jak ja sobie poradze?? czy dziecko to koniec swiata dla mlodej osoby??

[ja_sowa]

bordowa pojechałaś równo ale rację masz 200%

[hd2005]

brak mi słów...

[olbka]

I jak tam Wera dzisiaj, pogadałaś z rodzicami?
Moja rada a propos faceta jest taka: nie dzwoń, nie pisz, nie nadskakuj, nie ciągaj na usg. Jak sam zadzwoni, to udzielaj informacji co i jak. Jeśli ma krztę honoru w sobie, to po urodzeniu dziecka rura mu zmięknie i zacznie myśleć jak facet i ojciec a nie jak szczeniak. Dla niego to też jest nowa sytuacja, też musi się z nią jakoś pogodzić. Potem pomyślisz, co dalej. Ja wiem, że kochasz go i nie wyobrażasz sobie bez niego życia. Ale trudno. Życie bywa przewrotne. Teraz jst Ktoś O Wiele Ważniejszy, Kto Ciebie Potrzebuje do Życia. Nie zawiedź go.

[Basima]

I co wszystkie sie tu napociłysmy, ale jaki będzie tego efekt niewiadomo.Oby się dziewczyna opamiętała i nie usuwała tej małej niewinnej nikomu istotki, aż chce mi sie płakać.Tym bardziej jak to pisze a we mnie skacze sobie córeczka po pysznym śniadanku.

[takaja13]

Napisane przez weraa11

Jestem z chlopakiem 4 lata...bylo miedzy nami ostatnio zle (uczuciowo) i w ramach pogodzenia sie ponosilo nas ze kochalismy sie bez zabezpieczenia...w koncu zaszlam w ciaze... Moj facet jest zalamany, wciaz mowi ze mam usunac, ze mnie zostawia, potem jak zaczynam plakac to mowi ze mnie tak naprawde nie chce zostawic...ale nie moze obiecac ze na pewno bedzie mnie kochac i ze juz zawsze bedziemy razem itd. ;(
ja mam 20 lat
, on 25. Konczy dopiero licencjat, ale ma stala prace. Ja wlasnie koncze drugi rok-studia dzienne... Od wrzesnia mam praktyki caloroczne w szkole do czerwca plus
normalne zajecia... Nie wiem jak sobie mam poradzic..bo termin jest na luty w ktorym sa najwazniejsze praktyki...myslicie ze w takiej sytuacji jaka jest ciaza moge liczyc na to ze szkola wyciagnie do mnie jakos reke aby mi pomoc? Nie chce brac dziekanki bo to oznacza ze pojde rok pozniej do pracy a na zaoczne nie moge sie przeniesc bo nie ma w moim miescie tego na zaocznych. A teraz kazdy pieniadz bedzie sie dla
mnie liczyc dlatego musze isc jak najszybciej do pracy... Teraz mam wrazenie jakby cale moje zycie leglo w gruzach...ze juz nie bede miec z zycia nic...ze musze sie wyprowadzic od rodzicow, czego nie chce ;( juz sie zaczyna dorosle zycie... Moj facet to dziecko...gada mi strasznie przykre rzeczy...do tego moi rodzice sa bardzo wierzacy...ale powiedzmy ze dziecko zaakceptuja ale beda naciskac na slub i nie beda zadowoleni jak zamieszkam z chlopakiem bez slubu-na pewno wtedy nie beda mi pomagac w kwestii finansowej, na co nie moge sobie pozwolic... Z kolei on nie chce teraz ani zareczyn ani slubu...czuje sie taka slaba...ciagle placze, mam same negatywne mysli...czy to normalne w ciazy??
Mam mysli ze juz nigdy nie pojde na impreze, ze juz nigdy nigdzie nie wyjade sama z chlopakiem, ze juz nigdy nie pojedziemy gdzies na wakacje
ze znajomymi, ze juz nigdy sie nie dorobie zeby zyc na jakis wyzszym poziomie...czy dziecko naprawde tak ogranicza czlowieka?? czy to tylko ten strach mnie paralizuje?? czy moze to te wszystkie hormony tak na mnie negatywnie dzialaja??
dodam
ze czuje sie tez normalnie...jakbym w ciazy nie byla...az juz mam nadzieje ze moze faktycznie juz w niej nie jestem..

Czasem wydaje sie nam,ze wszystko jest beznadziejne i nie uklada sie po naszej mysli ale z czasem patrzysz na wszystko z innej perspektywy,uszy do gory,zobaczysz bedzie dobrze,masz rodzicow ktorzy Ci pomoga a jak dziecko sie urodzi moze chlopak sie zmieni nie do poznania ,zycze powodzonka.

[zebra666]

Napisane przez starapanna

o rzesz k... wlasnie obejrzalam ten film. Masakra.

Wiem i karzda kobieta mająca ątpliwości powinan go obejrzeć...

Weraa faktycznie dziewczyny się tu napociły a Ty nadal w kółko o facecie... Napisze krótko- nie chcesz dziecka urodź je i zostaw w szpitalu ale nie zabijaj. Ktoś inny ucieszy się z takiego daru jeśli Ty się nie przekonasz.

[olbka]

Wera najwyraźniej w świecie opuściła wątek...

[zebra666]

Napisane przez olbka

Wera najwyraźniej w świecie opuściła wątek...

wiesz albo zajrzy później albo już tylko podczytuje- grunt żeby podjęła dobrą decycje- dla siebie i dziecka a nie dla faceta.

[ry-bcia]

wszystkie sie napociły a Wera jak sądze założyła ten wątek po to żeby usłyszeć od nas " oj biedna jesteś , przerąbane, ciąża przed wakacjami, hmm no to nici z imprezy i jeziorka, weź lepiej usuń bo jeszcze sobie życie zmarnujesz, zajmij się lepiej naprawianiem tego co zrobiłaś TŻ w grudniu, i nie mów absolutnie rodzicom bo jak wierzący to nie daj boze będą Ci kazali urodzić, najważniejsze teraz to sie bawić i być dymanym"
Problem w tym że nie usłyszała od nas nic czego by oczekiwała, więc za wszelką cenę próbuje pokazać w jakiej to ona jest fatalnej sytuacji. Obrażasz Boga Wera w którego wierzysz użalając się nad swoją sytuacją, ale widać należysz do tego typu kobiet które uwielbiają w życiu być nieszczęśliwe i zawsze znajdą sobie ku temu powód

[Basima]

Napisane przez ry-bcia

wszystkie sie napociły a Wera jak sądze założyła ten wątek po to żeby usłyszeć od nas " oj biedna jesteś , przerąbane, ciąża przed wakacjami, hmm no to nici z imprezy i jeziorka, weź lepiej usuń bo jeszcze sobie życie zmarnujesz, zajmij się lepiej naprawianiem tego co zrobiłaś TŻ w grudniu, i nie mów absolutnie rodzicom bo jak wierzący to nie daj boze będą Ci kazali urodzić, najważniejsze teraz to sie bawić i być dymanym"
Problem w tym że nie usłyszała od nas nic czego by oczekiwała, więc za wszelką cenę próbuje pokazać w jakiej to ona jest fatalnej sytuacji. Obrażasz Boga Wera w którego wierzysz użalając się nad swoją sytuacją, ale widać należysz do tego typu kobiet które uwielbiają w życiu być nieszczęśliwe i zawsze znajdą sobie ku temu powód

Mocno i dosadnie powiedziane -brawo.Dla niektórych panien lepiej dobrze się bawić niż mieć obowiązki, zresztą przecież to takie dziwne,że z zabawy ptakiem są dzieci bo ja myslałam,że w kapuście się znajduje a sperma pomaga na rośnięcie biustu, ot takie myślenie potem wychodzi w praniu koleś nieodpowiedzialny mimo 25 lat , panna też zero odpowiezialności mimo swoich 21 lat co za świat co za ludzie.Przykre ale prawdziwe.

[agnes99]

Wera nie wiem czy zastanowiłaś się jeszcze nad jedna kwestią
teraz nie chcesz tego dziecka, bo przeszkadza Ci w Twoim związku
tylko czy zdajesz sobie sprawę, że jak usuniesz tę ciążę, to następna już planowana i bardzo chciana może juz nigdy nie nadejść

[stateczko]

będziesz tego żałowac całe życie jeśli usuniesz ciążę. widząc dzieci na ulicy będziesz myślec że w takim wieku byłoby teraz Twoje gdyby żyło

[weraa11]

Ciesze sie, ze ten watek jeszcze nie "umarl" i zagladam tutaj i jak tylko moge to sie udzielam, mialam na glowie troche do zalatwiania a zalogowana jestem tutaj praktycznie caly czas wiec moze stad Wam sie wydaje, ze czytam a nic nie reaguje, bo czekam az mi ktos powie to co chce uslyszec. Ku zdziwieniu pewnie niektorym-uslyszalam wiele slow ktore wlasnie chcialam slyszec, bo wiem jakbym powinna sie zachowywac ale musze te moje mysli potwierdzic poprzez opinie innych osob.
Na poczatku bylo milo z Waszej strony, mimo ze padaly rozne slowa, niekoniecznie mile dla mnie. Nie podoba mi sie tylko to, ze robicie ze mnie jakas pusta lale, ktorej w glowie sa same plytkie rzeczy. Tak nie jest, ale nie znacie mnie wiec oceniacie po tym co pisze, a ze jestem tu totalnie anonimowa, to pozwalam sobie na wyrazenie kazdej mysli. Wydaje mi sie ze jakies 99% kobiet ktore mialo 'wpadke', mialy podobne mysli do mnie, do ktorych sie moze po prostu nie przyznaja.
Do tego nie jestem taka naiwna jak Wam sie zdaje bo wiem jak nalezy postepowac z mezczyznami, ze narzucanie sie im to najgorsze co moze byc. Spokojnie..znam umiar...wiec zamaist pisac do niego kolejnego smsa czy dzwonic to wolalam wyzalic sie tutaj, mimo ze sie strasznie na mnie denerowawylscie, za co przepraszam
Wiem, ze chcecie mi dobrze doradzic i biore wiekszosc Waszych slow sobie do serca, jednak znam swojego faceta i wiem jak z nim postepowac, zeby bylo lepiej jesli jest taka szansa. Dzis spedzilismy troche czasu razem i ogolnie jest coraz lepiej wiec wiem, ze moje staranie sie nie idzie na marne. Nie wyglada to tak jak Wam sie zdaje, ze ja nad nim skacze itd. Jestem po prostu taka jak kiedys bylam, kiedy bylo jeszcze wszystko ok. Mysle, ze po porstu teraz staje sie czlowiekiem, z ktorym da sie zyc w zwiazku.
Pisalam Wam, ze moj chlopak czesto wspominal o aborcji, jednak jak tak sobie przemysle dalej, to on by nie byl w stanie mnie do tego 'popchnac' chyba, ze ja bym chciala tego bardziej od niego. Mimo, ze ja tez mialam takie mysli to bym nigdy w zyciu tego nie zrobila. Co do filmu 'niemy krzyk' to ogladalam go juz jakies 6 lat temu i rowniez w ten sposob namowilam kumpele ktora wpadla w wieku 18 lat zeby nie zabijala dziecka (chociaz pozniej zaszla w ciaze z innym mezczyzna i usunela..;/ co mi sie juz w ogole w glowie nie miesci...bo przeciez ona wie jaka to pewnie radosc jak sie rodzi dziecko...). WIdzialam tez bardziej drastyczne filmy z aborcja, na ktorych normalnie widac jak to sie odbywa, bez cenzury... Moj chlopak jak to 2 lata temu ze mna ogladal to plakal razem ze mna na tym filmie...(teraz stwierdzil jak mu to przypomnialam ze co innego jak sie czlowiek znajdzie w tej sytuacji...-ale ja mu w te slowa nie wierze).
Na razie rodzicom nic nie powiedzialam, chce troche poczekac. Znajomi zaprosili nas w lipcu na jedna noc w miejsce gdzie wyjezdzaja na wakacje i wyobrazcie sobie, ze jak mu to powiedzialam to powiedzial, ze mozemy razem do nich pojechac dzis byl dla mnie mily, usmiechal sie, pocalowal...
Jak tak mysle czemu jak wciaz o nim gadam, to tak jak Wam pisalam, potrzebuje go teraz i w ogole jakiegos wsparcia, poza tym uczucie no i wyrzuty sumienia za to co bylo kiedys... Do tego nie czuje, ze jestem w ciazy... Nie doszlo to chyba jesszcze do mnie. Na poczatku moj lekarz dlugo nic nie widzial, nawet zawolal innego lekarza i tez nic a wg bety byl to juz 5/6 tydzien... Potem moj lekarz wyjechal i ten drugi mial mnie zbadac, to powiedzial tylko oschlym glosem, ze sie juz pojawilo i jest wewnatrzmaciczne...ani nie pokazal mi, ani nie dostalam zdjecia., nic..wiec moze dlatego to jeszcze do mnie nie dotarlo..musze isc do swojego lekarza, zeby jeszcze raz wszystko potwierdzic i mam nadzieje ze wtedy samo mi sie nastawienie do tego wszystkiego zmieni

A od dzisiaj mam wakacje wiec w koncu moge sie rozluznic i poczytac troche jak to jest byc w ciazy, co wolno a co nie..itd. bo jestem zielona w tym temacie...

[Basima]

Jeżeli jest tak jak mówisz to dobrze,że tak myślisz, każda ciąża nawet planowana jest zaskoczeniem , ja odstawiając tabletki planowałam dziecko i kiedy zobaczyłam 2 kreski byłam lekko zszokowana.Trzymam kciuki mam nadzieje,że wszystko sie uda.Dawaj nam znać jak rozwija się dzidziuś

[stateczko]

znasz go, a ja nie wiec trudno mi sie wypowiadac na ten temat. mimo tego co napisalas obawiam sie jednak czy on bedzie dobrym ojcem. jestes w ciazy i hormony utrudniaja ci ocene sytuacji, sprawiaja ze potrzebujesz mnostwo milosci dlatego tak lgniesz do niego. przechodzilam to samo bedac w ciazy a pol roku temu rozstalam sie z mezem ktory nawet teraz nie chce widywac naszego dziecka. wiele rzeczy zauwazysz dopiero po porodzie, tak jak ja to zauwazylam. tylko wtedy bylo juz troche za pozno bo mialam obraczke na palcu

[zebra666]

Werra niestety Siateczko ma racje... Ja mam męża ale czy będę z nim za pare lat? Chciałabym dlatego robie co mogę, żeby zmienił pewne rzezy, których nie potrafie tolerować... A jakbym nie mieszkała z nim przed ślubem to bym go wogóle nie znała... Ale to moje zdanie karzdy może mieć inne... Napewno dziecko zawsze będzie moim dzieckiem i wszystko co robie to z myślą o nim.

[weraa11]

No tak ale mimo tego co bylo zle miedzy nami to ja go pokochalam tak jakby na nowo...i jeszcze nie wiedzac, ze jestem w ciazy wiedzialam ze chce z nim byc...wiec mam nadzieje, ze to nie jest zludne...
Zycze Wam zeby sie u Was tez z tymi facetami poukladalo, bo ja wlasnie teraz doswiadczam jak to jest kiedy czegos bardzo waznego brakuje zeby byc w pelni szczesliwa...

[zebra666]

Napisane przez weraa11

No tak ale mimo tego co bylo zle miedzy nami to ja go pokochalam tak jakby na nowo...i jeszcze nie wiedzac, ze jestem w ciazy wiedzialam ze chce z nim byc...wiec mam nadzieje, ze to nie jest zludne...
Zycze Wam zeby sie u Was tez z tymi facetami poukladalo, bo ja wlasnie teraz doswiadczam jak to jest kiedy czegos bardzo waznego brakuje zeby byc w pelni szczesliwa...

Wiesz ale jedno jest pewne- bez faceta umiałabym żyć... bez mojego synka i głównie to dziewczyny chciały Ci przekazać... żebyś najbardziej skupiała się na dziecku i sobie a nie na jego strachu i wątpliwościach, bo najwięcej to Ty ich masz i to normalne... bo to w Twoim ciele, życiu zajdzie najwięcej zmian Ale dobrych wierz mi.

[stateczko]

zebra ma racje, nie powinnas skupiac sie na facecie, to on teraz powinien skupic sie na was.

wydaje ci sie ze wiele rzeczy w zyciu cie ominie, wszystko sie teraz zmieni. ale jak napisala zebra, to sa zmiany na lepsze. jeszcze tego nie widzisz ale to zauwazysz i bedziesz szczesliwa ze zaszlas w ciaze wlasnie w tym momencie a nie pozniej

[naked21]

A ja Wam powiem dziewczyny, że fakt życie nie kręci się wokół faceta w dodatku nie wiedzącego czego chce facetowi sie nie nadskakuje, nie można być nachalną ze swoimi uczuciami i nie można na siłę tych uczuć od niego egzekwować Ale!! pamietajmy, że to jest ojciec jej dziecka, bez względu jak zareagował, jaki jest dla niej- oni będą do końca życia związani z sobą tym właśnie małym człowieczkiem. Ze swojej strony, jako kobieta która (jak Werze radziłyście) kopnęła faceta w d..., wiem jak ciężko przechodzi się samej ciążę- sama na badaniach które przynoszą tyle lęku co radości, sama mówię do brzucha, głaszczę go i sama tego maleństwa wyczekuję. To nie o to chodzi, żeby ciągnąć związek na siłę, ale żeby WSPÓLNYMI siłami spróbować. Nie przekreślać. Ja wiem, że to niesprawiedliwe, że facetów ma prawo (tak się przyjęło ) sytuacja przerosnąć a nas nie, bo my to dzieciątko nosimy pod sercem, my musimy być silne, dojrzałe i odpowiedzialne, ale myślę, że czasem warto powalczyć o związek choćby po to, żeby potem nie zarzucać sobie.

U mnie nie było czego ratować, musiałam natomiast ratować siebie, dlatego perspektywa samotnego macierzyństwa nie przeraża mnie już tak bardzo

Tobie weraa11 życzę żeby powolutku wszystko się jakoś ułożyło, bo wg mnie macie spore na to szanse Bądź w tym związku przede wszystkim sobą, duzo rozmawiajcie, wytłumacz mu co Cię boli, czym Cię zranił, jeśli zrozumie, zmieni zachowanie, zacznie się starać i dbać o Ciebie, to z czasem będziecie szczęśliwi

Pozdrawiam!

[weraa11]

Napisane przez naked21

A ja Wam powiem dziewczyny, że fakt życie nie kręci się wokół faceta w dodatku nie wiedzącego czego chce facetowi sie nie nadskakuje, nie można być nachalną ze swoimi uczuciami i nie można na siłę tych uczuć od niego egzekwować Ale!! pamietajmy, że to jest ojciec jej dziecka, bez względu jak zareagował, jaki jest dla niej- oni będą do końca życia związani z sobą tym właśnie małym człowieczkiem. Ze swojej strony, jako kobieta która (jak Werze radziłyście) kopnęła faceta w d..., wiem jak ciężko przechodzi się samej ciążę- sama na badaniach które przynoszą tyle lęku co radości, sama mówię do brzucha, głaszczę go i sama tego maleństwa wyczekuję. To nie o to chodzi, żeby ciągnąć związek na siłę, ale żeby WSPÓLNYMI siłami spróbować. Nie przekreślać. Ja wiem, że to niesprawiedliwe, że facetów ma prawo (tak się przyjęło ) sytuacja przerosnąć a nas nie, bo my to dzieciątko nosimy pod sercem, my musimy być silne, dojrzałe i odpowiedzialne, ale myślę, że czasem warto powalczyć o związek choćby po to, żeby potem nie zarzucać sobie.

U mnie nie było czego ratować, musiałam natomiast ratować siebie, dlatego perspektywa samotnego macierzyństwa nie przeraża mnie już tak bardzo

Tobie weraa11 życzę żeby powolutku wszystko się jakoś ułożyło, bo wg mnie macie spore na to szanse Bądź w tym związku przede wszystkim sobą, duzo rozmawiajcie, wytłumacz mu co Cię boli, czym Cię zranił, jeśli zrozumie, zmieni zachowanie, zacznie się starać i dbać o Ciebie, to z czasem będziecie szczęśliwi

Pozdrawiam!

Dziekuje ta nadzieja, ze moze nam sie udac podtrzymuje mnie.


A te wszystkie zmiany co zachodza i zachodzic beda juz pewnie do konca zycia mnie przerazaja...ale musze sie powoli z tym pogodzic... Chociaz nie powiem, ze jest mi z tym juz lekko...
Dzis planujemy spedzic ze soba troche czasu wiec mam nadzieje, ze bedzie fajnie i to spotkanie mnie podbuduje a nie zdoluje.

[starapanna]

Napisane przez weraa11

Dziekuje ta nadzieja, ze moze nam sie udac podtrzymuje mnie.


A te wszystkie zmiany co zachodza i zachodzic beda juz pewnie do konca zycia mnie przerazaja...ale musze sie powoli z tym pogodzic... Chociaz nie powiem, ze jest mi z tym juz lekko...
Dzis planujemy spedzic ze soba troche czasu wiec mam nadzieje, ze bedzie fajnie i to spotkanie mnie podbuduje a nie zdoluje.

daj znam znac jak Wasze spotkanie .
Trzymam kciuki

[weraa11]

Napisane przez starapanna

daj znam znac jak Wasze spotkanie .
Trzymam kciuki

No niestety jednak lipa ze spotkaniem, ale za to jutro sie zobaczymy co prawda bedziemy razem u niego w pracy, ale to nic, wazne ze spedzimy troche czasu razem. Juz jest coraz lepiej...tak jak mowilyscie, potrzeba tutaj chyba czasu... A bede taka szczesliwa jak sie nam ulozy i dziecko sie urodzi zdrowe i bedziemy szczesliwa rodzinka

[LadyMK]

Napisane przez weraa11

No niestety jednak lipa ze spotkaniem, ale za to jutro sie zobaczymy co prawda bedziemy razem u niego w pracy, ale to nic, wazne ze spedzimy troche czasu razem. Juz jest coraz lepiej...tak jak mowilyscie, potrzeba tutaj chyba czasu... A bede taka szczesliwa jak sie nam ulozy i dziecko sie urodzi zdrowe i bedziemy szczesliwa rodzinka

no i takie myslenie sie chwali!
powodzenia w takim razie i gratuluje

[Sloneczko555xxx]

wera gratuluję już pozytywnego myślenia i współczuję czytania tego wątku poniważ mogłaś się spotkać z bezczelnymi i h a m s k i m i wypowiedziami koleżanek ...... ( no cóż każdy ma inny tok myślenia )

.... ja z mojej strony życzę Ci wszystkiego co najlepsze i najpiękniejszych 9 miesięcy w życiu....

[mariczui]

Witaj. Czytając to co napisałaś przypomniałaś mi moja sytuację przed paru miesięcy. Podobnie jak ty jestem z partnerem juz 4 lata, też mam 20 lat (od miesiaca) mój facet ma 24 lata. A moja sytuacja byla taka. Gdy dowiedziałam sie o ciąży bylam załamana, bałam sie reakcji rodzicow (bardzo religijni), balam sie bo powie moj facet.. Gdy mu powiedzialam o ciąży moje zycie legło w gruzach, powiedzial ze on nie chce tego dziecka, ze wyjeżdża zagranicę i nie bedzie utrzymywał ze mna żadnych kontaktów no chyba ze usunę ciaze to wtedy bedzie bez zmian, ale ja nie chcialam usunąć, wiec powiedzial ze wyjeżdża. Nie odzywał sie przez pewien czas, nie mialam z nim kontaktu. Pewnego dnia sie odezwał i pytał jak sie czuje, przyjechal do mnie rozmawialiśmy ale znow pokłócilismy sie. Ja zostałam bez grosza, nie pracowałam, rodzicom nic nie mowilam az sie sami domyślili. Ich reakcja mnie zaskoczyła, ucieszyli sie ale nalegali na slub. Rodzice mojego faceta tez sie dowiedzieli i zaczeli tak samo nalegac na slub. Moj chlopak nie chcial powiedzial ze nie bedzie sobie niszczył życia w tak młodym wieku. Lecz potem ku mojemu zaskoczeniu zmienił zdanie, sam wszystko zalatwial do slubu, ale moja ciaze traktował tak jak by jej nie bylo, nie pytał jak sie czuje ani nic z tych rzeczy. Bylo mi bardzo przykro, ale cieszylam sie ze slubu. W koncu nadszedł dzien slubu moj chlopak mial większego stresa niz ja, byl bardzo zdenerwowany ale mowil ze sie cieszy w co nie do końca wierzyłam. Po slubie zaczą narzekać ze dziecko wszystko zmieni, ze nie bede miala dla niego czasu, ze nigdzie nie wyjdziemy juz sami i wogole. Zaczą znow mowic ze jak sie tylko dziecko urodzi to wyjdzie zagranicę bo tam bedzie mial spokoj, bylo mi bardzo przykro ciagle płakałam ale jego to nie obchodziło. W koncu nadszedł miesiac w ktorym mialam urodzic. Zmienił sie wtedy całkowicie, zaczą o mnie dbać, byl bardzo mily dla mnie i wogole, chodzący ideał. Dostałam skierowanie do szpitala od lekarza na badania bylam tam pare dni i mialam wyjsc, moj mąż kazal dzwonic o każdej porze jak by sie cos działo, no i zaczelo sie w srodku nocy dostałam slupczy, moj mąż zaraz przyjechal jak tylko zadzwoniłam, na sale porodówą trafiłam o 6 rano, mąż czekał na korytarzu i ciagle pytał położne czy juz urodziłam, gdy wkońcu mu powiedzieli ze tak to popędził zobaczyc dziecko. Od porodu miną tydzień a on jest zakochany w naszej córeczce, pomaga przy kąpieli i przy wszystkich innych rzeczach. Potrafi przyglądać sie małej przez długi czas i mowi ze jest taka mala i kochana. A gdy przypominam mu ze chcial zebym usunela ciaze to mowi ze byl wtedy strasznie glupi i dobrze ze go nie posłuchałam. Wszystko sie miedzy nami ułożyło, teraz mowi ze za nic nie wyjedzie i nie zostawi nas. Moze i w twoim przypadku wszystko skończy sie szczęśliwie. Dziecko to sama radość, sama sie przekonasz. Życzę ci powodzenia.

[weraa11]

Napisane przez mariczui

Witaj. Czytając to co napisałaś przypomniałaś mi moja sytuację przed paru miesięcy. Podobnie jak ty jestem z partnerem juz 4 lata, też mam 20 lat (od miesiaca) mój facet ma 24 lata. A moja sytuacja byla taka. Gdy dowiedziałam sie o ciąży bylam załamana, bałam sie reakcji rodzicow (bardzo religijni), balam sie bo powie moj facet.. Gdy mu powiedzialam o ciąży moje zycie legło w gruzach, powiedzial ze on nie chce tego dziecka, ze wyjeżdża zagranicę i nie bedzie utrzymywał ze mna żadnych kontaktów no chyba ze usunę ciaze to wtedy bedzie bez zmian, ale ja nie chcialam usunąć, wiec powiedzial ze wyjeżdża. Nie odzywał sie przez pewien czas, nie mialam z nim kontaktu. Pewnego dnia sie odezwał i pytał jak sie czuje, przyjechal do mnie rozmawialiśmy ale znow pokłócilismy sie. Ja zostałam bez grosza, nie pracowałam, rodzicom nic nie mowilam az sie sami domyślili. Ich reakcja mnie zaskoczyła, ucieszyli sie ale nalegali na slub. Rodzice mojego faceta tez sie dowiedzieli i zaczeli tak samo nalegac na slub. Moj chlopak nie chcial powiedzial ze nie bedzie sobie niszczył życia w tak młodym wieku. Lecz potem ku mojemu zaskoczeniu zmienił zdanie, sam wszystko zalatwial do slubu, ale moja ciaze traktował tak jak by jej nie bylo, nie pytał jak sie czuje ani nic z tych rzeczy. Bylo mi bardzo przykro, ale cieszylam sie ze slubu. W koncu nadszedł dzien slubu moj chlopak mial większego stresa niz ja, byl bardzo zdenerwowany ale mowil ze sie cieszy w co nie do końca wierzyłam. Po slubie zaczą narzekać ze dziecko wszystko zmieni, ze nie bede miala dla niego czasu, ze nigdzie nie wyjdziemy juz sami i wogole. Zaczą znow mowic ze jak sie tylko dziecko urodzi to wyjdzie zagranicę bo tam bedzie mial spokoj, bylo mi bardzo przykro ciagle płakałam ale jego to nie obchodziło. W koncu nadszedł miesiac w ktorym mialam urodzic. Zmienił sie wtedy całkowicie, zaczą o mnie dbać, byl bardzo mily dla mnie i wogole, chodzący ideał. Dostałam skierowanie do szpitala od lekarza na badania bylam tam pare dni i mialam wyjsc, moj mąż kazal dzwonic o każdej porze jak by sie cos działo, no i zaczelo sie w srodku nocy dostałam slupczy, moj mąż zaraz przyjechal jak tylko zadzwoniłam, na sale porodówą trafiłam o 6 rano, mąż czekał na korytarzu i ciagle pytał położne czy juz urodziłam, gdy wkońcu mu powiedzieli ze tak to popędził zobaczyc dziecko. Od porodu miną tydzień a on jest zakochany w naszej córeczce, pomaga przy kąpieli i przy wszystkich innych rzeczach. Potrafi przyglądać sie małej przez długi czas i mowi ze jest taka mala i kochana. A gdy przypominam mu ze chcial zebym usunela ciaze to mowi ze byl wtedy strasznie glupi i dobrze ze go nie posłuchałam. Wszystko sie miedzy nami ułożyło, teraz mowi ze za nic nie wyjedzie i nie zostawi nas. Moze i w twoim przypadku wszystko skończy sie szczęśliwie. Dziecko to sama radość, sama sie przekonasz. Życzę ci powodzenia.

Tak Ci zazdroszcze, ze sie Tobie ulozylo... Ale widze, ze na poczatku tez nie mialas lekko i swoje wyplakalas... Ja juz na placz nie mam sil...naweet jak czuje, ze mi sie chce, to nie jestem w stanie zadnej lzy z siebie wydusic. Ja jestem pewna, ze moj facet nie pomysli o slubie za szybko, bo on nawet o tym jeszcze nie myslal jak bylismy ze soba bez dziecka w moim w brzuchu... uwazal, ze mnie kocha, ale jeszcze nie chce wchodzic w ten etap...
Bylabym szczesliwa chociaz z oswiadczyn z jego strony, na co pewnie rowniez nie wpadnie...bo przeciez nie wie czy mnie kocha a taka deklaracja w jakims stopniu zobowiazuje... Mam nadzieje, ze w koncu dojrzeje i zacznie myslec nie tylko o sobie...teraz ma juz dwie osoby "na glowie" wiec moze da mu to do myslenia i jakos sie zmieni...oby...

---------- Dopisano o 23:22 ---------- Poprzedni post napisano o 23:17 ----------

Napisane przez Sloneczko555xxx

wera gratuluję już pozytywnego myślenia i współczuję czytania tego wątku poniważ mogłaś się spotkać z bezczelnymi i h a m s k i m i wypowiedziami koleżanek ...... ( no cóż każdy ma inny tok myślenia )

.... ja z mojej strony życzę Ci wszystkiego co najlepsze i najpiękniejszych 9 miesięcy w życiu....

Dziekuje za dobre slowa a co do opinii innych to spodziewalam sie, ze beda rozne...wiem, ze czasem gadam bez sensu, ale chyba po to jest forum, zeby sie poradzic, wyzalic, wyrzucic z siebie jakies przemyslenia itd. Na pewno kazda opinia dala mi cos do myslenia, niedlugo mam zamiar jeszcze raz wszystko przeczytac z tego watku...taka mala lektura

[mariczui]

Najważniejsze to żeby ci pomógł i zają sie Tobą i dzieckiem. Ślub zawsze można wziąć później. Ważne żeby Ci sie ułożyło i żebyście byli szczęśliwi we troje, a wierz mi ślub nie jest do tego potrzebny. Życzę powodzenia i trzymam kciuki za Was.

[_vixen_]

Napisane przez zebra666

Wiem i karzda kobieta mająca ątpliwości powinan go obejrzeć...

Lepiej, żeby żadna kobieta tego filmu nie oglądała, bo od dawna wiadomo, że nie ma w nim zbyt wiele prawdy, to jest manipulacja służąca pewnym celom.
Myślałam, że wszyscy już o tym wiedzą i nikt się na ten propagandowy film nie będzie powoływał...

Autorko wątku, może pomyśl o oddaniu dziecka do adopcji. Ty jesteś ewidentnie niegotowa na dziecko, emocjonalnie niestabilna, masz dopiero 20 lat i nic w tym dziwnego, ja w Twoim wieku również bym była, bo ważne są dla mnie porządne studia. Na utrzymanie dziecka was nie stać i nie dziwię się, że nie chcesz specjalnie klepać biedy. Pal licho z tym wszystkim, gdyby jeszcze facet ucieszył się z tej ciąży - albo przynajmniej Cię wspierał, mówił, że dacie sobie radę i wziął się ostro do roboty.

Nie piszcie dziewczyny, że dziecko jest cudem i darem od Boga, bo to nieprawda. Gdyby tak było, nie było by dzieci niechcianych, bitych, głodnych, niekochanych przez rodziców. Dziecko to jest odpowiedzialność.

Finał będzie taki, że pewnie w końcu z litości z Tobą będzie, może jeszcze rodzice zmuszą was do ślubu. Krótko po urodzeniu dziecka jeszcze będzie wspaniale, bo wiadomo, "dzidziuś"...Ale potem zaczną się koledzy, wychodzenie z domu wieczorami, przesiadywanie przed telewizorem, jakieś teksty, ze to Twoja wina i to Ty go wkręciłaś w dzieciaka i ślub. Może się jeszcze znajdzie koleżanka, która go zrozumie...
I na tym wszystkim najbardziej ucierpi Twoje dziecko.
A Tobie pozostaną "radości" w stylu wrzucania zdjęć na n-k i komentowania pociech koleżanek...

Ale oddanie dziecka do adopcji - a jest mnóstwo rodzin bezpłodnych czy z innymi problemami, które nie moga mieć dziecka, a zapewnią dziecku życie w ciepłym domu, pełnym miłości - wymaga ogromnej dojrzałości, siły psychicznej w naszym społeczeństwie.
Dlatego jest tak rzadkie i ludzie wolą tworzyć nieszczesliwe związki, nieszczęśliwe rodziny (jak pewnie będzie w Twoim przypadku) niż się na to zdecydować.

Tak myślę.

[Basima]

Jak tak czytam te wypowiedzi to zastanawia mnie jedno czemu kobiety są z takimi mężczyznami, nie wiem gdybym usłyszała od swojego faceta nie chce tego dziecka , usuń to wyszłabym bez słowa i nie chciałabym widzieć takiego faceta.Związek na siłe bo będzie dziecko końcy się często jak się kończy mam tyle koleżanek, które wpadały za młodu , ślub bo tak rodzice chcieli i po roku 2 wszystko się rozpadało.Bo póki jest fajnie to jest zabawa, a kiedy np dziecko urodziłoby się chore ciekawa jestem ilu panów byłoby gotowych zostać z kobieta i dzieckiem.Smutne jest to,że w czasach kiedy antykoncepcja jest ogólnie dostępna , cały czas rodzą się dzieci niechciane.Mówi się,że dzieci w życiu płodowym odczuwają radość i miłość ,a także stres matki, płacz itp.Szkoda mi tych maluszków które od początku są w sumie niechciane niekochane.Ale to tylko moje zdanie i moje myślenie .Ile kobiet tyle decyzji i poglądów.Ja trzymam kciuki za koleżankę aby zrozumiała,że tak naprawdę najważniejsza teraz jest ona i dzidziuś, a nie ktoś kto nawet nie ma czasu na spotkanie i porozmawianie.Mam nadzieję,że jak usłyszysz serduszko swojej pociechy którą nosisz pod sercem zmienisz zadnie i zaczniesz myśleć tylko o nim i o sobie.