czy jest sens ciągnąć dalej ten związek?

[colours]

cześć
Często zaglądam na forum, aż w końcu postanowiłam się Was zapytać o radę i wasz pogląd na moją sytuację.
Z moim TŻ jestem 5 miesięcy, teraz we wrześniu przeprowadził się do USA na studia, sęk w tym, że teraz zaczyna III rok i chce iść na doktorat (tam można od razu po licencjacie), więc jakieś 5 lat doktorat mu zajmie (On zakłada, że w tyle to skończy).
Przed wyjazdem powiedział mi szczerze, że sam nie wie jak teraz nasz związek będzie wyglądać, że oczywiście spróbujemy ale On chce myśleć w sposób realistyczny, że nie widzi związku przez internet, przez 6 lat, że na tym nie da się budować normalnego związku i że nie wierzy w hasło miłość wszystko zwycięży, bo związek oznacza nieustanną pracę nad sobą i zwykłą codzienność, a nie spotkania od wiwatu. Na razie widzimy się w grudniu, a potem jeszcze w lipcu i trochę w wrześniu.
Dodam, że gdy się poznaliśmy On myślał na poważnie o zaczęciu studiów w moim mieście, pomysł ten oczywiście wybiłam mu z głowy, bo był absurdalny zważając na polską edukację, a amerykańską. Ja się nie przeprowadzę, zaczęłam właśnie studia, dwa kierunki, poza tym językowo nie czuję się na siłach, studia za granicą to nie dla mnie, kompletnie tego nie widzę.
Coraz częściej myślę, czy dalej w to brnąć, czy to ma jakiś sens, taka prawie wirtualna miłość, przerywana rzadkimi spotkaniami, mając w perspektywie 6 lat, na razie odliczamy dni do grudnia ale jestem pełna wątpliwości myśląc o przyszłości...
Bardzo dziękuję i będę wdzięczna każdej wizażance, która odpowie na tego posta, będzie to dla mnie bardzo ważne i cenne, pomoże mi spojrzeć na to z innego punktu widzenia.

[Lexie]

Sama go przekonałaś, żeby wyjechał na 6 lat do innego kraju...? Hm, no to wydaje mi się, że w sumie nie zależy Ci tak bardzo na tym związku. Facet mówi z sensem, ja też nie widzę sensu w związku prowadzonym przez internet i uważam, że takie związki mają minimalne szanse gdy w perspektywie jest 6 lat osobno, a staż związku to marne kilka miesięcy.

[Amazoniak]

myślę, że to się po prostu samo rozejdzie po kościach w ciągu tych 6 lat. Ty kogoś poznasz na miejscu a on tam. Ja bym się nie łudziła że coś z tego będzie

[colours]

Po pierwsze zanim mnie poznał już dawno wiedział, że przeprowadza się do USA, a po drugie wiem, że Jego studia są Jego pasją, miłością, w Polsce pewnie by zgasł i się zmarnował, pomimo, że byłby przy mnie, poza tym już wcześniej wiele w te studia zainwestował i poświęcił.

[Amitri]

Skoro oboje macie takie pragmatyczne podejście to nie ma sensu dalej ciągnąć tego związku. Myślę, że każde z Was będzie dużo szczęśliwsze mając kogoś na miejscu.

[colours]

Napisane przez Amitri

Skoro oboje macie takie pragmatyczne podejście to nie ma sensu dalej ciągnąć tego związku. Myślę, że każde z Was będzie dużo szczęśliwsze mając kogoś na miejscu.

myślimy, że w tej sytuacji podejście idealistyczne jest oszukiwaniem się, trzeba wziąć pod uwagę rzeczywistość, cóż, można zakładać, że wiara czyni cuda i myśleć, że przez 6 lat stworzymy ekstra związek, albo myśleć jak najbardziej pragmatycznie i realistycznie. Oczywiście chciałabym myśleć idealistycznie, no ale nie da się tak, trzeba być życiowym.

[Gwizdak]

spytaj siebie co czujesz. Jeśli go kochasz, czujesz że chcesz z nim spędzić życie, albo chociaż jego część , jeśli jest dla Ciebie ważny i jesteś w stanie dla niego ryzykować i rezygnować z czegoś, to po prosu jedź do niego. Nawet jeśli nie zaczniesz studiów od razu, to zaczniesz za chwilę, Język poznasz szybko, a będziecie razem.

Jeśli czujesz, że to nie jest wielka miłość, tylko jakieś tam zauroczenie, jeśli czujesz, że wyjazd Cię przerasta i ważniejsze jest to co tu, to się nie oszukuj, że coś z tego wyjdzie, bo pewnie będzie tak jak dziewczyny piszą - rozejdzie się po kościach

Wybierz to co najlepsze dla Ciebie. Lub dla Was, jeśli wchodzi w grę pojęcie WY

[Fresa]

Napisane przez colours

cześć
Często zaglądam na forum, aż w końcu postanowiłam się Was zapytać o radę i wasz pogląd na moją sytuację.
Z moim TŻ jestem 5 miesięcy, teraz we wrześniu przeprowadził się do USA na studia, sęk w tym, że teraz zaczyna III rok i chce iść na doktorat (tam można od razu po licencjacie), więc jakieś 5 lat doktorat mu zajmie (On zakłada, że w tyle to skończy).
Przed wyjazdem powiedział mi szczerze, że sam nie wie jak teraz nasz związek będzie wyglądać, że oczywiście spróbujemy ale On chce myśleć w sposób realistyczny, że nie widzi związku przez internet, przez 6 lat, że na tym nie da się budować normalnego związku i że nie wierzy w hasło miłość wszystko zwycięży, bo związek oznacza nieustanną pracę nad sobą i zwykłą codzienność, a nie spotkania od wiwatu. Na razie widzimy się w grudniu, a potem jeszcze w lipcu i trochę w wrześniu.
Dodam, że gdy się poznaliśmy On myślał na poważnie o zaczęciu studiów w moim mieście, pomysł ten oczywiście wybiłam mu z głowy, bo był absurdalny zważając na polską edukację, a amerykańską. Ja się nie przeprowadzę, zaczęłam właśnie studia, dwa kierunki, poza tym językowo nie czuję się na siłach, studia za granicą to nie dla mnie, kompletnie tego nie widzę.
Coraz częściej myślę, czy dalej w to brnąć, czy to ma jakiś sens, taka prawie wirtualna miłość, przerywana rzadkimi spotkaniami, mając w perspektywie 6 lat, na razie odliczamy dni do grudnia ale jestem pełna wątpliwości myśląc o przyszłości...
Bardzo dziękuję i będę wdzięczna każdej wizażance, która odpowie na tego posta, będzie to dla mnie bardzo ważne i cenne, pomoże mi spojrzeć na to z innego punktu widzenia.

Napisane przez colours

Po pierwsze zanim mnie poznał już dawno wiedział, że przeprowadza się do USA, a po drugie wiem, że Jego studia są Jego pasją, miłością, w Polsce pewnie by zgasł i się zmarnował, pomimo, że byłby przy mnie, poza tym już wcześniej wiele w te studia zainwestował i poświęcił.

Czasami trzeba wybierać między dwoma rzeczami.
Wygląda na to, że Wy wybraliście ścieżkę kariery a nie ścieżkę miłości. I tak bywa.

Albo polecisz do niego, albo on wróci, albo Wasze drogi się rozejdą...

[tala]

Nie ma sensu.

Bo choćby jak sobie poradzicie z potrzebą fizycznej bliskości?! Oprócz sexu 3 razy do roku, zapewniam Cię, że Ty będziesz częściej odczuwała potrzebę bliskości niekonieczniej seksualnej z facetem.

Ale nie samym sexem człowiek żyje - myślisz, że po tych 6 latach będziecie się znać - każde z Was będzie kimś innym.

[MyszkaMini]

Napisane przez lexie

Sama go przekonałaś, żeby wyjechał na 6 lat do innego kraju...? Hm, no to wydaje mi się, że w sumie nie zależy Ci tak bardzo na tym związku. Facet mówi z sensem, ja też nie widzę sensu w związku prowadzonym przez internet i uważam, że takie związki mają minimalne szanse gdy w perspektywie jest 6 lat osobno, a staż związku to marne kilka miesięcy.

Nie zgodze sie z Toba. Odwrocmy sytuacje, facet dla 5 miesiecy z dziewczyna ma poswiecic swoja przyszlosc? To jest wlasnie troche glupie, nic jeszcze nie wiadomo, to dopiero poczatki, chyba nie warto sie az tak poswiecac. Moim zdaniem Autorka dobrze zrobila, ze przekonala chlopaka,aby nie rezygnowal z planow.

[wiolkaa85]

Nie ma sensu.
Moze raz na milion zdarza sie taki zwiazek internetowy, ale ja nie liczylabym, ze bede ta 1/1000000...

[Fresa]

Napisane przez MyszkaMini

Nie zgodze sie z Toba. Odwrocmy sytuacje, facet dla 5 miesiecy z dziewczyna ma poswiecic swoja przyszlosc? To jest wlasnie troche glupie, nic jeszcze nie wiadomo, to dopiero poczatki, chyba nie warto sie az tak poswiecac. Moim zdaniem Autorka dobrze zrobila, ze przekonala chlopaka,aby nie rezygnowal z planow.

Wybacz, ale są jeszcze ludzie, którzy są gotowi zrobić wszystko, by być z kochaną osobą.

[MyszkaMini]

Napisane przez Fresa

Wybacz, ale są jeszcze ludzie, którzy są gotowi zrobić wszystko, by być z kochaną osobą.

Ja rozumiem , ale takie 5 miesiecy to zawsze jest kolorowe, trzeba czasami patrzec realnie.

[Lexie]

Napisane przez MyszkaMini

Nie zgodze sie z Toba. Odwrocmy sytuacje, facet dla 5 miesiecy z dziewczyna ma poswiecic swoja przyszlosc? To jest wlasnie troche glupie, nic jeszcze nie wiadomo, to dopiero poczatki, chyba nie warto sie az tak poswiecac. Moim zdaniem Autorka dobrze zrobila, ze przekonala chlopaka,aby nie rezygnowal z planow.

Napisane przez Fresa

Wybacz, ale są jeszcze ludzie, którzy są gotowi zrobić wszystko, by być z kochaną osobą.

Prawda

Poza tym nie wiem o jakim wielkim poświęceniu mowa, skoro chłopak rozważał poważnie studia w Polsce? To ma być poświęcenie przyszłości? Bez przesady, zwykła zmiana planów.
Co do jakości kształcenia w Stanach, to bym polemizowała, bo są uczelnie lepsze i gorsze, jak wszędzie. Samo to, że w Stanach nic nie znaczy W Polsce też są bardzo dobre uczelnie.

W życiu się podejmuje różne trudne decyzje, tutaj zdecydowali się na przełożenie "kariery" nad uczucie, ich sprawa. Ale w związku z tym nie liczyłabym, że cokolwiek z tego związku będzie, bo jak widać jest on na dalszym planie, do tego odległość i rzadkie spotkania - pewnie się "rozejdzie". Nie wiązałabym z tym chłopakiem dalekich planów bo to raczej bez sensu.

[lalalola]

Napisane przez Fresa

Wybacz, ale są jeszcze ludzie, którzy są gotowi zrobić wszystko, by być z kochaną osobą.

No ale bez przesady, taki krótki staż, 5 miesięcy, i już trzeba wiedzieć, ze to ta osoba, i dla niej zawalać całe życie [jeśli związek się nie uda]? Nie mozna być aż taką idealistką i żyć z głową w chmurach. [I to mówię ja, pół-bluszcz...]
Miłość ma rozwijać a nie ograniczać. Miłość nie moze przeszkadzać w samorozwoju. A taką właśnie przeszkodą byłaby rezygnacja ze studiów w USA. Gdyby się naprawdę kochali, byli pewni, że chcą być ze sobą już zawsze, jakoś by to rozwiązali - chociażby poprzez wspólny wyjazd. Ale chyba nie ma sensu tak się poświęcać dla człowieka, z którym jest się dopiero 5 miesięcy i w sumie nie wie się, czy to jest ten jedyny na przyszłość. Więcej realizmu, "amor vincit omnia" można włożyć między bajki.

[colours]

Napisane przez lexie

Prawda

Co do jakości kształcenia w Stanach, to bym polemizowała, bo są uczelnie lepsze i gorsze, jak wszędzie. Samo to, że w Stanach nic nie znaczy W Polsce też są bardzo dobre uczelnie.

oczywiście Stany nie są jakimś wyjątkiem i el dorado, mam tu na myśli uczelnie z światowej czołówki, bo TŻ na takową się dostał, więc to trochę inaczej wygląda niż przeniesienie się z np. Oregon Institute of Technology czy University of Michigan, nie umniejszając tym przykładowym placówkom edukacyjnym, bo też zapewne są ok.

[vanniaa]

6 lat to wiecznosc...w zwiazki na odleglosc nie wierze...

[Amitri]

Napisane przez colours

myślimy, że w tej sytuacji podejście idealistyczne jest oszukiwaniem się, trzeba wziąć pod uwagę rzeczywistość, cóż, można zakładać, że wiara czyni cuda i myśleć, że przez 6 lat stworzymy ekstra związek, albo myśleć jak najbardziej pragmatycznie i realistycznie. Oczywiście chciałabym myśleć idealistycznie, no ale nie da się tak, trzeba być życiowym.

Ale ja nie mówię, że takie podejście jest złe. Sama jestem bardzo pragmatyczną osobą i na Twoim miejscu zachowałabym się podobnie. A skoro oboje macie takie same przemyślenia co do Waszego związku to rozwiązanie nasuwa się samo.

[emer]

.

[UrbanWarrior]

A ja na podstawie wlasnego doswiadczenia powiem tylko: dla chcacego nic trudnego. Chciec to moc. Naprawde.

Ale po przeczytaniu Twoich postow wydaje mi sie, ze jakos niebardzo wam na tym zwiazku zalezy, wiec po co sie meczyc? Pozegnajcie sie kulturalnie i rozpocznijcie zycie "od nowa" - kazdy swoje.

[xxSHINeexx]

Napisane przez UrbanWarrior

A ja na podstawie wlasnego doswiadczenia powiem tylko: dla chcacego nic trudnego. Chciec to moc. Naprawde.

Ale po przeczytaniu Twoich postow wydaje mi sie, ze jakos niebardzo wam na tym zwiazku zalezy, wiec po co sie meczyc? Pozegnajcie sie kulturalnie i rozpocznijcie zycie "od nowa" - kazdy swoje.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Według mnie to był wybór między karierą a miłością. Wybraliście.

[pandulek]

Ja niestety nie wierzę w związki na odległość, myślę że wszystko samo się rozejdzie po kościach za jakiś czas, on znajdzie kogoś tam, a ty tutaj. Zachowalas się super pozwalając mu realizować marzenia mimo iż zdawalas sobie sprawę że waszemu związkowi może to nie wyjść na dobre. Po prostu zachowaliście się dojrzale, a czy milosc przetrwa -czas pokaże, tego Wam życzę.

[Niezmienna]

Nie kazdemu jest pisany happy end.
Poza tym Ty wybrałaś i on też swoją drogę.

[colours]

Gdy czytam Wasze wypowiedzi wydaje mi się, że prawda leży pośrodku.
lalalola - w pełni zgadzam się z Tobą, podkreśliłaś rolę rozwoju, która wiem, że dla mojego TŻ jest ważna, nie chciałam po 5 miesiącach wymagać od Niego, by dla mnie rzucał wszystko.
Chciałam napisać, że wczoraj w trakcie naszej szczerej rozmowy na temat naszego związku, odległości i braku bliskości TŻ przyznał, że bardzo sobie ceni moje zachowanie, że jednak pozwoliłam mu pojechać, że nie żałuje, że czuje się tu świetnie, za wyjątkiem tęsknoty. Wpadł na nowy pomysł, wymyślił, że może żyć przez te 6 lat trybem miesiąc w PL, miesiąc w USA, że to realnie zwiększa szanse na powodzenie naszego związku, że będziemy się częściej widywać, że mieszkałby u mnie, więc się będziemy mogli poznać w tej codzienności przez miesiąc.
Rozmawiał z szefem w pracy o tym, że z czymś takim nie byłoby problemu, bo ma taką specyfikę pracy, że w firmie nie musi się aż tak często pojawiać, że przez ten miesiąc w PL spokojnie wystarczy lap i praca w domu.
Co do uczelni mówił, że jeszcze nie rozmawiał, bo na razie na świeżo załatwił sobie 2 miesięczną podróż w styczniu + grudzień u mnie i związaną z tym nieobecność, więc na razie musi pokazać, że wyrobi się teraz do grudnia z nauką i projektami, że zaraz po powrocie pójdzie o tym porozmawiać i już wtedy, by przyjechał w kwietniu na miesiąc.
Mówił, że jest pełen pozytywnych myśli, bo nikt problemów mu nie robił, że sądzi, że jak najbardziej coś takiego będzie możliwe...
zresztą specyfika Jego studiów właśnie zakłada samodzielną pracę, a jedynie konsultacje z profesorami, On twierdzi, że przez ten miesiąc w PL to sobie może robić projekty i prace, a w USA chodzić na konsultacje i "że ten ostatni rok, to nie problem, bo z wszystkim jest jak na bieżąco, a nawet wyprzedza materiałowo, a na doktoracie niby jeszcze więcej niezależności.
Przemyślałam - no pomysł świetny, że perspektywa 6 lat jakby troszkę maleje, bo On będzie często i długo. Tylko obawiam się, że On może studia zawalić, czy profesorzy nie będą krzywo na coś takiego patrzeć...

[vretka]

A co zamierzacie robić po studiach? Czy Twój chłopak zamierza wrócić do Polski po zrobieniu doktoratu? Jeśli tak, to według mnie wpadł na nieco dziwny pomysł na życie, ponieważ do znalezienia dobrej pracy w Polsce nie trzeba siedzieć 6 lat w Stanach. Jeśli natomiast zamierza tam zostać, to jak wyobrażacie sobie wspólne życie? On miesiąc tu, miesiąc tam, a Ty utęskniona z dzieckiem pod pachą (jeśli oczywiście macie to w planach), bo przecież nie chcesz wyjechać

I szczerze mówiac czarno widzę już sam okres studiów i to jeżdżenie w obie strony. Wprawdzie nie orientuję się zupełnie, jak wygląda życie w USA, ale jakoś ciężko wyobrazić mi sobie, że można pracować robiąc jednocześnie doktorat, latać co miesiąc samolotami do Polski (co z kosztami?) i zbudować w tym czasie dojrzały związek.

[colours]

Napisane przez vretka

A co zamierzacie robić po studiach? Czy Twój chłopak zamierza wrócić do Polski po zrobieniu doktoratu? Jeśli tak, to według mnie wpadł na nieco dziwny pomysł na życie, ponieważ do znalezienia dobrej pracy w Polsce nie trzeba siedzieć 6 lat w Stanach. Jeśli natomiast zamierza tam zostać, to jak wyobrażacie sobie wspólne życie? On miesiąc tu, miesiąc tam, a Ty utęskniona z dzieckiem pod pachą (jeśli oczywiście macie to w planach), bo przecież nie chcesz wyjechać

I szczerze mówiac czarno widzę już sam okres studiów i to jeżdżenie w obie strony. Wprawdzie nie orientuję się zupełnie, jak wygląda życie w USA, ale jakoś ciężko wyobrazić mi sobie, że można pracować robiąc jednocześnie doktorat, latać co miesiąc samolotami do Polski (co z kosztami?) i zbudować w tym czasie dojrzały związek.

Ja w zasadzie nie wiem co będę robić, bo postawiłam na studia z pasją.
TŻ chciałby wrócić do Polski, ma tu dom po rodzicach, i czuje, że tu jest Jego rodzina, ojczyzna, że to z PL czuje się związany, że jak już to w PL chce zająć się życiem rodzinnym, dziećmi, że USA owszem ale naukowo i na okres doktoratu.
Dobrą pracę ma teraz ją dostał, taką, którą chciał i chce się z nią na dłużej związać po praktykach, które odbył w wakacje, może teraz pracować, bo tam zaczyna dużo studentów już karierę w trakcie studiów, więc da się to pogodzić. W Polsce Jego firma ma również oddziały, więc po skończeniu studiów mógłby tu pracować.
Też właśnie obawiam się tego, co napisałaś, że jak ma to w ogóle wyglądać?
Co do kosztów, twierdzi, że się wyrobi, bo ma jeszcze stypendium i pracuje, ma zresztą taki plus, że ma jakieś tam zniżki na bilety lotnicze, bo Jego rodzice są związani z lotnictwem. Ja znów zaproponowałam, że gdy będzie mieszkał u mnie, to nie musi za nic płacić, że ma zadbać o te bilety, choć On oczywiście uniósł się honorem i stwierdził, że zakupy będzie robić i dokładać się do rachunków.

[cocoloco]

przyznaję, że nie przeczytałam dokładnie wszystkich wypowiedzi..

natomiast co do Twojego pytania o sznase na ten związek - wg mnie NIE MA SZANS na to abyście przetrwali 6 lat w związku na odległość.
Tym bardziej biorąc pod uwagę, że on wyjechał az do USA
Znam to z autopsji.. tyle, że to ja kiedyś wyjechałam.

[Cassi]

Napisane przez colours

cześć
Często zaglądam na forum, aż w końcu postanowiłam się Was zapytać o radę i wasz pogląd na moją sytuację.
Z moim TŻ jestem 5 miesięcy, teraz we wrześniu przeprowadził się do USA na studia, sęk w tym, że teraz zaczyna III rok i chce iść na doktorat (tam można od razu po licencjacie), więc jakieś 5 lat doktorat mu zajmie (On zakłada, że w tyle to skończy).
Przed wyjazdem powiedział mi szczerze, że sam nie wie jak teraz nasz związek będzie wyglądać, że oczywiście spróbujemy ale On chce myśleć w sposób realistyczny, że nie widzi związku przez internet, przez 6 lat, że na tym nie da się budować normalnego związku i że nie wierzy w hasło miłość wszystko zwycięży, bo związek oznacza nieustanną pracę nad sobą i zwykłą codzienność, a nie spotkania od wiwatu. Na razie widzimy się w grudniu, a potem jeszcze w lipcu i trochę w wrześniu.
Dodam, że gdy się poznaliśmy On myślał na poważnie o zaczęciu studiów w moim mieście, pomysł ten oczywiście wybiłam mu z głowy, bo był absurdalny zważając na polską edukację, a amerykańską. Ja się nie przeprowadzę, zaczęłam właśnie studia, dwa kierunki, poza tym językowo nie czuję się na siłach, studia za granicą to nie dla mnie, kompletnie tego nie widzę.
Coraz częściej myślę, czy dalej w to brnąć, czy to ma jakiś sens, taka prawie wirtualna miłość, przerywana rzadkimi spotkaniami, mając w perspektywie 6 lat, na razie odliczamy dni do grudnia ale jestem pełna wątpliwości myśląc o przyszłości...
Bardzo dziękuję i będę wdzięczna każdej wizażance, która odpowie na tego posta, będzie to dla mnie bardzo ważne i cenne, pomoże mi spojrzeć na to z innego punktu widzenia.

amerykańska edukacja najwyższych lotów nie jest
skoro go sama namawiałaś do wyjazdu, to teraz się przestań mazać, bo sama sobie jesteś winna...
związek na pewno nie przetrwa, nie łudźmy się, że on będzie przez 5-6 lat siedział z nosem w książkach, więc lepiej zakończyć to od razu, żebyście sie nie męczyli

[vretka]

Napisane przez colours

Ja w zasadzie nie wiem co będę robić, bo postawiłam na studia z pasją.
TŻ chciałby wrócić do Polski, ma tu dom po rodzicach, i czuje, że tu jest Jego rodzina, ojczyzna, że to z PL czuje się związany, że jak już to w PL chce zająć się życiem rodzinnym, dziećmi, że USA owszem ale naukowo i na okres doktoratu.
Dobrą pracę ma teraz ją dostał, taką, którą chciał i chce się z nią na dłużej związać po praktykach, które odbył w wakacje, może teraz pracować, bo tam zaczyna dużo studentów już karierę w trakcie studiów, więc da się to pogodzić. W Polsce Jego firma ma również oddziały, więc po skończeniu studiów mógłby tu pracować.
Też właśnie obawiam się tego, co napisałaś, że jak ma to w ogóle wyglądać?
Co do kosztów, twierdzi, że się wyrobi, bo ma jeszcze stypendium i pracuje, ma zresztą taki plus, że ma jakieś tam zniżki na bilety lotnicze, bo Jego rodzice są związani z lotnictwem. Ja znów zaproponowałam, że gdy będzie mieszkał u mnie, to nie musi za nic płacić, że ma zadbać o te bilety, choć On oczywiście uniósł się honorem i stwierdził, że zakupy będzie robić i dokładać się do rachunków.

W takim razie ja nadal nie bardzo rozumiem po co mu ten amerykański doktorat Co innego, gdyby rzeczywiście chciał poświęcić się pracy naukowej, a jedynie tam miałby taką możliwość. Skoro jednak już teraz ma pracę, którą chce kontynuować, po co bawi się w studia, które zamierza robić "z doskoku", jak mu czas pozwoli. Bo kurcze, skoro tak mu zależy na dobrej uczelni, to dlaczego chce ją po prostu "odbębnić"? Trudno mi uwierzyć, że da się wynieść coś ze studiów, robiąc jednocześnie karierę i jeżdżąc w te i z powrotem

A może to ja naprawdę nic o świecie nie wiem