Dlaczego nie chcemy miec dzieci?

[aaliyah]

Napisane przez ukrycior

Ja będę miała dziecko, a moje geny nie przetrwają.

Twoj przypadek jest szczegolny akurat i jesli mnie pamiec nie myli mialas wazny powod zeby nie decydowac sie na dziecko biologiczne. Uwazam, ze super ze sa osoby takie jak Ty, ktore decyduja sie na adopcje (z roznych wzgledow), potrafia dac im milosc, oparcie i wychowac na dobrych ludzi.

Napisane przez zuziunia13

Poza tym tu nie chodzi o geny. Znowu przemawia egoizm, żeby przedłużyć swój gen.

Uderz w stol a nozyce sie odezwa... Niech chcesz to nie przedluzaj.

Napisane przez sine.ira

Dlatego ja uważam, że właśnie posiadanie dzieciaka jest egoizmem, a nie jego brak
Śmieszy mnie też jak to ludzie chcąc mieć dziecko planują mu karierę, że ho ho...będzie super naukowcem, na Marsa poleci. A w 99,999999% lipa - kolejny, przeciętny szarak - chlebozjad. Jak rodzice.

Ciekawa teoria z tym egoizmem, nie powiem. No ale nie zgadzam sie z Toba. Wychowuje dziecko nie dla siebie, dziecko to nie przedmiot, nie jest moja - matki wlasnoscia ani wlasnoscia taty. Rodzac dziecko dajesz mu najwiekszy dar - zycie. Trudno to moim zdaniem nazwac egoizmem.

Dla mnie osobiscie najwazniejsze jest zeby moje dziecko bylo szczesliwe, co w zyciu bedzie robilo to juz jej sprawa.

[kasienka.b]

Napisane przez aaliyah

Ciekawa teoria z tym egoizmem, nie powiem. No ale nie zgadzam sie z Toba. Wychowuje dziecko nie dla siebie, dziecko to nie przedmiot, nie jest moja - matki wlasnoscia ani wlasnoscia taty. Rodzac dziecko dajesz mu najwiekszy dar - zycie. Trudno to moim zdaniem nazwac egoizmem.

Dla mnie osobiscie najwazniejsze jest zeby moje dziecko bylo szczesliwe, co w zyciu bedzie robilo to juz jej sprawa.

Myślę, że koleżance chodziło tu o dzieci, które spełniają marzenia rodziców, nieważne czy im się to podoba czy nie. Bo to jest egoizm - przelewanie na dziecko swoich niespełnionych ambicji i marzeń.

Z własnego doświadczenia powiem, że usiłowanie zrobienia z swojego klona ale w wersji ulepszonej skrzywdzi je i to bardzo

[Hultaj]

Dlatego ja uważam, że właśnie posiadanie dzieciaka jest egoizmem, a nie jego brak
Śmieszy mnie też jak to ludzie chcąc mieć dziecko planują mu karierę, że ho ho...będzie super naukowcem, na Marsa poleci. A w 99,999999% lipa - kolejny, przeciętny szarak - chlebozjad. Jak rodzice.

nie no, czemu, mąż to akurat zazwyczaj jest na prostej drodze by osiągnąć to, czego chce, dziecko bynajmniej nie stanowi tu dla niego przeszkody.
wielu naukowców, i tych, co na Marsa się szykują, ma potomstwo, ba, niejedną nawet żonę...

[tibbidabo]

nidy nie bede miala dziecka, nie chce, nie czuje potrezby.

u mnie tak to wyglada z prostej przyczyny: bardzo nie lubie dzieci, nigdy nie lubilam...

[ukrycior]

Napisane przez aaliyah

Twoj przypadek jest szczegolny akurat i jesli mnie pamiec nie myli mialas wazny powod zeby nie decydowac sie na dziecko biologiczne. Uwazam, ze super ze sa osoby takie jak Ty, ktore decyduja sie na adopcje (z roznych wzgledow), potrafia dac im milosc, oparcie i wychowac na dobrych ludzi.



Uderz w stol a nozyce sie odezwa... Niech chcesz to nie przedluzaj.



Ciekawa teoria z tym egoizmem, nie powiem. No ale nie zgadzam sie z Toba. Wychowuje dziecko nie dla siebie, dziecko to nie przedmiot, nie jest moja - matki wlasnoscia ani wlasnoscia taty. Rodzac dziecko dajesz mu najwiekszy dar - zycie. Trudno to moim zdaniem nazwac egoizmem.

Dla mnie osobiscie najwazniejsze jest zeby moje dziecko bylo szczesliwe, co w zyciu bedzie robilo to juz jej sprawa.

Otóż to. Chodzi o to, że moje geny to bardzo kiepski materiał, nie ma co powielać. A dziecko chcę mieć bardzo!

[gosiakk86]

Dziękuję za pomoc

[ScarlettWoman20]

Dziecko to nie dramat, nie koniec swiata, nie wyrok na dozywotni łańcuch jak u wiejskiego psa. To nie ciezka choroba. Irytuje mnie takie dramatyzowanie, ze to juz koniec wolnego czasu, po karierze zawodowej, zostało tylko siedzenie w domu, zmiana pieluch i mycie garow.

Widać wasz partner jeśli nie chce mieć dzieci myśli tylko o tym by was rypać, a potem rzucić jak znajdzie się łatwiejsza.Żal mi was.Sama mam dziecko i uważam synka za największy skarb.Puste z was babsztyle.Taka prawda.

[muszynianka]

Gdyby dziecko nie było żadnym obciążeniem mogłabym urodzić piątkę.
Kot nie jest obciążeniem, ale dziecko to ogromna odpowiedzialność.
Nie wmawiaj że tak nie jest.

---------- Dopisano o 17:18 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

[qote]Widać wasz partner jeśli nie chce mieć dzieci myśli tylko o tym by was rypać, a potem rzucić jak znajdzie się łatwiejsza.Żal mi was.Sama mam dziecko i uważam synka za największy skarb.Puste z was babsztyle.Taka prawda.[/quote]
a tego aż żal komentować

[_vixen_]

Napisane przez ScarlettWoman20

Widać wasz partner jeśli nie chce mieć dzieci myśli tylko o tym by was rypać, a potem rzucić jak znajdzie się łatwiejsza.Żal mi was.Sama mam dziecko i uważam synka za największy skarb.Puste z was babsztyle.Taka prawda.

A mnie jest żal Twojego syna.
Jak mu takie "mądrości" życiowe przekażesz, to niestety, ale wychowasz frajera, który nie będzie potrafił sobie poradzić w życiu i sensowej kobiety nigdy nie znajdzie i będziesz ze swoim "największym skarbem" żyła w jednym domu do końca życia.
Taka prawda

[dr_ka]

Napisane przez ScarlettWoman20

Puste z was babsztyle.Taka prawda.

Zastanawiam się ,dlaczego niektóre kobiety czują się nobilitowane bo urodziły potomstwo i jest to osiągnięcie ich życia- tyle w nich poczucia wyższości nad bezdzietnymi..
Kochaniutkie, urodzić dzieciaka potrafi większa część żeńskiej populacji, także nie widzę powodu do specjalnej dumy

Sama dzieci planuje, ale musiałam skomentować słowa tej panienki.

[Cherry Blossom Girl]

Napisane przez ScarlettWoman20

Dziecko to nie dramat, nie koniec swiata, nie wyrok na dozywotni łańcuch jak u wiejskiego psa. To nie ciezka choroba. Irytuje mnie takie dramatyzowanie, ze to juz koniec wolnego czasu, po karierze zawodowej, zostało tylko siedzenie w domu, zmiana pieluch i mycie garow.

Widać wasz partner jeśli nie chce mieć dzieci myśli tylko o tym by was rypać, a potem rzucić jak znajdzie się łatwiejsza.Żal mi was.Sama mam dziecko i uważam synka za największy skarb.Puste z was babsztyle.Taka prawda.

Uważam, że Twój pogląd krzywdzi wiele kobiet. To świetnie, że traktujesz synka jak największy skarb, ale nie każda kobieta musi podzielać Twoje zdanie. Czy to, że lubię lody truskawkowe oznacza, że wszyscy muszą je lubić? Co do pogrubionego- głupota tego stwierdzenia mnie obezwładniła.

[ChilliRed]

1. Nie chcę mieć dzieci bo nie czuję takiej potrzeby. Mogłabym adoptowac za kilka lat a ale na pewno nie urodzic.
2. Boje się bo chorowałam kilka lat na bulimię przelatana z anoreksją i mam okrutne zaparcia po tym a jak wiadomo w ciazy to sie pogarsza!
3. Bardzo pracuje na swoje ciało i jestem do niego przywiazana.
4. Paniczny strach przed depresja poporodowa, bolem itd
Ale moj mąż bardzo pragnie dziecka BARDZO! ehh musialabym zrezygnowac z siebie...nei wiem czy bym je pokochala!

[_vixen_]

Napisane przez dr_ka

Zastanawiam się ,dlaczego niektóre kobiety czują się nobilitowane bo urodziły potomstwo i jest to osiągnięcie ich życia- tyle w nich poczucia wyższości nad bezdzietnymi.

Bo zapewne niczego innego w życiu robić dobrze nie potrafią: tylko przeprowadzić proces zapłodnienia i ciąży.

[Luba]

Napisane przez dr_ka

Zastanawiam się ,dlaczego niektóre kobiety czują się nobilitowane bo urodziły potomstwo i jest to osiągnięcie ich życia- tyle w nich poczucia wyższości nad bezdzietnymi..
Kochaniutkie, urodzić dzieciaka potrafi większa część żeńskiej populacji, także nie widzę powodu do specjalnej dumy

Sama dzieci planuje, ale musiałam skomentować słowa tej panienki.

Napisane przez _vixen_

Bo zapewne niczego innego w życiu robić dobrze nie potrafią: tylko przeprowadzić proces zapłodnienia i ciąży.

Urodzenie dziecka nie jest może wyczynem
Za to wychowanie dziecka na dobrego, uczciwego i wartościowego Człowieka jest największym osiągnięciem.

Oczywiście uwazam, że słowa ScarlettWoman20 są niezbyt mądre <eufemizm> ale jednocześnie myślę, że autorki postów które zacytowałam też się lekko się zagalopowały.
Nie przeginajcie, kochanieńkie, w żadną stronę, uprzejmie proszę.

[madmuazelle]

Napisane przez ScarlettWoman20

Dziecko to nie dramat, nie koniec swiata, nie wyrok na dozywotni łańcuch jak u wiejskiego psa. To nie ciezka choroba. Irytuje mnie takie dramatyzowanie, ze to juz koniec wolnego czasu, po karierze zawodowej, zostało tylko siedzenie w domu, zmiana pieluch i mycie garow.

Tu się zgodzam

Napisane przez ScarlettWoman20

Widać wasz partner jeśli nie chce mieć dzieci myśli tylko o tym by was rypać, a potem rzucić jak znajdzie się łatwiejsza.Żal mi was.Sama mam dziecko i uważam synka za największy skarb.Puste z was babsztyle.Taka prawda.

No,a z tym postem się nie zgadzam.

Napisane przez dr_ka

Zastanawiam się ,dlaczego niektóre kobiety czują się nobilitowane bo urodziły potomstwo i jest to osiągnięcie ich życia- tyle w nich poczucia wyższości nad bezdzietnymi..
Kochaniutkie, urodzić dzieciaka potrafi większa część żeńskiej populacji, także nie widzę powodu do specjalnej dumy

Sama dzieci planuje, ale musiałam skomentować słowa tej panienki.

dokładnie

Napisane przez _vixen_

Bo zapewne niczego innego w życiu robić dobrze nie potrafią: tylko przeprowadzić proces zapłodnienia i ciąży.

A no,a potem wklejają na naszą klase 100 foteczeczek swoich bejbików w roznych pozach Zresztą ja wychodze za mąż niebawem,do czego dąże a no do tego że znajoma lat 23 która się spodziewa drugiego dziecka zapytała kiedy ten dzień.Odpowiedziałam jej kiedy ten dzień i dodała,a potem musicie sobie zrobić dziecko ( coś w tym sensie ) Już na końcu języka miałam odpowiedz,musi to na rusi,a ja nie królik rozpłodowy tak jak ty

[cava]

Napisane przez muszynianka

Gdyby dziecko nie było żadnym obciążeniem mogłabym urodzić piątkę.
Kot nie jest obciążeniem, ale dziecko to ogromna odpowiedzialność.
Nie wmawiaj że tak nie jest.

Zupełnie w oderwaniu od posta który ruszył tę lawinę.
Moje koty sa dla mnie większym obciążeniem niż dzieci. Zwłaszcza, jak chciałoby się na wakacje pojechać. Dziecka wezmę ze sobą, albo pojadą do babci, albo (bo juz dorastają do tego etapu) same sobie pojadą na obóz a z kotami wiecznie krzyż pański.
Ani tego kociego tałatajstwa ze sobą wziąć bo zawału dostaje, rzyga gdzie popadło i od razu choruje z nerwów, ani komuś wcisnąć bo nie akceptują obcych i niszczą obce mieszkania z frustracji. Parę razy brałam niańka do kotów na swoje wyjazdy (to znaczy wynajmowałam znajomego studenta za pieniądze, żeby mieszkał u mnie i opiekował się kotami), ale mnie szlag trafiał jak musiałam po powrocie doprowadzac mieszkanie do ładu po 2 tygodnaich okupowania go przez niańka z kotami i jeszcze potem koty odchudzac bo za każdym razem tak omotały niańka że je pospasał jak tuczniki
Z dziećmi 100 razy mniej problemów. A jak jeszcze sie dzieci kotami zajmą i nawzajem to juz zupełnie luxik. Nie mogę się doczekać jak za parę lat dzieci z kotami zostaną w domu a ja pojadę w końcu na wczasy bez główkowania co zrobić żeby wyjechać na dłużej niż 3 doby "bo koty".

[muszynianka]

A właśnie ja tego problemu nie mam
Mam inteligentny dozownik jedzenia, pcha łapką i jej wypada
Jedyne co zniszczyła to perfumy, z mojej winy - pod moją dłuższą nieobecność zwiedzała wszystkie kąty półki szafki no i ogonem strąciła. Trudno, wazne sobie łapek nie pokaleczyła.
I jak słusznie zauważyłaś urodzenie dziecka to pikuś, największe wyzwanie to wychowanie dziecka i to można uznać za osiągnięcie.
Najdłuższej kot sam został na dwa tygodnie, ale dwa razy przyjechał mój brat żeby ogarnąć kuwetę

[_vixen_]

Napisane przez Luba

Urodzenie dziecka nie jest może wyczynem
Za to wychowanie dziecka na dobrego, uczciwego i wartościowego Człowieka jest największym osiągnięciem.

Ale ja się z tym zgadzam.

Tyle, że to jest według mnie jakieś ograniczające, kiedy największym wyczynem, dumą i osiągnięciem człowieka jest kilkumiesięczne dziecko.
Rozumiem - szczęśliwa kochająca się rodzina, dobrze wychowane dzieci, bo to wymaga ogromnej pracy i wysiłku.

[cava]

Napisane przez muszynianka

A właśnie ja tego problemu nie mam
Mam inteligentny dozownik jedzenia, pcha łapką i jej wypada
Jedyne co zniszczyła to perfumy, z mojej winy - pod moją dłuższą nieobecność zwiedzała wszystkie kąty półki szafki no i ogonem strąciła. Trudno, wazne sobie łapek nie pokaleczyła.
I jak słusznie zauważyłaś urodzenie dziecka to pikuś, największe wyzwanie to wychowanie dziecka i to można uznać za osiągnięcie.
Najdłuższej kot sam został na dwa tygodnie, ale dwa razy przyjechał mój brat żeby ogarnąć kuwetę

Moje nie zniosły by psychicznie tak długiej nieobecności człowieka. One te max 3 doby potem odreagowuja przez 2-3 tygodnie. A ja tez bym osiwiała zamartwiając się, czy tam aby juz nie 2 martwe truchełka na środku korytarza a nie żywe koty i czy "a może się dozownik zepsuł, a może wody zabrakło, a moze zachorowały, a może gdzieś utknęły, a może, a może...
No i co z kuwetą?

[muszynianka]

No właśnie największy problem to kuweta...
czyszczę ją przed wyjazdem, po 4 dniach przyjezdza zazwyczaj ktoś znajomy, po 4 i potem to ja już sprzątam.
Sypię po prostu dużo żwirku...
No moje skarby od małego wychowywały się z przeświadczeniem że człowiek nie zawsze jest obok :P

[201710120930]

Przy zastraszająco galupujących statystykach dotyczących par borykających się z niepłodnością wcale nie byłabym taka pewna czy za 'pokolenie czy dwa' samo urodzenie bejbika nie będzie najwiekszym osiągnieciem zyciowym.
Więc nie bądźcie takie hopsasa do przodu


Jakaś mądra głowa zapytana jak' widzi' świat za 200 lat odpowiedziała
- muzułmanizm
-reglamentacja wody ' z kranu'
-zanik rasy białej

obawiam się że są duże szanse na sprawdzenie w/w prognoz

[_vixen_]

Co do reglamentacji wody z kranu - no powiedz debilom, żeby nie podlewali całymi dniami trawników przed domem, bo za niedługo na wodę będzie stać najbogatszych, to cię zabiją W jakiejś gminie nawet kary za podlewanie nałożyli, bo nie szło ludzi oduczyć.

Czy ja wiem, czy te statystyki par borykających się z niepłodnością tak wzrastają? Może po prostu coraz więcej o tym się mówi, jest to temat medialny, wywołuje zainteresowanie przerażonych kobiet. Tak sobie gdybam.

[201710120930]

Ja uwazam że problem jest, i będzie coraz wiekszy -koszt ..stylu zycia (?)
Możemu mieć inne zdanie ,prawda ?

[_vixen_]

Możemy
Zresztą ja też uważam, że problem jest, tylko nie wiem, na jaką faktycznie skalę.

Wiadomo, że jest kilka czynników sprzyjających problemom z płodnością: stres, odkładanie ciązy w nieskończoność, warunki materialne niesprzyjające planowaniu potomstwa, bo kiedy kończy się studia w wieku 24 lat, to jednak warto zdobyć jakieś doświadczenie zawodowe, a nie płodzić dzieci.

Ale z drugiej strony, co na to poradzić? Coraz mniej osób w wieku np. 20 lat chce mieć dziecko i nie ma się co dziwić, współczesne realia dają więcej ciekawszych możliwości dla kobiet niż kuchnia, dzieci i kościół ;)

[FioletowyAnanas]

Napisane przez _vixen_

Wiadomo, że jest kilka czynników sprzyjających problemom z płodnością: stres, odkładanie ciązy w nieskończoność, warunki materialne niesprzyjające planowaniu potomstwa, bo kiedy kończy się studia w wieku 24 lat, to jednak warto zdobyć jakieś doświadczenie zawodowe, a nie płodzić dzieci.

Ale z drugiej strony, co na to poradzić? Coraz mniej osób w wieku np. 20 lat chce mieć dziecko i nie ma się co dziwić, współczesne realia dają więcej ciekawszych możliwości dla kobiet niż kuchnia, dzieci i kościół ;)

Zgadzam się. Ja np. w ogóle nie chciałabym mieć dzieci.

[Luba]

Napisane przez _vixen_

Możemy
Zresztą ja też uważam, że problem jest, tylko nie wiem, na jaką faktycznie skalę.

Wiadomo, że jest kilka czynników sprzyjających problemom z płodnością: stres, odkładanie ciązy w nieskończoność, warunki materialne niesprzyjające planowaniu potomstwa, bo kiedy kończy się studia w wieku 24 lat, to jednak warto zdobyć jakieś doświadczenie zawodowe, a nie płodzić dzieci.

Ale z drugiej strony, co na to poradzić? Coraz mniej osób w wieku np. 20 lat chce mieć dziecko i nie ma się co dziwić, współczesne realia dają więcej ciekawszych możliwości dla kobiet niż kuchnia, dzieci i kościół ;)

a ja zdecydowanie nie zgadzam się aby stawiać dzieci na równi z kuchnią itd.
Dzieci nie sa tylko obowiązkiem, pracą i cierpieniem dają nam tak wiele, że nie sposób tego opisać, są najwiekszą przygodą życia.
Ale po prostu aby to pojąc trzeba samemu przestać być dzieckiem a ta granica w obecnych czasach się przesuwa, teraz 18latek to jest dorosły tylko na papierze. Szczególnie myslenie coraz dłużej pozostaje dziecinne, ciało dorosłego skrywa potrzeby, mysli i emocje dziecka, które samo wymaga ciagle zainteresowania, opieki ze strony rodziców i nie ma zamiaru z tego rezygnować aby samemu stać się rodzicem. I tak do trzydziechy mniej wiecej.

Młode kobiety nie chca miec dzieci nie z tego powodu, że chca robić kariery, bo ileż ich jest tak ambitnych, nie takie znowu tłumy i jakież te kariery mogą zrobić, byc trybikiem w korporacji?
Nie, one po prostu nie chcą miec dzieci, bo to będzie oznaczało koniec ich własnego dzieciństwa, odpowiedzialnośc za innego człowieka przeraża i mało kto chce ją brać. To jest prawdziwy powód niechęci do posiadania dzieci a nie jakieś tam kariery czy inne zwiedzanie świata
Strach i niechęc do stania się dorosłym, po prostu. Tylko, oczywiscie, lepiej brzmi: wolę robić karierę niż: nie mam ochoty byc dorosła i wolę być dzieckiem jak długo się da.

[muszynianka]

Czemu piszesz tylko o kobietach?

[hihi]

Napisane przez Luba

Nie, one po prostu nie chcą miec dzieci, bo to będzie oznaczało koniec ich własnego dzieciństwa, odpowiedzialnośc za innego człowieka przeraża i mało kto chce ją brać. To jest prawdziwy powód niechęci do posiadania dzieci a nie jakieś tam kariery czy inne zwiedzanie świata
Strach i niechęc do stania się dorosłym, po prostu. Tylko, oczywiscie, lepiej brzmi: wolę robić karierę niż: nie mam ochoty byc dorosła i wolę być dzieckiem jak długo się da.

Jako niechcąca dziecka, to ja się pod tym podpisuję. Niestety.

Pomijając to, że moim zdaniem fakt wychowania się w dość dysfunkcyjnej, rozbitej rodzinie miał spory wpływ na mnie w ogóle, pomijając brak jakiegoś takiego wewnętrznego poczucia, że chciałabym zostać rodzicem (to ten tzw. instynkt macierzyński), to ja pisałam tu gdzieś już, że najnormalniej na świecie nie jestem w stanie wyobrazić sobie jako matki, osoby, która powołuje do życia nowego człowieka, wprowadza go w świat, przekazuje wartości, zasady, uczy życia, bo uważam, że to wyzwanie, rzecz szalenie trudna, niewyobrażalnie odpowiedzialna, żeby wychować dobrze, wychować tak, aby być dumnym, tak, aby był szczęśliwym człowiekiem, aby potrafił sam szczęśliwie żyć (szczególnie jak się patrzy wstecz i myśli o tym jakie rodzice popełniali błędy i jak się te błędy odczuwa nawet obecnie).

Ja wiem, że wyjdę na niedojrzałą, niedorozwiniętą emocjonalnie gówniarę teraz, taką zasługująca na potępienie, bo do czego to dochodzi, żeby dorosła (ekhm) kobieta w moim wieku takie rzeczy wypisywała. Ale to jest fakt. Na chwile obecną ja po prostu nie czuję się gotowa, nie widzę miejsca, przestrzeni na pewne sprawy, moje postrzeganie świata jest ograniczone i pewnych kwestii po prostu wcisnąć nie potrafię. I na siłę nie chcę.

[Luba]

Napisane przez muszynianka

Czemu piszesz tylko o kobietach?

Bo o kobietach tu mowa.

Napisane przez hihi

Jako niechcąca dziecka, to ja się pod tym podpisuję. Niestety.

Pomijając to, że moim zdaniem fakt wychowania się w dość dysfunkcyjnej, rozbitej rodzinie miał spory wpływ na mnie w ogóle, pomijając brak jakiegoś takiego wewnętrznego poczucia, że chciałabym zostać rodzicem (to ten tzw. instynkt macierzyński), to ja pisałam tu gdzieś już, że najnormalniej na świecie nie jestem w stanie wyobrazić sobie jako matki, osoby, która powołuje do życia nowego człowieka, wprowadza go w świat, przekazuje wartości, zasady, uczy życia, bo uważam, że to wyzwanie, rzecz szalenie trudna, niewyobrażalnie odpowiedzialna, żeby wychować dobrze, wychować tak, aby być dumnym, tak, aby był szczęśliwym człowiekiem, aby potrafił sam szczęśliwie żyć (szczególnie jak się patrzy wstecz i myśli o tym jakie rodzice popełniali błędy i jak się te błędy odczuwa nawet obecnie).

Ja wiem, że wyjdę na niedojrzałą, niedorozwiniętą emocjonalnie gówniarę teraz, taką zasługująca na potępienie, bo do czego to dochodzi, żeby dorosła (ekhm) kobieta w moim wieku takie rzeczy wypisywała. Ale to jest fakt. Na chwile obecną ja po prostu nie czuję się gotowa, nie widzę miejsca, przestrzeni na pewne sprawy, moje postrzeganie świata jest ograniczone i pewnych kwestii po prostu wcisnąć nie potrafię. I na siłę nie chcę.

Żeby było jasne.
Ja takiego podejscia nie potępiam, nie ganię, ja tylko pisze jak ja to widzę. Stwierdzam fakt.

Bo z jednej strony uważam, że większośc tych kobiet świetnie odnalazłaby się w roli matek i że ten instynkt istnieje i by je poprowadził, że zwyczajnie u większości to poza*, u niektórych strach wyolbrzymiony...
Z drugiej strony boję sie, że może jednak nie i lepiej w takim razie, żeby dzieci nie miały.

Dlatego nie oceniam, zostawiam tak jak jest, to jest indywidualna sprawa każdego kiedy (i czy w ogóle) poczuje się na tyle dorosły, by miec dzieci.


* co do tej pozy. to ja zauważam taką swoistą modę na "nie chce mieć dzieci" a potem okazuje się, że tak naprawdę mija bunt młodzieńczy i nagle stajemy się żonami, matkami, i wcale nas to nie unieszczęsliwia. tylko niektóre wytrzymują w tej decyzji "nie chcę" całe życie.

[_vixen_]

Tylko, czy wszystkie kobiety chcące mieć dzieci (a często nawet już mające) są już takie gotowe do odpowiedzialności za druga osobę i tych wszystkich "niedogodności", jakie się z posiadaniem dzieci wiążą?
Trochę w to wątpię

Czasem to jest wynik takiego owczego pędu, wszystkie koleżanki już mają, to jak też chcę, bo dzieciaczek taaaki fajny.

No i jeszcze ta sprawa, że wiele dzieci w Polsce to wciąż efekt wpadek, więc o jakim planowaniu i ŚWIADOMYM chceniu tutaj mowa