JEDZENIE KOMPULSYWNE- dla osób z kompulsem!

[snoopy1986]

Orzeszek01 napisałaś tak

"rozmiar 40/42 to grubaska?Zlituj sie Dziewczyno
Widac,ze własnie za duzo czytujesz tych gazet a tematach zwiazanych z figura i potem Ci sie udziela
Widzisz-znasz swój problem-nie chcesz byc zdrowa,bo tak Ci wygodniej. Jakby Ci nie bylo tak wygodniej jak jest teraz- to cos bys z tym zrobiła."

to co powiesz na to, że od momentu jak odchudziłam się (zachorowałam) zaczęłam umawiać się na randki z internetu (chciałam nawet na ten temat pisać pracę licencjacką, dlatego pamiętam dokładne liczby) i w ciągu ok.2lat poznałam tak ok.40facetów, z których więcej niż 90% chciało kolejnych spotkań. Jakieś pół roku temu chciałam ponowić ten sposób poznawania ludzi, tyle że napisało do mnie 4-5facetów, a z żadnym nie spotkałam się 2 razy...jeden nawet napisał wprost, że powinnam dodać sobie opis zamiast sylwetka "normalna" to "puszysta", a noszę właśnie 40a spodnie czasem 42.

To nie jest to, że ja nie chcę z tego wyjść i nie umiem prawidłowo postrzegać siebie i świata. To wszyscy robią z figury coś nadzwyczajnego.
Przeglądałam ostatnio jadłospisy na forum. Widząc odpisy dziewczyn, nie wiem czy dietetyczek czy jakiś moderatorek.... np. na post, gdzie laska napisała, że zjadła m.in. ,oprócz wieluuuu superzdrowych rzeczy,2 cukierki, ta pani odpisała, że cukier to wróg nr 1, coś w stylu że jest kategorycznie zakazany.... Czy nie powinno być tak, że umiemy słuchać tego czego domaga się nasz organizm?
Przecież 2 cukierki nikogo nie zabiją....
Kurczę, dalej na forum dziewczyny wymieniają swoje wymiary i jak mam się czuć, jak widzę same 85-60-88, 92-58-90.... i w opisiku tych osób na dole "od dziś ostra dieta, 100 brzuszków dziennie itd.,itp." Jak słyszę zgrabne koleżanki z grupy, że jadły dziś tylko banana i jogurt, bo przecież nie wyjdą jak takie pale na plaże.... Niech się cieszą te wszystkie osoby, bo los nie zesłał na nie do końca jakiejś choroby zw. z jedzeniem.

Wg mnie społeczeństwo ma ogólnie problem z postrzeganiem siebie. Ciekawe jakby tak zapytać 100 kobiet, ile jest zadowolonych z swojej figury....

[123dzemdzemona22]

Napisane przez snoopy1986

Orzeszek01 napisałaś tak

"rozmiar 40/42 to grubaska?Zlituj sie Dziewczyno
Widac,ze własnie za duzo czytujesz tych gazet a tematach zwiazanych z figura i potem Ci sie udziela
Widzisz-znasz swój problem-nie chcesz byc zdrowa,bo tak Ci wygodniej. Jakby Ci nie bylo tak wygodniej jak jest teraz- to cos bys z tym zrobiła."

to co powiesz na to, że od momentu jak odchudziłam się (zachorowałam) zaczęłam umawiać się na randki z internetu (chciałam nawet na ten temat pisać pracę licencjacką, dlatego pamiętam dokładne liczby) i w ciągu ok.2lat poznałam tak ok.40facetów, z których więcej niż 90% chciało kolejnych spotkań. Jakieś pół roku temu chciałam ponowić ten sposób poznawania ludzi, tyle że napisało do mnie 4-5facetów, a z żadnym nie spotkałam się 2 razy...jeden nawet napisał wprost, że powinnam dodać sobie opis zamiast sylwetka "normalna" to "puszysta", a noszę właśnie 40a spodnie czasem 42.

To nie jest to, że ja nie chcę z tego wyjść i nie umiem prawidłowo postrzegać siebie i świata. To wszyscy robią z figury coś nadzwyczajnego.
Przeglądałam ostatnio jadłospisy na forum. Widząc odpisy dziewczyn, nie wiem czy dietetyczek czy jakiś moderatorek.... np. na post, gdzie laska napisała, że zjadła m.in. ,oprócz wieluuuu superzdrowych rzeczy,2 cukierki, ta pani odpisała, że cukier to wróg nr 1, coś w stylu że jest kategorycznie zakazany.... Czy nie powinno być tak, że umiemy słuchać tego czego domaga się nasz organizm?
Przecież 2 cukierki nikogo nie zabiją....
Kurczę, dalej na forum dziewczyny wymieniają swoje wymiary i jak mam się czuć, jak widzę same 85-60-88, 92-58-90.... i w opisiku tych osób na dole "od dziś ostra dieta, 100 brzuszków dziennie itd.,itp." Jak słyszę zgrabne koleżanki z grupy, że jadły dziś tylko banana i jogurt, bo przecież nie wyjdą jak takie pale na plaże.... Niech się cieszą te wszystkie osoby, bo los nie zesłał na nie do końca jakiejś choroby zw. z jedzeniem.

Wg mnie społeczeństwo ma ogólnie problem z postrzeganiem siebie. Ciekawe jakby tak zapytać 100 kobiet, ile jest zadowolonych z swojej figury....

każdy przypadek jest super mocno inny..ale ja nigdy nie naszłam na takie cos na pewno nie zrozumiałaś kontekstu
aaaaaa społeczeństwo to ogólnie chora jednostka

[orzeszek01]

Napisane przez snoopy1986

to co powiesz na to, że od momentu jak odchudziłam się (zachorowałam) zaczęłam umawiać się na randki z internetu (chciałam nawet na ten temat pisać pracę licencjacką, dlatego pamiętam dokładne liczby) i w ciągu ok.2lat poznałam tak ok.40facetów, z których więcej niż 90% chciało kolejnych spotkań. Jakieś pół roku temu chciałam ponowić ten sposób poznawania ludzi, tyle że napisało do mnie 4-5facetów, a z żadnym nie spotkałam się 2 razy...jeden nawet napisał wprost, że powinnam dodać sobie opis zamiast sylwetka "normalna" to "puszysta", a noszę właśnie 40a spodnie czasem 42.

To nie jest to, że ja nie chcę z tego wyjść i nie umiem prawidłowo postrzegać siebie i świata. To wszyscy robią z figury coś nadzwyczajnego.
Przeglądałam ostatnio jadłospisy na forum. Widząc odpisy dziewczyn, nie wiem czy dietetyczek czy jakiś moderatorek.... np. na post, gdzie laska napisała, że zjadła m.in. ,oprócz wieluuuu superzdrowych rzeczy,2 cukierki, ta pani odpisała, że cukier to wróg nr 1, coś w stylu że jest kategorycznie zakazany.... Czy nie powinno być tak, że umiemy słuchać tego czego domaga się nasz organizm?
Przecież 2 cukierki nikogo nie zabiją....
Kurczę, dalej na forum dziewczyny wymieniają swoje wymiary i jak mam się czuć, jak widzę same 85-60-88, 92-58-90.... i w opisiku tych osób na dole "od dziś ostra dieta, 100 brzuszków dziennie itd.,itp." Jak słyszę zgrabne koleżanki z grupy, że jadły dziś tylko banana i jogurt, bo przecież nie wyjdą jak takie pale na plaże.... Niech się cieszą te wszystkie osoby, bo los nie zesłał na nie do końca jakiejś choroby zw. z jedzeniem.

Wg mnie społeczeństwo ma ogólnie problem z postrzeganiem siebie. Ciekawe jakby tak zapytać 100 kobiet, ile jest zadowolonych z swojej figury....

To ze trafiłaś na jakis buraków umawiając sie przez internet to jeszcze nie jest powód zeby myślec o sobie w kategoriach "gruba",no prosze Cie.
Nie kazdemu człowiekowi podoba sie figura innej osoby i to jest całkowicie normalne. Bo kazdemu podoba sie co innego,kazdy ma inny gust.
Co do problemu społeczenstwa z figura-ogolnie jak czytam to ze tamta aktorka przytyła,ta sie zapusciła,ta biega zeby schudnac,a ta jeszcze cos innego- tak,to jest problem. Ale trzeba sie w tym odnalzec. Słuchaj, skoncentruj sie nie na chorym społeczenstwie tylko na swojej chorobie. Walcz z kompulsami bo naprawde sie da!
I jak skpotkasz jeszcze takich buraków na swojej drodze-olej ich bo nie warto.

[biedrona10]

Hmmm...wszystko zależy od nas czy akceptujemy siebie w rozmiarze 36 czy 42! na własnym doświadczeniu stwierdzam, że nie czułam się dobrze ani w tym 36, ani teraz, gdy mam lekką nadwagę! problem tkwi w nas...co z tego, że schudne lub zgrubne...ja rozładowywyje napięcie, rozwiązuje problemy przez jedzenie lub niejedzenie...a gdzie umiar, gdzie normalność? krzywdzę się na własne życzenie...

[zmxncbv]

nawet jak my staramy sie siebie akceptowac z to nie zawsze ludzie nas akceptuja. racja spoleczeństwo jest chore!

[Atram]

Napisane przez zmxncbv

nawet jak my staramy sie siebie akceptowac z to nie zawsze ludzie nas akceptuja. racja spoleczeństwo jest chore!

no i co z tego? zawsze bedzie ktos kto nie bedzie nas akceptowal, nawet jesli bedziemy nosic rozmiar 36. ale jest szereg ludzi ktorzy nas akceptuja niezaleznie od wagi. czy jest sens zajmowac sie ludzmi ktorzy patrza na nas przez pryzmat tego jaki rozmiar nosimy? czy oni znaja nas naprawde?

[iza_wiosenna]

chęć zawarcia znajomości z ludźmi, którzy nie akceptują nas z powodu wyglądu mija się z celem; ci po prostu nie są nas warci,

[123dzemdzemona22]

prawdę mówiąc to się nawet na tym nie zastanawiam czy mnie ktoś akceptuję , po co mi to jak nawet o to nie zabiegam ;/
ale mam w końcu chęć(znaczy chciała bym) zaakceptować siem choć trochę
Izuś jak zwykle dobrze pojechała
Atram masz rację jest takich ludzi bardzo wiele nawet pow. bym że przeważają zdecydowanie , a tamci to 'snobki', którzy fakt mogą dobić

[NoFood]

A mi duzo satysfakcji daje sport. Czuje sie o wiele lepiej a oprocz tego poprawia sie moj wyglad. Kiedy sie zmecze i wypoce to naprawde dziala!!! Czuje ze robie cos dobrego dla siebie i swojego ciala.

[airwaves]

Czesc,
nie udzielalam sie nigdy w tym watku,ale teraz pisze bo cos mnie niepokoi... Mam pewne obawy,ze mnie tez ten problem zaczyna dotyczyc. Jestem w trakcie leczenia sie z anoreksji. Bardzo martwi mnie to,ze nie czuje roznicy miedzy tym czy cos zjadlam czy nie...chodzi mi o to,ze nie czuje glodu i nie czuje sytosci. Jak zaczne jesc to mimo tego,ze mi sie nie chce moglabym jesc,jesc dopoki nie zacznie mnie bolec brzuch albo sie nie opamietam. nie wiem moze tak reaguje moj wyglodzony organizm? Nie chce wpasc z jednego gowna w drugie

[biedrona10]

Ja nie wiem jak Ci doradzić...bo po anoreksji właśnie w takie gówno wpadłam

[iza_wiosenna]

Napisane przez airwaves

Czesc,
nie udzielalam sie nigdy w tym watku,ale teraz pisze bo cos mnie niepokoi... Mam pewne obawy,ze mnie tez ten problem zaczyna dotyczyc. Jestem w trakcie leczenia sie z anoreksji. Bardzo martwi mnie to,ze nie czuje roznicy miedzy tym czy cos zjadlam czy nie...chodzi mi o to,ze nie czuje glodu i nie czuje sytosci. Jak zaczne jesc to mimo tego,ze mi sie nie chce moglabym jesc,jesc dopoki nie zacznie mnie bolec brzuch albo sie nie opamietam. nie wiem moze tak reaguje moj wyglodzony organizm? Nie chce wpasc z jednego gowna w drugie

Tak, orgaznim moze tak wlasnie reagowac, w 90% przypadków tak właśnie jest. Nie martw się, przede wszystkim nie odmawiaj sobie niczego; jedz do syta, a jeśli poczujesz się "kompulsywnie" postaraj sie odciagnac mysli o jedzenia, wypij colę , zieloną herbatkę. Ja niestety kiedy pierwszy raz wpalam w anoreksje, przy wychodzeniu mialam kompulsy, ale to nie reguła. Ale czekaj, czekaj. Najgorsze, co mozesz zrobic to wmawianie sobie napadów. W jaki sposob jesz?

[airwaves]

Napisane przez iza_wiosenna

Tak, orgaznim moze tak wlasnie reagowac, w 90% przypadków tak właśnie jest. Nie martw się, przede wszystkim nie odmawiaj sobie niczego; jedz do syta, a jeśli poczujesz się "kompulsywnie" postaraj sie odciagnac mysli o jedzenia, wypij colę , zieloną herbatkę. Ja niestety kiedy pierwszy raz wpalam w anoreksje, przy wychodzeniu mialam kompulsy, ale to nie reguła. Ale czekaj, czekaj. Najgorsze, co mozesz zrobic to wmawianie sobie napadów. W jaki sposob jesz?

No właśnie tego się boję..może faktycznie za dużo się naczytałam o tym, że wychodząc z anoreksji można mieć kompulsy,bulimie etc...ale na prawde troche mnie to martwi i chyba wole dmuchać na zimne.
Wiesz Iza,
chodzi mi o to,ze np. jem sniadanie i najadam sie nim ale mam ochote na wiecej i np. zjadam jakiegos batona/jogurt mimo tego,ze nie czuje glodu...
czesto po obiedzie mam tak,ze zjem obiad,ktorym rowniez sie najadam a potem ide do kuchni i szukam innych rzeczy, nie pochlaniam oczywiscie jakis duzych ilosci ale zjem np kilka rodzynek, troche platkow,potem mam ochote np. na pomidora a potem na dzem.
Tak sie dzieje gdy jestem sama w domu, gdy sa rodzice/brat tak nie jest bo po prostu sie wstydze.

[iza_wiosenna]

Napisane przez airwaves

No właśnie tego się boję..może faktycznie za dużo się naczytałam o tym, że wychodząc z anoreksji można mieć kompulsy,bulimie etc...ale na prawde troche mnie to martwi i chyba wole dmuchać na zimne.
Wiesz Iza,
chodzi mi o to,ze np. jem sniadanie i najadam sie nim ale mam ochote na wiecej i np. zjadam jakiegos batona/jogurt mimo tego,ze nie czuje glodu...
czesto po obiedzie mam tak,ze zjem obiad,ktorym rowniez sie najadam a potem ide do kuchni i szukam innych rzeczy, nie pochlaniam oczywiscie jakis duzych ilosci ale zjem np kilka rodzynek, troche platkow,potem mam ochote np. na pomidora a potem na dzem.
Tak sie dzieje gdy jestem sama w domu, gdy sa rodzice/brat tak nie jest bo po prostu sie wstydze.

spoko. to nie są żadne kompulsy, też tak robię często/czasem. nic się nie martw, zdrowa część mojej rodziny również praktykuje takie "dojadanie". Wyluzuj się więc, zapomnij o kompulsach i będzie ok.

[Atram]

czyli to jest normalne? ze np po pelnowartosciowym sniadaniu mialam ochote na jablko i to nie bylo nic zlego, niezdrowego, nienormalnego?

[airwaves]

Oby było tak jak mówisz Izuś, może faktycznie trochę sobie wkręcam. W ogóle czuję się jak jakiś obżarciuch, porównuję ciągle ile jedzą inni i mam wrażenie,że jem duużo więcej, w ogóle za bardzo się przejmuje tym jedzeniem

[iza_wiosenna]

Napisane przez Atram

czyli to jest normalne? ze np po pelnowartosciowym sniadaniu mialam ochote na jablko i to nie bylo nic zlego, niezdrowego, nienormalnego?

omg... a wyrażasz tym zjedzeniem jabłka siebie? chcesz się ukarać jabłkiem? nudzisz się, więc je jesz? zajadasz pustkę w życiu tym jabłkiem? NIE - PO PROSTU MASZ NA NIE OCHOTĘ.

Napisane przez airwaves

Oby było tak jak mówisz Izuś, może faktycznie trochę sobie wkręcam. W ogóle czuję się jak jakiś obżarciuch, porównuję ciągle ile jedzą inni i mam wrażenie,że jem duużo więcej, w ogóle za bardzo się przejmuje tym jedzeniem

spoko, to minie.

[Atram]

Napisane przez iza_wiosenna

omg... a wyrażasz tym zjedzeniem jabłka siebie? chcesz się ukarać jabłkiem? nudzisz się, więc je jesz? zajadasz pustkę w życiu tym jabłkiem? NIE - PO PROSTU MASZ NA NIE OCHOTĘ.

trudno odpowiedziec na pytanie dlaczego jem, przyznanie sie ze zjadlam bo mialam ochote- to jest trudne.. zwlaszcza ze to bylo cos nadprogramowego. boje sie ze zjadlam z nudow, choc wcale sie wtedy nie nudzilam, bo to bylo w trakcie nauki. boje sie ze chcialam sprawic sobie tym jablkiem przyjemnosc. chcialabym traktowac jedzenie mniej emocjonalnie..

[iza_wiosenna]

Napisane przez Atram

trudno odpowiedziec na pytanie dlaczego jem, przyznanie sie ze zjadlam bo mialam ochote- to jest trudne.. zwlaszcza ze to bylo cos nadprogramowego. boje sie ze zjadlam z nudow, choc wcale sie wtedy nie nudzilam, bo to bylo w trakcie nauki. boje sie ze chcialam sprawic sobie tym jablkiem przyjemnosc. chcialabym traktowac jedzenie mniej emocjonalnie..

eee... ale przecież jedzenie powinno być przyjemnością. Człowiek ma w życiu rzeczy, które są dla niego źródłem "małych radości", jedną z tych rzeczy może być jedzenie. Jedną, nie jedyną. Zdrowi ludzie również nie mogą doczekać się zjedzenia na przykład ciasta upieczonego przez babcię. i nie boją się, że chcieli sobie tym ciastem zrobić przyjemność, bo to normalne.

Już daj spokój, Atram, będę brutalna, ale nigdy nie wyjdziesz z ed, jak się będziesz tak koncentrować na swoich emocjach związanych z jedzeniem. Pomyśl raczej o tym, czego się boisz, co Cię cieszy i takie tam ludzkie odczucia weź pod uwagę, myśl o sobie jak o człowieku, o chorobie zapominaj powoli...

ps. a nawet jakbyś się nudziła i zjadła coś przez tę nudę, to wcale nie jest jakiś wielki sygnał alarmowy, każdemu się zdarza przecież.

[Atram]

wiem, chcialabym umiec zajac sie prawdziwym zyciem, prawdziwymi emocjami, nawet tymi bolesnymi, ale to beda prawdziwe emocje, prawdziwa ja.
tylko czasem nie potrafie.

[Nasturcja several years]

Ja tylko chciałam wtr ącic coś od siebie.. dziewczyny czy Wy czasem same się nie nakręcacie w kierubku-kompulsu? nie uważacie, że jedzenie może byc przyjemnoscia chwilka relaksu w tym zaganianym świecie? Ja wiele razy jadłam , jem z nudów jak mam za dużo czasu, przed telweizorem komputerem, bo lubię coś sobie skubac i czytac, oglądą Łączę jedną przjemnośc z drugą. poza tym naprawdę ludzie w niedzielę jak mają dzień wolny potrafią ciągle coś podjadac i jeśc..serio uwierzcie! Ja takich normalnych zachowan nauczyłam się od moje siostry, mamy które nigdy nie wiedziełay co to dieta i są przykładame zdrowego patrzenia na jedzenie. Mają ochotę na chleb z masłem i szynką zjedzą a minutę potem mogą miec ochotę na kisiel. Pio prostu wszystko jest dla ludzi...to niezdrowe jedzenie również. nie możemy katowac się w ten sposób i ograniczac, bo zwariujemy. jest tyle innych rzzeczy, problemów pomyślcie
Atram wrzuc na luz, mówię Ci. spróbuj chociaż

[Annie1441]

pamiętam takie czasy, że też tak robiłam- tu garstka tego, tu tamtego... i to była norma. aż w końcu ojciec mi powtarzał- co znowu coś żresz?! a miałam 11 lat i uprawiałam wyczynowo sport.. no i się zaczęło

[snoopy1986]

Napisane przez Nasturcja several years

Ja tylko chciałam wtr ącic coś od siebie.. dziewczyny czy Wy czasem same się nie nakręcacie w kierubku-kompulsu? nie uważacie, że jedzenie może byc przyjemnoscia chwilka relaksu w tym zaganianym świecie? Ja wiele razy jadłam , jem z nudów jak mam za dużo czasu, przed telweizorem komputerem, bo lubię coś sobie skubac i czytac, oglądą Łączę jedną przjemnośc z drugą. poza tym naprawdę ludzie w niedzielę jak mają dzień wolny potrafią ciągle coś podjadac i jeśc..serio uwierzcie! Ja takich normalnych zachowan nauczyłam się od moje siostry, mamy które nigdy nie wiedziełay co to dieta i są przykładame zdrowego patrzenia na jedzenie. Mają ochotę na chleb z masłem i szynką zjedzą a minutę potem mogą miec ochotę na kisiel. Pio prostu wszystko jest dla ludzi...to niezdrowe jedzenie również. nie możemy katowac się w ten sposób i ograniczac, bo zwariujemy. jest tyle innych rzzeczy, problemów pomyślcie

Zgadzam się w 200%!! Jeżeli mielibyśmy tak patrzeć na to wszystko, pilnować się co do ilości, minuty i w ogóle dokładnie odmierzać ilośc jedzenia, wszyscy bylibyśmy chorzy. Niech sprawdzi taak osoba, która twierdzi, że jest zdrowa ale po prostu zdrowo się odżywia i uprawia sport, jakby się czuła, jakby tak nie miała możliwości sama przygotować sobie jedzenia albo nie móc pójść pobiegać.... wielkie wyrzuty sumienia gwarantowane a to już coś w stronę jakiś zaburzeń...

[123dzemdzemona22]

Napisane przez Atram

wiem, chcialabym umiec zajac sie prawdziwym zyciem, prawdziwymi emocjami, nawet tymi bolesnymi, ale to beda prawdziwe emocje, prawdziwa ja.
tylko czasem nie potrafie.

ale przecież te również są prawdziwe
kurczę czytam teraz taką książkę(związaną z owymi zaburzeniami) i aż się wczoraj powyłam, robię wszystko z tą chorą świadomością

[Atram]

Napisane przez 123dzemdzemona22

ale przecież te również są prawdziwe
kurczę czytam teraz taką książkę(związaną z owymi zaburzeniami) i aż się wczoraj powyłam, robię wszystko z tą chorą świadomością

tak, ale sa przykrywką przed prawdziwymi uczuciami i emocjami.. Duzo latwiej zajmowac sie i koncentrowac na emocjach zwiazanych z jedzeniem, uzywac go w komunikacji z innymi ludzmi, duzo trudniej zajac sie tym co dzieje sie naparwde w relacjch, tym czego sie naprawde boimy, co sprawia nam radosc
Mysle ze zaburzenia odzywiania sa mechanizmem obronnym przed prawdziwym zyciem, dorosloscia, odpowiedzialnoscia.. Tylko ile tak mozna?

[123dzemdzemona22]

Napisane przez Atram

tak, ale sa przykrywką przed prawdziwymi uczuciami i emocjami.. Duzo latwiej zajmowac sie i koncentrowac na emocjach zwiazanych z jedzeniem, uzywac go w komunikacji z innymi ludzmi, duzo trudniej zajac sie tym co dzieje sie naparwde w relacjch, tym czego sie naprawde boimy, co sprawia nam radosc
Mysle ze zaburzenia odzywiania sa mechanizmem obronnym przed prawdziwym zyciem, dorosloscia, odpowiedzialnoscia.. Tylko ile tak mozna?

do tej pory się tego zapierałam , a teraz muszę to przyznać choć wychodzi że mówię przeciw samej sobie. bo mi się wydawoło że z momentem wejścia z stan samozadowolenia nie będzie już to mnie dotyczyło .. tylko z tym że 'momentu' tego nie ma a ja .. pytasz ile tak można ? a ja pytam czy to się w ogóle skończy?

[Nasturcja several years]

Napisane przez 123dzemdzemona22

do tej pory się tego zapierałam , a teraz muszę to przyznać choć wychodzi że mówię przeciw samej sobie. bo mi się wydawoło że z momentem wejścia z stan samozadowolenia nie będzie już to mnie dotyczyło .. tylko z tym że 'momentu' tego nie ma a ja .. pytasz ile tak można ? a ja pytam czy to się w ogóle skończy?

Ewka a jak teraz się czujesz? czujesz, że wychodzisz powoli z tego, jest lepiej niż kiedys?

[123dzemdzemona22]

Napisane przez Nasturcja several years

Ewka a jak teraz się czujesz? czujesz, że wychodzisz powoli z tego, jest lepiej niż kiedys?

czuję że stoję w mc. pomimo , że wszyscy są wspaniali, pomocni, chciałoby się rzec idealni dookoła .. to ja ich za to ganie nie potrafię już rozmawiać jak cywilizowany człowiek, znowu wczoraj z mam się pokłóciłam, a ona chciała po prostu zwykłej rozmowy

[biedrona10]

Napisane przez Atram

tak, ale sa przykrywką przed prawdziwymi uczuciami i emocjami.. Duzo latwiej zajmowac sie i koncentrowac na emocjach zwiazanych z jedzeniem, uzywac go w komunikacji z innymi ludzmi, duzo trudniej zajac sie tym co dzieje sie naparwde w relacjch, tym czego sie naprawde boimy, co sprawia nam radosc
Mysle ze zaburzenia odzywiania sa mechanizmem obronnym przed prawdziwym zyciem, dorosloscia, odpowiedzialnoscia.. Tylko ile tak mozna?

też dochodzę powoli do tego samego wniosku... ja ciągle uciekam nie wiadomo przed kim i przed czym... nie potrafię wziąść życie we własne ręce... nie wiem jakim torem potoczyć własne życie, dlatego wydaje mi się,że każdy problem rozwiązuje jedzeniem...bo tak łatwiej, usprawiedliwiam się w ten sposób- odpuszczam... to straszne jestem jak nastolatka, za którą trzeba podejmować decyzje potrzebuję siły i wiary we własne możliwości, tylko skąd ???

[Nasturcja several years]

Ewka może powiem banalnie, ale z dwojga złego lepiej stac w miejscu niż cofac się , bo stąd już o jeden krok w przód ku lepszemu a znowu stąd krok ku wyzdrowieniu.
Biedrona-wziac w życie w swoje ręce czyli jak? powiem Ci, że najlepiej od razu, metodą maych kroków powolnych nie raptownych, żeby organizm nie doznał szoku..ja tak myślę. już setki postów się przewijało o tym, żeby uceic myślami od jedzenia itd itp można w kółko wymieniac, ale jak my w środku nie zgramy się ze sobą to tak naprawdę reszta jest drobiazgiem w kupie mrowiska..