Scent Bar II

[Anuschka]

Hecate - bardzo współczuję...
Dużo zdrowia i siły dla Twojej Mamy i dla Ciebie

[Aragonte]

Hecate, trzymam kciuki za Twoją mamę

Napisane przez Margot45

Nie wiem jak się nazywam, nie cierpię zamykania miesiaca, a ten tydzień bedzie cały taki szalony
(na dodatek tęsknię za takim jednym, mimo, że obiecałam sobie, że nie bede, ech...)

Oj... znam ten ból

[hecate]

Musialam zebrac mysli.

Drugi raz mi to zrobila, najbardziej mnie boli nie fakt, ze jest chora ale to, ze od grudnia to ukrywala.

Jak zrobila mi to raz poltorej roku temu, ze jakos na kilka dni przed powiedziala mi 'wiesz ide na onkologie haha' to mnie prawie zabila. Jak stalam tak siadlam.
Ale mialo byc juz ok.

Dzis dzwonie zeby powiedziec moja nowine i mowie 'dzownilam z roboty, nie bylo Cie'
odpowiedz
'a lazilam sobie, szlafroczka szukalam sobie'

Szlafroczka - i tu juz wiedzialam, a bo ona ma juz jutro zabieg, a bo jednak wyszlo na markerach, ze rak jest znow. Glos mi zalamal, pytam 'ile wiesz??'
'Od grudnia' - wszystko lekkim tonem, wrecz niepowaznym. Ja w grudniu bylam w PL, bylam jak pojechala do ginekologa wtedy z wynikami, jak wrocila i mowila, ze na stowe wsio dobrze. Z milion razy z siostra sie dopytywalysmy.
Siostra jest na miejscu, nic nie wiedziala - dowiedzila sie dzis, bo babcia podlsuchala mamy rozmowe i powiedziala Asce.

Asce puscily nerwy, ma 17 lat. Opierdaczyla mame.

Ja rozumiem, ze nie trzeba sie umartwiac, nie trzeba sie 'obnosic' z choroba ale nam chyba mogla powiedziec. Nie wiem czemu to robi.

I skoro po takim czasie od 1szej operacji znow wrocila choroba jaka mam gwarancje, ze znow nie wroci...

[Ata77]

Postanowiłam się wypowiedzieć ponieważ doskonale wiem co czujesz.Przeżyłam to samo.Mama do końca nie mówiła mi jak jest,Mama chciała mnie uchronić przed bólem.W nas już coś takiego jest- jak masz dziecko chcesz je uchronić.Rozumiesz?
Właśnie DLATEGO nie chciała Ci/Wam powiedzieć.

Gwarancji,że choroba nie wróci nie masz żadnej.Masz tylko nadzieję.

[miss natasha]

Napisane przez hecate

Musialam zebrac mysli.

Drugi raz mi to zrobila, najbardziej mnie boli nie fakt, ze jest chora ale to, ze od grudnia to ukrywala.

Jak zrobila mi to raz poltorej roku temu, ze jakos na kilka dni przed powiedziala mi 'wiesz ide na onkologie haha' to mnie prawie zabila. Jak stalam tak siadlam.
Ale mialo byc juz ok.

Dzis dzwonie zeby powiedziec moja nowine i mowie 'dzownilam z roboty, nie bylo Cie'
odpowiedz
'a lazilam sobie, szlafroczka szukalam sobie'

Szlafroczka - i tu juz wiedzialam, a bo ona ma juz jutro zabieg, a bo jednak wyszlo na markerach, ze rak jest znow. Glos mi zalamal, pytam 'ile wiesz??'
'Od grudnia' - wszystko lekkim tonem, wrecz niepowaznym. Ja w grudniu bylam w PL, bylam jak pojechala do ginekologa wtedy z wynikami, jak wrocila i mowila, ze na stowe wsio dobrze. Z milion razy z siostra sie dopytywalysmy.
Siostra jest na miejscu, nic nie wiedziala - dowiedzila sie dzis, bo babcia podlsuchala mamy rozmowe i powiedziala Asce.

Asce puscily nerwy, ma 17 lat. Opierdaczyla mame.

Ja rozumiem, ze nie trzeba sie umartwiac, nie trzeba sie 'obnosic' z choroba ale nam chyba mogla powiedziec. Nie wiem czemu to robi.

I skoro po takim czasie od 1szej operacji znow wrocila choroba jaka mam gwarancje, ze znow nie wroci...

hecate, moja droga

wszystko będzie dobrze. z całą stanowczością i przekonaniem Ci to mówię.
staram się wyobrazić sobie, jak Ci ciężko przez zachowanie mamy - ale pomyśl, że dla jej zdrowia najważniejsze, że lekarz wie o wszystkim, podejmuje odpowiednie działania i ma to pod kontrolą.

z drugiej strony rozumiem też jej sposób działania - na pewno jest silną kobietą i stara się nie obarczać nikogo swoim problemem, musicie spokojnie pogadać - spróbuj jej wytłumaczyć, że to dla Ciebie ważne.

trzymam kciuki i mimo wszystko nieśmiało gratuluję nowej pracy pozytywne myślenie jest podstawą w trudnych sytuacjach [jakkolwiek banalnie by to teraz nie brzmiało]

[hecate]

Napisane przez Ata77

Postanowiłam się wypowiedzieć ponieważ doskonale wiem co czujesz.Przeżyłam to samo.Mama do końca nie mówiła mi jak jest,Mama chciała mnie uchronić przed bólem.W nas już coś takiego jest- jak masz dziecko chcesz je uchronić.Rozumiesz?
Właśnie DLATEGO nie chciała Ci/Wam powiedzieć.

Ale to i tak boli, poza tym jesli wiedzialabym, ze zawsze powie mi nawet najgorsza prawde czulabym sie lepiej. A tak? dwa miesiace zylam sobie w blogiej nieswiadomosci, przejmujac sie swoimi gownianymi nic nie znaczacymi dolkami, nawet mamie to mowiac. Ona pocieszala mnie kretynke a sama miala taki problem.
Nic nie wyczulam.

[Ata77]

Napisane przez hecate

Ale to i tak boli, poza tym jesli wiedzialabym, ze zawsze powie mi nawet najgorsza prawde czulabym sie lepiej. A tak? dwa miesiace zylam sobie w blogiej nieswiadomosci, przejmujac sie swoimi gownianymi nic nie znaczacymi dolkami, nawet mamie to mowiac. Ona pocieszala mnie kretynke a sama miala taki problem.
Nic nie wyczulam.

Ty nie możesz winić siebie za to,że żyłaś w błogiej nieświadomości i, że nic nie wyczułaś...A poza tym myslisz,że czułabyś się lepiej wiedząc?
Oczywiście rozumiem Twoje emocje,ale przede wszystkim rozumiem decyzję Twojej Mamy.
Proponuję nie skupiać się na tym co było,nie obarczać Mamy swoim żalem,bólem,być dla Niej teraz wsparciem,nie analizować powodów dla których zdecydowała się milczeć.

Choć wiem,że to trudne

Dziś ja jestem Matką.I wiem,że starałabym się uchronić moje Dziecko za wszelką cenę.Tak myslę.

[Zuziunia]

Napisane przez hecate

no i mej radosci koniec.

mama znow operacja, znow rak

Ojej strasznie mi przykro

Napisane przez hecate

Musialam zebrac mysli.

Drugi raz mi to zrobila, najbardziej mnie boli nie fakt, ze jest chora ale to, ze od grudnia to ukrywala.

Jak zrobila mi to raz poltorej roku temu, ze jakos na kilka dni przed powiedziala mi 'wiesz ide na onkologie haha' to mnie prawie zabila. Jak stalam tak siadlam.
Ale mialo byc juz ok.

Dzis dzwonie zeby powiedziec moja nowine i mowie 'dzownilam z roboty, nie bylo Cie'
odpowiedz
'a lazilam sobie, szlafroczka szukalam sobie'

Szlafroczka - i tu juz wiedzialam, a bo ona ma juz jutro zabieg, a bo jednak wyszlo na markerach, ze rak jest znow. Glos mi zalamal, pytam 'ile wiesz??'
'Od grudnia' - wszystko lekkim tonem, wrecz niepowaznym. Ja w grudniu bylam w PL, bylam jak pojechala do ginekologa wtedy z wynikami, jak wrocila i mowila, ze na stowe wsio dobrze. Z milion razy z siostra sie dopytywalysmy.
Siostra jest na miejscu, nic nie wiedziala - dowiedzila sie dzis, bo babcia podlsuchala mamy rozmowe i powiedziala Asce.

Asce puscily nerwy, ma 17 lat. Opierdaczyla mame.

Ja rozumiem, ze nie trzeba sie umartwiac, nie trzeba sie 'obnosic' z choroba ale nam chyba mogla powiedziec. Nie wiem czemu to robi.

I skoro po takim czasie od 1szej operacji znow wrocila choroba jaka mam gwarancje, ze znow nie wroci...

Najważniejsze chyba nie jest to że wam nie powiedziała, ale ze sama dzielnie to znosi, mogła sie przecież załamać. Rozumiem że wam przykro, ale w ten sposób jakby 2 miesiące byłyście spokojne. Może nie chciała wsparcia? Moze tak jej było wygodniej? Moze sama musiała na nowo sie oswoić przemyśleć, jakie podjąć ma działania?
Rozumiem że to problem ginekologiczny

Napisane przez hecate

Ale to i tak boli, poza tym jesli wiedzialabym, ze zawsze powie mi nawet najgorsza prawde czulabym sie lepiej. A tak? dwa miesiace zylam sobie w blogiej nieswiadomosci, przejmujac sie swoimi gownianymi nic nie znaczacymi dolkami, nawet mamie to mowiac. Ona pocieszala mnie kretynke a sama miala taki problem.
Nic nie wyczulam.

Nie możesz sie obwiniać, a poza tym nie jesteś kretynka i tak więcej nie pisz
Wyobraź sobie że twoja mama może nie chciała widzieć cię smutnej, nie chciała może tez pomocy. Nie wiem jak to jest, ale sa osoby zamknięte w sobie i chcą przez pewne rzeczy przejść same i z podniesiona głową.

[d'ou vient le vent]

Ata77 - nie wszystkim takie chronienie pomaga. Nam ojciec tez zrobil podobny numer i dowiedzialysmy sie kiedy juz nie bylo mozna mu pomoc. Udawal ze wszystko jest w porzadku. Cala sytuacja spadla na nas zupelnie nagle i nie moglysmy sie na nic przygotowac ani pokierowac cala sprawa tak aby bylo jak najmniej cierpien.
Wszystko w szoku i na lapu-capu. Nie moglysmy poukladac pewnych spraw i tez zdane bylysmy na laske i nielaske lekarzy (ktorym mam wiele za zle).
Hecate - trzymaj sie mocno, naprawde wam wspolczuje i mam nadzieje ze mimo wszystko wam sie uda

Nat

[Ata77]

Napisane przez d'ou vient le vent

Ata77 - nie wszystkim takie chronienie pomaga. Nam ojciec tez zrobil podobny numer i dowiedzialysmy sie kiedy juz nie bylo mozna mu pomoc. Udawal ze wszystko jest w porzadku. Cala sytuacja spadla na nas zupelnie nagle i nie moglysmy sie na nic przygotowac ani pokierowac cala sprawa tak aby bylo jak najmniej cierpien.
Wszystko w szoku i na lapu-capu. Nie moglysmy poukladac pewnych spraw i tez zdane bylysmy na laske i nielaske lekarzy (ktorym mam wiele za zle).

Tak masz rację.Ale widzisz dla mnie żadne "przygotowanie" nie umniejszyłoby cierpień.
Poza tym wypowiadam się jednozacznie odnośnie relacji MATKA - DZIECKO. Nie próbuję nikogo przekonywać,że samotne zmaganie się z cierpieniem w chorobie jest dobre i sensowne.
Widzisz jestem tego pewna,że szukałabym wsparcia w mężu,rodzeństwie -jesli sie takie grono posiada- dziecko oszczędzałabym do końca.I to jest moje zdanie w tym temacie.

[d'ou vient le vent]

Ata - rozumiem o co ci chodzi! Jednak rozumiem tez Hecate - ani on ani jej siostra nie sa juz malymi dziecmi, tak samo ja nie bylam. Troche odbieram to jak ucieczke - nie chce o tym rozmawiac, rodzina nic nie wie wiec mozemy udawac ze wszystko jest w porzadku.

Nat

[kriss_de_valnor]

hecate mocno Cię przytulam i życzę dużo siły, może Twoja mama nie chciała się przyznać, bo to forma obrony i żartobliwy ton również, wielki szacunek - nie każdy by tak dał radę

[rachela]

Kriss ma rację - Hecate, masz dzielną mamę. Wspierajcie ją z całych sił...

[Szara Róża]

Hecate... Dużo sił!

[czarnazuzia1]

Hecate nie oceniaj mamy i nie miej zalu miala prawo do tego,tylko ten wie kto tego doswiadczyl ,ona wie dlaczego Wam nie chciala powiedziec szybciej.
Nie praw jej moralow ,bo nie jest to jej potrzebne ,masz wspaniala mame .

[rachela]

Gdyby ktoś kiedyś się zastanawiał, czy można zgubić teczkę formatu A4 w niewyjaśnionych okolicznościach (dodam, że w pokoju o powierzchni sześciu metrów kwadratowych), odpowiadam - MOŻNA.
A taka ładna była, w suszki. I szlag ją trafił.

Ja dzisiaj przechodzę samą siebie w załamywaniu

[Favkes]

Napisane przez Aragonte

Oj... znam ten ból

Ja też, nienawidzę zamykania miesiąca - a u Nas jeszcze się ciągnie zamknięcie roku i porządkowanie spraw z gruntami - szlag mnie trafia jak piętnasty raz robię taką samą tabelę z listą lokatorów - tylko w innym celu - ale cóż - taka robota .. ehhhhhh

Napisane przez czarnazuzia1

Hecate nie oceniaj mamy i nie miej zalu miala prawo do tego,tylko ten wie kto tego doswiadczyl ,ona wie dlaczego Wam nie chciala powiedziec szybciej.
Nie praw jej moralow ,bo nie jest to jej potrzebne ,masz wspaniala mame .

Hecate, u nas było odwrotnie. Tata mojego męża do samego prawie końca nie był uświadomiony, że umiera .... ba, nawet nie wiedział, że ma raka ( chyba,że się sam domyślał - co zresztą podejrzewam) - taka była decyzja teściowej - ja wcale nie wiem czy dobra ... nie wiem czy nie zabrakło mu czasu ... ale chyba nie.
Będzie dobrze - Twoja Mama wygląda mi na silną kobietę - będzie walczyć a to już 50% sukcesu ... trzymam kciuki - musi być okej.


Rachela A4 to pikuś - ja kiedys posiałam tubę z rysunkami w formacie A0 .... lepsza jestem

ps. rysuknki były na zaliczenie Historii Architektury ... bosssko nie ?

[Różowy Strachulec]

Hecate, trzymaj się

[Sabbath]

Napisane przez Różowy Strachulec

Tak, dziękuję
Ja za prawdziwymi szampanami też nie przepadam, ale za to takie na przykład musujące Martini Asti to coś co strachulce bardzo lubią

To niech Strachulcom idzie na zdrowie. Sabbathulce im konkurencji robić nie będą.

Napisane przez dzika truskawa

Sabbath, dzięki za wyczerpujące wyjaśnienie kwestii pijawkowej. Ale czemu przemianowałaś mnie na Favkes?

Bom kiep.

Nacytowałam się przy tej odpowiedzi w pierony, potem z części cytatów zrezygnowałam i tak oto mi wyszło.
Przepraszam.

Napisane przez czarnazuzia1

Moze byc piwo
Sabbath dzieki za info na temat balsamu AA -swietny

Cieszę się, że Tobie też odpowiada.

Napisane przez agnyska81

Ale ja wiem o tym, dlatego pisałam, że nie należy się sugerować moją opinią.
Miłość do Jaisalmera podzielam Czy przypadkiem nie pachniałaś nim na ostatnim spotkaniu? Podczas testów naszło mnie takie wspomnienie...

Dokładnie tak, Agnysko!
To w ogóle najszybciej znikająca mi flaszka.

Napisane przez hecate

Dostalam te posade

Az mi sie slabo zrobilo jak mi powiedzieli a teraz tylko uczyc sie, szkolic i jeszcze troche uczyc.

Gratuluję ogromnie.
Uczenie i szkolenie to jedna z największych frajd w życiu. Jeśli jeszcze do tego dochodzi praca, którą się lubi...

Napisane przez Anuschka

Moja ciekawość świata jest duża, jednak smażone pijawki w cukrze raczej sobie daruję Chyba, że przedtem wleję w siebie kilka butelek chianti

Tak pokrótce zrobiłam, choć nie było to Chianti.

Napisane przez hecate

no i mej radosci koniec.

mama znow operacja, znow rak

Napisane przez hecate

Musialam zebrac mysli.

Drugi raz mi to zrobila, najbardziej mnie boli nie fakt, ze jest chora ale to, ze od grudnia to ukrywala.

Jak zrobila mi to raz poltorej roku temu, ze jakos na kilka dni przed powiedziala mi 'wiesz ide na onkologie haha' to mnie prawie zabila. Jak stalam tak siadlam.
Ale mialo byc juz ok.

Hecate, z rakiem nigdy nie wiadomo, czy będzie ok. To znaczy nic nie daje całkowitej gwarancji, niestety.
To cholernie podstępna choroba i to, co liczy się w niej najbardziej, to odporność i wola przetrwania, bo leczenie (naświetlania, chemia, platyna) jest potwornie trudne.
Twoja mama ma ogromną wolę życia, potrzebę normalności - widać, że swoje życie kocha w jego obecnej postaci i myślę, że nie da chorobie go sobie zabrać.

Napisane przez hecate

Ja rozumiem, ze nie trzeba sie umartwiac, nie trzeba sie 'obnosic' z choroba ale nam chyba mogla powiedziec. Nie wiem czemu to robi.

Kiedy moja matka miała pierwszą operację na raka - wiedział nawet mój chłop. Ja dowiedziałam się, kiedy przyszłam w szpitalu porozmawiać z lekarzem. Oczywiście miałam potworne pretensje i wersja mojej matki brzmiała: "jesteś w zaawansowanej ciąży, nie chciałam, żeby wpłynęło to na dziecko". Wcale nie było mi przez to lżej. Miałam żal tak, jak Ty teraz.
Z drugiej jednak strony teraz staram się zrozumieć tę potrzebę chronienia własnych dzieci.
Rak to niszczycielska siła, która niszczy ludzi nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Ukrycie choroby daje rodzinie czas szczęścia i spokoju, samemu choremu tak potrzebne poczucie normalności.
Nie obwiniaj swojej Mamy. Widzisz, że walczy, nie zaniedbuje leczenia, nie poddaje się. Pozwól Jej czuć się silną, pozwól jej mieć poczucie, że panuje nad sytuacją - to może mieć ogromne znaczenie w procesie leczenia. Bo z rakiem wygrywają nie tyle silne organizmy, co silne umysły.

Hecate, wiem, że jest Ci trudno, wiem, że czujesz się zraniona. A jednak... Wybacz, że to piszę: to nie ma w tej chwili znaczenia.
Twoja mama trzyma się kurczowo normalności. Pozwól Jej na to. Jeśli będzie potrzebowała wsparcia - bądź dla niej bez zastrzeżeń i bez osądzania.
Powiedz jej, że cokolwiek się stanie- będziesz przy Niej i pomożesz Jej. Że jesteś silna. Że nie boisz się choroby i leczenia. Że poradzicie sobie z wszystkim i że będziecie dla niej oparciem tak samo, jak ona zawsze była dla Was. Że jesteście dorosłe i że to ona nauczyła Was jak być silnymi. Że razem dacie radę.

A potem grajcie według Jej reguł. Kiedy będzie czuła potrzebę zwierzeń - spokojnie przyjmij najtrudniejszą prawdę, największy strach. Jeśli będzie chciała zakosztować normalnego życia - nie dramatyzuj, ciesz się tymi chwilami. Są cenne.

Bądź silna, przestań myśleć o sobie i swoich urazach, myśl o Matce. Ona teraz jest ważniejsza.

Trzymaj się.
Życzę Wam szczęścia.

[Ata77]

Napisane przez Sabbath

Bo z rakiem wygrywają nie tyle silne organizmy, co silne umysły.

Zgadzam się z Tobą.
Wbrew medycynie,wbrew regułom i przewidywaniom,moja Mama żyła z tym 9 lat-skreślona już w pierwszym roku przez onkologię w Gliwicach, Warszawie,Gdańsku...
Tylko WOLA ŻYCIA ją trzymała.I ja w to wierzę.Przykładów z życia wziętych jest zresztą znacznie więcej.

[Favkes]

Napisane przez Sabbath

Kiedy moja matka miała pierwszą operację na raka - wiedział nawet mój chłop. Ja dowiedziałam się, kiedy przyszłam w szpitalu porozmawiać z lekarzem. Oczywiście miałam potworne pretensje i wersja mojej matki brzmiała: "jesteś w zaawansowanej ciąży, nie chciałam, żeby wpłynęło to na dziecko". Wcale nie było mi przez to lżej. Miałam żal tak, jak Ty teraz.
Z drugiej jednak strony teraz staram się zrozumieć tę potrzebę chronienia własnych dzieci.
Rak to niszczycielska siła, która niszczy ludzi nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Ukrycie choroby daje rodzinie czas szczęścia i spokoju, samemu choremu tak potrzebne poczucie normalności.
Nie obwiniaj swojej Mamy. Widzisz, że walczy, nie zaniedbuje leczenia, nie poddaje się. Pozwól Jej czuć się silną, pozwól jej mieć poczucie, że panuje nad sytuacją - to może mieć ogromne znaczenie w procesie leczenia. Bo z rakiem wygrywają nie tyle silne organizmy, co silne umysły.

Hecate, wiem, że jest Ci trudno, wiem, że czujesz się zraniona. A jednak... Wybacz, że to piszę: to nie ma w tej chwili znaczenia.
Twoja mama trzyma się kurczowo normalności. Pozwól Jej na to. Jeśli będzie potrzebowała wsparcia - bądź dla niej bez zastrzeżeń i bez osądzania.
Powiedz jej, że cokolwiek się stanie- będziesz przy Niej i pomożesz Jej. Że jesteś silna. Że nie boisz się choroby i leczenia. Że poradzicie sobie z wszystkim i że będziecie dla niej oparciem tak samo, jak ona zawsze była dla Was. Że jesteście dorosłe i że to ona nauczyła Was jak być silnymi. Że razem dacie radę.

A potem grajcie według Jej reguł. Kiedy będzie czuła potrzebę zwierzeń - spokojnie przyjmij najtrudniejszą prawdę, największy strach. Jeśli będzie chciała zakosztować normalnego życia - nie dramatyzuj, ciesz się tymi chwilami. Są cenne.

Bądź silna, przestań myśleć o sobie i swoich urazach, myśl o Matce. Ona teraz jest ważniejsza.

Trzymaj się.
Życzę Wam szczęścia.

Ja nie mam pojęcia Sabbath skąd bierze się u Ciebie to, że piszesz dokładnie to co ja myślę ....

Hecate - badźcie dzielne ... Trzymam za Was kciuki.

[agnyska81]

Hecate - współczuję Ci Nie dajcie Mamie dać się chorobie

[Zuziunia]

Mam nadzieję że Hecate jakos sie trzyma.

Ja wczoraj chyba za ostro ćwiczyłam i boli mnie teraz jakiś mięsień, nie tak jak zakwas, tylko pod sercem i powietrza nie mogę złapać.

Paskudna pogoda

[nebraska]

Hecate trzymaj się, kochana!

Rozumiem Twoją mamę i rozumiem też Ciebie, ech ciężkie bywa to życie i trudne decyzje

[Zuziunia]

Moja kota żeby przełamać smutny nastrój na forum.

[Zuziunia]

Napisane przez Zuziunia

Moja kota żeby przełamać smutny nastrój na forum.

jeszcze 1 fota i pochwalę się jaki materiał kupiłam i w jakim fasonie będę szyć kieckę, tylko nie wiem jaki dół, ale racze wąski w tzw rybkę. A ta czarna tafta na marynarkę.

[agnyska81]

Zuziu, ale księżniczka (bo to kotka, prawda?) Wymiziaj ją ode mnie bardzo bardzo (choć wirtualnie się powczuwam)

[Margot45]

Zuziuniu, jaki boski puchacz!

[Zuziunia]

Napisane przez agnyska81

Zuziu, ale księżniczka (bo to kotka, prawda?) Wymiziaj ją ode mnie bardzo bardzo (choć wirtualnie się powczuwam)

Juz sie robi, spi teraz na parapecie. Tak to ona, w zeszłym roku urodziła 3 kotki wyprodukowane z rudym dachowcem, 2 przeżyły ale zostały zabrane. Jednak nie mają już takiej sierści. Jest gęsta ale twarda, a u Bubki w dotyku jak wata.

Napisane przez Margot45

Zuziuniu, jaki boski puchacz!

Dziękuje, uwielbiam ją

[nebraska]

Zuzuiniu, boskie kocię Pokażę TŻ-towi, niech widzi, co tracimy, może wreszcie zmieni zdanie