Ambicja to ja! Wątek dla tych ambitnych za bardzo (ale pozytywnie:)

[Coma_]

Napisane przez Zuza229

Ja marzę, żeby nauczyć się rysować... Ciekawe czy w ogóle to jest realne teraz.. w wieku 20 lat się za to brać..

Na naukę zawsze jest czas ściągnij parę e-booków o rysowaniu, sama kiedyś tym się interesowałam, na pewno takie są przejrzyj teorię, kup odpowiednie ołówki/węgielki i przede wszystkim ćwicz, ćwicz, ćwicz...
i chwal się osiągnięciami

Ja z kolei myślę o przerabianiu ciuszków i nauce szycia na maszynie. Kiedyś (gimnazjum, lo) namiętnie szyłam różne torebki, przerabiałam ciuchy z ciucholanów (wszystko ręcznie), myslę, że mam do tego dryg. Nawet maszynę kupiłam, ale boję się jej ruszyć No i przede wszystkim! Nie mam czasu A jak mam to wolę uczyć się słówek z anglika... bo tego nigdy z amało albo czytać, albo spędzać czas z TŻ. Niby chcę, ale jak przyjdzie co do czego to mam dziwne opory.

[Zuza229]

Ja uczyłam się 9 lat francuskiego;/ i co i olałam go...
Chciałabym zrobić coś co mi będzie sprawiało radośc..
Myśle nad studium zaocznym..

[pokrzywa]

Myślałam, że tylko moja rodzina/przyjaciele/znajomi/ekschłopcy nie rozumieją co to znaczy przymus dążenia do czegoś
Ja miałam w swoim życiu taki czas, że bardzo potrzebowałam, żeby ktoś mnie wsparł, zapewnił, że jestem silna i dam radę- niestety usłyszałam, po co ci to? nie dasz rady... wygłupisz się... ble ble ble
i ten jeden raz się poddałam, zwątpiłam w siebie i straciłam szansę na życie jakie chciałam mieć- zrezygnowałam z największego marzenia
teraz staram się wszystko robić lepiej bo jeśli człowiek nie ma w życiu pasji to musi pracować 100 razy bardziej.
Jeśli uda nam się w życiu robić coś co pokochamy, to wierzę, że nie przepracujemy ani jednego dnia . Ale żeby tak się stało to najpierw trzeba przejść przez kamieniołomy
I myślę, że ambitni ludzie mają mimo wszystko w życiu łatwiej- (może nie z samym sobą ) widzą więcej możliwości mają odwagę o nie zawalczyć i przede wszystkim są wytrwali w zdobywaniu celów

[stonia3330]

ja nie mam jakiegoś idola. bardziej próbuję się 'wybić', być najlepsza, a nie podobna do kogoś
a gościu od angielskiego
kiedy on zdążył się tego nauczyć?

[Coma_]

Napisane przez Zuza229

Ja uczyłam się 9 lat francuskiego;/ i co i olałam go...
Chciałabym zrobić coś co mi będzie sprawiało radośc..
Myśle nad studium zaocznym..

A nauki francuskiego nie chciałabyś reanimować? Szkoda zaprzepaścic 9 lat nauki
a jakie studium?

Napisane przez pokrzywa

Myślałam, że tylko moja rodzina/przyjaciele/znajomi/ekschłopcy nie rozumieją co to znaczy przymus dążenia do czegoś
Ja miałam w swoim życiu taki czas, że bardzo potrzebowałam, żeby ktoś mnie wsparł, zapewnił, że jestem silna i dam radę- niestety usłyszałam, po co ci to? nie dasz rady... wygłupisz się... ble ble ble
i ten jeden raz się poddałam, zwątpiłam w siebie i straciłam szansę na życie jakie chciałam mieć- zrezygnowałam z największego marzenia
teraz staram się wszystko robić lepiej bo jeśli człowiek nie ma w życiu pasji to musi pracować 100 razy bardziej.
Jeśli uda nam się w życiu robić coś co pokochamy, to wierzę, że nie przepracujemy ani jednego dnia . Ale żeby tak się stało to najpierw trzeba przejść przez kamieniołomy
I myślę, że ambitni ludzie mają mimo wszystko w życiu łatwiej- (może nie z samym sobą ) widzą więcej możliwości mają odwagę o nie zawalczyć i przede wszystkim są wytrwali w zdobywaniu celów

Też tak myślę, każdy pracodawca woli pełnego pasji pracownika, niż tego co np. po zdobyciu upragnionego stanowiska spocznie na laurach...
Pokrzywa, a do tego marzenia już na 100% nie da się powrócić?

Napisane przez stonia3330

ja nie mam jakiegoś idola. bardziej próbuję się 'wybić', być najlepsza, a nie podobna do kogoś
a gościu od angielskiego
kiedy on zdążył się tego nauczyć?

Ja stawiam na to, że juz w kołysce
a tak serio to może miał kilkujęzycznych rodziców, może wychowywał się w kilku krajach, może podróżował jako dziecko, może miał przedsiębiorczych rodziców (z kasą), którzy od razu skierowali go w stronę nauki języków? Mozliwości wiele

[Undercia]

Napisane przez stonia3330

a gościu od angielskiego
kiedy on zdążył się tego nauczyć?

pierwszych 2 języków nauczył się w wieku 5 lat, potem w podstawówce kolejnych 4... poza tym z tego co mi wiadomo nauka języka zajmuje mu ok. 2 miesięcy, ale to fanatyk językowy w pełnym słowa tego znaczeniu

---------- Dopisano o 21:36 ---------- Poprzedni post napisano o 21:24 ----------

Napisane przez Coma_

a tak serio to może miał kilkujęzycznych rodziców, może wychowywał się w kilku krajach, może podróżował jako dziecko, może miał przedsiębiorczych rodziców (z kasą), którzy od razu skierowali go w stronę nauki języków? Mozliwości wiele

nic z tego języków uczył się za darmo (samemu lub w MDKu), dlatego tym bardziej go podziwiam.

[pokrzywa]

Coma- niestety nie.
Ale dużo wyciągnęłam dla siebie z tego doświadczenia.
I już nigdy nie zrezygnuję z niczego pod naciskiem innych osób. (o ile moje decyzje nie będą dla kogoś krzywdzące rzecz jasna)



Anglista- geniusz !!!! Szkoda, że nie można sobie wiedzy jakąś maszyną przetransportować wprost do głowy- wynalazca tego sprzętu miałby nobla w kieszeni.... i taki majątek, że bez ambicji to nic by się mu już nie chciało wymyślać

[miczka21]

Napisane przez Undercia

pierwszych 2 języków nauczył się w wieku 5 lat, potem w podstawówce kolejnych 4... poza tym z tego co mi wiadomo nauka języka zajmuje mu ok. 2 miesięcy, ale to fanatyk językowy w pełnym słowa tego znaczeniu

---------- Dopisano o 21:36 ---------- Poprzedni post napisano o 21:24 ----------


nic z tego języków uczył się za darmo (samemu lub w MDKu), dlatego tym bardziej go podziwiam.

Ej ale mając tylko 5 lat to musiał ktoś mu pomagać w nauce , bo takie dziecko to nawet polskiego nie zna a co mówić o obcych językach .

[_Balba_]

Witam również się przyłączę do dyskusji.

Miło sie Was czyta! Widać, że inteligentne z Was dziewczyny. Życzę Wam powodzenia na studiach i w życiu codziennym.

Osobiście też uważam, że jestem NADambitna, w sumie nie tylko ja, ale i rodzice i reszta rodziny i TŻ.
Od pamiętnych czasów zawsze musiałam być najlepsza, albo chociaż wśród najlepszych. Zaczęło się od podstawówki, wysoka średnia, stypendium, identyczna sytuacja w gimnazjum, powyżej 5.0, stypendium, olimpiady, zawody sportowe. Ponadto kurs j. ang i j. niem. Po gimnazjum przeszłam I-wszy kryzys. Poszłam do liceum oczywiście nie w moim 'mieście' dalej, wiadomo wyższy poziom, itd. No i niestety obniżyłam się i ze średnią i w ogóle z własną aktywnością. Czułam się strasznie odbierając świadectwo na koniec I klasy LO. Czułam niezadowolenie, złość? Wiedziałam, że rodzice nie są dumni, że nie mają się czym/kim pochwalić. Przez pól roku nie umiałam pogodzić się z nieszczęśliwym rokiem i postanowiłam wziąść się w garść. Udało się. Znowu wysoka średnia, osiągnięcia. Pracowałam przeciężko, bywały weekendy, że nie miałam w ogóle czasu na przyjemności- kontynowałam kurs j.ang - 2x w tyg, godź matematyki i 2godź treningów. No, ale opłacało się, jestem w miarę zadowolona, chociaż wiem, że mogłoby być lepiej.

Często słyszę od starszych znajomych, że mnie podziwiają, że się dziwią, że ze wszystkim się wyrabiam, skąd mam motywację itd.
Znajomi w moim wieku chyba zazdroszczą, słyszę określenia typu kujon itd. A ja na prawdę nie kuję, po prostu działam zgodnie z planem, spełniam się, a przy tym przecież znajduję czas żeby rozerwać się, poimprezować.

Co do j. obcych to uwielbiam, narazie umiem 2 - ang. i niem., ale mam zamiar nauczyć się hiszpańskiego lub rosyjskiego. Przez wakacje dokształcam się w słowkach co wszystkich dziwi. No, ale nie mam zamiaru siedzieć bezczynnie przed TV, a do matury mi się przyda 'mały słownik' w głowie. A matura w przyszłym roku, po niej mam zamiar dostać się na studia do Wrocławia, tam zamieszkać i znaleźć pracę, żeby odciążyć rodziców, zarobić na swoje wydatki, itd. No ale zobaczymy co to będzie.

To chyba na tyle na początek. Uf, fajnie to było wyrzucić z siebie...

[Undercia]

Napisane przez miczka21

Ej ale mając tylko 5 lat to musiał ktoś mu pomagać w nauce , bo takie dziecko to nawet polskiego nie zna a co mówić o obcych językach .

nie zgodzę się, sama w wieku 4 lat mówiłam już płynnie po polsku i właśnie jako 4-latka zaczęłam naukę niemieckiego. Małym dzieciom łatwiej przychodzi nauka


Balba - witaj w naszych skromnych progach Możesz mi zdradzić sekret co dokładnie robiłaś by pokonać ten kryzys?

[_Balba_]

Napisane przez Undercia

Balba - witaj w naszych skromnych progach Możesz mi zdradzić sekret co dokładnie robiłaś by pokonać ten kryzys?

Oczywiście z miłą chęcią, żaden sekret! Po prostu siadłam i zastanowiłam się nad swoim postępowaniem. Zastanowiłam się skąd się wziął kryzys, nagły spadek formy? Konkretnych działań- o które pytasz nie było, po prostu postanowiłam, że skoro zawsze reprezentowałam wysoki poziom, wypadałoby się utrzymać i poprzez wielokrotne poświęcenie i przepracowanie udało się. To zagrzało mnie do dalszych działań i mam nadzieję, że po wakacjach nadal będę funkcjonować na pełnych obrotach, chociaż wiem, że będzie ciężko.

A takie mini kryzysy to też były. Czasami poprzez pierdołyyyy potrafiłam się popłakać, bo nie było siły. No, ale wylałam łzy i przeszło. Super pomysł miała coma z założeniem wątku, przynajmniej się wszystkie zrozumiemy i mam nadzieję będziemy umiały doradzić i wesprzeć w cięzkich chwilach.

[Zuza229]

Napisane przez Coma_

A nauki francuskiego nie chciałabyś reanimować? Szkoda zaprzepaścic 9 lat nauki
a jakie studium?

Własnie na filologi wziełam lektorat z francuskiego

[Martika_]

Witajcie Widzę, że wiele tu ambitnych - po waszych postach zaczynam się zastanawiać czy na pewno jestem tak ambitna jak mi się wydawało. Chyba jednak powinnam poszukać jakiegoś innego słowa, które lepiej mnie opisuje
Moim głównym założeniem (?) jest zdobywanie albo wyznaczanie coraz to nowych celów, bardzo chciałabym uniknąć marnowania czasu, i takiego "spoczęcia" na laurach. Zawsze byłam dobrą, lub w miarę dobrą uczennicą, zresztą, przyznaję że nigdy nie miałam takiego pędu, żeby być najlepszą ze wszystkiego. Zdarza mi się oblać egzamin, na świadectwie na koniec LO mam jedną 2 . I nawet za bardzo się tego nie wstydzę.
Po ogólniaku wylądowałam na studiach w stolicy, która mnie trochę przeraziła, do tego inne życie, mieszkanie, znajomi i tak przebimbałam ze 2 lata.
Jakiś rok temu się "przebudziłam" i postanowiłam ze koniec z tak beznadziejną egzystencją Wróciłam do nauki angielskiego, wróciłam do moich małych pasji o których zapomniałam, znalazłam dziedzinę, która mnie interesuje w moich studiach.
Teraz mam wakacje, po raz pierwszy udało mi się zaliczyć sesję letnią w terminie. Pracuję, lubię to co robię. Przez wakacje chcę uzupełnić braki z ang. i bardzo chciałabym odświeżyć niemiecki, ale na razie ciągle brak mi na to czasu
Lubię się polenić, lubię odpocząć, lubię czytać "głupoty" na wizażu. Ale jednoczesnie chcę zadbać o to, bym nigdy nie pomyślała "i tyle lat na marne", albo "i co ja właściwie zrobiłam przez te lata"? - moja ambicja przejawia się właśnie w ten sposób.

[stonia3330]

Czytając post martiki przypomniały mi się moje pretensje w ciągu roku szkolnego. Mam o rok młodszego brata, który poszedł do innego gimnazjum niż ja (wybrałam się na drugi koniec miasta i do domu dojeżdżam nawet ponad godzinę). Braciszek prawdę mówiąc to typ "bimbacza" jak ja to mówię i "fuksiarza". Kiedy przychodzi do domu (zawsze oczywiście wcześniej niż ja) nigdy nie ma nic zadane. Przez cały rok szkolny może 2 razy go widziałam, jak odrabiał lekcje, nić nie robi, ale wyjdzie na trójach. W chwilach słabości byłam zła o to, że ja do wszystkiego się przykładam, staram, a mój brat też przechodzi, rodzice mu nic nie robią, a mi tylko mówią: "ucz, się ucz" jakbym się nie uczyła...

[pokrzywa]

Dziewczyny a co robicie kiedy już naprawdę nie macie siły a musicie zrobić jeszcze tyyyyle rzeczy...?
Co jest Waszą odskocznią od pracy ? Skąd czerpiecie siły do działania?

Ja mam taki problem, że nie potrafię odpoczywać. Odwołałam wyjazd na wakacje jak dowiedziałam się, że zostałam przyjęta na doktorat i zaczęłam pracować nad dysertacją. Wiem.... już usłyszałam, że jestem nienormalna... ale nie mogę wyjechać bo i tak nie odpocznę kiedy myślami jestem nie nad morzem tylko w bibliotece. No to po co zamęczać innych wczasowiczów moją rozprawą


Martika- ,,Moim głównym założeniem (?) jest zdobywanie albo wyznaczanie coraz to nowych celów, bardzo chciałabym uniknąć marnowania czasu, i takiego "spoczęcia" na laurach.''
Nie ma co się zastanawiać To co napisałaś o sobie to właśnie ambicja

[Coma_]

Napisane przez Martika_

Witajcie Widzę, że wiele tu ambitnych - po waszych postach zaczynam się zastanawiać czy na pewno jestem tak ambitna jak mi się wydawało. Chyba jednak powinnam poszukać jakiegoś innego słowa, które lepiej mnie opisuje
Moim głównym założeniem (?) jest zdobywanie albo wyznaczanie coraz to nowych celów, bardzo chciałabym uniknąć marnowania czasu, i takiego "spoczęcia" na laurach. (...)

Ale jednoczesnie chcę zadbać o to, bym nigdy nie pomyślała "i tyle lat na marne", albo "i co ja właściwie zrobiłam przez te lata"? - moja ambicja przejawia się właśnie w ten sposób.

Prwie idealna definicja ambicji wg Wikipedii

Napisane przez pokrzywa

Dziewczyny a co robicie kiedy już naprawdę nie macie siły a musicie zrobić jeszcze tyyyyle rzeczy...?
Co jest Waszą odskocznią od pracy ? Skąd czerpiecie siły do działania?

Ja odsypiam i leniuchuję po takim czymś, pełna energii zabieram się do pracy, jednocześnie będąc trochę zła na to lenistwo, ale to mimo wszystko pozytywnie i mobilizująco działa.
Poza tym drobne przyjemności zakupowe albo pielągnacyjne (kapiel, peelingi, maseczki, balsamy itp.) ...

Gdy tak patrzę na to co napisałam, to chyba nie mam specjalnych odskoczni od pracy, to smutne

[Martika_]

Napisane przez pokrzywa

Dziewczyny a co robicie kiedy już naprawdę nie macie siły a musicie zrobić jeszcze tyyyyle rzeczy...?
Co jest Waszą odskocznią od pracy ? Skąd czerpiecie siły do działania?

Ja robię to co każda z nas - pozwalam sobie na chwile lenistwa a lenistwo ma różne oblicza - zależy na co mam ochotę - czasami się poszwędam po sklepach, czasami poczytam coś, na co od dawna mam ochotę, czasami po prostu gazetę, a czasami idę na zakupy i gotuję coś dobrego. No różnie, ale w zasadzie to nie robię nic szczególnego Fajnie byłoby gdzieś wyjechać, mieć jakieś fajne miejsce, na wsi na przykład, ale na tę chwilę to chyba nierealne

Napisane przez Coma_

Prawie idealna definicja ambicji wg Wikipedii

Idealna? może i tak, ale po tym co dziewczyny piszą na tym wątu to nie jestem taka pewna. Jestem jednak w środku trochę leniwa, jestem zła za swoje małe porażki (np. niezdanie egzaminu itp.) ale w zasadzie nigdy jakoś wybitnie nad nimi nie rozpaczałam. Idę dalej i tyle. Porażki wpisuje w życie i naprawdę, nawet do głowy mi nie przyjdzie się nimi tak bardzo przejmować jak niektóre z was piszą. Także zaczęłam mieć trche wyrzuty sumienia

[Coma_]

Napisane przez Martika_

Idealna? może i tak, ale po tym co dziewczyny piszą na tym wątu to nie jestem taka pewna. Jestem jednak w środku trochę leniwa, jestem zła za swoje małe porażki (np. niezdanie egzaminu itp.) ale w zasadzie nigdy jakoś wybitnie nad nimi nie rozpaczałam. Idę dalej i tyle. Porażki wpisuje w życie i naprawdę, nawet do głowy mi nie przyjdzie się nimi tak bardzo przejmować jak niektóre z was piszą. Także zaczęłam mieć trche wyrzuty sumienia

Wydaje mi się, że nie każdy musi mieć ambicje na doktorat, dwa kierunki studiów, czy 5 języków. Tak przykładowo. Każdy dopasowuje ambicje i plany do swojej sytuacji życiowej, możliwości, marzeń. Ja też nie miałam najlepszych ocen na świadectwie, nie zdaję czasem egzaminów i nie traktuję tego jak życiowa tragedię. Nie przeszkadza mi to jednak w byciu ambitną, na swój sposób

Wiki to niby śmietnik, ale jeszcze raz przytoczę
Ambicja (łac. ambitio - żądza uznania) - postawa człowieka, cecha charakteru polegająca na silnym poczuciu godności osobistej oparta na stawianiu sobie trudnych celów i dążeniu do ich realizacji (człowiek ambitny).

[pokrzywa]

Napisane przez Coma_

Prwie idealna definicja ambicji wg Wikipedii



Ja odsypiam i leniuchuję po takim czymś, pełna energii zabieram się do pracy, jednocześnie będąc trochę zła na to lenistwo, ale to mimo wszystko pozytywnie i mobilizująco działa.
Poza tym drobne przyjemności zakupowe albo pielągnacyjne (kapiel, peelingi, maseczki, balsamy itp.) ...

Gdy tak patrzę na to co napisałam, to chyba nie mam specjalnych odskoczni od pracy, to smutne

Coma przyjemności pielęgnacyjne to podstawa mojego odpoczynku wieczorem jeśli czuję się zmęczona to z pomocą przychodzi mi mój ogromny arsenał kosmetyczny peeling, samoopalacz, spa dla stopek ...maseczka na włosy, buzię, dłonie, potem malowanie paznokci.... balsamy, serum krem i 3 godziny mijają.... (2 razy w miesiącu sprawiam sobie taką przyjemność )
ale nie trzeba być złym za to lenistwo- przecież człowiek musi dbać o piękno swojego umysłu, wnętrza i... zewnętrza
Czasami też maluję a ostatnio zabrałam się za pisanie podręcznika do nauki języka - piszę go już od ponad pół roku (i końca nie widać) - bo staram się żeby był najbardziej przejrzystym podręcznikiem na świecie Piszę go dla siebie nie zamierzam go wydawać. To mnie odpręża.


przetoczę jeszcze Kopalińskiego, żeby nasz wątek był kompletny;
ambicja to poczucie własnej wartości i chęć jak najlepszego jej spożytkowania; aspiracje, pragnienie osiągnięcia wyższej pozycji i prestiżu społ., sukcesów, powodzenia, sławy; szlachetna duma, godność osobista, honor, miłość własna

szlachetna duma to nie żądza zaszczytów - zgadzam się, że ilość fakultetów nie jest miarą ambicji. Takie jej rozumienie mija się z powyższymi definicjami. Doskonalić siebie można na różne sposoby. Ambicja dyktuje samodoskonalenie się ale nie poprzez konkretne, narzucone działania (że np. ambitny człowiek musi mieć dwa kierunki studiów i znać 4 języki)

[Undercia]

Martika miło Cię widzieć

Napisane przez _Balba_

Oczywiście z miłą chęcią, żaden sekret! Po prostu siadłam i zastanowiłam się nad swoim postępowaniem. Zastanowiłam się skąd się wziął kryzys, nagły spadek formy? Konkretnych działań- o które pytasz nie było, po prostu postanowiłam, że skoro zawsze reprezentowałam wysoki poziom, wypadałoby się utrzymać i poprzez wielokrotne poświęcenie i przepracowanie udało się. To zagrzało mnie do dalszych działań i mam nadzieję, że po wakacjach nadal będę funkcjonować na pełnych obrotach, chociaż wiem, że będzie ciężko.

A takie mini kryzysy to też były. Czasami poprzez pierdołyyyy potrafiłam się popłakać, bo nie było siły. No, ale wylałam łzy i przeszło. Super pomysł miała coma z założeniem wątku, przynajmniej się wszystkie zrozumiemy i mam nadzieję będziemy umiały doradzić i wesprzeć w cięzkich chwilach.

dzięki, jestem właśnie w takim kryzysie i zbieram siły na wzięcie się w garść

Napisane przez pokrzywa

Dziewczyny a co robicie kiedy już naprawdę nie macie siły a musicie zrobić jeszcze tyyyyle rzeczy...?
Co jest Waszą odskocznią od pracy ? Skąd czerpiecie siły do działania?

lodowaty prysznic a poza tym głośna muzyka i darcie japy (bo śpiewaniem tego nie można nazwać - za bardzo fałszuję), zabawa z psem lub marudzenie ukochanemu czasem też zakupy - ale staram się ograniczać to.

Napisane przez pokrzywa

ostatnio zabrałam się za pisanie podręcznika do nauki języka - piszę go już od ponad pół roku (i końca nie widać) - bo staram się żeby był najbardziej przejrzystym podręcznikiem na świecie Piszę go dla siebie nie zamierzam go wydawać. To mnie odpręża.

a do jakiego języka ten podręcznik? i kiedy się nim z nami podzielisz? ja piszę sobie powieść, wyżywam się literacko, oczywiście tylko dla siebie

[pokrzywa]

Piszę podręcznik do nauki hiszpańskiego po angielsku. I robię tematyczny słownik polsko- angielsko- hiszpański, gdzie będzie miejsce na słówka w innych językach; wszystko w jednym miejscu.
Jeżeli kiedyś go skończe to mogę go tu wrzucić ale uprzedzam to może nie być tak szybko bo jeszcze duuuużo pracy wymaga ten podręcznik.... Piszę go dla przyjemności i nawet trudno mi ocenić czy da się z niego uczyć

Undercia a o czym jest Twoja powieść? Na której jesteś stronie....
Ja bym na Twoim miejscu zapukała do wydawnictwa.
Jeżeli Ci brakuje wiary w siebie to przejdź się do księgarni/biblioteki i zobacz jakie gnioty wydają...

[Undercia]

Napisane przez pokrzywa

Piszę podręcznik do nauki hiszpańskiego po angielsku. I robię tematyczny słownik polsko- angielsko- hiszpański, gdzie będzie miejsce na słówka w innych językach; wszystko w jednym miejscu.
Jeżeli kiedyś go skończe to mogę go tu wrzucić ale uprzedzam to może nie być tak szybko bo jeszcze duuuużo pracy wymaga ten podręcznik.... Piszę go dla przyjemności i nawet trudno mi ocenić czy da się z niego uczyć

tym bardziej jestem zainteresowana

Napisane przez pokrzywa

Undercia a o czym jest Twoja powieść? Na której jesteś stronie....
Ja bym na Twoim miejscu zapukała do wydawnictwa.
Jeżeli Ci brakuje wiary w siebie to przejdź się do księgarni/biblioteki i zobacz jakie gnioty wydają...

o czym? hmmm... ciężko powiedzieć... niby kryminał, niby fantastyka... takie wszystko i nic mąż podpowiada, że "jest to powiesc fantastyczna o kobiecie ktora pracuje w policji i z tego co zrozumialem jest nekromantka". nie powiem ile mam stron bo na kompie mam jedynie przepisane 6 stron A4 - wszystko piszę w zeszytach lub na komórce Mąż jest zachwycony i grozi mi, że wyśle to za moimi plecami do innych ludzi, by tylko spróbował

[Martika_]

Dziewczyny, skoro robicie coś kreatywnego to faktycznie może warto gdzieś to wysłać? Co prawda wydaje mi się, że w dzisiejszych realiach wcale nie jest tak łatwo wydać książkę, bo pieniądze, bo sponsorzy, bo trudno jest się "wybić", ale warto próbować choćby po to żeby nie żałować

[Shilpa]

Nie trzeba wydawać w księgarni - można udostępnić na sieci, w formie np. bloga, gdzie co jakiś czas publikujemy kawałek opowieści. Zarobki można czerpać z reklam umieszczonych na takiej stronie. Może pieniądze mniejsze, ale przynajmniej nikt nie będzie się czepiał i kazał "poprawiać", aby pasowało do "mainstreamu". Dla mnie wolność kreatywna to podstawa!

[Coma_]

Ja sobie skrobię sobie czasem recenzyjki
mam wiele pomysłów jeżeli chodzi o powieści, ale sam pomysł i rozpoczęcie pisania chyba mnie przerasta fabuła, wątki, postacie, opisy... ciężka sprawa chyba jednak wyrosłam z marzeń o własnej książce

[pokrzywa]

Mój podręcznik nie nadaje się do opublikowania. Korzystam z wielu książek przy jego pisaniu i zdarza się, że przepisuję ''żywcem'' jakieś np. zadanie czy przykład z innych pozycji jeśli uznam je za bdb. Nie zwracam na to uwagi bo robię to tylko w ramach hobby.
A wiadomo- do druku można oddać tylko coś co od A do Z jest nasze. Ok 15% mojego podręcznika jest luźnym przyswojeniem cudzych treści

Ale Undercia Ty przemyśl propozycję Shilpy. Skoro Twojego męża wciągnęła powieść- to może i innych wciągnie ? Nie dowiesz się jak nie spróbujesz.

[Undercia]

Boję się spróbować Wiadomo, mąż to mąż, boi się mnie to nie powie nic złego a obcy ludzie - no cóż, ja mam problem z przyjmowaniem krytyki Nienawidzę, gdy coś mi nie wychodzi, więc lepiej niech będzie tak jak jest.

[Zuza229]

Mój sposób na relaks to muzyka na full i sprzątanie...
Ja kiedys pisałam swój podręcznik do angielskiego.. ale po maturze mi przeszło Jutro kupuję książke do nauki francuskiego, żeby sobie przyponieć mój kochany język

[Coma_]

Zuza229 - świetnie! Zawsze to mały kroczek w przód

Ja chciałabym zacząć naukę drugiego języka, stwierdziłam, że nie mam co czekać aż bardzo dobrze opanuję angielski.... Bo tak naprawdę jeżeli nie ma się stałego kontaktu z językiem (w sensie komunikacja), to pozostaje tylko ciągle go sobie przypominać, a tak można przez całe życie. Z takiego założenia wychodzę
Angielskiego już mam dość. Wiadomo, że wciąż się będę go uczyć, ale na pewno nie z pasją, a raczej z rozsądkiem

I tu prośba do Was Kochane Doradźcie mi proszę: mam do wyboru niemiecki i hiszpański. Niemiecki dlatego, że mam podstawy, a to wydaje mi się cenne przy samodzielnej nauce. Za językiem szczególnie nie przepadam, choć może dałabym radę się przekonać Hiszpański całkowicie od podstaw, podoba mi się ten język i jest popularny w świece, wydaje mi się "opłacalny", przyjemny i w ogóle - mam na niego chętkę
Oczywiście muszę wybrać jeden z tych.
Dodam, że od października będę mogła zacząć lektorat na studiach. Angielski raczej na pewno odpuszczę. I znów pytanie: hiszpański (od podstaw) czy niemiecki (np. poziom A2)?

Jak dla mnie - patrząc subiektywnie - to cholernie ciężki wybór

[Undercia]

hiszpański o wiele łatwiej uczyć się języka, który się podoba. Za niemieckim nie przepadasz, więc bym sobie darowała - bo nauka będzie szła opornie. Swoją drogą, dlaczego ludzie tak bardzo nie lubią niemieckiego?