Strasznie się zmieniłam..

[Zieloona3]

Moja zmiana może wydawać się dobra,jednak czuję że nie jestem sobą.
Otóż,może zacznę opowiadać..
Gdy byłam małym dzieckiem,ludzie strasznie mnie wykorzystywali(wykorzysty wali nie w dosłownym sensie),robiłam wszystko o co prosili,byłam strasznie uległa..Wiele razy przez nich płakałam,bałam się samotności.Pewnego dnia moje koleżanki mnie pobiły..i wtedy coś zrozumiałam.Płakałam całą noc i obwiniałam o wszystko siebie.
Ale teraz..wszystko się zmieniło.Przestałam wierzyć w ludzi,przestałam wierzyć we wszystko.Ludzie są dla mnie bandą hipokrytów,którzy nie potrafią niczego docenić,nie są prawdziwymi przyjaciółmi,jesteśmy gorsi niż zwierzęta..
Stałam się straszną egoistką..Wierze tylko w siebie.Nie interesuje mnie zdanie innych,nawet rodziców.
Jestem strasznie nieufna..wole wszystko zamknąć w sobie niż powiedzieć komuś.
Nie potrafie być miła,nigdy ! Jestem czasami aż za bardzo szczera,wiem że ranie ludzi,jednak nie potrafie tego powstrzymać.
Po tym całym `przejezdzaniu` sie na ludziach,codziennie stawałam przed lutrem i wmawiałam sobie ze jestem najwazniejsza..

Chciałabym to zmienić.Nie chcę tak myśleć,wiem że marnuję sobie przez to życie.Chciałabym być znów taka jak inni,uśmiechnięta.Wiem że bycie takim egoistką,jaką jestem ja jest złe..
Błagam,powiedźcie co zrobić.
Wiem,że na to nie ma specjalnej rady

[Jacek0x]

Myślę,że samo to, że potrafisz zauważyć swoje wady i złe postępowanie, wzbogacone o chęć poprawy własnej osoby, świadczy o tym, że bez wątpienia jesteś w stanie zmienić siebie i swój światopogląd.

Tylko właśnie... jaka rada? hmm... może psycholog... albo postaraj się o przyjaciela, powiedz sobie,że robisz reset i zaczynasz życie z ludźmi od nowa.

[Dosiak]

Napisane przez Zieloona3

Moja zmiana może wydawać się dobra,jednak czuję że nie jestem sobą.
Otóż,może zacznę opowiadać..
Gdy byłam małym dzieckiem,ludzie strasznie mnie wykorzystywali(wykorzysty wali nie w dosłownym sensie),robiłam wszystko o co prosili,byłam strasznie uległa..Wiele razy przez nich płakałam,bałam się samotności.Pewnego dnia moje koleżanki mnie pobiły..i wtedy coś zrozumiałam.Płakałam całą noc i obwiniałam o wszystko siebie.
Ale teraz..wszystko się zmieniło.Przestałam wierzyć w ludzi,przestałam wierzyć we wszystko.Ludzie są dla mnie bandą hipokrytów,którzy nie potrafią niczego docenić,nie są prawdziwymi przyjaciółmi,jesteśmy gorsi niż zwierzęta..
Stałam się straszną egoistką..Wierze tylko w siebie.Nie interesuje mnie zdanie innych,nawet rodziców.
Jestem strasznie nieufna..wole wszystko zamknąć w sobie niż powiedzieć komuś.
Nie potrafie być miła,nigdy ! Jestem czasami aż za bardzo szczera,wiem że ranie ludzi,jednak nie potrafie tego powstrzymać.
Po tym całym `przejezdzaniu` sie na ludziach,codziennie stawałam przed lutrem i wmawiałam sobie ze jestem najwazniejsza..

Chciałabym to zmienić.Nie chcę tak myśleć,wiem że marnuję sobie przez to życie.Chciałabym być znów taka jak inni,uśmiechnięta.Wiem że bycie takim egoistką,jaką jestem ja jest złe..
Błagam,powiedźcie co zrobić.
Wiem,że na to nie ma specjalnej rady

Myślę, że jak poznasz kogoś wartościowego to przekonasz się, że nie wszyscy ludzie są hipokrytami, kłamcami itp. Wystarczy, że otworzysz się przed jedną osobą i to zmieni Twój punkt widzenia. Postaraj się poznawać nowych ludzi, innych niż ci, których znasz od dzieciństwa i uwierz, że są na świecie osoby godne zaufania, przyjaźni i miłości.

[Lady_kejsi]

u źródła tego wszystkiego leży zapewne Twoja emocjonalność i łatwość popadania w skrajności. Powiedz sobie : zaczynam od nowa i spróbuj spokojnie zastanowić się czy wszyscy ludzie są faktycznie tak bardzo beznadziejni? Na to potrzeba czasu i w cudowny sposób to się nie zmieni

[Kiniko]

Ja powiem szczerze że lubię być w takim stanie. Czasami jestem wredna, mówię ludziom to co myślę i nie przeszkadza mi to. Nie obchodzi mnie za bardzo to co ludzie myślą o mnie. Hmm... zdałam sobie teraz sprawę że chyba chce by ktoś mnie wreszcie zauważył, nie chcę być taka jak wszyscy bo to nudne i mało interesujące. Tak czy inaczej ludzie mnie lubią, bo uważają że mam ciekawą osobowość. Chociaż nie mówię zbyt wiele i jestem raczej zamkniętą osobą to lubię poznawać nowych ludzi. Wydaje mi się że oni mnie lubią bo (tak mi kiedyś powiedziała koleżanka z klasy) jestem taka jakaś tajemnicza i nieufna xD Wiem jedno - trzeba pokochać samą siebie bo to pierwszy krok do szczęścia

[sommer2006]

Z tego co piszesz wydaje mi się ,że wszystkich pakujesz do tego samego wora ... Że każdy jest taki sam , jak ktoś na kim się przejechałaś... Każdemu jest potrzebny ktoś z kim można szczerze porozmawiać i spędzić czas więc może postaraj się nieco uwierzyć w ludzi i otworzyć na nowe znajomości zapewne trafi Ci się ktoś na kim się już nie przejedziesz Ja byłam w podobnej sytuacji, przestałam ufac ludziom... dopóki własnie nie spotkałam mojej psiapsióły no i świat się zmienił Co do twojej szczerości to jest i wadą i zaletą , żeby nad tym popracować to zadaj sobie sama pytanie ,czy jakby ludzie byli tak samo szczerzy w stosunku do Ciebie to czy by Ci to odpowiadało?