Związek wiszący na włosku

[madzialena97]

Witam,

Postanowiłam tutaj napisać, ponieważ już sama nie wiem co mam robić, a mój związek się sypie.

Więc zacznę od początku.

Jestem z chłopakiem ponad 2 lata, ja studiuję, a on pracuje. Po 5 miesiącach związku zamieszkaliśmy razem, ponieważ taka opcja wydawała się najkorzystniejsza, a oboje nie pochodzimy z bogatych rodzin, więc stwierdziliśmy że tak będzie łatwiej nam się utrzymać, a poza tym chcieliśmy być bliżej siebie, jak najwięcej czasu spędzać razem. Na początku wszystko było fajnie, dogadywaliśmy się, ale z czasem zaczęło mu coraz mniej zależeć. Ciągle się kłóciliśmy, bo on stawiał znajomych na pierwszym miejscu. A jako, że jest typem imprezowicza, a ja zupełnym przeciwieństwem, ciężko jest nam się dogadać. Po alkoholu usłyszałam już od niego parę niemiłych słów m.in. że jestem nudna, mało rozrywkowa, że nie wyobraża sobie spędzić z kimś takim reszty życia itd. Więc najzwyczajniej przeszkadza mu to, że nie jestem taka jak on. Jestem raczej nieśmiałą osobą i wolę spędzać czas z ukochanym, a nie ciągle z jego znajomymi, ale niestety on nie potrafi tego zrozumieć. I tak mieszkaliśmy razem prawie 2 lata, było kilka poważnych kłótni, po których oboje zastanawialiśmy się czy to ma w ogóle sens. Po czym ostatnio chłopak poinformował mnie, że się wyprowadza. Twierdzi, że go ograniczam, że chce trochę wolności, że jest jeszcze za młody na wspólne życie i że jego marzeniem jest mieć coś swojego. Nasze oczekiwania co do związku chyba się trochę mijają, bo ja chcę wspólnego życia, chcę już powoli zacząć układać swoje życie. I to nie było tak, że jak mieszkaliśmy razem on nie miał wcale swobody. Bo miał. Nie robiłam mu awantur kiedy chciał się spotkać ze znajomymi, tylko coraz bardziej zaczęło to się wymykać spod kontroli. Zdarzały się takie sytuacje, że w weekend oznajmił mi, że wychodzi spotkać się z kolegami beze mnie, gdzie ja siedziałam cały wieczór sama w mieszkaniu, po czym nad ranem wracał do mieszkania z kolegą i jeszcze dwoma dziewczynami. No dla mnie to jest niewyobrażalne, ja siedziałam w tym czasie sama, a on się bawił z innymi, i to jeszcze mnie okłamał, że idzie spotkac się z kumplami. I było jeszcze mnóstwo tego typu sytuacji.

No i teraz podjął decyzję, że się dusi mieszkając ze mną, że chce jeszcze trochę pożyć. No ale co najlepsze, nie chce się rozstawać. Chce być dalej ze mną, tylko nie chce już mieszkać razem. Moim zdaniem to nie ma sensu, to nie w tym kierunku powinno iść. Skoro mamy już za sobą doświadczenie wspólnego mieszkania razem, oczywiście nieudanego, to jak mamy w przyszłości żyć razem? Być ze sobą, ale osobno? Nie wiem co o tym myśleć. Mam na niego czekać, aż dojrzeje do wspólnego życia, czy może odpuścić?

Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

[Limonka2738]

Napisane przez madzialena97

Witam,

Postanowiłam tutaj napisać, ponieważ już sama nie wiem co mam robić, a mój związek się sypie.

Więc zacznę od początku.

Jestem z chłopakiem ponad 2 lata, ja studiuję, a on pracuje. Po 5 miesiącach związku zamieszkaliśmy razem, ponieważ taka opcja wydawała się najkorzystniejsza, a oboje nie pochodzimy z bogatych rodzin, więc stwierdziliśmy że tak będzie łatwiej nam się utrzymać, a poza tym chcieliśmy być bliżej siebie, jak najwięcej czasu spędzać razem. Na początku wszystko było fajnie, dogadywaliśmy się, ale z czasem zaczęło mu coraz mniej zależeć. Ciągle się kłóciliśmy, bo on stawiał znajomych na pierwszym miejscu. A jako, że jest typem imprezowicza, a ja zupełnym przeciwieństwem, ciężko jest nam się dogadać. Po alkoholu usłyszałam już od niego parę niemiłych słów m.in. że jestem nudna, mało rozrywkowa, że nie wyobraża sobie spędzić z kimś takim reszty życia itd. Więc najzwyczajniej przeszkadza mu to, że nie jestem taka jak on. Jestem raczej nieśmiałą osobą i wolę spędzać czas z ukochanym, a nie ciągle z jego znajomymi, ale niestety on nie potrafi tego zrozumieć. I tak mieszkaliśmy razem prawie 2 lata, było kilka poważnych kłótni, po których oboje zastanawialiśmy się czy to ma w ogóle sens. Po czym ostatnio chłopak poinformował mnie, że się wyprowadza. Twierdzi, że go ograniczam, że chce trochę wolności, że jest jeszcze za młody na wspólne życie i że jego marzeniem jest mieć coś swojego. Nasze oczekiwania co do związku chyba się trochę mijają, bo ja chcę wspólnego życia, chcę już powoli zacząć układać swoje życie. I to nie było tak, że jak mieszkaliśmy razem on nie miał wcale swobody. Bo miał. Nie robiłam mu awantur kiedy chciał się spotkać ze znajomymi, tylko coraz bardziej zaczęło to się wymykać spod kontroli. Zdarzały się takie sytuacje, że w weekend oznajmił mi, że wychodzi spotkać się z kolegami beze mnie, gdzie ja siedziałam cały wieczór sama w mieszkaniu, po czym nad ranem wracał do mieszkania z kolegą i jeszcze dwoma dziewczynami. No dla mnie to jest niewyobrażalne, ja siedziałam w tym czasie sama, a on się bawił z innymi, i to jeszcze mnie okłamał, że idzie spotkac się z kumplami. I było jeszcze mnóstwo tego typu sytuacji.

No i teraz podjął decyzję, że się dusi mieszkając ze mną, że chce jeszcze trochę pożyć. No ale co najlepsze, nie chce się rozstawać. Chce być dalej ze mną, tylko nie chce już mieszkać razem. Moim zdaniem to nie ma sensu, to nie w tym kierunku powinno iść. Skoro mamy już za sobą doświadczenie wspólnego mieszkania razem, oczywiście nieudanego, to jak mamy w przyszłości żyć razem? Być ze sobą, ale osobno? Nie wiem co o tym myśleć. Mam na niego czekać, aż dojrzeje do wspólnego życia, czy może odpuścić?

Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

Po tych tekstach po alkoholu już by mnie w tym związku nie było.

Stara, wibrator da ci więcej szacunku niż ten facet. I zamieszka z tobą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[PurePurr]

Rada jest prosta: wiej póki nie jest za późno.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez madzialena97

(...)
Ciągle się kłóciliśmy, bo on stawiał znajomych na pierwszym miejscu. A jako, że jest typem imprezowicza, a ja zupełnym przeciwieństwem, ciężko jest nam się dogadać. Po alkoholu usłyszałam już od niego parę niemiłych słów m.in. że jestem nudna, mało rozrywkowa, że nie wyobraża sobie spędzić z kimś takim reszty życia itd. Więc najzwyczajniej przeszkadza mu to, że nie jestem taka jak on.
(...)
Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

No jak to co powinnaś zrobić? Już przecież wiesz, że to związek z datą ważności. Chyba nie jesteś zdesperowana, aby ciągnąć związek bez przyszłości? Jesteś?

[NocnaWiedma]

Ty byś chciała już powoli układać swoje życie z nim. On z kolei zaczął układać już swoje życie bez Ciebie. Zaczął od wyprowadzki.

Według mnie powinnaś panu podziękować za wspólnie spędzony czas.

[Dociakowa]

Pokaż panu gdzie są drzwi i poszukaj takiego, który będzie Cię szanował i doceni, takiego, z którym będziesz dzieliła zainteresowania i który będzie wolał siedzieć z Tobą w domu niż na imprezie z kolegami.

[prezent_od_losu]

Specjalnie gada że będziecie razem bo nie chcę żebyś robiła histerię jak się będzie wyprowadzał. Albo chcę mieć gdzie wrócić jak mu nie wyjdzie (gdzie nocować bo o związku nie ma mowy). Obie opcje słabe i w obu ma Cie po prostu w tyłku

[madzialena97]

Mi bardzo zależy i go kocham, on też twierdzi że mnie kocha. Tylko jak osoba która kocha może tak krzywdzić drugą osobę? Skoro on nie wiąże ze mną żadnej przyszłości, to dlaczego nie umie tego zakończyć, żeby skrócić mi tego cierpienia. Ja sama też nie potrafię, to mój pierwszy związek, bardzo się przyzwyczaiłam do niego. Jak się nie kłócimy to jest wszystko w porządku, traktuje mnie dobrze. Ale jak tylko zacznie się spór, zaczyna się olewanie. Nie mówię że ja jestem bez winy, bo wina zawsze leży po obu stronach. No ale on po tym jak mnie obraził po alkoholu nie umiał nawet przeprosić. Bo uważa, że to było po alkoholu i on nie będzie przepraszał za coś, czego nie pamięta.

On uważa, że ta wyprowadzka polepszy nasze relacje. Że będziemy się mniej kłócić, że podczas kłótni on będzie miał chwilę oddechu, bo tak jak nawet byliśmy pokłóceni siedzieliśmy w jednym pokoju. Staram się zrozumieć jego decyzję, ale jest mi przykro że zostawia mnie samą z tym wszystkim, nie potrafię tego zrozumieć, ale nie potrafię też z niego zrezygnować.

[Nimve]

Napisane przez madzialena97

Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

Spierniczać i nie oglądać się za siebie.

[Fatina]

Autorko to co in gada to jakies marne farmazony.Wymiksuj sie z tego,jak mu bedzie zalezec to bedzie walczyc.Narazie wyglada jakby mial gdzies ciebie i to jak ty sie czujesz z jego wyczynami.Sytuacja z upiciem sie zenua,totalny brak szacunku.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez madzialena97

Mi bardzo zależy i go kocham, on też twierdzi że mnie kocha. Tylko jak osoba która kocha może tak krzywdzić drugą osobę? Skoro on nie wiąże ze mną żadnej przyszłości, to dlaczego nie umie tego zakończyć, żeby skrócić mi tego cierpienia. Ja sama też nie potrafię, to mój pierwszy związek, bardzo się przyzwyczaiłam do niego. Jak się nie kłócimy to jest wszystko w porządku, traktuje mnie dobrze. Ale jak tylko zacznie się spór, zaczyna się olewanie. Nie mówię że ja jestem bez winy, bo wina zawsze leży po obu stronach. No ale on po tym jak mnie obraził po alkoholu nie umiał nawet przeprosić. Bo uważa, że to było po alkoholu i on nie będzie przepraszał za coś, czego nie pamięta.

On uważa, że ta wyprowadzka polepszy nasze relacje. Że będziemy się mniej kłócić, że podczas kłótni on będzie miał chwilę oddechu, bo tak jak nawet byliśmy pokłóceni siedzieliśmy w jednym pokoju. Staram się zrozumieć jego decyzję, ale jest mi przykro że zostawia mnie samą z tym wszystkim, nie potrafię tego zrozumieć, ale nie potrafię też z niego zrezygnować.

Acha, czyli jesteś zdesperowana. On jest w tej relacji górą, Tobie zależy dużo bardziej. Serio nie wiesz, że słowa ("kocham") nie mają znaczenia jeżeli nie współgrają z czynami, zachowaniem?

[przecietna]

Napisane przez madzialena97

Mi bardzo zależy i go kocham, on też twierdzi że mnie kocha. Tylko jak osoba która kocha może tak krzywdzić drugą osobę? Skoro on nie wiąże ze mną żadnej przyszłości, to dlaczego nie umie tego zakończyć, żeby skrócić mi tego cierpienia. Ja sama też nie potrafię, to mój pierwszy związek, bardzo się przyzwyczaiłam do niego. Jak się nie kłócimy to jest wszystko w porządku, traktuje mnie dobrze. Ale jak tylko zacznie się spór, zaczyna się olewanie. Nie mówię że ja jestem bez winy, bo wina zawsze leży po obu stronach. No ale on po tym jak mnie obraził po alkoholu nie umiał nawet przeprosić. Bo uważa, że to było po alkoholu i on nie będzie przepraszał za coś, czego nie pamięta.

On uważa, że ta wyprowadzka polepszy nasze relacje. Że będziemy się mniej kłócić, że podczas kłótni on będzie miał chwilę oddechu, bo tak jak nawet byliśmy pokłóceni siedzieliśmy w jednym pokoju. Staram się zrozumieć jego decyzję, ale jest mi przykro że zostawia mnie samą z tym wszystkim, nie potrafię tego zrozumieć, ale nie potrafię też z niego zrezygnować.

przykro mi to pisać, bo widzę że Ci bardzo zależy, ale tu już chyba nie ma czego ratować. Wasze oczekiwania względem siebie się różnią, macie inne oczekiwania względem związku. On chce się z tego wymiksować i się wyprowadzić, zostawić Ciebie. Co będzie robił w tym czasie, kiedy Ty będziesz czekać aż dojrzeje do wspólnego życia? Zarywał do innych dziewczyn? Nie pozwól mu na to, bo stracisz szacunek do siebie.

[Hultaj]

Wiesz, jak macie się kłocić to na pewno wam pomoże że po kłotni każde będzie mogło odetchnąć w samotności
Ale on się chce wyprowadzić żeby bujać się z kolesiami i koleżankami, a do ciebie wpadać na seksik, to spora różnica.
Ogólnie idea potrzeby wyprowadzki żeby móc imprezowac jest sama w sobie mocno debilna. Gdzieś mieszkać i tak musi, czemu nie z tobą. Planuje rozkręcić melinę? Chyba nie o to mu chodziło.
Przykro mi ale twój facet pogrywa a ty zamiast go wyśmiać i powiedzieć że mu zdrowo odbiło (jeśli chodzi o wytłumaczenia; bo przecież chce to niech się wyprowadza) to się miotasz.

[ladymesmerizing]

Napisane przez Hultaj

Wiesz, jak macie się kłocić to na pewno wam pomoże że po kłotni każde będzie mogło odetchnąć w samotności
Ale on się chce wyprowadzić żeby bujać się z kolesiami i koleżankami, a do ciebie wpadać na seksik, to spora różnica.
Ogólnie idea potrzeby wyprowadzki żeby móc imprezowac jest sama w sobie mocno debilna. Gdzieś mieszkać i tak musi, czemu nie z tobą. Planuje rozkręcić melinę? Chyba nie o to mu chodziło.
Przykro mi ale twój facet pogrywa a ty zamiast go wyśmiać i powiedzieć że mu zdrowo odbiło (jeśli chodzi o wytłumaczenia; bo przecież chce to niech się wyprowadza) to się miotasz.

Dokładnie. Autorko, z własnego doświadczenia radzę Pana pożegnać.

[wlosomaniaczkaaa]

Napisane przez madzialena97

Po alkoholu usłyszałam już od niego parę niemiłych słów m.in. że jestem nudna, mało rozrywkowa, że nie wyobraża sobie spędzić z kimś takim reszty życia itd.

To już wiesz jak to się skończy. Pytanie tylko kiedy i kto o tym szybciej zdecyduje?

Napisane przez madzialena97

No i teraz podjął decyzję, że się dusi mieszkając ze mną, że chce jeszcze trochę pożyć.

A przy Tobie co? Umiera?

W normalnych związkach ludzie nabierają wiatru w żagle, rozkwitają.

Napisane przez madzialena97

No ale co najlepsze, nie chce się rozstawać. Chce być dalej ze mną, tylko nie chce już mieszkać razem. Nie wiem co o tym myśleć.
Mam na niego czekać, aż dojrzeje do wspólnego życia, czy może odpuścić?

Pewnie dojrzał dopiero tylko do bzykanka.

Napisane przez madzialena97

Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

Zrób mu prezent i uratuj biedaka przed tym śmiercionośnym związkiem. Siebie też.

[Fortuna1]

Gościu chce teraz seksu bez zobowiązań. Serio chcesz na to przystac?
Nie pasujecie do siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mrytka]

Napisane przez madzialena97

Witam,

Postanowiłam tutaj napisać, ponieważ już sama nie wiem co mam robić, a mój związek się sypie.

Więc zacznę od początku.

Jestem z chłopakiem ponad 2 lata, ja studiuję, a on pracuje. Po 5 miesiącach związku zamieszkaliśmy razem, ponieważ taka opcja wydawała się najkorzystniejsza, a oboje nie pochodzimy z bogatych rodzin, więc stwierdziliśmy że tak będzie łatwiej nam się utrzymać, a poza tym chcieliśmy być bliżej siebie, jak najwięcej czasu spędzać razem. Na początku wszystko było fajnie, dogadywaliśmy się, ale z czasem zaczęło mu coraz mniej zależeć. Ciągle się kłóciliśmy, bo on stawiał znajomych na pierwszym miejscu. A jako, że jest typem imprezowicza, a ja zupełnym przeciwieństwem, ciężko jest nam się dogadać. Po alkoholu usłyszałam już od niego parę niemiłych słów m.in. że jestem nudna, mało rozrywkowa, że nie wyobraża sobie spędzić z kimś takim reszty życia itd. Więc najzwyczajniej przeszkadza mu to, że nie jestem taka jak on. Jestem raczej nieśmiałą osobą i wolę spędzać czas z ukochanym, a nie ciągle z jego znajomymi, ale niestety on nie potrafi tego zrozumieć. I tak mieszkaliśmy razem prawie 2 lata, było kilka poważnych kłótni, po których oboje zastanawialiśmy się czy to ma w ogóle sens. Po czym ostatnio chłopak poinformował mnie, że się wyprowadza. Twierdzi, że go ograniczam, że chce trochę wolności, że jest jeszcze za młody na wspólne życie i że jego marzeniem jest mieć coś swojego. Nasze oczekiwania co do związku chyba się trochę mijają, bo ja chcę wspólnego życia, chcę już powoli zacząć układać swoje życie. I to nie było tak, że jak mieszkaliśmy razem on nie miał wcale swobody. Bo miał. Nie robiłam mu awantur kiedy chciał się spotkać ze znajomymi, tylko coraz bardziej zaczęło to się wymykać spod kontroli. Zdarzały się takie sytuacje, że w weekend oznajmił mi, że wychodzi spotkać się z kolegami beze mnie, gdzie ja siedziałam cały wieczór sama w mieszkaniu, po czym nad ranem wracał do mieszkania z kolegą i jeszcze dwoma dziewczynami. No dla mnie to jest niewyobrażalne, ja siedziałam w tym czasie sama, a on się bawił z innymi, i to jeszcze mnie okłamał, że idzie spotkac się z kumplami. I było jeszcze mnóstwo tego typu sytuacji.

No i teraz podjął decyzję, że się dusi mieszkając ze mną, że chce jeszcze trochę pożyć. No ale co najlepsze, nie chce się rozstawać. Chce być dalej ze mną, tylko nie chce już mieszkać razem. Moim zdaniem to nie ma sensu, to nie w tym kierunku powinno iść. Skoro mamy już za sobą doświadczenie wspólnego mieszkania razem, oczywiście nieudanego, to jak mamy w przyszłości żyć razem? Być ze sobą, ale osobno? Nie wiem co o tym myśleć. Mam na niego czekać, aż dojrzeje do wspólnego życia, czy może odpuścić?

Proszę, pomóżcie dziewczyny. Co według Was powinnam zrobić?

Wybrać pomiędzy szacunkiem do samej siebie, a tym chłopakiem.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez madzialena97

Mi bardzo zależy i go kocham, on też twierdzi że mnie kocha. Tylko jak osoba która kocha może tak krzywdzić drugą osobę? Skoro on nie wiąże ze mną żadnej przyszłości, to dlaczego nie umie tego zakończyć, żeby skrócić mi tego cierpienia. Ja sama też nie potrafię, to mój pierwszy związek, bardzo się przyzwyczaiłam do niego. Jak się nie kłócimy to jest wszystko w porządku, traktuje mnie dobrze. Ale jak tylko zacznie się spór, zaczyna się olewanie. Nie mówię że ja jestem bez winy, bo wina zawsze leży po obu stronach. No ale on po tym jak mnie obraził po alkoholu nie umiał nawet przeprosić. Bo uważa, że to było po alkoholu i on nie będzie przepraszał za coś, czego nie pamięta.

On uważa, że ta wyprowadzka polepszy nasze relacje. Że będziemy się mniej kłócić, że podczas kłótni on będzie miał chwilę oddechu, bo tak jak nawet byliśmy pokłóceni siedzieliśmy w jednym pokoju. Staram się zrozumieć jego decyzję, ale jest mi przykro że zostawia mnie samą z tym wszystkim, nie potrafię tego zrozumieć, ale nie potrafię też z niego zrezygnować.

Oczywiście, że trudno jest zerwać, gdy wchodzi w grę przyzwyczajenie, jeszcze pierwszy poważny związek i tak dalej. Nie pasujecie do siebie, ale oboje z sentymentu mówicie, że kochacie. On też widzi, że coś jest nie tak, ale tak jak ty się przyzwyczaił i ciężko mu zakończyć pierwszy związek i wkroczyc w nieznane, zacząć od nowa.

Dlatego wymyślił, że to niby tylko wyprowadzka a nie rozstanie. Ale tak naprawdę wyprowadzka byłaby tylko pierwszym krokiem na drodze do nieuchronnego rozstania. Naprawdę związek powinien polegać na szczęściu a nie meczeniu się nawzajem. Oboje widzicie, że to nie TO, ale boicie się oficjalnie przyznać, że wam się nie udało razem. Chyba trzeba w koncu poważnie pogadac i zmierzyć się z prawdą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz