Co za dużo, to nie zdrowo...?

[fiszbinek]

Problem dość nietypowy, chyba...
Nie wiem jak to nazwać. Zaczyna robić się to dla mnie coraz bardziej męczące. Chodzi o uczenie się. Potrafię przesiadywać każdego dnia godzinami w książkach. Dokładnie chodzi o to, że nie umiem pouczyć się czegoś, zamknąć i koniec dobra jest. Potrafię parę razy wracać do tego samego, bo nie jestem pewna czy aby na pewno to umiem otwieram zeszyt parę razy i powtarzam. Mimo to, jak już skończę to mam wyrzuty, czy na pewno to umiem?? I myślę a może jeszcze raz to przeczytać? Nie wiem czy to perfekcjonizm czy już dręczenie siebie. Można się domyśleć, że nie mam złych ocen, a jednak...
Może to przez to, że bardzo wiele od siebie wymagam, jestem ambitna... Chciałabym zdawać 6 przedmiotów na maturze ( !) i większość na rozszerzeniu, bo nie wiem jeszcze do końca co chce robić w życiu, po to, by móc w razie W wybrać z kilku kierunków, mieć jakieś wyjście awaryjne Zadanie chyba trochę niewykonalne, a szczerze to nie wyrabiam nawet 1/4 tego, co rzeczywiście byłoby konieczne Męczę się trochę z tym wszystkim. Momentami łapię strasznego doła, ale staram się z niego szybko dźwigać, bo przecież tyle nauki...
Co z tym robić, to normalne?

[Amitri]

Napisane przez fiszbinek

Problem dość nietypowy, chyba...
Nie wiem jak to nazwać. Zaczyna robić się to dla mnie coraz bardziej męczące. Chodzi o uczenie się. Potrafię przesiadywać każdego dnia godzinami w książkach. Dokładnie chodzi o to, że nie umiem pouczyć się czegoś, zamknąć i koniec dobra jest. Potrafię parę razy wracać do tego samego, bo nie jestem pewna czy aby na pewno to umiem otwieram zeszyt parę razy i powtarzam. Mimo to, jak już skończę to mam wyrzuty, czy na pewno to umiem?? I myślę a może jeszcze raz to przeczytać? Nie wiem czy to perfekcjonizm czy już dręczenie siebie. Można się domyśleć, że nie mam złych ocen, a jednak...
Może to przez to, że bardzo wiele od siebie wymagam, jestem ambitna... Chciałabym zdawać 6 przedmiotów na maturze ( !) i większość na rozszerzeniu, bo nie wiem jeszcze do końca co chce robić w życiu, po to, by móc w razie W wybrać z kilku kierunków, mieć jakieś wyjście awaryjne Zadanie chyba trochę niewykonalne, a szczerze to nie wyrabiam nawet 1/4 tego, co rzeczywiście byłoby konieczne Męczę się trochę z tym wszystkim. Momentami łapię strasznego doła, ale staram się z niego szybko dźwigać, bo przecież tyle nauki...
Co z tym robić, to normalne?

No niestety sama tak kiedyś miałam, dopóki rzeczywiste ograniczenie czasowe nie sprawiło, że nie tylko nie miałam kiedy coś powtórzyć, ale nawet przeczytać po raz pierwszy. Wtedy zrozumiałam, że wcale nie trzeba tyle się uczyć by coś umieć. Naucz się raz, powtórz drugi i zobacz na sprawdzianie jaką dostaniesz ocenę. Będziesz już wiedziała ile czasu Ci potrzeba i przestaniesz go marnować na jedno i to samo. I szczerze mówiąc 6 przedmiotów to chyba za dużo. Zastanów się lepiej co chcesz w życiu robić a nie ucz na zapas. Nie ma sensu.

Przypomniało mi się magiczne "Ja nic nie umiem!" a potem same piątki

[lennyGIRL]

Napisane przez fiszbinek

Problem dość nietypowy, chyba...
Nie wiem jak to nazwać. Zaczyna robić się to dla mnie coraz bardziej męczące. Chodzi o uczenie się. Potrafię przesiadywać każdego dnia godzinami w książkach. Dokładnie chodzi o to, że nie umiem pouczyć się czegoś, zamknąć i koniec dobra jest. Potrafię parę razy wracać do tego samego, bo nie jestem pewna czy aby na pewno to umiem otwieram zeszyt parę razy i powtarzam. Mimo to, jak już skończę to mam wyrzuty, czy na pewno to umiem?? I myślę a może jeszcze raz to przeczytać? Nie wiem czy to perfekcjonizm czy już dręczenie siebie. Można się domyśleć, że nie mam złych ocen, a jednak...
Może to przez to, że bardzo wiele od siebie wymagam, jestem ambitna... Chciałabym zdawać 6 przedmiotów na maturze ( !) i większość na rozszerzeniu, bo nie wiem jeszcze do końca co chce robić w życiu, po to, by móc w razie W wybrać z kilku kierunków, mieć jakieś wyjście awaryjne Zadanie chyba trochę niewykonalne, a szczerze to nie wyrabiam nawet 1/4 tego, co rzeczywiście byłoby konieczne Męczę się trochę z tym wszystkim. Momentami łapię strasznego doła, ale staram się z niego szybko dźwigać, bo przecież tyle nauki...
Co z tym robić, to normalne?

O ja też chętnie się dowiem czy to normalne Bo miałam to samo, najpierw w gimnazjum, potem w liceum i na studiach też.

[hermajona]

Moim zdaniem to strata czasu. Nie sztuka 4 razy coś przeczytać i to umieć, ale przeczytać raz - dwa i mieć materiał opanowany. Ja Ci radzę czytać sobie np. podręcznik z czegoś tam i robić notatki - wypisywać najważniejsze rzeczy. Później tylko z tych notatek powtarzasz. A jak jest jakiś tekst, z którego za dużo byłoby wypisywania, to przeczytać raz, tak dla złapania "klimatu" i drugi, żeby to przyswoić.
Ja studiuję i mam taką metodę, że na bieżąco staram się czytać podręcznik, a potem przed egzaminem drugi raz i już kojarzę co i jak.
No i najważniejsze - czytać ze zrozumieniem. Dla mnie to nie problem, ja mam kłopot z koncentracją - odpływam gdzieś myślami po dwóch zdaniach i bezmyślnie czytam, a pod koniec strony się orientuję, że nie wiem o czym czytam...
Autorko, nie ucz się tyle, ale po prostu raz, a porządnie.

[Lexie]

Może jesteś bardzo ambitna i jednocześnie niezbyt pewna swoich możliwości, a może to jakiś rodzaj delikatnego natręctwa...? Trudno powiedzieć z czego wynika to ciągłe powtarzanie, czujesz taki wewnętrzny przymus by to zrobić, wyrzuty/napięcie jeśli tego nie zrobisz?

[malamenda2009]

Powiem Ci, ze tez tak robilam az do momentu studiow... Po pierwsze mialam wtedy przez to malo urozmaicone zycie towarzyskie, bo czesto rezygnowalam ze spotkan, zeby zdazyc sie nauczyc, po drugie bylam przemeczona, a w dodatku i tak sie stresowalam czy umiem. Teraz zaluje, ze poswiecalam czas na wszystkie, nawet malo wazne przedmioty. Nauka nie jest najwazniejsza, farto miec swoj cel i psowiecac mu czas i sily, ale trzeba tez znac umiar, czasem dac sobie odpoczac i pojsc na farta, wyjsc ze znajomymi itd. Poza tym potem bedzie tak duzo nauki, ze nie bedzie czasem czasu zeby raz cos nawet przeczytac...

[kermitowa]

Napisane przez lexie

Może jesteś bardzo ambitna i jednocześnie niezbyt pewna swoich możliwości, a może to jakiś rodzaj delikatnego natręctwa...? Trudno powiedzieć z czego wynika to ciągłe powtarzanie, czujesz taki wewnętrzny przymus by to zrobić, wyrzuty/napięcie jeśli tego nie zrobisz?

Zgadzam się

Lexie wyczuwam w Tobie kolezanke po fachu- pania psycholog

[fiszbinek]

Napisane przez lexie

Może jesteś bardzo ambitna i jednocześnie niezbyt pewna swoich możliwości, a może to jakiś rodzaj delikatnego natręctwa...? Trudno powiedzieć z czego wynika to ciągłe powtarzanie, czujesz taki wewnętrzny przymus by to zrobić, wyrzuty/napięcie jeśli tego nie zrobisz?

To jest coś w rodzaju takich myśli, a jak nie umiem, na pewno coś przeoczyłam, albo tą definicję, nie pamiętam jej dokładnie, a ten schemat, zaraz,zaraz ile tam było podziałów? itp. podobne myśli... Że jeszcze nie umiem dokładnie a na pewno to jest bardzo ważne

[Lexie]

Napisane przez kermitowa

Zgadzam się

Lexie wyczuwam w Tobie kolezanke po fachu- pania psycholog

Studentka psychologii

No i jakoś mi się nasuwa to natręctwo, w połączeniu z niepewnością siebie może dawać taki efekt.

Z forumowego doświadczenia wiem, że doradzenie psychologa (choćby szkolnego) niewiele da, więc może spróbuj tak jak radził ktoś wyżej - naucz się raz a porządnie, powstrzymaj od powtarzania i sprawdź jak Ci pójdzie klasówka.