Nie mam przyjaciół

[pin3ska]

Zapraszam do Opola jesli masz ochote Ja podobnie jak ktos wyzej toleruje jedynie karmi kawowe )) Czasem cos tam wypije, ale bez przekonania - kieliszek słodkiej wisniowki ciamkałam kiedys godzine

[krooolewna]

Napisane przez Sweet Sue

Dziękuję wszystkim za krzepiące porady

Planowałąm kilka razy wyjście do klubu w pojedynkę, ale może głupio to zabrzmi - ale trochę się wstydzę, jestem raczej nieśmiała, wydaje mi się że do klubów wszyscy chodzą z kimś i głupio tak samej. Co do alkoholu - jestem abstynetką, no może nie totalną, ale ogólnie odrzuca mnie od alkoholu, dlatego też w LO nie byłam zapraszana na imprezy, więc średnio jestem obyta w tych imprezowych klimatach.

Ja bym odradzała pójście samemu na disco.Nie wiem,ale mnie to jakoś nie przekonuje.Też jestem nieśmiała w sensie,że nie wyobrazam sobie zebym poszla sama do klubu.I co pojde i bede pic sama?Bez sensu dla mnie.Jeszcze 2 kolesi przed klubem zaciagnie w krzaki i nawet nie bedzie 2 osoby,zeby zawiadomic milicji.W koncu obecnie jest znieczulica.A policje tak by chociaz zawiadomiła kumpela.

Napisane przez kleopatrrrra

Sweet Sue! powiem Ci ja bylo u mnie. miałam przyjaciółki, ktore pewnego razu zgaały sie i przestaly sie ze mna kontaktowac... bylam zalamana, nie mialam z kim gadac co robic gdzie wyjsc. w domu bylam smutna przez co awantury i tak w kolko.. wtedy los sie do mnie odwrocil i poznalam jego, rozchmurzyl mnie rozweselil i utulił, moja pueta to nie ma tego zlego co by na dobre nie wyszlo : pozdr

To racja.Zgadzam się,może poznać jakiegoś chłopaka


A podsumowując cos Ci powiem.Ja tak chcialam zawsze miec przyjaciol i nie mialam.Nawet nie wiem czemu.Olałam to i teraz mam wiele kolegow,kolezanek,ogolnie sie nie nudze
Wiem,ze to glupio zabrzmi,ale przestan sie tym martwic.Zycie zwykle dziala nam na przekór

[kulu]

ehh przeczytałam ten wątek i niestety u mnie podobnie. Mam mojego TŻ-a ale czasami brakuje mi tej babskiej paplaniny. Studiuje, niby mam gdzie pogadać z ludźmi ale mam taki fatalny plan że spotykam się tylko z wąską grupką ludzi i nie mam z nimi o czym rozmawiać. Na domiar "złego" jestem domatorką i czas który spędzam poza domem to zajęcia i wyjście po chleb. Bardzo dobrze Cię rozumiem dziewczyny... Cieszę się że mam internet, chociaż tu mogę się czasami odezwać.
tak na marginesie, to tyle razy się przejechałam na koleżankach że już nie szukam - może lepiej niech się sama trafi...

[Tetrix]

Też jestem z Wrocławia, też mam 20 lat, też borykam się z tym problemem Nawet gdy zaczynam już kogoś lubić, to zwykle zrażam się gdy bliżej poznaje daną osobę. Może po prostu źle trafiam

[6291cc2e5cca5cd6ab177e5efe4c5e0758342977]

Miałam tak jak niektóre z Was - wiele koleżanek i żadnej przyjaciółki. Odkąd poszłam do gimnazjum jest o wiele lepiej. Mam super klasę.

[monisia10]

hej dziewczynki ktora chetna dzisiaj zeby wyjsc do klubu

[Linka25]

Napisane przez mel89

A ja podzielę się pewnym spostrzeżeniem. XXI wiek, internet, mobilność na całego i... masę samotnych ludzi. Jak to się, cholerka dzieje? :|

słuszne spostrzeżenie

A dlaczego tak jest? Może właśnie dlatego? Moze jestesmy zbyt nieufni? Wrogo nastawieni? I tylko anonimowo wychodzi, ze wszyscy chcemy tego samego: mieć bliskich ludzi.

[Sondrina]

Napisane przez Sweet Sue

Dziękuję wszystkim za krzepiące porady

Planowałąm kilka razy wyjście do klubu w pojedynkę, ale może głupio to zabrzmi - ale trochę się wstydzę, jestem raczej nieśmiała, wydaje mi się że do klubów wszyscy chodzą z kimś i głupio tak samej. Co do alkoholu - jestem abstynetką, no może nie totalną, ale ogólnie odrzuca mnie od alkoholu, dlatego też w LO nie byłam zapraszana na imprezy, więc średnio jestem obyta w tych imprezowych klimatach.

Myślę, że tutaj sama sobie odpowiedziałaś na pytanie i udzieliłaś poniekąd wskazówek Jesteś trochę nieśmiała, więc może oprócz tego zagadania od czasu do czasu, nie umiesz palnąć czegoś takiego po prostu po kumpelsku Ludzie lubią jak ktoś palnie coś śmiesznego nt. własnego życia i ma swobodę rozmowy Wtedy nie odbierają takiej osoby jako sztucznej, tylko taką swojską Np. jeśli ciągle ludzi pytasz o koła, a np. nigdy nie powiesz: ale przygodę dzisiaj rano miałam, wpadłam obcasem w dziurę utworzoną pomiędzy kostkami brukowymi, to ludzie mają Cię za osobę sztywną.
Jeśli nie pijesz alkoholu, to najczęściej omijasz wyjścia na piwo. Nie chodzi o to, zeby nagle zacząć pić piwo, ale wyjść z ludźmi Ja np. piję alkohol, lubię wódkę, wino, jasne piwo i różnorakie drinki, ale jak wiem, że biorę tabletki przeciwbólowe, a jest tak zawsze podczas okresu, to i tak z nimi wychodzę Po co tracić okazję bycia ze swoją ekipą;P Po prostu zamiast piwa zamówię pucharek lodów z owocami, choć na co dzień nie jem słodyczy, ale skoro nie piję piwa, to mogę to wyjątkowo zastąpić czymś równie kalorycznym;P
Tak samo Ty możesz wyjść z inicjatywą Zapytać czy nie ma chętnych osób na wypad do galerii handlowej/na czekoladę/pizzę/sałatkę;P

[Czarnulka19]

Napisane przez Gomra

moze jestes tak fajna ze kazdy sadzi ze na pewno to ty nie bedziesz chciala sie kuplowac na dluzsza mete, a co do przyjazni z mama - powiem ci ze to jest najcenniejsza przyjazn jaka masz. bo kiedy jestes juz dorosla to mamie mozesz opowiedziec o wszystkich swoich problemach, czy o chorobie czy o klopotach... a kolezanka moze terazjest a pozniej jej nie ma, i wszystcy znaja twoje tajemnice..

ja np nie wierze w przyjazn pomiedzy dwoma obcymi kolezankami. ju chyba z 6 razy sie przejechalam... a mama bedzie przy mnie zawsze min za to kocham swoja.

oj ..co prawda to prawda , niestety.

[Nealinne]

Odkopałam wątek, bo mam taki sam problem. Czasem czuję się bardzo samotna i nie wiem już jak sobie z tym poradzić

[rapifen]

szkoda że jesteś ze śląska ja szukam koleżanek z trójmiasta bo mam podobny problem

[Nealinne]

Właśnie zawsze tak mam na wizażu, że jak już znajdzie się ktoś w podobnej sytuacji to mieszka daleko... A internetowa znajomość to niestety nie to samo...

[Dhalma]

Mam podobnie jak autorka i pewnie wiele innych dziewczyn, które urzędują na forum.
Może sytuacja nie identyczna, ale bardzo zbliżona.
Co prawda nie cierpię tak okrutnie, ale jednak w pewnym sensie, to jest jakieś nieszczęście. Dużo by opowiadać, nie warto też się użalać głowa do góry.

[rapifen]

Widzisz i znów mam ten sam problem co ty

[Dhalma]

Znaczy my?

[Mallutka]

Napisane przez magdalenka870

Miesiąc temu zrezygnowałam z pracy, siedzę całymi dniami w domu, "uczę się", rozmyślam, wspominam. Najgorsze jest to, że mam tak dużo wolnego czasu, a czuje jakbym go nie miała w ogóle.
Dobija mnie ta monotonia, brak rozrywki, szaleństwa. Już nie wspominam o jakimkolwiek wyjściu na kawę czy zakupy.

Wiec, czekam, szukam ... i powoli trace kontakt z rzeczywistoscia

Mam właśnie taki moment w życiu. Co prawda sesja za pasem, więc zasadniczo nie powinnam narzekać na brak zajęć. Ale tak właściwie to mam już za sobą wszelkie kolokwia, a co za tym idzie zajęcia. Pracę niestety straciłam w marcu, po drodze zaliczyłam kilka konferencji naukowych ect, a teraz tylko ksera i ja...
No i jakoś mi się ten czas magicznie rozchodzi pomiędzy palcami.

Niby mam go ogrom, a realnie to zwlekam się z łóżka późno, nie mam motywacji. Jakaś się taka rozmemłana zrobiłam

A tęsknota za człowiekiem aż ze mnie kipi

Napisane przez Sondrina

Jesteś trochę nieśmiała, więc może oprócz tego zagadania od czasu do czasu, nie umiesz palnąć czegoś takiego po prostu po kumpelsku Ludzie lubią jak ktoś palnie coś śmiesznego nt. własnego życia i ma swobodę rozmowy Wtedy nie odbierają takiej osoby jako sztucznej, tylko taką swojską Np. jeśli ciągle ludzi pytasz o koła, a np. nigdy nie powiesz: ale przygodę dzisiaj rano miałam, wpadłam obcasem w dziurę utworzoną pomiędzy kostkami brukowymi, to ludzie mają Cię za osobę sztywną.

Z nieba mi spadłaś Gdzieś kiedyś uznałam "uczelnie" za taki dobry "opener" problem w tym, że dużo moich znajomych ma tzw. "kryzys końca studiów" (z resztą ja też) i zamiast miłej pogawędki się z tego robi brutalne przypomnienie, że się nie wie co z życiem począć

I może to dziwnie zabrzmi ale nie wpadłam na to, że mogę po prostu opowiedzieć o sobie coś zabawnego tak się jakoś zawiesiłam na tej uczelni

Napisane przez krooolewna

Ja tak chcialam zawsze miec przyjaciol i nie mialam.Nawet nie wiem czemu.Olałam to i teraz mam wiele kolegow,kolezanek,ogolnie sie nie nudze
Wiem,ze to glupio zabrzmi,ale przestan sie tym martwic.Zycie zwykle dziala nam na przekór

Chyba skorzystam z tej rady i po prostu zamiast desperacko wypatrywać znajomych zapiszę się na salsę

[ever-dream]

Również mam podobny problem jak osoby w tym wątku
Też czuję pewną pustkę, przeważnie o tym nie myślę, mam TŻ, ale to jednak nie to samo.

[marikka]

Kilka lat temu starałam się zaprzyjaźnić z kimś. Zapraszałam koleżanki do siebie (żadna z nich nigdy nie dojechała bo było im za daleko). Mieszkam na wsi. W mojej miejscowości nie ma osoby w moim wieku (są dużo starsi i małe dzieci). Teraz już nikomu nie proponuję spotkania (nawet nie umawiam się na mieście). Nie wiem jak to się dzieje, ale osoby z którymi chcę się spotkać wystawiają mnie do wiatru...
W ogólniaku nie miałam koleżanek (czasami z kimś rozmawiałam), zawsze brakowało mi tematów do rozmowy z nimi. Zawsze opowiadały sobie o imprezach, na których mnie nigdy nie było. Po lekcjach zawsze wracałam sama do domu (musiałam pędzić na przystanek, żeby zdążyć na autobus). Na własne życzenie odsunęłam się od nich. Ogólnie zawsze byłam lubiana (takie odnoszę wrażenie). Od połowy maja siedzę sama w domu. Okropnie mi się nudzi. W październiku idę na studia. Chciałabym mieszkać w mieście, w którym będę studiowała. Moi rodzice nie chcą mnie puścić (twierdzą, że to ze względów finansowych, ale wiem, że jakby było ich stać to i tak bym nie mogła). Boję się, że sytuacja z liceum powtórzy się. Nie mam tu na myśli imprez. Nie chcę po skończonych zajęciach biec na przystanek, żeby móc wrócić do domu. W ten sposób też można zrazić do siebie ludzi (nigdy nie zostajesz, żeby pogadać lub gdzieś razem wyskoczyć).

[klaaa]

Napisane przez marikka

Kilka lat temu starałam się zaprzyjaźnić z kimś. Zapraszałam koleżanki do siebie (żadna z nich nigdy nie dojechała bo było im za daleko). Mieszkam na wsi. W mojej miejscowości nie ma osoby w moim wieku (są dużo starsi i małe dzieci). Teraz już nikomu nie proponuję spotkania (nawet nie umawiam się na mieście). Nie wiem jak to się dzieje, ale osoby z którymi chcę się spotkać wystawiają mnie do wiatru...
W ogólniaku nie miałam koleżanek (czasami z kimś rozmawiałam), zawsze brakowało mi tematów do rozmowy z nimi. Zawsze opowiadały sobie o imprezach, na których mnie nigdy nie było. Po lekcjach zawsze wracałam sama do domu (musiałam pędzić na przystanek, żeby zdążyć na autobus). Na własne życzenie odsunęłam się od nich. Ogólnie zawsze byłam lubiana (takie odnoszę wrażenie). Od połowy maja siedzę sama w domu. Okropnie mi się nudzi. W październiku idę na studia. Chciałabym mieszkać w mieście, w którym będę studiowała. Moi rodzice nie chcą mnie puścić (twierdzą, że to ze względów finansowych, ale wiem, że jakby było ich stać to i tak bym nie mogła). Boję się, że sytuacja z liceum powtórzy się. Nie mam tu na myśli imprez. Nie chcę po skończonych zajęciach biec na przystanek, żeby móc wrócić do domu. W ten sposób też można zrazić do siebie ludzi (nigdy nie zostajesz, żeby pogadać lub gdzieś razem wyskoczyć).

Nie przejmuj się na zapas, na pewno będzie dobrze . Ja na uczelnie też dojeżdżam, ale mimo to mam wielu znajomych. Kiedyś nie miałam, tylko jakieś pojedyncze koleżanki tak do pogadania w szkole, ale nic więcej. Ale na studiach poznałam nowych ludzi, każdy po zajęciach idzie na przystanek, nie ważne gdzie mieszka, no chyba, że w akademiku, w czasie zajęć jest bardzo dużo czasu na rozmowy, a jak siedzi się na zajęciach cały dzień to już się nikomu nie chce więcej spotykać, bo cały dzień na to był. A przecież jak raz na jakiś czas chcą gdzieś wyskoczyć to co stoi na przeszkodzie, żeby wyjątkowo trochę później wrócić do domu.
Ale osobiście to Cię rozumiem, bo na uczelni mam wielu znajomych, dusza towarzystwa i jest fajnie, świetnie nam się rozmawia, doskonale się rozumiemy, ale w moim mieście nikogo nie mam, więc wieczory i dni wolne siedzę sama w domu, co strasznie mnie denerwuje. Na imprezy nie chodzę, bo jakoś nie widzi mi się samotny powrót w nocy do domu, a poza tym nie pije i obawiam się trochę jak zareagują na to moi znajomi, wiem głupie . Więc niby znajomych mam, ale i tak przez większość czasu siedzę sama.

[yasminuuum]

Nie martw się, nie jesteś sama...
też tak mam i przez to praktycznie cały czas siedzę w domu (głównie na Wizażu ) Najgorsze jest to że od października zaczynam studia iii też zostaje sama sobie ... bez nikogo - i tego sie obawiam. A Ty skąd jesteś? Wrocław? To jakieś 2-3 godziny jazdy autobusem ode mnie

[d45d073d235b2c61bfba836ad9283865b35be1e1_67da090142ca2]

Napisane przez marikka

W październiku idę na studia. Chciałabym mieszkać w mieście, w którym będę studiowała. Moi rodzice nie chcą mnie puścić (twierdzą, że to ze względów finansowych, ale wiem, że jakby było ich stać to i tak bym nie mogła). Boję się, że sytuacja z liceum powtórzy się. Nie mam tu na myśli imprez. Nie chcę po skończonych zajęciach biec na przystanek, żeby móc wrócić do domu. W ten sposób też można zrazić do siebie ludzi (nigdy nie zostajesz, żeby pogadać lub gdzieś razem wyskoczyć).

Staraj się zaprzyjaźnić z kimś. Chociażby z jedną osobą. Nie unikaj ich, nie uciekaj. Jeśli zaproponują wspólne wyjście to idź. Ty też proponuj wyjście gdzieś na miasto. Jeśli komuś nie będzie pasować to ok, spróbujesz innym razem. Nie poddawaj się po 1 nieudanym podejściu
Z tym dojazdem do wsi to trochę rozumiem, koleżanki nie musiały Cię wystawiać, ale czasem ciężko dojechać autobusami. Uroki mieszkania na wsi
P.S. ja na studiach dopiero poznałam moją przyjaciółkę

Napisane przez klaaa

Na imprezy nie chodzę, bo jakoś nie widzi mi się samotny powrót w nocy do domu, a poza tym nie pije i obawiam się trochę jak zareagują na to moi znajomi, wiem głupie . Więc niby znajomych mam, ale i tak przez większość czasu siedzę sama.

Co Wy macie z tym piciem ktoś nie chce to nie pije. Jeszcze się nie spotkałam z tym, żeby ktoś źle zareagował na to, że powiedziałam, że nie chce pić

[klaaa]

[1=d45d073d235b2c61bfba836 ad9283865b35be1e1_67da090 142ca2;19741476]
Co Wy macie z tym piciem ktoś nie chce to nie pije. Jeszcze się nie spotkałam z tym, żeby ktoś źle zareagował na to, że powiedziałam, że nie chce pić[/QUOTE]

Być może to przez liceum mi tak zostało, w mojej klasie alkohol był jednak dosyć istotną sprawą i w związku z tym, że nie piłam byłam trochę z boku, a może po prostu przesadzam, byłam wtedy jeszcze nieśmiała i pewnie sama przez siebie byłam na takiej pozycji, no, ale to już przeszłość. Ale na początku studiów byłam na pewnym spotkaniu i gdy się dowiedzieli, że nie piję to też jakoś tak "dziwnie na mnie patrzyli" .

[d45d073d235b2c61bfba836ad9283865b35be1e1_67da090142ca2]

Napisane przez klaaa

Być może to przez liceum mi tak zostało, w mojej klasie alkohol był jednak dosyć istotną sprawą i w związku z tym, że nie piłam byłam trochę z boku, a może po prostu przesadzam, byłam wtedy jeszcze nieśmiała i pewnie sama przez siebie byłam na takiej pozycji, no, ale to już przeszłość. Ale na początku studiów byłam na pewnym spotkaniu i gdy się dowiedzieli, że nie piję to też jakoś tak "dziwnie na mnie patrzyli" .

Przyzwyczają się do tego faktu. Ktoś trzeźwy musi być

[HarajukuChilli]

Przyjaciele? Nie łatwo znaleźć naprawdę fajnych ludzi i to nie dlatego że mieszkają gdzieś daleko.... tylko że kryją się sami przed sobą!! Ja osobiście ostatnio poznałam najlepszych przyjaciół na pielgrzymce z Żar do Rokitna(niedługo znów będzie, na dworcu we Wrocławiu się zbieramy) no i na kursach tańca. Z tym że na wszystkie te znajomości musiałam "zapracować", dopilnować żeby ,udzie mi zaufali, a potem to już oni się odzywali Poza tym jeśli szukasz kogoś z kim mogłabyś się spotkać od czasu do czasu we Wrocławiu to ja się polecam. Z tym że jestem czasem dość nieśmiała i mam 90 km do Wro, ale z tym akurat można coś zrobić.

[Bożenka89]

Ja również narzekam na brak przyjaciół. I przeglądając różne fora zauważyłam, że jest na prawdę duużo ludzi, którzy też tak mają.
Co prawda miałam w swoim życiu kilka przyjaciółek, ale z różnych względów nasze przyjaźnie nie przetrwały. Za to mam bardzo dobrą kumpelę. Nie wiem czy mogę nazwać to przyjaźnią, teraz jestem trochę ostrożniejsza w używaniu tego słowa. A znajomych mam niewiele, bardzo rzadko się z nimi spotykam...
Szkoda, że autorka wątku jest z Wrocławia, bo z chęcią bym się spotkała Często tak mam, że jak już fajnie z kimś mi się pisze na forum czy gg to ta osoba mieszka gdzieś daleko, a jednak fajnie by było spotkać się, pogadać.

[d0lcevita]

Napisane przez Bożenka89

Często tak mam, że jak już fajnie z kimś mi się pisze na forum czy gg to ta osoba mieszka gdzieś daleko, a jednak fajnie by było spotkać się, pogadać.

mnie się fajnie pisało...a jak sie potem spotkałam z intenetowa przyjaciółka po ponad roku...to totalna porażka

choć fajnie nam się gadało na gg to teraz wcale się nie dziwie że to ona narzeka na brak przyjaciół (bo ja mam kilkoro przyjaciół od wielu wielu lat) skoro nie ma za grosz tolerancji wobec odrębnosci innego człowieka...

[agnes154]

A u mnie jeszcze gorzej. Ostatnio byłam na 18stce kumpeli z klasy. I była tam moja paka. Ogólnie nieźle sobie laski popiły. Ja trochę, ale bez przesady. Można powiedzieć, że alkohol mnie nie rusza : nie robię żadnych głupot ani nie mam gadany.
Miałam dosyć juz tego towarzystwa (dziewczyny robiły jakieś głupie rzeczy np.rzucały sie ręcznikami)to poszłam na dwór się przewietrzyć. Tam spotkałam takiego jednego chlopaka i gadaliśmy. One to oczywiscie widziały i codziennie się wyśmiewają "ksiażę z bajki". Próbują przywieszać mi jakieś karteczki na włosy i ogólnie wredne się zrobiły. Mówią, że nic nie pamiętam z 18stki, że tańczyłam na stole itd... Ale ja wszystko pamiętam i niech mi kitu nie wciskają, bo siedziałam sokojnie z moimi kuzynami jak one wariowały. Przez to wszystko oddaliły się ode mnie. Umawiają się na ognisko czy zwracaja się do siebie i mnie pomijają. Mam już tego dosyc. Kiedyś było dobrze. Dogadywałam sie z nimi. A teraz tej grupce przewodzi nie kto inny tylko moja KUZYNKA;/ Jak jeszcze kuzynka sie wyśmiewa ze mnie to już jest totalne przegięcie. Źle sie z tym wszystkim czuję. Bo teraz zostałam praktycznie sama w klasie.

[kami2019]

Niestety mam ten sam problem....mam chłopaka i czasem wydaje mi się ze przez bycie z nim troche zamknęłam się na otaczających mnie ludzi.I czasem jest mi tak strasznie źle bo przydały by sie babskie pogaduchy a ja mam koło siebie tylko faceta ,eh.... ;/Studiuje zaocznie także ciezko mi znaleść kogoś z kim mogłabym się "zaznajomić" a co dopiero zaprzyjanić. Teraz jeszcze siedze w domu bo nie mam na razie pracy ,do tego ta pogoda chyba dostane depresji ... heh już nie wiem sama ;P co tu począć?

[Doda87]

Choć to pewnie niemożliwe, mam wrażenie, że rozumiem Was wszystkie

[paulinu2]

Hej ja mieszkam pod warszawa i tez brakuje mi znajomych gdyby ktos byl z wawy to mozemy sie wszyscy zebrac i spotkac