Cytaty z ksiazek

[lazurrowaa]

Wieczorem Iga odczytała mi ten fragment z Nędzników i powiedziała: Ratuj się, masz jeszcze szansę. Bo potem będzie za późno. Zrozumiałam urywek książki, ale nie potrawiłam go odnieść do siebie. I zrozumiałam Igę. Ale zostałam.

Niekiedy mam wrażenie, że przegrałam swoją walke o życie, chociaż żyje. Nie ma dla mnie ratunku, bo pozostało mi tylko poczucie bezsensu trwania wśród żywych. I ból za tamtym wszystkim i przez to wszystko. Teraz będzie bolało nieustannie.

Tak ma być już zawsze: poranek, gdy nie chce się wstawać, zmierzch, kiedy nie chce się jeszcze umierać, wieczór pełen obaw, nie kończące się noce udręk. Już nie potrafię płakać, chyba nie potrafię. A kochać? Gdzie podziało się moje uczucie miłości? Boże, co ja ze sobą zrobiłam?

Wydaje mi się, że nie moge istnieć. Zgubiłam się w drodze do życia. Co było wcześniej? Kawałek dzieciństwa, wolno - nie wolno, zakazy, nakazy. I wielki bunt. I całkowita przegrana. A w końcu triumf doroslych "a nie mówiłem?" . Pozostał zapach sal szpitalnych, twarze chorych psychicznie i nienawiść do świata, ludzi, życia. I chęć samounicestwienia.
Żyje nadal obok ludzi. Nawet wśród ćpónów. Przeciw życiu. Chyba przestane walczyć o siebie.

Dlaczego wszystko obraca się przeciwko mnie? Bo sama jestem przeciwko sobie. Niszczę się systematycznie, nie daje sobie żadnej szansy. Dokonuje okrutnego mordu na sobie.
A tak pragnę żyć.

Dzwoniła mama. W jej głosie było tyle rozpaczy. [...] Trzymałam słuchawke jak ogromny ciężar. Gdy ją odłożyłam, zrozumiałam, że zostawiam ją daleko, samą z jej bólem.

W tym cholernym życiu potrzebna jest miłość. Bez niej jest wieczna pustka, która dusi, zabija, męczy. I wtedy nie można być sobą. Jest się dla siebie zupełnie obcym. Tak zupełnie i bez reszty obcym dla samego siebie.

31 grudnia.
Rachunek sumienia:
Wyrwana z żelaznych szponów śmierci przez kilku szalonych lekarzy dostałam się na studia.
[...]
Mam wszystkie odmiany depresji.
Budzę się i zasypiam z nowym pomysłem samobójstwa.
Jak wielka jest siła życia.
Jak wielka jest siła śmierci.
Tak potężne jest pragnienie narkotyku.
Kto zwycięży?

Skąd się bierze w człowieku tyle siły, kiedy wydaje się zupełnie przegrany, stracony, omotany tysiącami sprzeczności. I wtedy zatrzymuje się w chaosie, przystaje, nasłuchuje i wyłapuje jedną dźwięczną nutę, która go prowadzi w życię, troche po omacku, lecz dobrą drogą.

Jestem samotnością.
Jestem wolnością.
Jestem lękiem.
Jestem psychologiem.
Jestem schizofreczniką.
Jestem narkomanką.
Jestem człowiekiem.
Kim jeestem?

Cytaty pochodzą z książki Barbary Rosiek "Pamiętnik Narkomanki"

[HisHoney]

Napisane przez lazurrowaa

Skąd się bierze w człowieku tyle siły, kiedy wydaje się zupełnie przegrany, stracony, omotany tysiącami sprzeczności. I wtedy zatrzymuje się w chaosie, przystaje, nasłuchuje i wyłapuje jedną dźwięczną nutę, która go prowadzi w życię, troche po omacku, lecz dobrą drogą.

Świetne!

[lazurrowaa]

Jeżeli wolność jest wolnym wyborem, to najprawdziwszym wolnym wyborem jest śmierć. Nie, to nie tak. Prawdziwą wolnością jest zgoda na siebie, zgoda na życie.

A jednak muszę godzić się nieustannie z własnym buntem, rozgniewanym sercem, okaleczonym ciałm, chorą duszą, samotnymi powrotami. Trzeba się z tym pogodzić bo nie ma innej drogi.

Dziewczyny z roku nie rozumieją mojej obsesji śmierci. Dla nich życie jest świętością. Czuje w ich gestach potępienie, lęk. Popełniam świętokradztwo. Zapominają, że nie mogą mnie osądzać - to takie grzeszne.

Śmierć jest kolejnym koniem, którego dosiadamy.

19 lipca
Przygotowałam śmiertelną dawkę leku.
20 lipca
Śmierć także mi nie wychodzi.


Czym jest samotność? Buntem? Pokorą? Lękiem? Winą?

Mam samobójcze myśli.
Mam myśli samobójcze.
Myśli samobójcze mam.
Samobójcze myśli mam.
Samobójcze mam myśli.
Myśli mam samobójcze.

Mama coś przeczuwa zmysłem macierzyństwa i osacza mnie pancerzem miłości.

Ile może być krzyku w milczeniu...

Czy można być niedokończoną kobietą?

Pamiętnik Narkomanki Barbary Rosiek (;

[Clloe]

Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły

odeszła

Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisła
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
pogryzione wargi
barwą krwi

nie wróciła

Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję -


"nie rzuca się kobiet,
bo płaczą
w rogu wszechświata zwinięte" .

"Jest tyle linii uśmiercających tkliwość i tyle przyćmionych świateł nie szepczących o miłości"

(...)i gdy myślę o tobie
to tak
jakby motyl trzepotał w dłoni
uwięziony i ślepy

Halina Poświatowska - wiersze zebrane.

[lazurrowaa]

[QUOTE=Clloe;24058645]
"Jest tyle linii uśmiercających tkliwość i tyle przyćmionych świateł nie szepczących o miłości"

piękne!

Bolało tak, że umrzeć się chciało, a potem strach przed śmiercią.

Kocham i to jest absolutnie cudowne. Tak żyć, by codziennie przkraczać swoje JA.

Jaki jest rozmiar tęsknoty? Jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przerwać krzyk? Przytulasz się do jej dna i wtedy nie czujesz wypychania bólu na powierzchnię. Mogę przytulić się do Ciebie, wsłuchana w rytm Twego serca, który niesie ukojenie.

Milczenie jest najcięższą bronią.

Człowiek nie przewidzi nadejścia swojej rozpaczy, która na niego czyha, codziennie mu się przypatruje, ocenia czy to już czas.

Jestem nienasycona poezją, miłością, słońcem i życiem.
Jestem nienasycona Tobą.

Miłość to także opętanie.

Zespół braku ojca.
Zespół braku matki.
Głód miłości.
To, obok choroby somatycznej, podstawowe przyczyny zaburzeń u dzieci. Mówię o tym rodzicom, ale oni nie rozumieją, nie pojmują, że można potrzebować czegoś takiego, kiedy kupuje się bardzo drogie zabawki.

A ja znowu daje cytaty z Pamiętnika narkomanki .
Ale ta książka ma dużo pięknych cytatów (-;

[Almariel]

Napisane przez Clloe

Halina Poświatowska - wiersze zebrane.

Uwielbiam Poświatowską

[Annabelle]

Bo prawda nie może być przyzwoita lub nieprzyzwoita, piękna lub brzydka. Prawda jest tylko prawdą i niczym więcej

John Cleland - Pamiętniki Fanny Hill

[Clloe]

" Odchodzę, nie ma tu czego szukać. Nie ma już na co czekać.
W tym lustrze moje obicie zamazało się i stało się niewyraźne. Zrozumiałam,że najłatwiej jest kochać tych,
którzy nie istnieją,bo nie mogą ranić.
Jeśli Ty istniejesz choć trochę, odszukaj mnie.
Odnajdź i otul sobą.
Lubczyku księżycowy, koro cynamonowa,
jaśminie śnieżysty..

Lubczyku księżycowy,koro cynamonowa,jaśminie śnieżysty spraw,
by mężczyzna,który opieram się czarom moich kipiących miłością piersi, dzisiejszej nocy przebity księżycem leżał w łożu obłędu..
Niech w dolinie jego lędźwi parska tabun dzikich koni,
a pragnienie niech łamie opór jego cienia,
wolno,miłośnie,jak się łamie kręgosłup weselnego cielaka..


Nie. Nie mam zamiaru mówić Ci kim jestem. Czy żeby wejść do rzeki, potrzeba Ci wiedzy, skąd i dokąd ona płynie?
Zanurzasz się łagodnie w przyjemnie chłodnych,atramentowych wodach, nie zastanawiając się, gdzie bije źródło.
Niech tak samo będzie ze mną.
Zanurzasz się we mnie jak w wodzie czekającej,ciemnej,
na której czarnym dnie stygną strącone pogańskie gwiazdy.
Pomyśl o mnie jak o ptaku,którego nazwy nie znasz,a którego lot Cię zachwyca.
Jak o drzewie, w którego kojącym cieniu siadasz bardzo upalnego dnia.
Nie musisz znać imienia drzewa, by jego cień dał Ci schronienie przed słońcem.
Pomyśl o mnie jak o wietrze..

Myślę o nim przez cały czas gdy kończę w pośpiechu raport i podjadam ser ukryty w szufladzie biurka.
Myślę o nim w autobusie, na chwilę oderwana od gonitwy planów na popołudnie.
Myślę o jego oczach , jasnych,o barwie rzadko spotykanej, chłodnych, badawczych.
Myślę o nim, panierując i smażąc kotlety z kurczaka i krojąc warzywa na surówkę.
Jakie piękne miał usta, wzdycham, doskonałe w kroju, wygięte w półuśmiechu.
Usta skore do śmiechu i do całowania.
Miękkie, delikatne usta chłopca.

Maja Margasińska - Cień Wiatru

[majka0531]

[QUOTE=lazurrowaa;24068462]

Napisane przez Clloe

"Jest tyle linii uśmiercających tkliwość i tyle przyćmionych świateł nie szepczących o miłości"

piękne!

Bolało tak, że umrzeć się chciało, a potem strach przed śmiercią.

Kocham i to jest absolutnie cudowne. Tak żyć, by codziennie przkraczać swoje JA.

Jaki jest rozmiar tęsknoty? Jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przerwać krzyk? Przytulasz się do jej dna i wtedy nie czujesz wypychania bólu na powierzchnię. Mogę przytulić się do Ciebie, wsłuchana w rytm Twego serca, który niesie ukojenie.

Milczenie jest najcięższą bronią.

Człowiek nie przewidzi nadejścia swojej rozpaczy, która na niego czyha, codziennie mu się przypatruje, ocenia czy to już czas.

Jestem nienasycona poezją, miłością, słońcem i życiem.
Jestem nienasycona Tobą.

Miłość to także opętanie.

Zespół braku ojca.
Zespół braku matki.
Głód miłości.
To, obok choroby somatycznej, podstawowe przyczyny zaburzeń u dzieci. Mówię o tym rodzicom, ale oni nie rozumieją, nie pojmują, że można potrzebować czegoś takiego, kiedy kupuje się bardzo drogie zabawki.

A ja znowu daje cytaty z Pamiętnika narkomanki .
Ale ta książka ma dużo pięknych cytatów (-;

Oj ma!! Pamiętam jak ja czytałam będąc bodajże w szkole średniej, założyłam zeszyt z cytatami z tej książki i czytywałam go wiele razy.. Sam pamietnik chyba z 5, jest niesamowity, wtedy był i teraz nadal jest, tylko chyba w inny sposób Człowiek się starzeje i inaczej odbiera również książki które czyta, dziękuję że mi ja przypomniałaś

[majka0531]

Cos ode mnie

Miara dzieciństwa są dzwieki, zapachy, widoki dopóki nie nadejdzie mroczna epoka rozsądku


Bądź sztucznie miły i staraj się by wszyscy Cię lubili lub bądź aroganckim chamem i znajdź ludzi, którzy będą Cię za to kochać.

Nas, kobiety, tresuje się tak, żebyśmy widziały siebie jako kiepskie imitacje fotosów mody, a nie żebyśmy fotosy odbierały jako kiepskie imitacje kobiet

Może Bóg woli pączki.
Co mu po naszych grzechach

Miłość nie zna cnoty ni zasług. Ona znosi, przebacza i uświęca wszystko, bo takie jej przeznaczenie, taka rola w życiu ludzkim. Kochamy się nie wówczas, gdy chcemy i nie w tym, kogośmy sobie z góry upatrzyli; ani nie kierujemy się żadnymi względami na strony dodatnie, ani nie odstraszają nas błędy i wykroczenia. Miłość jest tajemniczą drogą i rozkoszną potęgą, która nas porywa, gdzie sama chce. A my się nie bronimy, nie pytamy nawet dokąd nas prowadzi i co z nami uczyni.

Kara ma wszakże to do siebie, że może człowieka nauczyć zręczności.

To bardzo ciekawe, że ilekroć dwoje ludzi zakocha się w sobie szalenie, zaraz zły los nasyła osobę trzecią, nieproszoną.

Prawdziwie komiczną muzą jest ta, która pod maską uśmiechu i wesołości łzy roni

Im bardziej kobieta jest oddana i uległa, tym prędzej opanuje ją mężczyzna i zniszczy zupełnie; jednakże im jest groźniejsza i bardziej niewierna, im gorzej z nim się obchodzi, im bezczelniej nim igra, im mniej okazuje mu litości, o tyle więcej wzbudzi w mężczyźnie lubieżności, tym silniej będzie przez niego kochana i uwielbiana. Tak było zawsze od Heleny i Dalili do Loli Montez.

Pan Bóg stworzył świat raz na zawsze. Wyposażył nas w instynkt i inteligencję, żebyśmy radzili sobie bez niego

- Odkryłeś jedną z moich tajemnic, Joseph, jedną z moich kobiecych sztuczek.
- Jaką?
Oskarżać zamiast się tłumaczyć. Atakować kiedy jest się podejrzewanym. Kąsać raczej, niż się bronić.

Znasz ludzi, którzy idą gdzieś tylko po to, żeby zaraz stamtąd uciec? Taki właśnie jesteś.

Kochać to coś irracjonalnego, to niedzisiejsza fantazja, coś, czego nie da się wytłumaczyć, coś, co nie jest praktyczne, coś, co samo w sobie jest swoim jedynym usprawiedliwieniem.

szczęście wydawało mi się zawsze jakąś afirmacją, jakimś osiągnięciem.

Nigdy jeszcze nie doznałam tak przemożnego, tak gwałtownego uczucia
słabości...

To, co nazywasz rodzajem inteligencji, to tylko kwestia pewnej dojrzałości.

Do późnej nocy mówiliśmy o miłości i jej komplikacjach, które ojciec zresztą uważał za wyimaginowane. Odrzucał systematycznie takie pojęcia jak wierność, głębia uczuć, obowiązek. Tłumaczył mi, że są one jałowe i krępujące. Gdyby to mówił kto inny, byłabym oburzona. Ale znałam go. Wiedziałam, że u niego nie wykluczało to ani czułości, ani przywiązania. Uczucia te okazywał tym łatwiej, że wiedział, iż są one przemijające, i chciał, by takie były. To mi odpowiadało: miłość nagła, gwałtowna i nietrwała. Nie byłam w wieku, w którym wierność pociąga. Spotkania, pocałunki, znudzenie – to były moje miłosne doświadczenia.

Waham się nazwać pięknym, poważnym słowem “smutek", to obce mi dotąd uczucie, którego łagodna, bolesna gorycz dręczy mnie nieustannie. Jest ono tak wyłączne, tak egoistyczne, że nieomal wstydzę się go, a uczucie smutku wydawało mi się przecież zawsze godne szacunku. Nie znałam go do niedawna. Znałam raczej nudę, żal, rzadziej wyrzuty sumienia. Teraz coś jak gdyby rozsnuwa się wokół mnie, niby miękka, denerwująca jedwabna zasłona, i oddziela mnie od innych

Z myślą o nim budzę się z jego obrazem.
Teraz myślę,że może swoje wyobrażenia i sny o Łukaszu kochałam bardziej niż rzeczywistość, której prawie nie znałam.
Ale też nic nie zrobiłam w tym kierunku, by ją poznać.
Karmiłam się tym, co moje, bezpieczne, wymyślone.
A kiedy raz zdarzyło mi się otworzyć oczy i żyć naprawdę i dotykalnie,to życie okazało się inne niż mój ogród wyobrażony.
I teraz sama jestem, bo:"Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie I zmienił go w straszną,okropną pustelnię.
Z ponurym,na piersi zwieszonym szedł czołem I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,Trawniki zarzucił bryłami kamienia I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia.
Aż strwożony swym dziełem, brzemieniem ołowiu Położył się na tym kamiennym pustkowiu,By w piersi łkające przytłumić rozpacze,I smutków potwornych płomienne łzy płacze."

---------- Dopisano o 20:29 ---------- Poprzedni post napisano o 20:09 ----------

Całował mnie najpiękniej.
To znaczy: czułam, że nie może być jeszcze piękniej.

Lgnęłam do jego głosu jak pies, który nie ma pojęcia,na czym polega wierność,choć cały jest wiernością.

To trzeba po prostu przeżyć i zachować dla siebie.
Zasejfować w swoim twardym dysku na wieczne nieoddanie.

Uzależnię cię od siebie

Tylko że ja niszczę wszystko żeby potem cierpiec jeszcze bardziej

Doprawdy kondycja ludzka nie zna granic. Ileż razy mozna sie podnosic i padac. Ileż razy można sie czuć jak spadajacy z drzewa liść?


Nie bylem nieszczęśliwy i nie byłem szczęśliwy, byłem tymczasem ona chciała być bardziej i pełniej, to wiedziałem

Wracała do moich myśli często sklejałem fragmenty spostrzeżeń układałem różne wzory mając nadzieje że zobaczę jakiś wyraźny rysnek który pozwoli mi ja zrozumiec, dowiedzieć sie czego pragnie, bo przeciez to juz wiedziałem nie mogłem liczyć że kiedyś powie mi to wprost. W jej slowniku nie bylo takiego słowa

Wchodzic w jej swiat to było ponad moje siły i moje sprawy które pietrzyły sie w nadmiarze i jedynym sposobem było je poprostu rozwiazac albo ominac albo przeskoczyc. Ale to był mój swiat którego ona nie podejrzewała, poniewaz miała swoj a on ja pochłaniał bez reszty

To święto spotkać ciebie w tym strumieniu codziennosci
w jednej kobiecie kobiety wszystkich epok

Za chwile szaleństwa sie płaci
zawsze
każdy po swojemu

Dzieci są bezczelne, starzeją się za szybko

Istnieje pewien rodzaj ptaków, które, które są zbyt piekne by fruwać wśród wron i szpaków. Kiedy zaczynają śpiewać inne ptaki atakują je całymi stadami i rozszarpują na strzępy nic co miękkie nie ma szans na przetrwanie, przyroda nienawidzi łagodności i dobroci

A poza tym samobójce ludzie oglądają w całości, widzą na jego ciele wszystkie miejsca gdzie odłożyło się zbyt dużo tłuszczu, a on sam nie może już skrzyzowac nóg pod takim kątem który uwydatniłby zgrabna linię ud i to jest przygnębiające

Bierzesz życie za kudłaty łeb i tarmosisz wedle własnych chciejstw

Nie boje się, niczego się nie boje im bardziej cierpię tym mocniej kocham niebezpieczeństwo potęguje miłość, wyostrza ja, wybacza błędy. Będę jedynym aniołem którego potrzebujesz, opuścisz życie piękniejsza niż gdy je zaczynałaś, niebo spojrzy na ciebie i powie jednej tylko rzeczy brakuje duszą, ta rzeczą jest miłość

Na razie wystarczy

[lazurrowaa]

prosze . piękne cytaty

[_kamea_]

lazurrowaa, uwielbiam "Pamiętnik narkomanki"

A ja ze skromnym cytatem, o którym często myślę:

"...bo w oczach tkwi siła duszy" Alchemik Paulo Coelho - książka, którą ostatnio czytam i która mimo swej abstrakcyjności mnie zachwyca

[innamoratissima]

"-Cudownie jest posiedzieć w ogrodzie w tak piękny dzień - westchnął Prosiaczek.
- Posiedzieć?! - prychnął Królik. - Mój drogi, ogród nie jest miejscem, w którym się siedzi! W ogrodzie najpierw pracuje się dla przyjemności, potem z konieczności, a następnie człowiek pada na nos między grządki i cieszy się, że przeżył!"

"- Wiem, że spacer po lesie i szukanie skarbów są lepsze od obiadu - rzekł markotnie Puchatek. - Ale czy mógłbyś, Krzysiu, wytłumaczyć to mojemu brzuszkowi? Bo coś mi się zdaje, że on ma na ten temat całkiem inne zdanie..."

A. A. Milne

[lazurrowaa]

innamoratissima - jakie słoooodkie

[Agusia_a9]

sub.

[thuskawa]

Kilka moich ulubionych. Niestety, nie zapisywałam sobie z jakich to książek

"Łzy wyciskasz. Suszysz je uśmiechem i na nowo uśmiech strącasz z ust na chwilę. Na chwil kilka. Czasem na wieki."

"I gdzieś w samym środku tej pogodnej październikowej nocy wszystko runęło i Noaha ogarnęła niewysłowiona tęsknota. A gdyby ktoś go teraz zobaczył, sądziłby, że ma przed sobą starca - człowieka, który w ciągu kilku godzin postarzał się o całe lata. Skulonego w fotelu, z twarzą ukrytą w dłoniach i łzami w oczach. Nie potrafił ich powstrzymać."

"I tak biłem się z myślami, wejść, nie wejść i co powiedzieć, gdy przekroczę próg? A przekroczyć próg najtrudniej w samym sobie, jak pan wie."

[innamoratissima]

"- To prawda... - mruknął Puchatek, spoglądając w lustro i klepiąc się po brzuszku. - Nie liczy się rozmiar. Liczy się puchatość!" (dla wszystkich tych, które twierdzą, że są grube)


"Puchatek, jak zwykle zerwał się z łóżka w przekonaniu, że zrobi dziś coś wyjątkowo pożytecznego. Wystarczyło jednak jedno spojrzenie w okno, by zmienił zdanie. Ten ranek nie był pożytecznym rankiem. Był to ranek cudowny i należało wykorzystać go na rzeczy cudowne!"


"Przyjaciel to chyba nie jest taka osoba, której się szuka, a potem się ją znajduje - stwierdził Puchatek, drapiąc się po łebku. - o ile zauważyłem, przyjaciel to taki ktoś, kto pewnego dnia puka do twoich drzwi, a ty albo mu otwierasz, albo udajesz, że to pomyłka i nie ma cię w domu."


"-Jak to się dzieje?... - zdziwił się Kubuś, spoglądając w zadumie na zawartość spiżarki. - Najsmaczniejsze rzeczy znikają najszybciej, a zostają tylko te zdrowe..."


"- Nie mogę iść na piknik! - oświadczył z godnością Królik. - W odróżnieniu od ciebie, Misiu, mam wiele pracy.

- Uwielbiam pracę - rozpromienił się Kubuś. - Mógłbym na nią patrzeć godzinami! To naprawdę piękna rzecz. Czy możemy zostać z tobą i popodziwiać cię trochę?"


"-Kiedy jesz coś z własnego ogródka - rzekł Królik, patrząc z czułością na świeżo wyrwaną marchewkę - to nie jest zwykłe jedzenie. Przypominasz sobie, jak to sadziłeś i pieliłeś, i podlewałeś. I jak minęły wiosna, lato i jesień...

- To miłe - zgodził się Puchatek. - Ale niektórzy nie lubią wspominać, Króliczku. Wolą po prostu jeść."


"-Wiem Kubusiu, że to niemądre, być takim małym i strachliwym... - chlipnął Prosiaczek. - Ale... jak ktoś już jest taki mały i strachliwy, to nie ma dużego wyboru."

A.A.Milne

[czaruje]

Dołączam się (-;


"Otchłań zła" :

To nie była żadna miłość; wrócił po prostu rodzaj przywiązania.

To, co w oczach jednych uchodzi za słabość, w oczach drugich może uchodzić za siłę.

Juliette jako ulotna wizja miłości odegrała swoją rolę; była jego dawką szczęścia. Była wszystkim, czego nieświadomie poszukiwał, wypełniła wewnętrzną pustkę, którą każdy mężczyzna stara się wypełnić, nie zdając sobie z tego sprawy. Była balsamem dla duszy, innym niż małe życiowe zwycięstwa; była spełnieniem, którego nie sposób wyrazić słowami. Częścią osobistego szczęścia, przypadającego każdemu i tym życiowym triumfem, który przychodzi niespodziewanie, przynosząc w prezencie najgwałtowniejszą radość.

Doszedł do wniosku, że śpimy nie tylko po to, żeby się wyspać. Również po to, aby było nam lepiej, aby przestały nas męczyć zmartwienia. Sen łagodzi troski, kłopotom odbiera ich ciężar. Dzięki niemu rzeczywistość staje się wspomnieniem.


Jestem, kim (czym) jestem. Jeśli nie potrafisz mnie zaakceptować, odejdź. Oboje bedziemy szczęśliwi. - "kokaina", bodajże.

[angelstyle]

"Zdawało jej się, że wspomnienie o nieobecnym jest jak drzewo w jesieni, z którego opadają liście całymi tumanami i zostaje tylko czarny szkielet."
Lalka

"Pracowałem lat wiele na odkrycie ostatniego końca wszelkich wiadomości, rozkoszy i myśli, i odkryłem - próżnię grobową w sercu moim - znam wszystkie uczucia po imieniu, a żadnej żądzy, żadnej wiary, miłości nie ma we mnie"
Nie-Boska komedia

"Kiedy się żyje jak zwierzę, z nosem przy ziemi, trzeba mieć swój kącik kłamstwa, w którym można nasycić się tym wszystkim, czego nigdy nie posiądzie się naprawdę."
Zola- Germinal

[innamoratissima]

Napisane przez angelstyle

"Zdawało jej się, że wspomnienie o nieobecnym jest jak drzewo w jesieni, z którego opadają liście całymi tumanami i zostaje tylko czarny szkielet."
Lalka

Dobrze by było...
Podoba mi się

[czaruje]

Bezpieczniej, jak sie Ciebie boją niż kochają.

To wszystko, czego chciałam, tylko o to prosiłam, a Ciebie nawet nie obchodzi, że coś sie nie zgadza.

Uwielbiało ją całe miasto, dla którego była jak lukrowana ozdoba na wierzchołku tortu, najpiękniejsza słodka dziewczyna, jaką kiedykolwiek wydało Wind Gap.

[dominikahh]

Napisane przez czaruje

Bezpieczniej, jak sie Ciebie boją niż kochają.

To wszystko, czego chciałam, tylko o to prosiłam, a Ciebie nawet nie obchodzi, że coś sie nie zgadza.

Uwielbiało ją całe miasto, dla którego była jak lukrowana ozdoba na wierzchołku tortu, najpiękniejsza słodka dziewczyna, jaką kiedykolwiek wydało Wind Gap.

skąd? ładne

[czaruje]

"Ostre przedmioty" (;

[lazurrowaa]

Tysiąc słońc eksplodowało wewnątrz mnie.

Wyścig szczurów zaczyna się już w przedszkolu. Nadgorliwi rodzice układają dzieciakom plan zajęć wypełniony jak kalendarz premiera, a potem wszyscy się dziwią, że tylu frustratówm chodazi po ulicach.

Monika Lipińska "Kokosowy Budda" .

[justi009]

"Gringo wśród dzikich plemion" W. Cejrowski

"Pracochłonne docieranie dokądś, to tylko
kwestia techniczna. Wyprawa to zaledwie
wyczyn mięśni i trochę hartu ducha.
Prawdziwie ciekawe i wartościowe jest dopiero
to, co następuje później- a więc
życie codzienne pośród ludu o innej kulturze.
I codzienne spostrzeganie, że człowiek
pierwotny, często nazywany Dzikim, różni
się od nas jedynie ilością noszonej odzieży."

"Bieda bywa błogosławieństwem.
Niedostatek szkoła mądrości."

"Więcej ciszy... która mówi."

"Słuchajcie ciszy...
Usłyszycie Mądrość.
Odnajdziecie spokój.
Właściwy dystans do spraw,
ludzi i przedmiotów.
Znajdziecie czas,
którego Wam brakowało.
Słuchajcie ciszy
I mówcie ciszej.
Ciii...
Sza!"

[uparta Marti]

[QUOTE=czaruje;24305091]Bezpieczniej, jak sie Ciebie boją niż kochają.

/QUOTE]

świetny

[ArouseControversy]

"Przed chwilą złożono mi życzenia szczęśliwego Nowego Roku w lokalnej telewizji, zrobił to jakiś zidiociały prezenter. Nie lubię, jak mi obcy składa życzenia. Skąd ten kretyn może wiedzieć, do kogo się zwraca? A może mówi do faceta, który właśnie zakneblował i powiesił za nogi pod sufitem swoją pięcioletnią córeczkę, a teraz kroi ją w kawałki? Wszystkiego najlepszego." - Charles Bukowski

"Musimy zdawać sobie sprawę, że miłość jest tylko efektem przypadkowego spotkania. Większość ludzi wyolbrzymia jej znaczenie. Z tego powodu porządnego rżnięcia nie należy zupełnie lekceważyć." - Charles Bukowski

"- Nie możemy uciec przed Bogiem, prawda? - Może to On nie może uciec przed nami." - Charles Bukowski

"Słońce było zmęczone, jedne samochody jechały na zachód, inne na wschód - a mnie nagle zaświtała myśl, że gdyby tak każdy pojechał w tym samym kierunku co inni, to od razu wszystko by się rozwiązało." - Charles Bukowski

"Wiara jest dobra dla tych, co ją mają. Mnie nią nie obciążajcie. Mam więcej wiary w mojego hydraulika niż w wieczną istotę. Hydraulicy wykonują kawał dobrej roboty. Podtrzymują przepływ gówna." - Charles Bukowski

"Nie czuję się najlepiej między ludźmi, a kiedy piję, przestaję odczuwać ich obecność." - Charles Bukowski

[innamoratissima]

Dziewczyna podniosła oczy i jak gdyby skinęła mi głową, nie wykonując nią przy tym najdrobniejszego nawet ruchu, uśmiechnęła się jednocześnie, trochę zaczepnie i żartobliwie, prawie tak, jak byśmy już się znali albo - nie waham się tak powiedzieć - jak byśmy kiedyś, dawno, dawno temu, przeżyli razem całe życie, tylko we dwoje.

Jostein Gaarder "Dziewczyna z Pomarańczami"

[Daeva]

"Nie można mowić "nie" ludziom, których się kocha, nie za często. To cały sekret. A poza tym, kiedy to mówisz, musi brzmieć jak "tak". Albo trzeba ich samych skłonić do powiedzenia "nie". Trzeba poświęcić na to sporo czasu i trudu. Ale ja jestem staroświecki, ty jesteś z nowego, dzisiejszego pokolenia, nie słuchaj mnie."

"Są rzeczy, które trzeba zrobić i robi się je, ale nigdy o nich nie mówi. Nie próbuje się ich usprawiedliwiać. Są nie do usprawiedliwienia. Po prostu się je robi. A potem zapomina."

(Mario Puzo - "Ojciec Chrzestny")

[majka0531]

„Pewnego dnia ojciec z synem wybrali się na targ do miasta. Ojciec wsiadł na osła, a syn szedł obok niego. Szli przez pustynię. Gdy weszli do miasta, słyszeli, jak ludzie mówili: Patrzcie, jaki ojciec? Syn idzie, a on jedzie sobie na ośle. Ojciec zsiadł z osła i na osła wsiadł syn. I wtedy słyszeli, jak inni ludzie mówili: <<Patrzcie, jaki syn? Ojciec idzie, a on jedzie sobie na ośle. Wtedy syn zsiadł z osła i prowadził go za sobą. I zobaczyli to inni ludzie i powiedzieli: <<Patrzcie, jacy głupcy? Mają osła i nie jadą na nim, tylko prowadzą go za sobą. Wtedy ojciec z synem wzięli osła i zaczęli go nieść. Zobaczyli to inni ludzie i powiedzieli: <<Patrzcie, jacy głupcy? Mają osła i nie jadą na nim, tylko go niosą. Ojciec z synem postawili osła na ziemi, po czym wsiedli na niego razem i ruszyli. Zobaczyli to obrońcy praw zwierząt i powiedzieli: Co za głupcy? We dwóch jadą na ośle. Zamęczą osła. Trzeba coś zrobić, żeby pomóc temu biednemu zwierzęciu„