Z Bogiem czy bez? Która droga jest lepsza?

[allen15]

HejNo wlasnie jak myslicie? Z Bogiem łatwiej się zyje? On Wam pomaga? Gdy się modlicie do Niego to Was was wysluchuje, spełnia Wasze prosby?
Czy moze lepiej jest bez Boga? Moze jest łatwiej?
A moze kiedys się odwróciłyscie od Boga- bylo wtedy lepiej?
Ja ostatnio się odwrócilam od Boga, ale się nawróciłam-wiem, ze Bog daje mi siłę na kolejny dzien i naprawdę jest lepiejJuz nigdy nie bede kroczyc drogą zycia bez Boga.
A jak to jest u Was?

[k_rubia]

od zawsze i na zawsze....nie wyobrażam sobie by było inaczej...

[aniielica]

Bez Boga nie miałabym sił na przeżycie kolejnego dnia. Wszystko co mam, dostałam od Niego Nigdy bez Boga...

[Lovisa]

Był już taki wątek o tematyce religijnej (wiary i niewiary). Tam już pisałam o moim ateizmie, więc co by się nie powtarzać, moge napisać tylko, że jestem bardzo szczęsliwa będąc ateistką i nie wyobrazam sobie zycia w inny sposób
Pozdrawiam.

[Gosiutka]

Od dziecinstwa uczono mnie o Bogu, zaprowadzano do kosciola i teraz nie potrafie juz w niedziele nie isc do kosciola, poprostu sama od siebie chce tam isc.
Nie potrafie sluchac jak ktos sie wypowiada o Bogu. Moze to dziwne, ale taka jest. Ale przeciez bez Boga to nas by wogole nie bylo.

[Lovella]

Łatwiej, na pewno, tak mi się przynajmniej wydaje.Zawsze jest ktoś, gdzieś, kto podobno cię kocha i chce dla ciebie dobrze, a 'przy okazji' życie nie kończy się tutaj, na Ziemii.A ostatnio uświadomiłam sobie, że moje życie to jedno wielkie zwątpienie, ech.

[anczysko1]

Uważam, że łatwiej jest z Bogiem!! Zawsze jest ktoś kto Ci pomoże, wysłucha, jest przy Tobie. Jestem wychowana w takiej wierze i teraz sobie już nie wyobrażam żeby było inaczej

[Aeterna]

Załozyłaś awanturniczy wątek pewnie .
Zaraz się tu mogą gromy posypać

A ten wątek, o którym wspomina Lovisa - to się chyba nazywa ''nie wierzę w Boga'' na co w duszy gra. Albo nie, to pewnie nie ten - bo jeszcze jakiś jeden tu był na plotach.



Nie wiem, co jasne, że czy Bóg istnieje czy nie - więc przede wszystkim to nie Bóg jest z nami - tylko nasze przekonanie o jego obecności jest z nami - i ono nam życie ułatwia. Ale bywa, że utrudnia.

[Lukrecja_Borgia]

Generalnie łatwiej jest żyć, wierząc. Dla osób wierzących, oczywiście. To świadomość, że nie jest się samemu w trudnych chwilach, że można liczyć na wysłuchanie, że zawsze jest nadzieja na coś lepszego.
Tak przynajmniej twierdzą osoby wierzące.
Nie do końca to rozumiem, ale ich sprawa. Mi dobrze się żyje bez Boga.

[elly2]

Jestem wierzaca wiec dla mnie Bog jest najwazniejszy i wiele jemu zawdzieczam, jednak sa ludzie, ktorzy nie wierza w moc Boga i dla nich Bog nie istenieje. Wydaje mi sie, ze nie mozna tak wartosciowac, dla jednych droga z Bogiem bedzie cudowna, inni zas sa ateistami, co nie oznacza, ze ich droga jest "gorsza" od drogi ludzi wierzacych.

[Blablak]

Zważmy zysk i stratę, zakładając, że Bóg jest [...],Nic nie ryzykuje sie wierząc w Boga -jesli jest to tylko urojenie, wszystko skończy sie wraz z chwilą śmierci. jeśli natomiast okaze sie to prawdą -zyskujemy całą stawkę nieśmiertelności... Blaise Pascal

Ponoć...

[Madia]

Ja żyję bez Boga i nie mówię, żeby mi było ciężko. Czuję się dobrze, normlanie..nie mam żadnych problemów. A jak chcę sobie z kimś pogadać i nie ma nikogo w pobliżu to gadam do siebie..z reszta ja często gadam do siebie..ale zawsze tak miałam I to nie jest z powodu tęsknotą za bogiem (piszę, żeby nie było )

[zuziunia13]

Ja wierzę w zło i dobro na ziemi. Nie wiem czy to jest Bóg i Szatan, ale wiem że trzeba się ich bać. Natomiast całkowicie nie uznaje Kościoła. To instytucja gorsza niż urząd skarbowy. mogłabym o tym mówić i pisać godzinami i jeszcze wydać książkę, ale tak ogólnie żyje beż Boga i Kościoła i jest mi dobrze. Po co mam chodzić do kościoła, modlić się i udawać niczym "moher" a potem robić swoje. To jest dla mnie hipokryzja. Po co mam spowiadać się i mówić że obiecuję poprawę jak i tak wiem że się nie poprawię i dobrze mi z tym. Albo się jest katolikiem i spełnia się "warunki" kościoła i dostosowuje się do niego albo się nie jest. Nie umiem tak pół na pół.

[Lexie]

Nie podoba mi się pomysł takiego wartościowania - która droga jest lepsza...

Dla jednej osoby "lepsza" będzie droga z Bogiem, dla drugiej bez. Czy to oznacza, ze któraś z tych osób jest gorsza...?

Żyję bez Boga i jest mi dobrze. Dla mnie tak właśnie jest łatwiej. Nie potrzebuję wiary w jakąś postać, która mnie wspiera i "prowadzi" przez życie.

[zuziunia13]

zgadzam się z lexie. Poza tym całe życie uważałam że wiara ogranicza naturę człowieka. Świat i tak jest ciężki więz po co jeszcze ograniczać sie i wyrzekać się tego co sprawia nam przyjemność. Ascezą mi tu wieje..

[Aeterna]

Napisane przez Blablak

Zważmy zysk i stratę, zakładając, że Bóg jest [...],Nic nie ryzykuje sie wierząc w Boga -jesli jest to tylko urojenie, wszystko skończy sie wraz z chwilą śmierci. jeśli natomiast okaze sie to prawdą -zyskujemy całą stawkę nieśmiertelności... Blaise Pascal

Ponoć...

No właśnie traci się. Coś ryzykujemy .
Przyjemność grzeszenia.
Bo jeśli całe życie idziesz drogą cnót - a potem okazuje się, że to na nic, bo nie było po co - to - może Ci być bardzo przykro* , że wyrzekałeś się tych wszystkich przyjemnych ale grzesznych i niedobrych rzeczy.


*Pomijam, że umierasz - i tak rozumując no to już wiedzieć nie możesz, i żałować. Mogę zatem mówić o żalu za pięć 12 .

[nati__xxx]

Generalnie-wierzę w Boga-bo coś jednak musi nad nami być,jednak nie uznaję kościoła,księży.Nie chodzę do kościoła ale modlę się-też nie zawsze tylko wtedy gdy czuję duchową potrzebę.Nie cierpię ludzi którzy jak zaczarowani chodzą do kościoła tylko dlatego "że tak trzeba" albo "co sąsiedzi powiedzą" i wierzą w każde słowo głoszone przez księdza.Nie uznaję czegoś takiego jak dekalog,wszelkie przykazania kościelne.Człowiek który wierzy nie potrzebuje żadnych nakazów.I nie mogę znieść myśli co się dzieje z naszym krajem-mało brakuje żeby stał się państwem kościelnym.

[Blablak]

Napisane przez Aeterna

No właśnie traci się. Coś ryzykujemy .
Przyjemność grzeszenia.
Bo jeśli całe życie idziesz drogą cnót - a potem okazuje się, że to na nic, bo nie było po co - to - może Ci być bardzo przykro* , że wyrzekałeś się tych wszystkich przyjemnych ale grzesznych i niedobrych rzeczy.


*Pomijam, że umierasz - i tak rozumując no to już wiedzieć nie możesz, i żałować. Mogę zatem mówić o żalu za pięć 12 .

Nie patrzyłam na to z tej strony No dobra, Pascal ma rację i masz rację ty

[zuziunia13]

Napisane przez nati__xxx

I nie mogę znieść myśli co się dzieje z naszym krajem-mało brakuje żeby stał się państwem kościelnym.

Właśnie to jest najgorsze. A nie macie takiego wrażenia że wszystko jest pod publikę? Nie ma takich wiadomości czy wydarzeć, czy faktów gdzie nie wspomnieliby raz chociaż o KoSciele. Czasem czuję się osaczona! Dla mnie to wszystko jest na pokaz!

[stokrotka_to_ja]

Nie ma lepszej i gorszej drogi. Dla każdego jest lepsza tak którą idzie -w końcu to ją wybrał.
Myślę,że tym którzy wierzą,jest poniekąd łatwiej,mają stały punkt odniesienia,jakieś "zewnętrzne" nadprzyrodzone wsparcie.Z drugiej strony odkąd przestałam wierzyć stwardniałam,nauczyłam się liczyć na siebie i na bliskie mi osoby,nie szukać czegoś "po niebie" i lżej mi się tak żyje.
Z tego wniosek,że punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia.

[allen15]

Napisane przez lexie

Nie podoba mi się pomysł takiego wartościowania - która droga jest lepsza...

Dla jednej osoby "lepsza" będzie droga z Bogiem, dla drugiej bez. Czy to oznacza, ze któraś z tych osób jest gorsza...?

Żyję bez Boga i jest mi dobrze. Dla mnie tak właśnie jest łatwiej. Nie potrzebuję wiary w jakąś postać, która mnie wspiera i "prowadzi" przez życie.

Nie do konca o to mi chodziło. Bo nie zalozylam wątku o wierzących i niewierzących. Osoby niewierzące nie wiedzą jak to jest będąc wierzącym i na odwrót. Chodzilo mi o to, ze np. wierzysz, a potem się odwracasz od Boga, probujesz zyc bez Niego- i ktora droga dla Ciebie jest łatwiejsza?

Nie powiedziałam, ze któraś z tych osób jest gorsza. Kazdy ma swoje zycie i sam decyduje w co ma wierzyć.

[Aeterna]

Napisane przez zuziunia13

zgadzam się z lexie. Poza tym całe życie uważałam że wiara ogranicza naturę człowieka. Świat i tak jest ciężki więz po co jeszcze ograniczać sie i wyrzekać się tego co sprawia nam przyjemność. Ascezą mi tu wieje..

''Wiara to opium dla mas''.

Ale - Ty też jesteś w masie .

To nie wiara powinna ograniczać życie człowieka. Wiara może bardzo człowieka otwierać na rozwój i doznania.
Inna kwestia, że hedonizm, zepsucie moralne, sybarytyzm - tak naprawdę - niszczy człowieka. Wszystko, co dobre - zabija nas.
Wiesz dlaczego? Bo nic dobre, wartościowe - nie przychodzi bez trudu. I tego się nie przeskoczy. Mimo tego, że tak chętnie wyciągamy rękę do tego, co nam miłe.

To, co dane nam ot tak - mówisz i masz - jest nic nie warte.
To jak z amfetaminą - co z tego, że w 1 dzień się wykujesz - po zaliczeniu twoja wiedza będzie zerowa. Żadna.
Wszystko wymaga czasu. Także jakośc życia .
Gdy długie. Gdy krótkie - warto wtedy szaleć .

Nie da się żyć bez kręgosłupa. (Będąc kręgowcem , a nie mięczakiem)
Moralnego - brzydkie słowo - ale jakiś trzeba mieć.

Czy jesteś zatem za tym, aby Twój TZ np zdradzał Cię z kim zechce ilekroś zechce - nie ograniczając go?
By Twoi przyjaciele bez drgnięcia powieką okłamywali Cię - bo taką mają wolę - a Ty nie będziesz o to mieć pretensji?

To trudne wymagać. Od siebie oczywiście.

I skąd Ty wzięłaś ascezę ? Od kiedy to Bóg wymaga od człowieka ascezy?
Święty Augustyn - Boże, uczyń mnie świętym ,ale jeszcze nie teraz . Nie, nie przez skromność ''tak powiedział''

Klapkami na oczach (w mysleniu) mi tu wieje .

BTW - ''ja nie chodzę do Kościoła''. I uwielbiam być zepsuta moralnie .
I - zapłaciłam za to . I nie naprawiam się . Bo nie chce mi się .
I - każdy zapłaci. Nic za darmo.

[elly2]

Napisane przez zuziunia13

Właśnie to jest najgorsze. A nie macie takiego wrażenia że wszystko jest pod publikę? Nie ma takich wiadomości czy wydarzeć, czy faktów gdzie nie wspomnieliby raz chociaż o KoSciele. Czasem czuję się osaczona! Dla mnie to wszystko jest na pokaz!

Wiadomosci, fakty kierowane sa do ogólu, do wiekszosci...skoro ponad 90% Polakow deklaruje, ze sa katolikami wiec wydaje sie wszytsko w porzadku

[Aeterna]

Napisane przez zuziunia13

Ja wierzę w zło i dobro na ziemi. Nie wiem czy to jest Bóg i Szatan, ale wiem że trzeba się ich bać. Natomiast całkowicie nie uznaje Kościoła. To instytucja gorsza niż urząd skarbowy. mogłabym o tym mówić i pisać godzinami i jeszcze wydać książkę, ale tak ogólnie żyje beż Boga i Kościoła i jest mi dobrze. Po co mam chodzić do kościoła, modlić się i udawać niczym "moher" a potem robić swoje. To jest dla mnie hipokryzja. Po co mam spowiadać się i mówić że obiecuję poprawę jak i tak wiem że się nie poprawię i dobrze mi z tym. Albo się jest katolikiem i spełnia się "warunki" kościoła i dostosowuje się do niego albo się nie jest. Nie umiem tak pół na pół.

Sorry. Przeoczyłam tego posta.

Czemu tylko rozmowa o Bogu - sprowadzać się zawsze musi do kleru.
Nie wiem, czy Bogu - ale Jezusowi na pewno nie o taki kościół chodziło

[zuziunia13]

Nie mieszam moralności z wiarą. To dwie rózne rzeczy. Jeżeli nie wierzę to szukam wzorców moralnych gdzie indziej. Więc nie możesz podawać mi przykładów okłamywania i zdradzania. Jeżeli dzieci nie chodzą na religię w szkole to chodzą na etykę. Czy Twoja wypowiedź ma oznaczać że wszyscy którzy nie wierzą to kłamcy, recydywiści i impertynenci? Nie, bo można nie wierzyć i być chodzącym dobrem.

[zuziunia13]

A czemu rozmowy sprowadzają się do kleru? Bo niestety taka jest mentalność Polaków, że to co powie ksiądz to jest święte. A ksieża niestety wykorzystują to.

[Aeterna]

Napisane przez zuziunia13

Właśnie to jest najgorsze. A nie macie takiego wrażenia że wszystko jest pod publikę? Nie ma takich wiadomości czy wydarzeć, czy faktów gdzie nie wspomnieliby raz chociaż o KoSciele. Czasem czuję się osaczona! Dla mnie to wszystko jest na pokaz!

Nie mówisz niczego nowego .

Ja usłyszałam kiedyś od paulina na Jasnej Górze, że nie mogę być taka niedorozwinięta. Upasionego i wylewającego się ze swojego konfesjonału. (Pewnie w ramach akcji - ''obżarstwo - 1 z 7'').
Szczerze? A ch*j mu w krzyż.
Za co usłyszałam? Za to, ze powiedziałam, że do Kościoła nie chadzam. To był mój największy grzech


Zresztą - usłyszałam też nie mało innych rzeczy, choć już nie do mnie bezpośrednio (byłam świadkiem kilku bardzo interesujących zajść) - od tych świętych ludzi np, którzy pewnie nie śpią dziś od 4 rano szykując się na przyjazd o 17 ich największego idola.
Ale - to nie oni mnie interesują. Mowa o Bogu - nie o procedurach koniecznych do zbawienia

Wszyscy znamy modlitwę polaka, i rację mojszą i twojszą. I najmojszą.
Myslący wszyscy. Niemyślący się dla mnie nie liczą.

Generalizujesz.

[Aeterna]

Napisane przez zuziunia13

Nie mieszam moralności z wiarą. To dwie rózne rzeczy. Jeżeli nie wierzę to szukam wzorców moralnych gdzie indziej. Więc nie możesz podawać mi przykładów okłamywania i zdradzania. Jeżeli dzieci nie chodzą na religię w szkole to chodzą na etykę. Czy Twoja wypowiedź ma oznaczać że wszyscy którzy nie wierzą to kłamcy, recydywiści i impertynenci? Nie, bo można nie wierzyć i być chodzącym dobrem.

Zgodzę się.
Napisałam Ci, że przeoczyłam powyższego (Twojego) posta.
Natomiast ten - który u Ciebie zacytowałam - uznałam za bardzo płytki - i tyle.

Bo piszesz: wiara. Piszesz wiara - myslisz - powierzchowny klerykalizm.

Czemu zatem jesteś człowiekiem dobrym?
Po co?
Zło jest wg mnie duzo przyemniejsze od dobra. I ja nie sprowadzam zła do kopania staruszków i wypruwaniu flaków.
I ja nie mówię o wierze w Boga.
Szukanie wzorców, lepszej moralności - to już jest wiara.
W pewną - nie nazwaną choćby ideę.

Trafiłaś na wiejskiego filozofa - sorry.

[Lovisa]

Napisane przez Lukrecja_Borgia

Generalnie łatwiej jest żyć, wierząc. Dla osób wierzących, oczywiście. To świadomość, że nie jest się samemu w trudnych chwilach, że można liczyć na wysłuchanie, że zawsze jest nadzieja na coś lepszego.
Tak przynajmniej twierdzą osoby wierzące.
Nie do końca to rozumiem, ale ich sprawa. Mi dobrze się żyje bez Boga.

O, własnie, uważam podobnie. Dla mnie religia jest czyms, co charakteryzuje osoby słabe, w tym znaczeniu, że nie potrafią one wyobrazić sobie, że tak naprawdę na tym świecie jesteśmy sami, nie ma nikogo kto nas stworzył, ani nie pójdziemy do "nieba" po smierci, tylko zgnijemy. To na pewno ułatwia życie, bo w trudnych chwilach ktoś pomodli się i wierzy, że zostanie wysłuchany (czy jak tam się mówi), że będzie lepiej, bo ktoś tam czuwa. Ja tego nie rozumiem, to dla mnie jest zupełnie abstrakcyjne, nie potrafiłabym tak żyć. Miałam różne trudne chwile, ale nigdy nie skłonilo mnie to, żeby nagle zacząć wierzyć, czy modlić się o lepszy los etc. Dla mnie coś takiego nie istnieje zupełnie, nie ma w moim życiu wiary i jestem przeciwnikiem religii w jakiejkolwiek formie. Jak mawiał Nietzsche "Chrześcijaństwo było, jak dotychczas największym nieszczęściem ludzkości". Coś w tym jest. Takie mam zdanie (tylko prosze mnie teraz nie "nawracać", bo bardzo nie lubię narzucania mi czegokolwiek, mój światopogląd w tej kwestii nie ulegnie zmianie )

[zuziunia13]

ale w Polsce właśnie kościół się bardziej liczy niż sam Bóg. I dla ludzi najważniejsze są te procedury zbawienne. A ja tak samo generelizuję tak jak telewizja generalizuje ludzi wierzących. 90%wierzy alew trzeba napierniczac od rana do nocy o tym. Tak to już jest