Dostaję szału.

[CytrynowaPannica]

Nawet nie wiem jak się z Wami przywitać, kochani.
Nerwy mam i muszę gdzieś to z siebie wyrzucić. Już mówię o co chodzi...
Przed chwilą spięłam się z rodzicami. Nie była to kłótnia bo odkąd mieszkam w Gdańsku i w domu jestem przelotem, stęsknieni za sobą, nie mamy czasu na docinki i jakiekolwiek zwady. W każdym razie, zranili mnie. Tak - zranili. To chyba najlepsze słowo. Rozmawialiśmy na temat mieszkania, którego już teraz, razem z Tżetem, zaczęłam szukać na październik. Tata spytał, dlaczego nie zaklepiemy mieszkania, które teraz wynajmujemy, za niecałe 500 zł. Tłumaczę mu, że jest nas za dużo w tak małym mieszkaniu. 6 osób, o rożnych temperamentach, przyzwyczajeniach i kulturze osobistej, to naprawdę ciężki orzech do zgryzienia, tym bardziej, kiedy do tego wszystkiego dochodzi nauka. Wspominam, że daleko na uczelnię i za dużo czasu zabiera mi sam dojazd do niej. Poza tym, mój tata doskonale wie, że mieszkamy teraz z dziewczyną, która w ogóle nie szanuje niczyjej prywatności. Jest bałaganiarą, powiedziałabym nawet - syfiarą, pali, nie myje się, chodzi pół tygodnia w tej samej bieliźnie (wybaczcie szczegóły), a kiedy nas nie ma - lata po pokojach i kładzie w naszej pościeli swoich znajomych. Ok, tego jest więcej, ale mój tata tego nie rozumie. Uważa, że ceny mieszkań idą w górę i za 3 miesiące nie dostaniemy niczego tańszego, niż za 650 zł od osoby. Po czym dowiedziałam się, że jeśli w przyszłym roku, tak, jak w tym, będę mieć tylko 4 dni nauki w ciągu tygodnia, to będę dojeżdżać. Wryło mnie normalnie w kanapę. Czy to jest normalne? Siedzieć czasem ponad 3 godziny (w jedną stronę) w pociągu, żeby jechać na parę godzin na uczelnię? Zostawić Tżeta na lodzie, bo moim rodzicom się coś ubzdurało? Wiem, z Waszej strony może to wyglądać dziwnie, mogę wyjść na lalę, której nie można nic powiedzieć, ale tak nie jest. Rozumiem, że utrzymanie mnie w Gdańsku, przerasta poniekąd możliwości moich rodziców, a takie dojeżdżanie byłoby im na rękę. W końcu, w przeciągu kilku miesięcy zaoszczędziliby paręset złotych... Ale, tak, jak oznajmiłam rodzicom - wolałabym rzucić studia, lub zmienić tryb na zaoczny i poszukać jakiejś pracy w Gdańsku, zamiast wrócić do mojego rodzinnego miasta i dojeżdżać stąd, na uczelnię. Rodzice oczywiście oburzeni więc powiedziałam: "Wiecie co? Ja lepiej pójdę do siebie bo za chwilę znów będziecie mi wyrzygiwać ile to ja od Was pieniędzy nie biorę..."
Wiem, może przesadziłam, ale to dlatego, że sytuacje, kiedy moi rodzie mówią o pieniądzach, jakie przeznaczają na mnie powtarzają się co jakiś czas.
Chce mi się ryczeć, jestem zła na siebie, że nie potrafię temu zaradzić. Oni nie rozumieją, że ja naprawdę chciałabym pomóc. Szukałam pracy na weekendy, ale nic. Ciężko znaleźć coś studentce studiów dziennych. Ku*wa! Szukałam też pracy na wakacje. Wszędzie, dosłownie. Już nawet w jakimś Pobierowie słyszeli formułkę: "Witam, dzwonię z ogłoszenia w sprawie pracy... bla, bla, bla." Nie wiem, czy to ja mam takie szczęście, czy co, ale nie znalazłam tej cholernej roboty.
Rok temu pracowałam w ośrodku wypoczynkowym, którego szefem kuchni był 39-letni cymbał, który czyhał na moje życie. Poważnie mówię, ale nie o tym teraz.
Wracając, zależy mi na pracy, jak najbliżej mojego Tż. Rok temu wyjechał na dwa miesiące do Anglii, w tym roku zrezygnował z tego dla mnie więc nie chciałabym teraz zrobić jemu czegoś takiego, że on zostanie w naszym małym miasteczku, a ja sobie pojadę w siną dal i tyle mnie będzie widział.
Rozumiecie? Powiedzcie, że tak.
Czuję się okropnie. Nienawidzę bezradności.


P.S. To pewnie nie jest odpowiednie miejsce, ale tu jest tyle ludzi, że może akurat... Razem z moim Tżetem poszukujemy pary do wspólnego mieszkania w Gdańsku. Gdyby ktoś był zainteresowany lub znał osoby, które może coś teges, to ja zapraszam na PW.

I wybaczcie, że tak się rozpisałam... Liczę na Wasze wsparcie.

[madana]

Słuchaj, o ile rozumiem twoje rozżalenie, to rozumiem też rodziców. Może zwyczajnie jest im bardzo trudno z trzymaniem ciebie na studiach, to z reguły duży wydatek.
Też studiowałam w Gdańsku, moja mama była już wdową, dlatego od 1 roku starałam się pracować oraz uczyć tak, aby dostawać stypendium naukowe. Może twoich rodziców nie bardzo stać na wyższe koszty twojego utrzymania.

[1c3a9668cb473eb00ec0f3dce65be5361e74cda4_63d1c28200398]

Rodzicow poniekąd rozumiem. Nie pracujesz, ciagniesz kasę, a oni jej z ziemi nie zbierają. Z moimi byłoby na pewno to samo.
Z pracą - ciężko. Rozumiem. Szukaj dalej.. Kiedyś w końcu coś znajdziesz.

Napisane przez CytrynowaPannica

Wracając, zależy mi na pracy, jak najbliżej mojego Tż. Rok temu wyjechał na dwa miesiące do Anglii, w tym roku zrezygnował z tego dla mnie więc nie chciałabym teraz zrobić jemu czegoś takiego, że on zostanie w naszym małym miasteczku, a ja sobie pojadę w siną dal i tyle mnie będzie widział.

Nie możecie wyjechać razem ??

[CytrynowaPannica]

Ja rozumiem moich rodziców, doskonale. Wiem, że byłoby im łatwiej, o niebo łatwiej, ale boli mnie to, że nie patrzą w tym wszystkim na mnie, na moje uczucia. Nie porozmawiają najpierw, tylko postawią mnie przed faktem dokonanym.
Szukałam pracy, naprawdę, ale chyba nie wyglądam, tak, jak to mają zapisane w kryteriach bo żadnej pracy nie znalazłam. Nie raz, płakałam przez to, że sprawiam moim rodzicom tyle kłopotu, że gdyby nie ja, żyliby dostatniej i na pewno lepiej, ale nie można studiować w innym mieście za darmo, a podobno na moim wykształceniu zależy im najbardziej.

[69love69]

Nie wiem co studiujesz i czy jest to aż tak ciężki kierunek, że nie możesz pracować chociazby w weekendy. Bo pracę na bank byś znalazła, Gdańsk to raczej nie dziura w ktorej nie ma pracy. Jako kelnerka czy barmanka spokojnie bys cos znalazla.

[CytrynowaPannica]

[1=1c3a9668cb473eb00ec0f3d ce65be5361e74cda4_63d1c28 200398;20110018]
Nie możecie wyjechać razem ??[/QUOTE]

Nie. Chcieliśmy, ale jak twierdzą rodzice mojego Tżeta (bo do nich mielibyśmy jechać) nie ma dla nas dwojga miejsca w domu, poza tym pracy także nie. Dla niego - owszem, ze mną byłoby gorzej. Tym bardziej, że jeśli ja bym jechała, to dziewczyna brata mojego M. też z pewnością by chciała, a co za tym idzie, rodzice Tżeta byliby w naprawdę głupiej sytuacji.

---------- Dopisano o 23:02 ---------- Poprzedni post napisano o 23:01 ----------

Napisane przez 69love69

Nie wiem co studiujesz i czy jest to aż tak ciężki kierunek, że nie możesz pracować chociazby w weekendy. Bo pracę na bank byś znalazła, Gdańsk to raczej nie dziura w ktorej nie ma pracy. Jako kelnerka czy barmanka spokojnie bys cos znalazla.

Studiuję logopedię. Kierunek nie ma znaczenia. Gdańsk to nie dziura, fakt, ale z pracą naprawdę jest ciężko. Uwierz, że moje CV okrążyło już 3/4 miejsc, w których szukali pracowników.

[d0lcevita]

[1=1c3a9668cb473eb00ec0f3d ce65be5361e74cda4_63d1c28 200398;20110018]
Nie możecie wyjechać razem ?? [/LEFT][/QUOTE]

chyba dobre byłoby to rozwiąznie

[madana]

Ale sprawa z tego, co opisujesz wygląda tak: chcesz wynająć coś innego z chłopakiem, koszty tego będą wyższe, już teraz rodzicom trudno finansowo, a teraz koszty byłyby jeszcze wyższe. Może masz szansę na akademik? Koszty byłyby niższe?

[pigula1990]

Ehh ciezka sprawa, szczegolnie, ze nie mozesz znalezc pracy. Bo gdyby praca byla, to wszystko sie da:/ Sama studiuje dziennie, zaocznie, pracuje, sama place za studia zaoczne (wiadomo- platne), do tego za mieszkanie, rachunki itp. Od roku rodzice juz nie loza na moje utrzymanie. Ale to tylko dlatego, ze znalazlam naprawde dobra, dobrze platna prace z elastycznym grafikiem.

Najlepsza praca dla studentow to telemarketing- naprawde- duze pieniadze, przychodzisz kiedy chcesz (wiec mozna dopasowac do zajec), mozna wyrobic i podstawe i premie, wiec zarobilabys ta nadwyzke ktorej nie chca Ci dawac.

Drugi sposob: moze powiedz im, ze zostajesz w tym samym mieszkaniu, niech daja Ci tyle ile dotychczas, a Ty ze wszystkich sil staraj sie cokolwiek znalezc- ulotki, wlasnie ten wspomniany przeze mnie telemarketing, jesli dobrze piszesz (a widac, ze pioro dosc lekkie ) to moze pisz ogloszenia odnosnie pisania roznych prac- nawet za symboliczne 15 zl, jak napiszesz wmiesiacu 10 prac juz masz potrzebne 150 zł.

Moi rodzice- podobnie jak Twoi, zgodzili sie na moje studia pod warunkiem, ze bede dojezdzac (dawaliby mi na bilet- ale to 100 km jazdy pociagiem, ok 1,5 h- no way!). Czasami warto wziasc sprawy w swoje rece.

I nie mowie tu o odcieciu sie od rodziny, bo ja z moja mam dosc normalne, hmmm no moze neutralne stosunki. Ale podaj im jakies warunki: tak jak mowilam- daja tyle ile dawali, a reszte uzbierasz.

Proponuje tez ogloszenia na gumtree, wlasnie z pisaniem prac, tlumaczeniem itp. Sama w ten sposob sobie sporo dorobilam

[CytrynowaPannica]

Nie mam szansy na akademik bo studiuję w szkole prywatnej.

[muszynianka]

hmmm wspólnej pary mówisz powiedz mi jaka dzielnica, I na jakiej uczelni studiujesz?

[pigula1990]

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie mam szansy na akademik bo studiuję w szkole prywatnej.

Hmm a moze stypendium naukowe? troszke juz w sumie pozno bo koniec roku szkolnego, ale moze masz jakies sesje z ktorych jak dasz z siebie 200% to zaliczysz na 5

[Sinobroda]

Skoro płacili Ci te 5stów za mieszkanie i ich sytuacja materialna nieuległa pogorszeniu to albo wynajmuj je dalej albo znajdź coś w identycznej cenie. Albo droższego i dopłacaj różnicę. Jak to mówią stare baby: wedle stawu grobla.
Twoi rodzice mogliby zaoszczędzić, gdybyś dojeżdżała na uczelnię przez ten rok, kiedy mieszkałaś w Gdańsku, a Ty zamiast im podziękować urządzasz awantury? Odnoszę wrażenie, ze coś Ci się poprzewracało... Pozdrawiam.

[69love69]

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie mam szansy na akademik bo studiuję w szkole prywatnej.

nie wiem jak w Gdańsku, ale u mnie studenci innej uczelni mogą mieszkać w akademiku jeżeli są miejsca, płacą wiecej niz "rodzimi" studenci, ale to i tak mniej niz mieszkanie. wiec moze tak by sie udalo?

[CytrynowaPannica]

Dzielnica, hm, najlepiej Wrzeszcz, Śródmieście, Siedlce, ewentualnie Zaspa i Chełm.
A o uczelni napiszę na PW.

[muszynianka]

hmmm wiesz co bo generalnie zaspa jeśli wchodzi w grę to przecież znajdziecie kawalerkę na sto procent taniej niż 1 000 zł bo wrzeszcz niekoniecznie i śródmieście. ale czemu nie wynajmiecie kawalerki? ja w Gdyni Chyloni 700 zł plus rachunki płacę, za 27 metrów na poziomie wiesz są dzielnice gdzie i za 500 zł dostaniesz coś w kamienicy, no ale zaspa przymorze w tych wieżowcach pełno jest takich ogłoszeń bo dużo kawalerek

[CytrynowaPannica]

Napisane przez Sinobroda

Twoi rodzice mogliby zaoszczędzić, gdybyś dojeżdżała na uczelnię przez ten rok, kiedy mieszkałaś w Gdańsku, a Ty zamiast im podziękować urządzasz awantury? Odnoszę wrażenie, ze coś Ci się poprzewracało... Pozdrawiam.

A chciałabyś dojeżdżać ponad 3 godziny w jedną stronę? Ciekawe. Pisałam więcej na temat tego, co sądzę o pieniądzach, jakie dostaję od rodziców. Nie wydaje mi się, żeby poprzewracało mi się w głowie, ale jeśli tak sądzisz, to ok. Nie mam nawet ochoty użerać się z takimi osobami, jak Ty.

Pozdrawiam.

[iloneczka 217]

Napisane przez CytrynowaPannica

Nawet nie wiem jak się z Wami przywitać, kochani.
Nerwy mam i muszę gdzieś to z siebie wyrzucić. Już mówię o co chodzi...
Przed chwilą spięłam się z rodzicami. Nie była to kłótnia bo odkąd mieszkam w Gdańsku i w domu jestem przelotem, stęsknieni za sobą, nie mamy czasu na docinki i jakiekolwiek zwady. W każdym razie, zranili mnie. Tak - zranili. To chyba najlepsze słowo. Rozmawialiśmy na temat mieszkania, którego już teraz, razem z Tżetem, zaczęłam szukać na październik. Tata spytał, dlaczego nie zaklepiemy mieszkania, które teraz wynajmujemy, za niecałe 500 zł. Tłumaczę mu, że jest nas za dużo w tak małym mieszkaniu. 6 osób, o rożnych temperamentach, przyzwyczajeniach i kulturze osobistej, to naprawdę ciężki orzech do zgryzienia, tym bardziej, kiedy do tego wszystkiego dochodzi nauka. Wspominam, że daleko na uczelnię i za dużo czasu zabiera mi sam dojazd do niej. Poza tym, mój tata doskonale wie, że mieszkamy teraz z dziewczyną, która w ogóle nie szanuje niczyjej prywatności. Jest bałaganiarą, powiedziałabym nawet - syfiarą, pali, nie myje się, chodzi pół tygodnia w tej samej bieliźnie (wybaczcie szczegóły), a kiedy nas nie ma - lata po pokojach i kładzie w naszej pościeli swoich znajomych. Ok, tego jest więcej, ale mój tata tego nie rozumie. Uważa, że ceny mieszkań idą w górę i za 3 miesiące nie dostaniemy niczego tańszego, niż za 650 zł od osoby. Po czym dowiedziałam się, że jeśli w przyszłym roku, tak, jak w tym, będę mieć tylko 4 dni nauki w ciągu tygodnia, to będę dojeżdżać. Wryło mnie normalnie w kanapę. Czy to jest normalne? Siedzieć czasem ponad 3 godziny (w jedną stronę) w pociągu, żeby jechać na parę godzin na uczelnię? Zostawić Tżeta na lodzie, bo moim rodzicom się coś ubzdurało? Wiem, z Waszej strony może to wyglądać dziwnie, mogę wyjść na lalę, której nie można nic powiedzieć, ale tak nie jest. Rozumiem, że utrzymanie mnie w Gdańsku, przerasta poniekąd możliwości moich rodziców, a takie dojeżdżanie byłoby im na rękę. W końcu, w przeciągu kilku miesięcy zaoszczędziliby paręset złotych... Ale, tak, jak oznajmiłam rodzicom - wolałabym rzucić studia, lub zmienić tryb na zaoczny i poszukać jakiejś pracy w Gdańsku, zamiast wrócić do mojego rodzinnego miasta i dojeżdżać stąd, na uczelnię. Rodzice oczywiście oburzeni więc powiedziałam: "Wiecie co? Ja lepiej pójdę do siebie bo za chwilę znów będziecie mi wyrzygiwać ile to ja od Was pieniędzy nie biorę..."
Wiem, może przesadziłam, ale to dlatego, że sytuacje, kiedy moi rodzie mówią o pieniądzach, jakie przeznaczają na mnie powtarzają się co jakiś czas.
Chce mi się ryczeć, jestem zła na siebie, że nie potrafię temu zaradzić. Oni nie rozumieją, że ja naprawdę chciałabym pomóc. Szukałam pracy na weekendy, ale nic. Ciężko znaleźć coś studentce studiów dziennych. Ku*wa! Szukałam też pracy na wakacje. Wszędzie, dosłownie. Już nawet w jakimś Pobierowie słyszeli formułkę: "Witam, dzwonię z ogłoszenia w sprawie pracy... bla, bla, bla." Nie wiem, czy to ja mam takie szczęście, czy co, ale nie znalazłam tej cholernej roboty.
Rok temu pracowałam w ośrodku wypoczynkowym, którego szefem kuchni był 39-letni cymbał, który czyhał na moje życie. Poważnie mówię, ale nie o tym teraz.
Wracając, zależy mi na pracy, jak najbliżej mojego Tż. Rok temu wyjechał na dwa miesiące do Anglii, w tym roku zrezygnował z tego dla mnie więc nie chciałabym teraz zrobić jemu czegoś takiego, że on zostanie w naszym małym miasteczku, a ja sobie pojadę w siną dal i tyle mnie będzie widział.
Rozumiecie? Powiedzcie, że tak.
Czuję się okropnie. Nienawidzę bezradności.


P.S. To pewnie nie jest odpowiednie miejsce, ale tu jest tyle ludzi, że może akurat... Razem z moim Tżetem poszukujemy pary do wspólnego mieszkania w Gdańsku. Gdyby ktoś był zainteresowany lub znał osoby, które może coś teges, to ja zapraszam na PW.

I wybaczcie, że tak się rozpisałam... Liczę na Wasze wsparcie.

Racje masz moim zdaniem Ty zawsze możecie poszukać mieszkanka u jakieś starszej pani, która się czuje samotna. Dobrze robisz stawiając na swoim jeśli bedziesz bliżej uczelni mniej wydatków i czasu na dojazdy. Będziesz na miejscu to zawsze możesz gdzieś pracę znależć. Postaraj sie najlepiej do jakiegoś baru wieczorami załapać, a jak nie to zawsze możesz ulotki rozdawać. Niewiem w czym się kształcić, ale zawsze mogą być korepetycje. Mam koleżankę, która nie miała jak zarobić a zawsze lubiła historię i tak sobie zwija 30 zł za godzinkę uczenia jakiegoś dzieciaka z podstawówki. Albo jak Twój chłopak wyjeżdza do Angli to spróbuj się załapać z nim jako opiekunka do dzieci. Oczywiście najpierw znajdz dobra ofertę w każdym urzędzie pracy mają jakieś oferty zagraniczne. Skoro facet sie stara to znaczy że mu zależy wiec na Twoim miejscu bym dla niego się starała

[srebrnykot]

Napisane przez CytrynowaPannica

"Wiecie co? Ja lepiej pójdę do siebie bo za chwilę znów będziecie mi wyrzygiwać ile to ja od Was pieniędzy nie biorę..."
(...)

Rozumiecie? Powiedzcie, że tak.

Szczerze? Nie, nie rozumiem.

Twoim rodzice dają Ci pieniądze na mieszkanie, dzięki czemu nie musisz zarabiać na siebie. Poinformowali Cię, że nie są w stanie dać Ci więcej pieniędzy, ze względu na ich sytuację materialną. Ty, zamiast zaakceptować to i poszukać mieszkania w tej samej cenie/znaleźć pracę, żeby zarobić na droższe mieszkanie/pozostać w starym, rzuciłaś im w twarz, że śmią Ci wyrzygiwać, ile pieniędzy przeznaczają na Twoją edukację.
Zaskoczył mnie ten wątek. Bynajmniej nie pozytywnie.

[Tetrix]

Pomyśl ile rodzice na Ciebie miesięcznie wydają (czesne za szkołę, wynajem, rachunki, jedzenie, książki, ubrania, bilety etc) i jak to się ma do ich pensji. Może myślą o jakimś kredycie, inwestycji. Utrzymanie dziecka studiującego w innym mieście (w dodatku na prywatnej uczelni) to nie są małe pieniądze.
Ja mieszkam z rodzicami, ale też studiuję prywatnie (najgorsza decyzja mojego życia) i czuje, że mają mi za złe że tyle za mnie płacą. Z drugiej strony głupio mi mając 20 lat ciągnąc hajs od ojca na takie rzeczy jak dezodorant czy tampony, toteż od początku studiów staram sobie dorabiać.
Przy odpowiedniej mobilizacji wszystko się uda.

[CytrynowaPannica]

Nie poinformowali mnie, że nie są w stanie dać mi więcej pieniędzy. Właśnie chodzi o to, że nie powiedzieli nic takiego. Nie mówię też, że chcę mieszkać drożej i nie pracować. Czytałaś mój post uważnie?! Cały czas borykam się z problemem bezradności. Szukam pracy i nie chcę brać pieniędzy od rodziców. Chcę im pomóc, ale nie wiem jak. Mieszkania także szukam najtańszego z możliwych. Chyba normalne, że wolałabym płacić mniej, tym bardziej, że wiem, jakie są realia? Nie rzuciłam im w twarz niczym. Gdybyś znała sytuacje, jakie miały miejsce wcześniej, wiedziałabyś, dlaczego użyłam właśnie takiego słowa.

[shyla]

Rzeczywiście przegielas...

W wakacje tysiac razy łatwiej znalezc prace, tym bardziem nad morzem... Przeciez tam są miliony budek z jakimis kebabami, lodami, hamburgerami itp. Tylko oni raczej sie nie oglaszaja i musialabys sie przejsc i popytac. Jesli nie to jakis bar, pizzeria, kawiarnia...
W ogole ja to nie wiem gdzie Ty szukasz tej pracy, dla chcącego nic trudnego.. Musisz sie bardziej przyłożyć i zamiast wysylac cv do jakichs firm (bo i tak pewnie nikt sie nie odezwie) najlepiej pochodzic i popytac.

Dla mnie najlepszym rozwiazaniem byla by ta praca za granica, tez jest pełno ofert, wystarczy poszukac, ale nie wiem czy teraz juz nie jest troche za pozno.

[CytrynowaPannica]

Ja nie mieszkam nad morzem w wakacje.

[srebrnykot]

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie poinformowali mnie, że nie są w stanie dać mi więcej pieniędzy. Właśnie chodzi o to, że nie powiedzieli nic takiego.

Dali do zrozumienia. Powiedzieli, że nie powinnaś rzucać starego mieszkania, bo nie znajdziesz nowego w podobnej cenie, a poza tym jeśli miałabyś płacić więcej, to widzą tylko opcję z Twoimi dojazdami. Czyli de facto wychodzi na to samo.
Na dodatek, podobno sama masz świadomość, że:

Rozumiem, że utrzymanie mnie w Gdańsku, przerasta poniekąd możliwości moich rodziców

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie mówię też, że chcę mieszkać drożej i nie pracować.

Nie, ale piszesz, że nie masz możliwości znalezienia pracy, czyli pracować raczej nie będziesz. Na dodatek nie masz pewności, że znajdziesz tańsze mieszkanie. Mimo to masz pretensje do rodziców i uważasz się za zranioną, bo stwierdzili, że jeśli nie zostajesz w mieszkaniu za 500 zł, to masz dojeżdżać na uczelnię.

Napisane przez CytrynowaPannica

Czytałaś mój post uważnie?!

Najzupełniej. Tym bardziej, że ciężko mi było uwierzyć, że Ty jesteś jego autorką.

Napisane przez CytrynowaPannica

Cały czas borykam się z problemem bezradności. Szukam pracy i nie chcę brać pieniędzy od rodziców. Chcę im pomóc, ale nie wiem jak. Mieszkania także szukam najtańszego z możliwych. Chyba normalne, że wolałabym płacić mniej, tym bardziej, że wiem, jakie są realia?

Dobrze, ale dopóki borykasz się z tym problemem, warto byłoby uwzględnić opinie osób, które Ci to mieszkanie sponsorują. A nie rzucać fochem i pisać, że Cię zranili.

Napisane przez CytrynowaPannica

Nie rzuciłam im w twarz niczym.

Wiesz, mnie tekst od własnego dziecka, za którego studia i mieszkanie w obcym mieście płacę, mimo, iż teoretycznie mogłoby dojeżdżać na uczelnię, o tym, jak mogę wyrzygiwać mu, że to kosztuje, by zszokował i obraził. I dla mnie, owszem, w tej sytuacji jest to rzucenie komuś w twarz wybietnie chamskiej odzywki.

Napisane przez CytrynowaPannica

Gdybyś znała sytuacje, jakie miały miejsce wcześniej, wiedziałabyś, dlaczego użyłam właśnie takiego słowa.

Wiem tyle, ile opisałaś, więc po tym oceniam. Tyle.

[Lirriel]

Pytanie brzmi, czemu w takiej sytuacji jak masz - i zapewne spodziewałaś się, że tak będzie - siedzisz na prywatnej uczelni, zamiast dostać się do szkoły państwowej? Studia dzienne na publicznej uczelni to, skromnie licząc, kilka tysięcy złotych rocznie więcej w domowym budżecie.

Stety-niestety, zgadzam się ze słowami srebrnykota (o matko, jak odmienić ten nick? ).
A poza tym - nie mieszkasz w wakacje nad morzem? To zamieszkaj, znajdziesz pracę, której jest tam mnóstwo w sezonie i spokojnie ci wystarczy na mieszkanie przez wakacje i jeszcze coś nawet odłożysz jak dobrze pójdzie. A tak to tylko smęcisz i marudzisz, i jeszcze masz pretensje, że inni cię krytykują - a mają podstawy, bo prezentujesz w moim odczuciu postawę dość roszczeniową i robisz z siebie taką ofiarkę losu. Wybacz, może trochę nieprzyjemnie to brzmi, ale ludzie miewają znacznie gorsze sytuacje i sobie radzą.

[madana]

To poszukaj, tam jest przecież mnóstwo ośrodków wczasowych, pensjonatów. Nie wierzę, że gdzieś nie potrzebują do pracy. Czasem można znaleźć coś od razu z zamieszkaniem. Po prostu jesteś chyba zbyt mało zdeterminowana. Od biedy jakiś MacDonald 's . A ty te CV wysyłasz, czy też chodzisz sama od firmy do firmy, sklepu, budki itp.?

[Hultaj]

trudno się czepiać Twoich rodziców, że się szczypią i odczuwają finansowe obciążenie, niemniej, 'propozycja' dojazdów, które by miały trwać do 6 godzin, 4 x w tygodniu (a jakaś biblioteka czasem, posiedzieć dłużej, coś takiego), jest dosyć absurdalna.

[srebrnykot]

Napisane przez Lirriel

Stety-niestety, zgadzam się ze słowami srebrnykota (o matko, jak odmienić ten nick? ).

Miło mi
Srebrnegokota? Za to Twój nick kojarzy mi się z pewną książką fantasy - stąd?

Napisane przez Lirriel

A poza tym - nie mieszkasz w wakacje nad morzem? To zamieszkaj, znajdziesz pracę, której jest tam mnóstwo w sezonie i spokojnie ci wystarczy na mieszkanie przez wakacje i jeszcze coś nawet odłożysz jak dobrze pójdzie. A tak to tylko smęcisz i marudzisz, i jeszcze masz pretensje, że inni cię krytykują - a mają podstawy, bo prezentujesz w moim odczuciu postawę dość roszczeniową i robisz z siebie taką ofiarkę losu. Wybacz, może trochę nieprzyjemnie to brzmi, ale ludzie miewają znacznie gorsze sytuacje i sobie radzą.

Napisane przez madana

To poszukaj, tam jest przecież mnóstwo ośrodków wczasowych, pensjonatów. Nie wierzę, że gdzieś nie potrzebują do pracy. Czasem można znaleźć coś od razu z zamieszkaniem. Po prostu jesteś chyba zbyt mało zdeterminowana. Od biedy jakiś MacDonald 's . A ty te CV wysyłasz, czy też chodzisz sama od firmy do firmy, sklepu, budki itp.?

Zgadzam się z dziewczynami. Jest sporo możliwości pracy, Gdańsk to naprawdę spore miasto i nie chce mi się wierzyć, że nie ma wcale-a-wcale możliwości zatrudnienia dla studentki.

[Dotka90]

Nie rozumiem, skoro masz zajęcia tylko 4 dni w tygodniu, to dlaczego nie poszukasz sobie pracy dorywczej (w knajpie, barze itd), żeby odciążyć rodziców?
I nie musiałabyś ani dojeżdżać po 3h, ani zostawiać TŻta na lodzie. Trochę byś im pomogła i byłoby ok.

[CytrynowaPannica]

Problem polega na tym, że mieszkanie, które wynajmujemy teraz, później wyjdzie nam drożej bo przynajmniej 3 osoby z niego rezygnują. Tłumaczyłam to tacie, ale on tego nie rozumie. Zresztą On sam zna dziewczynę, o której pisałam w pierwszym poście i nie raz mówił, że mamy sobie dać spokój i poszukać mieszkania, w którym będziemy mieć przynajmniej swoje rzeczy, na odpowiednim miejscu i nikt nie będzie nam ich tykał. M.in. dlatego jestem zdziwiona Jego postawą.
Nie rzuciłam też fochem, po prostu zrobiło mi się przykro, że moi rodzice nie wzięli pod uwagę niczego, poza tym ile mogliby zaoszczędzić. Ja naprawdę rozumiem całą tą sytuację, ale myślę też, że mogliby zachować się bardziej w porządku wobec mnie i przynajmniej nie zarzucać, że źle szukałam pracy, skoro jej nie znalazłam. Ktoś pytał, czy ja tylko wysyłałam CV. Oczywiście, że nie! Pytałam, nachodziłam, czasami miałam wrażenie, że już wszędzie mnie znają i tylko uciekają na zaplecze, kiedy mnie widzą. Miałam do tego wszystkiego dość neutralne podejście, uważałam, że nikt mi w pysk nie strzeli, za to, że pytam.
No i na tym się skończyło. Pyska obitego nie miałam i pracy też nie.
Poza tym, nie marudzę. Jestem zła na siebie - tak, jak pisałam. Nie mam żalu do rodziców, o to, że nie mam pracy. Mam żal, tylko i wyłącznie do siebie.