Lista marzen, celow

[nineczka]

Zainspirowal mnie temat poruszony przez Suzanne, tylko chcialam go poszerzyc i to bardzo. Jaka jest wasza lista marzen, celow w zyciu? Co chcialbyscie zrobic? czego sie nauczyc? Co zobaczyc? Co osiagnac? Jak sie zmienic? A moze w ogole sie nie zmieniac?
Moim najwiekszym, najwiekszym marzeniem-celem jest znalezienie w zyciu czegos co bedzie mnie naprawde interesowalo, co bede mogla robic.. chodzi mi o zawod, prace. Niestety mimo moich 24lat nadal nie odkrylam swojej pasji. Zastanawiam sie jak to zrobic? Moze ktos ma pomysl [img]icons/icon7.gif[/img]...
Drugi cel.. nauka angielskiego, z racji tego, ze miekszkam w Stanach. Srodki juz podjelam-chodze do szkoly. Ale chcialabym tak sie nauczyc tego jezyka aby bardzo swobodnie sie nim poslugiwac. Niestety nie licze na zdobycie akcentu, bo juz za stara na to jestem [img]icons/icon7.gif[/img].. no i co wazniejsze nie mam sluchu wiec ciezko jest idealnie powtarzac. A jesli chodzi o marzenie, ktore nigdy sie nie spelni.. to chcialabym umiec spiewac [img]icons/icon9.gif[/img]..
A jak to wyglada u Was?

[mamsonka]

Nie potrafię malować..... zawsze marzyłam o tym aby móc malować, przelewać na płótno to co wokół nas piękne i niepowtarzalne i gdy widzę coś co dech mi zapiera, wtedy poprostu ......sięgam po aparat fotograficzny. No cóż człowiek musi sobie jakoś radzić w życiu i może na tym polegają marzenia, że nigdy się nie spełniają i może na tym polega nasze życie, żeby znajdować jakieś substytuty swoich marzeń. Gdy marzenie się spełni, przestaje być marzeniem, staje się celem, który się osiągnęło. Choć z drugiej strony...marzyłam o dziecku, starałam się o nie i choć już mam je dwa lata (co to jest dwa lata?)wciąż jestem szczęśliwa i czuję się tak jakbym znalazła swoje szczęście i jednocześnie cel mego życia....no i mam cudowny obiekt fotografowania. Marzę jeszcze o tym, żeby mówić płynnie po niemiecku, choś jestem germanistką nigdy mi się to raczej nie uda już......podobno język zna się perfekt, gdy przyśni się jakiś sen w tym języku, mi się jakoś nic jeszcze nie przyśniło po niemiecku, no i może dobrze....sen po niemiecku brrrrrryyyy [img]icons/icon26.gif[/img] ...więc może dobrze, że niektóre marzenia się nie spełniają bo i tak jestem szczęśliwa [img]icons/icon40.gif[/img]

Wszystkie marzenia nie moga sie spelniac, bo wtedy nasze zycie nie mialoby celu [img]icons/icon7.gif[/img] po co sie o cos starac, jesli sie wszystko ma.
Przypadkowo tak sie zlozylo, ze moje marzenia sa podobne do Waszych [img]icons/icon7.gif[/img] ja mam sluch(kiedys dobrze gralam na syntezatorze), ale nie mam glosu, bardzo mi tego czasem brakuje, by wyrazic to co czuje [img]icons/icon12.gif[/img] ehh, nawet do rymu. Niestety to jest nieodwracalne [img]icons/icon7.gif[/img] Druga rzecz to fotografowanie, i mysle ze tego mozna sie nauczyc(majac choc minimalne predyspozycje, a ja uwazam ze takie mam), trzeba tylko miec kiedy a ja na razie nie mam kiedy [img]icons/icon7.gif[/img] Lubie ogladac piekne zdjecia (szczegolnie przyroda i makrofotografia) i chcialabym kiedys takie umiec robic [img]icons/icon7.gif[/img] chocby dla siebie.
No i chcialabym zdobyc prace, w ktorej bylabym niezastapiona i doceniana [img]icons/icon12.gif[/img] i ktora bym lubila oczywiscie. Co ciekawe, nie mam jeszcze sprecyzowanego rodzaju tej pracy, zakres jest dosc szeroki, ale w koncu jest tyle ciekawych rzeczy do zrobienia na tym swiecie [img]icons/icon7.gif[/img]
A teraz od drugiej strony: zauwazylam, ze rzeczy, dzieki ktorym jestem szczesliwa, to wlasciwie juz mam: wspaniale corki (najlepsze co mnie w zyciu spotkalo), i niemniej wspanialego meza (to nic, ze z kilkoma wadami ). Nie wiem czy wiecie o co mi chodzi, ale czlowiek goni za czyms, a najwazniejsze ma w zasiegu reki [img]icons/icon7.gif[/img] Dopiero niedawno to sobie uswiadomilam.
A zdjecia tez uwiebiam robic moim dzieciom [img]icons/icon7.gif[/img] ostatnio wypstrykalam tyle klisz, ze nie mialam pieniedzy na ich wywolanie [img]icons/icon10.gif[/img]

[mamsonka]

Dokładnie tak jest. Człowiek ma swoje szczęście w zasięgu ręki, tyle, że czasami tego nie zauważa. A żeby szczęście wogóle mogło istnieć niestety musi też istnieć nieszczęście. Ja podobnie jak Ty sistar całkiem niedawno zaczęłam, a raczej nauczyłam się cieszyć tym co mam i zrozumiałam, że ludzi trzeba akceptować takimi jakimi są, bo innych po prostu nie ma.

[Helena]

Lista marzeń...
Chciałabym wreszcie przestać się uczyć - tak sobie myślę, po cholerę mi ten drugi doktorat, po co? Ale rodzina ciągle mnie pouczała: ucz się, bez doktoratu ani rusz, później jeden doktorat przestał im wystarczać, robię drugi, mówią coś o habilitacji. Chyba zwariuję, dlaczego tak dałam się w to wszystko wmanewrować? Kiedyś na studiach miałąm fajnego chłopaka, chodziliśmy 7 lat, on chciał się ze mną ożenić, ale pod wpływem rodziny nie chciałam wyjść za mąż przed obroną doktoratu. Facet odszedł, wcale mu się nie dziwię.
Tyle w życiu mi przepadło: nie wykorzystałam talentu aktorskiego i wokalnego (sopran) - tak sobie teraz myślę, że jedno i drugie nie byłoby złe w operze... Ale teraz jest już za późno. Mój ojciec zawsze mówił, że porządni ludzie nie wykonują takich zawodów, co najwyżej - mogę pośpiewać rodzinie koledy na Wigilii. Zakazał mi chodzenia nawet na zajęcia z chóru, chciałam iść do szkoły muzycznej, nie było jednak mowy o grze na pianinie (trochę nauczyłam się grać u koleżanki z osiedla, ale co to za nauka? prowizorka).
Chciałabym kiedyś mieszkać na wsi i chodować strusie, jak mój wujek. To marzenie też pewnie nigdy się nie spełni, bo mój przyszły mąż nie chce słyszeć o wyprowadzce z Warszawy. A ja wiem, że tylko na wsi byłabym naprawdę szczęśliwa. Jednak bardzo kocham mojego Misia i raczej zrezygnuję dla niego z tej wsi..
Chciałabym wreszcie urodzić dzieci, bo mam już ponad 30 lat i dystroficzne jajniki. Nie wiem, czy się uda. Na razie pomagam bratowej wychowywać jej synka. Ma 3.5 roku i od pół roku dzięki mnie umie czytać (jestem nauczycielką z wyształcenia).
Mam takie prozaiczne marzenia - życie w spokoju, ciszy, czystym otoczeniu, wśród przyrody. A tymczasem pewnie do końca życia pozostanie mi nerwowa wegetacja w wirze Warszawy, z której jak tylko mogę- uciekam z psem do Lasu Kabackiego i robię orła w śniegu.
PS - przepraszam, że się Wam tak wyżaliłam, ale nie mam ani jednej koleżanki w Warszawie i nie mam z kim się spotkać i tak po babsku - pogadać... [img]icons/icon9.gif[/img]

[Hana]

Oto fragmencik mojej listy marzeń:
1. Chciałabym wrócić do rodzinnego Poznania.
2. Chciałabym osiągnąć całkowitą samodzielność.
3. Chciałabym, aby mój ukochany mąż przestał grać w Diablo.
To lista pół żartem, pół serio (z czego Poznań jest bardzo serio).

Mam wiele marzeń i kilka celów.
Np. wiem, że powinnam ciągle szlifowac swój niemiecki (właściwie mój zawód).
Chciałabym też sprawdzić sie w zupełnie nowej dziedzinie związanej z obecnym kierunkiem studiów.
Chcę się spełniać i być szczęśliwa i latem wyjechać na ukochane Kaszuby...
Co do innych marzeń, niektóre mogą pozostać tylko marzeniami, bo przecież jak powiedział Asnyk "najpiękniejsze jest to czego nie ma".

Pozdrawiam i życzę spełnienia,
Hana [img]icons/icon7.gif[/img]

[mamsonka]

Hana, przepraszam za głupie pytanie, ale czy Ty czasami nie jesteś Hania Adamowicz, z którą studiowałam na UAM w Poznaniu?

[mamsonka]

Skąd się wzięło to zdjęcie? Ja tego nie wklejałam.....

[Helena]

Jezus, ja to wklejałam ale w poście Do Zło: zdjecie. I mi zdjecie uciekło i doczepiło się do Twojego postu.
Czary mary?

Albo: Najwiekszym szczesciem jest oczekiwanie na nie [img]icons/icon7.gif[/img]
I to sie zgadza, bo, dla przykladu, najprzyjemniejsza jest ta chwila, gdy z niecierpliwoscia otwieramy czekolade, a nie gdy ja juz jemy [img]icons/icon12.gif[/img] Z powazniejszych przykladow: dla mnie przygotowania do slubu byly bardziej ekscytujace niz sama uroczystosc, a okres studiow bardziej satysfakcjonujacy niz odebranie dyplomu.
No i wlasnie, a propos studiow. Czasem moim marzeniem jest, zeby czas sie cofnac i zebym mogla to przezyc jeszcze raz [img]icons/icon7.gif[/img] studia to byl najfajniejszy okres w moim zyciu. Mozliwe, ze to samo powiem o wychowywaniu dzieci za kilkanascie lat, jak juz beda dorosle, albo o spacerach z wnukami jak juz bede (calkiem) stara [img]icons/icon12.gif[/img] ale na razie studia kojarza mi sie z mlodoscia ktora nigdy nie wroci. (powiedziala sterana zyciem Sistar [img]icons/icon12.gif[/img] )

Moze system odebral to jako jedno z marzen i celow [img]icons/icon12.gif[/img] i wkleil a propos tematu [img]icons/icon12.gif[/img]
[img]icons/icon10.gif[/img]
a tak powaznie, to ja tez mialam dzis klopoty, z logowaniem

[Hana]

Mamsonko miła,
O ile wiem to nie...
Ale pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.
Jeżeli mieszkasz w Poznaniu, to pozdrów moje miasto. [img]icons/icon7.gif[/img]
(a pytanie wcale nie było głupie)

Hana [img]icons/icon7.gif[/img]

[mamsonka]

A tak strasznie mi wszystko pasowało....niemiecki, Poznań, rocznik chyba też (72 ?), nawet Kaszuby ......no może za wyjątkiem męża grającego w Diablo [img]icons/icon7.gif[/img].
Ale to nic, przynajmniej pozdrowiłam od Ciebie moje ukochane miastko.
Przesyłam całuski i dwie rybie łuski [img]icons/icon40.gif[/img]

[Hana]

Faktycznie zbieg okoliczności, bo większość się zgadza.

Pozdrawiam baardzo mocno [img]icons/icon7.gif[/img]

Hana

[Suzanne]

Ja mam tak naprawdę jedno marzenie - Teatr.
Jest to myśl tak uparta i dojrzała, że sądzę, że się spełni.
Całe dotychczasowe życie, które spędzałam niezajmowaniu się tym co kocham jest dla mnie takim stanem wstrzymania oddechu, podskórnego napięcia i oszukiwania samej siebie.

Przed rozpoczęciem Studiów skończyłam szkołę mocno wyprofilowaną artystycznie. I choc nie byłam wybitnie ani zdolna, ani oddana wychodząc z tego budynku po raz ostatni wiedziałam, że bez pewnego pierwiastka, który w sobie znalazłam jestem niczym.
Jestem powietrzem, jestem kobietą nudną i przeciętną.

I przyszłość tylko to potwierdziła.

Wszystkie inne talenty, jakie posiadam są mało ważne, bo we wszystkich innych dziedzinach życia niż tej jednej, wybranej jestem niedokładna i wykonuję pracę bez serca, energii i sukcesu.

Jestem niczym bez samej siebie.

[bluegirl]

lista marzeń i celów a to i ja coś dopiszę
- chciałabym przestac bac się jeździc samochodem ale od stycznia kiedy mieliśmy niewielki wypadek, mozna by powiedzieć że stłuczkę boje sie jeździć nawet jako pasażer a co dopiero za kierownicą, a mój ojciec tego nie rozumie i każe mi jeżdzić to dla mnie ksozmar
- chciałabym nauczyc się ładnie malowac i wpoic sobie nawyk dbania o siebie, a nie okresami przestawać maziać się balsamami do ciała z lenistwa, czy tez odstawiac odżywki do paznokci czy włosów, poprostu chcałabym nauczyc sie to wszystko robić systematycznie bez grymaszenia
- chciałabym utrzymać prace i nie poddawać sie, nie załamywac bo potrzebuje kasy na aparat na zeby a stażowego stupendium mam ok 470zł więc sporo musze popracować
- chciałabym dostac sie na studia i utrzymac sie na nich, jednocześnie pracując, niby zaoczne a jednak na Fizjoterapie ciężko sie dostać
- chciałabym kiedys pracowac i móc się sama utrzymać, być na własnym garnuszku i ne oglądac sie na czyjąc pomocna dłoń
- chciałabym rzobić wszystko dla siebie co moge by później niczego nie załowac że czegoś nie spróbowałam
- chciałabym odzyskać Aniołka którego straciłam
- chciałabym miec dużo kasy żeby móc kupić sobie takie kosmetyki i ciuchy które chcę a kasy na nie nie mam bo kosztują po ok. 200 zł
- chciałabym miec dużo siły i wytrwałości żeby wszystkim tym marzeniom i celom podołać

[sylwia18]

to ja może w kolejności chronologicznej
najpierw chcę zdać bardzo dobrze maturę
dostać się na wymarzone studia
ukńczyć je
znaleść interesującą pracę(i dobrze płatną)
wyjść szczęśliwie za mąż
mieś zdrowe i mądre dzieci

[CzarnyElf]

Moje marzenia

1.Przeprowadzka do wiekszego miasta a najlepiej do jakiegos gdzie jest blisko do oceanu
2.Chcialabym kiedys miec jakas przyjaciolke,kolezanke w realu.
3.Zdobycie pracy typu w sklepie z kosmetykami.
4.Pojscie do beauty school i jej ukonczenie.
5.Chcialabym miec prace ktora mnie interesuje i daje satysfakcje(pieniadze nie sa najwazniejsze)
6.Chcialabym w koncu poleciec do Polski
7.Opanowac angielski na poziomie bardzo dobrym zeby mnie nikt nie mogl zagiac
8.Chcialabym kiedys byc w ciazy
I to tyle na dzien dzisiejszy

[artinka]

1. Zdac pozytywnie examin na Uniwerek na dzienne magisterskie studia uzupelniajace... a to nie bedzie latwe (exam z mikroekonomii, makroekonomii, rachunkwosci, matematyki i statystyki... (ajjjj :/)
2. Kochac i byc kochana

Niom... i to chyba tyle... przynajmniej jak narazie

[TOMORROW]

od paru lat moim marzeniem było dostać się na farmację, jedyny kierunek , który wchodził w grę-albo to albo nic innego. Zaczęłam studiować, myslę, że skoncze, a potem... mieć kochającego męża i zdrowe, cudne dzieciaczki.
o innych rzeczach pewnie zacznę marzyć, gdy już założę rodzinę.

[Martenkaaa]

1)Byc bardziej wyrozumiala w stosunku do siebie i innych ludzi
2)Kochac calym sercem i nie patrzec na przeciwnosci losu
3)W koncu osiagnac wymarzony cel swojego zycia(...)
4)Nie zalowac juz niczego i isc ciagle do przodu z usmiechem
5)Oduczyc sie grymasic,bo w rzeczywistosci pewne sprawy zawsze wyolbrzymiam i robie wielkie 'halo'z niczego


Jeszcze pewnie pare rzeczy by sie znalazlo,ale to chyba sa te podstawowe

[Ami]

A ja mam jedno marzenie i cel. Najważniejszy. Zapanować nad sobą: przestać się wszystkiego bać, przed wszystkim uciekać. Dziś straciłam przez to 1500 zł. Miałam lecieć do Francji, nie poleciałam. Stchórzyłam. A najgorsze jest to, że nadal nie jestem szczęśliwa. Owszem, cieszę się, że jestem w domu, że czuję sie bezpieczna. Ale jestem na siebie maksymalnie wściekła za to, że stchórzyłam. Znowu. I za to, że wiedząc, jaka jestem, w ogóle się na tą Francję zdecydowałam.
Dół.

[neonka28]

Moim marzeniem jest żeby mój mąż znalazł lepszą wymarzona prace. Chcialabym aby moja mama mogla kiedys ze mna pojechac na wczasy zagraniczne bez myslenia o pracy o oplatach bez stresu na pelnym luzie!
Marzy mi sie takze domek i wtedy koniecznie piesek najlepiej labradorek.
Czasem mysle tez o tym jak by to bylo gdybym nie pracowala tak cięzko i czy podobaloby mi sie mieszkac w duzym miescie!!!Czy duze miasto może woogóle być marzeniem?

[Julcik]

Hm... chyba każdy z nas lubi sobie czasem pomarzyć. Ja swoje marzenia konsekwentnie spełniam kroczek po kroczku. Niektóre z nich są na pozór błahe i niepozorne a inne wielkie i upragnione. Będąc małą dziewczynką marzyłam o psie - dziś go mam i jest moim najlepszym przyjacielem. W późniejszym okresie moje marzenia dotyczyły upragnionej, bardzo dobrej szkoły - dostałam się do niej i mam przyjemność uczenia się wśród wspaniałych, inteligentnych, jedynych w swoim rodzaju osobowości. Niedawno poznałam najwspanialszego mężczyznę na świecie - z nim teraz jestem. Daje mi szczęście i ogromną miłość, której chyba każdy człowiek potrzebuje Dostałam wiele propozycji sesji zdjęciowych - to także moje marzenie. Chciałabym pracować w TV, mieć kontakt z ludźmi, być znaną osobą. 13 sierpnia będę uczestniczyła w wyborach miss... nie liczę oczywiście na wygraną, ale uważam że jest to wspaniała okazja do poznania nowych, ciekawych ludzi z TEGO światka i być może szansa na "zaistnienie". Wiadomo - ze znaną twarzą jest troszkę łatwiej pojawić się w TV, kiedy jest się już gdzieś tam rozpoznawaną...
Ogólnie rzecz biorąc jestem szczęśliwą osobą. Wychodzę z założenia, że co nas nie zabije, to wzmocni. Nie należę do ludzi, którzy łatwo się poddają przy niesprzyjających okolicznościach. Należy śmiało dążyć do upragnionego celu - to jest podstawą marzeń, które się spełniają... pozdrawiam was cieplutko

[xanka]

Napisane przez Ami

Miałam lecieć do Francji, nie poleciałam.

Ami , co się stało ???
Widziałam i śledziłam Twój wątek o pierwszym locie. Nawet miałam dopisać pare groszy od siebie, ale raz że dziewczyny już wszystko chyba napisały a dwa już było za późno bo dzisiaj miałaś leciec I tak się cieszyłaś na ten wylot..

[Ami]

Napisane przez xanka

Ami , co się stało ???
Widziałam i śledziłam Twój wątek o pierwszym locie. Nawet miałam dopisać pare groszy od siebie, ale raz że dziewczyny już wszystko chyba napisały a dwa już było za późno bo dzisiaj miałaś leciec I tak się cieszyłaś na ten wylot..

Cieszyłam się jak głupia- Francja to moje marzenie. Ale równocześnie miałam złe przeczucia- że stamtąd nie wrócę. Nie było to nic sprecyzowanego. Ani że samolot się rozbije, ani że tam mi się coś stanie. Ja wiedziałam, że stamtąd nie wrócę. Jakaś paranoja. Nawet miałam oddac bilety, ale okazało się, że nie mogę. Cały czas przekonywałam się, że to jakaś bzdura, próbowałam pozytywnie nastawić. Mój chłopak mi w tym dzielnie sekundował. I mama. Ale dziś rano nie dałam rady. Może gdyby mnie ktoś zmusił...Ale rodzice powiedzieli, że to moja decyzja. Miałam ten komfort psychiczny, ze wydałam na to samodzielnie zarobione pieniądze. Doszłam do wniosku, że wolę żałować, że nie pojechałam, niż że pojechałam.
Pewnie nałożyło się wszystko: 1 raz samolotem, 1 raz sama gdziekolwiek, 1 raz za granicą, to, że nie umiem nawiązywać kontaktów z ludźmi, że jestem nieśmiała.
Teraz siedzę w domu i jestem na siebie wściekła. Za to, że znów stchórzyłam. Za to, że w ogóle się w to pakowałam. Było poczekać z kupowaniem biletów. I do tego te stracone pieniądze. Odkładane przez 2 lata. Przecież mogłam pojechać np. z mamą. Po co ja się w to w ogóle ładowałam? Za to, że histeria znów wzięła nade mną górę. I za to, że teraz zamiast się cieszyć, że jestem w domu, że czuję się bezpieczna, mam doła. Jakoś się trzymam tylko po to, żeby rodziców już nie denerwować.
A najlepsze w tym wszystkim jest to, że nadal uważam, że bym stamtąd nie wróciła i że wybrałam słusznie.

Dziewczyny, przepraszam za zaśmiecanie wątku. Musiałam się wyżalić. Już siedzę cicho. Mam 21 lat, a zachowuję się jak rozhisteryzowany bachor.

[xanka]

Napisane przez Ami

Cieszyłam się jak głupia- Francja to moje marzenie. Ale równocześnie miałam złe przeczucia- że stamtąd nie wrócę. Nie było to nic sprecyzowanego. Ani że samolot się rozbije, ani że tam mi się coś stanie. Ja wiedziałam, że stamtąd nie wrócę. Jakaś paranoja.[...]
A najlepsze w tym wszystkim jest to, że nadal uważam, że bym stamtąd nie wróciła i że wybrałam słusznie.

Ami słonko, nie zasmucaj się już. Może to właśnie nie tchórzostwo tylko kobieca intuicja Skoro tak mocno coś Ci mówiło, żeby nie lecieć, i nadal masz takie przeświadczenie, to nie miej do siebie pretensji. Widać tak musiało być. Jeszcze polecisz. Może właśnie z mamą albo z chłopakiem.
Czasem człowiek potrzebuje takich sytuacji, żeby się czegoś nauczyć. I na drugi raz być bogatszym o takie doświadczenie.
Decyzję już podjęłaś więc się teraz nie gań za to. Trzeba iść do przodu
pozdrawiam

[Gonia1]

Napisane przez Ami

Cieszyłam się jak głupia- Francja to moje marzenie. Ale równocześnie miałam złe przeczucia- że stamtąd nie wrócę. Nie było to nic sprecyzowanego. Ani że samolot się rozbije, ani że tam mi się coś stanie. Ja wiedziałam, że stamtąd nie wrócę. Jakaś paranoja. Nawet miałam oddac bilety, ale okazało się, że nie mogę. Cały czas przekonywałam się, że to jakaś bzdura, próbowałam pozytywnie nastawić. Mój chłopak mi w tym dzielnie sekundował. I mama. Ale dziś rano nie dałam rady. Może gdyby mnie ktoś zmusił...Ale rodzice powiedzieli, że to moja decyzja. Miałam ten komfort psychiczny, ze wydałam na to samodzielnie zarobione pieniądze. Doszłam do wniosku, że wolę żałować, że nie pojechałam, niż że pojechałam.
Pewnie nałożyło się wszystko: 1 raz samolotem, 1 raz sama gdziekolwiek, 1 raz za granicą, to, że nie umiem nawiązywać kontaktów z ludźmi, że jestem nieśmiała.
Teraz siedzę w domu i jestem na siebie wściekła. Za to, że znów stchórzyłam. Za to, że w ogóle się w to pakowałam. Było poczekać z kupowaniem biletów. I do tego te stracone pieniądze. Odkładane przez 2 lata. Przecież mogłam pojechać np. z mamą. Po co ja się w to w ogóle ładowałam? Za to, że histeria znów wzięła nade mną górę. I za to, że teraz zamiast się cieszyć, że jestem w domu, że czuję się bezpieczna, mam doła. Jakoś się trzymam tylko po to, żeby rodziców już nie denerwować.
A najlepsze w tym wszystkim jest to, że nadal uważam, że bym stamtąd nie wróciła i że wybrałam słusznie.

Dziewczyny, przepraszam za zaśmiecanie wątku. Musiałam się wyżalić. Już siedzę cicho. Mam 21 lat, a zachowuję się jak rozhisteryzowany bachor.

No to niezły numer odwaliłaś! Musiałaś się naprawdę bać! Ja bym nie zrezygnowała z takiego lotu, choć też pewnie bym się bała.
Ale nic to: teraz masz nowy cel: nie powtarzać błędów. Głowa do góry, Ami! Więcej pewności siebie! Na avatorku to Ty? Ładna z Ciebie dziewczyna, z wyglądu (i wpisów na wizażu) wnioskuję, że baaaardzo sympatyczna. Postaw przed sobą takie zadanie: zorganizować jakiś następny lot i nie uciekać w ostatniej chwili.

[Gonia1]

Ja mam niektóre marzenia podobne do marzeń Julity.
- wziąć udział w profesjonalnych sesjach zdjęciowych, choć w sumie to marzenie już spełniło mi się tydzień temu. Podziękowania dla Tomka (tak tak, "nasz" wizażowy tomaszeg) i Roberta!

A poza tym marzę o tym, żeby:
- wszyscy w mojej rodzinie i ja cieszyli się jak najdłużej dobrym zdrowiem
- nie martwić się nigdy o swoje finanse...Nie chodzi mi o zarabianie nie wiadomo jak wielkich pieniędzy. Po prostu chcę, żebym kupując coś, nie zamartwiała się, czy starczy mi kasy np. na jedzenie itp.
- poznać kiedyś faceta poważnie podchodzącego do życia, który będzie ze mną z miłości a nie po to, żeby się pobawić. I który nie będzie udawał kochającego i troskliwego, a słowa "kocham cię" będą dla niego sposobem, aby mydlić mi oczy. I żeby okazywał mi, że to ja jestem dla niego najpiękniejsza, najmądrzejsza itd. A jak będę w ciąży, żeby nie zachwycal się figurą innych dziewczyn. Przyziemne, prawda?....Ale jakie ważne...
- mieć kiedyś fajne dziecko albo dzieci. Fajne=mądre, inteligentne, wrażliwe a jednocześnie pewne swojej wartości. I żebym nigdy nie miała z nim żadnych problemów wychowawczych, a przynajmniej nie tych poważniejszych
- klimat w Polsce zmienił się wzdłuż ulic rosły palmy, a temperatura zimą nie spadała poniżej +10 st.
- szef podwyższył mi mój dodatek motywacyjny, bo 10 zł miesięcznie to są kpiny
- moi uczniowie byli grzeczniejsi i żeby następne roczniki były znośne
- mój angielski był na tyle dobry, żebym podczas czytania anglojęzycznej książki nie musiała ANI RAZU zaglądać do słownika.

[happygirl]

marzenia... jestem z takich, ktorzy uwazaja, ze marzenia trzeba konsekwentnie realizowac - to jedyna szansa na szczescie.
staram sie realizowac, a i tak ciagle jakichs przybywa:
- chcialbym nauczyc sie hiszpanskiego (i juz zaczelam sie wglebiac w samouczek )
- chcialabym stworzyc pelna ciepla, szczesliwa rodzine i miec kiedys dziecko, ktore bedzie chciane, planowane i kochane
- marze o malym domku na wsi, ale blisko miasta, gdzie mozna by odpoczac i pomarzyc w spokoju
- chcialabym miec kiedys duzo pieniedzy, ale uczciwie zarobionych
- i jeszcze kilku przyjaciol, takich prawdziwych, bo mam niewielkie szczescie w przyjazniach
- i chcialabym byc zdrowa