Pozwoliłam Mu odejść...

[liv111]

Dokładnie trzy lata temu - 22 wrzesnia 2006 roku, o godzinie 23:15, pozwoliłam Mu odejść...
Wręczyłam Mu białą kopertę z kartką, na której napisałam tylko trzy zdania...

"Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej. Problem pojawia się wtedy, kiedy jedna ze stron nastawi się na wieczność. Ja się nastawiłam."

Dwa dni później napisał mi:

"Oby wieczność trwała wiecznie".

Odszedł. A ja pozwoliłam Mu odejść.
Przestałam być Jego "wiosną", przestał widzieć "całe niebo w moich oczach", zapomniał o "wszystkich złotych plamkach w moich źrennicach".
Odszedł.

Rok temu spotkaliśmy się na Jego urodzinach. Zapytał, dlaczego nie walczyłam?
Do dziś nie wiem.
Pozwoliłam Mu odejść z naiwną wiarą w prawdziwość twierdzenia, "że należy puścić wolno to, co się kocha. Jesli do ciebie wróci - jest twoje"...
Trzy lata temu, pozwoliłam Mu odejść.
Przez trzy lata spotykałam wielu wspaniałych, fascynujących i opiekuńczych facetów, którzy gotowi byli tracić dla mnie głowę. Umawiałam się na kawy, do kina, na spacery. Z jednym pojechałam do Włoch, inny spedził ze mną urlop na Mazurach. Z żadnym nie wytrzymałam dłużej niż kilka miesięcy.

Widuję Go czasami. Wpadamy na siebie w mieście, na konertach w filharmonii, zdażyło się nam specjalnie umówić się na kawę. To On był na intensywnej terapii, kiedy leżałam nieprzytomna po wypadku - bo do tej pory to Jego dane mam wpisane jako osobę, którą należy powiadomić w razie nieszczęsliwego wypadku...

Trzy lata temu pozwolilam Mu odejść.
Nie do innej, tylko do "Jego poczucia wolności".
Nie walczyłam.

Po trzech latach nadal funkcjonuję poprawnie. Czasem wyskoczę z jakimś kolegą na piwo albo potańczyć, nie uciekam przed zaproszeniem do kina czy na imprezę, "czaruję" znajomego, zabójczo przystojnego Pana Redaktora z pewnej gazety.
Pracuję, fotografuję, mam czas dla znajomych, rodziny, jeżdżę na Mazury.
Żyję normalnie.

Wczoraj poszłam robić zdjecia na pewnej imprezie. Dopracowałam look do perfekcji, żeby zauroczyć znajomego Redaktora (efekt osiągnięty). Bawiłam się i robiłam zdjęcia.

I nagle, w tłumie pojawił się On.
Pochwalił nową fryzurę, zachwycił się sukienką. Uśmiechnął się, pocałował mnie w policzek, wsiadł do swojego luksusowego, grafitowego samochodu i odjechał. A po północy wysłał mi sms-a:

"To już trzy lata. Nie mam prawa prosić Cię wybaczenie. Tego co Ci zrobłem, nie można wybaczyć. Można tylko zapomnieć. Proszę, zapomnij".

Trzy lata temu pozwoliłam Mu odejść.
I po trzech latach, mam wrażenie, że nie przestałam Go kochać. Że moja "wieczność trwa wiecznie".

Nie wiem czy oczekuję od Was wsparcia, zrozumienia, czy porady. Ale musiałam się wygadać. Po trzech latach musiałam...

[iv85]

Cóż takiego się wydarzyło, że nie możecie być razem? On prosi o wybaczenie, za coś co Ci zrobił, ale to nie Ty odeszłaś, tylko on? Trochę to wszystko zagmatwane i zbyt poetyczne, jak dla mnie.

"wsiadł do swojego luksusowego, grafitowego samochodu i odjechał" - cierpisz za utraconą miłością, czy jesteś początkującą pisarką? Życie to nie bajka, albo powiedz mu wprost co czujesz albo sobie naprawdę odpuść

edit:
A propos początku, to sądzę, że dorośli świadomi swoich potrzeb ludzie, nie powinni się komunikować w taki sposób, niedomówienia, niewysłowione oczekiwania. Skoro chciał, żebyś go zatrzymała, to czemu w ogóle odszedł. Czemu Ty go nie zatrzymałaś. Nie można oglądać się na drugiego człowieka i oczekiwać od niego tego, co sami byśmy zrobili, trzeba działać i jasno wyrażać swoje emocje i pragnienia.

[tacyta]

Mówisz, ze nie walczyłaś o miłość, ale ta walka ma sens tylko wtedy kiedy obie strony o nią walczą, gdy obu stronom zależy na podtrzymaniu tego żaru. W przeciwnym razie jest skazana na niepowodzenie. Skoro Twój partner odszedł z jakiegos powodu, to znaczy, ze on piewszy się poddał, nie walczył o Wasz związek lecz z niego zrezygnował. A teraz ma czelność pytać, dlaczego Ty nie walczylaś. Pytanie powinno brzmieć, dlaczego on wtedy nie walczył o Wasz związek tylko wybrał łatwiejszą opcję ucieczkę? Możliwe, ze teraz żałuje, tego co zrobił ale nadal nie walczy, żeby Cię odzyskać, tylko prawdopodnie czeka na jakiś krok z Twojej strony, choć w tej sytuacji to on powinien wykonać jakiś ruch. Nie wiem, czy warto darzyć uczuciem tego faceta. Masz wrażenie, że nie przestałaś go kochać, ale być może to tylko wrażenie, rodzaj oprzyzwyczajenia, przywiązania często mylonego z miłością ...Nie wiem, nie mnie to oceniać. Może nie odcięłaś się jeszcze mentalnie od przeszłości, w wyobraźni tworzysz obrazy "Co by było gdybym nie pozwoliła mu odejść". Może dlatego Twoje późniejsze związki rozpadały się, bo naprawdę nie dałaś im szansy pogrązona w przeszłości. Ale prawdziwe życie toczy się tu i teraz, żyjąc przeszłością można coś przegapić.

[masmeli]

Napisane przez iv85

Cóż takiego się wydarzyło, że nie możecie być razem? On prosi o wybaczenie, za coś co Ci zrobił, ale to nie Ty odeszłaś, tylko on? Trochę to wszystko zagmatwane i zbyt poetyczne, jak dla mnie.

"wsiadł do swojego luksusowego, grafitowego samochodu i odjechał" - cierpisz za utraconą miłością, czy jesteś początkującą pisarką? Życie to nie bajka, albo powiedz mu wprost co czujesz albo sobie naprawdę odpuść

edit:
A propos początku, to sądzę, że dorośli świadomi swoich potrzeb ludzie, nie powinni się komunikować w taki sposób, niedomówienia, niewysłowione oczekiwania. Skoro chciał, żebyś go zatrzymała, to czemu w ogóle odszedł. Czemu Ty go nie zatrzymałaś. Nie można oglądać się na drugiego człowieka i oczekiwać od niego tego, co sami byśmy zrobili, trzeba działać i jasno wyrażać swoje emocje i pragnienia.

Dla mnie również zgmatwane i źle mi sie czytało choćby jakąś "poezję".




Święte słowa.
Tak jest jak ludzie ze sobą nie rozmawiają --->powstają niedomówienia zranione uczucia etc.

[Romanaccia]

A jaki byl powod jego odejscia ,bo w ogole nie wiadomo o co chodzi ?...
Mi sie wydaje,ze jesli komus na kims naprawde zalezy,jesli ktos kogos kocha to nie odchodzi .... widocznie jemu nie zalezalo...

[iv85]

Napisane przez tacyta

Mówisz, ze nie walczyłaś o miłość, ale ta walka ma sens tylko wtedy kiedy obie strony o nią walczą, gdy obu stronom zależy na podtrzymaniu tego żaru. W przeciwnym razie jest skazana na niepowodzenie. Skoro Twój partner odszedł z jakiegos powodu, to znaczy, ze on piewszy się poddał, nie walczył o Wasz związek lecz z niego zrezygnował. A teraz ma czelność pytać, dlaczego Ty nie walczylaś. Pytanie powinno brzmieć, dlaczego on wtedy nie walczył o Wasz związek tylko wybrał łatwiejszą opcję ucieczkę? Możliwe, ze teraz żałuje, tego co zrobił ale nadal nie walczy, żeby Cię odzyskać, tylko prawdopodnie czeka na jakiś krok z Twojej strony, choć w tej sytuacji to on powinien wykonać jakiś ruch. Nie wiem, czy warto darzyć uczuciem tego faceta. Masz wrażenie, że nie przestałaś go kochać, ale być może to tylko wrażenie, rodzaj oprzyzwyczajenia, przywiązania często mylonego z miłością ...Nie wiem, nie mnie to oceniać. Może nie odcięłaś się jeszcze mentalnie od przeszłości, w wyobraźni tworzysz obrazy "Co by było gdybym nie pozwoliła mu odejść". Może dlatego Twoje późniejsze związki rozpadały się, bo naprawdę nie dałaś im szansy pogrązona w przeszłości. Ale prawdziwe życie toczy się tu i teraz, żyjąc przeszłością można coś przegapić.

Też się zastanawiałam nad taką możliwością.

Jeżeli cierpisz i wydaje Ci, że wciąż kochasz, to powinnaś mu o tym powiedzieć, o ile on nie jest z nikim związany. Jeżeli nie spotkasz się ze zrozumieniem z jego strony, będziesz mogła ostatecznie zamknąć ten rozdział życia, nie można wciąż żyć przeszlością. Jeżeli się zejdziecie też nie musi być kolorowo - w końcu macie już pewnien bagaż doświadczeń z poprzedniego "bycia razem", miejsce które teraz zajmuje uczucie, szybko może na powrót zastąpić żal i wzajemne oskarżenia. Niemniej moim zdaniem warto spróbować, inaczej wciąż będziesz stała w miejscu i nie ułożysz sobie życia.

[Ponura]

Mam wrażenie, jakbym czytała jakieś tanie romansidło.

Wybaczyłaś i nadal kochasz? To mu to powiedz, może coś z tego będzie.

Nie możesz wybaczyć? To zapomnij, a nie pogrążaj się w jakiejś dramatycznej farsie...

[masmeli]

.

---------- Dopisano o 16:22 ---------- Poprzedni post napisano o 16:22 ----------

Napisane przez Romanaccia

A jaki byl powod jego odejscia ,bo w ogole nie wiadomo o co chodzi ?...
Mi sie wydaje,ze jesli komus na kims naprawde zalezy,jesli ktos kogos kocha to nie odchodzi .... widocznie jemu nie zalezalo...

z ust mi to wyjęłaś

[Wroclovianka]

A może tak w końcu siąść na przeciw siebie i porozmawiać ze sobą i wyjaśnić wszystko?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez liv111

"Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej. Problem pojawia się wtedy, kiedy jedna ze stron nastawi się na wieczność. Ja się nastawiłam."

A pewna jesteś, że zrozumiał co masz na myśli. Bo ja np. nie rozumiem Domyślać się mogę różnych rzeczy, ale na 100 % nie wiem.

Napisane przez liv111

Dwa dni później napisał mi:

"Oby wieczność trwała wiecznie".

A wiesz, o co jemu chodziło? I dlaczego odszedł? Coś tam jeszcze było pomiędzy tymi kartkami?

[Romanaccia]

Napisane przez Wroclovianka

A może tak w końcu siąść na przeciw siebie i porozmawiać ze sobą i wyjaśnić wszystko?

Ale co tu wyjasniac ? .... skoro odszedl ,to wszystko jest jasne....
ludzie,ktorzy kochaja nie odchoza tak poprostu ,zycie to nie film o milosci gdzie jedno mowi drugiemu "kocham cie nad zycie,ale musze odejsc".... ,jak komus nie zalezy to idzie sobie w swoja strone....
skoro on nie chcial tego wyjasnic przez 3 lata ,to co dopiero teraz....

[masmeli]

Napisane przez Romanaccia

Ale co tu wyjasniac ? .... skoro odszedl ,to wszystko jest jasne....
ludzie,ktorzy kochaja nie odchoza tak poprostu ,zycie to nie film o milosci gdzie jedno mowi drugiemu "kocham cie nad zycie,ale musze odejsc".... ,jak komus nie zalezy to idzie sobie w swoja strone....
skoro on nie chcial tego wyjasnic przez 3 lata ,to co dopiero teraz....

dokładnie jakby kochał to by walczył i nie poszedł by w inną stronę!!

[Romanaccia]

Tylko nadal nie rozumiem jaki byl powod rozstania.... jesli odszedl tak poprostu,to chyba nie powinno tu byc wiecej pytan....

[zagubiona89r]

Co zrobić? Przestać kreować swoje życie na historię z romansu, tylko zacząć żyć realnie. Zależy Ci na nim to napisz, że chcesz się spotkać i pogadać o was. Nie możesz zapomnieć tego co zrobił to zapomnij o nim i żyj dalej.


P.s Jednak po przeczytaniu tego ciężko mi wierzyć w prawdziwość historii. Po 1 W WIĘKSZOŚCI faceci nie zachowują się jak romantyczni bohaterowie z powieści, poza tym wiadomość wygląda tekstowo i graficznie jak opowiadanie, a nie napisany od serca bolący problem...

[masmeli]

Napisane przez zagubiona89r

Co zrobić? Przestać kreować swoje życie na historię z romansu, tylko zacząć żyć realnie. Zależy Ci na nim to napisz, że chcesz się spotkać i pogadać o was. Nie możesz zapomnieć tego co zrobił to zapomnij o nim i żyj dalej.


P.s Jednak po przeczytaniu tego ciężko mi wierzyć w prawdziwość historii. Po 1 W WIĘKSZOŚCI faceci nie zachowują się jak romantyczni bohaterowie z powieści, poza tym wiadomość wygląda tekstowo i graficznie jak opowiadanie, a nie napisany od serca bolący problem...

[UrbanWarrior]

Napisane przez liv111

I nagle, w tłumie pojawił się On.
Pochwalił nową fryzurę, zachwycił się sukienką. Uśmiechnął się, pocałował mnie w policzek, wsiadł do swojego luksusowego, grafitowego samochodu i odjechał.

Uwielbiam takie wstawki

[201803290936]

Napisane przez zagubiona89r

Co zrobić? Przestać kreować swoje życie na historię z romansu, tylko zacząć żyć realnie. Zależy Ci na nim to napisz, że chcesz się spotkać i pogadać o was. Nie możesz zapomnieć tego co zrobił to zapomnij o nim i żyj dalej.


P.s Jednak po przeczytaniu tego ciężko mi wierzyć w prawdziwość historii. Po 1 W WIĘKSZOŚCI faceci nie zachowują się jak romantyczni bohaterowie z powieści, poza tym wiadomość wygląda tekstowo i graficznie jak opowiadanie, a nie napisany od serca bolący problem...

Jak wyżej.

Jeśli to wszystko prawa, to:
1) czas dorosnąć i zacząć żyć prawdziwym życiem,
2) mniej dramatyzmu i kreowania życia na modłę telenowel,
3) (na przyszłość) więcej normalnych rozmów z facetem, solidna komunikacja wprost (a nie poprzez patetyczne wiersze).

[madmuazelle]

No własnie ja po pojawieniu sie pierwszego postu/wątku chciałam napisac,że niezbyt w ta historie wierze.

[Romanaccia]

a moze autorka podkoloryzowala troche... "troche" ta cala historie...,zrobila z niej w swojej glowie romantycza historia,gdzie dwoje kochankow wciaz palajach do siebie miloscia musi sie rozstac,ale uczucie jest tak silne i glebokie,ze nie moga o sobie zapomniec ... spotykaja sie po trzech latach i wspomnienia ozywaja.... a ona placze,ze pozwolila odejsc swojemu ksieciu z grafitowego samochodu (no teraz na bialych koniach gdyby jezdzili to by bylo conajmniej dziwne )....

pobudka! jemu nie zalezalo na tobie wec sobie poszedl i tyle ....

[Kapust]

Napisane przez Doris1981

Jak wyżej.

Jeśli to wszystko prawa, to:
1) czas dorosnąć i zacząć żyć prawdziwym życiem,
2) mniej dramatyzmu i kreowania życia na modłę telenowel,
3) (na przyszłość) więcej normalnych rozmów z facetem, solidna komunikacja wprost (a nie poprzez patetyczne wiersze).

Dokładnie mialam takie samo wrażenie. Opis jak z brazylijskiej telenoweli, gdzie posługują się alegoriami, symbolami i niedomówieniami. Gdzie nikt nigdy niczego nie wytłumaczy i nie powie wprost, żeby wyjąsnić że siostra brata dziadka ciotki wujka żona to nie jego kochanka i że tak naprawdę to on ją kocha i chce z nią być. Jakby to ułatwiło ludziom życie...

[Wroclovianka]

Napisane przez Romanaccia

Tylko nadal nie rozumiem jaki byl powod rozstania.... jesli odszedl tak poprostu,to chyba nie powinno tu byc wiecej pytan....

Wyjaśnić sobie jak dorośli ludzie wszystko a nie przez pisanie sobie jakiś liścików rodem z taniej telenoweli. Wyjaśnić - bo jak widać Autorka się jakoś pozbierać nie może. Wyjaśnić - żeby ostatecznie wiedzieć, ze nic już z tego nie bedzie. Wyjaśnić - żeby w końcu zamknąć ten rozdział.

No ludzie...życie to nie film, a związek opiera się na rozmowie a nie na pisaniu liścików

[cherry in bloom]

Napisane przez zagubiona89r

Co zrobić? Przestać kreować swoje życie na historię z romansu, tylko zacząć żyć realnie. Zależy Ci na nim to napisz, że chcesz się spotkać i pogadać o was. Nie możesz zapomnieć tego co zrobił to zapomnij o nim i żyj dalej.


P.s Jednak po przeczytaniu tego ciężko mi wierzyć w prawdziwość historii. Po 1 W WIĘKSZOŚCI faceci nie zachowują się jak romantyczni bohaterowie z powieści, poza tym wiadomość wygląda tekstowo i graficznie jak opowiadanie, a nie napisany od serca bolący problem...

Nie ma czegoś takiego jak "pozwolić odejść". Jak ktoś chce to odejdzie, nie powstrzymasz go siłą. Jak kocha to zostaje

[Romanaccia]

Napisane przez Wroclovianka

Wyjaśnić sobie jak dorośli ludzie wszystko a nie przez pisanie sobie jakiś liścików rodem z taniej telenoweli. Wyjaśnić - bo jak widać Autorka się jakoś pozbierać nie może. Wyjaśnić - żeby ostatecznie wiedzieć, ze nic już z tego nie bedzie. Wyjaśnić - żeby w końcu zamknąć ten rozdział.

No ludzie...życie to nie film, a związek opiera się na rozmowie a nie na pisaniu liścików

A moze ona mysle,ze jest romantyczna bohaterka jakiejs powiesci i,ze jej ksiaze powinien oczytac jej sygnaly .... zyjemy w XXI wieku,czasy sie zmienily,teraz ludzie ze soba rozmawiaja,nie wysylaja sobie listow.... jesli autorka miala takie podejscie do inych spraw ,to facet poprostu zwial.... ,pozatym,co tu po trzech latach wyjasniac...

[Wroclovianka]

Napisane przez Romanaccia

A moze ona mysle,ze jest romantyczna bohaterka jakiejs powiesci i,ze jej ksiaze powinien oczytac jej sygnaly .... zyjemy w XXI wieku,czasy sie zmienily,teraz ludzie ze soba rozmawiaja,nie wysylaja sobie listow.... jesli autorka miala takie podejscie do inych spraw ,to facet poprostu zwial.... ,pozatym,co tu po trzech latach wyjasniac...

Jakoś po roku facet chciał odpowiedzi na pytanie czemu nie walczyła.
To może warto mu na nie odpowiedzieć - nawet 2 lata poźniej i sie przekonac co On na to? Może powie ok a może spróbujmy jeszcze raz? Między Nimi pelno niedomówień, przydalo by sie powiedzieć wszystko od a do z.

Poza tym nadal nie wiemy czemu się rozstali, więc takie gadanie w próżnie.

[Romanaccia]

Napisane przez Wroclovianka

Jakoś po roku facet chciał odpowiedzi na pytanie czemu nie walczyła.
To może warto mu na nie odpowiedzieć - nawet 2 lata poźniej i sie przekonac co On na to? Może powie ok a może spróbujmy jeszcze raz? Między Nimi pelno niedomówień, przydalo by sie powiedzieć wszystko od a do z.

Poza tym nadal nie wiemy czemu się rozstali, więc takie gadanie w próżnie.

Dlatego pytalam jaki byl powod rozstania .... bo jesli odszedl tak poprostu a potem zastanawial sie dlaczego nie walczyla to jakby nie bylo ,jemu nie zalezalo .... po co to za uczucie,skoro facet mowi w cudzyslowie "nie walczylas,to odeszlem...." ... no prosze ! ona dala mu do zrozumienia w taki czy inny sposob,ze jej na nim zalezy,a on i tak sobie poszedl... miala go na kolanach blagac ...

[aaa000]

Ona chyba poprostu wymyslila sobie ta powiesc. Pisze jak poetka. W innych postach tez taki styl pisania

[Eva ID]

Napisane przez liv111

Dokładnie trzy lata temu - 22 wrzesnia 2006 roku, o godzinie 23:15, pozwoliłam Mu odejść...
Wręczyłam Mu białą kopertę z kartką, na której napisałam tylko trzy zdania...

"Ze wszystkich rzeczy wiecznych, miłość trwa najkrócej. Problem pojawia się wtedy, kiedy jedna ze stron nastawi się na wieczność. Ja się nastawiłam."

Dwa dni później napisał mi:

"Oby wieczność trwała wiecznie".

Odszedł. A ja pozwoliłam Mu odejść.
Przestałam być Jego "wiosną", przestał widzieć "całe niebo w moich oczach", zapomniał o "wszystkich złotych plamkach w moich źrennicach".
Odszedł.

Rok temu spotkaliśmy się na Jego urodzinach. Zapytał, dlaczego nie walczyłam?
Do dziś nie wiem.
Pozwoliłam Mu odejść z naiwną wiarą w prawdziwość twierdzenia, "że należy puścić wolno to, co się kocha. Jesli do ciebie wróci - jest twoje"...
Trzy lata temu, pozwoliłam Mu odejść.
Przez trzy lata spotykałam wielu wspaniałych, fascynujących i opiekuńczych facetów, którzy gotowi byli tracić dla mnie głowę. Umawiałam się na kawy, do kina, na spacery. Z jednym pojechałam do Włoch, inny spedził ze mną urlop na Mazurach. Z żadnym nie wytrzymałam dłużej niż kilka miesięcy.

Widuję Go czasami. Wpadamy na siebie w mieście, na konertach w filharmonii, zdażyło się nam specjalnie umówić się na kawę. To On był na intensywnej terapii, kiedy leżałam nieprzytomna po wypadku - bo do tej pory to Jego dane mam wpisane jako osobę, którą należy powiadomić w razie nieszczęsliwego wypadku...

Trzy lata temu pozwolilam Mu odejść.
Nie do innej, tylko do "Jego poczucia wolności".
Nie walczyłam.

Po trzech latach nadal funkcjonuję poprawnie. Czasem wyskoczę z jakimś kolegą na piwo albo potańczyć, nie uciekam przed zaproszeniem do kina czy na imprezę, "czaruję" znajomego, zabójczo przystojnego Pana Redaktora z pewnej gazety.
Pracuję, fotografuję, mam czas dla znajomych, rodziny, jeżdżę na Mazury.
Żyję normalnie.

Wczoraj poszłam robić zdjecia na pewnej imprezie. Dopracowałam look do perfekcji, żeby zauroczyć znajomego Redaktora (efekt osiągnięty). Bawiłam się i robiłam zdjęcia.

I nagle, w tłumie pojawił się On.
Pochwalił nową fryzurę, zachwycił się sukienką. Uśmiechnął się, pocałował mnie w policzek, wsiadł do swojego luksusowego, grafitowego samochodu i odjechał. A po północy wysłał mi sms-a:

"To już trzy lata. Nie mam prawa prosić Cię wybaczenie. Tego co Ci zrobłem, nie można wybaczyć. Można tylko zapomnieć. Proszę, zapomnij".

Trzy lata temu pozwoliłam Mu odejść.
I po trzech latach, mam wrażenie, że nie przestałam Go kochać. Że moja "wieczność trwa wiecznie".

Nie wiem czy oczekuję od Was wsparcia, zrozumienia, czy porady. Ale musiałam się wygadać. Po trzech latach musiałam...

Hej... ale o co tak naprawdę chodzi?!

Można powiedzieć, że ja mam (sama sobie kupiłam ) wprawdzie nie grafitowy, ale biały luksusowy samochód.... zaraz, zaraz... co to DOKŁADNIE oznacza "samochód luksusowy" to zależy od ceny, czy od marki? Bo jak od ceny to się kwalifikuję, a jak od marki.... wowww... to dopiero .... właściwie, to wybacz, ale nie zrozumiałm Twojej historii....

Dlaczego to TY miałaś o niego walczyć? Jak znam życie... to zawsze faceci walczyli o kobiety.... no i z kim miałaś o niego walczyć? Z jego poczuciem wolności? To walka z wiatrakami.

Dobrze zrobiłaś, pozbyłaś się marnego faceta, co to oczekiwał, że kobieta będzie o niego walczyć.... masz na oku Redaktora... no to super... tylko - ja naprawdę nie chcę być złośliwa i źle zrozumiana - jakim samochodem pomyka Redaktor? i czy urlop na Mazurach lub we Włoszech to maximum? Ja wolę Meksyk jakby co.

Serio... zaplątałam się w Twoim poście.

[gramwzielone]

Jakas taka napuszona i wyglądająca na sztuczną jest ta Twoja opowiastka...

W skrócie (po opuszczeniu wstawek z życia wyższych sfer, świata sławy i luksusu )- 3 lata temu z niewiadomych powodów zamiast porozmawiać ze swoim facetem odegraliście nadęta scenkę Ty dałaś mu kopertę zawierającą 3 górnolotne zdania a on wziął i odszedł oczywiście z równie górnolotnym komentarzem. Teraz Ty z kimś się spotykasz, on także jednak oboje coś do siebie czujecie ponieważ podczas spotkania znów wymieniacie górnolotne komentarze (vide sms) jednak żadne nic z tym nie robi.

Mi się wydaje że na siłę próbujesz zrobić ze swojego życia Harlequina, a z tego związku cos wielkiego i wzniosłego - otóż gdyby to takie było nie rozstalibyście się w tak żałosny sposób i nie zachowywali po tym tak żałośnie.
Kot Ci odgryzł język? Palce Ci odpadły? Co takiego stoi Ci na przeszkodzie w odezwaniu się do tego człowieka? I skoro robisz z tej miłości taki wielki dramat - co stanęło Ci na przeszkodzie w walce o nią? Czy po prostu lubisz robić ze swojego życie dramat?

[Romanaccia]

Przeczytalam inne posty autorki watku i musze powiedziec,ze chyba zyje w swoim wlasnym wyimaginowanym swiecie... i jak wspominalam wyzej,wydaje jej sie,ze jest bohaterka jakiejs powiesci romantycznej.... wyolbrzymia kazdy szczegol....
moze powinna zaczac ksiazki pisac ?

[madmuazelle]

Napisane przez Romanaccia

Przeczytalam inne posty autorki watku i musze powiedziec,ze chyba zyje w swoim wlasnym wyimaginowanym swiecie... i jak wspominalam wyzej,wydaje jej sie,ze jest bohaterka jakiejs powiesci romantycznej.... wyolbrzymia kazdy szczegol....
moze powinna zaczac ksiazki pisac ?

Taa,dziewczyna chyba za dużo się naczytała/bądz naooglądała romansideł.