Po poronieniu - kiedy okres, kolejna ciąża?

[kasiahexe]

Kochane jestem i ja (((( niektóre juz mne znaja niektóre nie a wiec opowiem jak to sie stało :

Dowiedzałam sie niedawno ze serduszko mojego malenstwa nie bije juz ok trzy tygodnie potwierdziłam to jeszcze u polskiego gina i zdecydowałam sie na wywołanie farmakologiczne poronienia :/ w niedziele poszłam do szpitala i na drugi dzien wyszłam dzisiaj juz wogóle nie krwawie,
nie bede opisywac mojego stanu psychicznego bo zaraz zaczne ryczec i na tym sie skonczy :/ swiat sie dla mnie zawalił :/ ale mam kochajcych mnie ludzi w szczególnosci mojego meza i myslimy o przyszłosci

Ma kilka pytan?
Jakie badnia musze teraz zrobic?
Jak dlugo musze sie oszczedzac?(bo przed nastepna ciaza musze stracic kilka kilo )
jak długo czekłayscie na @?
kiedy mozna zaczac współzycie?

Napewno te pytania juz sie pojawiły ale niesty ciezko mi przeczytac watek od pocztaku :/

[measia]

Napisane przez kasiahexe

Kochane jestem i ja (((( niektóre juz mne znaja niektóre nie a wiec opowiem jak to sie stało :

Dowiedzałam sie niedawno ze serduszko mojego malenstwa nie bije juz ok trzy tygodnie potwierdziłam to jeszcze u polskiego gina i zdecydowałam sie na wywołanie farmakologiczne poronienia :/ w niedziele poszłam do szpitala i na drugi dzien wyszłam dzisiaj juz wogóle nie krwawie,
nie bede opisywac mojego stanu psychicznego bo zaraz zaczne ryczec i na tym sie skonczy :/ swiat sie dla mnie zawalił :/ ale mam kochajcych mnie ludzi w szczególnosci mojego meza i myslimy o przyszłosci

Ma kilka pytan?
Jakie badnia musze teraz zrobic?
Jak dlugo musze sie oszczedzac?(bo przed nastepna ciaza musze stracic kilka kilo )
jak długo czekłayscie na @?
kiedy mozna zaczac współzycie?

Napewno te pytania juz sie pojawiły ale niesty ciezko mi przeczytac watek od pocztaku :/

hmm jezeli chodzi o anglie to zapomnij o jakichkolwiek badaniach, nie "przysluguja" ci jeszcze, dopiero po 3 poronieniu. w anglii jest to rzecz zupelnie naturalna.
ja w polsce prywatnie robilam wszystko co bylo mozliwe w ciagu 2 tygodni.

[kasiahexe]

Napisane przez measia

hmm jezeli chodzi o anglie to zapomnij o jakichkolwiek badaniach, nie "przysluguja" ci jeszcze, dopiero po 3 poronieniu. w anglii jest to rzecz zupelnie naturalna.
ja w polsce prywatnie robilam wszystko co bylo mozliwe w ciagu 2 tygodni.

mam zamair robic wszytskie badania prywatnie ;/Chociaz najpier pode do GP i bede na nich wymuszac :/

A co do Angli to jak sie człowiek uprze to wszytsko da sie zrobic :/
Prawda jest to w UK nie dostanie sie zadnych tabletek na podtrzymanie ale nie prawda jest to ze sie toba nie opiekuja :/ Miałam 3 usg przed 12 tygodniem ginekologów widzialm 6 i jak trzeba to sie Toba zajma fakt faktem maja inne podejście i trwa to zwykle zdecydownie za długo ale to robią. W trakcie ronienia mialam w arunki o ktorych w Polsce mogla bym sobie tylko pomarzyć wszyscy byli dla mnie mili i uprzejmi i zawsze służyli pomoca i rada

Poza tym juz wiem ze ja teraz uda mi sie zajscw ciaze to od polskiego gina dostne progesteron na postrzymanie od samego poczatku


Z tego co widze to mieszkasz blisko mnie ja w Banbury to jest z drugiej strony OXFORDU Pozdrawiam

[inutil]

Napisane przez measia

ja w polsce prywatnie robilam wszystko co bylo mozliwe w ciagu 2 tygodni.

co to znaczy wszystko co było możliwe?? Bo mi kazali czekać dwa tygodnie na badania histopatologiczne i po dwóch tygodniach zgłosić się do gina na kontrolę...

kasiahexe damy radę...ja też nie mogę o tym pisać, mówić... bo od razu łzy... ale wiem też że to mija.

lucy pisałaś że byłaś w miejskim... jak się tam Tobą zajmowali? też kazali czekać dwa tygodnie i iść na kontrolę?? I jeśli mogę zapytać to do jakiego gina chodzisz?? Bo ja mam mętlik w głowie teraz i nie wiem co robić.

[Nita6]

Kasiahexe , Inutil
też z wątku mamuś lipcoowo sierpniowych wchodzę tutaj
jutro mam zabieg , strasznie się boję , płaczę i nie weim co mam ze sobą zrobić
jest mi strasznie smutno
mi gin powiedział że po pierwszym okresie po usunieciu można się starac żę zdania lekarzy są strasznie podzielone
bojęsię ......

[kasiahexe]

Napisane przez inutil

kasiahexe damy radę...ja też nie mogę o tym pisać, mówić... bo od razu łzy... ale wiem też że to mija.

Wiem kochanie musimy być silne i tyle :/

Mi w sumie gin nie kazal robic zadnych badan oprocz żółtaczki i toxo i to napewno zrobie chcoziaz juz mialam robione badania na zołatczke hiv i cos tam jeszcze przez moja położną musze teraz isc tylko do lekarza i wziaśc wyniki.

Zastanawiam się tylko czy to dobrze ze przestałam juz krwawic? w sumie w trakcie ronienia straciłam bardzo duzo krwi ( nawet chcieli mi zacząć podawać nowa) ale odkąd lekarz ręcznie usną resztkę zarodka to krwawienie sie unormowało a od w czoraj wogole nie krwawie a przypomne ze w niedziel mialam wywołane poronienie a wiec to tylko kilka dni temu

Nita6 wiem co czujesz, bedzie dobrze musisz byc silna im szybciej to przejdziesz tym lepeij i szybciej bedziesz mogła starac sie o nastepne Kochana jestesmy z Toba pamietaj

[inutil]

Napisane przez Nita6

Kasiahexe , Inutil
też z wątku mamuś lipcoowo sierpniowych wchodzę tutaj
jutro mam zabieg , strasznie się boję , płaczę i nie weim co mam ze sobą zrobić
jest mi strasznie smutno
mi gin powiedział że po pierwszym okresie po usunieciu można się starac żę zdania lekarzy są strasznie podzielone
bojęsię ......

niestety teraz żadne słowa nie są pocieszające... mówią, że to uczucie mija po jakimś czasie, smutek blednie. Jeśli jesteś w szpitalu to poproś coś na spanie bo najgorsze jest czekanie. Pamiętaj że jesteśmy z Tobą Mam nadzieję że jest przy Tobie ktoś kto przytuli, bo wiem jakie to ważne...

[measia]

Napisane przez inutil

co to znaczy wszystko co było możliwe?? Bo mi kazali czekać dwa tygodnie na badania histopatologiczne i po dwóch tygodniach zgłosić się do gina na kontrolę...

ja robilam badania po 2 miesiacach, odnosie dlaczego moglam poronic. badania histopatologicznego nie mialam, angielska sluzba zdowia nie uznaje, ze sa potrzebne

[asiago]

Napisane przez inutil

niestety teraz żadne słowa nie są pocieszające... mówią, że to uczucie mija po jakimś czasie, smutek blednie. Jeśli jesteś w szpitalu to poproś coś na spanie bo najgorsze jest czekanie. Pamiętaj że jesteśmy z Tobą Mam nadzieję że jest przy Tobie ktoś kto przytuli, bo wiem jakie to ważne...

Kochane tak naprawdę jest, z czasem ból jest mniejszy, wiem że dziś kiedy czujecie tą ogromną pustkę ciężko w to uwierzyć, ale tak jest
Najważniejsze jest żeby był ktoś przy was, ktoś bliski, kto zrozumie, przytuli, pocieszy, ja niestety czułam się z tym sama, moja rodzina zrobiła z tego temat tabu, nawet mój mąż nie chciał o tym rozmawiać, złościł się że ja ciągle płaczę, że znowu wpadam w depresję, którą miałam po pierwszym#, a ja najlepiej czułam się kiedy spałam, bo tam we śnie moje maleństwo wciąż było ze mną, pogrążałam się coraz bardziej aż znalazłam to forum i dziewczyny, które mnie rozumiały, tu mogłam się wyżalić, wypłakać...

Nita tak bardzo mi przykro, bądź dzielna, wszystkie bądźcie

A jeśli chodzi o badania to u nas w Polsce też nie chcą na nie kierować, dopiero po drugim poronieniu z kolei, tak jak moje się nie kwalifikowało.

A powiedzcie dziewczyny czy wasze szpitale, mam na myśli te w Polsce, informowały was że możecie zarejesterować w usc maleństwo jako martwo urodzone i w związku z tym iść na 8 tyg urlop macierzyński, albo też jeżeli jesteście ubezpieczone w pzu otrzymać na tej podstawie odszkodowanie na np. badania czy leczenie.

[measia]

Napisane przez Nita6

Kasiahexe , Inutil
też z wątku mamuś lipcoowo sierpniowych wchodzę tutaj
jutro mam zabieg , strasznie się boję , płaczę i nie weim co mam ze sobą zrobić
jest mi strasznie smutno
mi gin powiedział że po pierwszym okresie po usunieciu można się starac żę zdania lekarzy są strasznie podzielone
bojęsię ......

zabiegu sie nie boj, nic nie boli. nie wiem jak to sie odbywa w polsce, ale w anglii idzie sie ok 10-11 do szpitala. nie je sie od poprzedniego wieczora i nie wolno pic od chyba 10 rano dnia kiedy ma sie zabieg. dostaje sie znieczulenie ogole. po zabiegu wraca sie na sale gdzie dostaje sie kanapke i cos do picia. po pojsciu do ubikacji, zjedzeniu i wypiciu idzie sie do domu ok 17-19. ja przestalam krwawic po chyba 4 dniach. do pracy wrocilam po 9 dniach na wlasna prosbe

Kobietki, nie bede rozpisywala sie, ze rozumiem, ze jest wam smutno. tule was mocno do siebie, dla mnie jest to o wiele wiecej warte niz jakiekolwiek slowa

ja dzis malo nie plakalam w sklepie jak sprzedawca przekladal na moich oczach gazety dla mam. jest trudno i czasem mam ochote pozabijac wszystkich. wtedy ide na grob swojego dziecka. musze przyznac (zabrzmi to moze glupio), ze jestem szczesciara, bo moje dzieciatko ma grob, ze mialo pogrzeb jak kazdy inny czlowiek, mimo, ze mialo 6 milimetrow. ze potraktowane zostalo z godnoscia jak kazdy inny zmarly. lzy mi stanely w oczach po czesci ze szczescia jak zobaczylam przygotowana trumienke przed pogrzebem. uparlismy sie z moim TZ, ze dzieko sami zawieziemy do Kosciola i na cmentarz. przed modlitwa (mszy nie chcielismy, moj TZ ma mieszane uczucia do koscila anglikanskiego) odebralismy dziecko z zakladu pogrzebowego. trumienka lezala w koszyku wiklinowym na bialym przescieradelku. przez lzy sie usmiechnelam. bylam zaskoczona tym widokiem. to wszystko mi pomoglo przetrwac w lepszej formie psychicznej. pozwolilo mi tez na wytlumaczenie dlaczego nie pochowalam poprzednich dzieci. z pierwszym to byl koszmar i nie wracam do tego, jest u mnie w sercu i zawsze tam bedzie. drugie moj organizm wchlona i nie wiem czemu - to dziecko mam caly czas w sobie - wiem, ze go nigdy nie urodze, ale jest we mnie - w mojej krwi, sercu, mozgu w calym ciele. nie jest lekko, ale wiem, ze bedzie lepiej

[inutil]

mi pielęgniarka powiedziała, że można normalnie zarejestrować dziecko. nadać imię i nazwisko, pochować. niezależnie od tego w którym tygodniu odeszło. pielęgniarka przekazała nam to w bardzo delikatny sposób, trzymając mnie za rękę i prawie płakała...

nie zdecydowaliśmy się. taka była nasza decyzja.

dziewczyny, kiedy to minie? bo ja nie wiem czy dam sobie radę

[asiago]

Napisane przez inutil

mi pielęgniarka powiedziała, że można normalnie zarejestrować dziecko. nadać imię i nazwisko, pochować. niezależnie od tego w którym tygodniu odeszło. pielęgniarka przekazała nam to w bardzo delikatny sposób, trzymając mnie za rękę i prawie płakała...

nie zdecydowaliśmy się. taka była nasza decyzja.

dziewczyny, kiedy to minie? bo ja nie wiem czy dam sobie radę

Ja też w pierwszej chwili nie chciałam, ale mąż mnie przekonał, ze względu na to odszkodowanie,bo moje leczenie kosztowało sporo, a nie wiadomo było ile jeszcze prób będzie trzeba żeby się w końcu udało; zajęło to parę minut, on pozałatwiał wszystko, ale cieszę się to zrobiliśmy, mam teraz coś co na zawsze pozostanie nam po tym maleństwie, żałuję tylko że zrzekłam się maleństwa na badanie hist-pat, bo ono nic nie dało a ja już nie mogłam go pochować, ale w szoku podsunęli mi to do podpisania

Kiedy minie, dobre pytanie, u każdego jest niestety inaczej... miesiąc to myślę minimum, u mnie to trwało jakieś 1,5 m-ca. czas leczy rany...


U nas też zabieg wygląda podobnie, z tym że ja np. trafiłam na takiego nieludzkiego lekarza że wyłyżeczkował mnie bez usypiania ani innego znieczulenia, na żywca

[skarbeek]

ja po zabiegu pamietam ze pytalam sie o możliwosc pochowania mojego dzieciatka.jak już byłam na sali przyszła do mnie pielegniarka z zeszytem i pytala sie czy dalej chce pogrzebu dzieciatka.poplakalam sie...moj maz juz byl przy mnie...powiedzial ze niezdecydujemy sie i przekonywal mnie ze dla nas a w szczególmosci dla mnie tak bedzie lepiej.chyba mial racje nie wiem czy dalabym rade byc na tym pogrzebie i znowu przezywac to samo.....minelo 5mc a ja dalej nie moge zapomniec....

[measia]

Napisane przez inutil

mi pielęgniarka powiedziała, że można normalnie zarejestrować dziecko. nadać imię i nazwisko, pochować. niezależnie od tego w którym tygodniu odeszło. pielęgniarka przekazała nam to w bardzo delikatny sposób, trzymając mnie za rękę i prawie płakała...

dziewczyny, kiedy to minie? bo ja nie wiem czy dam sobie radę

dasz rade, kazda z nas potrzebuje czasu na wykrzyczenie i wyplakanie sie

[asiago]

Dziewczyny u każdej z nas ten czas jest inny, ale najważniejsze żeby nie wpędzić się w depresję, bo wtedy ciągnie się i ciągnie, ja po pierwszym # miałam depresję i długo trwało zanim z tego wyszłam, ale nie miałam wtedy nikogo z kim mogłabym na ten temat rozmawiać, nikt prócz mojego tż nie wiedział, a ja dusiłam to wszystko w sobie, nawet miałam myśli samobójcze

[Neipys]

A jeszcze niedawno myślałam, że to dobrze, że na tym forum cisza i spokój.....
Witam nowe dziewczyny, bardzo Wam współczuję, przykro mi, że Was też to spotkało - nie ma wyjaśnienia dla takiej tragedii, takiego bólu, jaki nas spotkał - on w nas na zawsze zostanie razem z pamięcią o naszych dzieciach, ale z czasem będzie mniejszy.
Ja też trafiłam na to forum szukając pocieszenia, miejsca, gdzie mogę sie wygadać, gdzie ktoś mnie całkowicie zrozumie, bez zbędnego tłumaczenia - bardzo mi to pomogło.
Mam nadzieję, że rozpacz szybko minie i każda z Was znajdzie pocieszenie i nowe powody do radości
Ja po # dostałam @ po miesiącu i dopiero później zaczęliśmy współżyć, nie miałam żadnych badań i właśnie czekam na kolejną @ albo upragnione ||...
Mimo dwóch miesięcy, które upłynęły od # nadal mam napady rozpaczy, ale mniej częste, "normalnie" funkcjonuję.....tylko widok ciążowego brzuszka sprawia mi ogromny ból
Trzymajmy się razem, miejmy nadzieję, że i nam uda się urodzić zdrowe dzieci, będą kochane jak żadne inne....

[kasiahexe]

Podziwiam kobiety ktore zdecydowały sie zrobic pochówek, ja bym nie dała rady :/ nawet nie popatrzyłam na to ca ze mnie wyleciało ani na to co wyciagna ze mnie lekarz poprostu dla mnie to za bardzo bolesne nie wiem jak wygladało moje dziecko i nie chce tego wiedziec mysle ze tak jest dla mnie i meza zdecydowanie lepeij i szybciej mi pozwoli sie pozbierac, naszego aniołka będziemy mieli w naszych serduszkach i to mi wystarczy

[asiago]

Zawsze możecie "pochować" swoje maleństwo na pamiętajmy.com http://pamietajmy.com.pl/index.php?m=Obituaries&a=List , gdzie możecie zapalić wirtualny znicz, mi to pomogło, jak widzę jest tam wiele aniołków, moja córcia również

[measia]

Napisane przez asiago

Zawsze możecie "pochować" swoje maleństwo na pamiętajmy.com http://pamietajmy.com.pl/index.php?m=Obituaries&a=List , gdzie możecie zapalić wirtualny znicz, mi to pomogło, jak widzę jest tam wiele aniołków, moja córcia również

o tej stronie nie wiedzialam, dziekuje

[inutil]

Napisane przez kasiahexe

Podziwiam kobiety ktore zdecydowały sie zrobic pochówek, ja bym nie dała rady :/ nawet nie popatrzyłam na to ca ze mnie wyleciało ani na to co wyciagna ze mnie lekarz poprostu dla mnie to za bardzo bolesne nie wiem jak wygladało moje dziecko i nie chce tego wiedziec mysle ze tak jest dla mnie i meza zdecydowanie lepeij i szybciej mi pozwoli sie pozbierac, naszego aniołka będziemy mieli w naszych serduszkach i to mi wystarczy

mi proponowali ale też nie wyobrażam sobie przechodzić przez to... moi rodzice chowali mojego brata jak miał pół roku... myślę, że mój ból jest do wytrzymania porównując do tego jaki oni musieli przejść... ja mam moje dziecko w sercu i będę miała, i wiem że najbliższa rodzina, przyjaciele też będą mieli.

niestety ja widziałam go... pielęgniarka delikatnie wytłumaczyła gdzie mam chodzić do ubikacji i jeśli zobaczę... to dać im znać. i zobaczyłam... żałuję, bo widok mojego 8 tygodniowego dziecka zostanie ze mną na zawsze...

[Lucy1111]

Napisane przez inutil

lucy pisałaś że byłaś w miejskim... jak się tam Tobą zajmowali? też kazali czekać dwa tygodnie i iść na kontrolę?? I jeśli mogę zapytać to do jakiego gina chodzisz?? Bo ja mam mętlik w głowie teraz i nie wiem co robić.

Witaj!
Trafiłam do dwójki, bo w panice tylko ten szpital przyszedł mi do głowy.
Był to drugi dzień świąt, w dodatku późny wieczór (ok.23:00). Panie na izbie przyjęć były bardzo miłe. Cały czas płakałam, nie mogłam z siebie słowa wydusić, a one delikatnie tłumaczyły, co i jak. Na oddziale niestety ok 30minut czekałam na lekarza. Nie wiem czy spał, czy odbierał jakiś poród (), w każdym razie nie zrobił na mnie dobrego wrażenia. Potraktował mnie trochę chłodno. Zapytał tylko co się dzieje, że tu trafiłam. Robiąc usg stwierdził, że nie widzi żadnego pęcherzyka i tyle. Pielęgniarce zlecił wykonanie badania krwi i tyle go widziałam. Z moim mężem też nie rozmawiał, mimo że Tż pytał go co się dzieje. Stwierdził, że żona o wszystkim już wie
Zostałam na noc. Rano na obchodzie było w sali chyba z 10osób :/ Zrobili mi powtórne usg. Lekarz był już przyjemniejszy i delikatniejszy. Ordynator oddziału wytłumaczyła mi co i jak. Zapytałam tylko kiedy mogę się znowu starać, odpowiedziała, że za 3mc. I wróciłam do domu. Nie mówili mi nic o kontroli. Ale na karcie wypisowej ze szpitala taka informacja jest

Co do ginekologa. Nie mam żadnego "stałego" lekarza, do którego chodzę. W Bydgoszczy jestem od niedawna i na razie eksperymentuję. Na 18 mam wizytę u dr Pierzchało-Zakrzewskiej. To prywatna wizyta. Chcę zrobić sobie cytologię i inne badania.
A Ty do kogo chodzisz? kto prowadził Twoją ciążę? Pozdrawiam!

[inutil]

trochę prywaty...

Lucy no tak ja pomyślałam o bizielu, bo ten szpital w miarę znam. Traktowali mnie tam ok, jedynie zła jestem że rano nie zrobili usg, bo męczyłam się i stresowałam przez cały dzień. Lekarka podczas usg i przekazywania nam informacji co widzi miała łzy w oczach.... ogólnie poza niektórymi wyjątkami (jedna pielęgniarka, która po zabiegu powiedziała: po co pani płacze, teraz to już nie ma co płakać...; i ksiądz, który wszedł do sali i widząc mnie zaryczaną, tż ze łzami w oczach i zaryczaną przyjaciółkę zapytał: i jak tak, co się narodzi??? w bananem na twarzy...) opieka dobra.

Ja chodzę do dr. Siwka. Wcześniej chodziłam do dr Adamczewskiej ale jakoś nie chciałam żeby prowadziła mi ciążę. Wybrałam Siwka, bo znajomej uratował tak naprawdę ciążę a przyjaciółce, która ma mięśniaka bardzo pomógł i był zadowolona... Ja byłam u niego dopiero 2 razy. teraz za dwa tygodnie idę na kontrolę, potem zobaczymy co mi powie po tym co się stało. Ale wolałabym nie zmieniać lekarza, bo jestem raczej nieufna do nowych...

[Lucy1111]

Napisane przez kasiahexe

Kochane jestem i ja ((((

Witaj
Kurcze, coś za dużo nas tu jest ostatnio Przeraża mnie skala tego zjawiska!!

[amilcia]

Witajcie.
Coś dużo nas tu widze. Dziewczyny - witam Was nowe i strasznie mi przykro, że musiałyście tu dołączyć. Ja miałam # listopad/grudzień więc też rana do końca się nie zagoiła. Ale tak jak mówią inne koleżanki z czasem mniej boli. Zaczyna się myśleć o kolejnej szansie i tym się żyje na co dzień.
Ja jestem po owu. - czekam na drugą @ lub na 2 kreseczki

Jeśli chodzi o badania ja zrobiłam na swój koszt podstawowe OB, mocz, morfologię, cukier i hormon tarczycy. Ale moja gin nie kierowała mnie na nie bo powiedziała, że przyczyn poronienia doszukujemy się jeśli kobieta roni dwa czy trzy razy. Jednorazowe poronienie jest traktowane jako "błąd genetyczny".

kasiahexe, inutil - trzymajcie Cię kochane, jesteśmy z wami.

Ubolewam, że nie mam więcej czasu aby Was poczytać i popisać z Wami ale wróciła szara rzeczywistość, praca - obowiązki domowe.

Pozdrawiam.

[inutil]

Dziewczyny....

nie wiem dlaczego, ale jestem tak bardzo spokojna... nie płaczę już, myślę dużo o tym co się stało, przypominam sobie chwile od początku, od momentu aż zobaczyłam pierwszy, drugi i trzeci raz.... (trzy testy). Wczoraj dużo rozmawiałam o tym z TŻ i on tak prostu to tłumaczy, że tak miało być, że to nie my decydujemy o tym, że po prostu jeszcze nie czas...

Jakoś mało to pocieszające, ale mnie to uspokoiło. Czuję takie wielki cholerny spokój i nie wiem czy tak zostanie czy to cisza przed burzą...

[kasiahexe]

Napisane przez inutil

Dziewczyny....

nie wiem dlaczego, ale jestem tak bardzo spokojna... nie płaczę już, myślę dużo o tym co się stało, przypominam sobie chwile od początku, od momentu aż zobaczyłam pierwszy, drugi i trzeci raz.... (trzy testy). Wczoraj dużo rozmawiałam o tym z TŻ i on tak prostu to tłumaczy, że tak miało być, że to nie my decydujemy o tym, że po prostu jeszcze nie czas...

Jakoś mało to pocieszające, ale mnie to uspokoiło. Czuję takie wielki cholerny spokój i nie wiem czy tak zostanie czy to cisza przed burzą...

ja też juz staram sie nie płakac i nie zadawac sobie pyania dlaczego ja ? teraz mnie bardzej gnebi daczego tak sie dzieje i dlaczego jest tak duzo dziewczyn to spotyka? Ja musze isc do przodu dobrze soe odzywaic i dbac o siebie i zastanowic sie na powaznie czy zaczac sie starac po pierwszej @ czy po drugiej :/

Troche sie tylko martwie ze codziennie rano budze sie z tak starsznym bólem głowy ze to jest nie do wytrzymania nie wiem czy to moje niskie cisniesie daje o sobie znac czy utrata tak duzej ilosci krwi :/

[Lucy1111]

Ja też jestem spokojna i pogodzona z losem. Mimo, że od # minęły niecałe 3 tygodnie!! Dziwię się sama sobie, że tak szybko i w miarę dobrze to zniosłam. Może dlatego, że nie zdążyłam potwierdzić ciąży u lekarza, może dlatego, że nie wpadłam w szał zakupów dla Maluszka...

Byłam dzisiaj odwiedzić koleżankę, która ma 7miesięczną córcię. Boże, jakie słodkie dziecko! Nawet nie było mi smutno, z czego się cieszę. po prostu cieszyłam się jej radością i szczęściem...

[inutil]

kasia, może ból głowy to psychika... może ciśnienie... przejdzie.
Ja nie sądzę żebyśmy starali się od razu... nie chcę niczego przyspieszać, pójdę do lekarza, zapytam co i jak. Chociaż już TŻ mi zapowiedział że znowu będzie żywioł i co będzie to będzie. Nie mam zamiaru bawić się w jakieś liczenia, sprawdzania owulacji, temperatury i innych... Wiem, że jeśli ktoś ma problemy z zajściem to potrzebuje tego, ale u nas problemu nie było... wręcz przeciwnie. Więc wrzucimy na luz i będzie co ma być. Na razie musimy dojść do siebie poukładać. Nie chcę żeby było tak, że chcemy jak najszybciej zajść w ciążę, już nic nie będzie tak jak było. To będzie inne, drugie dziecko...

[Lucy1111]

Napisane przez inutil

kasia, może ból głowy to psychika... może ciśnienie... przejdzie.
Ja nie sądzę żebyśmy starali się od razu... nie chcę niczego przyspieszać, pójdę do lekarza, zapytam co i jak. Chociaż już TŻ mi zapowiedział że znowu będzie żywioł i co będzie to będzie. Nie mam zamiaru bawić się w jakieś liczenia, sprawdzania owulacji, temperatury i innych... Wiem, że jeśli ktoś ma problemy z zajściem to potrzebuje tego, ale u nas problemu nie było... wręcz przeciwnie. Więc wrzucimy na luz i będzie co ma być. Na razie musimy dojść do siebie poukładać. Nie chcę żeby było tak, że chcemy jak najszybciej zajść w ciążę, już nic nie będzie tak jak było. To będzie inne, drugie dziecko...

U nas jest podobnie. Będzie co ma być. Nie chcę planować daty narodzin dziecka (lepiej latem, lepiej wiosną, zima nie bo, siamto i owamto...bla bla bla). To przykre doświadczenie dało nam pstryczek w nos. Pokazało, że nie zawsze jest tak jak sobie planujemy. Że my o wszystkim nie decydujemy.
Aha, no i wiem, że nie sztuką jest "zrobić" sobie dziecko. Teraz wiem, że sztuką jest utrzymać ciążę.

[ramena]

Napisane przez inutil

kasia, może ból głowy to psychika... może ciśnienie... przejdzie.
Ja nie sądzę żebyśmy starali się od razu... nie chcę niczego przyspieszać, pójdę do lekarza, zapytam co i jak. Chociaż już TŻ mi zapowiedział że znowu będzie żywioł i co będzie to będzie. Nie mam zamiaru bawić się w jakieś liczenia, sprawdzania owulacji, temperatury i innych... Wiem, że jeśli ktoś ma problemy z zajściem to potrzebuje tego, ale u nas problemu nie było... wręcz przeciwnie. Więc wrzucimy na luz i będzie co ma być. Na razie musimy dojść do siebie poukładać. Nie chcę żeby było tak, że chcemy jak najszybciej zajść w ciążę, już nic nie będzie tak jak było. To będzie inne, drugie dziecko...

Napisane przez Lucy1111

U nas jest podobnie. Będzie co ma być. Nie chcę planować daty narodzin dziecka (lepiej latem, lepiej wiosną, zima nie bo, siamto i owamto...bla bla bla). To przykre doświadczenie dało nam pstryczek w nos. Pokazało, że nie zawsze jest tak jak sobie planujemy. Że my o wszystkim nie decydujemy.
Aha, no i wiem, że nie sztuką jest "zrobić" sobie dziecko. Teraz wiem, że sztuką jest utrzymać ciążę.

Mam podobny dylemat....
ja właśnie wróciłam od lekarza- poroniłam 3 stycznia wiec to była pierwsza kontrolna wizyta ...
ogólnie wszystko jest w porządku, mam czekać na @.. i potem przyjść na kolejną wizytę..
lekarz zaproponował także zrobienie kilku badań, które być może wyjaśnią przyczynę..
jednak co najważniejsze zadał mi jedno podstawowe pytanie: czy Pani chce się od razu starać o dziecko ?
i powiem wam dziewczyny że nie potrafię sobie na nie odpowiedzieć...
z jednej strony chętnie od razu zaczęłabym starania... bo boję się że nie zajdę w ciąże od pierwszego cyklu i im wcześniej zaczniemy tym lepiej..
jednak z drugiej strony... miesiąc w którym zaszłam w ciażę był dla mnie mega stresujący.. pochowałam wtedy babcie.. dużo pracowałam.. remontowałam mieszkanie.. i podejrzewam że cały ten stres nie był zupełnie obojętny dla mojej ciąży... dlatego moze lepiej poczekac ze staraniami, skończyć remont, zmienić tryb życia na bardziej komfortowy...
i dopiero zacząć starania ?

nie wiem co robić ? który moment będzie najlepszy ?