę wyśle na e mail.Proszę o kontakt silvereyes@wp.pl.

[bajeczka000]

Nienawidzę świąt, nienawidzę tego, że udajemy, że wszystko jest ok a i tak cały czas każde z nas zastanawia się co ojciec za chwilę odwali. Jak byłam mała pamiętam rodzinne święta u babci, uwielbiałam je, ja w ogóle lubię jak się zjedzie rodzinka, ale teraz od dobrych kilkunastu lat siedzimy sami i nikt nas nie zaprasza, bo w sumie mama zabroniła, byłaby afera jak nie wiem gdybyśmy wyszli do kogoś na święta bez niego. I tak jak co roku zasiądziemy przy jednym stole, gapiąc się jednym okiem na pijanego ojca a drugim na tv. Całe szczęście, że od kilku lat życzenia składamy sobie ogólnie, bo wcześniej trzeba było dojść do niego i z uśmiechem na twarzy wysłuchać bełkotu. Jak można aż tak niszczyć rodzinie święta?
Mam ostatnio taki nastrój, że cały czas praktycznie śpię, chciałabym przespać święta i sylwestra. Na nic nie mam najmniejszej ochoty.
Cierpliwych świąt kochane

[Cannabis84]

Napisane przez rosiek

Może wy mi, dziewczyny, pomożecie odpowiedzieć na pytanie, które męczy mnie już jakiś czas... Czy osoba, która co wieczór, dzień w dzień, wypija 1-2 piwa i mówi, że to przyzwyczajenie to już alkoholik? Biję się okropnie z myślami i nie mogę dojść do jednoznacznej odpowiedzi Prosiłam już o zaprzestanie, chociaż na dwa dni, żebym przekonała się, że to przyzwyczajenie a nie nałóg - ale nie, bo to dla niej jedyna forma relaksu... Więc jak?

Trudno jest jednoznacznie ocenic czy to juz alkoholizm. Byc moze nie, ale niepokoi mnie pogrubione zdanie. Jesli ten ktos nie potrafi powstrzymac sie nawet na kilka dni, to napewno jest juz duzy problem. A tlumaczenie, ze to jedyna forma relaksu jest dla mnie bzdurne i bezsensowne. Kazdy alkoholik ma jakies swoje usprawiedliwienie. Niestety nie rozgrzesza go to z niczego. Nie sluchaj takich glupich wymowek

Napisane przez nefre

Myślałam, że się uspokoiłam, że wszystko jest ok. Myliłam się. Przyjezdzajac do domu sama złapałam się na tym, że myślę o tym czy dwie bestie będą robiły akcje czy co. Jestem cała roztrzęsiona. Mam serdecznie dosyć. Chcę już wracać w to drugie miejsce gdzie jest bezpiecznie... I nie ma tego pijaństwa.
Jeszcze wyrzuty w sprawie matki. Że Została sama...
To się za mną ciągnie, a miało być tak pięknie ;(

Ja tez mialam ogromne wyrzuty sumienia, ze zostawiam mame sama. Wyszlam za maz, na poczatku mieszkalam u meza, ale strasznie sie gryzlam, ze ją zostawilam z tym wszystkim. Bylam u niego, ale myslami ciagle w domu. Czy aby cos sie nie stalo, czy on sie awanturuje itp. Normalnie zwarjowac mozna. Niby sie wyrwalam, ale do konca nie potrafilam zostawic tego wszystkiego za soba.

Napisane przez bajeczka000

Nienawidzę świąt, nienawidzę tego, że udajemy, że wszystko jest ok a i tak cały czas każde z nas zastanawia się co ojciec za chwilę odwali. Jak byłam mała pamiętam rodzinne święta u babci, uwielbiałam je, ja w ogóle lubię jak się zjedzie rodzinka, ale teraz od dobrych kilkunastu lat siedzimy sami i nikt nas nie zaprasza, bo w sumie mama zabroniła, byłaby afera jak nie wiem gdybyśmy wyszli do kogoś na święta bez niego. I tak jak co roku zasiądziemy przy jednym stole, gapiąc się jednym okiem na pijanego ojca a drugim na tv. Całe szczęście, że od kilku lat życzenia składamy sobie ogólnie, bo wcześniej trzeba było dojść do niego i z uśmiechem na twarzy wysłuchać bełkotu. Jak można aż tak niszczyć rodzinie święta?
Mam ostatnio taki nastrój, że cały czas praktycznie śpię, chciałabym przespać święta i sylwestra. Na nic nie mam najmniejszej ochoty.
Cierpliwych świąt kochane

Tez nie lubie swiat. Jakos to wszystko stracilo dla mnie ta magie, jaka pamietam z dziecinstwa. Teraz moje swieta wygladaly podobnie
A te beda dla mnie chyba wyjatkowo trudne. Bo pierwsze bez ojca. Nie wiem jak to bedzie i tez najchetniej bym wszystko przespala.
Moje pierwsze swieta z mezem... Inaczej je sobie wyobrazalam. A tymczasem bedzie smutno, cicho i jakos tak pusto. I tylko te spojrzenia po sobie i jakis taki wewnetrzny smutek, zal i tyle slow, ktore pewnie chcialoby sie powiedziec, a brak odwagi....

Duzo sily Wam zycze drogie DDA. Bo chyba to nam bedzie najbardziej potrzebne.

[LifeIsSoSad]

Napisane przez rosiek

Może wy mi, dziewczyny, pomożecie odpowiedzieć na pytanie, które męczy mnie już jakiś czas... Czy osoba, która co wieczór, dzień w dzień, wypija 1-2 piwa i mówi, że to przyzwyczajenie to już alkoholik? Biję się okropnie z myślami i nie mogę dojść do jednoznacznej odpowiedzi Prosiłam już o zaprzestanie, chociaż na dwa dni, żebym przekonała się, że to przyzwyczajenie a nie nałóg - ale nie, bo to dla niej jedyna forma relaksu... Więc jak?

Rosiek, gdyby zamiast 1-2 było 3-4 to mógłby to być mój post... dla mnie on jest alkoholikiem, albo przynajmniej jest na najlepszej drodze by się nim stać.

[***luna]

Ja nie mieszkam w rodzinnym domy.
Dzięki temu święta są lepsze, prawdziwsze.
Poza tym mieszkam wiele kilometrów od domu.
Zdałam tez sobie sprawę z tego,że moi rodzice też są DDA, oboje.
I w te święta modlę się o to, by być lepszym rodzicem dla mojego dziecka niż oni dla mnie
A dla wszystkich w naszym wątku
Z okazji tych świąt życzę:
dużo asertywnej siły,
cudów, by się działy w Waszym życiu przez cały kolejny rok,
Spokoju,
spokojnych snów,
byście wiedzieli, że wcale nie jesteście sami, choć czasami świat wydaje się bezludną wyspą.
I jeszcze tego czego w skrytości serca pragniecie.

[Mallutka]

Napisane przez Cannabis84

Ja tez mialam ogromne wyrzuty sumienia, ze zostawiam mame sama. Wyszlam za maz, na poczatku mieszkalam u meza, ale strasznie sie gryzlam, ze ją zostawilam z tym wszystkim. Bylam u niego, ale myslami ciagle w domu. Czy aby cos sie nie stalo, czy on sie awanturuje itp. Normalnie zwarjowac mozna. Niby sie wyrwalam, ale do konca nie potrafilam zostawic tego wszystkiego za soba.

Nie ważne ile kilometrów jesteś od domu. Ważne czy udało ci się przekroczyć tą cienką granicę za którą kończy się twoja rodzina, a zaczynasz ty.
To jest strasznie trudne jak przez naście lat podejmowało się decyzje by mama/tata byli szczęśliwi, by zdobyć ich uznanie albo by się nimi zaopiekować i nagle trzeba się zająć sobą, a nas już w nas nie ma. Przylał nas beton lęków i prób zadowolenia rodzica by nas pokochali/zauważyli/docenili.

Tez nie lubie swiat. Jakos to wszystko stracilo dla mnie ta magie, jaka pamietam z dziecinstwa. Teraz moje swieta wygladaly podobnie
A te beda dla mnie chyba wyjatkowo trudne. Bo pierwsze bez ojca. Nie wiem jak to bedzie i tez najchetniej bym wszystko przespala.
Moje pierwsze swieta z mezem... Inaczej je sobie wyobrazalam. A tymczasem bedzie smutno, cicho i jakos tak pusto. I tylko te spojrzenia po sobie i jakis taki wewnetrzny smutek, zal i tyle slow, ktore pewnie chcialoby sie powiedziec, a brak odwagi....
Duzo sily Wam zycze drogie DDA. Bo chyba to nam bedzie najbardziej potrzebne.

Cannabis84 jeśli masz ochotę i odwagę to napisz: dlaczego jest inaczej niż myślałaś?? czego się boisz??

[olka@@@]

Witajcie ja również jestem DDA. W 2006r. ukończyłam terapie dla DDA trwającą 9 miesięcy. Wcześniej ok 1,5 roku uczęszczałam na terapie indywidualną. Mój ojciec już nie pije jakieś 5 lat a ja... dzięki terapii żyję. Długo nie mogłam się zdecydować. Moja mama już długo uczęszcza na różnego rodzaju teraie i dziękuje Bogu za to ponieważ teraz dopiero wiem co to znaczy normalny dom Nie przesadzam pisząc że terapia uratowała mi życie bo nawet nie chce sobie wyobrażać jakbym dzisiaj żyła!!! Dlatego każdej osobie współzależnionej radze uciekaj i ratuj się!!! Pozdrawiam

[kroofk@]

A ja z okazji już jutro zaczynających się świąt chciałam przełamać się z Wami dziś opłatkiem (albo zachowajcie go na jutro). U mnie wcale wesołe one nie będą, ale mam nadzieję że przynajmniej u Was będzie trochę inaczej.

Święta te na świecie całym,
niosą miłość, dużym, małym.
Niech więc cząstka tej miłości,
i u Ciebie też zagości.
Spokojnych, zdrowych,
wypełnionych ciepłem Świąt Bożego Narodzenia życzę Wam ja

[jojla]

Dziewczyny ja również chciałabym życzyć Wam Wesołych Świąt Niech ten czas bedzie spokojny i cudowny. Nawet jesli nie beda one takie jak tego bysmy chcialy niech przyniosa tylko dobre wydarzenia i mimo wszystko niech beda cieple i urocze. Trzymajcie sie cieplutko i pamietajcie ze nie jestescie same

[fonefa]

Dziewczyny, jak mam wyrzucic ojca z domu? :<

[nefre]

fonefa - jesli się awanturuje to wzywac policję. Jesli nie jest zameldowany to sprawa pojdzie raz dwa. Jesli jest to radze załozyc niebieską karte i zgłaszac interwencje do skutku. Pozniej wniosek o eksmisję lub sprawy sądowe - proces długi, ale warto czekac na rezultaty.


W domu dzisiaj był dzielnicowy. W końcu coś zaczyna się dziać.

[***luna]

Napisane przez fonefa

Dziewczyny, jak mam wyrzucic ojca z domu? :<

Na jak długo? Prawnie czy jak ?

[Mallutka]

Napisane przez fonefa

Dziewczyny, jak mam wyrzucic ojca z domu? :<

Napisane przez nefre

fonefa - jesli się awanturuje to wzywac policję. Jesli nie jest zameldowany to sprawa pojdzie raz dwa. Jesli jest to radze załozyc niebieską karte i zgłaszac interwencje do skutku. Pozniej wniosek o eksmisję lub sprawy sądowe - proces długi, ale warto czekac na rezultaty.


W domu dzisiaj był dzielnicowy. W końcu coś zaczyna się dziać.

fonefa proponuję również zadzwonić pod niebieską linie.
Tam możesz przedstawić swoją sytuację i uzyskać pomoc prawną. (wszelkie informacje uzyskasz wpisując w google "niebieska linia"
Dzwonić niestety można tylko do 22, więc na chwilę obecną polecam propozycję nefre.

Fonefra jeżeli powiesz nam więcej o swojej sytuacji to wspólnymi siłami ci jakoś doradzimy. Bo tak niestety nie wiem, co chcesz zrobić.
Bądź dzielna

[trik]

...

[***luna]

trik :przytul :

[trik]

;/

[jojla]

trik trzymaj sie, badz dzielna wiem jak latwo mi sie mowi zawsze mozesz tu napisac pomysl ze po swietach mozesz pojechac z domu i zostawic ich samych sobie

[nefre]

Mam dosyć Wyjeżdzam wczesniej do miasta studenckiego, bo nie wytrzymam tego dłużej.

[jojla]

nefre tak mi przykro trzymaj sie
ja szczesliwie z ojcem nie mieszkam, spotkamy sie na wigili u mojej prababci i jak co roku zastanawiam sie czy zdaze tam przyjsc zanim ojciec sie spije, czy chociaz raz bedzie inaczej... ale nie ludze sie specjalnie...

[DamaDiamentowA]

Dobrych Świąt Wam wszystkim życzę trzymajcie się cieplutko mimo tego "chłodu"!!!

[sanetka]

trzymajcie sie wszystkie

u mnie pierwszy raz od wielu lat nawet fajne swieta. ojciec juz od dluzszego czasu nie pije, nie ma klotni itp.

wlasnie przyszlam z TZem do rodzicow niby po jedzenie i mielismy isc ale chyba zostaniemy na czesc wigili. tak rodzinnie jest

[mmmaaarrr]

Cześć! Są tu takie

[intransitive]

a u mnie było jak zwykle

[Mallutka]

Napisane przez intransitive

a u mnie było jak zwykle

intransitive tylko mogę się domyślać co się wydarzyło. Za to niestety wiem jakie to uczucie gdy nawet w Wigilie (ponoć najpiękniejszy wieczór w roku) w domu nie jest normalnie, bo jeden z rodziców pije albo musisz zasiąść z kimś do kogo masz morze żalu przy stole i do tego być dla niego miłym.

Dlatego choć jest już późno i co się miało wydarzyć przy wigilijnym stole to się wydarzyło pamiętajcie drogie DDA, że nie jesteście odpowiedzialne za to co się tam stało i że możecie swój stosunek do tego wszystkiego zmienić

[intransitive]

wiem Mallutka, nie jest mi jakoś strasznie smutno jestem może troche z tym pogodzona, wiedziała , że tak będzie, jednocześnie też jestem szczęśliwa bo wiem,że za rok , dwa czy trzy będę mieć swoją własną, może i skromną, ale szczęśliwą, spokojną i trzeźwą wigilię
fajnie wiedziec , że nie jestem z tym sama!

[Cannabis84]

Napisane przez Mallutka

Nie ważne ile kilometrów jesteś od domu. Ważne czy udało ci się przekroczyć tą cienką granicę za którą kończy się twoja rodzina, a zaczynasz ty.
To jest strasznie trudne jak przez naście lat podejmowało się decyzje by mama/tata byli szczęśliwi, by zdobyć ich uznanie albo by się nimi zaopiekować i nagle trzeba się zająć sobą, a nas już w nas nie ma. Przylał nas beton lęków i prób zadowolenia rodzica by nas pokochali/zauważyli/docenili.

Cannabis84 jeśli masz ochotę i odwagę to napisz: dlaczego jest inaczej niż myślałaś?? czego się boisz??

Ja niestety nie potrafie przekroczyc tej granicy. Po prostu nie umiem.
A wiem, ze musze, bo inaczej zniszcze swoje malzenstwo.
Powoli dojrzewam do terapii, ale jeszcze nie teraz.
Mam cicha nadzieje, ze uda mi sie zwalczyc to samemu. Teraz kiedy ojca nie ma i w domu jest spokoj. Jesli tylko mama stanie na nogi...

Co do swiat to myslalam, ze bedzie inaczej, bo to pierwsze swieta bez ojca. Umarl 2 miesiace temu. Wszystko jest jeszcze takie swieze. Jeszcze nie potrafimy o tym rozmawiac. Chociaz wiem, ze kazdy z nas bardzo jego smierc przezyl. W domu jest inaczej. Cicho, spokojnie. I to tez jest trudne, bo trzeba na nowo nauczyc sie zyc.
Balam sie, ze bedziemy jego smierc rozpamietywac, plakac albo zeby uniknac tematu bedzie grobowa niezreczna cisza. A tymczasem bylo fajnie. Bardzo rodzinnie (bylismy u jego siostry). I wiem, ze jutro nie bedzie pijanstwa ani belkotu.

[intransitive]

Napisane przez Mallutka

Nie ważne ile kilometrów jesteś od domu. Ważne czy udało ci się przekroczyć tą cienką granicę za którą kończy się twoja rodzina, a zaczynasz ty.
To jest strasznie trudne jak przez naście lat podejmowało się decyzje by mama/tata byli szczęśliwi, by zdobyć ich uznanie albo by się nimi zaopiekować i nagle trzeba się zająć sobą, a nas już w nas nie ma. Przylał nas beton lęków i prób zadowolenia rodzica by nas pokochali/zauważyli/docenili.

To genialne słowa, naprawdę. Zapisze je sobie gdzieś!

[Mallutka]

Napisane przez intransitive

wiem Mallutka, nie jest mi jakoś strasznie smutno jestem może troche z tym pogodzona, wiedziała , że tak będzie, jednocześnie też jestem szczęśliwa bo wiem,że za rok , dwa czy trzy będę mieć swoją własną, może i skromną, ale szczęśliwą, spokojną i trzeźwą wigilię
fajnie wiedziec , że nie jestem z tym sama!

i tego Ci życzę w nadchodzącym roku i następnych

Napisane przez Cannabis84

Ja niestety nie potrafie przekroczyc tej granicy. Po prostu nie umiem.
A wiem, ze musze, bo inaczej zniszcze swoje malzenstwo.
Powoli dojrzewam do terapii, ale jeszcze nie teraz.
Mam cicha nadzieje, ze uda mi sie zwalczyc to samemu. Teraz kiedy ojca nie ma i w domu jest spokoj. Jesli tylko mama stanie na nogi...

Cannabis chcę ci zwrócić uwagę na pogrubione słowa.
24 lata życia już ci upłynęły na zajmowaniu się ojcem/wypełnianiu jego obowiązków/wstydzeniu się (co również on powinien robić, bo to on pił, nie ty).
Tata zmarł, życie dało ci szanse, masz spokój. A ty zamiast ZAJĄĆ SIĘ SOBĄ chcesz się poświęcić dla mamy.
(żeby była jasność ja nie piszę tutaj o olaniu mamy, wyprowadzeniu się na drugi koniec Polski i nie odbieraniu od niej telefonów)

Cannabis a co jeśli mama nigdy nie stanie na nogi. Całe życie będziesz się nią opiekowała??
Albo co zrobisz jeśli mama się pozbiera i nie będzie już ciebie potrzebowała??
Weźmiesz odpowiedzialność za męża?? innego członka rodziny??

Wiesz tak można czekać i czekać aż coś tam się wydarzy by zacząć żyć swoim własnym życiem, by zacząć dbać o siebie.
Tylko po co??

I jeszcze słówko na temat podkreślonego zdania
Jesteś dorosłą osobą, wiesz gdzie tkwi problem ("nieodcięta pępowina"), wiesz jakie niesie to konsekwencje (problemy małżeńskie).
A jednak czekasz by coś z tym zrobić.
Problemy same się niestety nie rozwiązują. Mają nawet taką dziwną tendencje do nawarstwiania się i do wypływania w najmniej odpowiednim momencie.
Nie wiem na co czekasz??

Wiem, że na terapię w większości wybierają się ludzie którzy sięgnęli swojego dna. Gdy życie stało się nie do udźwignięcia. Gdy mąż który miał być wybawcą okazał się po ślubie katem. Gdy wymarzona praca okazała się idealna dla naszej mamy. Gdy my same okazałyśmy się dla własnych dzieci naszymi matkami. Albo gdy sięgnęłyśmy po alkohol.
Tylko, że wcale nie trzeba czekać. Życie już nie okazało się dla ciebie łaskawe, po co karać się kolejnymi latami.
Po co brnąć w to dalej skoro możesz sobie pomóc??
Pamiętaj też proszę, że niektóre rzeczy łatwiej jest zmienić, przewartościować, odkręcić w wieku 24 lat niż 50

Napisane przez intransitive

To genialne słowa, naprawdę. Zapisze je sobie gdzieś!

Pewnego dnia uda mi się to całkowicie i już nie będę musiała ich pamiętać, bo będę tak żyła, a te słowa wrosną mi w dusze i serce

taki mały świąteczny elaborat mi wyszedł