Studia czy wspólne mieszkanie?

[studentka230]

Witam,

Zwracam się z prośbą o pomoc, o doradzenie, spojrzenie trzeźwym okiem na sytuację

Jestem z TŻ 4 lata, ostatnio doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać. On niedawno skończył studia, teraz pracuje, ale wiadomo jak jest na początku - pracy dużo, a pieniądze nie za wielkie. Większość idzie na bieżące wydatki, część dokłada rodzicom ( mieszka z rodzicami, ja też ze swoimi mieszkam), więc o oszczędzaniu nie ma mowy, a nawet jak się uda coś odłożyć to nie są to wielkie sumy.
Ja studiuje dziennie, pracuje dorywczo i też za wiele pieniędzy nie mam.

Planowałam, że po licencjacie pójdę na magistra, na zaoczne. Jednak moje studia są dość kosztowne. Poszłabym do pracy w tygodniu i za to co zarobię opłacałabym studia. Zostałoby mi naprawde niewiele na własne wydatki.

I tu jest problem, bo nie idąc na magistra, moglibyśmy razem zamieszkać już niedługo. Bylibyśmy w stanie utrzymać się z dwóch pensji, a jeśli będę musiała płacić za studia, to nie będzie to możliwe. ( nikt niestety finansowo nam nie pomoże).
Bardzo bym chciała żebyśmy razem zamieszkali, a z drugiej strony chciałabym pójść na te studia... Wiem, że co się odwlecze to nie uciecze, ale 2 lata to dla mnie dużo, a jesteśmy ze sobą już tyle czasu i chcielibyśmy w końcu coś zmienić, bo widujemy się dość rzadko, ze względu na odległość jaka nasz dzieli.
TŻ rozumie, że chciałabym kontynuować studia, ale nie ukrywa, że bardzo by chciał, żebyśmy razem zamieszkali.
Mam jeszcze trochę czasu na podjęcie decyzji, ale sama nie wiem co robić

Nie ma opcji, żebym poszla na studia i zamieszkała z TZ, nie wyrobimy finansowo

Co byście zrobiły na moim miejscu?

Mamy po 23, 24 lata.

[sweetish]

Napisane przez studentka230

Witam,

Zwracam się z prośbą o pomoc, o doradzenie, spojrzenie trzeźwym okiem na sytuację

Jestem z TŻ 4 lata, ostatnio doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać. On niedawno skończył studia, teraz pracuje, ale wiadomo jak jest na początku - pracy dużo, a pieniądze nie za wielkie. Większość idzie na bieżące wydatki, część dokłada rodzicom ( mieszka z rodzicami, ja też ze swoimi mieszkam), więc o oszczędzaniu nie ma mowy, a nawet jak się uda coś odłożyć to nie są to wielkie sumy.
Ja studiuje dziennie, pracuje dorywczo i też za wiele pieniędzy nie mam.

Planowałam, że po licencjacie pójdę na magistra, na zaoczne. Jednak moje studia są dość kosztowne. Poszłabym do pracy w tygodniu i za to co zarobię opłacałabym studia. Zostałoby mi naprawde niewiele na własne wydatki.

I tu jest problem, bo nie idąc na magistra, moglibyśmy razem zamieszkać już niedługo. Bylibyśmy w stanie utrzymać się z dwóch pensji, a jeśli będę musiała płacić za studia, to nie będzie to możliwe. ( nikt niestety finansowo nam nie pomoże).
Bardzo bym chciała żebyśmy razem zamieszkali, a z drugiej strony chciałabym pójść na te studia... Wiem, że co się odwlecze to nie uciecze, ale 2 lata to dla mnie dużo, a jesteśmy ze sobą już tyle czasu i chcielibyśmy w końcu coś zmienić, bo widujemy się dość rzadko, ze względu na odległość jaka nasz dzieli.
TŻ rozumie, że chciałabym kontynuować studia, ale nie ukrywa, że bardzo by chciał, żebyśmy razem zamieszkali.
Mam jeszcze trochę czasu na podjęcie decyzji, ale sama nie wiem co robić

Nie ma opcji, żebym poszla na studia i zamieszkała z TZ, nie wyrobimy finansowo

Co byście zrobiły na moim miejscu?

Mamy po 23, 24 lata.

Nie odkładaj studiów na później, bo już nie wrócisz........... Lista priorytetów Ci sie poprzewraca z 10 razy do tego czasu. Nie ryzykuj. Zakończ to, co zaczęłaś. A na mieszkanie ze sobą macie jeszcze czas.

A co do studiów zaocznych- ile wyniósłby Cie semestr nauki?

[marchewkowe pole]

a opcja studia dzienne plus praca? czy na twoim kierunku jest dużo przedmiotów na mgr?

ogólnie odkładanie magisterki na później nie jest dobrym pomysłem.

[cherry in bloom]

Napisane przez studentka230

Witam,

Zwracam się z prośbą o pomoc, o doradzenie, spojrzenie trzeźwym okiem na sytuację

Jestem z TŻ 4 lata, ostatnio doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać. On niedawno skończył studia, teraz pracuje, ale wiadomo jak jest na początku - pracy dużo, a pieniądze nie za wielkie. Większość idzie na bieżące wydatki, część dokłada rodzicom ( mieszka z rodzicami, ja też ze swoimi mieszkam), więc o oszczędzaniu nie ma mowy, a nawet jak się uda coś odłożyć to nie są to wielkie sumy.
Ja studiuje dziennie, pracuje dorywczo i też za wiele pieniędzy nie mam.

Planowałam, że po licencjacie pójdę na magistra, na zaoczne. Jednak moje studia są dość kosztowne. Poszłabym do pracy w tygodniu i za to co zarobię opłacałabym studia. Zostałoby mi naprawde niewiele na własne wydatki.

I tu jest problem, bo nie idąc na magistra, moglibyśmy razem zamieszkać już niedługo. Bylibyśmy w stanie utrzymać się z dwóch pensji, a jeśli będę musiała płacić za studia, to nie będzie to możliwe. ( nikt niestety finansowo nam nie pomoże).
Bardzo bym chciała żebyśmy razem zamieszkali, a z drugiej strony chciałabym pójść na te studia... Wiem, że co się odwlecze to nie uciecze, ale 2 lata to dla mnie dużo, a jesteśmy ze sobą już tyle czasu i chcielibyśmy w końcu coś zmienić, bo widujemy się dość rzadko, ze względu na odległość jaka nasz dzieli.
TŻ rozumie, że chciałabym kontynuować studia, ale nie ukrywa, że bardzo by chciał, żebyśmy razem zamieszkali.
Mam jeszcze trochę czasu na podjęcie decyzji, ale sama nie wiem co robić

Nie ma opcji, żebym poszla na studia i zamieszkała z TZ, nie wyrobimy finansowo

Co byście zrobiły na moim miejscu?

Mamy po 23, 24 lata.

Studia

[bluebluesky]

Faktycznie, że sytuacja trudna, ale może na początek wynajęlibyście pokój razem w mieszkaniu ze współlokatorem?

[201803290936]

Studia. 2 lata Was nie zbawią.

[awia]

Moze kredyt studencki? Mozesz zlozyc w marcu, dostaniesz na cala magisterkę i akurat pokryjesz sobie z niego studia. Ja tak zrobilam w sumie, utrzymanie i rachunki z pensji, studia magisterskie zaocznie i z kredytu i jakos nam idzie

dodam, ze jest to bardzo bezpieczny kredyt, niskooprocentowany, jednakze dochód na osobe w rodzinie nie moze przekraczac 2500 pln netto, do tego trzeba znaleźć 2 poreczycieli zarabiajacych powyzej 2000 zloctyh netto.

[gorzka prawda]

Witaj. Ja wraz z moim TŻ mieliśmy ten sam dylemat. Wybrałam studia i nawet długo się nad tym nie zastanawiałam. 2 lata w porównaniu z resztą życia, którą możemy spędzić razem to niewiele. Magisterkę robię zaocznie, kończę w czerwcu. W sierpniu się pobieramy i planujemy na początek wynająć kawalerkę. Długo przyszło nam czekać na moment, gdy będziemy mogli się wreszcie cieszyć byciem razem, bo prawie 8 lat.
Nie żałuję, że właśnie tak ułożyłam swoje życiowe priorytety, bo wiem, że odkładając decyzję o kontynuowaniu studiów mogłaby ona w ogóle nie dojść do skutku. Wiem też, że nie będę nigdy żałowała tego wyboru, a żałować mogłabym w przeciwnej sytuacji.
Pozdrawiam i życzę pomyślnych wyborów.

[Biedronilla]

Napisane przez awia

Moze kredyt studencki? Mozesz zlozyc w marcu, dostaniesz na cala magisterkę i akurat pokryjesz sobie z niego studia. Ja tak zrobilam w sumie, utrzymanie i rachunki z pensji, studia magisterskie zaocznie i z kredytu i jakos nam idzie

dodam, ze jest to bardzo bezpieczny kredyt, niskooprocentowany, jednakze dochód na osobe w rodzinie nie moze przekraczac 2500 pln netto, do tego trzeba znaleźć 2 poreczycieli zarabiajacych powyzej 2000 zloctyh netto.

Też chciałam to zaproponować, spłatę możesz zacząć w dwa lata po ukończeniu studiów a oprocentowanie jest symboliczne. Ja tak też "ciągłam" swoje studia i wspólne mieszkanie z TŻ i nie żałuje

[visionAM]

Czy to jest ten kredyt studencki?
Przyznają go tylko na 2 lata? Byłam przekonana, że jego się otrzymuje na 5 lat nauki.

[Dzikun]

Najpierw wykształcenie!

[Biedronilla]

Napisane przez visionAM

Czy to jest ten kredyt studencki?
Przyznają go tylko na 2 lata? Byłam przekonana, że jego się otrzymuje na 5 lat nauki.

bo on jest na 5lat nauki, ale może być też na rok lub dwa jesli tak zdecydujesz (potem, jak chcesz nadal korzystać to podpisujesz jedynie aneks do wcześniejszej umowy).
Ja napisałam, że SPŁATĘ zaczynasz w dwa lata po ukończeniu studiów.

[visionAM]

Rozumiem co napisałaś. Tylko kiedyś orientowałam się w tych kredytach i była pewna, że są na 5 lat nauki, co semestr czy co rok składa się zaświadczenie że jest się nadal studentem, w razie przerwania nauki zasady kredytu przestają obowiązywać i spłaca się od razu tyle ile się już wykorzystało. Nie wiedziałam, że można tylko na magisterkę z niego skorzystać

[bura kocurka]

Studia Dziwię się, że się nad tym zastanawiasz - przecież to tylko 2 lata, możecie zaczekać z mieszkaniem razem...a jak nie teraz zrobisz studia, to kiedy? Później się okaże, że nadal nie macie pieniędzy albo okaże się, że nie dajesz rady na studiach, bo nie pamiętasz już tego czego się nauczyłaś. Albo tak jak któraś wyżej napisała - zmienią Ci się priorytety

[rapifen]

Studia studia i jeszcze raz studia...

[gramwzielone]

Oczywiście ze studia. Trochę głupio jest nie zdobyć wyższego wykształcenia mając taka możliwość bo wolało się zamieszkać z facetem.

Poza tym brałaś pod uwagę to co byłoby gdybyście sie rozstali? - wiem ze Wasza miłość jest na pewno jedyna i niepowtarzalna, ale i bardziej zakochani ludzie czasem się rozstaja. On ma skończone studia, stalą prace, a Ty? Bez wykształcenia, bez faceta i prawdopodobnie pracując za niewygórowaną pensje -nie chce zostać posadzona o dyskryminowanie ludzi bez studiów, ale patrząc na to co się dzieje na rynku pracy, widzę ze niedługo do sprzątania zaczną wymagać wyższego wykształcenia, wiec przydałoby się jednak je mieć.

A jeśli Wasz związek rzeczywiście taki wspaniały, cudowny i aż do śmierci, 2 lata bez mieszkania ze sobą mu nie zaszkodzą. Warto to tez zrobić dla siebie, własnego rozwoju, satysfakcji, bo jak pisały dziewczyny trudniej będzie Ci potem wrócić na studia. I prędzej weźmiesz ślub, urodzisz dzieci i staniesz się panią domu niż zrobisz ta magisterke.

[Samafaja]

Ja bym wybrała przeprowadzkę, znalazłabym dobrze płatną pracę, odkładałabym pieniądze i poszłabym na studia za rok-dwa

[Nija_]

A ja się wyłamię i napiszę, że wybrałabym mieszkanie z TŻem

Oprócz pracy w tygodniu starałabym się dorabiać w weekendy i odkładałabym pieniądze na studia. Myślę, że nic się nie stanie jak zaczniesz studia magisterskie za rok czy dwa lata... Argumenty w stylu "jak nie pójdziesz na studia od razu to nie pójdziesz już w ogóle" do mnie nie przemawiają. Miałam rok przerwy między maturą a studiami i jakoś bez problemu odnalazłam się na uczelni i nawet dobrze mi idzie

[studentka230]

Dziękuję Wam za opinie. Widzę, że większość wybrałaby studia. Muszę to jeszcze przemyśleć, rozważyć wszystkie za i przeciw, pogadać z TŻ.
Wykształcenie wyższe mieć będe, co prawda licencjat, ale zawsze coś

Muszę ustalić hierarchię wartości... Wiem, że wykształcenie jest ważne i potem mogę żałować, że nie poszłam na te studia, ale z drugiej strony po ostatnich przykrych doświadczeniach, wiem jakie życie jest ulotne i że w każdej chwili można je stracić, a potem żałować, że się czegoś nie zrobiło. ( wiem, że brzmi to dzwnie, ale tak właśnie myślę).
Dziękuję za rady, pomogłyście mi spojrzeń na to trochę inaczej

[skimos]

ja też uważam że bardziej się żałuje, że się czegoś nie zrobiło, niż tego, co się zrobiło.
Jak już dziewczyny napisały, nie masz tylko 2 rozwiązań - warto poszukać ich więcej.
Nie wiem o jakim mieście piszesz do zamieszkania, ktoś tu podsunął pomysł mieszkania z współlokatorami - na początek idealne, płacicie o wiele mniej, a czasem fajnych ludzi można poznać.

Pogadajcie z TŻtem i trzymam kciuki żeby udało się złapać 2 sroki za ogon

[Rena]

Napisane przez studentka230

Witam,

Zwracam się z prośbą o pomoc, o doradzenie, spojrzenie trzeźwym okiem na sytuację

Jestem z TŻ 4 lata, ostatnio doszliśmy do wniosku, że chcielibyśmy razem zamieszkać. On niedawno skończył studia, teraz pracuje, ale wiadomo jak jest na początku - pracy dużo, a pieniądze nie za wielkie. Większość idzie na bieżące wydatki, część dokłada rodzicom ( mieszka z rodzicami, ja też ze swoimi mieszkam), więc o oszczędzaniu nie ma mowy, a nawet jak się uda coś odłożyć to nie są to wielkie sumy.
Ja studiuje dziennie, pracuje dorywczo i też za wiele pieniędzy nie mam.

Planowałam, że po licencjacie pójdę na magistra, na zaoczne. Jednak moje studia są dość kosztowne. Poszłabym do pracy w tygodniu i za to co zarobię opłacałabym studia. Zostałoby mi naprawde niewiele na własne wydatki.

I tu jest problem, bo nie idąc na magistra, moglibyśmy razem zamieszkać już niedługo. Bylibyśmy w stanie utrzymać się z dwóch pensji, a jeśli będę musiała płacić za studia, to nie będzie to możliwe. ( nikt niestety finansowo nam nie pomoże).
Bardzo bym chciała żebyśmy razem zamieszkali, a z drugiej strony chciałabym pójść na te studia... Wiem, że co się odwlecze to nie uciecze, ale 2 lata to dla mnie dużo, a jesteśmy ze sobą już tyle czasu i chcielibyśmy w końcu coś zmienić, bo widujemy się dość rzadko, ze względu na odległość jaka nasz dzieli.
TŻ rozumie, że chciałabym kontynuować studia, ale nie ukrywa, że bardzo by chciał, żebyśmy razem zamieszkali.
Mam jeszcze trochę czasu na podjęcie decyzji, ale sama nie wiem co robić

Nie ma opcji, żebym poszla na studia i zamieszkała z TZ, nie wyrobimy finansowo

Co byście zrobiły na moim miejscu?

Mamy po 23, 24 lata.

Ja w Twoim wieku mieszkalam z chlopakiem, pracowalam i bronilam mgr dziennie. Nie wiem po co idziesz na platne studia skoro Ci sie nie przelewa, uczelnie panstwowe zamkneli czy jak? Mieszkanie tez mozna wynajmowac skromniejsze nie musi byc to apartament, a dorabiac mozesz korepetycjami.
Ja tu nie widze zadnego albo albo.

[studentka230]

Napisane przez Rena

Ja w Twoim wieku mieszkalam z chlopakiem, pracowalam i bronilam mgr dziennie. Nie wiem po co idziesz na platne studia skoro Ci sie nie przelewa, uczelnie panstwowe zamkneli czy jak? Mieszkanie tez mozna wynajmowac skromniejsze nie musi byc to apartament, a dorabiac mozesz korepetycjami.
Ja tu nie widze zadnego albo albo.

Niestety na tej uczelni i na ten kierunek co chcę iść nie ma dziennych, są tylko zaoczne. To państwowa uczelnia, ale po prostu nie ma dziennych magisterskich.

[Hebryka]

No cóż, miałam taki sam dylemat jak Ty Długo się namyślałam, ale w końcu wybrałam studia. Dziennie, z daleka od TŻ. Widujemy się raz, dwa razy w tygodniu, w weekendy, ciągniemy związek na odległość i odliczamy, ile jeszcze do końca I chociaż tęsknie bardzo, nie żałuję - wiem, że później trudniej byłoby mi się zmobilizować do rozpoczęcia magisterskich

[visionAM]

Napisane przez Rena

Ja w Twoim wieku mieszkalam z chlopakiem, pracowalam i bronilam mgr dziennie. Nie wiem po co idziesz na platne studia skoro Ci sie nie przelewa, uczelnie panstwowe zamkneli czy jak? Mieszkanie tez mozna wynajmowac skromniejsze nie musi byc to apartament, a dorabiac mozesz korepetycjami.
Ja tu nie widze zadnego albo albo.

ja tak samo....

[Rena]

Napisane przez studentka230

Niestety na tej uczelni i na ten kierunek co chcę iść nie ma dziennych, są tylko zaoczne. To państwowa uczelnia, ale po prostu nie ma dziennych magisterskich.

a na innej uczelni?

[BJean]

studia, studia, studia!

a skoro tak Wam zależy żeby być, mieszkać razem, to wynajmijcie sobie pokój... to pierwsza myśl jaka mi przeszła przez głowę. Jesteście młodzi, nie musicie od razu przeprowadzac sie do willi

[rybkie]

a co to za uczelnia i kierunke? pierwsze slysze ze nie ma dziennych mgr...jak dla mnie studia i mieszkanie razem

[Tuppence_]

Napisane przez gramwzielone

Oczywiście ze studia. Trochę głupio jest nie zdobyć wyższego wykształcenia mając taka możliwość bo wolało się zamieszkać z facetem.

Dokładnie!

A licencjat to niestety, wykształcenie wyższe, ale niepełne. I naprawdę, warto zrobic mgr.
Co do kierunku...to jesteś przekonana, że nie otworzą Wam dziennych magisterskich? Bo teraz trochę się pozmienialo przez proces boloński i dużo jednostek otwiera dzienne uzupełniające, chociaż wcześniej nie prowadzili.

Ja mimo wszystko wybrałabym studia (dziennie lub zaoczne). Na wspólne mieszkanie zdążysz się jeszcze nakląć.

[Alice_in_Wonderland]

Licencjat to wykształcenie wyższe I stopnia (zawodowe), a nie niepełne o_0
Pamiętaj, że studia magisterskie możesz kontynuować na innym kierunku - np. pokrewnym.

A to, że nie prowadzą dziennych magisterskich - całkiem możliwe - nie ma chętnych to zamknęli i kierunek.

Mimo to dam Ci taką radę, żebyś dla miłości nie rezygnowała z marzeń, bo miłość nie ma prawa ich odbierać. Jednak na Twoim miejscu poszukałabym rozwiązania, które zaspokoi obie strony dylematu

[Madelaine87]

studia i wspólne zamieszkanie, wbrew pozorom da się to pogodzić